Συνέντευξη Με Μια Νεράιδα - Νονά.

November 25, 2008

Note: Η δεύτερη εκδοχή του φανταστικού μονόλογου - την οποία έγραψα απόψε λαμβάνοντας υπόψη και τα σχόλιά σας - βρίσκεται στο ποστ #16 του τόπικ.

Όνομα Συγγραφέα: Διονύσης Τζαβάρας

Είδος: Χμμμ, no idea. Xιουμοριστική "φαντασία" αλλά όχι μόνο.

Βία; Όπως το δει κανείς.

Σεξ; Έμμεσο.

Αριθμός Λέξεων: 3936

Αυτοτελής; Ναι.

Σχόλια: Για περισσότερα σχετικά με τα "memetics", "meme complexes" κλπ, εδώ: Memetics

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΜΙΑ ΝΕΡΑΪΔΑ-ΝΟΝΑ

---------------------------------------------------

Καλησπέρα σας.

Είμαι μια νεράιδα-νονά.

Ναι, ναι! Ακριβώς αυτό που φανταστήκατε!

Μια μεσόκοπη, καλοσυνάτη, παχουλή γυναίκα με ροζ μάγουλα και καλοκάγαθο χαμόγελο.

Στην πλάτη μου είναι φυτρωμένα δυο διαφανή φτερά σαν της λιβελούλας και φοράω πάντα (ή σχεδόν πάντα) μακριά χρωματιστά αραχνοΰφαντα φορέματα που θα θύμιζαν αόριστα τα ρούχα του Μεσαίωνα, της Αναγέννησης η και του 19ου αιώνα ακόμα.

Kαι μετά είναι και το εργαλείο της δουλειάς.

Το ραβδί.

Ξέρετε, εκείνο το μικρό, λεπτό ραβδάκι φτιαγμένο από ξύλο, ασήμι η χρυσό που λάμπει στην άκρη και το χρησιμοποιεί κάθε νεράιδα-νονά που σέβεται το εαυτό της.

Όχι ότι το έχουμε ανάγκη βέβαια. Εμείς οι κάτοικοι της Νοόσφαιρας, οι Νοοσφαιρίτες, δεν έχουμε απολύτως καμμία ανάγκη από τέτοια φτηνιάρικα αντικείμενα. Οι δυνάμεις μας δεν εξαρτώνται από αυτά.

Αλλά να! Είναι η εικόνα που πρέπει να προβάλουμε. Ολοι εσείς, που σας αποκαλούμε κατοίκους της Βιόσφαιρας, περιμένετε μια νεράιδα-νονά να έχει ραβδί. Αλλιώς δεν θα πιστέψετε πως είμαι αυτό που λέω πως είμαι!

Και είναι α-πα-ραί-τη-το να πιστέψετε!

Α-χα-χα! Τώρα ξέρω τι σκέφτεστε! Είναι δυνατόν κάποιος να πιστέψει πως μια παχουλή γυναίκα μπορεί να πετά με 2 λεπτά φτερά που δεν θα σήκωναν ούτε περιστέρι; Και μάλιστα περιφέρεται και εκπληρώνει ευχές;

Είναι δυνατόν να είναι αληθινές οι φαντασιώσεις που έχουν δημιουργήσει οι θρύλοι της ανθρωπότητας, οι ζωγράφοι, οι συγγραφείς και το Χόλλυγουντ; Κάθε λογικός άνθρωπος ξέρει πως όλα αυτά είναι Πα-ρα-μύ-θι-α!!!

Καλά. Θα μπορούσα εδώ να μιλήσω για την ανθρώπινη παράλογη-λογική που σας εμποδίζει από το να πιστέψετε σε μας, τα όντα της Νοόσφαιρας, αλλά δεν σας εμποδίζει να πιστέψετε ακράδαντα πως αγοράζοντας το τάδε σαμπουάν η το δείνα άρωμα θα αποκτήσετε αμέσως την εμφάνιση και προσωπικότητα ενός φωτομοντέλου και όλοι οι εκπρόσωποι του αντίθετου, η και του ίδιου, φύλου θα πέσουν νεκροί από τη γοητεία σας.

Αλλά δεν θα το κάνω. Προς το παρόν.

Βλέπω ήδη δεκάδες ερωτήσεις μπρος στην οθόνη μου (Θα προτιμούσατε να πω στην κρυστάλλινη σφαίρα μου; Στον 21ο αίώνα είμαστε, παιδιά. Ξυπνάτε!)

Η πιο δημοφιλής ερώτηση φαίνεται να είναι: <Απόδειξέ μας πως υπάρχεις!>

Θα κάνω κάτι καλύτερο. Θα σας πω πως γεννιόμαστε. Και μετά…μετά έχω την υποψία πως εσείς θα αποδείξετε στους εαυτούς σας πως υπάρχω!

Θυμάστε το μάθημα της Βιολογίας στο σχολείο; 'Η παίζατε βελάκια εκείνη τη ώρα; Αν παίζατε βελάκια –ντροπή σας!- θα πρέπει να σας εξηγήσω πώς έχουν τα πράγματα.

Τα πράγματα έχουν ως εξής:

Στην αρχή υπήρχαν οι μονοκύτταροι οργανισμοί. Κάποιος, κάποια στιγμή βαρέθηκε και έφτιαξε ένα αντίγραφο του εαυτού του για παρέα. Ο διαχωρισμός τού άρεσε πολύ και έτσι ενώθηκε με το αντίγραφό του και έφτιαξαν κι άλλα και έτσι γεννήθηκαν οι πολυκύτταροι οργανισμοί.

Αυτό λοιπόν που αποκαλείτε DNA, το δεσοξυριβοζονουκλεοτιδικό οξύ αποτελείται από τα γονίδια, τις μονάδες δηλαδή που περιέχουν τα χαρακτηριστικά του κάθε είδους. Ετσι όταν ο μπαμπάς και η μαμά σας…εχμ…αυτό…μετά γεννιέστε εσείς και μέσα σας έχουν αντιγραφεί τα χαρακτηριστικά τους ένα προς ένα.

Στους Νοοσφαιρίτες λοιπόν, τα γονίδια ονομάζονται "μιμίδια". Ο πατέρας μας είναι η ίδια η φύση και όλα της τα φαινόμενα και η μητέρα μας η ανθρώπινη φαντασία.

Εδώ και εκατομμύρια χρόνια όταν κάποιο φαινόμενο διεγείρει την ανθρώπινη φαντασία, αυτή γεννά ένα δυνητικό "μιμίδιο".

Βέβαια, κάθε φορά γίνεται ένας πόλεμος και το πιο δυνατό μιμίδιο θα μπορέσει να συνδυαστεί με άλλα μιμίδια της μητέρας και έτσι θα δημιουργηθεί το «έμβρυο» ενός από εμάς.

Αν το έμβρυο επιζήσει εξαρτάται από το κατά πόσο θα μπορέσει να αντιγραφεί μέσα στη φαντασία άλλων ανθρώπων.

Αν τα καταφέρει, τότε γεννιέται ένας νέος Νοοσφαιρίτης!

Αν δεν τα καταφέρει, τότε παραμένει ένα δυνητικό μιμίδιο κάπου στη Νοόσφαιρα, σαν σπόρος που θα… φυτρώσει αν αλλάξουν οι συνθήκες, ή διαλύεται μέσα σε άλλα μιμίδια ή μπορεί και να χαθεί τελείως!

Αν χαθεί εντελώς αυτό σημαίνει και το θάνατό του.

Όμως - και εδώ συγκεντρωθείτε παρακαλώ για να καταλάβετε αυτό που θα σας πω - υπάρχουν απλά μιμίδια, όπως ας πούμε η επανάληψη μιας λέξης που ακούει ένα μωρό από τους γονείς του και έτσι μαθαίνει τη μητρική/πατρική του γλώσσα, αλλά υπάρχουν και σύνολα μιμιδίων, που λέγονται μιμητικά συμπλέγματα!

Αυτά δημιουργούνται είτε σαν εξέλιξη απλούστερων μιμητικών συμπλεγμάτων - όπως ακριβώς και οι πολυκύτταροι οργανισμοί στον δικό σας κόσμο που οδήγησαν στη δημιουργία των ανθρώπων (αν είναι εξέλιξη αυτό ή παρακμή είναι άλλο θέμα και ας μην γεμίσετε το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομικό κουτί με τέτοιες άσχετες ερωτήσεις και εξυπνακίστικα σχόλια), είτε από φαινομενικά τυχαίους συνδυασμούς μιμιδίων που βρήκαν πρόσφορο έδαφος σε μια δεδομένη κοινωνία, μια δεδομένη χρονική στιγμή.

Το καταλάβατε ως εδώ; Ωραία! Αν δεν το καταλάβατε, ξαναδιαβάστε τα παραπάνω. Δεν θα κάτσω να επαναλαμβάνω τα πιο βασικά για τα κουτόχορτα ανάμεσά σας!

Συνεχίζουμε λοιπόν!

Όπως υπάρχουν διάφοροι οργανισμοί στο δικό σας φυσικό κόσμο, τα λουλούδια, οι μελισσούλες, τα μήλα, οι τηλεοράσεις, τα γυμνά φωτομοντέλα του Chippendale ή του Playboy, έτσι υπάρχουν οργανισμοί στη Νοόσφαιρα!

Θυμηθείτε εδώ πως οι Νοοσφαιρίτες δημιουργούμαστε από φυσικά φαινόμενα του κόσμου σας σε συνδυασμό με την ανθρώπινη φαντασία.

Ή τουλάχιστον, έτσι μας αντιλαμβάνεστε εσείς!

Λοιπόν! Ένας οργανισμός αρκετά αρχετυπικός - δηλαδή ένα μοντέλο πολλών εφαρμογών - που συγχρόνως είναι και ένα σχετικά περίπλοκο μιμητικό σύμπλεγμα που αποτελείται από κάμποσα μιμίδια είναι και οι "Ιστορίες". Όχι οι Ιστορίες λαών και πολιτισμών (παρ'όλο που και αυτές είναι τέτοια συμπλέγματα μεγαλύτερης περιπλοκότητας) αλλά οι ιστορίες που διηγιόταν η γιαγιά σας μπροστά στο τζάκι μέχρι πριν λίγες δεκαετίες και τώρα έχει γίνει το τζάκι τηλεόραση, και η γιαγιά τηλεχειριστήριο για τους μεγαλύτερους, ή ένα PS3 και ένα joystick για τους μικρότερους!

Οι ιστορίες λοιπόν, που βέβαια επαναλαμβάνονται ή και αυτοδημιουργούνται συνεχώς, είναι επίσης τέτοια μιμητικά συμπλέγματα.

Ένα μιμίδιο, ή ένα σύμπλεγμα μιμιδίων - ιδεών που αναπαράγονται μέσα στο νου σας και μεταδίδονται από τον ένα στον άλλον, όπως ακριβώς και τα γονίδια - για να επιβιώσει πρέπει είπαμε να μπορέσει να αναπαραχθεί, όσο πιο αυτούσιο γίνεται σε όσο περισσότερα μυαλά γίνεται. Έτσι θα εξασφαλίσει την επιβίωσή του!

Σας έχω ακόμα, ή ήδη κοιμάστε πάνω στο πληκτρολόγιό σας; Αν κοιμάστε, όνειρα γλυκά! Αν σας έχω ακόμα, συνεχίζω ακάθεκτη και κάπου εδώ τα πράγματα θα αρχίσουν να γίνονται πολύ ενδιαφέροντα!

Ένα σύμπλεγμα μιμιδίων χρειάζεται βέβαια να γίνει όσο πιο ελκυστικό μπορεί, ώστε να είναι πιο εύκολη η μετάδοσή του από μυαλό σε μυαλό.

Ελκυστικό δεν σημαίνει πάντα και ωραίο βέβαια. Τουλάχιστον για σας που μια κάποια διαστροφή την έχετε αποκτήσει, αλλιώς δεν θα σας άρεσαν οι σπλατεριές και τα τοιαύτα. Ελκυστικό σημαίνει πως το "δόλωμα" του μιμητικού συμπλέγματος που θέλει να αναπαραχθεί είναι αρκετά εντυπωσιακό ώστε να το πιστέψετε.

Ένα δόλωμα είναι οι διαφημήσεις! Αυτές που, όπως έλεγα πιο πριν, σας κάνουν να πιστέψετε πως αρκεί ένα "φσουτ" για να φύγει οι κοιλιές και πατσές και να γίνετε οι γεμάτοι μύες, μαυρισμένοι από τον ήλιο, γεμάτοι αυτοπεποίθηση άντρες που βλέπετε στις διαφημήσεις αυτές! Ε, δεν θα γίνετε τεκνά με ένα "φσουτ", σας το εγγυώμαι! Θα έχετε κοιλιά και παχάκια που όμως θα μυρίζουν ωραία!

Το δόλωμα όμως θα το έχετε τσιμπήσει. Θα έχετε πιστέψει στο μιμητικό σύμπλεγμα που σας παρουσιάζεται και θα γίνετε και σεις ένα μιμο-ρομπότ!

Τα μιμορομπότ λοιπόν, είναι οι φορείς των πιο δυνατών συμπλεγμάτων στη Βιόσφαιρα του κόσμου σας, που προέρχονται από τη δική μας Νοόσφαιρα!

Μερικά μιμορομπότ είναι εντελώς άβουλα και απλώς επαναλαμβάνουν επακριβώς το δόλωμα - που μπορεί να είναι και μια απειλή για αιώνια τιμωρία, όσο υπόσχεση για αιώνια ευδαιμονία είναι μια διαφήμιση για άρωμα - σε όσους περισσότερους μπορούν.

Άλλα μιμορομπότ όμως είναι πιο δημιουργικά. Και η καλύτερη ποιότητα μιμορομπότ για όντα σαν και μένα είναι οι… παραμυθάδες! Οι συγγραφείς, οι καλλιτέχνες κ.ο.κ! Γιατί αυτοί εμπεριέχουν τα "γονίδια"-μιμίδια της μητέρας μας, της ανθρώπινης φαντασίας! (Α! Και οι διαφημιστές είναι εξ ίσου δημιουργικοί και βολικοί σαν μιμορομπότ αλλά δουλεύουν για το διάβολο, όχι για μας!)

Οι παραμυθάδες λοιπόν, αυτοί που υφαίνουν ιστορίες και μύθους και παραμύθια, είναι για μας τους Νοοσφαιρίτες ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει στο σύμπαν! Είναι οι θεοί μας, η θρησκεία μας, οι ήρωές μας, αυτοί που προσκυνάμε και ελπίζουμε να μεταδώσουν την ύπαρξή μας σε όσο περισσότερους από εσάς γίνεται.

Και το κάνουν με μεγάλη χαρά συνήθως, εδώ και χιλιάδες χρόνια! Είναι αυτοί που δημιουργούν τις μορφές μας, που τις διασκευάζουν, τις εξελίσσουν, τις εκλεπτύνουν, τις ποικίλουν και τις ομορφαίνουν ή και τις κάνουν πιο άσχημες πού και πού. Είναι οι προσωπικές μας μούσες και νεράιδες και ξωτικά!

Ας σας πω λοιπόν, πώς δημιουργήθηκα εγώ με τη μορφή που έχω τώρα.

Το βασικό μου αρχέτυπο - νοητικό μιμητικό σύμπλεγμα δηλαδή - είναι πανάρχαιο. Είμαι η ξαφνική απρόσμενη εύνοια που έρχεται από το "πουθενά" - κούνια που σας κούναγε, τρομάρα σας! - όταν όλα φαίνονται χαμένα! Οι νεράιδες-νονές είχαμε και έχουμε πολλά ονόματα και πολλές ποικιλιές ανάλογα με το λαό, τον παραμυθά που είναι το τοπικό μιμορομπότ που μας μεταδίδει, την εποχή κ.λπ.

Με τη μορφή που έχω τώρα όμως, γεννήθηκα πριν λίγους μόνο αιώνες στα σαλόνια Γαλλίδων κυριών της υψηλής κοινωνίας, όπου διηγούνταν παραμύθια ανάμεσα στο κουτσομπολιό και τις ίντριγκες. Αλλά δεν ήταν ακριβώς τα λαϊκά παραμύθια, τα οποία ήταν συχνά πολύ πιο σκοτεινά από αυτά που γνωρίζετε σήμερα.

Και για να λέω και του στραβού το δίκιο, προτιμώ χίλιες φορές να είμαι μια μεσήλικη, συμπαθής γυναίκα με μαγικό ραβδάκι και φτερά λιβελούλας, και να ντύνομαι α λα Παριζιέν, παρά αγελάδα, ή κισσός, ή νεκρός συγγενής, ή κόκκαλα νεκρού συγγενή, ή κάτι άλλο εξ ίσου ανατριχιαστικό!

(Και δεν θα απαντήσω σε ηλεκτρονικά μηνύματα που θα μου λένε πως προτιμούν να είχα τέτοια μορφή. Άντε μη σας πω κανα καντίλι!)

Οι δεσποινίδες και κυρίες, λοιπόν - που λέγονταν Πρεσιέζ (Precieuses) - ήθελαν πιο εκλεπτυσμένα παραμύθια και έτσι οι παραμυθάδες της εποχής δημιούργησαν τη δική μου φιγούρα - που όπως σας είπα ήδη υπήρχε από αρχαίες εποχές - αλλά με μορφή που να ήταν πιο προσφιλής στις Πρεσιέζ! Δηλαδή… πιο ελκυστική! Δηλαδή… άντε λοιπόν! Πέστε το!

Ακριβώς! Το δόλωμα του μιμητικού συμπλέγματος που είμαι εγώ. Μια μορφή που εκφράζει όσα είπα πιο πάνω, αλλά δωσμένη με ένα σύγχρονο για την εποχή και την κοινωνία τρόπο, ώστε να… πέστε το πάλι!

Ώστε να με μεταδώσουν! Ώστε η ιδέα της νεράιδας-νονάς να γίνει η νέα μορφή του παλαιότερου μιμητικού συμπλέγματος που εξέφραζε την απρόσμενη, εκτός λογικής, εύνοια…εξ ουρανού κατά κάποιον τρόπο. Εκ της Νοόσφαιρας, θα έλεγα εγώ!

Αφού λοιπόν εξασφαλίστηκε η μετάδοσή μου, εξασφαλίστηκε και η διαιώνισή μου! Και όταν με το καλό (ή το κακό) ήρθε ο 20ος αιώνας ήμουν ήδη μέσα σε ένα σωρό βιβλία, και κάποτε βγήκαν και οι κινηματογραφικές ταινίες που μετέδωσαν σε έναν χωρίς προηγούμενο αριθμό ανθρώπων την εικόνα μου, την ιδέα μου, το μιμητικό σύμπλεγμα από το οποίο αποτελούμαι!

(Αλλά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο Ντίσνεϋ, που είναι αναμφισβήτητα ένας από τους μεγάλους θεούς των Νοοσφαιριτών σαν εμένα, δεν διάλεξε κάποιο από τα άλλα υπέροχα ντιζάινς που είχαν φανταστεί οι σχεδιαστές του για την εμφάνισή μου στη Σταχτοπούτα, αλλά εκείνο όπου φοράω ένα μπλέ ράσο με κουκούλα και είμαι σαν μεσαιωνικός Βενεδικτίνος καλόγερος με ένα ροζ φιόγκο στο λαιμό! Δηλαδή, έλεος!)

Όπως και να έχει όμως, οι νεράιδες-νονές ήταν πια εδώ για να μείνουν εδώ!

Α! Η οθόνη μου έχει γεμίσει από μηνύματά σας ήδη! Από ό,τι βλέπω οι περισσότεροι από σας λέτε πως δεν πιστεύετε πως υπάρχω πραγματικά και πως είμαι απλά ένα πλάσμα της φαντασίας. Κάποιος λέει κιόλας <Δε μας πείθεις, κυρά! Τα παραμυθάκια αυτά τα πιστεύουν μόνο μικρά παιδιά! Κανείς δεν πιστεύει πια σε νεράιδες-νονές, ούτε τις χρειάζεται!>

Θα απαντήσω βέβαια, αν και πολύ θα γούσταρα να ερχόταν ο νεαρός που έγραψε το μήνυμα αυτό, να μου πει την ίδια φράση μπροστά μου - καθώς θα κρατάω το ραβδί μου - και όχι μέσω της ανωνυμίας του Διαδικτύου. Αλλά τέλος πάντων!

Λοιπόν. Δεν θα πω πάλι το παράδειγμα με τις διαφημήσεις και πόσο πιο εύκολο σας είναι εδώ στην ανθρώπινη Βιόσφαιρα να καταπιείτε τις γελοιοδέστερες ιδέες και μιμίδια και συμπλέγματα - κάτι που το κάνετε από καταβολής είδους - αλλά σας είναι δύσκολο να πιστέψετε σε μια ιστορία, σε ένα παραμύθι.

Θα σας εξηγήσω με ένα παράδειγμα που σίγουρα είναι οικείο σε όλους σας.

Την ιστορία της Σεντριγιόν (Cendrillon) που εσείς τη λέτε Σταχτοπούτα! Και αν ξέρατε τι ακριβώς σημαίνει το δεύτερο συνθετικό της λέξης - και εδώ, αγαπητοί μου δεν κάνω καθόλου αστειάκια - θα καταλαβαίνατε πόσο περίπλοκοι και βαθείς κώδικες της ίδιας την πραγματικότητας τόσο στη Νοόσφαιρα όσο και στη Βιόσφαιρα είναι αποθηκευμένοι στα "παραμυθάκια για παιδιά, τα οποία δεν πιστεύετε!"

Αλλά ας μην ξεφεύγω από το θέμα μας.

Την ιστορία την ξέρετε φυσικά. Σταχτοπούτα, υπηρετικά καθήκοντα, στρίγγλα μητριά (εδώ να δείτε συμβολισμό), κακές και άσχημες μισοαδελφές, πρίγκιπες και τα ρέστα.

Και κάποια στιγμή, όταν ακριβώς όλα έχουν χαθεί και η Σταχτοπούτα δεν μπορεί να πάει στο χορό, εμφανίζομαι εγώ και… για πέστε μου τι ακριβώς κάνω;

Για σκεφτείτε προσεκτικά! Πολύ προσεκτικά! Όλοι έχετε δει την ταινία του Ντίσνεϋ, έτσι;

Σκεφτήκατε; Μπράβο, έξυπνά μου!

Ε, λοιπόν δεν έκανα αυτό που οι περισσότεροι νομίζουν! Ναι, κούνησα το ραβδί και έκανα κάτι κινηματογραφικά κολπάκια, αλλά για πέστε μου κάτι.

Άλλαξα το χαρακτήρα της;

Όχι. Ήταν μια γλυκιά, πρόσχαρη και καλόκαρδη κοπέλα και πριν.

Την έκανα όμορφη ενώ πριν ήταν η δίδυμη, από καιρό χαμένη, Κουασιμόδα, αδελφή του γνωστού καμπούρη;

Όχι. Ήταν μια κούκλα σαν τα κρύα τα νερά και πριν. Μιλάμε για χοτ τσικ!

Ήταν ηλίθια και την έκανα έξυπνη;

Όχι. Ήταν ήδη πανέξυπνη, καπάτσα, επικοινωνούσε με τη φύση την ίδια. Απλά ήταν αθώα.

Μήπως ήταν βρωμιάρα ή άρρωστη και την έπλυνα ή την έκανα καλά;

Όχι και όχι! Φυσικά θα βρωμιζόταν αφού δούλευε σαν το σκυλί όλη μέρα, και μάζευε και τις στάχτες από το τζάκι. (Σε μια πολύ αβαν-γκαρντ γκόθικ σπλάτερ παραλλαγή από την Ελλάδα πριν κανα δυο αιώνες, οι στάχτες που μάζευε ήταν από τα κόκκαλα της μάνας τους που οι αδελφές της είχαν φάει! Α-πα-πα-πα-πα!)

Γενικά πάντως ήταν πεντακάθαρη και σίγουρα υγιέστατη.

"Οπότε τι σκατά έκανες;" θα ρωτήσετε (αγενώς αλλά λογικά!)

Της πρόσφερα ένα ωραίο φόρεμα, μερικά μπιζού, ένα ζευγάρι γυάλινες γόβες και ένα κομμωτήριο στα γρήγορα. Τίποτα άλλο! (Όλα τα άλλα στην ταινία είναι απλώς σάλτσες για να δείξω πως έχω μαγικές δυνάμεις. Το "γουάου φάκτορ" που λέτε σήμερα).

Αμάν! Οι ερωτήσεις σας έρχονται με ρυθμούς αστραπής τώρα! Θα διαλέξω δύο να απαντήσω σε λίγο. Πρώτα όμως να συνεχίσω την ιστορία.

Αυτό λοιπόν που πρόσφερα στη Σταχτοπούτα, δεν ήταν τίποτα το υπερφυσικό, τίποτα το μαγικό! Την έκανα μόνο να δείχνει σαν πριγκίπισσα.

Μέσα της ήταν ήδη πριγκίπισσα από μόνη της! Αλλά δεν θα γινόταν βέβαια αποδεκτή στο χορό αν πήγαινε με σφουγγαρόπανο για φουστάνι, έτσι;

Kαι εδώ ακριβώς πρέπει να αναρωτηθείτε: Γιατί;

(Eξ άλλου ο πρίγκιπας όταν την παντρεύτηκε αργότερα, πήρε αυτήν και μαζί της πέρασε την… πρώτη νύχτα του γάμου, όχι με το φουστάνι ή τις γόβες της. Εκτός αν ήταν και πολύ διαστρόφα πρίγκιπας, που δεν το παίζω καθόλου!)

Ελάτε! Για σκεφτείτε! Σαν έχω δώσει όλα τα "κλουζ" μέχρι τώρα!

ΟΚ. Όσοι το βρήκατε, μπράβο σας! Όσοι δεν το βρήκατε και έχετε Αϊ-Κιου-Ραδικιού, θα σας το πω με απλά λογάκια. Ναι;

Γιατί κάθε κοινωνία, σε κάθε εποχή, είναι ένα τεράστιο μιμητικό σύμπλεγμα, το οποίο λέγεται "παραδεδεγμένη πραγματικότητα". Και φυσικά, θυμηθείτε τους πολυκύτταρους οργανισμούς και την πολυπλοκότητα που διακρίνει τα ανώτερα - ούτως ειπείν, γιατί οι άνθρωποι μόνο ανώτερα όντα δεν είστε, περί αυτού δεεεεε! - από τα κατώτερα.

Κάθε κοινωνία λοιπόν αποτελείται από πολλά και μεγάλα μιμητικά συμπλέγματα αποτελούμενα από μιμήδια όπως είπαμε. Και κανείς ποτέ, ούτε Νοοσφαιρίτης, ούτε Βιοσφαιρίτης μπορεί πραγματικά να απαλλαγεί από τα μιμήδια και τη γενικότερη ή ειδικότερη "μιμητική μηχανική", μέρος της οποίας είναι φυσικά οι διαφημήσεις και οι ακόμα πιο κενοί νοήματος "λόγοι πολιτικών".

Μερικοί πιο "ανάρχες" από σας, ίσως φανταστούν πως δεν έχουν υιοθετήσει μιμητικά συμπλέγματα, και πως είναι "ελεύθεροι και ωραίοι". Καλά, εδώ απατώνται πλάνην οικτρά οι παίδες! Γιατί όλοι, μα όλοι είναι με διάφορους τρόπους μιμορομπότ! Αν δεν υιοθετούν ένα σύμπλεγμα, υιοθετούν κάποιο άλλο, και το αναπλάθουν και μεταδίδουν πλήρεις θαυμασμού και δέους!

Όπως και να έχει λοιπόν, η συγκεκριμένη κοινωνία στην ιστορία της Σταχτοπούτας δεν θα την έκανε αποδεκτή με τίποτα αν πήγαινε ως τρελή στο χορό.

Το αποδεκτό μιμητικό σύμπλεγμα ήταν - και είναι και τώρα - πως μια πριγκίπισσα πρέπει να δείχνει με ένα συγκεκριμένο τρόπο πως είναι πριγκίπισσα και άξια για τον πρίγκιπα. Το "λουκ" λοιπόν ήταν αυτό που της έδωσα.

Και μαζί μ'αυτό - γιατί ούτε η Σταχτοπούτα ήταν βέβαια ελεύθερη από τα μιμητικά συμπλέγματα της εποχής της - απέκτησε και αυτοπεποίθηση!!

Και αυτό το τελευταίο είναι το τελικό "κλου" σχετικά με το γιατί η μιμητική μηχανική είναι ο καλύτερος τρόπος ελέγχου της σκέψης, της φαντασίας, της δημιουργικότητας, των ατόμων, των λαών κλπ.

Γιατί εκτός από το δόλωμα που είπαμε πιο πριν, υπάρχει και η ανταμοιβή αν κάποιος είναι σωστό μιμορομπότ!

Στην περίπτωση της Σταχτοπούτας, η ανταμοιβή δεν ήταν να την ερωτευτεί ο πρίγκιπας γιατί ήταν ήδη μια θαυμάσια, αξιέραστη κοπέλα. Ήταν η αυτοπεποίθηση που αμέσως απέκτησε φορώντας τα ρούχα και τα μπιζού που της έδωσα! Πως ήταν πια και κείνη αποδεκτή από την "παραδεδεγμένη πραγματικότητα", δηλαδή το σύνολο των μιμητικών συμπλεγμάτων, της υψηλής κοινωνίας της εποχής της!

Της έδωσα αυτό που απαιτούσε το κυρίαρχο μιμητικό σύμπλεγμα για μια "πριγκίπισσα" που πάει σε "βασιλικό χορό" και το ίδιο το σύμπλεγμα που ήταν απόλυτα συνυφασμένο με κάθε πτυχή της πραγματικότητας την αντάμειψε πλουσιοπάροχα!

Και κάπου εδώ γίνεται σαφές, αγαπητοί μου - όσοι δεν ρίχνετε τον τρίτο ύπνο τώρα δηλαδή και συνεχίζετε να με παρακολουθείτε - το μεγάλο ψέμα! Το ψέμα των μιμητικών συμπλεγμάτων και της τυχαίας παραδεδεγμένης πραγματικότητας, που πολλοί από μας τους Νοοσφαιρίτες ξέρουμε να εκμεταλευόμαστε πολύ καλά!

Γιατί δεν αρκεί μόνο η υιοθέτηση ενός μιμητικού συμπλέγματος για να αλλάξει την πραγματικότητα (όπως υπονόησα ήδη όταν μιλούσα πιο πάνω για τις διαφημήσεις), αλλά και η ουσία της πραγματικότητας! Ακριβώς γι'αυτό οι μισοαδελφές της Σταχτοπούτας, αν και καλοντυμένες, παρφουμαρισμένες, περιποιημένες και σφουγγαροπλυμένες, δεν κατάφεραν να συγκινήσουν κανέναν πρίγκιπα, ούτε και της πλησίασε ποτέ καμμία νεράιδα-νονά!

Γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να τους αλλάξει τα δικά τους μιμητικά συμπλέγματα που έκαναν τόσο κακό το χαρακτήρα τους. Απλά δεν θα μπορούσε η γυναίκα! Μιμούνταν τις "πριγκίπισσες" αλλά δεν ήταν. Η Σταχτοπούτα ήταν, αλλά της έλειπε το "λουκ" που θα την έκανε αποδεκτή. Δεν το έδειχνε δηλαδή!

Ας απαντήσω τώρα στις δύο ερωτήσεις που θα διαλέξει το μαγικό μου ραβδί σαν πιο κατάλληλες!

Α-χα! Το περίμενα! Να η μία ερώτηση:<Ποια είναι η διαφορά λοιπόν ανάμεσα σε μια νεράιδα-νονά όπως ισχυρίζεσαι πως είσαι, και σε πολλά λεφτά; Αυτά που έδωσες στη Σταχτοπούτα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από όσα θα της έδινε μια πιστωτική κάρτα ή ένα μάτσο Ευρώ!>

Kαι ιδού και η άλλη: <Και πάλι δεν αποδεικνύεις πως υπάρχεις και κυρίως πως σε πιστεύουμε!>

Ας απαντήσω λοιπόν με τη σειρά:

Στη δική σας πραγματικότητα δεν υπάρχει καμμία διαφορά! Αν η Σταχτοπούτα είχε φράγκα, ή αντί να της εμφανιστώ εγώ ανακάλυπτε ένα θαμμένο κιούπι με χρυσάφι στον κήπο της, χαλαρά θα μπορούσε να αγοράσει όλα όσα της προσέφερα και ακόμα περισσότερα! Το αποτέλεσμα θα ήταν ακριβώς το ίδιο!

Όμως τότε δεν πρόκειται ποτέ να έβλεπε εμένα! Όπως και οι μισοαδελφές της ποτέ δεν σκέφτηκαν να καλέσουν μια νεράιδα-νονά, ποτέ δεν πίστεψαν σε μένα, ποτέ δεν θα με είχαν ανάγκη, ούτε καμμία άλλη από μας, γιατί ήδη είχαν τα χρήματα για ρούχα και καλλυντικά και μπιζού. Μην ξεχνάτε δε, πως σκοπός της ύπαρξης των…"μυθικών συμπλεγμάτων" σαν και μένα είναι η δική μας επιβίωση, η δική μας διάδοση, η δική μας διαιώνιση στη συνείδηση ή τα όνειρά σας! Όπως είναι σε κάθε μιμίδιο, σε κάθε σύμπλεγμα, σε κάθε μιμητικό οργανισμό της Νοόσφαιρας!

Απατάστε αν νομίζετε πως ό,τι έκανα το έκανα μόνο για τη Σταχτοπούτα! Το έκανα κυρίως για μένα, τιμώντας - αν θέλετε - τη συμβιωτική σχέση που έχουμε με σας τους ανθρώπους! Εξ άλλου, να σας θυμήσω και πάλι, πως πατέρας μας είναι η φύση και μητέρα μας η ανθρώπινη φαντασία!

Όχι, όχι! Μη βιαστείτε και βγάλετε το συμπέρασμα πως οι πλούσιοι δεν μπορούν να έχουν την εύνοια μιας νεράιδας-νονάς. Κάθε άλλο!

Παράδειγμα η Ωρόρα, η Ωραία Κοιμωμένη. Γεννημένη πριγκίπισσα!

Είχε εύνοια από τρεις από μας. Τη Φλώρα, τη Φάουνα και τη Μέρρυγουέδερ! Αλλά όχι εκείνης της σκύλας της Μαλέφισεντ!

(Και τώρα που έχετε μάθει όλα όσα έχετε μάθει από μένα και για τη φύση μας και για τον τρόπο που λειτουργούμε, μπορείτε να βρείτε πολύ άνετα την αληθινή απάντηση στο γιατί σκύλιασε τόσο η Μαλέφισεντ που δεν την κάλεσαν στο παλάτι - κέντρο του βασιλείου πάντα - στα βαφτίσια της Ωρόρα!)

Η διαφορά δεν είναι τα χρήματα και όσα προσφέρουν. Είναι η ίδια η… μιμητική ιδιοσυγκρασία κάθε ατόμου που καθορίζεται από τα συμπλέγματα μιμιδίων που έχει υιοθετήσει (ή του έχουν επιβάλλει).

Οι αδελφές της Σταχτοπούτας ποτέ δεν βρέθηκαν σε τόσο δύσκολη θέση, ώστε να μην έχουν τίποτα εκτός από την ελπίδα. Και η ελπίδα, η πραγματική ελπίδα δηλαδή, είναι το μόνο που δεν μπορεί να επιρρεάσει στο βάθος κανένα μιμητικό σύμπλεγμα. Είναι η ρίζα σας. Είναι το ένστικτο επιβίωσης!

Είναι αυτό που μένει όταν κάποιος δεν έχει πουθενά να στραφεί, και απογυμνωμένος από όλα σχεδόν τα μιμητικά συμπλέγματά του, βλέπει τον εαυτό του όπως είναι αληθινά! Ή τουλάχιστον βλέπει πραγματικά τόσο τη Βιόσφαιρα, όσο και τη Νοόσφαιρα σαν εξωτερικός παρατηρητής πια, και όχι σαν ένα μιμορομπότ!

Ακριβώς τότε ανακαλύπτει την αλήθεια πίσω από το ψέμα, και τότε είναι που εμφανίζομαι και εγώ όπως είμαι πραγματικά! Ένα μιμητικό σύμπλεγμα - ιδέα, συντονισμένη με την ελπίδα για κάτι καλύτερο, που όμως δεν έχει καμμία λογική βάση!

Ίσως οι πραγματικά απελπισμένοι να'ναι που ειλικρινά λυπούμαστε και μεις και συμπάσχουμε μαζί τους. Και προσπαθούμε να βοηθήσουμε χωρίς κίνητρο - πού και πού - για προσωπικό όφελος...

Έτσι, αυτό που για τη Σταχτοπούτα ήταν ένα φουστάνι και ένα ζευγάρι γυάλινες γόβες, δηλαδή ακριβώς ό,τι χρειαζόταν, δεν είναι παρά η πραγμάτωση της ελπίδας της όταν πίστεψε σ'αυτήν, γιατί δεν υπήρχε πια τίποτα άλλο για να πιστέψει!

Και εδώ είναι το κόλπο, αγαπητοί μου! Και η Σταχτοπούτα είναι μία κάτοικος της Νοόσφαιρας! Είναι άλλο ένα μιμητικό - αν και πιο αρχετυπικό από μένα - σύμπλεγμα που δημιούργησαν οι "γονείς" μας, εμάς των Νοοσφαιριτών! Είναι ένα σύμπλεγμα που σε συνδυασμό με διάφορα άλλα σαν και μένα ας πούμε, δημιουργεί ένα αρχετυπικό παραμύθι - ένα γιγαντιαίο σύμπλεγμα αποτελούμενο από επί μέρους μιμητικά συμπλέγματα και μιμίδια, με τα δικά του πολλαπλά δολώματα και ανταμοιβές!

Και το φουστάνι κ.λπ που της έδωσα, μπορούσα να τα δώσω ΜΟΝΟ σε μια άλλη κάτοικο της Νοόσφαιρας! Βλέπετε, εμείς αλληλοβοηθούμαστε γιατί ξέρουμε πως η συνεργασία μεταξύ μας θα εγγυηθεί την μακροημέρευσή του καθενός μας, κάτι που εσείς ακόμα δεν το έχετε μάθει!

Στη δική σας πραγματικότητα όμως, δεν μπορώ να κάνω το ίδιο (τις περισσότερες φορές!) Κάπου μέσα σε σας στους ανθρώπους υπάρχει η βαθιά ριζωμένη γνώση της Νοόσφαιρας. Όταν οι άνθρωποι ελπίζουν - είτε αληθινά, είτε όχι - τότε ακριβώς έρχονται σε επαφή και "καλούν" νεράιδες-νονές σαν και μένα. Και όλοι ελπίζετε κάτι, πάντα! Αυτό δεν μπορείτε να το αρνηθείτε! Ακόμα κι αν ελπίζετε σε κάτι καλό ή κακό, η ελπίδα - που άλλοτε είναι μόνο επιθυμία, άλλοτε κάτι πιο ουσιώδες - είναι κάτι ζωντανό μέσα σας, που σας δίνει τι;

Δύναμη, αυτοπεποίθηση, όνειρο, κουράγιο στον αγώνα σας. Τα "ρούχα" που χρειάζετε δηλαδή για να μπορέσετε να προχωρήσετε στη ζωή σας, μέχρι να… σας αγαπήσει ο πρίγκιπας ή η πριγκίπισσα (ό,τι κι αν εκφράζουν για σας αυτά τα δύο)! Και μη μου πείτε, όχι! Μόνο όσοι αποφασίζουν να δώσουν τέλος στη ζωή τους δεν ελπίζουν σε τίποτα πια, ή μπορεί κιόλας - τώρα που το σκέφτομαι - να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο πέρα από το θάνατο…

Εκεί όμως, δεν θα πάει ποτέ καμμία νεράιδα- νονά…

Είμαι η ελπίδα για σας. Είμαι η "τύχη μέσα στην ατυχία". Η ατομική/προσωπική εύνοια από κάπου αλλού στην οποία ελπίζετε - όπως περιμένατε από τους γονείς σας σαν παιδιά - και πραγματικά… έχω πολλά άλλα ονόματα και ταυτότητες αλλά εσείς εδώ με βλέπετε σαν νεράιδα-νονά. Μια εξωτική βοηθό "god-mother"!

Γι'αυτό και συνεχίζω να υπάρχω. Γι'αυτό και πιστεύετε σε μένα απόλυτα, έστω κι αν δεν συνειδητοποιείτε πως πιστεύετε.

Ευχαριστώ!

* * * * * * *

ΤΕΛΟΣ

Edited November 27, 2008 by Dain

November 25, 2008

Ένα πολύ ενδιαφέρον δοκίμιο που συνδυάζει τα mimetics, ένα κάποιο αλχημιστικό positive thinking και την θεωρία των παραμυθιών με μορφή χιουμοριστικής fantasy συνέντευξης! Ένα πολύ αισιόδοξο και ενδυναμωτικό μήνυμα. Thanks! Αναρωτιέμαι μόνο, πώς θα μπορούσες να τροποποιήσεις τον τίτλο, ώστε να προϊδεάσεις τον αναγνώστη για το τι πρόκειται να διαβάσει (εφόσον κρίνεις ότι κάτι τέτοιο είναι σκόπιμο).

Επίσης, αν μου το είπε σωστά το πουλάκι, μια ιστορία που ξεκίνησες το 2004 και ολοκλήρωσες τώρα; Αν μαντεύω σωστά, μπράβο για την ολοκλήρωση των μισοτελειωμένων υποθέσεων!

November 25, 2008

Χαχα! Παραμυθορθολογισμός.

Σούπερ είναι!

November 25, 2008

Ένα πολύ ενδιαφέρον δοκίμιο που συνδυάζει τα mimetics, ένα κάποιο αλχημιστικό positive thinking και την θεωρία των παραμυθιών με μορφή χιουμοριστικής fantasy συνέντευξης! Ένα πολύ αισιόδοξο και ενδυναμωτικό μήνυμα. Thanks! Αναρωτιέμαι μόνο, πώς θα μπορούσες να τροποποιήσεις τον τίτλο, ώστε να προϊδεάσεις τον αναγνώστη για το τι πρόκειται να διαβάσει (εφόσον κρίνεις ότι κάτι τέτοιο είναι σκόπιμο).

Επίσης, αν μου το είπε σωστά το πουλάκι, μια ιστορία που ξεκίνησες το 2004 και ολοκλήρωσες τώρα; Αν μαντεύω σωστά, μπράβο για την ολοκλήρωση των μισοτελειωμένων υποθέσεων!

Hey, thanks Γιώργο! Μια που το συγκεκριμένο σχόλιο έρχεται ειδικά από σένα, το γεγονός πως βρήκες ενδιαφέρον και, υποθέτω, διασκεδαστικό το κείμενο, μου λέει πολλά.

Nαι, είχα ένα ημιτελές προσχέδιο από το 2004, αν και ουσιαστικά η ιστορία ξαναγράφτηκε από την αρχή αυτές τις μέρες, παρ'όλο που άφησα κάποιες φράσεις ίδιες. Προφανώς δεν πρόσεξα το "2004".

Για τον τίτλο δεν ξέρω. Ίσως είναι καλύτερο να "μείνει" η εικόνα της νεράιδας-νονάς όπως τη φαντάζεται συνήθως κανείς, πριν διαβάσει την ιστορία. ;)

ntoing said

Χαχα! Παραμυθορθολογισμός.

Σούπερ είναι!

Σ'ευχαριστώ πολύ! Και αναρωτιόμουν τι είδους ιστορία ήταν αυτή! Μ'αρέσει ιδιαίτερα η λέξη "παραμυθορθολογιμός" !

November 25, 2008

Πράγματι, έχει δίκιο ο Τέταρτος. Αν δεν είχε τη γραφή σε πρώτο πρόσωπο και το χιουμοριστικό στυλ, θα στεκόταν άνετα σαν ένα πολύ αξιοπρεπές δοκίμιο πάνω στον αρχετυπικό ρόλο της νεράιδας-νονάς. Μου άρεσε πολύ το ανάγνωσμα και νομίζω ότι αν αποφάσιζες να αλλάξεις το στυλ του, θα μπορούσε να γίνει ένα καλό άρθρο για το συγκεκριμένο θέμα.

November 25, 2008

Σ'ευχαριστώ Tiessa.

Η αλήθεια είναι πως δεν είχα σκεφτεί για άρθρο αν και το μοτίφ της "νεράιδας-νονάς" μ'αρέσει γενικά και το ψάχνω.

Στο κείμενο υπάρχουν αρκετά φανταστικά στοιχεία, αν και βασίζεται κυρίως στη θεωρία (που δεν μεν αποδεκτή ακριβώς, αλλά ούτε και περιθωριακή) των "μιμιδίων" και της μιμητικής μηχανικής.

Στην παραμυθική ορολογία η νεράιδα-νονά είναι παραλλαγή του μοτίβου του "μαγικού βοηθού" που ανάγεται στην αρχαιότητα έως και την προιστορία. Με τη μορφή που την ξέρουμε σήμερα πάντως, προέρχεται από τη Γαλλία του 17ου-18ου αιώνα όπως είπα και στο κείμενο.

Η ερμηνεία του συγκεκριμένου μοτίβου εξαρτάται μάλλον από το είδος της ερμηνείας που προτιμά κάποιος για τα παραμύθια. Μπορεί να είναι π.χ. κοινωνική ή ψυχολογική (κυρίως Γιουνγκιανή που έχει μάλιστα πολλούς οπαδούς και σήμερα).

Η κοινωνική ερμηνεία δεν είναι παρά ο ρόλος της "προστάτιδος" (patroness) νεαρών ευγενών ή έστω πλουσίων κορασίδων που είχαν βλέψεις για ένα καλό γάμο, κατά προτίμηση με γαλαζοαίματο. Η προστάτις - όπως στις Precieuses που ανέφερα - ήταν πάντα πιο μεγάλης ηλικίας, πιο έμπειρη, συνήθως ανύπαντρη, πλούσια, που φρόντιζε να ανοίγει κάποιες κοινωνικές "πόρτες" για την προστατευόμενή της.

Οι ταινίες του Ντίσνεϋ που δείχνουν τέτοιες νεράιδες-νονές έχουν καθαρά αισθητική και λογική των Precieuses και της κουλτούρας που εκείνες συμπαθούσαν. Γι'αυτό και οι παραλλαγές των παραμυθιών που προτιμούσαν ήταν πολύ πιο "ζαχαρωμένες" από τις πιο λαϊκές.

Σε αντίθεση όμως με τον τρόπο που παρουσιάστηκαν οι νεράιδες-νονές στο Ντίσνεϋ (συμπαθείς κυριούλες γενικά), ο τρόπος που εικονοποιούνταν, και συχνά εικονοποιούνται και σήμερα, οι νεράιδες-νονές στα εικονογραφημένα βιβλία ήταν εικόνες πλουσίων γυναικών, ντυμένων πολυτελέστατα (κυρίως με ρούχα του 18ου αιώνα) και με ιδιαίτερα "κοσμοπολίτικη" περσόνα. Όπως ακριβώς δηλαδή ήταν και οι Precieuses, τουλάχιστον εκείνες που ήταν άνω των 30 ετών. Κοινωνική ισχύς δηλαδή, που μπορούσε να επιρρεάσει καταστάσεις. Αντίστοιχη βέβαια της μαγικής ισχύος της παραμυθικής νεράιδας - νονάς.

Αργότερα (όταν γυρίσω από το μαρτύριο του οδοντίατρου απ'το οποίο καμμία νεράιδα-νονά δε με σώνει) θα βάλω κάποιες εικόνες, για να δείτε την ποικιλία που υπάρχει σ'αυτό το μοτίβο.

Edited November 26, 2008 by Dain

November 25, 2008

Nα μερικές εικόνες από νεράιδες - νονές διαφόρων τύπων, παλιές και καινούργιες που ελπίζω να σας αρέσουν.

Πασίγνωστο έργο του Edmund Dulac που εικονογράφησε πάμπολλα παραμύθια το 19ο και 20ο αιώνα. Η επιρροή του 18ου αιώνα εμφανέστατη στο παρουσιαστικό της νεράιδας. Tυπική των Precieuses και των Γαλλικών "salons litteraires"!

Sairie, the Faery Godmother από τον Brian Froud. Πλήρης συμβολισμού και μαγείας. Τίποτα επάνω της δεν είναι τυχαίο ή απλά διακοσμητικό!

Tυπική εικονογράφηση σε παιδικό βιβλίο από άγνωστο καλλιτέχνη

H γνωστή νεράιδα-νονά από τη Cinderella του Disney. Κάτω αριστερά, concept art της Mary Blair που τη δείχνει πολύ πιο δυναμική, ισχυρή και μυστηριώδη από την κάπως χαζοβιόλα που είδαμε τελικά. Κάτω δεξιά... όταν οι νεράιδα-νονά το έχει "τσούξει" λίγο στη Ντίσνεϋλαντ.

H νεράιδα-νονά της Σταχτοπούτας από τον Gustav Dorè. Εδώ είναι αισθητά μεγαλύτερης ηλικίας από τις προηγούμενες. Η νεράιδα-νονά σχετίζεται με την "τριπλή" φύση της "Θεάς", Κόρη-Μητέρα-Γραία, στη Μυθοποιητική/μυθολογική ερμηνεία του μοτίβου. Η Σταχτοπούτα - και κάθε ηρωίδα στα παραμύθια - είναι φυσικά η Κόρη. Η Μητέρα συνήθως έχει πεθάνει, οπότε το ρόλο της αναλαμβάνει η Γραία. Η σοφή γριά δεν είναι μόνο μοτίβο στα παραμύθια, αλλά πνευματικός οδηγός σε πολλές κοινωνίες, και άξια μεγάλου σεβασμού!

Σε κάμποσες από τις παραπάνω περιστάσεις, η νεράιδα-νονά λειτουργεί σαν μητέρα και είναι στην ηλικία της Μητέρας. Σε άλλες όμως, όπως στην παρακάτω, βρίσκεται κάπου μεταξύ της Μητέρας και της Γραίας! (Μεταξύ προστασίας/καθοδήγησης και σοφίας/καθοδήγησης).

Εχμ... και οι νεράιδες-νονές χρειάζονται το support group τους και έναν ψυχολόγο πού και πού!

Edited November 26, 2008 by Dain

November 26, 2008

Τέλος, είσαι ο αγαπημένος μου παραμυθάς του φόρουμ. Respect !!!

November 26, 2008

Σ'ευχαριστώ, roriconfan. Με ενδιαφέρει πολύ η ερμηνεία των παραμυθιών γενικά. Πιστεύω ακράδαντα πως μέσα τους υπάρχουν τόσο οι βάσεις ολόκληρης της λογοτεχνίας του φανταστικού, όσο και "κώδικες" βαθύτεροι που δείχνουν πολλά για τους ανθρώπους (και ίσως όχι μόνο γι'αυτούς). Αυτοί οι κώδικες μπορεί να λειτουργούν και σήμερα, κατά κάποιο τρόπο.

Στη λογοτεχνία του φανταστικού πάντως, τα μοτίβα αυτά λειτουργούν κατά κόρον, έστω κι αν δεν φαίνονται σαν τέτοια με μια πρώτη ματιά. Το μοτίβο του "μαγικού βοηθού" π.χ. παραλλαγή του οποίου είναι η "νεράιδα - νονά" υπάρχει και στον Τόλκιν. Η σχέση Νεράιδας-Νονάς - Σταχτοπούτας είναι η ίδια με εκείνη των Γκάνταλφ - Φρόντο! Ο Γκάνταλφ λειτουργεί σαν "νεράιδα νονά" για το Φρόντο, αν και έχει μεγαλύτερη παρεμβατικότητα και ρόλο στην ιστορία από τη νεράιδα-νονά της Σταχτοπούτας.

Δυστυχώς ένα πολύ έγκυρο περιοδικό το Parabola*** είναι διαθέσιμο μόνο για ιστορικούς, λαογράφους κλπ, και ουχί για μας τους "ερασιτέχνες". Πολύ θα ήθελα να το είχα στα χέρια μου. Αλλά ευτυχώς υπάρχει πια άπειρο υλικό για το θέμα και το στο Νετ και σε βιβλία.

Σχετικά με την "ιστορία" μου τώρα, αν και δεν πρόκειται ακριβώς για ιστορία αλλά για φανταστική αφήγηση-δοκίμιο, ξαναδιαβάζοντάς το ανακάλυψα κάποια λίγο "θολά" σημεία. Αναρωτιέμαι αν αξίζει να τα διορθώσω/αποσαφηνίσω περισσότερο. Ίδωμεν όμως...

***Edit: Το περιοδικό Parabola είναι διαθέσιμο πια σε όλους. http://www.parabola.org

Edited November 26, 2008 by Dain

November 26, 2008

Πάντα αξίζει να αλλάζεις τις δουλειές σου. Έτσι θα έχεις λόγο να μας λες να διαβάζουμε την 5η βερσιόν της ίδιας ιστορίας και να παραμένεις στο παρασκήνιο χωρίς ουσιαστικά να γράφεις νέες ιστορίες.

Αν θέλεις να κάνεις αλλαγές, κάνε το 2004 σε 21ο αιώνα. Μη χρειάζεται να κάνεις edit κάθε χρόνο ρε αδελφέ!

Και προς το τέλος, η ομιλία της Νεράιδας έγινε πολύ πιο απόμακρη από τον θεατή. Έκοψες τις παρεμβολές με το κοινό δηλαδή. Λίγος χρωματισμός εκεί δε θα χαλάσει.

November 26, 2008

Nαι, την ημερομηνία θα την αλλάξω.

Για τις παρεμβολές, θα εννοείς μάλλον τα μηνύματα που έπαιρνε, σωστά? Γιατί η νονά συνεχίζει να απευθύνεται στο κοινό της.

November 26, 2008

Ναι αυτό εννοούσα. Προς το τέλος, τα μυνήματα κοπήκανε και μου φάνηκε πιο μονολογικό και κουραστικό. Αλλά μπορεί φυσικά να με είχε πάρει ο ύπνος και να μη το κατάλαβα

November 26, 2008

Ναι αυτό εννοούσα. Προς το τέλος, τα μυνήματα κοπήκανε και μου φάνηκε πιο μονολογικό και κουραστικό. Αλλά μπορεί φυσικά να με είχε πάρει ο ύπνος και να μη το κατάλαβα

Δεν αποκλείεται! Όντως εκεί είπα να το κάνω λίγο πιο σοβαρό, και η νονά σταμάτησε να μιλάει με τον κάπως μάγκικο τρόπο που μιλούσε ως τότε. Θα το κοιτάξω όμως αν μπορώ να γράψω κάποια αντίδραση του κοινού που παρακολουθεί στο Νετ τη συνέντευξη.

Και πάλι σ'ευχαριστώ για τα σχόλια.

Edited November 26, 2008 by Dain

November 26, 2008

Ο μάγκικος τρόπος στην αρχή με ενόχλησε, γιατί δεν ταιριάζει στην εικόνα που έχω για τις συγκεκριμένες κυριούλες [σε καμμία από τις διαφορετικές εικόνες που έχω, για την ακρίβεια]. Μόλις το τελείωσα όμως η συνολική εντύπωση, που ήταν πολύ θετική, νίκησε. Για μένα το κείμενο είναι εκπαιδευτικό, και μάλιστα καλό εκπαιδευτικό, είτε για παιδιά είτε για ζωντανούς, ζωηρούς και υγιείς όσον αφορά τη φαντασία τους ενήλικες. Δεν έχει σημασία αν η θεωρία είναι η επικρατούσα ή όχι, το κείμενο τη διδάσκει επιτυχώς, και διασκεδαστικά κι έτσι παίρνει τον τίτλο του εκπαιδευτικού κειμένου, για μένα [αν και δεν θα το έλεγα δοκίμιο λόγω της γλώσσας, κτλ.].

Οι δουλειές σου έχουν πάντα μια όμορφη φρεσκάδα.

November 26, 2008

Ηey, Aλίνα!! Ευχαριστώ για το σχόλιο!

Δεν είμαι σίγουρος γιατί επέλεξα να μιλά με κάπως μάγκικο τρόπο η νεράιδα - νονά, μια που ούτε εγώ έχω τέτοια εικόνα για κείνες.

Τώρα που το σκέφτομαι όμως in retrospect, πιθανά να μου φάνηκε πιο φυσικός αυτός ο τρόπος μια που αφ'ενός μεν μίλαγε σε άτομα από το Ιντερνετ που ίσως θα ήταν καχύποπτα απέναντί της και κάπως αγενή (και ήταν) αλλά και λόγω Internet lingo γενικώς (μίλαγε τη γλώσσα του κοινού της δηλαδή) αλλά περισσότερο επειδή ήταν πιο "candid" διήγηση.

Δηλαδή η νονά αποκάλυπτε την "πραγματική" της ταυτότητα, ούτως ειπείν, χωρίς να έχει το "χαρακτήρα" της... "δουλειάς" όπως στα παραμύθια. Και ίσως και με κάπως πειρακτική διάθεση για την υποτιθέμενη "άγνοια" των ανθρώπων για την πραγματική φύση τόσο τη δική της όσο και άλλων "φανταστικών" όντων.

Είχε δηλαδή αφήσει τη "μαγική" ατμόσφαιρα, κάπου, για μια πιο προσγειωμένη και "σύγχρονη" προσέγγιση που νομίζω ταίριαζε στην, λίγο-πολύ, επιστημονική εξήγηση της φύσης της, που δεν είναι όμως λιγότερο "μαγευτική" από την κλασσικότερη ερμηνεία της. Τουλάχιστον οι ιδέες της "μιμητικής" με μαγεύουν πολύ προσωπικά.

Χαίρομαι πολύ όμως που σ'άρεσε!

Edited November 26, 2008 by Dain

November 27, 2008

Όνομα Συγγραφέα: Διονύσης Τζαβάρας

Είδος: Χιουμοριστικός fantasy διάλογος, και κάτι ακόμα.

Βία; Όπως το δει κανείς.

Σεξ; Έμμεσο.

Αριθμός Λέξεων: 4848

Αυτοτελής; Ναι.

Σχόλια: Rewrite του φανταστικού μονολόγου του πρώτου ποστ. Παίρνοντας υπόψη και τα σχόλιά σας, ξανάγραψα μέρος της ιστορίας κάνοντας κάποιες σημαντικές αλλαγές που νομίζω τη βελτίωσαν.

Έδωσα πολύ μεγαλύτερη έμφαση στο στοιχείο του Ιντερνετ, προσθέτοντας κάποιους ακόμα "χαρακτήρες" όπως τον Moderator, ώστε να μην είναι πια μονόλογος αλλά διάλογος σε κάποιο chat room στο IRC. Το χιούμορ μοιράστηκε ανάμεσα στη Νονά και τους συνομιλητές, αλλά και στα διάφορα "φαινόμενα" που συμβαίνουν στο IRC κλπ.

Μείωσα αισθητά τον μάγκικο τόνο της Νονάς αφήνοντάς την όμως "world-wise" και σπιρτόζα όπως πριν. Με τις ερωτήσεις που της κάνουν, όπως και με τα διάφορα "ξαφνικά" με hackers κλπ νομίζω πως έφυγε αρκετά η αίσθηση του "δοκίμιου" από το κείμενο, και από απλός φανταστικός μονόλογος είναι περισσότερο σαν "ιστορία" τώρα. Τα σχόλιά σας είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτα πάντα!

Για περισσότερα σχετικά με τα "memetics", "meme complexes" κλπ, εδώ: Memetics

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΜΙΑ ΝΕΡΑΪΔΑ-ΝΟΝΑ

----------------------------------------------

*** Σύνδεση με το Νοοsphere.irc.global.fantasynet.org (9998)

-

- nοοsphere.irc.global.fantasynet.org - *** Αναζήτηση ονόματος υπολογιστή

-

- Νοοsphere.irc.global.fantasynet.org - *** Έλεγχος ταυτ

-

PING? PONG!

- nοοsphere.irc.eu.fantasynet.org - *** Εύρεση ονόματος υπολογιστή

- nοοsphere.irc.eu.fantasynet.org - *** Aνταπόκριση ταυτ αρνητική

- Καλώς ήλθατε στο Δίκτυο του GlobalFantasyNet IRC (Internet Relay Chat) Ευρώπης

H Yπηρεσία Συνδιάλεξης σε πραγματικό χρόνο του Νοοσφαιρικού Παγκόσμιου Κόμβου στο Διαδίκτυο μέσω του GlobalFantasyNet (Παγκόσμιου Μυθοπλαστικού Δικτύου) σας χαιρετά.

End of /MOTD command.

Επιλέξατε δίαυλο

/join #Live_Interviews

*** Τώρα ομιλείτε στο #Live_Interviews

Καλώς ήρθατε στο δίαυλο Live_Interviews (Ζωντανές Συνεντεύξεις) του GlobalFantasyNet

* * * * * * *

Moderator: Kαλησπέρα σας. Μαζί μας θα έχουμε απόψε μία ακόμα σημαντική προσωπικότητα της Νοόσφαιρας που θα μας μιλήσει για τον εαυτό της, για τη δουλειά της, και θα μοιραστεί μαζί μας τις σκέψεις της τόσο για τον φανταστικό κόσμο της Νοόσφαιρας - με την οποία έγινε δυνατή η επαφή με τη δική μας Βιόσφαιρα μέσω της ανάπτυξης του Διαδικτύου - όσο και για το δικό μας "πραγματικό" κόσμο.

Μoderator: Τις ερωτήσεις προς την καλεσμένη μας θα απευθύνετε σε μένα μέσω " ιδιωτικού παράθυρου συνομιλίας" και θα τις μεταβιβάζω σε κείνη. Ίδιες ή πολύ όμοιες ερωτήσεις θα μεταφέρονται ως μία μόνο ερώτηση. Flamers, spammers, trolls, abusers και όσοι χρησιμοποιήσουν προσβλητικές εκφράσεις θα εκδιώκονται από τον δίαυλο #Live_Interviews μετά από μία και μόνο προειδοποίηση.

Moderator: Ας υποδεχτούμε λοιπόν… τη Νεράιδα - Νονά. Καλησπέρα. Η παρουσία σας μας τιμά απόψε, μαντάμ. Θα θέλατε να κάνετε έναν πρόλογο προτού ξεκινήσει η συνέντευξή μας, για τους χρήστες που βρίσκονται απόψε μαζί μας;

Fairy - Godmother: Καλησπέρα σας. Δεν βρίσκω κάποιο λόγο για πρόλογο, για να είμαι ειλικρινής. Όλοι γνωρίζουν ποια και τι είμαι!

Είμαι μια νεράιδα-νονά.

Μα ναι! Φυσικά είμαι ακριβώς αυτό που φανταστήκατε!

Μια μεσόκοπη, καλοσυνάτη, παχουλή γυναίκα με ροζ μάγουλα και καλοκάγαθο χαμόγελο.

Στην πλάτη μου είναι φυτρωμένα δυο διαφανή φτερά σαν της λιβελούλας και φοράω πάντα (ή σχεδόν πάντα) μακριά χρωματιστά αραχνοΰφαντα φορέματα που θα θύμιζαν αόριστα τα ρούχα του Μεσαίωνα, της Αναγέννησης η και του 19ου αιώνα ακόμα.

Στα χέρια μου κρατάω φυσικά το εργαλείο της δουλειάς.

Το ραβδί.

Ξέρετε, εκείνο το μικρό, λεπτό ραβδάκι φτιαγμένο από ξύλο, ασήμι η χρυσό που λάμπει στην άκρη και το χρησιμοποιεί κάθε νεράιδα-νονά που σέβεται το εαυτό της.

Όχι ότι το έχουμε ανάγκη βέβαια. Εμείς οι κάτοικοι της Νοόσφαιρας, οι Νοοσφαιρίτες, δεν έχουμε απολύτως καμμία ανάγκη από τέτοια φτηνιάρικα αντικείμενα. Οι δυνάμεις μας δεν εξαρτώνται από αυτά.

Αλλά να! Είναι η εικόνα που πρέπει να προβάλουμε. Ολοι εσείς, που σας αποκαλούμε κατοίκους της Βιόσφαιρας, περιμένετε μια νεράιδα-νονά να έχει ραβδί. Αλλιώς δεν θα πιστέψετε πως είμαι αυτό που λέω πως είμαι!

Και είναι α-πα-ραί-τη-το να πιστέψετε!

Moderator: Ήδη κυρία…εεε… Νονά, έχουμε κάμποσες ερωτήσεις, με πιο κοινή την…

Fairy - Godmother: Α-χα-χα! Δεν χρειάζεται να μου πεις νεαρέ μου! Ξέρω πολύ καλά τι σκέφτονται οι επισκέπτες στο δίαυλο! Και εσύ μαζί!

"Είναι δυνατόν κάποιος να πιστέψει πως μια παχουλή γυναίκα μπορεί να πετά με 2 λεπτά φτερά που δεν θα σήκωναν ούτε περιστέρι; Και μάλιστα περιφέρεται και εκπληρώνει ευχές;

Είναι δυνατόν να είναι αληθινές οι φαντασιώσεις που έχουν δημιουργήσει οι θρύλοι της ανθρωπότητας, οι ζωγράφοι, οι συγγραφείς και το Χόλλυγουντ; Κάθε λογικός άνθρωπος ξέρει πως όλα αυτά είναι Πα-ρα-μύ-θι-α!!!"

Moderator: Εμμ... ομολογουμένως…Ναι! Αυτή ακριβώς είναι η ερώτηση πολλών φίλων του #Live_Interviews.

Fairy - Godmother: Σ'το είπα! Καλά. Θα μπορούσα εδώ να μιλήσω για την ανθρώπινη παράλογη-λογική που σας εμποδίζει από το να πιστέψετε σε μας, τα όντα της Νοόσφαιρας, αλλά δεν σας εμποδίζει να πιστέψετε ακράδαντα πως αγοράζοντας το τάδε σαμπουάν η το δείνα άρωμα θα αποκτήσετε αμέσως την εμφάνιση και προσωπικότητα ενός φωτομοντέλου και όλοι οι εκπρόσωποι του αντίθετου, ή και του ίδιου, φύλου θα πέσουν νεκροί από τη γοητεία σας.

Αλλά δεν θα το κάνω. Προς το παρόν!

Moderator: Έχω επιλέξει μερικές ερωτήσεις από τους πολλούς διαδικτυοναύτες που είναι μαζί μας. Η οθόνη μου έχει γεμίσει κιόλας με παράθυρα. Θα σας μεταφέρω τις ερωτήσεις στον… στην…

Fairy - Godmother: …στον υπολογιστή μου, νεαρούλη! Περιμένατε μήπως να πω στην "κρυστάλλινη σφαίρα μου"; Στο 2008 είμαστε, παιδιά. Ξυπνάτε!

Μoderator: Θα κάνω επικόλληση του μηνύματος από τον πρώτο φίλο που εξέφρασε την πιο κοινή ερώτηση, και στη συνέχεια το ίδιο με τις υπόλοιπες πιο συνήθεις ερωτήσεις.

<LogicRuleZzz: Απόδειξέ μας πως υπάρχεις! >

Fairy - Godmother: "LogicRuleZzz", ε; Θα κάνω κάτι καλύτερο, LogicRuleZzz. Θα σας πω πως γεννιόμαστε. Και μετά…μετά έχω την υποψία πως εσείς θα αποδείξετε στους εαυτούς σας πως υπάρχω!

Θυμάστε το μάθημα της Βιολογίας στο σχολείο; 'Η παίζατε βελάκια εκείνη τη ώρα; Αν παίζατε βελάκια –ντροπή σας!- θα πρέπει να σας εξηγήσω πώς έχουν τα πράγματα.

Τα πράγματα έχουν ως εξής:

Στην αρχή υπήρχαν οι μονοκύτταροι οργανισμοί. Κάποιος, κάποια στιγμή βαρέθηκε και έφτιαξε ένα αντίγραφο του εαυτού του για παρέα. Ο διαχωρισμός τού άρεσε πολύ και έτσι ενώθηκε με το αντίγραφό του και έφτιαξαν κι άλλα και έτσι γεννήθηκαν οι πολυκύτταροι οργανισμοί.

Αυτό λοιπόν που αποκαλείτε DNA, το δεσοξυριβοζονουκλεοτιδικό οξύ, αποτελείται από τα γονίδια, τις μονάδες δηλαδή που περιέχουν τα χαρακτηριστικά του κάθε είδους. Ετσι όταν ο μπαμπάς και η μαμά σας…εχμ…αυτό…μετά γεννιέστε εσείς και μέσα σας έχουν αντιγραφεί τα χαρακτηριστικά τους ένα προς ένα.

Στους Νοοσφαιρίτες λοιπόν, τα γονίδια ονομάζονται "μιμίδια". Ο πατέρας μας είναι η ίδια η φύση και όλα της τα φαινόμενα και η μητέρα μας η ανθρώπινη φαντασία.

Εδώ και εκατομμύρια χρόνια όταν κάποιο φαινόμενο διεγείρει την ανθρώπινη φαντασία, αυτή γεννά ένα δυνητικό "μιμίδιο".

Βέβαια, κάθε φορά γίνεται ένας πόλεμος και το πιο δυνατό μιμίδιο θα μπορέσει να συνδυαστεί με άλλα μιμίδια της μητέρας και έτσι θα δημιουργηθεί το "έμβρυο" ενός από εμάς.

Αν το έμβρυο επιζήσει εξαρτάται από το κατά πόσο θα μπορέσει να αντιγραφεί μέσα στη φαντασία άλλων ανθρώπων.

Αν τα καταφέρει, τότε γεννιέται ένας νέος Νοοσφαιρίτης!

Αν δεν τα καταφέρει, τότε παραμένει ένα δυνητικό μιμίδιο κάπου στη Νοόσφαιρα, σαν σπόρος που θα… φυτρώσει αν αλλάξουν οι συνθήκες, ή διαλύεται μέσα σε άλλα μιμίδια ή μπορεί και να χαθεί τελείως!

Αν χαθεί εντελώς αυτό σημαίνει και το θάνατό του.

<LogicRuleZzz: Δηλαδή ένα "μιμίδιο" είναι μια μονάδα μεταδιδόμενης πολιτισμικής πληροφορίας που αντιγράφεται μέσω μίμησης στον ανθρώπινο νου;>

Fairy - Godmother: Aκριβώς! Και όσο μεγαλύτερη 'μιμητικότητα' έχει, τόσο πιο πιθανή η επιβίωσή του. Όμως - και εδώ συγκεντρωθείτε παρακαλώ για να καταλάβετε αυτό που θα σας πω - υπάρχουν απλά μιμίδια, όπως ας πούμε η επανάληψη μιας λέξης που ακούει ένα μωρό από τους γονείς του και έτσι μαθαίνει τη μητρική/πατρική του γλώσσα, αλλά υπάρχουν και σύνολα μιμιδίων, που λέγονται μιμητικά συμπλέγματα!

Αυτά δημιουργούνται είτε σαν εξέλιξη απλούστερων μιμητικών συμπλεγμάτων - όπως ακριβώς και οι πολυκύτταροι οργανισμοί στον δικό σας κόσμο που οδήγησαν στη δημιουργία των ανθρώπων (αν είναι εξέλιξη αυτό ή παρακμή είναι άλλο θέμα και ας μην γεμίσετε τον υπολογιστή του Συντονιστή μας και τον δικό μου με τέτοιες άσχετες ερωτήσεις και εξυπνακίστικα σχόλια), είτε από φαινομενικά τυχαίους συνδυασμούς μιμιδίων που βρήκαν πρόσφορο έδαφος σε μια δεδομένη κοινωνία, μια δεδομένη χρονική στιγμή.

Το καταλάβατε ως εδώ;

Μοderator: Από τις ερωτήσεις που έρχονται, αρκετοί φίλοι το έχουν καταλάβει. Άλλοι το αμφισβητούν, κάποιοι δεν γνωρίζουν τι είναι γονίδιο, και μία - που αποκλείστηκε από τον δίαυλο - προσφέρει δωρεάν cyber-σεξ. Συνεχίστε παρακαλώ, κυρία Νονά.

Fairy - Godmother: Ωραία! Όσοι δεν το καταλάβατε, κάντε ένα σκρολ-απ ή ανοίξτε και κανένα βιβλίο βιολογίας. Δεν θα κάτσω να επαναλαμβάνω τα πιο βασικά για τα κουτόχορτα ανάμεσά σας!

/private to Moderator: Να το πρόσφερε κανένας ωραίος πρίγκιπας τουλάχιστον…

/private to Fairy - Godmother: lol

Fairy - Godmother: Α-χεμ. Συνεχίζουμε λοιπόν! Όπως υπάρχουν διάφοροι οργανισμοί στο δικό σας φυσικό κόσμο, τα λουλούδια, οι μελισσούλες, τα μήλα, οι τηλεοράσεις, τα γυμνά φωτομοντέλα του Chippendale ή του Playboy, έτσι υπάρχουν οργανισμοί στη Νοόσφαιρα!

Θυμηθείτε εδώ πως οι Νοοσφαιρίτες δημιουργούμαστε από φυσικά φαινόμενα του κόσμου σας σε συνδυασμό με την ανθρώπινη φαντασία.

Ή τουλάχιστον, έτσι μας αντιλαμβάνεστε εσείς!

Λοιπόν! Ένας οργανισμός αρκετά αρχετυπικός - δηλαδή ένα μοντέλο πολλών εφαρμογών - που συγχρόνως είναι και ένα σχετικά περίπλοκο μιμητικό σύμπλεγμα που αποτελείται από κάμποσα μιμίδια είναι και οι "Ιστορίες". Όχι οι Ιστορίες λαών και πολιτισμών (παρ'όλο που και αυτές είναι τέτοια συμπλέγματα μεγαλύτερης περιπλοκότητας) αλλά οι ιστορίες που διηγιόταν η γιαγιά σας μπροστά στο τζάκι μέχρι πριν λίγες δεκαετίες και τώρα έχει γίνει το τζάκι τηλεόραση, και η γιαγιά τηλεχειριστήριο για τους μεγαλύτερους, ή ένα PS3 και ένα joystick για τους μικρότερους!

Moderator: ROFL!

Fairy - Godmother: Οι ιστορίες λοιπόν, που βέβαια επαναλαμβάνονται ή και αυτοδημιουργούνται συνεχώς, είναι επίσης τέτοια μιμητικά συμπλέγματα.

Ένα μιμίδιο, ή ένα σύμπλεγμα μιμιδίων - ιδεών που αναπαράγονται μέσα στο νου σας και μεταδίδονται από τον ένα στον άλλον, όπως ακριβώς και τα γονίδια - για να επιβιώσει πρέπει είπαμε να μπορέσει να αναπαραχθεί, όσο πιο αυτούσιο γίνεται σε όσο περισσότερα μυαλά γίνεται. Έτσι θα εξασφαλίσει την επιβίωσή του!

Σας έχω ακόμα, ή ήδη κοιμάστε πάνω στο πληκτρολόγιό σας; Αν κοιμάστε, όνειρα γλυκά! Αν σας έχω ακόμα, συνεχίζω ακάθεκτη και κάπου εδώ τα πράγματα θα αρχίσουν να γίνονται πολύ ενδιαφέροντα!

Moderator: Τολμώ να πω πως μας έχετε καθηλώσει. Ούτε ένα flame δεν είχαμε εδώ και...εεε...λεπτά!

Fairy - Godmother: Ένα σύμπλεγμα μιμιδίων χρειάζεται βέβαια να γίνει όσο πιο ελκυστικό μπορεί, ώστε να είναι πιο εύκολη η μετάδοσή του από μυαλό σε μυαλό.

Ελκυστικό δεν σημαίνει πάντα και ωραίο βέβαια. Τουλάχιστον για σας που μια κάποια διαστροφή την έχετε αποκτήσει, αλλιώς δεν θα σας άρεσαν οι σπλατεριές και τα τοιαύτα. Ελκυστικό σημαίνει πως το "δόλωμα" του μιμητικού συμπλέγματος που θέλει να αναπαραχθεί είναι αρκετά εντυπωσιακό ώστε να το πιστέψετε.

Ένα δόλωμα είναι οι διαφημήσεις! Αυτές που, όπως έλεγα πιο πριν, σας κάνουν να πιστέψετε πως αρκεί ένα "φσουτ" για να φύγουν οι κοιλιές και πατσές και να γίνετε οι γεμάτοι μύες, μαυρισμένοι από τον ήλιο, γεμάτοι αυτοπεποίθηση άντρες που βλέπετε στις διαφημήσεις αυτές! Ε, δεν θα γίνετε τεκνά με ένα "φσουτ", σας το εγγυώμαι! Θα έχετε κοιλιά και παχάκια που όμως θα μυρίζουν ωραία!

Το δόλωμα όμως θα το έχετε τσιμπήσει. Θα έχετε πιστέψει στο μιμητικό σύμπλεγμα που σας παρουσιάζεται και θα γίνετε και σεις ένα μιμο-ρομπότ!

Τα μιμορομπότ λοιπόν, είναι οι φορείς των πιο δυνατών συμπλεγμάτων στη Βιόσφαιρα του κόσμου σας, που προέρχονται από τη δική μας Νοόσφαιρα!

Μερικά μιμορομπότ είναι εντελώς άβουλα και απλώς επαναλαμβάνουν επακριβώς το δόλωμα - που μπορεί να είναι και μια απειλή για αιώνια τιμωρία, όσο υπόσχεση για αιώνια ευδαιμονία είναι μια διαφήμιση για άρωμα - σε όσους περισσότερους μπορούν.

AtheosΗacker66.6: Κάτω οι θρησκ...

#Mήνυμα σε όλο το δίαυλο: Ο χρήστης AtheosHacker66.6 αποκλείστηκε από το #Live_Interviews και τον διακομιστή Νοοsphere.irc.global.fantasynet.org (9998)

Moderator: Συγνώμη για τη διακοπή. Δεν γνωρίζω πώς ο αποκλεισμένος χρήστης κατάφερει να περάσει το μήνυμά του. Συνεχίστε παρακαλώ.

Fairy - Godmother: Άλλα μιμορομπότ όμως είναι πιο δημιουργικά. Και η καλύτερη ποιότητα μιμορομπότ για όντα σαν και μένα είναι οι… παραμυθάδες! Οι συγγραφείς, οι καλλιτέχνες κ.ο.κ! Γιατί αυτοί εμπεριέχουν τα "γονίδια"-μιμίδια της μητέρας μας, της ανθρώπινης φαντασίας! (Α! Και οι διαφημιστές και οι πολιτκοί είναι εξ ίσου δημιουργικοί και βολικοί σαν ανώτερης ιεραρχίας μιμορομπότ αλλά δουλεύουν για το διάβολο, όχι για μας!)

Οι παραμυθάδες λοιπόν, αυτοί που υφαίνουν ιστορίες και μύθους και παραμύθια, είναι για μας τους Νοοσφαιρίτες ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει στο σύμπαν! Είναι οι θεοί μας, η θρησκεία μας, οι ήρωές μας, αυτοί που προσκυνάμε και ελπίζουμε να μεταδώσουν την ύπαρξή μας σε όσο περισσότερους από εσάς γίνεται.

Και το κάνουν με μεγάλη χαρά συνήθως, εδώ και χιλιάδες χρόνια! Είναι αυτοί που δημιουργούν τις μορφές μας, που τις διασκευάζουν, τις εξελίσσουν, τις εκλεπτύνουν, τις ποικίλουν και τις ομορφαίνουν ή και τις κάνουν πιο άσχημες πού και πού. Είναι οι προσωπικές μας μούσες και νεράιδες και ξωτικά!

<JungianDreamer: Είναι τόσο όμορφα και αρχετυπικά όσα λέτε. Εσείς όμως, πώς δημιουργηθήκατε;>

Fairy - Godmother: Α,το βασικό μου αρχέτυπο - νοητικό μιμητικό σύμπλεγμα δηλαδή - είναι πανάρχαιο. Είμαι η ξαφνική απρόσμενη εύνοια που έρχεται από το "πουθενά" - "πουθενά" δεν υπάρχει! Αν έτσι πιστεύετε…κούνια που σας κούναγε, τρομάρα σας! - όταν όλα φαίνονται χαμένα! Οι νεράιδες-νονές είχαμε και έχουμε πολλά ονόματα και πολλές ποικιλιές ανάλογα με το λαό, τον παραμυθά που είναι το τοπικό μιμορομπότ που μας μεταδίδει, την εποχή κ.λπ.

Με τη μορφή που έχω τώρα όμως, γεννήθηκα πριν λίγους μόνο αιώνες στα σαλόνια Γαλλίδων κυριών της υψηλής κοινωνίας, όπου διηγούνταν παραμύθια ανάμεσα στο κουτσομπολιό και τις ίντριγκες. Αλλά δεν ήταν ακριβώς τα λαϊκά παραμύθια, τα οποία ήταν συχνά πολύ πιο σκοτεινά από αυτά που γνωρίζετε σήμερα.

Και για να λέω και του στραβού το δίκιο, προτιμώ χίλιες φορές να είμαι μια μεσήλικη, συμπαθής γυναίκα με μαγικό ραβδάκι και φτερά λιβελούλας, και να ντύνομαι α λα Παριζιέν, παρά αγελάδα, ή κισσός, ή νεκρός συγγενής, ή κόκκαλα νεκρού συγγενή, ή κάτι άλλο εξ ίσου ανατριχιαστικό!

BlackGothHacker66.6: Kaλύτερα να είχες τέτ…

#Mήνυμα σε όλο το δίαυλο: Ο χρήστης BlackGothHacker66.6 αποκλείστηκε από το #Live_Interviews και το Δίκτυο του FantasyNet IRC (Internet Relay Chat)

Fairy - Godmother: Θα του πω καμμια βαριά κουβέντα αυτουνού έτσι και ξαναμπεί.

Moderator: Δεν θα ξαναμπεί. Συγνώμη και γι'αυτή τη διακοπή. : (

Fairy - Godmother: Οι δεσποινίδες και κυρίες, λοιπόν - που λέγονταν Πρεσιέζ (Prècieuses) - ήθελαν πιο εκλεπτυσμένα παραμύθια και έτσι οι παραμυθάδες της εποχής δημιούργησαν τη δική μου φιγούρα - που όπως σας είπα ήδη υπήρχε από αρχαίες εποχές - αλλά με μορφή που να ήταν πιο προσφιλής στις Πρεσιέζ και τους λίγους άντρες Πρεσιέ (Prècieux)! Δηλαδή… πιο ελκυστική! Δηλαδή… άντε λοιπόν! Πέστε το!

Ακριβώς! Το δόλωμα του μιμητικού συμπλέγματος που είμαι εγώ. Μια μορφή που εκφράζει όσα είπα πιο πάνω, αλλά δωσμένη με ένα σύγχρονο για την εποχή και την κοινωνία τρόπο, ώστε να… πέστε το πάλι!

<JungianDreamer: Nα μεταδώσουν το μιμητικό σύμπλεγμα που είστε!;>

Fairy - Godmother: Σωστότατη η JungianDreamer! Ώστε η ιδέα της νεράιδας-νονάς να γίνει η νέα μορφή του παλαιότερου μιμητικού συμπλέγματος που εξέφραζε την απρόσμενη, εκτός λογικής, εύνοια…εξ ουρανού κατά κάποιον τρόπο. Εκ της Νοόσφαιρας, θα έλεγα εγώ!

Αφού λοιπόν εξασφαλίστηκε η μετάδοσή μου, εξασφαλίστηκε και η διαιώνισή μου! Και όταν με το καλό (ή το κακό) ήρθε ο 20ος αιώνας ήμουν ήδη μέσα σε ένα σωρό βιβλία, και κάποτε βγήκαν και οι κινηματογραφικές ταινίες που μετέδωσαν σε έναν χωρίς προηγούμενο αριθμό ανθρώπων την εικόνα μου, την ιδέα μου, το μιμητικό σύμπλεγμα από το οποίο αποτελούμαι!

(Αλλά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο Ντίσνεϋ, που είναι αναμφισβήτητα ένας από τους μεγάλους θεούς των Νοοσφαιριτών σαν εμένα, δεν διάλεξε κάποιο από τα άλλα υπέροχα ντιζάινς που είχαν φανταστεί οι σχεδιαστές του για την εμφάνισή μου στη Σταχτοπούτα, αλλά εκείνο όπου φοράω ένα μπλέ ράσο με κουκούλα και είμαι σαν μεσαιωνικός Βενεδικτίνος καλόγερος με ένα ροζ φιόγκο στο λαιμό! Δηλαδή, έλεος!)

Moderator: ROFLMAO!!!!!!

Fairy - Godmother: Όπως και να έχει όμως, οι νεράιδες-νονές ήταν πια εδώ για να μείνουν εδώ!

Moderator: Έχουμε πλημμύρα μηνυμάτων, κυρία Νονά. Μεταδίδω το πιο κοινό ως τώρα, από τον πρώτο που το έστειλε.

<SkepDick: Δε μας πείθεις, κυρά! Τα παραμυθάκια αυτά τα πιστεύουν μόνο μικρά παιδιά! Κανείς δεν πιστεύει πια σε νεράιδες-νονές, ούτε τις χρειάζεται!>

Fairy - Godmother: Α, έτσι! Ο SkepDick και οι όμοιοί του λένε πως δεν πιστεύουν ότι υπάρχω πραγματικά και πως είμαι απλά μια ανύπαρκτη φαντασίωση!

Θα απαντήσω βέβαια, αν και πολύ θα γούσταρα να ερχόταν ο νεαρός που έγραψε το μήνυμα αυτό, να μου πει την ίδια φράση μπροστά μου - καθώς θα κρατάω το ραβδί μου - και όχι μέσω της ανωνυμίας του Διαδικτύου. Αλλά τέλος πάντων!

Λοιπόν. Δεν θα πω πάλι το παράδειγμα με τις διαφημήσεις και πόσο πιο εύκολο σας είναι εδώ στην ανθρώπινη Βιόσφαιρα να καταπιείτε τις γελοιοδέστερες ιδέες και μιμίδια και συμπλέγματα - κάτι που το κάνετε από καταβολής είδους - αλλά σας είναι δύσκολο να πιστέψετε σε μια ιστορία, σε ένα παραμύθι.

Θα σας εξηγήσω με ένα παράδειγμα που σίγουρα είναι οικείο σε όλους σας.

Την ιστορία της Σεντριγιόν (Cendrillon) που εσείς τη λέτε Σταχτοπούτα! Και αν ξέρατε τι ακριβώς σημαίνει το δεύτερο συνθετικό της λέξης - και εδώ, αγαπητοί μου δεν κάνω καθόλου αστειάκια - θα καταλαβαίνατε πόσο περίπλοκοι και βαθείς κώδικες της ίδιας την πραγματικότητας τόσο στη Νοόσφαιρα όσο και στη Βιόσφαιρα είναι αποθηκευμένοι στα "παραμυθάκια για παιδιά, τα οποία δεν πιστεύετε!"

Αλλά ας μην ξεφεύγω από το θέμα μας.

Την ιστορία την ξέρετε φυσικά. Σταχτοπούτα, υπηρετικά καθήκοντα, στρίγγλα μητριά (εδώ να δείτε συμβολισμό), κακές και άσχημες μισοαδελφές, πρίγκιπες και τα ρέστα.

Και κάποια στιγμή, όταν ακριβώς όλα έχουν χαθεί και η Σταχτοπούτα δεν μπορεί να πάει στο χορό, εμφανίζομαι εγώ και… για πέστε μου τι ακριβώς κάνω;

Για σκεφτείτε προσεκτικά! Πολύ προσεκτικά! Όλοι έχετε δει την ταινία του Ντίσνεϋ, έτσι;

Moderator: Στο δικό μας δίαυλο του GlobalFantasyNet πιστεύω πως πρακτικά όλοι και όλες την έχουν δει. Ωπ, μισό λεπτό!

<SkepDick: Εγώ την είχα δει πολύ μικρός. Ποτέ δεν μου άρεσε! Με μαγικό τρόπο έκανες τη Σταχτοπούτα να παντρευτεί τον πρίγκιπα! Βλακώδη παραμυθάκια που αποπροσανατολίζουν από την πραγματικότητα!>

Fairy - Godmother: Σκεφτήκατε; Μπράβο, έξυπνά μου!

Ε, λοιπόν δεν έκανα αυτό που οι περισσότεροι, και ο SkepDick, νομίζουν! Ναι, κούνησα το ραβδί και έκανα κάτι κινηματογραφικά κολπάκια, αλλά για πέστε μου κάτι.

Άλλαξα το χαρακτήρα της;

Όχι. Ήταν μια γλυκιά, πρόσχαρη και καλόκαρδη κοπέλα και πριν.

Την έκανα όμορφη ενώ πριν ήταν η δίδυμη, από καιρό χαμένη, Κουασιμόδα, αδελφή του γνωστού καμπούρη;

Όχι. Ήταν μια κούκλα σαν τα κρύα τα νερά και πριν. Μιλάμε για χοτ τσικ!

Ήταν ηλίθια και την έκανα έξυπνη;

Όχι. Ήταν ήδη πανέξυπνη, καπάτσα, επικοινωνούσε με τη φύση την ίδια. Απλά ήταν αθώα.

Μήπως ήταν βρωμιάρα ή άρρωστη και την έπλυνα ή την έκανα καλά;

Όχι και όχι! Φυσικά θα βρωμιζόταν αφού δούλευε σαν το σκυλί όλη μέρα, και μάζευε και τις στάχτες από το τζάκι. (Σε μια πολύ αβαν-γκαρντ γκόθικ σπλάτερ παραλλαγή από την Ελλάδα πριν κανα δυο αιώνες, οι στάχτες που μάζευε ήταν από τα κόκκαλα της μάνας τους που οι αδελφές της είχαν φάει! Α-πα-πα-πα-πα!)

Γενικά πάντως ήταν πεντακάθαρη και σίγουρα υγιέστατη.

"Οπότε τι σκατά έκανες;" θα ρωτήσετε (αγενώς αλλά λογικά!)

Moderator: lolol

Fairy - Godmother: Της πρόσφερα ένα ωραίο φόρεμα, μερικά μπιζού, ένα ζευγάρι γυάλινες γόβες και ένα κομμωτήριο στα γρήγορα. Τίποτα άλλο! (Όλα τα άλλα στην ταινία είναι απλώς σάλτσες για να δείξω πως έχω μαγικές δυνάμεις. Το "γουάου φάκτορ" που λέτε σήμερα).

Moderator: Αμάν! Οι ερωτήσεις έρχονται με ρυθμούς αστραπής τώρα! Θα διαλέξουμε μερικές για να απαντήσει η καλεσμένη μας.

Fairy - Godmother: Θα απαντήσω σε λίγο. Πρώτα όμως να συνεχίσω την ιστορία. Αυτό λοιπόν που πρόσφερα στη Σταχτοπούτα, δεν ήταν τίποτα το υπερφυσικό, τίποτα το μαγικό! Την έκανα μόνο να δείχνει σαν πριγκίπισσα.

Μέσα της ήταν ήδη πριγκίπισσα από μόνη της! Αλλά δεν θα γινόταν βέβαια αποδεκτή στο χορό αν πήγαινε με σφουγγαρόπανο για φουστάνι, έτσι;

Kαι εδώ ακριβώς πρέπει να αναρωτηθείτε: Γιατί;

(Eξ άλλου ο πρίγκιπας όταν την παντρεύτηκε αργότερα, πήρε αυτήν και μαζί της πέρασε την… πρώτη νύχτα του γάμου, όχι με το φουστάνι ή τις γόβες της. Εκτός αν ήταν και πολύ διαστρόφα πρίγκιπας, που δεν το παίζω καθόλου!)

Ελάτε! Για σκεφτείτε! Σαν έχω δώσει όλα τα "κλουζ" μέχρι τώρα!

ΟΚ. Όσοι το βρήκατε, μπράβο σας! Όσοι δεν το βρήκατε και έχετε Αϊ-Κιου-Ραδικιού, θα σας το πω με απλά λογάκια. Ναι;

Γιατί κάθε κοινωνία, σε κάθε εποχή, είναι ένα τεράστιο μιμητικό σύμπλεγμα, το οποίο λέγεται "παραδεδεγμένη πραγματικότητα". Και φυσικά, θυμηθείτε τους πολυκύτταρους οργανισμούς και την πολυπλοκότητα που διακρίνει τα ανώτερα - ούτως ειπείν, γιατί οι άνθρωποι μόνο ανώτερα όντα δεν είστε, περί αυτού δεεεεε! - από τα κατώτερα.

Κάθε κοινωνία λοιπόν αποτελείται από πολλά και μεγάλα μιμητικά συμπλέγματα αποτελούμενα από μιμήδια όπως είπαμε. Και κανείς ποτέ, ούτε Νοοσφαιρίτης, ούτε Βιοσφαιρίτης μπορεί πραγματικά να απαλλαγεί από τα μιμήδια και τη γενικότερη ή ειδικότερη "μιμητική μηχανική", μέρος της οποίας είναι φυσικά οι διαφημήσεις και οι ακόμα πιο κενοί νοήματος "λόγοι πολιτικών".

Μερικοί πιο "ανάρχες" ανάμεσά σας, ίσως φανταστούν πως δεν έχουν υιοθετήσει μιμητικά συμπλέγματα, και πως είναι "ελεύθεροι και ωραίοι". Καλά, εδώ απατώνται πλάνην οικτρά οι παίδες! Γιατί όλοι, μα όλοι είναι με διάφορους τρόπους μιμορομπότ! Αν δεν υιοθετούν ένα σύμπλεγμα, υιοθετούν κάποιο άλλο, και το αναπλάθουν και μεταδίδουν πλήρεις θαυμασμού και δέους!

Όπως και να έχει λοιπόν, η συγκεκριμένη κοινωνία στην ιστορία της Σταχτοπούτας δεν θα την έκανε αποδεκτή με τίποτα αν πήγαινε ως τρελή στο χορό.

Το αποδεκτό μιμητικό σύμπλεγμα ήταν - και είναι και τώρα - πως μια πριγκίπισσα πρέπει να δείχνει με ένα συγκεκριμένο τρόπο πως είναι πριγκίπισσα και άξια για τον πρίγκιπα. Το "λουκ" λοιπόν ήταν αυτό που της έδωσα.

Και μαζί μ'αυτό - γιατί ούτε η Σταχτοπούτα ήταν βέβαια ελεύθερη από τα μιμητικά συμπλέγματα της εποχής της - απέκτησε και αυτοπεποίθηση!!

Και αυτό το τελευταίο είναι το τελικό "κλου" σχετικά με το γιατί η μιμητική μηχανική είναι ο καλύτερος τρόπος ελέγχου της σκέψης, της φαντασίας, της δημιουργικότητας, των ατόμων, των λαών κλπ.

Γιατί εκτός από το δόλωμα που είπαμε πιο πριν, υπάρχει και η ανταμοιβή αν κάποιος είναι σωστό μιμορομπότ!

Στην περίπτωση της Σταχτοπούτας, η ανταμοιβή δεν ήταν να την ερωτευτεί ο πρίγκιπας γιατί ήταν ήδη μια θαυμάσια, αξιέραστη κοπέλα. Ήταν η αυτοπεποίθηση που αμέσως απέκτησε φορώντας τα ρούχα και τα μπιζού που της έδωσα! Πως ήταν πια και κείνη αποδεκτή από την "παραδεδεγμένη πραγματικότητα", δηλαδή το σύνολο των μιμητικών συμπλεγμάτων, της υψηλής κοινωνίας της εποχής της!

Της έδωσα αυτό που απαιτούσε το κυρίαρχο μιμητικό σύμπλεγμα για μια "πριγκίπισσα" που πάει σε "βασιλικό χορό" και το ίδιο το σύμπλεγμα που ήταν απόλυτα συνυφασμένο με κάθε πτυχή της πραγματικότητας την αντάμειψε πλουσιοπάροχα!

Μοderator: Ζζζζζζζ

Fairy - Godmother μόλις κατακεραύνωσε με το ραβδί της τον Moderator

Moderator: Άαααχ! Ώπα! Εεεε…συγνώμη.

Fairy - Godmother: Και κάπου εδώ γίνεται σαφές, αγαπητοί μου - όσοι δεν ρίχνετε τον τρίτο ύπνο τώρα δηλαδή και συνεχίζετε να με παρακολουθείτε - το μεγάλο ψέμα! Το ψέμα των μιμητικών συμπλεγμάτων και της τυχαίας παραδεδεγμένης πραγματικότητας, που πολλοί από μας τους Νοοσφαιρίτες ξέρουμε να εκμεταλευόμαστε πολύ καλά!

Γιατί δεν αρκεί μόνο η υιοθέτηση ενός μιμητικού συμπλέγματος για να αλλάξει την πραγματικότητα (όπως υπονόησα ήδη όταν μιλούσα πιο πάνω για τις διαφημήσεις), αλλά και η ουσία της πραγματικότητας! Ακριβώς γι'αυτό οι μισοαδελφές της Σταχτοπούτας, αν και καλοντυμένες, παρφουμαρισμένες, περιποιημένες και σφουγγαροπλυμένες, δεν κατάφεραν να συγκινήσουν κανέναν πρίγκιπα, ούτε και της πλησίασε ποτέ καμμία νεράιδα-νονά!

Βλέπετε, δεν υπήρχε περίπτωση να τους αλλάξει τα δικά τους μιμητικά συμπλέγματα που έκαναν τόσο κακό το χαρακτήρα τους. Απλά δεν θα μπορούσε η γυναίκα! Μιμούνταν τις "πριγκίπισσες" αλλά δεν ήταν. Η Σταχτοπούτα ήταν, αλλά της έλειπε το "λουκ" που θα την έκανε αποδεκτή. Δεν το έδειχνε δηλαδή!

Ας απαντήσω τώρα στις ερωτήσεις που θα διαλέξει ο Συντονιστής (αν δεν κοιμάται. Το καλό που του θέλω!)

Μοderator: Μάλιστα. Έχουμε χρόνο μόνο για δύο-τρεις ερωτήσεις ακόμα.

<SkepDick: Ποια είναι η διαφορά λοιπόν ανάμεσα σε μια νεράιδα-νονά όπως ισχυρίζεσαι πως είσαι, και σε πολλά λεφτά; Αυτά που έδωσες στη Σταχτοπούτα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από όσα θα της έδινε μια πιστωτική κάρτα ή ένα μάτσο Ευρώ!>

<LogicRuleZzz: Και πάλι δεν αποδεικνύεις πως υπάρχεις και κυρίως πως σε πιστεύουμε! Δεν μπορείς να το αποδείξεις λογικά λοιπόν;>

Fairy - Godmother: Α-χα! Τις περίμενα και τις δύο! Ας απαντήσω λοιπόν με τη σειρά: