Solonor Posted December 12, 2008 Share Posted December 12, 2008 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Σόλονορ Είδος: νεοαστικό Βία; Ελάχιστη Σεξ; Προκαταρτικά μόνο Αριθμός Λέξεων: 1586 Αυτοτελής; Ναι. Η Έλενα με συγχώρησε. «Την επόμενη φορά να είσαι πιο προσεκτικός. Και να προτιμάς τις γυναίκες από τους άντρες. Και να σε δουν δε θα σε παρεξηγήσουν». Είχε δίκιο. Αποφάσισα να ακολουθήσω την συμβουλή της. Έδωσα όρκο στον εαυτό μου. Αλλά ήταν η πρώτη μου φορά. Και δε μπορούσα ν’ αντέξω για πολύ. Το ότι είχε αντιληφθεί τι έκανα στα σκοτεινά σοκάκια της Άνω Πόλης ο εργοδότης μου, ο Γίαννης Παπαπέτρου, ιδιοκτήτης δύο μπαρ και ενός μικρού άφτερ κλαμπ στη Θεσσαλονίκη στο οποίο και εργαζόμουν, δεν το κατάλαβα αμέσως. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία στις ματιές του. Όταν μου έκλεισε το μάτι ένα βράδυ καθώς συγυρίζαμε το μαγαζί, εγώ απλά χαμογέλασα. Που να το φανταστώ. Εξάλλου είχε περάσει κοντά ένας μήνας από τότε. Η Έλενα είχε δείξει κατανόηση στην επιμονή μου να μην παραιτηθώ από τη δουλειά. Η καθημερινότητα μου είχε αλλάξει όμως εξακολουθούσα πεισματικά να γαντζώνομαι σε ορισμένες παλιές μου συνήθειες. Πήγαινα για δουλειά κάθε βράδυ στο κλαμπ κι ας αργοπορούσα. Το αφεντικό μου, ο Γιάννης, όλως περιέργως δεν μου έκανε καμία παρατήρηση. Ούτε αυτό μ’ έκανε να ψυλλιαστώ τίποτα. Μέχρι που ένα βράδυ και ενώ στο μαγαζί είχαμε μείνει εγώ ο Γιάννης και η Εύα, μου έκανε την πρόταση: «Πάμε για κανένα ποτό;» «Πέντε η ώρα; Ποιο μέρος θα’ ναι ανοιχτό τέτοια ώρα;» είπα βαριεστημένα εγώ, ενώ τακτοποιούσα κάτι ποτήρια. «Πάμε σπίτι μου» πρότεινε ο Γιάννης και η Εύα αμέσως πετάχτηκε: «Μέσα!» Πρέπει κάπου εδώ να αναφέρω πως η Εύα, με την οποία κρατούσαμε μαζί το μπαρ του μαγαζιού ήταν ιδιαίτερη περίπτωση. Την ποθούσα για πολύ καιρό κι ας μη μου είχε δώσει ποτέ της αφορμή. Κάθε βράδυ την έβλεπα δίπλα μου να μοιράζει υγρά όνειρα σε αμέτρητα αγοράκια. Όνειρα που ποτέ δε γίνονταν πραγματικότητα. Ήταν μελαχρινή με απίστευτο κορμί και καταπράσινα μάτια και φυσικά μπήκα σε πειρασμό. «Όχι» είπα εκπλήσσοντας τους ενώ βάλθηκα να καθαρίζω τον πάγκο του μπαρ, δήθεν αδιάφορα. Με την άκρη του ματιού μου είδα τον Γιάννη να ανταλλάσσει ματιές με την Εύα. Εκείνη μετά από λίγο με πλησίασε και περνώντας από δίπλα μού ψιθύρισε στ’ αυτί: «θα περάσουμε όμορφα». Άφησα το πανί κάτω και την κοίταξα σφίγγοντας τα δόντια μου. Άγγιξε το χέρι μου. Έγινα πύραυλος. «Όχι» επανέλαβα. Σε λίγη ώρα είχαμε τελειώσει με το καθάρισμα και ο Γιάννης μας περίμενε στην έξοδο. Εκεί, μες το κρύο, αρνήθηκα βιαστικά για ακόμη μια φορά την πρόταση του. «Εσύ χάνεις μικρέ» ήταν τα τελευταία λόγια του Γιάννη ενώ η Εύα με κάρφωνε με το βλέμμα της, έχοντας ήδη θρονιαστεί στη μπροστινή θέση της μερσεντές του. Έμεινα ολομόναχος έξω από το κλαμπ στην Προξένου Κορομηλά. Πήρα μια βαθιά ανάσα. Ήλπιζα να έχω δεύτερη ευκαιρία. Είχα δεν είχα, πάντως δεν ήμουν τόσο ηλίθιος. Πήγα κατευθείαν σπίτι και έπεσα για ύπνο. Η Έλενα είχε γυρίσει νωρίτερα. Δε την ενόχλησα. Ξύπνησα με την ίδια σκέψη με την οποία κοιμήθηκα. Την Εύα και τον Γιάννη να κάνουν έρωτα ως το πρωί. Να κοιτούν την παγερή ανατολή αγκαλιασμένοι, μέσα από κανένα παράθυρο, στο ζεστό του σπίτι. Βέβαια στη πραγματικότητα το πιθανότερο ήταν να ξεραίνονταν στον ύπνο μόλις έβγαζαν τα μάτια τους, μετά από τέτοιο ξενύχτι δηλαδή, αλλά στο δικό μου μυαλό χωρούσε λίγο ρομάντζο. Έφυγα από το σπίτι υπό το προβληματισμένο βλέμμα της Έλενας. Πήγα κακόκεφος στη δουλειά. Αργοπορημένος. Ο Γιάννης χαρίστηκε και πάλι στην αργοπορία μου, αλλά όχι και στην ακαταδεξία μου. «Έχασες μικρέ» μου είπε μα εγώ δε του απάντησα. Όλο το βράδυ προσπαθούσα να συναντήσω το βλέμμα της Εύας. Απέτυχα παταγωδώς. Μονάχα ματιές από ξέμπαρκα κοριτσάκια σκάλωναν πάνω μου. Και του Γιάννη. Από εκείνο το βράδυ ο μπάσταρδος άρχισε να με καρφώνει εντελώς αδιάκριτα. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα πως κάτι δε πήγαινε καλά με τη σεξουαλική ταυτότητα του εργοδότη μου. Και τον μίσησα γι’ αυτό. Δεν μου έφταιξαν οι προτιμήσεις του, ούτε ότι μ’ έφερνε σε δύσκολη θέση με τις ματιές του. Δεν μ’ ένοιαξε τι έκανε στο κρεβάτι του γενικά. Με ένοιαξε τι είχε κάνει το προηγούμενο βράδυ. Γιατί μπορούσα να δεχθώ να έχει κανονίσει την Εύα, απουσία μου. Όμως να την πήρε για εκδίκηση, για τιμωρία που δεν ήρθα... Πειράχτηκα αλλά δεν έκανα τίποτα. Όταν όλοι οι πελάτες έφυγαν και τα φώτα άναψαν για να καθαρίσουμε, η Εύα βρήκε μια δικαιολογία για να φύγει νωρίτερα. Έτσι έμεινα εγώ κι ένας άλλος σερβιτόρος για να μαζέψουμε τα πράγματα και να κλείσουμε. Πέρασα μερικά βράδια ακόμη με τον ίδιο τρόπο. Με την Εύα να αδιαφορεί για μένα και τον Γιάννη να μου στέλνει λάγνες ματιές. Και όταν γύριζα σπίτι σκεφτόμουν και πάλι συνεχώς τους δυο τους, μαζί. Η Έλενα βρήκε τρομερά διασκεδαστική τη κατάσταση που βίωνα. «Παράτα τους» μου πρότεινε. «Την θέλω» απάντησα εγώ. «Ε, αν τη θέλεις» αποκρίθηκε εκείνη, «πάρ’ την». Και αυτό έκανα. Ακολούθησα την Εύα ένα βράδυ ως το σπίτι της, στα σοκάκια της Άνω Πόλης, πολύ κοντά στο μέρος που είχα ξαναβρεθεί ενάμιση μήνα πριν. Εκεί που με είχε πετύχει ο Γιάννης δίχως να τον δω. Λίγο πριν ανοίξει την πόρτα της μικρής πολυκατοικίας πετάχτηκα μπροστά της. «Τι θες εσύ εδώ;» με ρώτησε τρομαγμένη. «Γιατί μ’ αποφεύγεις;» απαίτησα να μάθω. «Δεν...» τραύλισε εκείνη μα την διέκοψα. «Έρχεσαι ένα βράδυ και με προκαλείς με τον Γιάννη. Μου υπόσχεσαι διάφορα», της είπα με φωνή που έτρεμε από την ένταση και την έπιασα από τα μπράτσα σφιχτά «και μετά αδιαφορείς;» «Άσε με» έσκουξε εκείνη. «Τόσο καλά σε γαμάει ο κωλόγερος;» γρύλισα και την έσπρωξα ελευθερώνοντας την από τη λαβή μου. Για να μου ρίξει μια ηχηρή σφαλιάρα. «Ηλίθιε» ούρλιαξε, «σπίτι μ’ έφερε. Στ’ αρχίδια του μ’ είχε, εσένα γούσταρε. Και μου ζήτησε να τον βοηθήσω για να έρθεις εσύ σπίτι του!» Έμεινα να την κοιτάζω αποσβολωμένος. Δε με λυπήθηκε. «Τι νόμισες, πως σε γούσταρα; Χα! Για τον Γιάννη το’ κανα!» είπε και πήγε να μπει στη πολυκατοικία. Το επόμενο βράδυ πήγα στη δουλειά, αποφασισμένος πως θα έκανα μια εξαίρεση στην υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου. Για μια τελευταία φορά δε θα υπάκουα τη συμβουλή της Έλενας. Αφού με ήθελε τόσο πολύ που ζήτησε τη χάρη της Εύας, ας με είχε. Δε χρειαζόταν να μου στήσει παγίδα. Θα έπεφτα μόνος μου μέσα. Δεν ήμουν χαρούμενος μα ούτε και δυστυχισμένος. Ένιωθα μια αλλόκοτη ενέργεια μέσα μου. Μόνος στο μπαρ, είχα πολύ δουλειά, μα τα έφερνα βόλτα. Βρήκα ακόμη και χρόνο να απαντώ στα βλέμματα του Γιάννη. Όταν πια το μαγαζί άδειασε μείναμε με τον Γιάννη τελευταίοι στο μαγαζί. Καθάριζα το μπαρ όταν με πλησίασε. «Άσ’ τα γι’ αύριο» μου είπε. «Πάμε σπίτι μου, η Εύα είναι εκεί και μας περιμένει». Χαμογέλασα. «Γι’ αυτό δεν ήρθε απόψε;» έκανα αθώα. «Ναι», αποκρίθηκε. Περίμενα ένα ακόμη δευτερόλεπτο παίζοντας με την αγωνία του. «Εντάξει πάμε» απάντησα, γνωρίζοντας πως αυτό σήμαινε πως θα έπρεπε να περάσω το βράδυ σπίτι του. Και όχι μόνο. Μπήκα στη παλιά μερσεντές του και πριν προλάβω να βάλω ζώνη εκείνος ήδη επιτάχυνε. Σύντομα βρισκόμασταν στη μεζονέτα του στο Ρετζίκι. Καθίσαμε στον καναπέ, στο ζεστό σαλόνι μ’ ένα ποτήρι σίβας ο καθένας. «Και η Εύα;» είπα πονηρά μετά από λίγο. Το βλέμμα του άλλαξε σαν μια σπίθα ν’ άναψε μέσα του από το πουθενά. «Άσε την Εύα αγόρι μου» είπε και με πλησίασε αφήνοντας όπως-όπως το ποτήρι του στο τραπέζι, «Έχω δει τι κάνεις τα βράδια!» Αν και προετοιμασμένος για τα χειρότερα ομολογώ πως με εξέπληξε η τελευταία του φράση. Πήρα ευγενικά το απλωμένο χέρι του από το πόδι μου, ήπια άνετος μια γουλιά ουίσκι και τον ρώτησα «ποια βράδια; Τι λες;» Και τότε μου θύμισε την πρώτη μου φορά. «Ενάμιση μήνα πριν! Στο στενό, στην κυρηναίου, δίπλα σ’ έναν κάδο! Ήσουν εσύ μ’ ένα παλικάρι ακόμα, τον είχες βάλει κάτω και... Μη τ’ αρνηθείς, σας είδα! Μη ντρέπεσαι, έλα...», είπε και μ’ άρπαξε ορμητικά στην αγκαλιά του. Χαμογέλασα. Πόσο δίκιο είχε η Έλενα… Το ποτήρι μου έπεσε και το ουίσκι λέρωσε στο παχύ χαλί. Τα χέρια του Γιάννη τυλίχτηκαν γύρω μου ψάχνοντας αχόρταγα τα ρούχα μου. Όμως εγώ ξέφυγα εύκολα από την λαβή του και με μια κίνηση που τον ξάφνιασε με τη δύναμη μου, τον ακινητοποίησα στον καναπέ. Τώρα βρισκόμουν από πάνω του κρατώντας τα χέρια του δεμένα σε μια ατσαλένια λαβή. Άρχισε να μασάει τα λόγια του. «Που είναι η Εύα;» τον ρώτησα. «Ποια Εύα και ποιον Αδάμ με λες τώρα...» πήγε να πει προσπαθώντας να ξεφύγει. Τον πίεσα με δύναμη. Το ένα του χέρι παραλίγο να εξαρθρωθεί. Φώναξε από τον πόνο. «Δεν έχω ιδέα» παραδέχθηκε, «αλλά τι σε νοιάζει; Εγώ κι εσύ είμαστε ίδιοι, είμαστε ένα! Αφού σε είδα, ξέρω τι έκανες!» «Δεν έχεις ιδέα» δήλωσα. «Σε είδα!» σφύριξε εκείνος, «σε είδα παλιόπουστα με τα ίδια μου τα μάτια» «Δεν έχεις ιδέα τι έκανα», επέμεινα δυναμώνοντας τη φωνή μου και την λαβή μου ταυτόχρονα. Για λίγο σιώπησε. «Τι έκανες;» είπε κάποτε. «Ότι έκανα στην Έυα» απάντησα κι έσφιξα τα χέρια του ακόμη περισσότερο. Στη συνέχεια πλησίασα το πρόσωπο μου στο δικό του και σχεδόν αισθησιακά του ψιθύρισα στ’ αυτί, «ότι θα κάνω και σε σένα». Για μια τελευταία φορά τραντάχτηκε στα χέρια μου προσπαθώντας να ξεφύγει. Μάταια. «Εντάξει καν’ το μου, είναι ανάγκη να με πονάς τόσο;» διαμαρτυρήθηκε τελικά δίχως να έχει καταλάβει ακόμη τίποτα. «Δε θα αντισταθώ, γι’ αυτό σε είπα να’ ρθεις!» Γέλασα. Θα’ ταν η τελευταία φορά που θα παράκουα την Έλενα, τη «μητέρα» μου. «Δε μ’ είπες να’ ρθω γι’ αυτό Γιάννη» απάντησα. «Μπερδεύτηκες. Εμείς οι δυο δεν είμαστε το ίδιο. Στο σοκάκι της άνω πόλης δε παρατήρησες τι έκανα πάνω από το παλικαράκι. Με παρεξήγησες. Δεν είμαι πούστης. Βρυκόλακας είμαι» είπα και βύθισα τους κυνόδοντες μου στον ζεστό του λαιμό. Τέρμα στις παρεξηγήσεις με τους άντρες. Μετά από τον Γιάννη θα τρεφόμουν αποκλειστικά με γυναίκες. Τέλος Edited December 19, 2008 by Solonor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted December 12, 2008 Share Posted December 12, 2008 Καλή ιστορία. Έχεις προσέξει αρκετά κάποιες λεπτομέρειες με αποτέλεσμα να μην περιμένει ο αναγνώστης τις αποκαλύψεις του τέλους. Αυτή η τελευταία παράγραφος όμως, θα ήταν καλύτερα να ξαναγραφεί μόνο με τη δράση και χωρίς τις επεξηγήσεις που κατά τη γνώμη μου το χαλάνε λίγο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted December 14, 2008 Author Share Posted December 14, 2008 Thnx για τα σχόλια Κίτσο! Ειδικά στο δεύτερο μάλλον έχεις δίκιο, η αλήθεια είναι πως στη δεύτερη διόρθωση πρόσθεσα τη παράγραφο και κάπως βιαστικά ομολογουμένως. Η αλήθεια είναι πως ο λόγος που έγραψα την ιστορία ήταν κυρίως να δοκιμάσω αυτό που ανέφερες και ο μεγαλύτερος μου φόβος ήταν να θεωρήσει κάποιος πως έχω πρόβλημα με τις σεξουαλικές προτιμήσεις του καθένα (που δεν έχω). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted December 14, 2008 Share Posted December 14, 2008 Ναι, κατάλαβα την αγωνία σου να αποφύγεις την παρερμήνευση. Σε αυτή σου την προσπάθεια όμως να τα εξηγήσεις όλα στα γρήγορα κάπου το πιέζεις. Ίσως αν ξαναγράψεις την τελευταία παράγραφο λίγο πιο αναλυτικά βρίσκοντας τρόπο να περάσεις την πληροφορία μέσα από την περιγραφή και όχι στα λόγια του χαρακτήρα. Στην προτελευταία πρόταση επίσης μπορείς να παραλήψεις το όνομα χωρίς να αλλοιωθεί το νόημα (θα είναι και πιο όμορφη η αποκάλυψη). Α και στην υγειά του. Δεν ξέρω αν το κατάλαβες αλλά μου αρέσει αυτό το διήγημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 15, 2008 Share Posted December 15, 2008 Ομολογώ ότι μ' έπιασες εξ απροόπτου. Έτσι όπως ήταν και ανεβασμένο το διήγημα στις Διάφορες Ιστορίες, φαντάστηκα ότι είχε να κάνει με ερωτική ιστορία ή ό,τι άλλο σ' ένα μπαρ. Κι εκεί που δεν μπορούσα να καταλάβω τι του είναι η Έλενα, που ζει μαζί του και του δίνει και συμβουλές με ποιον και με ποιαν να πάει, κι αν ο τύπος είναι μιας ή άλλης ή διπλής σεξουαλικής ζωής, πραγματικά μου ήρθε το τέλος και το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ. Ίσως χωράει λίγη βελτίωση η τελευταία παράγραφος, όπως γράφει ο Κίτσος, αλλά δε θέλει και πολλά πράγματα. Μια δυο προτασούλες παραπάνω χωρίς φυσικά ν' αλλάξει τίποτα από την τελευταία πρόταση, που είναι το κλου της ιστορίας και δένει ωραιότατα με την αρχή. Αναρωτιέμαι μόνο εκεί που λες ότι ίσως βλέπουν αγκαλιασμένοι το ηλιοβασίλεμα, αλλά μπα μάλλον θα έχουν ξεραθεί στον ύπνο, μήπως εννοείς την ανατολή; Λογικά γύρισαν σπίτι ξημερώματα, έκαναν έρωτα, κοιμήθηκαν ή είδαν την ανατολή. Το ηλιοβασίλεμα είναι πολλές ώρες μετά και μάλλον εκείνη την ώρα θα έπρεπε να το έχουν διαλύσει για να ετοιμαστουν για τη δουλειά τους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted December 17, 2008 Author Share Posted December 17, 2008 (edited) Ευχαριστώ για τα σχόλια κ τις διορθώσεις! Το ηλιοβασίλεμα όντως ήταν ανατολή, (Εντιτ) διορθώθηκε χμμ μαζί με το τέλος, το οποίο ομολογώ πως έγραψα ελαφρώς απερίσκεπτα! Edited December 19, 2008 by Solonor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nova Posted September 18, 2009 Share Posted September 18, 2009 Καλό, μου άρεσε. Και ούτε που το κατάλαβα τι έπαιζε, μέχρι μερικές σειρές πριν από το τέλος. Μπράβο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted September 18, 2009 Share Posted September 18, 2009 Αυτή η ιστορία αποτελεί χαρακτηριστική επίδειξη του εγγενούς προβλήματος των ιστοριών τρόμου: Ξέρουμε ότι είναι ακριβώς αυτό (τρόμου) κι αυτό μας ψιλιάζει τόσο πολύ που χάνεται συνήθως ένα σημαντικό κομμάτι συγγραφικού αιφνιδιασμού και συνεπώς αναγνωστικής ευχαρίστησης. Έδω όμως δεν το ξέραμε! Η πολύ καλή ιδεά να ανέβει στις Διάφορες Ιστορίες έχει σαν αποτέλεσμα την εκτόξευση του ενδιαφέροντος από τις πρώτες κιόλας γραμμές. Σκεφτείτε: Αν ξέραμε ότι ήταν τρόμου, η μόνη μας απορία θα ήταν ποια ακριβώς θα είναι η μακάβρια (ή τουλάχιστον δυσοίωνη) εξέλιξη. Τώρα, έτσι όπως μπλέχτηκαν από πολύ νωρίς οι σεξουαλικές προτιμήσεις των χαρακτήρων, δεν ξέραμε τι να περιμένουμε. Μου θύμισε τη σφαλιάρα που φάγαμε μόλις μπήκαμε μετά το διαλειμμα για το δεύτερο μέρος του "From Dusk to Dawn". Και, δεν διέκρινα πουθενά κάποια υπόνοια ότι ο συγγραφέας τραβάει ζόρι με συγκεκριμένους σεξουαλικούς προσανατολισμούς. Μετά τα απαραίτητα μερεμετάκια δεν θα είναι καθόλου άσχημο, Αντών'! Απλώς, αναπόφευκτα θα χάνει πολύ αν το διαβάσει κανείς σε horror context. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted September 18, 2009 Author Share Posted September 18, 2009 Thnx για τα σχόλια, το παραδέχομαι, έκανα μπινιά, αλλά δεν είχα κακό σκοπό! (ή μήπως είχα;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.