Spyrex Posted October 7, 2012 Share Posted October 7, 2012 Σπύρο απο τη μεριά μου θα σου έλεγα να μαζέψεις πρώτα πληροφορίες για όλα τα έργα του Hill και μετά να αποφασήσεις. Αυτά τα λέω για δυό λόγους. Πρώτον γιατί διαβάζοντας τακτικά όλα τα σχόλια των μελών, έτσι και τα δικά σου, έχω την αίσθηση πως είσαι δύσπιστος αρκετά στις αγορές σου και καλά κάνεις φυσικά. Κατά δεύτερον, διαβάζοντας τα σχόλια σου και ειδικά τις βαθμολογίες των βιβλίων σου, μπορώ να πω οτι έχουμε υπερβολικά κοινά γούστα, καθώς σε πολλά βιβλία έχω δώσει την ίδια βαθμολογία! Βιβλία που διάβασα κατά το παρελθόν. Απο Hill έχω διαβάσει "τα φαντάσματα...." το οποίο και θεωρώ μέτριο προς καλό. Σίγουρα όχι κάτι το ιδιαίτερο με 2-3 ιστορίες να ξεχωρίζουν. Θα δώσω και μια δεύτερη ευκαιρία με το "κουτί...." καθώς περιμένει στο ράφι και βλέπουμε με τον εν λόγω κύριο. Πάντως δε τίθεται θέμα τιμών, αλλιώς τα χτυπάς και τα δύο άνετα. Έχω δει πολλές κριτικές για τα έργα του Hill, γι' αυτό και δεν πρόκειται να διαβάσω το Κουτί και το Κερασφόρος. Αλλά τα φαντάσματα, θα ήθελα να τα διαβάσω... Όχι μόνο λόγω του θέματος, αλλά και από περιέργεια για το γράψιμο του συγγραφέα, καθώς και για το κατά πόσο θα με τρομάξει ένα βιβλίο με τέτοιο θέμα. Σ' ευχαριστώ, πάντως, που μου είπες κι εσύ τη γνώμη σου. δηλαδή αν σε αρέσουν τα "Φαντάσματα..." δεν επιχειρήσεις να διαβάσεις και τα υπόλοιπα; Aν μου αρέσουν, ίσως διαβάσω και το Κουτί αλλά για τον Κερασφόρο σχεδόν το αποκλείω... αν θέλεις μου απαντάς: είναι θέμα θρησκευτικών πεποιθήσεων; Όχι, όχι καμιά σχέση! Είναι θέμα αρνητικών σχολίων στο φόρουμ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted November 3, 2012 Share Posted November 3, 2012 Ψάχνοντας ταινίες του Alexander Aja (πολύ καλός σεναριογράφος/σκηνοθέτης στο είδος) ανακάλυψα πως η ταινία που έχει στα σκαριά είναι ο Κερασφόρος, και βγαίνει του χρόνου με τον Daniel Radcliffe να παίζει τον Ig... Θα προτιμούσα φυσικα το Κουτί, αλλά και πάλι... Ενδιαφέρον θα έχει. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WolfBack Posted November 4, 2012 Share Posted November 4, 2012 Ψάχνοντας ταινίες του Alexander Aja (πολύ καλός σεναριογράφος/σκηνοθέτης στο είδος) ανακάλυψα πως η ταινία που έχει στα σκαριά είναι ο Κερασφόρος, και βγαίνει του χρόνου με τον Daniel Radcliffe να παίζει τον Ig... Θα προτιμούσα φυσικα το Κουτί, αλλά και πάλι... Ενδιαφέρον θα έχει. Φαίνεται πως ο Daniel Radcliffe μετά τον Harry Potter έχει στραφεί για τα καλά στις ιστορίες τρόμου, όπως το "Woman In Black". Δεδομένου του ότι δεν τον έχω συνδιάσει με τον ρόλο του Ίγκ διαβάζοντας το βιβλίο, ίσως να τα καταφέρει επάξια του ρόλου αυτού... Ποιος ξέρει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted February 28, 2013 Share Posted February 28, 2013 Διάβασα τα "Φαντάσματα του 20ού αιώνα". Όλο το βιβλίο είναι ωραία γραμμένο και με ωραίες εικόνες. Περιέχει μερικά αλλόκοτα διηγήματα και κανά δυο με όχι τόσο πρωτότυπη πλοκή. Δεν θα το χαρακτήριζα όμως τρόμου, καθώς μόνο μία ή δύο ιστορίες είναι λίγο τρομακτικές. Κατά γενική ομολογία το βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ, ίσως περισσότερο κι απ' όσο περίμενα. Κορυφαία διηγήματα μου φάνηκαν το πρώτο και το τελευταίο. Η καλύτερη ιστορία τρόμου της χρονιάς είχε μία τρομερή για μένα πλοκή και η σκηνή στο τέλος μου φάνηκε όλα τα λεφτά. Η καλύτερη αρχή για την πρώτη μου επαφή με τον Χιλ. Το Φάντασμα του σινεμά μου άρεσε κι αυτό πολύ ίσως όμως θα μπορούσε να ήταν λίγο μεγαλύτερη η ιστορία ώστε να την απολάμβανα περισσότερο. Χωρούσε κι άλλη ανάπτυξη πιστεύω. Το Ποπ Αρτ είναι το πιο αλλόκοτο διήγημα που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής. Καλό, αλλά δεν ξετρελάθηκα. Το Θ' ακούσεις την ακρίδα να τραγουδάει είχε μία ενδιαφέρον πλοκή με ωραίο τέλος που όμως ίσως θα μπορούσε να έχει περισσότερη δράση Οι γιοι του Αβραάμ ήταν μία ωραία ιστορία αλλά προβλέψιμη. Το Μαύρο τηλέφωνο μου άρεσε επίσης πάρα πολύ και με τρόμαξε. Ήταν αυτό ακριβώς που περίμενα από αυτή την ιστορία που ήδη διαβάζοντας την περίληψη ήξερα ότι θα μου αρέσει. Το Φτερά στα πόδια μου φάνηκε μέτριο, σίγουρα τίποτα το ιδιαίτερο. Η Στερνή Ανάσα ήταν μία αλλόκοτη ιστορία και την απόλαυσα από την αρχή μέχρι το τέλος. Σπουδαίο διήγημα. Τα Νεκρά Ξύλα είναι ένα αλλόκοτο διήγημα δύο σελίδων, δεν μπορώ να το κρίνω. Το Πρόγευμα της Χήρας μου άρεσε πολύ. Αν έλεγα οτιδήποτε παραπάνω θα ήταν σπόιλερ. Η Μάσκα του Πατέρα μου, είναι μία ιστορία, όχι απολύτως κατανοητή όσον αφορά την εξέλιξη των γεγονότων αλλά συμπαθητική. Τέλος, με το Εθελούσιος Εγκλεισμός δένει το γλυκό για αυτήν την πολύ ωραία συλλογή. Τα Καλύτερα από το Σπίτι, και Ο Μπόμπι Κονρόι επιστρέφει από τους νεκρούς δεν μου άρεσαν τόσο. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wasteland Posted March 5, 2013 Share Posted March 5, 2013 O κύριος Hill γράφει το καλύτερο horror comic των τελευταίων χρόνων, το Locke and Key. Μην το χάσετε με τίποτα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Airbourne Posted August 16, 2013 Share Posted August 16, 2013 (edited) Κερασφόρος Ένα βιβλίο. Ένας παραμορφωτικός καθρέπτης των πιο σκοτεινών και ενδόμυχων σκέψεων μας. Το πρώτο βιβλίο του Τζό Χίλ που διάβασα, αποδείχτηκε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για εμένα. Δεν ξέρω ή μάλλον μπορεί και να καταλαβαίνω πως είναι να μεγαλώνεις με πατέρα τον Στέφεν Κίνγκ. Σε αυτή την περίπτωση πάντως το μήλο έχει πέσει κάτω από τη μηλιά χωρίς η φλούδα του να αποχτήσει ούτε ένα ψεγάδι. Πέρα από τις υπερφίαλες όσο και πομπώδεις προτάσεις που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος για να περιγράψει κάτι τόσο αριστοτεχνικό, ο Τζό Χίλ έγραψε μια ιστορία. Την ιστορία του Ίγκ. Μια ιστορία ενός ανθρώπου που αποχτά ξαφνικά στη ζωή του Κέρατα. Μαζί με τα απαίσια κέρατα, ο Ιγκ ανακαλύπτει πως έχει αποκτήσει και μια τρομερή δύναμη. Την δυνατότητα να διαβάζει τις ψυχές των άλλων ανθρώπων. Μια δολοφονία, ένας καλός φίλος. Μπορεί ένας άνθρωπος να κρύβει μέσα του μια τόσο δαιμονική ψυχή ή όλοι μας έχουμε μέσα μας έναν άγγελο και έναν δαίμονα; Το βιβλίο διαβάζεται πολύ γρήγορα. Καλογραμμένο σε σημείο να νιώθω πως βρίσκομαι σε μια γωνία και βλέπω τα πάντα, από τις περιγραφές μέχρι τα γεγονότα. Η κάθε πρόταση είναι τόσο καλοζυγισμένη και δεμένη με το υπόλοιπο κείμενο σαν μια πίτσα με τα υλικά της αρμονικά δεμένα, ζύμη, τυριά, έξτρα υλικά . Σε σημεία του μπορεί να έχει κάποιες βλάσφημες περιγραφές αλλά παραμένει σε ένα επίπεδο αξιόλογο για το είδος. Οι βασικοί χαραχτήρες πολύ δουλεμένοι. Ακόμη και αν είναι πολύ περίεργο για κάποιον που θέλει να είναι συγγραφέας, και αυτός ο κάποιος, να έχει πατέρα τον Στέφεν Κίνγκ, καταφέρνει και περνά μια δική του προσωπική γραφή απαλλαγμένη, εκτός ορισμένων πολύ μικρών κομματιών, από την μεθοδική γραφή του πατρός. Φαίνεται ότι το έχει... Δεν έχω διαβάσει ακόμη καμία κριτική για αυτό το βιβλίο σε αυτό το φόρουμ. Θα το κάνω αμέσως τώρα... ΥΓ. Στα αρνητικά του η επανάληψη της λέξης "Κροτάλισε". Επίσης τα φλάσμπακ έκοβαν αρκετή από την ορμή που είχε αποχτήσει το κείμενο στη αρχή. Βέβαια καταλαβαίνω ότι έτσι προσπαθούσε να δέσει την ιστορία... Θα ψάξω και για τα άλλα του βιβλία...Σίγουρα. Edited August 16, 2013 by Airbourne 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 24, 2013 Share Posted September 24, 2013 Το νέο βιβλίο του Joe Hill με τον τίτλο NOSA42, θα κυκλοφορήσει σίγουρα μέσα στο 2014 από τις εκδόσεις Bell. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gregacm Posted October 16, 2013 Share Posted October 16, 2013 Τελειωσα λοιπον το Κουτι σε Σχημα Καρδιας. Απο τις πρωτες κιολας σελιδες, που σε βαζουν αμεσως στο ψητο, ειχα την εντυπωση οτι θα μου αρεσει και δεν διαψευστηκα. Παρα πολυ ωραια ιστορια και καλος ρυθμος στην αφηγηση. Η οποια μου θυμισε αρκετα τον μπαμπα Στιβεν (εκτος κι αν ειναι η ιδεα μου, επηρεασμενος απο το οτι ηξερα οτι ειναι γιος του), με τα φλασμπακ της και τα συναφη. Θα περιμενα, ισως, λιγο περισσοτερο τρομο αφου, ενω ξεκιναει δυνατα, καπου στη μεση μου φανηκε οτι δεν ειχε οσο θα ηθελα. Κλεινει ομως δυνατα, οποτε ολα καλα! Εχω ακομα το Φαντασματα του 20ου Αιωνα, απο Χιλ και μαλλον θα το διαβασω ψιλοσυντομα. Ο Κερασφορος, ειναι εξαντλημενο αν δεν κανω λαθος, ε;! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted October 16, 2013 Share Posted October 16, 2013 Τελειωσα λοιπον το Κουτι σε Σχημα Καρδιας. Απο τις πρωτες κιολας σελιδες, που σε βαζουν αμεσως στο ψητο, ειχα την εντυπωση οτι θα μου αρεσει και δεν διαψευστηκα. Παρα πολυ ωραια ιστορια και καλος ρυθμος στην αφηγηση. Η οποια μου θυμισε αρκετα τον μπαμπα Στιβεν (εκτος κι αν ειναι η ιδεα μου, επηρεασμενος απο το οτι ηξερα οτι ειναι γιος του), με τα φλασμπακ της και τα συναφη. Θα περιμενα, ισως, λιγο περισσοτερο τρομο αφου, ενω ξεκιναει δυνατα, καπου στη μεση μου φανηκε οτι δεν ειχε οσο θα ηθελα. Κλεινει ομως δυνατα, οποτε ολα καλα! Εχω ακομα το Φαντασματα του 20ου Αιωνα, απο Χιλ και μαλλον θα το διαβασω ψιλοσυντομα. Ο Κερασφορος, ειναι εξαντλημενο αν δεν κανω λαθος, ε;! Ο Κερασφόρος κυκλοφορεί κανονικότατα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gregacm Posted October 17, 2013 Share Posted October 17, 2013 Ναι, το κοιταξα κι εγω. Πως μου ειχε κολλησει οτι ειχε εξαντληθει; Τεσπα. Thanks anyway! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μιχάλης Posted October 17, 2013 Share Posted October 17, 2013 Παλαιότερα που το είχα ψάξει, μου το έβγαζε εξαντλημένο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted December 4, 2013 Share Posted December 4, 2013 Το NOS4A2 θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις Bell τον Ιούλιο του 2014. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 5, 2014 Share Posted February 5, 2014 (edited) Πάει και το Κουτί σε σχήμα καρδιάς, που το διάβασα με αφορμή την Τρομοπρόκληση 2014. Είναι το δεύτερο βιβλίο του Τζο Χιλ που πιάνω στα χέρια μου, μετά την συλλογή διηγημάτων Φαντάσματα του 20ου αιώνα που διάβασα τον Οκτώβριο του 2013. Είπα να πάρω τα βιβλία με την σειρά που τα έγραψε ο συγγραφέας τους και έτσι, όπως φαντάζεστε, επόμενο στην σειρά είναι ο Κερασφόρος και αμέσως μετά το καινούργιο του NOS4A2, όταν με το καλό κυκλοφορήσει στα ελληνικά (το καλοκαίρι λογικά!). Στα του βιβλίου τώρα: Για πρώτη προσπάθεια του Τζο Χιλ στην μυθιστορηματική φόρμα, το αποτέλεσμα είναι άκρως ικανοποιητικό. Η ιστορία έχει να κάνει με έναν μεσήλικα ροκ σταρ, τον Τζουντ Κόιν, που του αρέσει να συλλέγει διάφορα παράξενα και μακάβρια αντικείμενα. Έτσι, όταν ανακαλύπτει σε μια ιστοσελίδα αγοραπωλησιών μια αγγελία πώλησης ενός φαντάσματος, ξετρελαίνεται και σπαταλά χίλια δολάρια για να το αποκτήσει. Μετά από λίγες μέρες, λαμβάνει ένα μεγάλο κουτί σε σχήμα καρδιάς, το οποίο περιέχει ένα κοστούμι, το στοιχειωμένο κοστούμι ενός αγνώστου άντρα, του νεκρού πατριού της γυναίκας που έγραψε την αγγελία. Το φάντασμα δεν είναι καθόλου τυχαίο όμως, όλο και κάποιο λόγο έχει που θα ακολουθεί παντού τον Τζουντ και θα κάνει την ζωή μαρτύριο, τόσο αυτού όσο και όποιου άλλου βοηθήσει ή συμπονέσει τον Τζουντ... Το βιβλίο έχει τα πάντα: Έντονο υπερφυσικό στοιχείο, στιγμές ανατριχίλας, δράση, δυνατές σκηνές, εκπλήξεις και αρκετά καλά σκιαγραφημένους χαρακτήρες. Και όχι μόνο αυτό, η γραφή είναι εξαιρετική, ευκολοδιάβαστη και δεν σε κουράζει. Ναι, θυμίζει λίγο τον πατέρα του, κάτι λογικό μιας και πάω στοίχημα ότι έχει διαβάσει τα άπαντα του και όσο να'ναι θα έχει επηρεαστεί, σίγουρα όμως έχει και δικά του στοιχεία που τον κάνουν να ξεχωρίζει από τον Βασιλιά. Δυο στα δυο λοιπόν και είμαι σίγουρος ότι τα επόμενα βιβλία του θα είναι εξίσου ενδιαφέροντα και καλά... Σχόλιο για τα Φαντάσματα του 20ου αιώνα, εδώ. Edited February 5, 2014 by BladeRunner 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nhrhida Posted April 30, 2014 Share Posted April 30, 2014 Τελείωσα το Κερασφόρος. Απογοητεύτηκα που ενώ είχε όλα τα στοιχεία που θα το έκαναν πολύ δυνατό, πήγε κι έχωσε μέσα 100 φλας μπακ εκ των οποίων τα 99 ήταν γραμμένα έτσι που τα έβρισκα βαρετά και κατάφερναν να με πετούν έξω από την ροή. Σε κάποιο σημείο ξαναγύρισε στο "τώρα" του Ιγκ και για μια στιγμή έπρεπε να σκεφτώ ποιο ήταν αυτό το "τώρα". Δεν ξέρω αν φταίει το πως τα έγραψε ή το ότι τα έγραψε γενικά. Γράφει πολύ καλά, δημιουργεί ζωντανες εικόνες, χαρακτήρες, συναισθήματα αλλά τελικά δεν κατάφερε να αποφύγει τις περιττές σελίδες που κόβουν αντί να προσθέτουν στο βιβλίο. Η ιστορία ήταν πολύ καλύτερη από το Κουτί σε Σχήμα Καρδιάς. Αλλά εκείνο ήταν καλύτερο σε ροή, πιο σφιχτοδεμένο. Σε πολλά σημεία η γραφή του μου θύμισε τον Κινγκ (τον καλό Κινγκ) αν και δεν το είχα στο μυαλό μου να προσέξω αν μου τον θυμίζει. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 30, 2014 Share Posted April 30, 2014 Κερασφόρος λοιπόν. Πολύ καλή ιδέα από έναν συγγραφεα που δε σε κάνει στιγμή να ξεχνάς πως κατέχει την τέχνη του λόγου. Όμως η ιδέα του ξεμένει από ορμή στις πρώτες 100 σελίδες και μετά, σε αντίθεση με τον πατέρα του που το κάνει εξαιρετικά, αρχίζει να αναμασά και να καθυστερεί πράγματα με φλασμπακ και τα λοιπά, κουράζοντας τον αναγνώστη. Εδώ και εκεί υπάρχουν μερικά εξαιρετικά σημεία (πχ ακόμα και στο κουραστικό φλασμπακ προς το τέλος πετυχαίνει άψογα την ΟΓ του κακού) αλλά συνολικά το βιβλίο με κούρασε. Πολύ. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted May 13, 2014 Share Posted May 13, 2014 Το NOS4A2 θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Bell μέσα στον Ιούνιο. Ο ελληνικός τίτλος: Νοσφεράτου. Περισσότερες λεπτομέρειες όταν τις μάθω 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted May 27, 2014 Share Posted May 27, 2014 Ο Τσαρλς Μανξ έχει μια παλιά Ρολς-Ρόις, με μια παράξενη πινακίδα που γράφει NOS4A2. Μ' αυτήν πηγαίνει βόλτα τα παιδάκια σ' ένα παραμυθένιο μέρος, τον Χριστουγεννότοπο. Κι εκεί, στη χώρα της διεστραμμένης φαντασίας του, οι αθώοι επισκέπτες του μεταλλάσσονται σε πλάσματα τρομακτικά σαν τον ίδιο… Η Βικτόρια Μακουίν έχει το χάρισμα να βρίσκει πράγματα: Ένα χαμένο μπρασελέ, μια φωτογραφία… Συμβαίνει όποτε περνάει με το ποδήλατό της την παλιά γέφυρα στο δάσος. Δεν το 'χει πει σε κανέναν –καλά καλά δεν ξέρει ούτε κι εκείνη πώς γίνεται. Κι έρχεται η μέρα που η Βικ βρίσκει στο δρόμο της τον Τσάρλι… Έχουν περάσει χρόνια από τότε. Το μοναδικό παιδί που γλίτωσε ποτέ από τον Τσάρλι είναι τώρα μια νέα γυναίκα που δε θέλει να θυμάται την περιπέτειά της. Αλλά ο Τσάρλι δεν έχει ξεχάσει. Και για να εκδικηθεί, θ' αρπάξει από τη Βικ αυτό που μετρά περισσότερο στη ζωή της. Κάτι που δεν μπορεί να αντικαταστήσει με τίποτα. Η μάχη αρχίζει. Και η Βικ ξέρει πως δεν έχει επιλογή: ή θα αφανίσει τον Τσάρλι ή θα χαθεί η ίδια προσπαθώντας να σώσει ό,τι αγαπά… Ο Τζο Χιλ υπογράφει ένα σκοτεινό και εφιαλτικό μυθιστόρημα που τον καθιερώνει οριστικά ως έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς τρόμου της γενιάς του. Σελίδες: 704, Τιμή: 11,50-10%=10,35€ Κυκλοφορεί στις 20 Ιουνίου! 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted May 29, 2014 Share Posted May 29, 2014 (edited) Κερασφόρος Τρίτο βιβλίο του Τζο Χιλ που διαβάζω και ήρθε επιτέλους η ώρα να βάλω πέντε αστεράκια και σ'ένα δικό του βιβλίο. Βέβαια έχω ήδη βάλει πέντε αστεράκια στο πρώτο Locke & Key, αλλά αυτό είναι κόμικ και κατά κάποιο τρόπο δεν μετράει. Το βιβλίο το άρχισα μεσάνυχτα Τρίτης και το τελείωσα πριν λίγα λεπτά και, αν δεν είχα άλλες δουλειές στο μεταξύ, σίγουρα θα το τελείωνα νωρίτερα. Μιλάμε για τον ορισμό του page-turner. Πριν αρχίσω το βιβλίο και με βάση διάφορα σχόλια που διάβασα στο φόρουμ, περίμενα ένα ωραίο βιβλίο μεν, με κάποια κουραστικά κομμάτια που να μειώνουν την αξία του δε. Η αλήθεια όμως είναι ότι σε κανένα απολύτως σημείο δεν κουράστηκα, ακόμα και τα κατά τα φαινόμενα βαρετά flashbacks (ειδικά το πρώτο μεγάλο) μου άρεσαν πάρα πολύ. Και είχαν κάποια σημαντικά πραγματάκια να πουν. Εντάξει, σίγουρα η ροή της ιστορίας έχανε λίγο τους έντονους ρυθμούς της, αλλά πραγματικά δεν ενοχλήθηκα και τόσο. Απεναντίας. Η ιστορία έχει ως εξής: Μια μέρα σαν όλες τις άλλες (περίπου), ο Ιγκ Πέρις ξυπνάει και καταλαβαίνει ότι κάτι έχει φυτρώσει στο κεφάλι του. Τι βλέπει στον καθρέφτη; Βλέπει ότι έχει βγάλει δυο κέρατα. Την προηγούμενη νύχτα είχε πιει όλο τον Βόσπορο, από τότε που δολοφονήθηκε η αγαπημένη του Μέριν ζει μια προσωπική κόλαση, με το γεγονός ότι στα μάτια του κόσμου παραμένει ο βασικός ύποπτος του φόνου να μην βοηθάει καθόλου, οπότε μια νευρική κατάρρευση είναι αρκετά λογική και οι παραισθήσεις πιθανές. Όμως όντως δυο κέρατα έχουν φυτρώσει στο κεφάλι του. Και γρήγορα καταλαβαίνει ότι έχει ένα χάρισμα, να βλέπει τις ψυχές των ανθρώπων που αγγίζει και να τους κάνει να λένε τις πιο σκοτεινές τους σκέψεις χωρίς αυτός να το ζητάει. Έχοντας αυτό το ταλέντο, σκοπεύει να βρει αυτόν που βίασε και σκότωσε την γυναίκα της ζωής του. Και ποιος είδε τον Σατανά και δεν τον φοβήθηκε... Οφείλω να πω ότι δεν πρέπει να περιμένετε ένα βιβλίο τρόμου. Δεν υπάρχουν σκηνές ανατριχίλας και σε κανένα σημείο δεν νιώθεις φόβο ή τρόμο. Θα έλεγα ότι έχουμε να κάνουμε μ'έναν συνδυασμό μαύρης φαντασίας, αστυνομικού μυθιστορήματος, ψυχολογικού θρίλερ και κοινωνικού δράματος. Έχει λίγα απ'όλα δηλαδή και το αποτέλεσμα μόνο αδιάφορο δεν είναι. Η γραφή είναι πραγματικά εξαιρετική, απίστευτα ευκολοδιάβαστη, με πολύ ωραίες περιγραφές, οι χαρακτήρες στην πλειοψηφία τους πολύ καλά σκιαγραφημένοι και ενδιαφέροντες, δύσκολα θα αδιαφορήσεις γι'αυτά που ζουν και η ατμόσφαιρα αρκετά σκοτεινή και υποβλητική. Γενικά έχουμε να κάνουμε μ'ένα δυνατό, συναρπαστικό και κάπως διαφορετικό από τα συνηθισμένα, μυθιστόρημα, με ωραία πλοκή, καλογραμμένους χαρακτήρες και απίστευτη γραφή. Μπορεί κάποιοι να κουραστούν από τον τρόπο που είναι δομημένη η ιστορία, εγώ προσωπικά έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος από το τελικό αποτέλεσμα. Και περιμένω πως και πως να κυκλοφορήσει στις 20 Ιουνίου το Νοσφεράτου (NOS4A2), για το οποίο έχω ακούσει τα καλύτερα λόγια. 9.5/10 Edited May 29, 2014 by BladeRunner 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted June 27, 2014 Share Posted June 27, 2014 (edited) Νοσφεράτου Πάει και το ολοκαίνουργιο τούβλο του αγαπημένου πλέον Τζο Χιλ, που δυστυχώς δεν κράτησε όσο θα ήθελα, αν και έκανε φιλότιμες προσπάθειες με το μέγεθος της ιστορίας του. Έχοντας διαβάσει και τα τέσσερα βιβλία του, μπορώ να πω ότι με διαφορά το Νοσφεράτου είναι το καλύτερο και το πιο χορταστικό απ'όλα. Και αν τα υπόλοιπα μου άρεσαν από πολύ έως πάρα μα πάρα πολύ, φανταστείτε πόσο ενθουσιασμένος είμαι με αυτό. Η ιστορία σε γενικές γραμμές έχει ως εξής: Η Βικτόρια Μακουίν έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα, αυτό του να βρίσκει πράγματα, όπως ένα χαμένο μπρασελέ, μια φωτογραφία, ένα εξαφανισμένο σκυλάκι και ούτω καθεξής. Όπου και αν χάθηκαν αυτά τα αντικείμενα, η Βικτόρια θα τα βρει, έχει τον τρόπο. Μην ρωτήσετε πως τα καταφέρνει, καλά καλά δεν ξέρει ούτε η ίδια: Απλά το κάνει. Μια μέρα όμως, σε μια από τις παράξενες αναζητήσεις της, θα βρει στον δρόμο της τον Τσαρλς Τάλεντ Μανξ. Ποιος είναι αυτός; Αυτός είναι ένας διεστραμμένος τύπος που με μια Ρολς-Ρόυς του 1938 με πινακίδες NOS4A2 ουσιαστικά απαγάγει μικρά παιδιά, τα οποία οδηγεί στον Χριστουγεννότοπο, έναν παραμυθένιο κόσμο που κάθε μέρα είναι Χριστούγεννα, με απαλό χιόνι να πέφτει από τον ουρανό, μυρωδιές από γλυκά και λαχταριστά φαγητά να πλανώνται στον αέρα και ούτω καθεξής. Το θέμα είναι ότι αυτός ο τόπος ανήκει στην διεστραμμένη φαντασία του Μανξ και μετατρέπει τα παιδιά σε τρομακτικά πλάσματα, σε τέρατα σαν αυτόν. Η Βικτόρια θα ξεφύγει από τα χέρια του, όμως θα της στοιχίσει ψυχολογικά στα επόμενα χρόνια. Δεν θέλει να θυμάται αυτά που έζησε κοντά στον Μανξ, αλλά δεν είναι και εύκολο να τα ξεχάσει. Στο μεταξύ ο Μανξ θέλει να πάρει εκδίκηση. Και για να το κάνει αυτό, θα αρπάξει από την Βικτόρια ό,τι πολυτιμότερο έχει, κάτι για το οποίο αυτή θα κάνει τα πάντα για να το πάρει πίσω. Και τότε η μάχη ξεκινά... Αυτά σε πολύ γενικές γραμμές, δεν μπορώ να πω περισσότερα για να μην μαρτυρήσω πράγματα που δεν πρέπει. Η ιστορία από την αρχή μέχρι το τέλος είναι απίστευτα εθιστική και απολαυστική. Τουλάχιστον έτσι φάνηκε σε μένα. Δέθηκα τόσο πολύ με την ιστορία, τον κόσμο και τους χαρακτήρες, που σίγουρα θα μου λείψουν. Θα πει κάποιος: Δεν είναι πολλές οι εφτακόσιες σελίδες; Ίσως είναι, ίσως σε μερικά σημεία πολυλογεί σαν τον πατέρα του, όμως εγώ ήθελα να διαβάσω και άλλο. Σε κανένα σημείο δεν κουράστηκα, δεν βαρέθηκα, δεν έχασα το ενδιαφέρον μου. Από που και ως που άλλωστε; Και μπόλικη δράση είχε και έντονη αγωνία και δυνατές σκηνές και υπερφυσικό, οπότε πως θα μπορούσα να βαρεθώ, ειδικά όταν μου αρέσει το στιλ γραφής και το κεντρικό στόρι; Η γραφή είναι εξαιρετική, ευκολοδιάβαστη, ξεχωριστή, ξέρεις ότι έχεις να κάνεις μ'έναν συγγραφέα που το κατέχει το άθλημα. Περιγραφές, διάλογοι, ατμόσφαιρα, όλα σε άψογο επίπεδο. Και οι χαρακτήρες πολύ καλά σκιαγραφημένοι, ολοζώντανοι, από τους κεντρικούς έως τους περιφερειακούς. Δεν υπήρχε κανένας από αυτούς που να μου φανεί σαν καρικατούρα ή σαν αμήχανος πρωτάρης ηθοποιός στην σκηνή. Φαίνεται ότι αυτό το καλό το πήρε από τον πατέρα του, όπως πολλά άλλα, και βέβαια έριξε και το δικό του ταλέντο στο μείγμα για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Δεν θα πω περισσότερα, άλλωστε από την πρώτη παράγραφο του σχολίου καταλαβαίνει κανείς πόσο πολύ μου άρεσε το βιβλίο. Δεν ξέρω πως θα σας φανεί, μην φοβηθείτε όμως το μέγεθός του, φεύγει πραγματικά νεράκι. Τώρα αν θα ενθουσιαστείτε όσο εγώ, είναι δικό σας θέμα. Εννοείται το βιβλίο το προτείνω σε όσους αρέσουν τα βιβλία της οικογένειας Κινγκ και σε όσους θέλουν να διαβάσουν μια χορταστική, δυνατή ιστορία που θα κρατήσει συντροφιά για αρκετές μέρες. Δεν είναι το βιβλίο που θα τρομάξει, άλλωστε πόσα βιβλία τρόμου τρομάζουν πλέον, εγγυημένα όμως θα σας ψυχαγωγήσει. 10/10 Edited June 27, 2014 by BladeRunner 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikospapadimitriou Posted July 4, 2014 Share Posted July 4, 2014 Εγώ διαβάζω το τελευταίο που κυκλοφόρησε στις εκδόσεις bell, nos4u δεν είναι κακό αλλά όχι ότι είναι και κάτι το συγκλονιστικό. Θυμίζει αρκετά King αλλά νομίζω ότι αυτό είναι αναπόφευκτο μιας και ο άνθρωπος έχει φτιάξει σχολή. Θα γράψω περισσότερα σε λίγες ημέρες που θα το τελειώσω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Airbourne Posted July 6, 2014 Share Posted July 6, 2014 Κουτί σε σχήμα καρδιάς Ένα βιβλίο που έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου. Είχε προηγηθεί η ανάγνωση του Κερασφόρου πέρυσι, κάτι που με είχε ενθουσιάσει, και περίμενα αρκετό καιρό να διαβάσω έργο του. Στο βιβλίο αυτό νομίζω πως δεν έχω να προσθέσω κάτι σε σχέση με όσα reviews έχουν προηγηθεί, παρά μόνο ότι σε αιχμαλωτίζει άμεσα και δεν θες να το αφήσεις από τα χέρια. Βέβαια, η επιρροή του πατρός Κίνγκ είναι ξεκάθαρη σε αρκετά σημεία του βιβλίου κάτι που στον Κερασφόρο (πέρα από το κλασικό πια flashback) δεν ήταν τόσο έντονο. Το τελείωσα σχετικά γρήγορα για τα τωρινά αναγνωστικά μου δεδομένα και το χάρηκα ιδιαίτερα. Σειρά τώρα έχουν τα επόμενα βιβλία του Τζο Χιλ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted September 3, 2014 Share Posted September 3, 2014 ΕΧΟΝΤΑΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΑ 3 ΑΠΟ ΤΑ 4 ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ HILL ΚΑΤΑΛΗΓΩ ΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΟΤΙ ΑΝ ΤΟ ΠΑΛΕΨΕΙ ΛΙΓΑΚΙ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΛΟΓΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑΛΕΝΤΟ, ΘΑ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙ ΚΑΠΩΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ. ΑΝ ΚΑΙ ΚΑΠΩΣ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hyperiongr Posted September 28, 2014 Share Posted September 28, 2014 Τελείωσα και εγώ το Κερασφόρο και έχω να πω τα εξής. Σίγουρα πρόκειται για μία πάρα πολύ καλή ιδέα η οποία σε συνεπαίρνει και δεν σε αφήνει να αφήσεις σχεδόν ποτέ το βιβλίο κάτω. Λάτρεψα το πρώτο 1/3 του βιβλίου και το τελευταίο 1/3 του βιβλίο, κάτι που με έκανε να διάβασα αυτά τα δύο μέρη σε λίγες ώρες. Αυτό δεν συνέβη όμως με το μέρος που ξεκίνησα συγκεκριμένα φλασμπακ. Κάποια πρόσφεραν και κάποια κούρασαν. Αρκετά, Και γιαυτό είπα, στην πρώτη πρόταση μου, ότι δεν το αφήνεις σχεδόν ποτέ. Το άφησα μια βδομάδα… Πραγματικά πάντως ειδικά οι πρώτες 100-150 σελίδες σε καθηλώνουν, μια μαύρη κωμωδία, που σατιρίζει την υποκρισία μιας μικρής κοινωνίας και την κατεστραμμένη φύση των ανθρώπων σήμερα. Επίσης πιστεύω ότι οι χαρακτήρες του ήταν καλοδουλεμένοι αλλά με ένα κακό. Καταφέρνει να κάνει το Ig αγαπητό στο κοινό και όλους τους άλλους όχι. Πείτε μου πραγματικά αν συμπαθήσατε κανένα άλλο χαρακτήρα του βιβλίου… Αλλά σίγουρα μετά τα μέσα του βιβλίου πίστεψα ακράδαντα ότι ο Joe Hill δεν ξέρει τι θέλει να είναι το βιβλίο του. Και απλά έβαλε λίγο από όλα. Ο Joe Hill πιστεύω ότι έχει καλές ιδέες αλλά το κακό είναι ότι είναι γιος του King. Και όχι δεν το λέω γιατί το συγκρίνω με τον King , αλλά γιατί πιστεύω ότι ο Hill προσπαθεί να του μοιάσει στο τρόπο γραφής και τα κάνει λίγο αχταρμά. Το βιβλίο θα πάρει ένα 7 στα 10. Ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο. Πάντως με καμία δύναμη δεν παίρνει 9 ή 9,5 στα 10 που βλέπω ότι μερικοί βάζουν στο βιβλίο. Δηλαδή θέλετε να μου πείτε ότι έχει γίνει ήδη αριστούργημα; Ότι ο Κερασφόρος μπήκε στα καλύτερα βιβλία που έχετε διαβάσει ποτέ; Ότι έγινε κλασσικό και πρέπει να ανήκει σε όλες τις βιβλιοθήκες; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 28, 2014 Share Posted September 28, 2014 (edited) Το βιβλίο θα πάρει ένα 7 στα 10. Ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο. Πάντως με καμία δύναμη δεν παίρνει 9 ή 9,5 στα 10 που βλέπω ότι μερικοί βάζουν στο βιβλίο. Δηλαδή θέλετε να μου πείτε ότι έχει γίνει ήδη αριστούργημα; Ότι ο Κερασφόρος μπήκε στα καλύτερα βιβλία που έχετε διαβάσει ποτέ; Ότι έγινε κλασσικό και πρέπει να ανήκει σε όλες τις βιβλιοθήκες; Η βαθμολογία και πως αξιολογεί κανείς μια ταινία ή ένα βιβλίο είναι καθαρά κάτι το υποκειμενικό. Το δέκα για κάποιον μπορεί να είναι πέντε για έναν άλλο και αντιστρόφως. Προσωπικά του έβαλα μισή μονάδα κάτω από το δέκα γιατί μου άρεσε πάρα μα πάρα πολύ, από την αρχή μέχρι το τέλος, απ'όλες τις απόψεις. Με ψυχαγώγησε και πέρασα καταπληκτικά μαζί του. Αυτό δεν αρκεί για να του βάλω πέντε αστεράκια; Εμένα μου αρκεί και αυτό μετράει για μένα Edited September 28, 2014 by BladeRunner Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hyperiongr Posted September 28, 2014 Share Posted September 28, 2014 (edited) Το βιβλίο θα πάρει ένα 7 στα 10. Ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο. Πάντως με καμία δύναμη δεν παίρνει 9 ή 9,5 στα 10 που βλέπω ότι μερικοί βάζουν στο βιβλίο. Δηλαδή θέλετε να μου πείτε ότι έχει γίνει ήδη αριστούργημα; Ότι ο Κερασφόρος μπήκε στα καλύτερα βιβλία που έχετε διαβάσει ποτέ; Ότι έγινε κλασσικό και πρέπει να ανήκει σε όλες τις βιβλιοθήκες; Η βαθμολογία και πως αξιολογεί κανείς μια ταινία ή ένα βιβλίο είναι καθαρά κάτι το υποκειμενικό. Το δέκα για κάποιον μπορεί να είναι πέντε για έναν άλλο και αντιστρόφως. Προσωπικά του έβαλα μισή μονάδα κάτω από το δέκα γιατί μου άρεσε πάρα μα πάρα πολύ, από την αρχή μέχρι το τέλος, απ'όλες τις απόψεις. Με ψυχαγώγησε και πέρασα καταπληκτικά μαζί του. Αυτό δεν αρκεί για να του βάλω πέντε αστεράκια; Εμένα μου αρκεί και αυτό μετράει για μένα Σίγουρα η γνώμη και η βαθμολογία κάποιου είναι υποκειμενική. Για παράδειγμα σε αυτό το φορουμ παίρνω την γνώμη αρκετών σοβαρά γιατί βλέπω ότι είμαι κοντά σε αυτά που πιστεύουν για βιβλία που έχω διαβάσει και εγώ. Αυτό το έχω δει κάποιες φορές και σε σένα, καθώς σε αρκετά βιβλία που έχω διαβάσει έχουμε την ίδια άποψη. Όμως όταν έχουμε φτιάξει πχ λίστες με τα καλύτερα βιβλία ΕΦ και έχουμε βιβλία που έχω διαβάσει και τα θεωρώ αριστουργήματα όπως πχ το Ubik που έχει ΜΟ κοντά στο 9 και 1984 στο 9,1, πιστεύω ότι αυτός που βάζει βαθμολογία πάνω από 9 το θεωρεί ισάξιο. Και γιαυτό έκανα τις ερωτήσεις στο τέλος. Φυσικά δεν κάνω επίθεση σε σένα, συζήτηση κάνουμε. Edited September 28, 2014 by hyperiongr Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.