Guest roriconfan Posted December 11, 2008 Share Posted December 11, 2008 (edited) edit: ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΟ ΕΧΩ ΞΑΝΑΝΕΒΑΣΕΙ ΜΕ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΟΣΤ 41. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΚΔΟΧΗ. Είδος: Αντι-παραμύθι (δηλαδή αντι-ιδεαλιστικό) Σεξ: Όχι Βια: Ναι, αλλά είναι καρτουνίστικη. Λέξεις: Κάπου 2.000 Σχόλια: Είμαι πολύ επηρεασμένος από το διήγημα του GlowLeaf. Θα βρείτε κάποιες ομοιότητες. Και επίσης μισώ άγρια τα παραμύθια και τις Μανιχαϊστικές επικές ιστορίες. Βγάζω εδώ το άχτι μου. Ο ήλιος δύει Ο ήλιος δύει…όπου να’ ναι τώρα… όπου να ναι τώρα... «Φύγε! Φύγε!» Ποτέ αχρείοι! Φανερωθείτε επιτέλους! Τι περιμένετε; Αυτή θα είναι η τελευταία φορά που σας ανέχομαι! Ελατέ! Και σαν απάντηση, νάτοι! Από το χώμα ξεθάβονται, από τις σκιές ξεπροβάλουνε, από τις κουφάλες των δέντρων τεντώνουνε τα χέρια τους. Και φωνάζουνε και μουγκρίζουνε και με κοιτάζουν με ύφος όλο περιφρόνηση. Και με πλησιάζουνε και με περικυκλώνουνε και πάνε να με αρπάξουνε. Κοιτάω το μπαλκόνι, μακριά πίσω τους. Κανένα φως, καμία παρουσία, το παράθυρο κλειστό. Δεν ήρθες ακόμη αγάπη μου; Δε πειράζει. Η αναμονή μου για εσένα θα είναι απόδειξη από μόνη της. Ξεθηκαρώνω τον Ασημογυάλιστο και αμέσως επιτήθομαι. Κόβω το πόδι του ενός, σκίζω το στέρνο του άλλου, χώνω τον έμπιστο σύντροφό μου στην κοιλιά ενός τρίτου. Ένας πισώπλατα με γρατζουνάει στον αγκώνα πριν του στερήσω το παλιόχερο του. Δεύτερος στα αριστερά επιχειρεί να με ρίξει σπρώχνοντας αλλά του παίρνω το κεφάλι. Τρίτος στα δεξιά πάει να με κινητοποιήσει με αγκάλιασμα, σκύβω εγκαίρως και τον καρφώνω στην κοιλιά. Το πρώτο κύμα κείτεται διαμελισμένο γύρω μου. Πλησιάζουνε άλλοι τόσοι. Ακολουθούνε πολλές φορές περισσότεροι που ακόμα βγαίνουνε από τα σκοτάδια. ………. Μεσονύκτιο. Το σκηνικό γνώριμο. Η έκβαση γνωστή. Εγώ καταϊδρωμένος, με αμυχές σε ολάκερο το κορμί μου. Γύρω μου ένας τεράστιος σωρός από άμορφη μάζα. Ανεβαίνω σε έναν λόφο από ηττημένους αντιπάλους και κοιτάω πάλι στο μπαλκόνι, όλος προσμονή. Τίποτα. Το ίδιο σκηνικό με πριν. Ακόμα κανένα φως, ακόμα καμία παρουσία, ακόμα το παράθυρο κλειστό. Ακόμα καλλωπίζεσαι για να είσαι όσο πιο όμορφη γίνεται όταν με αγκαλιάσεις, ε; Χαλάλι σου, θα είμαστε μια ζωή μαζί, τι είναι μερικές στιγμές παραπάνω αναμονής για σένα; Μένω εκεί, ακίνητος, σαν μαρμαρωμένος, και κοιτάω καρφωμένα το μπαλκόνι περιμένοντας τα κεριά να ανάψουνε, το παράθυρο να ανοίξει διάπλατα και την αγαπημένη μου να τρέξει να με υποδεχθεί, όλο αναφιλητά και δάκρια χαράς. «Φύγε! Φύγε!» Σιωπή στοιχειά! Ένας ιππότης ποτέ δε δειλιάζει! ………. Χάραμα. Οι σωροί των νεκρών αρχίζουν να γίνονται στάχτη με τις πρώτες ακτίνες. Κατεβαίνω από το έπαθλό μου, πιασμένος άσχημα από την ορθοστασία και τον ιδρώτα και το αίμα που στεγνώσανε πάνω μου. Ακόμα δεν ήρθε η αγαπημένη μου. Μα τι ανόητος που είμαι, πώς να έρθει στην μέση της νύχτας. Οι καθώς πρέπει δεσποσύνες κοιμούνται νωρίς το βράδυ. Οι αντίπαλοι μου έχουνε πλέον γίνει ένα σύννεφο καπνού που διασκορπάει από το ελαφρύ πρωινό αεράκι. Το τελευταίο πράγμα που ακούγεται σαν ηχώ στον άνεμο είναι η συνηθισμένη απειλή τους. «Φύγε! Φύγε ιππότη! Δεν έχεις λόγο να είσαι εδώ!» Έχω και δε θα πάρω ποτέ πίσω τον λόγο μου! Σύντομα ο καπνός χάνεται και μαζί με αυτόν και οι ευτελείς εκφοβισμοί τους. Στον αγύριστο! Δε θα σας ξαναπολεμίσω άλλη φορά. Όπου να’ναι θα έρθει η αγαπημένη μου να με πάρει, βεβαιωμένη για την αξία μου. ……….. Πρωί. Περιμένω ακόμα την αγαπημένη μου ξαπλωμένος κάτω από την ξερή μουριά. Ε, λογικό είναι, μέχρι να ξυπνήσει, να πάρει το πρωινό της και να ετοιμαστεί καταλλήλως, η ώρα θα περάσει. Αλλά δε σε κατηγορώ αγάπη μου, έλα με την ησυχία σου. Ακονίζω όπως μπορώ τον Ασημογυάλιστο, τρίβοντας τον πάνω σε λεία πέτρα. «Αχ σύντροφε, δε βαρέθηκες να με φροντίζεις τόσο καιρό;» Φυσικά και όχι. Το σπαθί ενός ιππότη είναι ο αντικατοπτρισμός των ιδανικών του. Πρέπει να σε έχω στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Άλλωστε, χάρη σε εσένα τόσο καιρό νικάω στην μάχη. «Ναι, αλλά δεν θα είμαι στην καλύτερη κατάσταση, όσο κι αν με τρίβεις. Η γυαλάδα μου θόλωσε, τα πετράδια μου πέσανε, οι χαραγμένες ευχές μου σβήσανε. Γιατί δε με πας σε ένα διπλανό χωριό, να μου βρεις έναν άξιο τεχνίτη;» Μόλις έρθει η αγαπημένη μου, θα σε πάω στον καλύτερο τεχνίτη του κόσμου. Λίγη υπομονή ακόμα. «Το ίδιο μου λες κάθε μέρα. Βαρέθηκα πια, πάμε να φύγουμε. Είναι ντροπή, εγώ, το σύμβολό σου να είμαι σε τέτοια χάλια.» Μη με προδίδεις έτσι σύντροφε! Σε μια ώρα το πολύ θα έρθει. Τον αφήνω πλάι μου για να ηρεμίσει λίγο. Γκρινιάζει εύκολα αλλά γρήγορα ηρεμεί και πάλι. ………….. Καταμεσήμερο. Ακόμα δεν ήρθε. Μα φυσικά, μέσα στην ζέστη, που θα έρθει; Θα περιμένει την δροσιά του δειλινού για να συναντηθούμε και πάλι. Χαλάλι της, αρκεί να μη μου κουράζεται. «Κυρ-ιππότη, κυρ-ιππότη!» Τι είναι καλή μου μουριά; «Αν θα έρθει η αγαπημένη σας, δε πρόκειται να ξαναέρθετε ποτέ εδώ, σωστά;» Εννοείται! Αρκετά υπέμενα αυτό το μαρτύριο. «Τότε γιατί δε πάτε λίγο να αποχαιρετίσετε την Μαίρη δίπλα στο χωριό; Ξέρετε πόσο αδυναμία σας είχε.» Αν ξέρω λέει! Ως και καρδούλα με τα αρχικά μας σκάλισε πάνω σου η χαζούλα. Αλλά όχι, δε θα πάω. Δε μπορώ να αφήσω ούτε λεπτό αυτό το μέρος, μέχρι να έρθει η πριγκίπισσα μου. «Αχ, μα είναι κρίμα, τόσο καιρό θα περιμένει να σας δει. Κι εσείς την απορρίψατε τόσο ψυχρά. Μια φορά, έτσι για ένα αντίο και μόνο, γιατί δεν πάτε να της το πείτε;» Έδωσα τον λόγο μου να μη φύγω και θα τον τηρήσω. Και άλλωστε, μια χωριατοπούλα σαν αυτήν, ποτέ δε θα ταίριαζε με έναν υψηλό ιππότη σαν εμένα. «Μα δεν είναι κρίμα να απορρίπτετε κάποια που σας αγαπάει και να προτιμάτε μια που δεν… Κυρ-ιππότη; Που πάτε; Κυρ-ιππότη!» Σηκώνομαι και απομακρύνομαι από την μουριά. Την ευχαριστώ ολόψυχα για τον ίσκιο που μου προσφέρει αλλά όταν την πιάνουνε τα αισθηματικά της, δε μ’αφήνει σε ησυχία. ………………. Απόγευμα. Χαχα, τι ναζιάρα που είναι! Περιμένει να εμφανιστεί την τελευταία στιγμή για να κάνει την συνάντησή μας ακόμα πιο συναισθηματική. Μα που τα σκέφτεται κάτι τέτοια η αγαπούλα μου; Σίγουρα θα βρίσκεται στο χωριό αυτήν την στιγμή και θα περιμένει να περάσει η ώρα για να έρθει στην πιο ρομαντική στιγμή, όταν δύει ο ήλιος. Α, έρχεται ένας χωρικός. Θα τον ρωτήσω μπας μου αποκαλύψει τίποτα. «ΑΑΑ! Βοήθεια!» Χωρικέ, περίμενε! Δεν είμαι κλέφτης. Χωρικέ! Μια ερώτηση θέλω απλά να σου κάνω! Χωρικέ, σου έπεσε ο καθρέφτης σου! …Μα τι έπαθε; Δεν είδε την ασημένια πανοπλία μου; Δεν είδε το λεβεντίσιο σώμα μου ή το σοβαρό βλέμμα μου; Αποκλείεται να φέρνω σε απατεώνα. Α, μα φυσικά! Θα έβαλε διαταγή στο χωριό η καλή μου να φεύγουνε όλοι όταν με συναντάνε για να μη μου χαλάσουνε την έκπληξη. Μα πως δε το κατάλαβα νωρίτερα; Τουλάχιστον να πάρω τον καθρέφτη, να του τον επιστρέψω πριν φύγω με την καλή μου. Είναι κρίμα να πάει στράφι ένα τόσο όμορφο… ΜΑ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ! ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΡΑΣ;! «Ποιο τέρας φίλος; Η αντανάκλαση σου πάνω μου είναι.» Δε με εξαπατάς σατανικό μαραφέτι! Αυτός είναι ένας δαίμονας. Με παραμορφωμένο πρόσωπο, σκουριασμένη πανοπλία και άτσαλα αραιά μαλλιά! Πως γίνεται να νομίζεις ότι θα πιστέψω ότι αυτό το έκτρωμα είμαι εγώ; «Δε πας καλά φίλος. Μοιάζεις ακριβώς όπως σε δείχνω. Αν εσύ έχεις άλλη ιδέα για τον εαυτό σου, αυτό είναι πρόβλημά σου.» Κόλπο των στοιχειών είναι! Έλα έξω να αναμετρηθούμε τέρας! Και σταμάτα να αντιγράφεις τις κινήσεις μου! «Σιγά μη χορέψω και κλακέτες! Ένας απλός καθρέφτης είμαι, μια απλή αντανάκλαση δείχνω. Τίποτα δε θα πεταχτεί. Αυτός που χρειάζεται βοήθεια είσαι εσύ με τόσες πληγές που έχει το σώμα σου και τόσες αρλούμπες που βγάζει το μυαλό σου.» Φεύγω για να μη φτάσω στο σημείο να σε σπάσω για αυτό το κόλπο που μου έπαιξες. Δε πιάνουνε τέτοιες αγυρτίες σε έναν έντιμο ιππότη. «Ε, κάτσε λίγο! Μη με παρατάς εδώ! Ε! Θα μείνω χωρίς χρησιμότητα εδώ στη μέση του πουθενά! Και θα πάθω κατάθλιψη από την μοναξιά! Φίλος, μη μου το κάνεις αυτό! ΕΕΕ!!!» …………….. Δειλινό. Καλό μου μαντήλι! Η μυρωδιά της έντονης κολόνιας σου έχει πλέον χαθεί. Η βελούδινη υφή σου έχει γίνει τραχιά και τα όμορφα σχέδια σου ξεβάψανε από τις κακουχίες μετά από τόσες μάχες. Αλλά η αγάπη μου για την ιδιοκτήτρια σου παραμένει ατελείωτη όπως πάντα. «Αχ, είστε τόσο κόλακας! Με κάνετε να ντρέπομαι!» Η μόνη μου λύπη είναι που δε μπορώ να σε επιστρέψω σε καλή κατάσταση όταν έρθει όπου να’ναι η καλή μου. «Μα δε πειράζει, δε περιμένω άλλωστε να έρθει. Και καλύτερα έτσι γιατί αν το έκανε, θα με πετούσε αμέσως έτσι που κατάντησα. Χάρη σε εσάς υπάρχω ακόμα.» Μη κακολογείς την δεσποσύνη μας! Αφού μου έδωσε τον λόγο της! Να μείνω εδώ για 100 νύχτες πολεμώντας τα στοιχειά σαν απόδειξη της αγάπης μου. Το απέδειξα, αρά θα έρθει. «Χαχα, τι να πω, αν είσαι ερωτευμένος δεν ακούς τίποτα. Πόσο μάλλον που αρχίζεις να ακούς και φωνές και να μιλάς σε άψυχα αντικείμενα, τόσο καιρό εδώ μόνος.» Τι εννοείς με αυτό; «Δε θα με πίστευες κι αν σου έλεγα. Πάντως, είναι περίεργο που ποτέ σου δεν σκέφτηκες μήπως όλα αυτά ήταν απλά ένα καπρίτσιο της αφέντρας μου.» Γιατί να ήταν; «Ξέρω εγώ; Μήπως γιατί οι 100 μέρες περάσανε; Εδώ και πολύ, πολύ, πολύ καιρό; Απλά θέλει να βεβαιωθεί για την αγάπη μου, πέρα από το καθήκον που μου ανέθεσε. «Μήπως γιατί είναι γνωστή για τις ιδιοτροπίες και τα απίστευτα πράγματα που ζητάει, γιατί είναι κακομαθημένη;» Ως νέα και ανύπαντρη πριγκίπισσα, το καταλαβαίνω να είναι. Αλλά με εμένα σαν σύζυγο στο πλάι της, θα γίνει μια σωστή και σοβαρή κυρία που όλοι θα θαυμάζουν. «Και για όλες τις ιστορίες που ακούγονται για τους δεκάδες κρυφούς εραστές της, τι θα κάνεις;» Συκοφαντίες! Η καλή μου είναι αγνή σαν το χιόνι. Όποιον ακούω να λέει τέτοια για την δεσποσύνη μου, θα τον προκαλώ σε μονομαχία τιμής! «Μπράβο κύριε ιππότη, ότι κι αν σου πω, εσύ εκεί. Αφού είσαι ευχαριστημένος με όλα αυτά, τότε συνέχισε ακάθεκτος.» Και αυτό ακριβώς θα κάνω! ……………. Ο ήλιος δύει…Τελικά δεν ήρθε σήμερα… Μάλλον αύριο... Ναι, σίγουρα αύριο θα έρθει, που η αγάπη μου για αυτήν θα είναι ακόμη μεγαλύτερη! «Φύγε! Φύγε!» Εδώ είστε πάλι καταραμένα στοιχειά; Ελάτε! Αυτή θα είναι η τελευταία φορά που σας ανέχομαι! Ελατέ! (Κόβω το πόδι του ενός) «Ηλίθιε ιππότη, φύγε επιτέλους! Δε θα έρθει, πως το λένε! Ψέματα ήταν! Φάρσα! Τόσο καιρό προσπαθούμε να σε διώξουμε, να ζήσεις όση ζωή σου απέμεινε, κι εσύ συνεχίζεις να χαραμίζεσαι για το τίποτα εδώ!» (Σκίζω το στέρνο του άλλου) Θα σας αποδείξω την αγάπη μου για αυτήν! (Χώνω τον έμπιστο σύντροφό μου στην κοιλιά ενός τρίτου) «Η μούρη σου έγινε σαν πατσάς, η έντιμη στολή σου σαν σκουριασμένος τενεκές, το ένδοξο σπαθί σου σαν σκαλιστήρι για το τζάκι, κι εσύ εκεί, κολλημένος στα ιδανικά σου. Γιατί πια; Τι έχεις να κερδίσεις;» (Ένας πισώπλατα με γρατζουνάει στον αγκώνα πριν του στερήσω το παλιόχερο του) Με ικανοποιεί η ελπίδα του τι θα γίνει αν μείνω πιστός στα ιδανικά μου. Αυτό αρκεί! (Δεύτερος στα αριστερά επιχειρεί να με ρίξει σπρώχνοντας αλλά του παίρνω το κεφάλι) «Ζεις ελπίζοντας και θα πεθάνεις ελπίζοντας. Θα μπορούσες να γυρνάς στον κόσμο τόσα χρόνια, να προστατεύεις τους χωρικούς από ληστές, να παντρευτείς μια χωριατοπούλα που πραγματικά σε αγαπάει, να κάνεις έργα, να φτιάξεις όνομα, να αποκτήσεις απογόνους. Αλλά τα παράτησες όλα για την εφήμερη τρέλα ενός κακομαθημένου κοριτσιού.» (Τρίτος στα δεξιά πάει να με κινητοποιήσει με αγκάλιασμα, σκύβω εγκαίρως και τον καρφώνω στην κοιλιά) Όχι ότι πιστεύω σε όσα λέτε, αλλά θα επιμείνω αρκετά και θα καταλάβει από αυτό ότι πραγματικά την αγαπάω. Θα καταλάβει το λάθος της, θα έρθει, θα παντρευτούμε, και όλα θα είναι μια χαρά. (Πλησιάζει το δεύτερο κύμα) «Γραμμένο σε έχει ανόητε! Έχει χίλιους να της φιλάνε τα πόδια κάθε μέρα, σκοτίστηκε που εσύ επιμένεις από ένα καπρίτσιο της να χαραμίζεις την ζωή σου εδώ. Ίσα, ίσα που γελάει με τα χάλια σου. Δε νοιάζεται, δε θα αλλάξει, δε θα έρθει. Φύγε, παράτα τα!» (Τρέχω, κουνώντας το σπαθί μου γρήγορα σαν τον άνεμο) Όχι ότι πιστεύω σε όσα λέτε, αλλά και να φύγω, τι να κάνω πλέον; Μόνο να σας πολεμάω και να καρτερώ την αγάπη μου έχω μάθει τόσο καιρό. Μόνο αυτά με γεμίζουνε γιατί μόνο αυτά έχω μάθει και με κλειστά τα μάτια να κάνω. Να τα παρατήσω τώρα είναι σαν να παρατάω την ζωή μου. (Τα στοιχειά σωριάζονται το ένα μετά το άλλο) «Χαζέ ιππότη! Είσαι ζωντανός αλλά είσαι ήδη σαν νεκρός. Ζεις μια τελευταία νύχτα που ποτέ δε θα τελειώσει. Είσαι στοιχειό σαν εμάς. Μείνε μαζί μας λοιπόν! Ακολούθα τον φαύλο κύκλο και ακολούθα μας στην άσκοπη ύπαρξη μας. Εσύ την επέλεξες, όπως και όλοι οι υπόλοιποι μας πριν από εσένα.» ……………….. Μεσονύκτιο. Το σκηνικό γνώριμο. Η έκβαση γνωστή. Εγώ καταϊδρωμένος, με αμυχές σε ολάκερο το κορμί μου. Γύρω μου ένας τεράστιος σωρός από άμορφη μάζα. Ανεβαίνω σε έναν λόφο από ηττημένους αντιπάλους και κοιτάω πάλι στο μπαλκόνι, όλος προσμονή. Και καρτερώ. Και καρτερώ. Και καρτερώ… Edited June 22, 2024 by Φάντασμα Προστέθηκε link στην αρχή του πόστ που παραπέμπει στην διορθωμένη εκδοχή του διηγήματος. Αλλαγή χρώματος γραμματοσειράς σε κόκκινο χρώμα στην αρχή του πόστ για να ξεχωρίζει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Glowleaf Posted December 11, 2008 Share Posted December 11, 2008 (edited) ** Edited December 14, 2008 by Glowleaf Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted December 11, 2008 Share Posted December 11, 2008 Και μην τυχον πεταχτει κανενας και αρχιζει να λεει "τι ετρωγε 100 μερες" θα τον παρει και θα τον σηκωσει. ...Την μουριά. Γι'αυτό ξεράθηκε... (Αν έχεις φαντασία, όλα τα ενώνεις.) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted December 11, 2008 Share Posted December 11, 2008 (edited) Oκ, θα ρισκάρω μια μαντεψιά, που πολύ πιθανόν να είναι λανθασμένη αλλά here goes: Εκτός φόρουμ, ο Glowleaf είναι ο DM και εσύ είσαι ένας από τους παίκτες του. Δεν εξηγείται αλλιώς. Είπα, μάλλον έξω θα πέφτω αλλά τέλος πάντων. Γνώμη μου: Το χωρίζω σε 3 μέρη. Το πρώτο είναι τα λόγια ενός παίκτη όταν έρχεται η σειρά του. Ξεθηκαρώνω τον Ασημογυάλιστο και αμέσως επιτήθομαι. (standard attack, ρίξε το 20πλευρο.) Κόβω το πόδι του ενός, σκίζω το στέρνο του άλλου, χώνω τον έμπιστο σύντροφό μου στην κοιλιά ενός τρίτου. (full attack, μερικά critical hits) Ένας πισώπλατα με γρατζουνάει στον αγκώνα πριν του στερήσω το παλιόχερο του. (φάε και 1d8 ζημιά.) Δεύτερος στα αριστερά επιχειρεί να με ρίξει σπρώχνοντας αλλά του παίρνω το κεφάλι. (αποτυχημένο bull rush, επίθεση, critical) Τρίτος στα δεξιά πάει να με κινητοποιήσει με αγκάλιασμα, σκύβω εγκαίρως και τον καρφώνω στην κοιλιά. (grapple, αποτυχία, attack) Και πάει λέγοντας. Αφου προσπεράσω αυτό το κομμάτι, που προσωπικά μάλλον θα μου άρεσε πριν μερικά χρόνια, όταν DMαρα κι εγώ RPGs, συνεχίζω στο 2ο. Πολύ καλογραμμένο, με ενδιαφέρουσα ιστορία και την αποκάλυψη της πλοκής. χωρίς στοιχεία rpg. Πολλούς πόντους σ'αυτό το κομμάτι από μένα, ειδικά στην συζήτηση μεταξύ χαρακτήρα και αντικειμένων. Και ο καθρέφτης και το μαντήλι, πολύ πολύ ωραία. Τρίτο κομμάτι, επιστροφή στο στυλ της αρχής, το κέρδος είναι ότι υπάρχει η πλοκή που τρέχει αντίθετα με την αρχή του. (Κόβω το πόδι του ενός) (Σκίζω το στέρνο του άλλου) (Χώνω τον έμπιστο σύντροφό μου στην κοιλιά ενός τρίτου) (Ένας πισώπλατα με γρατζουνάει στον αγκώνα πριν του στερήσω το παλιόχερο του) (Δεύτερος στα αριστερά επιχειρεί να με ρίξει σπρώχνοντας αλλά του παίρνω το κεφάλι) Τι level είναι αυτός ο τύπος τελικά; Το στυλ γραφής είναι έντονα ΕΝΤΟΝΑ επηρεασμένο από pen & paper μεταξύ ζαριών και βιβλίων. Η σκέψη πίσω του, και τα διάφορα νοήματα που απελευθερώνονται κατα μήκος του, ευχάριστα. Φοβάμαι πως ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ (και μόνο για μένα μιλάω φυσικά) χάθηκε η ευχαρίστηση του κειμένου από το στυλ γραφής. edit: Οταν έγραψα το σχόλιο μου, δεν υπήρχαν άλλα replies. Edited December 11, 2008 by Dinosxanthi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Glowleaf Posted December 11, 2008 Share Posted December 11, 2008 (edited) ** Edited December 14, 2008 by Glowleaf Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 11, 2008 Share Posted December 11, 2008 Αντιπαραμύθι; Παραμύθι θα το έλεγα,όσο κι αν το μισείς.Ή έστω μια τυπική fantasy ιστορία.Η "κακομαθημένη πριγκηπέσα",ο ανόητος ιδεαλιστής ιππότης,τα ομιλώντα όντα-αντικείμενα ή πνεύματα- είναι κλασικά στοιχεία.Ακόμη κι αν η δεσποσύνη είναι ένα ιδανικό που φαντάζεται ο ήρωας.Πάντως δείχνει πολύ έντονα επηρρεασμένα από Δον Κιχώτη επίσης.Δεν μου άρεσε ο τρόπος γραφής,το α πρόσωπο.Βέβαια ήθελες να δείξεις την οπτική γωνία του ήρωα αλλά και πάλι καλυτερα θα λειτουργούσε το γ πρόσωπο.Κεφαλαία και επαναλήψεις δράσεων κόβουν πόντους από το διήγημα. Περι pen and paper rpg δεν ξέρω,δεν ασχολούμαι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted December 11, 2008 Share Posted December 11, 2008 (edited) Εκτός φόρουμ, ο Glowleaf είναι ο DM και εσύ είσαι ένας από τους παίκτες του. Κι εγώ ήμουν DM παλιότερα αλλά τον Glowleaf μόνο από το avatar του τον γνωρίζω. Τι level είναι αυτός ο τύπος τελικά; Paladin lv10 με σπαθί και πανοπλοία που προσφέρουνε μπόνους ενάντια σε απέθαντους. Το στυλ γραφής είναι έντονα ΕΝΤΟΝΑ επηρεασμένο από pen & paper μεταξύ ζαριών και βιβλίων. Η σκέψη πίσω του, και τα διάφορα νοήματα που απελευθερώνονται κατα μήκος του, ευχάριστα. Φοβάμαι πως ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ (και μόνο για μένα μιλάω φυσικά) χάθηκε η ευχαρίστηση του κειμένου από το στυλ γραφής. Άκου, δεν είχα κανένα rpg κατά νου όταν έγραφα το κείμενο (πλάκα κάνω παραπάνω). Δε ξέρω άλλον τρόπο για να περιγράφω μάχες, ίσως θα μπορούσες να μου παραθέσεις εναλλακτικούς τρόπους για να περιγράψω κάτι. Συμφωνω οτι το στυλ γραφης ειναι δυσκολο, ισως θα ηταν καλο να μην αφηνεις κενη γραμμη μετα απο καθε προταση σχεδον, μερικοι το βρισκουν κουραστικο. Το έκανε αυτό το τρικ ο σέρβερ όταν έκανα paste από το word. Αν συμφωνήσουνε κι άλλοι, θα τα βγάλω τα κενά. Αντιπαραμύθι;Παραμύθι θα το έλεγα,όσο κι αν το μισείς. Δεν είναι έτσι τα παραμύθια, με τους φλώρους χαρακτήρες να είναι κολλημένοι σε ιδανικά και ΠΑΝΤΑ να κερδίζει το δίκιο επειδή όλα πάνε όπως το περιμένουνε. Ούτε τα νοήματα είναι ξεκάθαρα και κομφορμιστικά. Εδώ κυριολεκτικά θάβω όλα τα ιδανικά των παραμυθιών. Πάντως δείχνει πολύ έντονα επηρρεασμένα από Δον Κιχώτη επίσης. Πράγματι, τον μισώ και τον αγαπώ τον Κιχώτη για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Το τέλος του δεύτερου βιβλίου (που δε ξέρω ποιος το έγραψε) με ξενέρωσε άγρια και έριξε την εικόνα που είχα για αυτόν. Δεν μου άρεσε ο τρόπος γραφής,το α πρόσωπο.Βέβαια ήθελες να δείξεις την οπτική γωνία του ήρωα αλλά και πάλι καλυτερα θα λειτουργούσε το γ πρόσωπο. Το βαρέθηκα το γ' πρόσωπο, όλο αυτό χρησιμοποιώ. Αν δεν ταιριάζει σε αυτήν την ιστορία με έναν τόσο κολλημένο και εγωιστή ιππότη, τότε δε κολλάει πουθενά. Κεφαλαία και επαναλήψεις δράσεων κόβουν πόντους από το διήγημα. Για να δείξω ότι φωνάζει δίχως να το γράψω είναι τα κεφαλαία, μου έχει μείνει από τα κόμιξ. Τι, ένα θαυμαστικό φτάνει για εσένα; Εμένα μου φαίνεται λίγο. Και η επανάληψη της δράσης στο τέλος γίνεται για συγκεκριμένο λόγο έτσι ολόϊδια. Υπάρχει κρυφό νόημα, πως το λένε. Edited December 11, 2008 by roriconfan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted December 26, 2008 Share Posted December 26, 2008 Ρορίκο, με εκπλήσσεις. Τόσο πολύ που ξεχάστηκα και διάβασα και τα σχόλια πριν απαντήσω. :Ρ Κι επειδή σας έχω όλους εύκολα, κανονίστε όποτε θέλετε ένα one session down Ravenloft (ή FR ή Planescape, Greyhawk, Dragonlance, διαλέχτε) με μένα dm και θα σας κάνω να μην κοιμηθείτε για καμιά βδομάδα. :Ρ Γιατί πολλές d&dοκουβέντες γίνονται σ' αυτόν τον διαγωνισμό και μου ρίχνει κάτι χαριτωμένες ματιές το DMG και το ΜΜ μου και σας έχω όλους, γιατί είμαι dm και παίχτρια εδώ και 12 χρόνια και τέτοια. :Ρ Στα του κειμένου τωρα. Πού τον είδες τον αντιήρωα; Οι πάλλαντιν φημίζονται για τις παρωπίδες τους και για τα κολλήματα που τρώνε με τα geas που ρίχνουνε στον εαυτό τους. Δεν είναι και Carrot (νομίζω ότι ακούω τον Ντίνο απ' την Ξάνθη να γελάει), αλλά έχει προοπτικές ο δικός σου. :Ρ Είναι πολύ καλό. Ειναι πολύ ρομαντικό. Μου θυμίζει μια ιστορία από ένα βιβλίο του Ρόμπινς. Μαζεύει αρκετά αστεράκια προς το παρόν. Την καταβρίσκω με διαλόγους ανάμεσα σε πειραγμένους χαρακτήρες και αντικείμενα. Η επαναλαμβανόμενη τελευταία νύχτα τα σπάει. Επειδή ξεφεύγεις απ' την σάτιρα που ξέρεις ότι μισώ όπως ο διάολος το λιβάνι, να ξέρεις ότι θα ευνοηθείς από μένα στην ψηφοφορία. Επιφυλάσσομαι ν' αρχίζω σιγά σιγά ν' ανεβάζω κομμάτια απ' την καθαρά d&d τριλογία μου (FR σαπίλα για ένα συνεχές τρίμηνο ΚΑΘΕ ΩΡΑ της ημέρας και της νύχτας), γιατί έχω αρχίσει να ψήνομαι πολύ άσχημα. Σου πάει αυτό το στυλ. Αν συνεχίσω να σου λέω καλά λόγια, στείλε μου με κούριερ μια σφαλιάρα να σταματήσω. :Ρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 26, 2008 Share Posted December 26, 2008 Ανατρεπτικό,αντισυμβατικό..πες το όπως θες αλλά είναι παραμύθι και σου είπα γιατί.Εκτός αν δεν το είχες σκεφτεί καθόλου έτσι και έγραφες ένα φάντασυ διήγημα που θυμίζει παραμύθι.Αλλά προφανώς δεν είναι αυτή η περίπτωση με βάση αυτά που είπες. Για το πρώτο πρόσωπο είναι θέμα γούστου ίσως αλλά τα κεφαλαία είναι έγκλημα.Δεν χρειάζεται να περιορίζεσαι σε θαυμαστικά.Γράψε "φώναξε δυνατά","ούρλιαξε" κτλ.Και ξεκόλλα από τα κόμιξ.Αυτά είναι άλη ιστορία.Αν είναι να γράφεις και σε μπαλονάκια. :tongue: Διάβασε το Βιβλίο του Νέου Ήλιου για να δεις α πρόσωπο πετυχημένο. Ο Θερβάντες έγραψε το δίτομο έργο "Δον Κιχώτης".Ακούς εκεί να μην τον θυμάσαι!Θα σε συγχωρούσα αν δεν ήθελες να θυμάσαι το μέρος κοντά στη Μάντσα όπου ζούσε ο ήρωάς του.(pun intended) Eκτός αν εννοείς εκείνον τον αχρείο που έγραψε το sequel για να του την πει.Αλλά προφανώς εδώ μιλάμε για το ορίτζιναλ διάσημο έργο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted December 26, 2008 Share Posted December 26, 2008 Ο Θερβάντες έγραψε το δίτομο έργο "Δον Κιχώτης".Ακούς εκεί να μην τον θυμάσαι!Θα σε συγχωρούσα αν δεν ήθελες να θυμάσαι το μέρος κοντά στη Μάντσα όπου ζούσε ο ήρωάς του.(pun intended)Eκτός αν εννοείς εκείνον τον αχρείο που έγραψε το sequel για να του την πει.Αλλά προφανώς εδώ μιλάμε για το ορίτζιναλ διάσημο έργο. Βασικά από την εισαγωγή που είχε το βιβλίο, κατάλαβα ότι το τέλος του δεύτερου βιβλίου πιθανώς δε γράφτηκε από τον ίδιο ή γράφτηκε διαφορετικά λόγω πίεσης της Ισπανικής εξέτασης. Γιατί πραγματικά τελείωσε ξεκάρφωτα αν θυμάσαι. Στο άσχετο ο Κιχώτης έπεσε ετοιμοθάνατος και πριν πεθάνει είπε ότι κατάλαβε ότι αυτό που έκανε ήταν τρέλα και ότι τώρα συνήλθε. Σιγά μην σκότωνε έτσι ο Θερβάντες τον Κιχώτη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 29, 2008 Share Posted December 29, 2008 Λοιπόν, για να το θέσω σωστά: Τελικά μού άρεσε. Όταν άρχισα να το πρωτοδιαβάζω και να διαβάζω αυτήν, την όπως μόνος σου χαρακτήρισες καρτουνίστικη βία, δεν αισθανόμουνα ότι μου λέει κάτι το θέμα. Όταν όμως άρχισα να καταλαβαίνω τι παίζεται, αισθάνθηκα ότι πρέπει να το δω διαφορετικά, πιο σοβαρά απ' ό,τι με προϊδεάζει η αρχή. Τι μου άρεσε: α) Η κουβέντα με τα αντικείμενα, που δημιουργεί ατμόσφαιρα. β) Ο τρόπος που επαναλαμβάνεται η μάχη στο τέλος. γ) Η ιδέα φυσικά. Τι δεν μου άρεσε: α) Ο τρόπος που ακροβατεί μεταξύ σοβαρού και αστείου. Από τη μια έχουμε ένα πραγματικά βαρύ θέμα (το κόλλημα έχει οδηγήσει τον ήρωα στην τρέλα) κι από την άλλη έχουμε μια κάπως κωμική κι αποστασιοποιημένη περιγραφή της μάχης, που με ξενίζει λίγο. β) Το γεγονός ότι δεν υπάρχει μια εξήγηση για το λόγο που του μιλάνε τα πνεύματα εκείνο το συγκεκριμένο βράδυ. Οπωσδήποτε πρέπει κάπως να μάθουμε κι εμείς τι συμβαίνει. Αλλά ενώ παρακολουθούμε την ίδια μάχη με την προηγούμενη μέρα, δεν έχουμε καμιά νύξη σ' εκείνο το σημείο ότι τα πνεύματα τού έχουν μιλήσει κι άλλη φορά. Μια έστω και μια μικρή αφορμή, που να πυροδοτεί την αποκάλυψη, θα ανέβαζε πολύ το διήγημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted December 29, 2008 Share Posted December 29, 2008 Tiessa, δε θα πω τίποτα για τα θετικά σου σχόλια (χαζός είμαι; ) αλλά θα ήθελα να σκεφτείς λίγο έτσι για τα δύο αρνητικά σου. α) Ποτέ μου δεν μπορούσα να γράψω παντελώς δράμα και γνώμη μου είναι ότι το κωμικό στοιχείο κάνει το σύνολο ακόμα πιο τραγικό λόγω της ειρωνίας του. Βασικά, μια φορά επιχείρησα να γράψω σκέτο κατράμι δράμα, στην Κενοτομία, αλλά ούτε ένα σχόλιο δε πήρα και "υπέθεσα" ότι το σκέτο δράμα δε μου πάει. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Γι' αυτό και βάζω χιούμορ μαζί με δράμα. β) Εδώ μάλλον δε σου το έδωσα να το καταλάβεις σωστά. Τα στοιχειά του μιλούσανε ΚΑΘΕ βράδυ. Αυτός απλά αδιαφορούσε στο τι λέγανε εξ αρχής. Ο λόγος που τα ακούς εσύ, η αναγνώστρια, στο τέλος μόνο, είναι για να αιτιολογηθεί η κατάσταση. Δε τα έβαλα να μιλάνε εξ αρχής για να υπάρχει λίγο μυστήριο. "Υποτίθεται" όμως ότι τα "φύγε, φύγε" προϊδεάζανε τον αναγνώστη ότι ο ιππότης τα έχει ακούσει να του τα λένε πολλές φορές και απλά αδιαφορούσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 29, 2008 Share Posted December 29, 2008 Tiessa, δε θα πω τίποτα για τα θετικά σου σχόλια (χαζός είμαι; ) αλλά θα ήθελα να σκεφτείς λίγο έτσι για τα δύο αρνητικά σου. α) Ποτέ μου δεν μπορούσα να γράψω παντελώς δράμα και γνώμη μου είναι ότι το κωμικό στοιχείο κάνει το σύνολο ακόμα πιο τραγικό λόγω της ειρωνίας του. Βασικά, μια φορά επιχείρησα να γράψω σκέτο κατράμι δράμα, στην Κενοτομία, αλλά ούτε ένα σχόλιο δε πήρα και "υπέθεσα" ότι το σκέτο δράμα δε μου πάει. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Γι' αυτό και βάζω χιούμορ μαζί με δράμα. β) Εδώ μάλλον δε σου το έδωσα να το καταλάβεις σωστά. Τα στοιχειά του μιλούσανε ΚΑΘΕ βράδυ. Αυτός απλά αδιαφορούσε στο τι λέγανε εξ αρχής. Ο λόγος που τα ακούς εσύ, η αναγνώστρια, στο τέλος μόνο, είναι για να αιτιολογηθεί η κατάσταση. Δε τα έβαλα να μιλάνε εξ αρχής για να υπάρχει λίγο μυστήριο. "Υποτίθεται" όμως ότι τα "φύγε, φύγε" προϊδεάζανε τον αναγνώστη ότι ο ιππότης τα έχει ακούσει να του τα λένε πολλές φορές και απλά αδιαφορούσε. Για το α) δεν μπορώ να πω τίποτα. Καταλαβαίνω τι εννοείς. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο πρόβλημα να παντρέψεις το σοβαρό με το κωμικό. Την Κενοτομία δεν την έχω διαβάσει, αλλά μολις τελειώσουμε με το διαγωνισμό, γιατί έχει πέσει πολλή δουλειά, θα τη δω για να κάνω τη σύγκριση του στυλ. Για το β) φυσικά και έκανες καλά και δεν τα έβαλες να του μιλάνε εξαρχής. Όλα τα λεφτά της ιστορίας ειναι η αποκάλυψη στο τέλος. Και φυσικά και πρέπει κάπως να καταλάβουν οι αναγνώστες τι τρέχει. Απλώς ήθελα να πολύ μικρό twist για να φανεί ότι αυτή η νύχτα είναι διαφορετική από τις άλλες και γι αυτό τα ακούει κι αυτός. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted December 29, 2008 Share Posted December 29, 2008 Απλώς ήθελα να πολύ μικρό twist για να φανεί ότι αυτή η νύχτα είναι διαφορετική από τις άλλες και γι αυτό τα ακούει κι αυτός. Πάει, το έχασα το παιχνίδι... "Υποτίθεται" ότι δεν ήταν ξεχωριστή αυτήν η νύχτα. Ήταν κατά φαντασία ξεχωριστή, μόνο στον ιππότη, όπως και κάθε προηγούμενη. Ακόμα και τα στοιχειά "υποτίθεται" ότι του μιλάνε κάθε βράδυ. Θεωρητικά, κάτι παρόμοιο γίνεται κάθε 24ωρο αλλά ο ιππότης είναι στον κόσμο του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
helena Posted December 29, 2008 Share Posted December 29, 2008 πολυ μου αρεσε.. ωραια στοιχεια το χωρισμα αναλογα με ρτις ωρες της μερας και η εμμονη του ιπποτη. η προσμονη χωρις τελος. κι ωραιο φιναλε!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted December 29, 2008 Share Posted December 29, 2008 Ο ήλιος δύει. Είναι ενδιαφέρουσα η πρόθεση σου να παρωδήσεις τις ηρωικές ιστορίες. Έχει και μερικές ωραίες ατάκες. Αλλά έχει και πολλές αδυναμίες που κυριαρχούν. Χρειάζεται, οπωσδήποτε, να το περάσεις μια-δυο φορές γιατί δείχνει ατέλειες στη γραφή. Χαραμίζεις το σημαντικότερο εύρημα, δηλ. ότι ο ιππότης είναι δαίμονας, για χάρη ενός χωρικού που κουβαλάει έναν ομιλούντα καθρέφτη. Αντί, να μας περιγράψεις την πορεία του ιππότη-δαίμονα που σφαγιάζει όποιον άνθρωπο βρει μπροστά του μέχρι να φτάσει στην τρομοκρατημένη δεσποσύνη και να διαπιστώσει στον καθρέφτη την σκληρή πραγματικότητα, τον βάζεις σε ένα ξέφωτο να στέκεται και να αντιμετωπίζει ορδές δαιμόνων, πιάνοντας ευκαιριακές συζητήσεις με καθρέφτες και μουριές. Γενικό σχόλιο: Η παρωδία είναι περισσότερο (για να μην πώ:μόνο) επιτυχημένη, όταν ο αναγνώστης πειστεί ότι διαβάζει ένα τυπικό διήγημα. Επομένως, αν παιδευτείς να ενσωματώσεις τις, ομολογουμένως επιτυχημένες σκηνές σου, σε μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, μάλλον θα έχεις ένα πολύ καλύτερο αποτέλεσμα. Μετά την ανάγνωση και των ΧΡΥΣΟΥγεννων, νομίζω ότι έχεις σαφώς την ικανότητα και την δεξιοτεχνία να το επιτύχεις. ο_ήλιος_δύει_σ_όλια.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted December 29, 2008 Share Posted December 29, 2008 (edited) Εεε, χμμμ, Khar δε μου δίνεις να καταλάβω πολλά. Στα σχόλια σου φαίνονται όλες οι αδυναμίες που λες ότι έχω; Άντε, τα ορθογραφικά τα καταλαβαίνω αλλά κάποια άλλα δεν υπάρχει λόγος να τα αλλάξω. Σχολιάζεις ότι το «Φύγε! Φύγε ιππότη! Δεν έχεις λόγο να είσαι εδώ!» δεν μοιάζει με απειλή. Μα δεν ήταν απειλή. Συμβουλή ήταν. Επισήμανση. Έπειτα ρωτάς γιατί δεν ανέφερα τι τον θέλει ο χωρικός τον καθρέφτη. Ε, μα έχει σημασία στην ιστορία να εξηγούσα κάτι τέτοιο; Και αν ήταν να εξηγήσω, θα έτρωγα πόσες λέξεις για κάτι το ασήμαντο στην πλοκή. Μη ξεχνάς ότι η ιστορία είναι σε α' πρόσωπο, που δεν σου δίνει την ελευθερία του γ' προσώπου, ενός αφηγητή δηλαδή, να πασάρει όλες τις εξηγήσεις στον αναγνώστη, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Ο ιππότης δεν ήξερε τι κάνει εκεί ο χωρικός και δεν τον ένοιαζε να μάθει. Ούτε καν κατάφερε να του μιλήσει. Πολύ σωστά λοιπόν ΔΕΝ μαθαίνουμε τι ρόλο βαρούσε εκεί. Γιατί από την πλευρά του ιππότη ξεδιπλώνεται η ιστορία και έτσι αφού δεν έμαθε ο ιππότης, δε θα μάθουμε κι εμείς. Άντε, πες ότι ήταν πλανόδιος μικροπωλητής, άλλαξε τίποτα; Ανάθεμα την στιγμή που είπα να χρησιμοποιήσω α' πρόσωπο, μόνο προβλήματα ακούω ότι προκαλεί. Κομμένο από εδώ και πέρα. Έπειτα λες ότι αποκάλυψα νωρίς ότι ο ιππότης είναι δαίμονας. Πρώτον, δεν είναι δαίμονας, ο ιππότης νόμιζε ότι είναι δαίμονας με την φαντασία του. Πάλι αυτό με το α' πρόσωπο που λέγαμε παίχτηκε. Πανάθεμα, δε ξαναγράφω σε α' πρόσωπο. Έπειτα, για να δει τα μούτρα του σε καθρέφτη, έπρεπε να υπάρχει φως. Που να την έβαζα την αποκάλυψη μέσα στα σκοτάδια, μου λες; Άσε που προτείνεις "Αντί, να μας περιγράψεις την πορεία του ιππότη-δαίμονα που σφαγιάζει όποιον άνθρωπο βρει μπροστά του μέχρι να φτάσει στην τρομοκρατημένη δεσποσύνη και να διαπιστώσει στον καθρέφτη την σκληρή πραγματικότητα, τον βάζεις σε ένα ξέφωτο να στέκεται και να αντιμετωπίζει ορδές δαιμόνων, πιάνοντας ευκαιριακές συζητήσεις με καθρέφτες και μουριές." Για ποιό λόγο να κάνω κάτι τέτοιο ;;; Θα ήταν τόσο κλισέ και λιπόψυχο έτσι το κείμενο. Ούτε καν θα φαινόταν το δράμα του ιππότη έτσι, δηλαδή η ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ όλων του των προσπαθειών. Να τους σφάζει όλους και να πάει στην πριγκήπισσα; Τι παραπάνω θα πετύχαινα έτσι; Τίποτα. Πάντως είναι πολύ ενδιαφέρον αυτή η μέθοδος με τα σχόλια στο κείμενο. Δείχνει ξεκάθαρα τι κατάλαβε (και τι όχι) ο αναγνώστης. Πέρα από τα ορθογραφικά, οι τέσσερις σχολιασμοί του για εμένα, τον συγγραφέα, δεν είναι καν αδυναμίες. Ίσα, ίσα που το κόβω να χειροτέρευε η πιστικότητα της ιστορίας. edit: Και επιτέλους, δεν υπάρχουν μαγικά ομιλούντα αντικείμενα στην ιστορία. Προσέξτε τα λόγια του μαντηλιού προς το τέλος. Edited December 29, 2008 by roriconfan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted January 1, 2009 Share Posted January 1, 2009 Τελικά με τα σχόλια των προηγούμενων μπορείς μόνο να επαναλαμβάνεσαι. Όσα είπε ο Khar και για μένα. Γενικά για το ότι μπορεί να φαίνεται ότι έχει στοιχεία rpg στις μάχες, εντάξει δεν νομίζω ότι είναι μειονέκτημα, νομίζω το ανέφερα και κάπου αλλού. Ελάχιστοι μπορούν να το διακρίνουν αυτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted January 2, 2009 Share Posted January 2, 2009 Η γενική εντύπωση είναι… εντύπωση. Για να το πω πιο καθαρά, έμεινα εντυπωσιασμένη. Δε λέω ότι ξεπέρασες τις σκουντουφλόπετρές σου, αλλά είναι κάτι που τις αντιπαλεύει στα ίσια. Τα καλά σημεία: ο ήρωάς σου και το χτίσιμο του χαρακτήρα του. Τα «πνεύματα» που τον περιβάλλουν, δέντρα, καθρέφτες και λοιπά. Λένε ότι ένα φαγητό είναι τόσο πιο νόστιμο, όσο πιο καλά συνοδεύεται από ένα κρασί. Ε, το δικό σου το συνοδευτικό κρασί ήταν ιδανικό για να αναδείξει τον ιππότη σου. Τα κακά σημεία: σου έχουν ξεφύγει σημεία όπου ο λόγος σου γυρίζει σε προφορικός κι αυτό «γειώνει» την όλη αφήγηση. Το ότι ένας χωρικός φεύγει τρέχοντας να σωθεί και του πέφτει κάτω ένας καθρέφτης, ε, βγάζει μάτι ως μη αληθοφανές. Κι επίσης και κάποια πράγματα που δε χρειάζεται να μας τα σερβίρεις θα μπορούσαν να λείπουν, γιατί κάνουν το κείμενο αδύναμο. Όπως ας πούμε το σημείο του τα στοιχειά του λένε «κι εσύ εκεί, κολλημένος στα ιδανικά σου». Πέρα από το ότι η φράση ανήκει στον προφορικό (και μάλιστα στον σύγχρονο προφορικό) λόγο, το ότι μας υπενθυμίζεις ότι ο ιππότης το κάνει για τα ιδανικά του (που δεν είναι τα ιδανικά του, είναι ο έρωτάς του που τον κρατάει εκεί) με κάνει να σκέφτομαι πως θεωρείς τον αναγνώστη σου ανίκανο να συλλάβει τα νοήματα που θες να του μεταφέρεις κι ότι του δίνεις μασημένη τροφή. Και λυπάμαι που θα σε στεναχωρήσω, αλλά να νομίζεις ότι αυτό που έγραψες δεν είναι παραμύθι, είσαι μακριά νυχτωμένος. Ή έχεις διαβάσει ελάχιστα παραμύθια. Ή θεωρείς παραμύθια μόνο εκείνα που έχουν καλό τέλος. Σε κάθε περίπτωση έχειw λάθος εντύπωση για το όλο θέμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted January 2, 2009 Share Posted January 2, 2009 Μπράβο Ρορίκο Αυτή τη φορά το έβλεπα το κόμικ. Κι επειδή ξέρω πως αυτό είναι κάτι που σε ενδιαφέρει, νομίζω πως βρήκες μια φόρμουλα που είναι επιτυχημένη. Δεν ξέρω πως ακριβώς το καταφέρνεις (ίσως με τη δράση στις παρενθέσεις και το διάλογο έξω στη δεύτερη σφαγη) πάντως εγώ και τα καρεδάκια τα έβλεπα και μπαλονάκια από πάνω με τους διαλόγους. Πέρα από το στυλ και η ίδια η ιστορία είναι πολύ χαριτωμένη. Μου άρεσε. Θέλει όντως ένα κατιτίς για να φάμε τον καθρέφτη (που για να είμαι ειλικρινής εμένα δε με χαλάει ιδιαίτερα αλλά εσύ την ψάχνεις συνήθως πολύ την αληθοφάνεια οπότε θα μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο, πχ να βάλεις ένα πραματευτή να περνάει και να του πέφτουνε κι άλλα πράγματα μαζί ξερωγώ, κάτι απλό που δε θα σου άλλαζε πολλά). Επίσης βρίσκω πως θα ήθελε λίγη περισσότερη δουλειά όλο το σημείο που καταλαβαίνει δυο τρία πραγματάκια, όπως ας πούμε πως πέρασε όλη του τη ζωή εκεί περιμένοντάς την κι ότι θα είναι γριά ή νεκρή (που δεν του το λένε τα στοιχειά ή απλά το έχασα λίγο αυτό) κτλ. Πάντως το ευχαριστήθηκα έτσι κι αλλιώς Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted January 2, 2009 Share Posted January 2, 2009 (edited) Ρε τον καθρέφτη που μου χαλάει την πιάτσα! Λοιπόν, θα κάνω μετά τον διαγωνισμό ένα ρετουσάρισμα όπου ο ιππότης θα καταλαβαίνει (και θα αναφέρει) ότι είναι πλανώδιος πωλητής από τον μεγάλο σάκο που θα κουβαλάει. Και θα μαζεύει πολλά πράγματα που πέσανε (όχι μόνο έναν καθρέφτη) αλλά μόνο με τον καθρέφτη θα ακούει φωνές γιατί μόνο εκεί είδε την αντανάκλασή του. Και επιτέλους, χρησιμοποιώ σωστά το α' πρόσωπο ή όχι; Όλο παράξενο ύφος και αοριστίες ακούω ότι έχει ο τρόπος γραφής. Προσωπικά τον λατρεύω τον περιγραφικό μονόλογο γιατί το να έχεις έναν αφηγητή να λέει την άποψή του για τον καθένα, είναι κάπως δύσκολο να δείξεις τον εγωισμό και τα πιστεύω των χαρακτήρων. Άλλες αλλαγές περιλαμβάνουνε την αλλαγή του είδους της ιστορίας από αντι-παραμύθι σε σκοτεινό παραμύθι και το να φύγει το "κολλημένος" στο τέλος. Edited January 2, 2009 by roriconfan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Glowleaf Posted January 2, 2009 Share Posted January 2, 2009 Να σου πω, απλο ειναι. Χωρις τις λεπτομερειες με καθρεπτες και βλακειες, ειναι καλο, και νομιζω οτι βρηκες ενα στυλ που σου ταιριαζει. Εξευγενισε το. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted January 2, 2009 Share Posted January 2, 2009 Τόσο άγχος για το πρώτο πρόσωπο... ναι, να το κρατήσεις. Γιατί όχι; Εγώ προσωπικά μια χαρά το βλέπω να δουλεύει. Κι αν θες εγώ βλέπω ότι το πρώτο πρόσωπο ενισχύει την τραγικότητα του ήρωά σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted January 2, 2009 Share Posted January 2, 2009 Και επιτέλους, χρησιμοποιώ σωστά το α' πρόσωπο ή όχι; Όλο παράξενο ύφος και αοριστίες ακούω ότι έχει ο τρόπος γραφής. Προσωπικά τον λατρεύω τον περιγραφικό μονόλογο γιατί το να έχεις έναν αφηγητή να λέει την άποψή του για τον καθένα, είναι κάπως δύσκολο να δείξεις τον εγωισμό και τα πιστεύω των χαρακτήρων. Κι εγώ πιστεύω πως σε πολύ μεγάλο βαθμό λειτουργεί το πρώτο πρόσωπο. Ειδικά μάλιστα αν είναι κι από τις πρώτες σου ιστορίες σε τέτοιο, μια χαρά λειτουργεί. Οι αοριστίες είναι άλλο θέμα, θέλει ρετουσάρισμα, χτενισματάκια και γενικά, όπως ακριβώς το λέει κι ο Glowleaf "εξευγενισμό". Να το κάνεις δηλαδή συνειδητά και να δεις πόσο χοντρό παιχνίδι μπορείς να κάνεις με αυτό με μικρές λεπτομεριούλες. Μια χαρά το έχεις πάει, είναι και δυσκολότερο γενικά από το τρίτο, απλά ξέρεις, η δουλειά δεν τελειώνει ποτέ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted January 3, 2009 Share Posted January 3, 2009 (edited) Αυτό που σκεφτόμουν από τις πρώτες γραμμές της ιστορίας ήταν «Δον Κιχώτης». (Για καλό το λέω αυτό). Πολύ πετυχημένη λοιπόν η ιδέα του τρελλού και γερασμένου ιππότη που πολεμάει για την αγαπημένη του, που δε θα έρθει ποτέ. Πολύ απολαυστικοί επίσης οι διάλογοι με τα αντικείμενα. Έχω απορίες όμως. Τι ακριβώς κάθεται και πολεμάει τόσον καιρό εκεί; Στην αρχή σκέφτηκα, πάλι δονκιχωτικά, δεν πολεμάει τίποτα, απλώς έτσι νομίζει. Αλλά, αν κατάλαβα καλά, υποννοείς ότι, όταν ξεκίνησε τουλάχιστον η ιστορία, ήταν στα καλά του. Μετά άρχισα να πιστεύω ότι έχει σφάξει όλο τον πληθυσμό της περιοχής. Ε, δε θα τον είχε μαζέψει κάποιος; Τελικά όμως πολεμάει «τα στοιχειά της περιοχής», πόσα στοιχειά έχει επιτέλους; Και τι είδους στοιχειά είναι αυτά που του λένε τέτοια πράγματα: «Ζεις ελπίζοντας και θα πεθάνεις ελπίζοντας. Θα μπορούσες να γυρνάς στον κόσμο τόσα χρόνια, να προστατεύεις τους χωρικούς από ληστές, να παντρευτείς μια χωριατοπούλα που πραγματικά σε αγαπάει, να κάνεις έργα, να φτιάξεις όνομα, να αποκτήσεις απογόνους. Αλλά τα παράτησες όλα για την εφήμερη τρέλα ενός κακομαθημένου κοριτσιού.» Θα μου πεις, δικά μου είναι, ό,τι γουστάρω λένε. Απλώς εγώ μάλλον ήθελα να μείνω με την εντύπωση ότι δεν πολεμάει τίποτα. Τελικά, μπερδεύτηκα. Η ιδέα μου αρέσει πολύ. Το πρώτο πρόσωπο επίσης (μην τυχόν και το αλλάξεις). Ακόμα και ο ενεστώτας είναι ωραίος. Έχει όμως κάποιες λογικές ασυνέχειες και κάποια εκφραστικά ελαττώματα, τα οποία όμως διορθώνονται. Κάπως μου δίνει την εντύπωση ότι είναι λίγο αναξιοποίητη η ιδέα. *Γκουχ Γκουχ* Αντιπαραμύθι; Δε μου μοιάζει για τέτοιο. Πολύ ρομαντικό είπε η Sonya… Και είναι. Edited January 3, 2009 by aScannerDarkly Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.