Sonya Posted January 5, 2009 Share Posted January 5, 2009 Αναμφισβήτητα δυνατό κείμενο. Κάπου στην αρχή έχασα την μπάλα με ενεστώτα και αόριστο, αλλά πιστεύω πως έγινε εσκεμμένα. Με άφησε μ' ένα ερωτηματικό στο κεφάλι. Αρχικά νόμισα πως αναφέρεται σε κάποιον υπαρκτό δαίμονα, στη Μόρα ή κάτι παρόμοιο. Δεν θέλω να πω τα συμπεράσματα που έβγαλα απ' τον "δαίμονα" που τον βασάνισε και δεν θέλω και απαντήσεις, οι οποίες ενδέχεται να καταστρέψουν την εξαιρετική γεύση που μου άφησε το κείμενο. Το ψυχογράφημα του πρωταγωνιστή είναι άψογο απ' όλες τις απόψεις, καθώς και τα συναισθήματα, η σύγχιση, ο πανικός. Δεν έχω να κάνω καμία πρόταση για την βελτίωσή του. Μόνο, κι αυτό με πολύ μεγάλη επιφύλαξη, λίγο περισσότερα φλασάκια. Όχι πολλά, όχι τραγικά, μόνο ένα δυο βήματα προς τον ξεπεσμό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted January 6, 2009 Author Share Posted January 6, 2009 Εὐχαριστῶ ὅλους γιὰ τὰ καλά σας λόγια, καθὼς καὶ γιὰ τὶς ὑποδείξεις σας. Ὡρισμένοι μὲ κάνατε νὰ κοκκινήσω... Σχετικὰ μὲ τοὺς χρόνους τῶν ρημάτων, πραγματικὰ ἦταν ἐσκεμμένη ἡ ἐπιλογή τους. Ἡ ἱστορία εἶναι γραμμένη σὲ ἐνεστώτα καὶ περιγράφω μιὰ συγκεκριμένη κατάσταση ποὺ ἐξελίσσεται. Σὲ κάποια σημεῖα, ὅπου κάνω ἀναφορὲς στὸ παρελθόν - προκειμένου νὰ δικαιολογήσω πράγματα ποὺ προηγήθηκαν -, χρησιμοποίησα ἀόριστο καὶ ὑπερσυντέλικο. Γιὰ νὰ πῶ τὴν ἀλήθεια, δὲν εἶχα καταλάβει πὼς θὰ μπέρδευα τὴν ἀνάγνωση (καί, ὁπωσδήποτε, δὲν ἦταν αὐτὸς ὁ σκοπός μου). Κατόπιν σχολίων σας, ὅμως, ξαναδιάβασα τὸ διήγημα καὶ συνειδητοποίησα πὼς ἡ ἀπότομη μετάβαση ἀπὸ ἐνεστώτα σὲ ἀόριστο (ποὺ κι αὐτὴ ἦταν ἐσκεμμένη, προκειμένου νὰ διατηρήσω ἕνα γοργό, ἀσθματικὸ ρυθμό) εἶναι λογικὸ νὰ συγχύσει τὴν ἀνάγνωση. Καὶ πάλι εὐχαριστῶ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Glowleaf Posted January 6, 2009 Share Posted January 6, 2009 Βασικα οχι, η εναλλαγη χρονων ηταν φανταστικη και εδινε εναν φρενηρη ρυθμο. Εγω προτεινω να μην πειραξεις τιποτα, ουτε καν ολα αυτα τα μαυρα πραγματακια που χοροπηδανε πανω απο τα γραμματα. Δεν ειναι ευκολο να πετυχεις την συνταγη του τρομου, και αν αρχισεις να αλλαζεις μπορει να χαλασει. Και να εχει γραμματικα/δομικα/εννοιολογικα λαθη (που δεν εχει, λεμε τωρα) δεν μας πειραζει γιατι το συναισθημα μεταφερεται αψογα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted January 6, 2009 Share Posted January 6, 2009 Ομολογώ οτι δεν τρομάζω εύκολα με συγγραφικά έργα, πρέπει να είναι πολύ έντονες οι εικόνες που μου δημιουργούνται, να δουλεύει καλά το σύστημα (απο την πλευρά του συγγραφέα) των -τρομακτικών- συνειρμών, και τα κατάφερες μία χαρά. Σε κάποια σημεία σχεδόν ένιωθα την αγωνία του πρωταγωνιστή σου. Τί να κάνω τώρα, να σε συγχαρώ? Μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο, και ανυσυχώ οτι μπορεί να δώ και κανάν εφιάλτη... Ο στόχος επετεύχθη προφανώς, οπότε θα σε συγχαρώ! Την επόμενη φορά θα σε διαβάσω όταν θα είμαι πολύ πιο χαλαρή πάντως (κι όταν έξω θα στραβώνεσαι απο τον πολύ ήλιο!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted January 6, 2009 Share Posted January 6, 2009 Ούτε κι εμένα μου είναι ακριβώς ξεκάθαρο το τι παίχτηκε κι αυτό είναι που το κάνει ακόμα χειρότερο :S Μου άφησε δηλαδή την απειλή διάχυτη και μετά το τέλος του (πράγμα που οκ, γενικά το παθαίνω με τα κείμενά σου) και τη φαντασία μου να οργιάζει προσπαθώντας να του δώσει κάποια λογική εξήγηση. Έχω καταλήξει στην εξής περιγραφή για αυτό το κείμενο: σουρεαλισμός φρίκης=εφιάλτης.- Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted January 7, 2009 Author Share Posted January 7, 2009 Εγω προτεινω να μην πειραξεις τιποτα, ουτε καν ολα αυτα τα μαυρα πραγματακια που χοροπηδανε πανω απο τα γραμματα. Ἄψογο! Χά χά χά!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Katerina Baou Posted January 10, 2009 Share Posted January 10, 2009 Χαίρετε!! Αν και καθυστερημένα, σου γράφω κι εγώ το σχόλιό μου: η ιστορία σου μου άρεσε ακριβως για το δυσάρεστο συναίθημα της ασφυξίας που μου προκάλεσε. Ιδιαίτερα εντυπωσιάστηκα από το σημείο όπου συγκρίνεις την ακινησία του δωματίου με την κινητικότητα του έξω κόσμου. Το τέλος ήταν εξαιρετικά δυνατό και καθώς δεν περίμενα καθόλου αυτή τη στροφή στο διήγημα, με ξαφνιασε ευχάριστα. Τώρα, από την καθημερινότητα του χαρακτήρα καταλαβαίνουμε ότι είναι ένας πολύ συνηθισμένος άνθρωπος με τα πάθη και τις αδυναμίες του. Αυτό με δυσκόλεψε να συνδέσω την προσωπικότητά του με την τιμωρία που του επιφυλάσσεται. Νομίζω πως θα μου άρεσε περισσότερο να ξέρω γιατί ακριβώς συμβαίνουν όλα όσα περιγράφει. Ίσως έτσι το κείμενο να γινόταν λίγο πιο ελαφρύ και να γλιστρούσε πιο εύκολα στην ανάγνωση, αφού δεν θα εστίαζε μονάχα στα αισθήματα του πρωταγωνιστή @ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted January 16, 2009 Share Posted January 16, 2009 Φίλε adinol το διήγημα σου είναι πολύ καλό μιας κι εκμεταλλεύτηκες σωστά δυο βασικούς ανθρώπινους φόβους: την αίσθηση της ανημπόριας και την αίσθηση του πόνου. Στο σύνολο του μου φάνηκε έντονα κλειστοφοβικό με μια ενδοσκοπική χροιά. Τεχνικά δεν βρήκα λάθη (εκτός από μερικές σκόρπιες φράσεις που θα μπορούσαν να διατυπωθούν διαφορετικά και μερικές εξηγήσεις που δεν χρειαζόταν). Έχω πάντως την εντύπωση πως θα χρειαζόταν κάποιου είδους ανατροπή στο τέλος για να το απογειώσει. Η εξήγηση της βασανισμού (αν το κατάλαβα σωστά) προκειμένου να απελευθερωθεί ο ήρωας από το βάσανο της ύπαρξης δεν μου φάνηκε αρκετή. ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.