Nihilio Posted December 28, 2008 Share Posted December 28, 2008 Η σκηνη του τελους ηταν +500 λεξεις απο μονη της. Το προβλημα που εντοπισαν ολοι της μη αναπτυξης χαρακτηρα οφειλεται σε αυτη την συμπτηξη. Βασικα δεν επρεπε να βαλω αυτη την ιστορια στον διαγωνισμο, γιατι οπως μου ηρθε στο μυαλο ηταν ηδη 6000+ λεξεις. Δεν ειναι ευκολο τελικα το να γραφεις διηγημα, ειναι τεχνη απο μονο του! Ευκαιρία να κάτσεις να γράψεις και τις υπόλοιπες και να σηκώσεις τελικό αποτέλεσμα στη βιβλιοθήκη (εκτός διαγωνισμού πάντα) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted December 28, 2008 Share Posted December 28, 2008 Κατ΄αρχάς, δεν έχω διαβάσει και τα 400 σχόλια που έχουν ήδη γίνει, οπότε συγγνώμη αν επαναλάβω κάτι χιλιοειπωμένο. Το μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι δε σε αφήνει να το παρατήσεις. Έχει φοβερή δράση, είναι ζωντανό, κάμποσα μαγικά πλάσματα για γαρνιτούρα, που το κάνουν πραγματικά συναρπαστικό. Από την άλλη όμως (και φαντάζομαι ότι το έχουν πει κι άλλοι) δεν καταφέρνεις να δικαιολογήσεις πώς αυτός ο άσχετος τύπος, που από ό,τι αφήνεις να καταλάβουμε δεν ξέρει ούτε αυγό να βράσει, πόσο μάλλον να φτιάξει μαγικά φίλτρα, κρατάει μόνος του την άμυνα τόσο καιρό. Ενώ είναι ενδιαφέρουσα επιλογή ενός τέτοιου ήρωα, είναι τροχοπέδη στη λογική του διηγήματος. Επίσης, ενώ τον αφήνεις να κάνει σκέψεις να τα παρατήσει όλα, και να καεί το μπου%@@#λο, οι οποίες είναι πολύ λογικές σύμφωνα με τη φύση του πρωταγωνιστή, τελικά καταλήγει στην αυτοθυσία... χωρίς να φανεί τι τον άλλαξε, ή τι τον έκανε να παρατήσει τις προηγούμενες σκέψεις και να θυσιάσει τον εαυτό του. Για τη σκηνή της νεκροφιλίας, ενώ μπορεί να δικαιολογηθεί από τη δεδομένη ψυχική κατάσταση του ήρωα, μετά από αυτή ξαφνικά γίνεται γενναίος υπερασπιστής του δικαίου? Όσο για το φινάλε, αν και δεν μπορώ να σκεφτώ με ποιον τρόπο θα μπορούσε να καταλήξει διαφορετικά (άλλωστε δική σου ιστορία είναι) μου φάνηκε αρκετά κλισέ σε σύγκριση με ό,τι είχε προηγηθεί, και μάλλον φταίει ο χαρακτήρας του αρχικακού για αυτό. Ίσως να με είχες προετοιμάσει για κάτι διαφορετικό από έναν ιππότη πάνω σε δράκο, δεν ξέρω. Αλλά επειδή αφιέρωσα πολλές λέξεις για παρατηρήσεις, θα ξαναπώ ότι το καταδιασκέδασα διαβάζοντάς το, κι αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία από όλα τα προηγούμενα. Α ναι....(και αυτό φαντάζομαι σου το είπαν όλοι) ΒΑΛΕ ΤΟΝΟΥΣ!!!!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 28, 2008 Share Posted December 28, 2008 Να πάρει η ευχή! Η κομμένη σκηνή μού άρεσε τόσο πολύ! Αλλάζει τόσο την οπτική γωνία και είναι πολύ περιγραφική κι από μόνη της. Τελικό συμπέρασμα, όπως λένε και οι άλλοι: Βάλτα πίσω όλα μαζί κι ανέβασε το διήγημα στη βιβλιοθήκη. Και μην διανοηθείς, αν αλλάξεις το τέλος, να δώσεις άλλη λύση από το μετεωρίτη... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted December 28, 2008 Share Posted December 28, 2008 1. Αυτό το topic είναι για να σχολιάζουμε την ιστορία του Glowleaf με στόχο να τον υποστηρίξουμε και να βοηθήσουμε, αν/όσο μπορούμε να βελτιωθεί. Όσοι θέλουν να τον βοηθήσουν (και εμάς τους υπόλοιπους, εμμέσως) ας σχολιάσουν την ιστορία. Απλά "μπράβο", "είσαι απίθανος" κλπ δεν είναι χρήσιμα και μπορούν να γίνουν προσωπικά με PM. 2. Σε αυτό το topic ΔΕΝ συζητάμε πώς πρέπει να γίνονται σχόλια (ανώνυμα ή όχι), αν το ατονικό είναι το ιδανικό σύστημα τονισμού και σίγουρα ΔΕΝ, επαναλαμβάνω, ΔΕΝ σχολιάζουμε τα σχόλια των άλλων. 3. Αν ο συγγραφέας της ιστορίας νιώσει την ανάγκη να ζητήσει διευκρινήσεις για τα σχόλιά μας ή να εξηγήσει γιατί έκανε κάποιες συγγραφικές επιλογές, ας το κάνει ο ίδιος. Νομίζω μπορεί να γράφει και μόνος του και δεν χρειάζεται υπερασπιστές ή "δικηγόρο". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted December 29, 2008 Share Posted December 29, 2008 Η γενική εντύπωση είναι ότι… δε με ενδιαφέρει καθόλου αν κάποια κυρία στην άλλη όχθη της Μάγχης έγραψε κάτι παρόμοιο για μια ακαδημία μαγείας και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά. Είναι μια ωραία ιστορία, με τα καλά της και τα κακά της και δεν ξέρω γιατί έγινε τόση φασαρία… Πάμε σχόλια. Τα καλά σημεία: Μ’ άρεσαν τα ξόρκια, μ’ άρεσαν οι δαίμονες, μ’ άρεσε και που ότι δε φοβήθηκες το σημείο της νεκροφιλίας. Μ’ άρεσαν οι μικρές φράσεις στα ενδιάμεσα των αφηγήσεων που έβαζαν λίγο αλατοπίπερο στην σκέψη του αφηγητή σου. Γενικά μου τη δίνει όταν ένα παιδί δεκατριών χρονών μιλάει σαν λέκτορας του Πανεπιστημίου, οπότε όταν το βλέπω να μιλάει σαν αυτό που είναι, δηλαδή σα δεκατριάχρονο, χαίρομαι ιδιαιτέρως. Παράλογο, αλλά συγκινήθηκα που καρβούνιασες το δαιμονάκι… Τα κακά σημεία: πιστεύω ότι το παλαντζάρισμα ανάμεσα στον «καλό» και τον «κακό» εαυτό του ήρωα είναι κάπως ασαφές. Την μια στιγμή κανονίζει την Αννούλα και την άλλη περιμένει την επίθεση, έτοιμος για όλα; Δε μπόρεσα να μπω στο μυαλό του, να καταλάβω ποια κομμάτια του είναι τα τρελά και ποια τα υγειή. Για την ακρίβεια, χμ, γκουχ, υγειής από την αρχή ως το τέλος μου φάνηκε, εκτός από τις λίγες στιγμές εσωτερικού διαλόγου κάπου στη μέση του διηγήματος. Έπειτα έχει θεματάκια στην πλοκή. Τι στο καλό θέλανε οι δαίμονες εκεί; Τι ήταν αυτό που επέτρεψε στον πιτσιρικά να κρατήσει στις επιθέσεις του στρατού (το ξαναλέω, του στρατού ολόκληρου) των δαιμόνων, εκεί που όοοοολη η ακαδημία μαζί, με τους καθηγητές της και τα όλα της, δεν το κατάφερε; Ο αρχικακός γιατί είναι τόσο… λίγος; Και κάτι άσχετο, μια απορία τη στιγμής: η μπαρμπαρόριζα είναι ίδια με την αρμπαρόριζα; Όχι ότι έχει και πολύ σημασία δηλαδή, η μπαρμπαρόριζα κάνει μια χαρά τη δουλειά της εκεί που την έχεις βάλει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted December 29, 2008 Share Posted December 29, 2008 Δηλητηριασμένο μυαλό. Ωραία η πρωτοπρόσωπη αφήγηση, καλός ρυθμός, ωραίο το μαύρο χιούμορ, εντυπωσιακά ξόρκια που αποδίδονται με τρόπο που ζωντανεύουν μπροστά σου. Υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα αληθοφάνειας, αφού η περιγραφή του κεντρικού χαρακτήρα. παραπέμπει σε μαθητή που θα περίμενε τρομοκρατημένος να έρθουν οι δαίμονες και όχι σε ήρωα που νικάει τους πάντες και τα πάντα. Η κορύφωση με τον άρχοντα του σκότους θα ήταν καλή εφόσον είχαμε πειστεί ότι ο ήρωας είχε τις ικανότητες να τον αντιμετωπίσει. Δυστυχώς, μου θύμισε μια σοβαρή αδυναμία ιστοριών μαγείας, όπου όλα είναι δυνατά και επομένως ο συγγραφέας μπορεί να γράψει ότι θέλει. Στα σχόλια, σου προτείνω μια λύση, με την οποία κρατάς και τον χειρότερο μαθητή και τη νεκροφιλία και τις 17 νύχτες αντίστασης, και μάλιστα χωρίς να σου κοστίσει τίποτα. Η σκηνή της νεκροφιλίας, καταργώντας τον διαχωρισμό σε καλούς και κακούς, δημιουργεί μια απορία σε μένα. Εφόσον ο ήρωας έχει φτάσει ως εκεί (δηλ. νεκροφιλία), τι ακριβώς υπερασπίζεται επι 17 νύχτες; Ο τίτλος δείχνει λίγο άσχετος. δηλητηριασμένο_μυαλο_σ_όλια.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Glowleaf Posted December 29, 2008 Author Share Posted December 29, 2008 Ευχαριστω για τα σχολια khar. Καλα, η λυση που προτεινεις ειναι τελεια! Δεν υποσχομαι οτι θα την χρησιμοποιησω γιατι αλλιως το εχω στο μυαλο μου, αλλα σιγουρα θα το σκεφτω. Τρελη συλληψη. Οσον αφορα τα σημεια: Υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα αληθοφάνειας, αφού η περιγραφή του κεντρικού χαρακτήρα. παραπέμπει σε μαθητή που θα περίμενε τρομοκρατημένος να έρθουν οι δαίμονες και όχι σε ήρωα που νικάει τους πάντες και τα πάντα. Αν διαβασεις πραγματικες ιστοριες απο μαχες και πολεμους θα δεις παμπολλα περιστατικα "σκληρων" αντρων που κρυβονται στην γωνια και φυσιολογικων αντρων που δειχνουν απιστευτο θαρρος οταν φτασει ο "κομπος στο χτενι". Το ενστικτο επιβιωσης ειναι γραμμενο στα γονιδια. Η κορύφωση με τον άρχοντα του σκότους θα ήταν καλή εφόσον είχαμε πειστεί ότι ο ήρωας είχε τις ικανότητες να τον αντιμετωπίσει Μα δεν ειχε τις ικανοτητες να τον αντιμετωπισει. Αυτο ειναι το θεμα Μαλλον εχασες το σημειο που λεει που βρηκε τον Ασσο. (για να προλαβω τον mman, ναι το ξερω, φταιω εγω, επρεπε να δωσω βαρος. Το βλεπω. ΟΚ!) Εφόσον ο ήρωας έχει φτάσει ως εκεί (δηλ. νεκροφιλία), τι ακριβώς υπερασπίζεται επι 17 νύχτες; Αυτο ειναι θεμα προσωπικης αντιληψης του κοσμου. Αν τα βλεπεις ολα ασπρομαυρα, δηλαδη οτι οσοι ειναι ηρωες ειναι και αψεγαδιαστοι, τοτε ναι, λογικο ειναι να μην σου καθεται καλα. Εγω ειμαι σιγουρος οτι οι μισοι ηρωες της ανθρωποτητας ηταν τα μεγαλυτερα καθαρματα. Και για να γελασεις και λιγο, διαβασε μια αυτο http://www.greektvsubs.gr/archive/index.php/t-2847.html Ο τίτλος δείχνει λίγο άσχετος Η πρωτη ιδεα ηταν "Ανειπωτη ιστορια" αλλα μου φανηκε πολυ κουλτουριαρικο. Ταιριαζει επειδη αυτη η ιστορια δεν ειναι δυνατον να αφηγηθει, αλλα εκει σταματαει καθε σχεση (βρισκω διασκεδαστικο το γεγονος οτι κανεναν δεν πειραξε το παραδοξο αυτο ). Επισης ειναι πολυ λαϊτ το διηγημα για τοσο βαρυγδουπο τιτλο. Αλλα οχι, δεν ειναι ασχετος. η μπαρμπαρόριζα κάνει μια χαρά τη δουλειά της εκεί που την έχεις βάλει Χαιρομαι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 1, 2009 Share Posted January 1, 2009 Εγώ, αν και τσαντίζομαι πολύ με δύο πράγματα: όπου υπάρχει γυναίκα, θα υπάρξει και σκηνή βιασμού ή έστω θα υπονοείται μια τέτοια απειλή όπου υπάρχει "pet" (άλογο, σκύλος, δαιμονάκι...) πρέπει να σκοτωθεί κάποια στιγμή δεν με πείραξαν στην ιστορία σου. Στενοχωρήθηκα, αλλά δεν θύμωσα. Η κατάσταση ήταν τραγική, απελπιστική και ο ήρωας τα είχε χάσει κάπως. Τι πιο λογικό, από σκοτεινές ανθρώπινες αντιδράσεις, όταν ζεις μέσα στην απόλυτη σύψη ολομόναχος και χωρίς ελπίδα; Άλλοι μπορεί να αυτοκτονούσαν, άλλοι να τρελαίνονταν τελείως, ο καθένας θα υπέκυπτε στη δική του σκοτεινιά. Ο ήρωάς σου ήταν πολύ αληθινός, είχε χαρακτήρα, αδυναμίες, αποθημένα. Ήταν καλό. Το μόνο που θα ήθελα να πω, είναι για κάποιες επαναλήψεις που ίσως δεν χρειάζονταν, όπως το ότι έλεγε σε κάθε γραμμή πόσο άχρηστος ήταν. Μόνο αυτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted January 2, 2009 Share Posted January 2, 2009 Δεν με πείραξε που η ιστορία είχε σχέση με μαγικά και σχολείο μαγικών και ξόρκια. Και τι έγινε που έχουν γράψει και άλλοι για τα ίδια πράγματα; Ο καθένας γράφει διαφορετικά και με τις ίδιες λέξεις δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα στον αναγνώστη. Το διήγημα είχε ωραίες περιγραφές και ωραίες εικόνες. Στο δικό μου μυαλό, η αντίδραση του πρωταγωνιστή ήταν απόλυτα δικαιολογημένη. Τι πειράζει που ήταν τελευταίος μαθητής και που όλοι είχαν πεθάνει; Εκείνος επέλεξε να πέσει αγωνιζόμενος. Αυτό που με πείραξε ήταν η σκηνή της νεκροφιλίας. Για τα δικά μου γούστα ήταν too much και ξενερωτική. Και να έλειπε πιστεύω ότι δεν θα έχανε τίποτα το διήγημα. Αυτό που έχω να πω ως τελικό σχόλια είναι ότι επειδή μάλλον σε περιόρισαν οι λέξεις, μετά το τέλος του διαγωνισμού να το επεκτείνεις όσο θέλεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted January 5, 2009 Share Posted January 5, 2009 Ίσως φανεί υπερβολικό αλλά με κούρασε αρκετά η απουσία τόνων. Ειλικρινά αν δεν ήταν συμμετοχή στο διαγωνισμό θα είχα σταματήσει στην πρώτη σελίδα. Από εκεί και έπειτα το μόνο που θα προσθέσω - και συγνώμη - είναι πως μου φάνηκε περισσότερο ως περιγραφή κάποιου video game. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.