Παρατηρητής Posted December 5, 2008 Share Posted December 5, 2008 Τι θα συνέβαινε αν το ίντερνετ και τα online games υπήρχαν νωρίτερα και στο βαθμό που τα χειρίζονται σήμερα οι νέοι; Αν οι αγαπημένοι μας συγγραφείς είχαν ζήσει σε μια τέτοια περίοδο όπου η έμπνευση τους θα ερχόταν από τα παιχνίδια που έπαιζαν; Κι αν οι ήρωες τους, τους οποίους μάθαμε μέσα απο τα βιβλία τους, ήταν απλώς ψηφιακοί παίχτες; Απολαύστε το! Ο Τόλκιν και ο Λιούις σε ένα Ίντερνετ καφέ Απόγευμα στην Οξφόρδη της παλιάς Αγγλίας. Το ίντερνετ καφέ της οδού Πραιμ Στριτ είναι γεμάτο από φοιτητές που λιώνουν στο lineage. Δύο από αυτούς είναι ο Τόλκιν και ο Λιούις, δύο καλά φιλαράκια που εκτός του ότι σπουδάζουν μαζί, παίζουν στον ίδιο server. Ο Τόλκιν παίζει ένα wizard τον οποίο έχει βγάλει Γκάνταλφ ενώ ο λιούις έναν paladin που τον λένε Κάσπιαν. Ο Κάσπιαν πάει μπροστά σκοτώνοντας τερατάκια ενώ ο Γκάνταλφ ακολουθά συγκεντρώνοντας το χρυσάφι που πέφτει από τα τέρατα και παίρνοντας τα exp να ανεβάσει level. Κάποια στιγμή ο Γκάνταλφ μαζεύει ένα σπαθί που έπεσε από τερατάκι και αντί να το δώσει στον Κάσπιαν το κρατά για τον εαυτό του. «Τι κάνεις;», ρωτά ο Λιούις τον Τόλκιν. «Φέρε το σπαθί σε εμένα.» «Όχι, θέλω να το κρατήσω!» «Μάγος με σπαθί; Μα αυτό δεν γίνεται!» «Γίνεται και παραγίνεται!» «Πάμε στοίχημα;» «Ω, παράτα μας!» «Καλά…», είπε ο Λιούις και έπειτα ξεκίνησε να μουρμουράει. «Μάγος με σπαθί…που ακούστηκε;» Αφού συνεχίστηκε για λίγο ακόμα το παιχνίδι, ο Λιούις έγειρε πίσω στην καρέκλα τεντώνοντας. «Ουφ, βαρέθηκα. Δεν πάμε να κάνουμε τίποτα άλλο;» «Κάτσε λίγο ακόμα! Να τον πάω 60 level και μετά!» «Βαρέθηκα ρε συ. Όλη μέρα εδώ είμαστε. Δεν πάμε κάνα σινεμά;» «Παίζει τίποτα καλό;» «Έχει την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.» «Καλή φάση! Ψήνομαι! Κάτσε να πάω τον Γκάνταλφ 60 και φύγαμε.» Εκείνη τη στιγμή ήρθε και τους ενόχλησε ένα παιδί όχι μεγαλύτερο από εφτά χρονών. «Περισσεύει κάνα ψιλό;» «Δεν έχουμε μικρέ.», απάντησε ο Λιούις. «Έλα, αφού έχετε.» «Κάνε μας τη χάρη. Άλλωστε είσαι πολύ μικρός για να μπαίνεις σε τέτοιο μαγαζί. Το ξέρει η μάνα σου ότι είσαι εδώ;» «Χεσμένη την έχω.», απάντησε ο μικρός και κόλλησε να κοιτά την οθόνη του Τόλκιν. «Ωχ!», αναφώνησε. «Εσύ είσαι ο Γκάνταλφ;» «Ναι. Εσύ ποιος είσαι;» «Ο Έλρικ!» «Εσύ είσαι ρε κωλόπαιδο που με έχωνες προχθές;;;», φώναξε εξαγριωμένος ο Τόλκιν και σηκώθηκε να αρπάξει το παιδί. Εκείνο όμως έφυγε σπρώχνοντας καρέκλες και έφυγε σφαίρα έξω από το μαγαζί. Ο Τόλκιν το είδε στη βιτρίνα να του κάνει μια χειρονομία και έπειτα να εξαφανίζεται πιλάλα. «Έτσι και το πιάσω το βλαμμένο!» «Τι έγινε; Τι σου έκανε ο μικρός;» «Αυτός παίζει τον Έλρικ! Εκείνον τον wizard που έχει κάνει sub με fighter! Κάθε λίγο και λιγάκι έρχεται και με χώνει χωρίς λόγο! Άσε που μια φορά πήγαμε μαζί να πάρουμε ένα raid boss και μου ‘φαγε το σπαθί!» «Ποιο σπαθί;» «Το Stormbringer! Αυτό που κάνει level drain! Έτσι και τον πιάσω τον μικρό στα χέρια μου!» «Ηρέμησε φίλε μου. Τον ξέρω τον μικρό. Μιχαλάκης λέγεται και τον έχουν διώξει ήδη από το σχολείο. Δεν θα κάνει προκοπή στη ζωή του!» Μετά από λίγο, κι ενώ ο Λιούις βαριόταν ακόμα περισσότερο, είπε στον Τόλκιν. «Τι θα γίνει, θα φύγουμε;» «Τώρα, περίμενε. 58 είμαι, σε λιγάκι φεύγουμε.» «Έχω μια καλύτερη ιδέα. Αντί να πάμε σινεμά γιατί δεν πάμε σπίτι μου να παίξουμε rpg;» «Ξέχνα το. Εγώ με εσένα dm δεν ξαναπαίζω!» «Γιατί;» «Όχι, Λιούις. Εγώ ξανά rpg στη Νάρνια δεν ξαναπαίζω. Τελείωσε!» «Γιατί καλέ;» « Γιατί είσαι κάφρος! Πόσους χαρακτήρες μου έχεις φάει ε; Δώδεκα ή δεκατρείς; Κάτσε να τους μετρήσω. Θόριν, Γκλόιν, Όιν, Ντόρι, Όρι, Μπόφουρ, Μπίφουρ…» «Ε μα κι εσύ παίζεις συνέχεια dwarven fighter! Στην ουσία τον ίδιο χαρακτήρα παίζεις απλώς του αλλάζεις όνομα! Άλλωστε δεν φταίω εγώ που παίζεις τόσο κάφρικα!» «Τι μας λες; Μα με τέτοιο κόσμο που έχεις φτιάξει πρέπει να παίξω τον Κοντορεβιθούλη! Ο μόνος παίκτης που έφτιαξα και κατάφερα να τον πάω τρία level ήταν ο Τομ Μπομπαντήλ.» «Τι ανόητος χαρακτήρας!» «Ανόητος; Μα σε ένα τέτοιο κόσμο που έχεις φτιάξει μόνο κάτι τέτοιοι χαρακτήρες ταιριάζουν. Άσε που όλη την ώρα μας πετάς εκείνον τον npc τον Ασλάν και τα κάνει όλα μόνος του.» «Δεν κατάλαβα, τι έχει ο Ασλάν;» Ο Τόλκιν γέλασε. «Είναι μια χαζομάρα! Ένα λιοντάρι που μιλά και κάνει πάντα το καλό! Αμ, το όνομα του κόσμου σου; Τι όνομα κόσμου είναι αυτό; Νάρνια; Άκου Νάρνια;» «Σώπα ρε! Κοίτα ποιος μιλάει! Όλους εκείνους τους νάνους που έπαιξες, πώς τους έλεγαν θυμάσαι; Όλοι τους είχαν ονόματα από την σκανδιναβική Έδδα! Δεν το ήξερα νόμιζες;» Και πριν προλάβει ο Τόλκιν να απαντήσει, ο Λιούις συνέχισε δείχοντας αυτή τη φορά τον wizard που έπαιζε στο lineage. «Γιατί, αυτός που παίζεις τώρα; Γκάνταλφ! Γκάνταλφ δεν ήταν ο τελευταίος ξωτικοβασιλιάς του Άλφειμ; Έχεις κατακλέψει τη σκανδιναβική μυθολογία μου φαίνεται!» «Καλύτερα να παίρνω έτοιμα ονόματα παρά να επινοώ ονομασίες όπως Νάρνια, Κάσπιαν και Ασλάν!» «Μια χαρά ονόματα είναι! Της φαντασίας μου, όχι να τα ξεσηκώνω από τα βιβλία!» «Καλύτερα, διότι με τα βιβλία που διαβάζεις εσύ, οι παίχτες σου θα είχαν ονόματα όπως Ιωσήφ, Σαμουήλ, Σαούλ, Δαβίδ ακόμα και Ιησούς!» «Πάντως πρέπει να παραδεχτώ ότι το Γκάνταλφ είναι πρωτότυπο όνομα για wizard. Κοίτα τους άλλους μάγους στο παιχνίδι τι ανόητα ονόματα έχουν. Είχε δίκιο. Οι περισσότεροι που έπαιζαν μάγους στο παιχνίδι τους είχαν ονομάσει Merlin. Μerlin8 ο ένας, Μerlin18 ο άλλος, Μerlin@@@ ένας τρίτος, παντού Μerlin και αριθμοί. «Ε, εντάξει.», είπε ο Τόλκιν. «Είναι και μερικοί που έχουν ωραία ονόματα. Για δες. Wormtongue, Golberry, Morgoth, Sauron, Saruman, Κάτσε να τα σημειώσω, μπορεί να μου χρειαστούν. «Λοιπόν θα φύγουμε;» «Κάτσε ρε, έχει raid boss σήμερα!» «Χριστέ μου, το θυμήθηκε!», έκανε απογοητευμένος ο Λιούις. Τόση ώρα προσπαθούσε να κάνει τον Τόλκιν να φύγουν για να ξεχάσει ότι εκείνη τη μέρα η clan τους είχε raid boss champain. «Άντε, πάρε τον Κάσπιαν και πάμε!» «Που να πάμε τώρα; Πρέπει να περιμένουμε την clan να έρθει.» «Ε, μαζεύονται σιγά σιγά. Πάμε να κάνουμε καμιά νέα γνωριμία.» Ο Τόλκιν έσυρε τον wizard του και τον πήγε πλάι σε μια ξωτικά μάγισσα που στεκόταν ακίνητη. «Για δες! Ομορφούλα η ξωτικιά! Δεν ήξερα ότι παίζουν και τα κορίτσια lineage!» «Για μίλησε της να δούμε.» «Έχει ωραίο όνομα!», είπε ο Τόλκιν. «Την λένε Λούθιεν. Ποιο να είναι το κανονικό της όνομα;» «Στείλε της pm να δούμε.» Ο Τόλκιν πληκτρολόγησε ένα μήνυμα και το έστειλε στην παίκτρια Λούθιεν. Καλησπέρα! Μετά από λίγο η παίκτρια απάντησε: Τι θες; Πώς λένε; Μάρτιν Τι Μάρτιν; Λούθερ Κινγκ «Γαμώτο, άντρας είναι!» «Ε τι περίμενες; Να παίζουν και οι γυναίκες lineage; «Κρίμα…Είχε ωραίο όνομα. Κάτσε να το σημειώσω κι αυτό.» «Αυτός πάλι; Κοίτα ένα περίεργο όνομα που έχει;» «Ποιον λες;» «Εκείνον εκεί τον wizard. Βασικά δεν είναι wizard. Necromancer είναι.» «Α ναι!» «Ζακτς…ζακτσαρ…πώς στο καλό προφέρεται;» «Ζακτσάροθ!» «Τον γνωρίζεις;» «Ναι ρε! Όλο necromancer παίζει. Είναι αυτός που έχει τον Κθούλου, τον Γιόγγοθ, τον Ιτς…» «Τι ονόματα είναι αυτά; Που τα βρίσκει;» «Πληκτρολογεί στην τύχη και ότι του βγει. Άγγλος είναι κι αυτός, εδώ από το Πρόβιντενς! Λιώνει όλη τη μέρα σαν κι εμάς στο lineage. Κάτσε να του στείλω ένα γεια.» Χαρούμενος ο Τόλκιν πληκτρολόγησε ένα μήνυμα για τον παίχτη Ζακτσάροθ Καλησπέρα Λάβκραφτ! Τι κάνεις; Όλα καλά; Περίπου. Πάμε να πάρουμε raid boss. Έρχεσαι; Δεν παίζει. Η γυναίκα μου φωνάζει ότι κάθομαι συνέχεια στο ίντερνετ. Θα βγω σε λίγο. Οκ τα λέμε αύριο τότε Ίσως «Τι λέει ο φίλος σου; Θα ρθει για raid boss;» «Μπα. Έχει προβλήματα με τη γυναίκα του.» «Ώπα! Τι κάνει αυτός εκεί;» «Ποιος;» Είδαν έναν barbarian να χώνει έναν άλλο παίχτη στα καλά καθούμενα και να τον ρίχνει κάτω μονομιάς. Πλησίασαν άλλοι τρεις και τους έβγαλε κι αυτούς εκτός. Έπειτα ο βάρβαρος άρχισε να επιτίθεται σε άλλους καθώς και στον wizard του Τόλκιν. «Καλέ, τι κάνει αυτός; Με χώνει! Με χώνει ρε!!!» «Ποιος είναι; Ποιος είναι;» «Αυτός εκεί! Ο Κόναν! Ρε με χώνει σου λέω, χτύπα τον!» Ο Λιούις έστειλε τον Κάσπιαν να χτυπήσει τον βάρβαρο με το όνομα Κόναν που βαρούσε ασυλλόγιστα όποιον έβρισκε. Έβαλε τις φωνές στο μαγαζί και τότε όλοι που έπαιζαν lineage στο μαγαζί έστειλαν τους παίχτες τους να χώσουν τον Κόναν. «Γρήγορα ρε!», φώναζε ο Τόλκιν. «Με χώνει γαμώ το…» «Τι είναι αυτός ρε παιδιά;», ρώτησε ένας από το μαγαζί. «Δεν πέφτει με τίποτα!», φώναξε ένας άλλος «Με έριξε!», φώναξε ένας τρίτος που μόλις έχασε τον παίχτη του από τον Κόναν. Στο μαγαζί έγινε ένας μικρός συνωστισμός. Ο παίχτης με το όνομα Κόναν τους διέλυε όλους κυνηγώντας τον παίχτη του Τολκιν. Η πλάκα ήταν που στα ξαφνικά εμφανίστηκε ο Έλρικ –καθώς ο Μιχαλάκης βρήκε ψιλά και ήγε σε άλλο ίντερνετ καφέ να παίξει - και ο Κόναν του επιτέθηκε μονομιάς, βγάζοντας τον εκτός με τρία χτυπήματα. Μετά πολλά με τα λίγα και αφού μαζεύτηκαν ένα κάρο παίχτες, ο παίχτης Κόναν που είχε ρίξει συνολικά δώδεκα παίχτες, έπεσε καταγής. «Ζήτω Εαρέντιλ!!!», φώναξε ο Τόλκιν στον παίχτη που έριξε τον Κόναν σώζοντας τον Γκάνταλφ. Στην άλλη άκρη της Γης, σε ένα σπίτι στην Αμερική, ένα βουβαλόπαιδο κοπάνησε τον υπολιστή του κομματιάζοντας τον από οργή. «Μαλακισμένα Αγγλάκια, αδελφάρες, σκυλιά, κωπρόσκυλα…!!!» «Ρόμπερτ!!!!», φώναξε η μητέρα του από το άλλο δωμάτιο. «Βγάλε το σκασμό!!!» «Ναι μαμά...», είπε και ηρέμησε. «Συγνώμη μαμά...» Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted December 5, 2008 Share Posted December 5, 2008 (edited) ΛΟΛ! Τα σπάει! Το Άσλαν είναι επίσης κλεμμένο, το Λούθερ ήταν μέρος του μικρού ονόματος του Κινγκ και ο Λάβκραφτ ζούσε στην Αμερική. Αλλά δεν έχει σημασία γιατί κατουρήθηκα στα γέλια. Edited December 5, 2008 by Electroscribe Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Glowleaf Posted December 5, 2008 Share Posted December 5, 2008 Καλο για καφριλα. Btw, αμα σου πω οτι το παρακατω το ειχα σκεφτει θα με πιστεψεις? «Ζακτς…ζακτσαρ…πώς στο καλό προφέρεται;» «Ζακτσάροθ!» «Τον γνωρίζεις;» «Ναι ρε! Όλο necromancer παίζει. Είναι αυτός που έχει τον Κθούλου, τον Γιόγγοθ, τον Ιτς…» «Τι ονόματα είναι αυτά; Που τα βρίσκει;» «Πληκτρολογεί στην τύχη και ότι του βγει. Μα ο Κθουλου που παλια τον λεγανε Κουτουλου? Απαραδεκτα ονοματα... (disclaimer: μην βαρατε λαβκραφτικοι, δεν ειμαι ουτε εξπερ ουτε σας εθιξα την οικογενεια) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted December 6, 2008 Share Posted December 6, 2008 Καλή κι αυτή η ιστορία! Συνδυάζει όλα τα στοιχεία με ομαλό τρόπο και έχει και καναδυό εκπλήξεις. Εύγε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted December 6, 2008 Share Posted December 6, 2008 (edited) Ρε αθεόφοβοι, θα γυρνάνε στο τάφο τους οι άνθρωποι! Ειδικά ο Τόλκιν... τον έχουμε ξεσκίσει στο σπαμ! :tongue: Αλλά δεν πειράζει! Αρκεί που γελάμε! Edited December 6, 2008 by TheTregorian Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted December 6, 2008 Share Posted December 6, 2008 Ωραία καφρίλα. Εγκρίνω. Μα ο Κθουλου που παλια τον λεγανε Κουτουλου? Απαραδεκτα ονοματα... (disclaimer: μην βαρατε λαβκραφτικοι, δεν ειμαι ουτε εξπερ ουτε σας εθιξα την οικογενεια) Το θέμα σηκώνει πολύ κουβέντα για εδώ, αν και νομίζω την έχουμε κάνει εδώ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Glowleaf Posted December 6, 2008 Share Posted December 6, 2008 Οχι! Δεν χρειαζεται Nihilio. Αποσυρομαι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted December 11, 2008 Share Posted December 11, 2008 Α ρε τρελέ, άλλο ένα ξεκαρδιστικό κομμάτι από μέρους σου. Έχει το ύφος του SO YOU THINK YOU CAN QUEST, που επίσης εσύ έγραψες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted December 11, 2008 Share Posted December 11, 2008 "Ναι, μαμά", "Συγνώμη, μαμά". ΘΑ ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΝΕΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣ, ΡΕ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted February 9, 2009 Share Posted February 9, 2009 "Ναι, μαμά", "Συγνώμη, μαμά". ΘΑ ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΝΕΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣ, ΡΕ! γιατί? μας έχει μείνει καθολου λογική? (τουλάχιστόν η δική μου έχει αυτο-εξοριστεί....) Τέλειο... πάω για τα υπόλοιπα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted December 14, 2009 Share Posted December 14, 2009 Φαντάζομαι όλοι μας αγαπάμε το φανταστικό και, κατά συνέπεια, τους ήρωες και τους συγγραφείς του. Στο κείμενο αυτό έχουμε έναν φόρο τιμής σε όλα τα κείμενα και συγγραφείς που αγαπήσαμε μέσα από το πρίσμα του τρόπου που μια νέα γενιά απολαμβάνει το φανταστικό (μέσα από το πρίσμα ενός -τότε- ταλαίπωρου υπαλλήλου internet cafe). Για το λόγο αυτό και ο προβολέας πέφτει στο κείμενο αυτό, για να θυμόμαστε οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 14, 2009 Share Posted December 14, 2009 Καλά, χαμός μιλάμε! Καιρό είχα να γελάσω τόσο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
βαρτιμαιος Posted December 15, 2009 Share Posted December 15, 2009 Πανεξυπνο!!!!!!!!!!!!!!!!!! συγχαρητηρια, πολυ χιουμοριστικο και εμπνευσμενο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Waylander Posted December 15, 2009 Share Posted December 15, 2009 Ευγε παρατηρητη :thmbup: :thmbup: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted December 16, 2009 Author Share Posted December 16, 2009 Χαίρομαι που σας άρεσε! Μερικοί ίσως να μην καταλαβαίνετε τους διάφορους όρους που έχουν χρησιμοποιηθεί ή τα ονόματα που παρουσιάζονται. Θα επιστρέψω σύντομα με επεξηγήσεις. "Ζήτω Εαρέντιλ!" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wizzardemperor Posted January 2, 2010 Share Posted January 2, 2010 Φίλε μου , είναι τέλειο , γέλασα πολύ... keep up!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted July 28, 2010 Share Posted July 28, 2010 Γέλασα χτες που μου το περιέγραψες. Ξεκαρδίστικα σήμερα που το διάβασα! Άπαιχτο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.