Naroualis Posted January 2, 2009 Share Posted January 2, 2009 Η γενική εντύπωση ήταν επιβλητική. Σαν να άκουγα μέσα στο μυαλό μου ένα κοσμικό γκονγκ. Τα καλά σημεία: Η ατμόσφαιρα. Η διήγηση που «σπάει» από τις αναφορές και τους παραλληλισμούς με τη Μαύρη Όπερα. Το «αστυνομικό» στυλ του ήρωα. Το ότι δεν ξεχνάς το ambient που έχεις δημιουργήσει, ακόμη και μέχρι το τέλος, ακούγονται οι άριες της τραγουδίστριας. Ούτε που κατάλαβα πότε τελείωσε, απορροφήθηκα εντελώς από την αφήγηση. Τα κακά σημεία: Το αιωρούμενο τέλος. Ποιος τον σκότωσε και γιατί; Απλά και μόνο για να κρατήσεις δραματικό το φινάλε; Και το Σπαθί τι ρόλο έπαιζε στο όλο θέμα; Και ποιοι ήταν οι Οχτώ; Αν όπως λες η πληροφορία για όλα αυτά υπάρχει μέσα στο κείμενο, εγώ δεν κατάφερα να την εντοπίσω. Κι όπως ήταν λογικό έμεινα στον αέρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 2, 2009 Author Share Posted January 2, 2009 Διευκρινίσεις μετά το τέλος του διαγωνισμού παιδιά. Θα υπογραμίσω και μέσα στο κείμενο το πού είναι οι διάφορες πληροφορίες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Celestial Posted January 5, 2009 Share Posted January 5, 2009 Μου αρεσε παρα πολυ, και κατ επέκτασην γι αυτο θεωρώ οτι ενα μεγάλο μερος απο τα σχόλια που διάβασα ειναι ψιλοάκυρα ειδικα το αν μια ιστορια ειναι rpgοιστορία η οχι ειδικα για μενα ειναι non-comment μιας και υπαρχουν rpg για τα πάντα και τα πάντα ανάγονται αν θες σε rpg για μένα ο χαρακτήρας εδω ειναι η μαυρη όπερα, μεσα στην οποία εγινε μια συμφωνία και δυο πουθενάδες σκοτώθηκαν, δε νομιζω οτι χρειάζεται να ξέρεις οτιδήποτε γι αυτους μιας και Στη μαυρη οπερα το σοου συνεχίζεται η μόνη μου ένσταση ειναι εδω Στη Μαύρη Όπερα πάντα πλήρωνεις πολύ ακριβότερα από όσο νομίζεις. δε νομιζω οτι πλήρωσε πολύ ακριβότερα απο όσο νόμιζε... θα μπορόυσε να ειναι πολυ χειρότερα, ασε που πήρα την εντύπωση οτι με την ολοκλήρωση της εκδίκησης ο μαγος η οτι ειναι ψιλοέχασε οτι τον οδηγούσε... παντως δε μου το χαλάει το τελος σου πολύ καλο στύλ ακόμα και αν σαν ιστορία δεν με πολυγεμίζει Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
greenmist Posted January 5, 2009 Share Posted January 5, 2009 Το σκηνικό που δημιούργησες, η μαύρη όπερα, είναι πρωτότυπο και άρτια δοσμένο, όσον αφορά σε περιγραφή και σκηνές. Ο ρυθμός και η γραφή σου ήταν, για άλλη μία φορά, θαυμάσια. Μου αρέσει ιδιαίτερα ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεσαι τους χαρακτήρες σου, γιατί δίνεις μία πλήρη και λεπτομερή εικόνα στον αναγνώστη. Μία καλή ιστορία σε κάθε επίπεδο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 11, 2009 Author Share Posted March 11, 2009 Διευκρινίσεις μετά το τέλος του διαγωνισμού παιδιά. Θα υπογραμίσω και μέσα στο κείμενο το πού είναι οι διάφορες πληροφορίες. Σας είχα υποσχεθεί κάτι αλλά το ξέχασα. Τεσπά, επειδή πολλοί ζητούσατε διευκρινήσεις, here is the whole deal. Η ιστορία λαμβάνει χώρα σε ένα multiverse (όπως πολλές από τις ιστορίες μου). Στον κόσμο της Μαύρης Όπερας, τον έλεγχο τον έχουν οι Οχτώ, οχτώ θεότητες που υπάγονται στο Χάος (σε καθαρά Moorcock-ικά πλαίσια) και, για να εξασφαλίζουν ότι στον κόσμο τους δε θα επεμβαίνουν όντα από άλλους Κόσμους δίνουν τη δύναμη της Μαγείας σε κάποιους θνητούς. Ο Τζάραν είναι ένας από αυτούς, μόνο που, κουρασμένος από το έργο του ("Η μόνη τους διαφορά είναι ότι ο νεκρός δε σου δίνει ένα σπαθί,” σχολίασε ο Τζάραν, περισσότερο προς τον εαυτό του παρά στο συνομιλητή του, “και δε σου ζητάει να γίνεις ο πιστός του ιππότης.”) φεύγει και γίνεται ένας Ταξιδιώτης, άτομο που περιπλανιέται από Κόσμο σε Κόσμο. Στα ταξίδια του έφτασε στην ειρηνική πόλη της Ιχάτβαν και παντρεύτηκε μια από τις γυναίκες της, τη Μύρνα. Δεν υπολόγισε όμως στον Ιαφερνη, έναν άλλο Ταξιδιώτη που, προσπαθώντας να αποκτήσει τον έλεγχο της πόλης, την κατέστρεψε ολοσχερώς. Ο Τζάραν, αφού κατάφερε να επιβιώσει, άρχισε να κυνηγάει αυτόν και τους συνεργούς του. Το κυνηγητό τους έφερε πίσω στον Κόσμο του Τζάραν. Η Μαύρη Όπερα, ένα κλάμπ, αλλά και μυστικός τόπος συνάντησης των Ταξιδιωτών στην πόλη που βρέθηκαν, ήταν ένας σίγουρος προορισμός και για τους δύο. Ο υπερόπτης Ιαφερνής υπολόγιζε ότι ο Τζάραν θα είχε πρόβλημα στον Κόσμο από τον οποίο έφυγε και θα αντιμετώπιζε αντιξοότητες (χωρίς βέβαια να ξέρει ότι οι Οχτώ πιθανότατα θα αδιαφορούσαν για τον παλιό τους υπηρέτη) και χωρίς να υπολογίζει πόσο πιο δυνατή θα ήταν η Μαγεία του. Τώρα, για τον πυροβολισμό του τέλους, βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 11, 2009 Share Posted March 11, 2009 Ξέχασες να αναφέρεις ότι η ιστορία σου δημοσιεύτηκε στο Mystery αυτού του μήνα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 11, 2009 Author Share Posted March 11, 2009 Ξέχασες να αναφέρεις ότι η ιστορία σου δημοσιεύτηκε στο Mystery αυτού του μήνα. Ναι, το ξέχασα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vkarg Posted March 13, 2009 Share Posted March 13, 2009 αν και έχει κάποιες ελλείψεις back feed μου άρεσε. κυρίως με τράβηξε ο τρόπος γραφής σου και οι περιγραφές της Μαύρης Όπερας. καταφέρνείς να με κάνεις να συμπαθήσω τον κεντρικό ήρωα αλλά με έναν λίγο συγκεχυμένο τρόπο. γενικά μου άρεσε!αυτα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted August 28, 2011 Share Posted August 28, 2011 Ανάμεσα στους διαγωνισμούς, κάνω bump σε ιστορίες που πιστεύω ότι αξίζουν πραγματικά τον κόπο να διαβαστούν από τα καινούρια μέλη και να ξαναδιαβαστούν από τα παλιά, και οι οποίες είναι λίγο ή πολύ θαμμένες στις βιβλιοθήκες και δεν περιλαμβάνονται στη προσωπική μου Λίστα. Η σειρά είναι χρονολογική. Διαβάστε και θυμηθείτε ότι η γνώμη σας έχει μεγάλη σημασία για τους συγγραφείς. Bump "Στη Μαύρη Όπερα" του Nihilio, λοιπόν! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted August 29, 2011 Share Posted August 29, 2011 (edited) Ειναι καλο! Εμενα μου εβγαλε κατι μεταξυ φιλμ νουαρ και φαντασυ. Η παμπ μαυρη οπερα, η τραγουδιαρα με το μαυρο νυφικο και τις αριες, ο τυπος που στην αρχη θυμιζει λιγο ντετεκτιβ. Συμφωνω με την σονυα πως θα ηταν καλυτερα μεσα σε ενα μεγαλυτερο κειμενο. Μονο του στεκεται γιατι βγαζεις καλο νοημα του τι γινεται αλλα λιγο οριακα. Ο μιχαλης ειναι σχετικα λιτος σε περιγραφες και αναλυσεις, αλλα εμενα μου παει σαν στιλ του, του ταιριαζει. Δεν θα μπορουσα να τον φανταστω να χρησιμοποιει φρασεις του τυπου "τα αλαβαστρινα κρινοδαχτυλα της δεσποσυνης". Δεν το λες κανενα φοβερο στορυ... ενας εκδικητης που εχασε την γυναικα που αγαπησε οσο τιποτα αλλο στον κοσμο και κυνηγαει τον υπαιτιο για αποδωση δικαιοσυνης και εκδικησης. Αλλα παρολα αυτα δεν με ενοχλησε γιατι η ατμοσφαιρα στην μαυρη οπερα ηταν πολλη ξεχωριστη και με κρατουσε. Μου αρεσαν οι φρασεις που παρεμβαλονταν π.χ. στην μαυρη οπερα ολα εχουν μια τιμη, στην μαυρη οπερα ολοι βρισκουν αυτο που θελουν κτλ Εδιναν ενα ξεχωριστο υφος. Φοβερη εικονα να βγαζει το σπαθι απο την καρδια του! Ανεπαναληπτο! Μου σηκωθηκε η τριχα. Και καπου θυμηθηκα να εχω διαβασει σε φιλοσοφικα κειμενα να λενε πως το σπαθι πρεπει να βγαινει απο την καρδια. Και η περιγραφη του δαιμονα καλη. Θα ηθελα λιγο παραπανω μαχη-λιγο ομως. Μου αρεσε η ιδεα του να τον τελιωνει με ενα μονο χτυπημα, αλλα οχι τοσο γρηγορα. Επειδη ειναι και η κορυφωση του κειμενου, θα ηθελα να εχει λιγο δραση παραπανω. Το τελος μου φανηκε κλισε. Σκοτωσε εναν δαιμονα και πεθαινει τοσο ευκολα τοσο αδικα? Θα μου πεις δεν τον ενδιεφερε κατι αλλο πια. Η μπορει και να ηταν αυτο που πια ηθελε. Δεν ειχε ισως αλλο λογο να ζει. Αλλα θα προτιμουσα να πορευεται αιωνιως με τις αναμνησεις να τον κυνηγουν. Ειναι πιο τραγικο. Πιο παθιασμενο. Κατι τελευταιο που δεν μου αρεσε ειναι σε μια φραση στην αρχη που μιλας και λες για τα μικρα ματια και πως ηταν το μοναδικο μικρο πραγμα που ειχε πανω του. Πολλη λεπτομερεια ισως αλλα αυτη η φραση εμενα δεν μου αρεσε. Μου εκανε λιγο κλισε ματσο τυπου "φιλε ειναι το μονο πραγμα που εχω πανω μου μικρο χαφ που (φτυνει και μια ροχαλα κιολας). Τωρα ειδα πως αυτη η ιστορια δημοσιευτηκε! Μπραβο αγορι! Edited August 29, 2011 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted August 29, 2011 Share Posted August 29, 2011 Τωρα διαβασα και ολο τον κοσμο που εχεις σκεφτει. Ειναι πολυ ωραιος και θα ηθελα και αλλες ιστοριες απο αυτο το συμπαν. Moorορικο αλλα ξεχωριστο και δικο σου. Αυτο νομιζω ειναι το νοημα του να διαβαζεις αλλους συγγραφεις. Να εμπνευεσαι και να ξεκινας κατι δικο σου. Οχι στειρα αντιγραφη αλλα πραγματικη εμπνευση. Σαν το κερι που αναβει ενα αλλο κερι και ενα αλλο κερι κτλ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.