DinoHajiyorgi Posted August 11, 2008 Share Posted August 11, 2008 Holly σιρόπια Nihilio!!! Έξοχο, συναισθηματικό, αληθινό και δυνατό. Για να θυμούνται μερικοί πως όσο και να χτυπιούνται, η καρδιά δεν τρομπάρει μόνο αίμα. Το διήγημα είναι το χαπάκι που έχουμε συχνά ανάγκη. Thanks. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 13, 2008 Author Share Posted August 13, 2008 Holly σιρόπια Nihilio!!! Έξοχο, συναισθηματικό, αληθινό και δυνατό. Για να θυμούνται μερικοί πως όσο και να χτυπιούνται, η καρδιά δεν τρομπάρει μόνο αίμα. Το διήγημα είναι το χαπάκι που έχουμε συχνά ανάγκη. Thanks. Ευχαριστώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted August 13, 2008 Share Posted August 13, 2008 Πραγματικά ωραίο και τρυφερό. Δεν είναι εξάλλου η μυρωδιά της ελπίδας η κινητήριος δύναμή μας; Αυτή που μας κάνει να ξεχνάμε λογική/φοβίες; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted August 13, 2008 Share Posted August 13, 2008 Εγώ πάλι το κατάλαβα κάπως αντίθετα. Συγκεκριμένα, συμφώνησα με τον Elsanor: Το να χάνεσαι στον κόσμο του "might have been" είναι κάτι που κάνω περισσότερο από το να ζω μου φαίνεται. Και παρότι σε κατακλύζει το γλυκό άρωμα της ελπίδας που τόσο ωραία έθεσες, είναι όλα ψεύτικα. Όταν μυρίσεις το άρωμά του δε θες να σταματήσεις... είναι τόσο ωραία να χάνεσαι στη γλυκιά ουτοπία της ελπίδας. Τόσο ωραία και τόσο εύκολα από το να φας κατάμουτρα τη σαβούρα της καθημερινότητας. "... και αλίμονο σε όσους έρθει η ώρα να πεθάνουν και καταλάβουν ότι ποτέ τους δεν έζησαν." -Θορώ (αν θυμάμαι καλά) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted August 13, 2008 Share Posted August 13, 2008 Συγγνώμη, να ρωτήσω κάτι. Ασχετα με το αποτέλεσμα και την χλαπάτσα που θα φας, αν δεν ελπίζεις πως θα κινηθείς; Αν θεωρείς απο την αρχή ότι θα αποτύχεις δεν κάνεις τίποτα. Και όταν δεν κάνεις τίποτα δεν ζείς. Ετσι τουλάχιστον καταλαβαίνω εγώ το "... και αλίμονο σε όσους έρθει η ώρα να πεθάνουν και καταλάβουν ότι ποτέ τους δεν έζησαν." Ολα τα όνειρά μας και το κυνήγι της ευτυχίας πάνω σε ελπίδα βασίζονται. Όπως είπε και ο ποιητής δεν έχει σημασία η Ιθάκη αλλά το ταξίδι προς αυτήν. Δεν έχει σημασία αν θα πετύχουμε ή θα φάμε τα μούτρα μας αλλά η προσπάθεια και τα μαθήματα που πήραμε από αυτήν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted August 13, 2008 Share Posted August 13, 2008 Όπως είπε και ο ποιητής δεν έχει σημασία η Ιθάκη αλλά το ταξίδι προς αυτήν. Μα, ναι, δε διαφωνώ καθόλου! Φτάνει να πάψουμε μόνο να ονειρευόμαστε την Ιθάκη αλλά να ξεκινήσουμε να πλέουμε προς αυτήν! Απλώς, εγώ προσωπικά, διαβάζοντας την τελευταία παράγραφο, έδωσα ίσως μεγαλύτερη από την πρέπουσα σημασία στις παρακάτω προτάσεις (που σημειώνω με bold) Έχουν περάσει δύο βδομάδες από τότε. Είσαι στο κρεβάτι σου. Απλώνεις το χέρι στο κομοδίνο και πιάνεις το λουλούδι. Ακόμα και μετά από τόσες μέρες δεν έχει μαραθεί σχεδόν καθόλου. Διστακτικά το φέρνεις στη μύτη σου και εισπνέεις το άρωμά του. Το εισπνέεις και ελπίζεις ότι μια μέρα θα σηκωθείς από το κρεβάτι, θα το πετάξεις και θα βγεις έξω να πραγματοποιήσεις τα όσα ελπίζεις. και σχημάτισα την εντύπωση ότι, ναι μεν ο συγγραφέας εκθειάζει τη δύναμη της ελπίδας αλλά στην τελευταία παράγραφο την αναθεματίζει κι όλας... Είναι λίγο σαν την αντίστροφη σχέση σκέψης και δράσης: άμα κάνεις πολύ το ένα, δε σου μένει δύναμη/χρόνος για το άλλο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted August 14, 2008 Share Posted August 14, 2008 Άρα λέμε το ίδιο πράγμα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 24, 2008 Author Share Posted August 24, 2008 Εντάξει, η ερμηνεία γενικά είναι διττή. Προσωπικά συμφωνώ με Elsanor, ήταν ο πρώτος που είχε πιάσει το νόημα αυτό, αλλά νομίζω το τι θα σου μείνει τελικά είναι θέμα της αντίληψής σου για τη ζωή. Τεσπά, ευχαριστώ για τα σχόλια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted June 15, 2011 Share Posted June 15, 2011 Πριν, δεν μπορούσα να φανταστώ αφήγηση σε δεύτερο ενικό. Τώρα θέλω να γράψω κι εγώ έτσι. Ωραίος, Mike. Καλογραμμένο το κείμενο, ωραίες φράσεις....μπλα, μπλα, μπλα....πράγματα που σου έχουν πει παραπάνω. Η μόνη αλλαγή που θα έκανα θα ήταν να ονομάσω το λουλούδι Ελπίδα, και να αφήσω το κορίτσι χωρίς όνομα. Έχει χίλια πρόσωπα το πράγμα που μας δίνει ελπίδα που και που, right? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eva_Goth Posted July 3, 2011 Share Posted July 3, 2011 Πολύ όμορφο κείμενο... Αισιόδοξο σίγουρα και πολύ όμορφα γραμμένο... Αν και δεν είμαι σε καμία περίπτωση ειδικός,ούτε έχω καν κάποια εμπειρία για να κρίνω κάποιον άλλον,έχω να πω ότι εμένα μου άρεσε.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nirgal Posted July 3, 2011 Share Posted July 3, 2011 Σαν γραφή και ύφος δεν έχω να προσθέσω κάτι. Νομίζω ότι τα είπαν όλα οι προηγούμενοι, αλλά... Έχουν περάσει δύο βδομάδες από τότε. Είσαι στο κρεβάτι σου. Απλώνεις το χέρι στο κομοδίνο και πιάνεις το λουλούδι. Ακόμα και μετά από τόσες μέρες δεν έχει μαραθεί σχεδόν καθόλου. Διστακτικά το φέρνεις στη μύτη σου και εισπνέεις το άρωμά του. Το εισπνέεις και ελπίζεις ότι μια μέρα θα σηκωθείς από το κρεβάτι, θα το πετάξεις και θα βγεις έξω να πραγματοποιήσεις τα όσα ελπίζεις. Ρε παιδιά, να με συγχωράτε, αλλά με αυτό το τέλος μου ήρθε στο μυαλό ότι τελικά το λουλούδι δεν του έκανε και πολύ καλό. Αντί να βγει έξω και να ψάξει για τη Βάσω, ή για την όποια Βάσω τέλως πάντων, ο τύπος έχει αράξει στο κρεβάτι του δύο εβδομάδες και ακόμα τη βρίσκει με χαλασμένα ψυχεδελικά. Κάτι σε πεγιότ μου κάνει όλο αυτό. ΥΓ. Άντε, κι επειδή το λουλούδι δεν λέει να χαλάσει, παίρνω πίσω το "χαλασμένα". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 3, 2011 Author Share Posted July 3, 2011 Έχουν περάσει δύο βδομάδες από τότε. Είσαι στο κρεβάτι σου. Απλώνεις το χέρι στο κομοδίνο και πιάνεις το λουλούδι. Ακόμα και μετά από τόσες μέρες δεν έχει μαραθεί σχεδόν καθόλου. Διστακτικά το φέρνεις στη μύτη σου και εισπνέεις το άρωμά του. Το εισπνέεις και ελπίζεις ότι μια μέρα θα σηκωθείς από το κρεβάτι, θα το πετάξεις και θα βγεις έξω να πραγματοποιήσεις τα όσα ελπίζεις. Ρε παιδιά, να με συγχωράτε, αλλά με αυτό το τέλος μου ήρθε στο μυαλό ότι τελικά το λουλούδι δεν του έκανε και πολύ καλό. Αντί να βγει έξω και να ψάξει για τη Βάσω, ή για την όποια Βάσω τέλως πάντων, ο τύπος έχει αράξει στο κρεβάτι του δύο εβδομάδες και ακόμα τη βρίσκει με χαλασμένα ψυχεδελικά. Κάτι σε πεγιότ μου κάνει όλο αυτό. Και καλά έκανε και σου ήρθε αυτό στο μυαλό, αυτό είχα γράψει κι εγώ τότε που έγραφα την ιστορία αυτή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted August 26, 2015 Share Posted August 26, 2015 Μερικές φορές μου αρέσει να κοιτάω πίσω. Σε παλιά κείμενα δικά μου, αλλά και συγγραφέων που γνωρίζω, επαγγελματίες και μη. Βρίσκω διαφορετικά, μοναδικά πράγματα σε αυτά τα κείμενα. Ξέρω πώς μπορείς να γράψεις τώρα. Ξέρω πόσο παλιό είναι αυτό το κομματάκι και ότι μπορεί να το έχεις αφήσει πίσω σου. Αλλά, μα την αλήθεια, μου άρεσε. Και ιδίως η σφαλιάρα που έφαγα στο τέλος. Με είχες βάλει σε ένα τριπάκι "τρα-λα-λα, όλα καλά", και στο τέλος μου είπες "κοίταξε, είναι πολύ εύκολο να... μην." Κάτι λεπτομέρειες: Η κοπέλα με το φόρεμα και το λουλούδι είναι μπροστά στα μάτια μου. Και με το τίποτα, έτσι; Πέντε λέξεις περιγραφή. Το λουλούδι το είχα μαντέψει (τουλάχιστον με τι έμοιαζε, όπως λες), αλλά εντάξει, αυτό ήταν εύκολο. Συνήθως αυτό το λουλούδι φανταζόμαστε. Η μουσικός μοιάζει σαν να μην είναι ακριβώς εκεί. Σαν φάντασμα. Μου έλειψε λίγο... κρέας. ( Πώς τα λέω). Η περιήγηση (στην αρχή) στην κατάθλιψη του ήρωα ήταν πολύ καλή. Καθόλου φλύαρη. Εύστοχη και σύντομη. Ωραίο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 27, 2015 Author Share Posted August 27, 2015 Ξέρω πώς μπορείς να γράψεις τώρα. Ξέρω πόσο παλιό είναι αυτό το κομματάκι και ότι μπορεί να το έχεις αφήσει πίσω σου. Αλλά, μα την αλήθεια, μου άρεσε. Και ιδίως η σφαλιάρα που έφαγα στο τέλος. Με είχες βάλει σε ένα τριπάκι "τρα-λα-λα, όλα καλά", και στο τέλος μου είπες "κοίταξε, είναι πολύ εύκολο να... μην." Καταλαβαίνω τι εννοείς, θεωρώ ότι αυτό είναι το πρώτο καλό κείμενο που έγραψα και έχει μείνει έτσι ακριβώς για το λόγο αυτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.