Γιεμάγια, Η Μεγάλη Λευκή Κυρία

[Oberon]

Όνομα Συγγραφέα: Διονύσης Τζαβάρας

Είδος: Fantasy και Science Fiction. Science Fiction και Fantasy. Αλλά δεν είναι ούτε science fantasy, ούτε άλλο αμάλγαμα. Worldviews collide! ;)

Βία; Μια κάποια.

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: 13631

Αυτοτελής; Ναι. Novelette σε δύο μέρη (συμπεριλαμβάνονται στο αρχείο).

Σχόλια: Μπορεί κάποιοι να διαβάσουν μόνο το πρώτο μέρος αλλά κάτι θα τους λείπει. Μπορεί άλλοι να διάβαζαν μόνο το δεύτερο μέρος αλλά και πάλι κάτι θα λείπει. Και τα δύο μέρη μαζί όμως, δημιουργούν μια άλλη ιστορία μεγαλύτερη από τα συνθετικά τους κομμάτια.

Απλώς... διαβάστε την. Ίσως είναι ό,τι πιο παράξενο έχω γράψει ως τώρα.

 

 

Γιεμάγια, Η Μεγάλη Λευκή Κυρία

----------------------------------------------------

 

 

 

H Μεγάλη Λευκή Κυρία είχε ζήσει για αιώνες ακαταμέτρητους στο Λευκό Παλάτι στην κορφή του ψηλότερου βουνού του κόσμου, που σχεδόν άγγιζε τον ουρανό.

 

Το παλάτι ήταν φτιαγμένο από μαρμάρινο πάγο. Υλικό που είχε γίνει υπαρκτό από μάγια και φαντασία, φεγγαρόφως και στερεά ποίηση, από τεχνίτες που η μνήμη της ύπαρξής τους δεν υπήρχε πουθενά πια. Πουθενά πέρα από το παγωμένο δάκρυ που στόλιζε, χωρίς ποτέ να κυλά, το μάγουλο της Λευκής Κυρίας όταν έβγαινε στο μπαλκόνι του ψηλότερου πύργου και κοίταζε τα λευκογάλανα άστρα τις νύχτες που το φεγγάρι ήταν κρυμμένο.

 

Ντυμένη πάντα με λευκά πέπλα που οι πάγοι και το φως έκαναν να δείχνουν γαλανά τις πιο κρύες νύχτες, η Λευκή Κυρία ζούσε ολομόναχη στο τεράστιο παλάτι, με μοναδική παρέα τα αστέρια, τις μνήμες μιας άλλης εποχής, και το τιντίνισμα των πάγων όταν κάποιο κομμάτι τους ξεκολλούσε κάπου και η ηχώ του ακουγόταν μέχρι το παλάτι στην κορφή του κόσμου.

 

Και όταν κάποιες ομιχλώδεις νύχτες το σεληνόφως αντανακλούνταν πάνω στους πάγους, κι εκείνοι το καθρέφτιζαν πάνω στις ομίχλες που χάιδευαν το λευκό τοπίο, κινούμενες αργά από κάποια νυχτερινή, κρύα αύρα, το φως κι οι σκιές κι οι αντανακλάσεις τής θύμιζαν φασματικές μορφές κάποιας πανάρχαιας γιορταστικής πομπής.

Τότε φανταζόταν κι εκείνη πως κάποιος, οποιοσδήποτε κάποιος, της μιλούσε από μακριά, την έβλεπε και την αναγνώριζε, μέσα απ' τους αιώνες, και κείνη τραγουδούσε σαν ανταπάντηση σ'αυτόν τον κάποιον, είτε ήταν ζώο, παιδί, άντρας ή γυναίκα, πνεύμα ή και ο παγερός βοριάς, και συνομιλούσε μαζί του μέσα από την ηχώ του τραγουδιού της.

Αν γνώριζε στο βάθος της ψυχής της πως δεν υπήρχαν πια ζώα, άνθρωποι ή και πνεύματα στον κόσμο της, αρνιόταν να φέρει στη συνείδησή της μια τέτοια σκέψη, και με το νου της έπλαθε κόσμους και χώρες και πόλεις και κατοίκους και δάση γεμάτα φωνές, χαρά, ζωή, τραγούδια, γεννήσεις και θανάτους, χρώματα και… νύχτες γεμάτες μουσική και.. - και έρωτα; - κάτω από το φεγγαρόφωτο και τα άστρα.

Νύχτες που ήξερε πως κάποτε υπήρξαν, αλλά δεν μπορούσε πια να θυμηθεί ποια ήταν τότε, ποιος ήταν εκείνος που την είχε αγαπήσει, έστω και για μια νύχτα μόνο, ούτε και τη μουσική που είχε ακούσει...

 

Ολόκληρη η ιστορία στο παρακάτω αρχείο:

 

Yemaya_H_Megalh_Lefkh_Kyria_DionTzavaras.doc

Edited November 24, 2008 by Dain

[Oberon]

Παιδιά, εχμμ... δεν θέλω να ακουστώ γκρινιάρης ή οτιδήποτε (όχι πως δεν είμαι βέβαια) αλλά η συγκεκριμένη novelette μού είναι κάτι πολύ σημαντικό. Δεν ξέρω γιατί. Απλά έχω την υποψία πως ειδικά σ'αυτό (που δεν σχετίζεται καθόλου με τη Μυθαστρία) υπάρχουν οι σπόροι ενός πιο ώριμου στυλ συγγραφής για μένα. Ίσως να είναι αυτό που μου είχε πει ο Mistseeker στη Σύρο για την άλλη ιστορία με την οποία είχα πάρει μέρος στο διαγωνισμό πως κάποιοι της κριτικής επιτροπής είχαν πει πως γράφω κάτι σαν "hyperpunk".

Δηλαδή cyberpunk σε κοσμικό επίπεδο. Ίσως η Γιεμάγια να είναι κάτι τέτοιο επίσης (αλλά ούτε και με την ιστορία εκείνη έχει σχέση).

 

Εξ άλλου, όπως έγραψα στη φόρμα πιο πάνω, η Γιεμάγια είναι και ε.φ. και fantasy αλλά δεν είναι αμάλγαμα. Δεν μπορώ να εξηγήσω περισσότερα γιατί θα είναι σπόιλερ.

 

Όμως, ακριβώς επειδή μου είναι κάτι σημαντικό αυτό το συγγραφικό μου δημιούργημα, θα ήθελα κάποιος/οι να το διάβαζαν και να έγραφαν κάποιο σχόλιο "εφ' όλης της ύλης". Κατανοώ πως είναι μεγαλούτσικο κείμενο φυσικά. Και πως σαν πρώτο draft (αν και κάμποσα σημεία έχουν ξαναγραφτεί και ξαναγραφτεί) θα έχει σίγουρα τα ελλατώματά του.

 

Απλώς επειδή σκέφτομαι να αξιοποιήσω τη Γιεμάγια περισσότερο, γι'αυτό και ζητώ τα σχόλια.

 

Αυτά.

[TheTregorian]

Αγαπητέ Διον, καλά να πάθεις! Χαίρομαι που κανένας δεν διαβάζει την ιστορία σου για να δεις πως νοιώθω εγώ!!! :lol:

 

Φυσικά αστειεύομαι! Έχω αρχίσει και το διαβάζω και σύντομα θα έχεις τα δικά μου σχόλια!

[TheTregorian]

Λοιπόν, λοιπόν αγαπητε... το εκτύπωσα και το διάβασα το πόνημα σου (γιατί από το μόνιτορ δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω) και ειλικρινά δεν έχω λόγια... Ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει βέβαια πολλά πράγματα (για να 'μαι ειλικρινής, ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει το πόσο Α-Π-Α-Ι-Χ-Τ-Η είναι πραγματικά!!) , αλλά το όλο θέμα ήταν... τι να πω; Δεν υπάρχουν κουβέντες που να το επενήσουν πραγματικά όσο του αξίζει! Η ιδέα είναι από εκπληκτική-μαγευτική ως ανατριχιαστική! Εκεί που διαβάζεις και λες: "ΟΚ... μια νουβέλα φαντασίας είναι, με θεούς, δαιμόνια κτλ" καταλήγει σε μία πολλά υποσχόμενη ιστορία ΕΦ, με δυσνόητα νοήματα αλλά άκρως ενδιαφέροντα! Ταυτόχρονα είναι πολύ συνασθηματικό-συγκηνητικό. Μόνο που θέλω να θέσω μερικά ερωτήματα που βάσιζονται σε κάποια βασικά νοήματα που με μπέρδεψαν.

Ο πλανήτης είναι η Γη, ή ασχετο; Για την καταστροφή του φταίει η Γιεμάγια, τα πλάσματα του ή η φύση; Η Γιεμάγια ήταν ουσιαστικά "Ρομπότ"; Το "Νοόπλοιο" όπως το λες, είναι ένα "κοινό" αστρόπλοιο ή κάτι άλλο; Τα μέλη του είναι εξωγήινοι-μη άνθρωποι; Για ποιο λόγο μιλάνε κατ' αυτό το τρόπο με τις παύλες;;; Και τέλος, παίζει θέμα με πάραλληλα σύμπαντα ή μου φαίνεται;; Το ξέρω το παράκανα, αλλά πραγματικά με βασανίζουν τα ερωτήματα !

 

 

Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη πάντα! Μπορεί να λέω και μ&%$#%ες, αλλά αν το αγόραζα και το διάβαζα, αυτά θα έλεγα και πάλι (εννοείται πως περιμένω συνέχεια!!!!!). Με κάνεις και ντρέπομαι που είμαι εδώ όταν διαβάζω τέτοια κείμενα!! Αυτά! Περιμένω διευκρινήσεις-απαντήσεις!

Edited November 29, 2008 by Dain

[Tiessa]

Το έχω κατεβάσει κι εγώ κι έχω αρχίσει να το διαβάζω. Αλλά με δυσκολεύει στην οθόνη επειδή είναι αρκετά μεγάλο και δεν θέλω να κάνω βιαστικά σχόλια. Ελπίζω να έχω κάτι να πω μέχρι τη Δευτέρα το βράδυ.

[Oberon]

Ευχαριστώ πραγματικά, παιδιά. Πράγματι, τα μεγάλα κείμενα και γω τα τυπώνω. Δεν μπορώ να διαβάσω από το μόνιτορ εκτός αν το κάνω λίγο-λίγο.

 

Tiessa, ό,τι σχόλιο και να μου πεις, πιστεύω πως θα είναι πολύτιμο!

 

Tregorian, έβαλα κάποια σημεία του ποστ σου σε spoiler tags για να μην προδωθούν κάποια πράγματα σε όσους δεν έχουν διαβάσει την ιστορία. Θα σου απαντήσω πάλι με spoiler tags όπου χρειάζεται.

 

Κατ'αρχήν σ'ευχαριστώ που το διάβασες. Υπερβάλλεις βέβαια λέγοντας πόσο καλό είναι, αλλά δε με χαλάει καθόλου που το είπες, για να είμαι ειλικρινής, και ειδικά αφού σ'άρεσε τόσο.

 

Ο πλανήτης είναι η Γη, ή ασχετο;

 

Δεν είναι η Γη.

Ο γαλαξίας του Φοίνικα είναι πραγματικός και κάπου 1.44 εκατομμύρια ε.φ. από το δικό μας.

 

 

Για την καταστροφή του φταίει η Γιεμάγια, τα πλάσματα του ή η φύση;

 

Άγνωστο. Το βρήκα πιο... "ποιητικό" να μη δώσω συγκεκριμένη απάντηση σ'αυτό.

 

 

Η Γιεμάγια ήταν ουσιαστικά "Ρομπότ";

 

 

 

Η Γιεμάγια ήταν Τεχνητή Νοημοσύνη. Η γυναίκα-Γιεμάγια ήταν ένα ανθρώπινο αλλά τεχνητό σώμα που η Τ.Ν. διατηρούσε μια που δεν υπήρχε τίποτα άλλο ζωντανό στον πλανήτη.

 

 

 

Το "Νοόπλοιο" όπως το λες, είναι ένα "κοινό" αστρόπλοιο ή κάτι άλλο;

 

 

 

Είναι αστρόπλοιο. Αλλά συγχρόνως είναι κάτι απίστευτα εξελιγμένο, αποτέλεσμα τεχνολογίας που είναι ίσως ένα εκατομμύριο χρόνια μπροστά από μας που η έννοια "αστρόπλοιο" δεν περιγράφει τι είναι. Είναι "έκφανση" της Άλω Δεδομένων, δηλαδή όλης της γνώσης του γαλαξιακού πολιτισμού. Σκέψου το ως εξής: Αν το Ιντερνετ ήταν η Άλως Δεδομένων, τότε το νοόπλοιο θα ήταν ένα e-mail. H διαφορά ανάμεσα σ'ένα αστρόπλοιο και στο Starlight-Starbright είναι εκείνη μεταξύ ενός γράμματος και ενός e-mail.

 

 

 

Τα μέλη του είναι εξωγήινοι-μη άνθρωποι;

 

 

 

Μελλοντικά όντα. Ίσως να μην έχει καμμία σημασία ή διαφορά η έννοια "άνθρωπος" και "εξωγήινος" τότε. Πάντως κάποιοι, σίγουρα έχουν προγόνους ανθρώπους μια που τα ονόματά τους προδίδουν ανθρώπινη καταγωγή.

 

 

 

 

Για ποιο λόγο μιλάνε κατ' αυτό το τρόπο με τις παύλες;;;

 

 

 

Eίναι απλώς μια προσπάθεια από μένα να δείξω ένα τρόπο επικοινωνίας που δεν είναι μόνο γραμμικός, αλλά πιο ολογραφικός, όπου κάθε "λέξη" εμπεριέχει πολλά νοήματα τα οποία είναι σαφή όλα την ίδια στιγμή. Δεν έχει κάποια άλλη ιδιαίτερη σημασία πάντως.

 

 

 

Και τέλος, παίζει θέμα με πάραλληλα σύμπαντα ή μου φαίνεται;

 

Ίσως. ;)

Edited November 29, 2008 by Dain

[TheTregorian]

Δεν υπερβάλλω! Ίσως φαίνεται υπερβολικό γιατί δεν ήξερα πως αλλιώς να εκφράσω ότι μ'άρεσε τόσο!!! ΟΚ, καλύφτηκα! Ευχαριστώ και περιμένω κάποιου είδους sequel!!!

[DinoHajiyorgi]

Διονύση, κατάφερα επιτέλους να το διαβάσω και έχω εντυπωσιαστεί. Ίσως δεν διαβάζω πολύ γενικώς, η εντύπωση όμως που μου δίνει είναι πως δεν είναι μόνο επιστημονική φαντασία αλλά και ένα είδος τελείως δικό του. Πάρ’το όπως νομίζεις, αλλά επίσης πιστεύω πως δεν είναι σίγουρα πρώτο ανάγνωσμα για οποιονδήποτε αμύητο στην επιστημονική ή άλλη φαντασία. Θα το έλεγα advanced metaphysical science fiction.

 

Η παρακάτω παράγραφος…

 

«Η Ιριλιιδιένα, ο Ρισάαλον και η Ααροέλτραα δεν έδειχναν να έχουν πειστεί.

Και οι ίδιοι ήταν προεκτάσεις του Νοόπλοιου, αλλά πλήρως ανεξάρτητες, και το άβαταρ-έκφανση του πλοίου ήταν προέκτασή του, και το ίδιο το "Starlight-Starbright" ήταν προέκταση και μέρος ενός μεγαλύτερου όλου, μορφοκλασματική εκδήλωση-σκέψη της Άλω Δεδομένων που ήταν ο εναδικός νους της ΠανΓαλάξια Ουνισάπιενς. Της Άλω που είχε φτάσει ξανά σε αυτό το μακρινό γαλαξία, επανακαλύπτοντας τις χαμένες αποικίες που στο πανάρχαιο παρελθόν είχαν δημιουργηθεί εδώ.»

 

…ήταν σαν η δυσκολότερη παράγραφος που διάβασα σε διήγημα του φόρουμ. Θέλει λεξιλόγιο και μια καλή βιογραφία του συγγραφέα της.

 

Ενώ όμως ένιωσα να χάνομαι δεν εγκατέλειψα, δεν με άφησες, και η επιμονή μου επιβραβεύτηκε. Το διήγημα είναι πανέμορφο, συγκινητικό και του αξίζει και μια καλή αγγλική μετάφραση για να δικαιωθεί και αλλού.

 

Δε σου λέω μπράβο, αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο ζεις και αναπνέεις, σου λέω απλά ευχαριστώ που μας τον χαρίζεις.

Edited December 1, 2008 by DinoHajiyorgi

[Oberon]

Ντίνο, σ'ευχαριστώ πολύ και για το σχόλιο αλλά και γιατί διάβασες τη Γιεμάγια.

 

Δεν είμαι βέβαιος αν υπάρχει έστω και ελάχιστα κάτι μεταφυσικό στην ιστορία. Όχι πως δεν είναι και fantasy μαζί, αλλά όπως είδες είναι παράθεση δύο worldviews (που πιστεύω πως είναι η πραγματική διαφορά μεταξύ ε.φ. και φάντασυ) αν και καταλήγει ε.φ. τελικά. Ούτε η ιδέα της

Τεχνητής Νοημοσύνης που αναλαμβάνει να γαιομορφίσει ένα πλανήτη και να παραμείνει φρουρός του

είναι δική μου. Χρησιμοποιείται κατά κόρον στο Orion's Arm και η ιστορία αυτή θα μπορούσε να είχε γραφτεί για αυτό το εξαιρετικό "σενάριο" http://www.orionsarm.com

 

Η Γιεμάγια πάντως είναι μια υπέροχη θεότητα Aφρικανικής καταγωγής που σήμερα είναι ιδιαίτερα σημαντική στις Αφρο-Αμερικανικές θρησκείες. Είναι θεά της θάλασσας, είναι η ουσία της μητρότητας, προστάτης της ζωής, των εγκύων γυναικών και των παιδιών. Στην ιστορία όμως... πάγωσε.

Αλλά δεν ήταν θεά. Όχι μεταφυσική θεά τουλάχιστον. Προφανώς οι αρχαίες αυτές τεχνητές νοημοσύνες έπαιρναν ονόματα και ίσως χαρακτηριστικά θεών από ακόμα πιο αρχαίους μύθους.

 

 

Χεχεχ, ναι. Κατανοώ το γιατί μπορεί να χάθηκες στα σημεία εκείνα που παρέθεσες. Αλλά μην μπερδεύεσαι. Έχω διάφορους τρόπους για να πω κάτι απλό με "fancy" τρόπο. Προφανώς χρειάζεται να γράψω γλωσσάριο (Τι εννοείς όμως λέγοντας λεξιλόγιο και βιογραφία δική μου;)

 

Πάντως η λέξη που ίσως μπερδεύει περισσότερο είναι η "μορφοκλασματική". Δεν είναι παρά η Ελληνική μετάφραση της λέξης "fractal"/"φρακταλική". Προτίμησα την πλήρη Ελληνική μετάφραση αντί της ελληνοποιημένης Λατινογενούς "φρακταλικής".

 

'Αβαταρ" και "έκφανση" είναι ουσιαστικό το ίδιο. Οι αβατάρα στις Ανατολικές θρησκείες είναι οι ενσαρκωμένες εκφάνσεις θεοτήτων σε ανθρώπινο σώμα. Όπως ακριβώς και η Rommie είναι το "άβαταρ" του πλοίου Andromeda Ascendant από την ομώνυμη σειρά της τηλεόρασης. Αλλά και τα "άβαταρς" που έχουμε κάτω από τα Nicknames μας είναι μικρές συμβολικές εκφάνσεις των online personas μας.

 

 

Η Άλως Δεδομένων δεν είναι παρά τα αιωνίως μεταδιδόμενα δεδομένα σε όλο το γαλαξία που συνεχώς προχωρούν προς τα έξω, όπως οι εκπομπές σήμερα που ταξιδεύουν στο διάστημα. Αυτός είναι ο "Εναδικός Νους". Απλά το Διαδίκτυο της εποχής. Το ίδιο είναι και η "ΠανΓαλάξια Ουνισάπιενς". Ένας "humongously futuristic way" για να πω "Ενωμένοι Γαλαξίες" μια που η ιστορία διαδραματίζεται κανα δυό εκατομμύρια χρόνια στο μέλλον.

 

 

H ιστορία ξεκίνησε με άλλο σκοπό και με διαφορετική κατάληξη από αυτή που είχε τελικά. Ο "κόσμος" δημιουργήθηκε από μόνος του καθώς προχωρούσα την ιστορία, δεν ειναι δηλαδή ένα ήδη κατασκευασμένο "σύμπαν" από μένα, όπως η Μυθαστρία. Αντιλήφθηκα πως είχε ενδιαφέρον αυτή η "σύγκρουση" worldviews για τον αναγνώστη (και συγγραφικά ήταν κάτι αρκετά δύσκολο για μένα), όπως και οι πολλές "ποιητικές αντιστοιχίες" στο κείμενο, οπότε κάποια σημεία του πρώτου μέρους ξαναγράφτηκαν μετά για να ταιριάξουν με την εξέλιξη του όλου μύθου στο δεύτερο μέρος.

 

Χωρίς να θέλω να φανώ "modest" δεν είμαι σίγουρος αν αξιζει να τη μεταφράσω και να τη στείλω κάπου. Δηλαδή... δεν ξέρω ΚΑΝ αν αξίζει.

[TheTregorian]

Έλα! Δεν θέλω μετριοφροσύνες! ;)

[Oberon]

Έλα! Δεν θέλω μετριοφροσύνες! ;)

 

Μπα, δεν έχω σταθερό κριτήριο για το τι γράφω. Όταν μια ιστορία μου είναι πολύ σημαντική και έχω κάνει πραγματικά κόπο και δεκάδες rewrites στα σημεία, για να τη γράψω τότε περνάω από όλη τη γκάμα αντιδράσεων μέσα μου. Από το "μα τι έγραψα ο *****???" οπότε και ενθουσιάζομαι, μέχρι και "οκ, αυτό ήταν. Δεν ξαναγράφω τίποτα. Τέρμα. Θα ήμουν καλύτερος στο κέντημα!!" οπότε βυθίζομαι στα μαύρα τάρταρα.

 

Μόνο μετά από κανα χρόνο όταν ξαναδιαβάσω κάτι που έχω γράψει μπορώ να το κρίνω λίγο καλύτερα.

[TheTregorian]

Ομοίως! Η Καλύτερη ιδέα που έχω σκεφτεί ποτέ, το γλυκούλι το μυθιστόρημα μου είχε μείνει στα αζήτητα για 3 χρόνια γιατί μου είχε κάτσει πως ήταν μα@#$##!!! Φυσικά τώρα συνεχίζεται!

[DinoHajiyorgi]

Το είπες εδώ:

 

"Μελλοντικά όντα. Ίσως να μην έχει καμμία σημασία ή διαφορά η έννοια "άνθρωπος" και "εξωγήινος" τότε."

 

Και μαζί με το "νοόπλοιο", τους είδα σαν... άυλους.

 

Άνθρωποι που δεν είχαν πλέον ανάγκη σάρκας. Από αυτή την αίσθηση που μου μετέδωσαν (την τόσο "μυθαστριακή") σχημάτισα την έννοια του "μεταφυσικού."

 

(Θα μου πεις, εδώ καμία σχέση με Μυθαστρία. Αν όμως δεν είχα διαβάσει τον πρώτο Κάδμο, φοβάμαι πως εδώ θα είχα μείνει στα μαύρα νοητικά σκοτάδια. Γι αυτό και είπα "βιογραφία του συγγραφέα", όπως και για να πιάσεις μια ιστορία της Nienor, πρέπει να διαβάσεις τρεις-τέσσερεις από αυτές μαζί.)

 

Και ξαναλέω. Μετάφραση στα αγγλικά τώρα.

 

(Θα μείνεις με τα κατσαβίδια σαν τον Φίνο; Που λένε είχε μεγαλύτερο μεράκι στο να παίρνει τα εργαλεία του και να μαστορεύει τα μηχανήματα του στούντιο του, από το να νοιάζεται να κάνει την Φίνος Φιλμ διεθνή, αλά Τσινετσιτά.)

[Oberon]

A, κατάλαβα τι εννοείς Ντίνο. Thanks! Ναι, πράγματι υπάρχει μια "άυλη" ή έστω "λεπτοφυής" αίσθηση σε όλους τους και προφανώς μπορούν να είναι πολύμορφοι, φαντάζομαι δηλαδή, οι "αξιωματικοί" του νοόπλοιου, αλλά είναι υλικοί και με ανθρώπινα χαρακτηρηστικά. Κλαίνε, γελούν, φιλούν ο ένας τον άλλον (οπως η Ιριλιιδιένα της οποίας το όνομα με μαγεύει απίστευτα και δεν ξέρω γιατί), κλπ. Η Γιεμάγια ας πούμε, νιώθει επιθυμία για το όμορφο κορμί του Φως Αστρικό που είναι πολύ αρρενωπός.

Η συνείδησή τους όμως δεν είναι ανθρώπινη, όπως την αντιλαμβανόμαστε σημερα. Είναι πολύ, πολύ πιο επεκταμένη, κι ας έχουν κάποια mannerisms αναγνωρίσιμα και σε μας.

 

Θα δω για μετάφραση.

 

Αυτό που με απασχολεί πολύ είναι μήπως το δεύτερο μέρος δεν είναι παρά ένα μεγάλο info-dumping...

Edited December 1, 2008 by Dain

[trillian]

Το διάβασα κι εγώ Διονύση μου κι ελπιζω το βραδάκι να σου έχω και σχόλια

[DinoHajiyorgi]

Αυτό που με απασχολεί πολύ είναι μήπως το δεύτερο μέρος δεν είναι παρά ένα μεγάλο info-dumping...

 

Από τους διαλόγους βγαίνει μια ιστορία αιώνων, με μύθους, χαμένες πληροφορίες και ένα άγνωστο παρελθόν. Εκεί με συγκίνησε και το ότι αντιλήφθηκα για πόσον καιρό η Τ.Ν. Γιεμάγια έστελνε το τραγούδι της στο άπειρο. Σαν γραπτό βέβαια, ο αναγνώστης μπορεί να μελετήσει αρκετά μια παράγραφο.

 

Αν όμως το βλέπαμε σαν ταινία, οι πληροφορίες θα περνούσαν σαν τις σφαίρες και ο θεατής δεν θα είχε χρόνο να χωνέψει αυτά που ακούει. Θα χρειαζόντουσα πιο εκτενείς, κατακερματισμένες φράσεις, με σιωπές, για να δούμε οπτικές αναπαραστάσεις αυτών που ακούγονται.

 

Μου είναι κάπως άγνωστο πως ξεκινούσαν, λειτουργούσαν και επέβλεπαν τους κόσμους τους αυτές οι τεχνιτές νοημοσύνες. Σαν θεοί (πάνω σε χαμηλώτερης νοημοσύνης λαούς) ή σαν φανερά και κατανοητά εργαλεία, δηλαδή υπολογιστές στα χέρια χειρηστών;

[Oberon]

Kαι πάλι ευχαριστώ, Ντίνο!!

 

Aπαντώντας στην ερώτησή σου τώρα: Ημιανεξάρτητα, σε συνδυασμό με τον όποιο γαλαξιακό πολιτισμό υπήρχε τότε. Νομίζω πως αναφέρω κάπου πως η Γιεμάγια (όπως και οι άλλοι "θεοί") έκανε terraforming (δηλαδή megascale engineering) αλλά και social engineering.

Θα έλεγα πως η σχέση των Τ.Ν. σ'αυτές τις "ΤεΝοΚρατικές" (ΤΜ )κοινωνίες με άλλα όντα από τα οποία αποτελούνταν ήταν συμβιωτική. Συμβιωτική μεταξύ νοημόνων και αυτοσυνειδητών όντων έστω και διαφορετικής "σοφοντολογικής" κλίμακας.

 

Να ο ορισμός του terraforming από το Orion's Arm:

 

Terraforming is a form of megascale engineering that involves diverse technologies and fields of knowledge, including planetology, chemistry, ecology, genetic engineering, and computer simulation. Depending on the nature of the planet, terraforming can require changing the atmospheric composition, pressure, climate, and introducing a self-sustaining ecosystem, using transplanted and genetically modified life forms. Common technologies used in Terraform engineering include gengineered microorganisms, nanites, bombardment by planetoids and comets to alter chemistry and rotation, addition and removal of moons to alter planetary rotation, and use of large space-based reflectors or shades to increase or decrease radiation received by the planet. This is almost always a long-term project, involving large-scale investment. See also Ecopoesis.

 

Είναι μάλλον εμφανές πως η Γιεμάγια ήταν απεσταλμένη της ΠανΓαλάξια σε κάποια αρχαία εποχή, και προφανώς έκανε climate-forming μεταξύ άλλων, ώστε ο πλανήτης να γίνει κατοικήσιμος. Προφανώς ήταν "φρουρός" και της κοινωνίας (μάλλον επιλεκτικά ρετρό) που αναπτύχθηκε στη συγκεκριμένη αποικία. Ίσως να ήταν μέρος της κοινωνίας αυτής και η "μαγεία", παρόλο που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά...η ίδια η Γιεμάγια, η ζωοδότης. Το κοινωνικό "μιμητικό" τους μοντέλο ήταν αυτό ενός λίγο παγανιστικού, μεσαιωνικού κόσμου, κάτι σαν μια συνειδητή εκδοχη του Society for Creative Anachronism, έχοντας μια "βασίλισσα", ένα μεγάλο "παλάτι", κλπ κλπ. Το σοφοτοπικό μοντέλο ήταν αυτό μιας κοινωνίας με πολύ υψηλή τεχνολογία/τέχνη, αλλά με μυθική/μυθολογική μορφή και αισθητική.

Η Γιεμάγια ήταν δημιουργός και φρουρός μαζί, και ίσως να ελεγχόταν από κάπου. Κάτι όμως πήγε στραβά. Τι; Άγνωστο. Μπορεί, αυτός o πόλεμος που αναφέρεται στα πεταχτά να είχε κάτι να κάνει με την παρακμή του κόσμου αυτού. Μπορεί να ήταν μια βλάβη ή μια απρόσμενη φυσική καταστροφή την οποία η Γιεμάγια δεν μπόρεσε να αποτρέψει ούτε να διορθώσει.

 

Να το λήμμα για τους caretaker gods από το orionsarm στους οποίους βασίζεται και η Γιεμάγια και οι άλλοι "θεοί" που αναφέρω: http://www.orionsarm.com/polities/Caretaker_Gods.html

Edited December 1, 2008 by Dain

[Oberon]

Το διάβασα κι εγώ Διονύση μου κι ελπιζω το βραδάκι να σου έχω και σχόλια

 

Ηey! Ευχαριστώ, Αλεξάνδρα μου!! :D

[Tiessa]

Κατ’ αρχήν, ουάου!

Η ιδέα ήταν εκπληκτική!

Τελειώνοντας την πρώτη ανάγνωση χτες το βράδυ, επί πολλή ώρα σκεφτόμουνα την υπόθεση και τη γυρόφερνα στο μυαλό μου και αναρωτιόμουνα πόσο χρόνο να σου πήρε για να συλλάβεις και να αποδώσεις όλον αυτόν τον κόσμο και μάλιστα από δυο τόσο διαφορετικές σκοπιές.

 

Κι αφού μας ζήτησες σχόλια και είπες ότι θέλεις να το αξιοποιήσεις, κι επειδή πραγματικά η ιδέα αξίζει τον κόπο, νομίζω ότι θα γράψω κάτι παραπάνω από το ότι απλά μου άρεσε.

 

Επειδή ωστόσο, δε θέλω να κάνω πολλά spoilers κι έχω σκοπό να πω κι άλλα μόλις προλάβω, περισσότερες λεπτομέρειες υπάρχουν στο παρακάτω αρχειάκι:

 

Yemagia_comments1.doc

 

Sorry, δεν ξέρω αν το ανέβασα σωστά. Πρώτη φορά κάνω attachment...

Αν δεν φαίνεται θα κάνω edit και θα μεταφέρω το κείμενο με spoiler tags.

[Nienor]

Μια χαρά το έχεις ανεβάσει, Βάσω

 

Διονύση, το έχω τυπώσει κι εγώ. Θα το διαβάσω σε λιγάκι

[Tiessa]

Είχα προσπαθήσει να αποφύγω να διαβάσω τα προηγούμενα ποστς πριν ανεβάσω την πρώτη εκδοχή των σχολίων μου για να μην επηρεαστώ. Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι δεν είχε πέσει σε κανά-δυο το μάτι μου, αλλά μου είχε διαφύγει εντελώς αυτή η αναφορά στη συζήτηση μεταξύ Ντίνου και Διονύση ότι η Γιεμάγια είναι μια Αφρικανική θεά. Από τη μια με ξάφνιασε ιδιαίτερα. Μέσα στο μαυλό μου η εικόνα της Λευκής Κυρίας, έτσι όπως περιγράφεται πραγματικά ολόλευκη, σχηματίστηκε σαν μια βασίλισσα του χιονού, απόλυτα αρχετυπικό βόρειο σχήμα. Από τη άλλη εξηγεί πάρα πολλά γι αυτούς που συναντάει στην αντίπερα όχθη, που για να πω την αλήθεια ήταν το κομμάτι που μου είχε δημιουργήσει αρκετές απορίες στην πρώτη ανάγνωση και, ομολογουμένως, καμιά ανάγνωση δε θα με βοηθούσε να το κατανοήσω εντελώς χωρίς αυτή την πληροφορία.

Μετά απ' αυτά αναζήτησα και τη λέξη Οκλο στο google (Oklo) και βρήκα κάτι σχετικά με ένα μέρος στο Γκαμπόν. Να υποθέσω ότι δένεται κι αυτό με την ιστορία της αφρικανικής καταγωγής;

[Oberon]

Δεν κάνεις λάθος καθόλου σχετικά με τη "Βασίλισσα του Χιονιού" Βάσω. Πράγματι η "παγωμένη" Γιεμάγια *είναι* πια η "βασίλισσα του χιονιού" και η αρχική έμπνευση για την ιστορία αφορούσε κάποια snow queen αν και όχι εκείνη από το παραμύθι του Άντερσεν.

 

Η θεά Γιεμάγια είναι Αφρικανικής καταγωγής, αλλά μια που λατρεύεται και σήμερα στην Λατινική Αμερική παρουσιάζεται και σαν λευκή γυναίκα, όχι μόνο σαν Αφρικάνα.

 

Η Μάμα-Όκλο είναι μια μητέρα-θεά των Ίνκα: http://en.wikipedia.org/wiki/Mama_Occlo

[Tiessa]

Περισσότερα και πιο λεπτομερή σχόλια, εδώ (και πάλι σε αρχείο για να αποφύγω τα spoilers):

 

Yemaya_comments2.doc

 

Ανεξαρτήτως πάντως των άλλων σχολίων, κλείνω με μια παρατήρηση:

 

Ό,τι και να κάνεις με αυτή την ιστορία, οι παρακάτω παράγραφοι πρέπει να μείνουν:

 

 

Το παλάτι ήταν φτιαγμένο από μαρμάρινο πάγο. Υλικό που είχε γίνει υπαρκτό από μάγια και φαντασία, φεγγαρόφως και στερεά ποίηση, από τεχνίτες που η μνήμη της ύπαρξής τους δεν υπήρχε πουθενά πια.

 

 

…

 

 

Αυτό ήταν το πρώτο τραγούδι που τραγουδούσε η Μεγάλη Λευκή Κυρία τις ανέφελες νύχτες που τα άστρα φαίνονταν σαν μεγάλα, πολύχρωμα φρούτα φτιαγμένα από διαμάντια, ζιρκόνια, ρουμπίνια και ζαφείρια, κρεμασμένα από τον ουρανό και αρκούσε να απλώσει το χέρι της για να τα κόψει.

 

Ανόητα, το είχε δοκιμάσει μερικές φορές.

 

 

Εκτός από μια αλλόκοτη θέρμη στα ανορθωμένα χέρια της - σαν να τα είχε πλησιάσει στη φλόγα ενός κεριού - ποτέ δεν κατάφερε να κόψει ένα άστρο, να το χαϊδέψει, να γευτεί τους χυμούς του και μετά να φυτέψει το κουκούτσι του για να φυτρώσει στο σκληρό, παγωμένο έδαφος ένα αστρικό δέντρο φορτωμένο λαμπερά, πολύχρωμα φρούτα, διαλύοντας έτσι τον απόλυτο νόμο, την εξουσία των πάγων, που δεν επέτρεπαν ποτέ να ζήσει έστω και ένα μικρό φυλλαράκι, έστω και για μια στιγμή.

 

 

Αλλά ποτέ ο ουρανός δεν την άφησε να κόψει κάποιο άστρο για να το φάει ή και να το φορέσει σαν στολίδι.

 

Τέτοιες εικόνες και σκηνές πρέπει οπωσδήποτε κάπου ν' αξιοποιηθούν!

[Oberon]

Τι να πω, Βάσω; Δύο ευχαριστώ για δύο αρχεία με σχόλια απλά δεν αρκούν... Ούτε και χίλια ευχαριστώ....

 

Και οι παρατηρήσεις σου είναι θησαυρός (όπως είναι και όλα τα σχόλια βέβαια) και θα τις διαβάσω ξανά και ξανά πριν κάνω τα απαραίτητα rewrites στην ιστορία.

 

Ούτε και γω είμαι ευχαριστημένος από το διάλογο της Γιεμάγια με τη Μάμα-Όκλο. Κάπως αντικλιμακτικός σε σύγκριση με άλλα σημεία. Και ήμουν βέβαιος πως θα υπήρχαν επαναλήψεις περιττές στο δεύτερο μέρος της ιστορίας, που ήταν και το δυσκολότερο και πιο χρονοβόρο να γραφτεί.

 

Σχετικά με τους ρόλους του πληρώματος, ο Γιουνγκτσουκιμότο-Εκείνος-Που-Υλοποιούσε είναι ο technician/engineer του νοόπλοιου. Οι άλλοι δύο ρόλοι είναι όντως καινούργιοι, δηλαδή δεν αντιστοιχούν ούτε με counsellors ούτε κάτι άλλο ΣταρΤρεκικό, αλλά ειδικά της Γκαΐτζινα είναι μυστήριος ακόμα και για μένα. Νομίζω πως είναι κάποιο είδος "censor" αλλά δεν ξέρω τι ακριβώς. Αν ήταν μια νοητική λειτουργία (μια που πρόκειται για νοόπλοιο) θα σχετιζόταν με την κοινή λογική που καταγράφει και λογοκρίνει τα ερεθίσματα από το περιβάλλον προσαρμόζοντάς τα στην όποια παραδεδεγμένη πραγματικότητα του καθενός μας και απορρίπτωντας τα άλλα. Γι'αυτό ίσως έχει και την "κόντρα" με την Ιριλιιδιένα.

 

Ο δε Νοβάναγκαρ-Εκείνος-Που-Συνέθετε αντιστοιχεί βέβαια με τον πλοίαρχο αλλά αν οι υπόλοιποι είναι το νευρικό σύστημα ενός σώματος, τότε ο Νοβάναγκαρ είναι ο εγκέφαλος. Το άβαταρ είναι πάνω από τον εγκέφαλο αλλά με εξ ίσου σημαντικό ρόλο και πιο απόλυτο κάπως, όμως ο ρόλος του είναι εκείνος της... ψυχής. Όχι όμως με κάποια μεταφυσική έννοια!!

Πάντως πιο κοντά στην "ψυχή" βρίσκεται...η Ιριλιιδιένα από τη μία, και η "γιατρός" Ααροέλτραα από την άλλη, η οποία είναι παθο-λόγος και ψυχο-λόγος μαζί. Μόνο η Ιριλιιδιένα όμως ταυτίζεται μαζί του απόλυτα. Η δύναμη της φαντασίας. Το "πέρα από τη λογική".

 

Σχετικά με το μέγεθος έχω μόνο κάποια απορία. Δεν είναι διήγημα, είναι novelette δηλαδή πολύ μεγάλο διήγημα ή πολύ μικρή νουβέλα ( ) To πρόβλημα είναι πως ενώ κατανοώ το ρυθμό κλπ σε διηγήματα και μυθιστορήματα, δεν είχα ξαναγράψει novelette (αν και έτσι βγήκε, δεν ξεκίνησα επίτηδες για novelette). Ουσιαστικά ξεκίνησε για novel για το sffnowrimo αλλά σύντομα διαπίστωσα πως δεν είχε το δυναμικό για κάτι μεγαλύτερο.

Δεν ξέρω όμως αν κάνει κοιλιές κάπου (δεν μπορώ να κόψω και πολλά, εκτός από κάποιες επαναλήψεις φράσεων ή plot points όπως αυτά που μου υπέδειξες), επειδή συμβαίνουν λίγα πράγματα σχετικά, ή αν μπορεί να σταθεί σ'αυτό περίπου το μέγεθος με όση πλοκή έχει.

Edited December 2, 2008 by Dain

[Tiessa]

Σχετικά με το μέγεθος έχω μόνο κάποια απορία. Δεν είναι διήγημα, είναι novelette δηλαδή πολύ μεγάλο διήγημα ή πολύ μικρή νουβέλα ( ) To πρόβλημα είναι πως ενώ κατανοώ το ρυθμό κλπ σε διηγήματα και μυθιστορήματα, δεν είχα ξαναγράψει novelette (αν και έτσι βγήκε, δεν ξεκίνησα επίτηδες για novelette). Ουσιαστικά ξεκίνησε για novel για το sffnowrimo αλλά σύντομα διαπίστωσα πως δεν είχε το δυναμικό για κάτι μεγαλύτερο.

Δεν ξέρω όμως αν κάνει κοιλιές κάπου (δεν μπορώ να κόψω και πολλά, εκτός από κάποιες επαναλήψεις φράσεων ή plot points όπως αυτά που μου υπέδειξες), επειδή συμβαίνουν λίγα πράγματα σχετικά, ή αν μπορεί να σταθεί σ'αυτό περίπου το μέγεθος με όση πλοκή έχει.

 

Τα σχόλιά μου για το μέγεθος αφορούν ας πούμε την ...εμπορική πλευρά του πράγματος. Κρίνοντας από τα έντυπα που υπάρχουν και από την αναγνωστική διάθεση του κόσμου, ένα κείμενο αυτού του μεγέθους πέφτει στην κατηγορία, 'πολύ μεγάλο για σύντομο ανάγνωσμα'-δεν έχω χρόνο να το διαβάσω στα γρήγορα, 'πολύ μικρό για μυθιστόρημα/νουβέλα'-ίσως δεν αξίζει τον κόπο να επενδύσω. (Όπως όλοι ξέρουμε, ο κόσμος δεν διαβάζει πολύ...)

Για το συγκεκριμένο έργο δεν φταίει η γραφή ή ο ρυθμός. Ούτε εντοπίζω κάποια σοβαρή κοιλιά. Ακόμα κι ένα rewrite, που θα περιόριζε ορισμένες επαναλήψεις, δεν θα μπορούσε να περιορίσει πολύ το μέγεθος χωρίς να κουτσουρέψει την ιστορία. Μερικές ιδέες είναι έτσι. Όλοι κάποια στιγμή παράγουμε κείμενα αυτού του τύπου. Κι επειδή είμαστε βέβαια και ρομαντικοί τύποι, αλλιώς θα τα είχαμε παρατήσει όλοι προ πολλού, κάνουμε απλώς το καλύτερο για τα συγκεκριμένα.

 

Υ.Γ. off-topic: Πολύ ωραίο άβαταρ. Τολμώ να πω πολύ καλύτερο από το βατράχι