Γιεμάγια, Η Μεγάλη Λευκή Κυρία

[DinoHajiyorgi]

Μερικές ιδέες είναι έτσι. Όλοι κάποια στιγμή παράγουμε κείμενα αυτού του τύπου. Κι επειδή είμαστε βέβαια και ρομαντικοί τύποι, αλλιώς θα τα είχαμε παρατήσει όλοι προ πολλού, κάνουμε απλώς το καλύτερο για τα συγκεκριμένα.

 

Dion Tzavaras: Yemaya - The Great White Lady and Other Extraordinary Tales!

[mman]

Διονύση, το έργο σου δεν είχε κακό. Αλλά τώρα απέκτησε...

Γιεμάγια___Σ_όλια.doc

[Oberon]

Δεν έχεις άδικο, Βάσω. Ή μάλλον, έχεις δίκιο βέβαια για τα Ελληνικά έντυπα. Ίσως κάποτε γίνει κάτι σαν αυτό που... περιγράφει ο Ντίνος πιο κάτω.

 

Xτες το απόγευμα μιλούσα στο ΜΣΝ με τον greenmist και είχαμε μια στιχομυθία που νομίζω αξίζει να μνημονεύσω στο τόπικ. Ο greenmist δεν έχει διαβάσει ακόμα τη Γιεμάγια, και κατέβασε το αρχείο χτες. Του είπα να μη διαβάσει τα σχόλια στο τόπικ πριν την ιστορία. Όταν είδε τον τίτλο - και μου είπε πως ελπίζει η Γιεμάγια να μην είναι απλώς μια ακόμα "βασίλισσα του χιονιού" - έγινε η εξής στιχομυθία μεταξύ μας:

 

Greenmist: Το όνομα "Γιεμάγια" πώς σου ήρθε;

 

Dain: Είναι το όνομα μιας θεάς. Δεν μπορώ να σου πω περισσότερα γιατί θα ήταν spoiler. Γιατί;

 

Greenmist: Είναι πολύ "ζεστό" όνομα. Ακούγεται Λατινοαμερικάνικο και δεν ταιριάζει καθόλου σε μια "βασίλισσα των πάγων".

 

Dain: !!! You're amazingly perceptive!!!

 

Όπως καταλαβαίνετε, έμεινα λίγο σέκος. Αναρωτιέμαι τι θα πει όταν διαβάσει ολόκληρη την ιστορία.

 

Edit: Μόλις τώρα είδα πως σχολίασε και ο mman την ιστορία αυτή. Θα επανέλθω μετά. Όμως τον ευχαριστώ προκαταβολικά!

Edited December 3, 2008 by Dain

[Oberon]

Διονύση, το έργο σου δεν είχε κακό. Αλλά τώρα απέκτησε...

Γιεμάγια___Σ_όλια.doc

 

"Κακούς" σαν και σένα Μιχάλη, ας αποκτήσει όσους θέλει. Μόνο καλύτερο θα γίνει, όχι χειρότερο. Σ'έυχαριστώ πάρα πολύ για την κριτική. Από χτες την έχω διαβάσει αρκετές φορές, λέξη προς λέξη, και όταν γίνει το δεύτερο γράψιμο της ιστορίας (ή ίσως όταν της αρχίσω τη... δίαιτα) σίγουρα θα λάβω υπόψη μου τις προτάσεις και παρατηρήσεις σου.

 

Πάντως, θεωρητικά μιλώντας μόνο, ενώ η ιστορία αποδεικνύεται πασιφανώς ε.φ. το "worldview" του πρώτου μέρους είναι καθαρά φάντασυ. Η θεωρία, που φαίνεται να έχει βρει έδαφος τελευταία, πως η διαφορά ε.φ. και φάντασυ είναι η "άποψη του κόσμου" που έχουν οι χαρακτήρες (και ο συγγραφέας), και όχι τόσο τα γνωστά "trappings" των δύο ειδών είναι και η αιτία που έγραψα το πρώτο μέρος σαν "βιωματικό fantasy" αν θέλεις, και όχι σαν ε.φ. Η ιστορία θα μπορούσε να είχε τελειώσει εκεί, και πουθενά δεν θα υπήρχε το παραμικρό στοιχείο ε.φ. Αντίθετα υπήρχαν όλες οι ενδείξεις πως πρόκειται για φαντασυ.

Το "worldview" της Γιεμάγια, άρα και κείνο του αναγνώστη, είναι fantasy. Αυτό που βιώνει και μεταδίδει (ελπίζω) στον αναγνώστη είναι η εμπειρία της ανάγνωσης ενός παράξενου παραμυθιού. Και μετά βέβαια αναποδογυρίζω το "σύμπαν" και φαίνεται πως η "εξήγηση" είναι ξεκάθαρα ε.φ. άρα αυτό που βιώνεται πια είναι ίσως και τα δύο. Fantasy και Science Fiction. Με κατάληξη/κατάταξη βέβαια της ιστορίας στην ε.φ.

 

Δεν είναι αντίρρηση το πιο πάνω. Απλά ήθελα να εξηγήσω μόνο το "πείραμα" που έκανα με αυτή την ιστορία. Να δω πώς θα μου φανεί και μένα δηλαδή, μια που διαβάζω συχνά το blog του συγγραφέα ε.φ. John C. Wright που είναι από τους υποστηρικτές της "worldview" θεωρίας.

[mman]

Το "worldview" της Γιεμάγια, άρα και κείνο του αναγνώστη, είναι fantasy. Αυτό που βιώνει και μεταδίδει (ελπίζω) στον αναγνώστη είναι η εμπειρία της ανάγνωσης ενός παράξενου παραμυθιού. Και μετά βέβαια αναποδογυρίζω το "σύμπαν" και φαίνεται πως η "εξήγηση" είναι ξεκάθαρα ε.φ. άρα αυτό που βιώνεται πια είναι ίσως και τα δύο. Fantasy και Science Fiction. Με κατάληξη/κατάταξη βέβαια της ιστορίας στην ε.φ.

Φυσικά. Αυτό ακριβώς εννοούσα. Η "αίσθηση" του πρώτου μέρους σαφώς και είναι Fantasy (και πετυχημένη μάλιστα), η "πραγματικότητα" του διηγήματος όμως τελικά αποδεικνύεται Ε.Φ. Θα χαρώ πραγματικά να ξαναδώ τη "Γιεμάγια" αδυνατισμένη μετά την... δίαιτά της.

[Oberon]

Θα τη δεις, Μιχάλη. Έχω μάλιστα ήδη 1-2 ιδέες για να κάνω λίγο πιο "δυνατό" το τέλος της ιστορίας. Θα δούμε όμως.

 

Στο μεταξύ να μια εικόνα που έφτιαξα σαν ένα απλό σχεδιάγραμμα του "Starlight Starbright". Την ιδέα μου έδωσε ένα ανάλογο σχήμα που έκανε η Tiessa όταν "κατέτασσε" τους χαρακτήρες σε πιο γνωστούς ρόλους.

 

Όπως και στο σχήμα της νιφάδας έτσι και στο "νοόπλοιο" της ιστορίας η συμμετρία είναι τεράστια αλλά υπάρχουν αρκετές διαφοροποιήσεις σε κάθε ακτίνα που την κάνουν να ξεχωρίζει, και η "σύνδεση" της μιας με την άλλη είναι διαφορετική επίσης.

 

 

[TheTregorian]

Ωραίο σχέδιο Διον!

[Oberon]

Aν και έχουν περάσει χρόνια, μόλις πριν λίγες μέρες άρχισα να κάνω editing σ'αυτή την ιστορία και τα σχόλια που μου είχατε γράψει όλοι είναι πολύτιμα. Κάνω bump το τόπικ και με την ελπίδα να διαβάσουν αυτή την ιστορία μου κι άλλοι και να μου πουν χρήσιμα σχόλια, αλλά και γιατί της έχω αδυναμία. Θα προσπαθήσω να τη σουλουπώσω και ελπίζω να μην τη διαλύσω . . .

[Δημήτρης]

Tο πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας την, είναι ότι προσφέρεται για μπόλικα σχόλια και παρατηρήσεις. Αυτό σε κάθε περίπτωση είναι θετικό Ας ξεκινήσω πρώτα με τα αρνητικά. Δεν με κούρασε το μέγεθος της όπως περίμενα όταν ξεκίνησα την ανάγνωση, αλλά πιστεύω ότι η εισαγωγή ήταν περισσότερο μεγάλη απ' όσο έπρεπε. Η τραγικότητα της ύπαρξης της Γιεμάγια και η μοναξιά της αποδόθηκαν με έξοχο τρόπο, όμως το πρώτο κομμάτι θα μπορούσε να ήταν μικρότερο. Και θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν τέτοιο, χωρίς να χάνει. Η αλλαγή ύφους από το ένα σκέλος στο άλλο είναι τόσο χτυπητό, που μπορεί άνετα να ξενίσει. Προσωπικά θα προτιμήσω το δεύτερο κομμάτι, κυρίως γιατί δεν είχε τίποτα το περιττό. Εκτός από ένα στοιχείο. Μου άρεσαν πολύ τα ονόματα των χαρακτήρων με τις εύστοχες ιδιότητες που αποδίδονταν στον καθένα, αλλά με κούρασε το ότι αυτές επαναλαμβάνονταν συνεχώς. Μία- δύο φορές για τον καθένα, θα ήταν αρκετές.

 

Στα συν οι πολλές και όμορφες σκέψεις- εικόνες που υπάρχουν διάσπαρτες στο κείμενο. Σαν εικόνα, μου άρεσε πολύ το ότι η Γιεμάγια ήθελε να πιάσει ένα αστέρι και να το κάνει δικό της. Χάρηκα λοιπόν όταν αυτό έγινε. Σαν σκέψη, αυτή η παράγραφος:

 

"Μερικές φορές η οπτική γωνία μπορεί να αλλάξει εντελώς την ερμηνεία της ίδιας έννοιας-ουσίας σύμφωνα με διαφορετικούς παρατηρητές" είπε τότε ο Ρισάαλον. "Ένα τραγούδι μπορεί να εμπεριέχει συνομιλία, μια ιστορία να είναι μύθος-φαντασίωση ή επιστήμη-ύλη, μια επιστήμη-γνώση να είναι μια…μια μαγεία-γνώση."

 

Και σημαντικότερο όλων, το πολύ ωραίο γράψιμο με όλες τις ιδιαιτερότητες του. Πολύ ωραίος ο όλος κύκλος της μετενσάρκωσης (δεν είμαι σίγουρος ότι αυτή είναι και η πιο κατάλληλη λέξη) και υπέροχοι όλοι οι παραλληλισμοί που υπάρχουν. Όταν έπιασα τον πρώτο, άρχισα να διαβάζω και πιο προσεκτικά για να μην χάσω κανέναν Θα έλεγα ότι περισσότερο μου άρεσε αυτός με το σκουλαρίκι/τραυματισμό/αντιγραφή δεδομένων στην μνήμη του πλοίου. Αυτό νομίζω ότι είναι το ίδιο, σωστά; Ή μήπως είπα κάτι άκυρο; Τέλος, έγραψες με το όνομα του Γαλαξία

 

Καλή και ωραία ιστορία, αλλά και αρκετά ιδιαίτερη θα έλεγα. Όχι για όλους. Εγώ πάντως αποζημιώθηκα με το παραπάνω για τον χρόνο που της αφιέρωσα.

Edited September 20, 2012 by Δημήτρης

[Oberon]

Eυχαριστώ πολύ και για την ανάγνωση και για το σχόλιο, Δημήτρη. Πράγματι τώρα που ξαναδιάβασα τη Γιεμάγια μετά από μερικά χρόνια, βλέπω πολύ ξεκάθαρα πως κάποια σημεία θα μποούσαν να ήταν συντομότερα και πως υπάρχουν άχρηστες επαναλήψεις λέξεων ή φράσεων.

[Eugenia Rose]

Μου άρεσε πολύ η ιστορία σου! Στο πρώτο μισό οι περιγραφές είναι πολύ ποιητικές και ονειρικές, σαν ένα αυθεντικό παραμύθι (η Βάσω έχει απόλυτο δίκιο για τις παραγράφους που πρέπει να κρατήσεις). Η αρχή και εμένα μου φάνηκε κάπως μεγαλούτσικη αλλά από την άλλη εντείνει το συναίσθημα της ατέρμονης προσμονής που βιώνει η Γεμάγια. Ίσως να την μίκραινες λιγάκι μόνο. Πέρα από κάποιες επαναλήψεις (όπως ανέφεραν και οι παραπάνω) και κάποια τυπογραφικά στο κείμενο το πρώτο μισό με χόρτασε πολύ. Κάτι κατάλαβα ότι έπαιζε με τους θεούς και ήταν όλοι μαζεμένοι εκεί δα αλλά μετά ήρθε η εξήγηση και όλα έδεσαν. Ίσως να δείχνεις την λύπη της Γεμάγια που έχασε το άβαταρ λίγο πιο βαθιά και τους θεούς να κομπιάζουν να της δώσουν την απάντηση.

Τώρα στο δεύτερο μέρος. Και εκεί υπάρχουν αρκετές επαναλήψεις αλλά αυτό που πιστεύω ότι το κάνει να διαφέρει τόσο πολύ από το ύφος του πρώτου είναι το πολύ tell. Καταλαβαίνω πως κάπως πρέπει να τα εξηγήσεις όλα αλλά νομίζω ότι το 90% του δεύτερου μέρους αποτελείται από tell. Με εξαίρεση την αρχή πριν εμφανιστεί το άβαταρ που συμβαίνουν όλα τα ανεξήγητα στο νοοπλοίο. Επίσης ξέρω τον χαρακτήρα του άβαταρ και μας δείχνεις τον χαρακτήρα της Ιριλιιδιένας αλλά οι περισσότεροι χαρακτήρες λειτουργούν σαν αυτό που είναι σαν κομμάτια του νοοπλοίου και έτσι κάνουν το tell να φαίνεται περισσότερο ειδικά στα σημεία που συμπληρώνουν ο ένας την φράση του άλλου. Ίσως αν ενίσχυες την σύγκρουση των μελών του πληρώματος μεταξύ τους εκεί που ο άβαταρ τους εξηγεί αντί μόνο του άβαταρ με το πλήρωμα να φαινόταν πιο ομαλές οι εξηγήσεις. Πιστεύω ότι θα έπρεπε να μειώσεις την έκταση των παραγράφων που λέει ο κάθε ένας τους. Και τα ονόματα μετά από μια ή δύο αναφορές θα μπορούσαν να μην είναι ολόκληρα αλλά μόνο το πρώτο κομμάτι. Εξάλλου αυτό είναι περισσότερο για τον αναγνώστη αφού οι ίδοι γνωρίζονται μεταξύ τους και μάλλον περισσότερο με μπέρδεψε και με εμπόδισε να ταυτίσω το πρόσωπο με το όνομα παρά με διευκόλυνε.

Γενικά το δεύτερο μισό έχει αυτό που λένε «όραμα». Έχει μια Σταρ-Τρεκ ποιότητα του διαστημοπλοίου που εξερευνά νέους κόσμους και νέους πολιτισμούς και δεν θα ήθελα να το χάσει αυτό. Γι αυτό σου προτείνω να βάλεις λίγο περισσότερο συναίσθημα και σύγκρουση χαρακτήρων και να μειώσεις τις επαναλήψεις στις εξηγήσεις. Αυτή η ιστορία μπορεί να γίνει εξαιρετική αν υπάρξει μεγαλύτερη συμμετρία-συνδεση πρώτου και δεύτερου μέρους. (see what I did there?)

[Oberon]

Μου άρεσε πολύ η ιστορία σου! Στο πρώτο μισό οι περιγραφές είναι πολύ ποιητικές και ονειρικές, σαν ένα αυθεντικό παραμύθι (η Βάσω έχει απόλυτο δίκιο για τις παραγράφους που πρέπει να κρατήσεις). Η αρχή και εμένα μου φάνηκε κάπως μεγαλούτσικη αλλά από την άλλη εντείνει το συναίσθημα της ατέρμονης προσμονής που βιώνει η Γεμάγια. Ίσως να την μίκραινες λιγάκι μόνο. Πέρα από κάποιες επαναλήψεις (όπως ανέφεραν και οι παραπάνω) και κάποια τυπογραφικά στο κείμενο το πρώτο μισό με χόρτασε πολύ. Κάτι κατάλαβα ότι έπαιζε με τους θεούς και ήταν όλοι μαζεμένοι εκεί δα αλλά μετά ήρθε η εξήγηση και όλα έδεσαν. Ίσως να δείχνεις την λύπη της Γεμάγια που έχασε το άβαταρ λίγο πιο βαθιά και τους θεούς να κομπιάζουν να της δώσουν την απάντηση.

Τώρα στο δεύτερο μέρος. Και εκεί υπάρχουν αρκετές επαναλήψεις αλλά αυτό που πιστεύω ότι το κάνει να διαφέρει τόσο πολύ από το ύφος του πρώτου είναι το πολύ tell. Καταλαβαίνω πως κάπως πρέπει να τα εξηγήσεις όλα αλλά νομίζω ότι το 90% του δεύτερου μέρους αποτελείται από tell. Με εξαίρεση την αρχή πριν εμφανιστεί το άβαταρ που συμβαίνουν όλα τα ανεξήγητα στο νοοπλοίο. Επίσης ξέρω τον χαρακτήρα του άβαταρ και μας δείχνεις τον χαρακτήρα της Ιριλιιδιένας αλλά οι περισσότεροι χαρακτήρες λειτουργούν σαν αυτό που είναι σαν κομμάτια του νοοπλοίου και έτσι κάνουν το tell να φαίνεται περισσότερο ειδικά στα σημεία που συμπληρώνουν ο ένας την φράση του άλλου. Ίσως αν ενίσχυες την σύγκρουση των μελών του πληρώματος μεταξύ τους εκεί που ο άβαταρ τους εξηγεί αντί μόνο του άβαταρ με το πλήρωμα να φαινόταν πιο ομαλές οι εξηγήσεις. Πιστεύω ότι θα έπρεπε να μειώσεις την έκταση των παραγράφων που λέει ο κάθε ένας τους. Και τα ονόματα μετά από μια ή δύο αναφορές θα μπορούσαν να μην είναι ολόκληρα αλλά μόνο το πρώτο κομμάτι. Εξάλλου αυτό είναι περισσότερο για τον αναγνώστη αφού οι ίδοι γνωρίζονται μεταξύ τους και μάλλον περισσότερο με μπέρδεψε και με εμπόδισε να ταυτίσω το πρόσωπο με το όνομα παρά με διευκόλυνε.

Γενικά το δεύτερο μισό έχει αυτό που λένε «όραμα». Έχει μια Σταρ-Τρεκ ποιότητα του διαστημοπλοίου που εξερευνά νέους κόσμους και νέους πολιτισμούς και δεν θα ήθελα να το χάσει αυτό. Γι αυτό σου προτείνω να βάλεις λίγο περισσότερο συναίσθημα και σύγκρουση χαρακτήρων και να μειώσεις τις επαναλήψεις στις εξηγήσεις. Αυτή η ιστορία μπορεί να γίνει εξαιρετική αν υπάρξει μεγαλύτερη συμμετρία-συνδεση πρώτου και δεύτερου μέρους. (see what I did there?)

 

Πολύτιμα τα σχόλιά σου, όπως και όλα τα άλλα βέβαια, και μεγάλη η χαρά που μου έδωσες διαβάζοντας και απολαμβάνοντας την ιστορία μου, Eυγενία. Έχεις φυσικά δίκιο σχετικά με το tell κάτι που είδα και γω (και ανατρίχιασα λιγουλάκι) πριν λίγο καιρό που ξαναδιάβασα τη Γιεμάγια! Προσπαθώ να βρω την ενέργεια να την ξαναγράψω και ελπίζω να καταφέρω να την κάνω καλύτερη.

 

Α! Ναι, είδα-κατάλαβα τι έκανες στην τελευταία σου φράση!

Edited November 28, 2012 by Oberon