Electroscribe Posted December 21, 2008 Share Posted December 21, 2008 (edited) Είδος: παραμύθι Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: ~ 1350 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: από τη γνωστή πηγή Του δράκου η νύφη Μια φορά, ζούσε ένας άνθρωπος που δεν ημπόρεσεν να κάμει παιδιά με την κυρά του. Ήτανε τότες νόμος που έλεγε κάθε οικογένεια να έχει έναν άντρα στα κατάστιχα για να παγαίνει στρατιώτης και θα τους δίνει ο βασιλιάς κλήρο. Μα είχεν παραμεγαλώσει ο άνθρωπος που λέγαμεν και θα τον ησβήνανε από τα κατάστιχα και θα του ηπαίρνανε τον κλήρο πίσω. Και γιο ή γαμπρό για να γραφτεί ευτείνος δεν είχεν. Κι έλεγεν ο νόμος πως όποιος δεν ημπορεί να παγαίνει στρατιώτης, ας κρατεί τον κλήρο, μα να δίνει φόρο. Κι ούτε φλουριά είχεν ο ανθρωπάκος να δίνει, φτωχός ήτανε. Εκεί που ηκαθότανεν συλλοϊσμένος σε μια πέτρα, έρχεται ένας δράκος και τον ρώταγε τι έχει. Ευτείνος δεν ήθελεν να ειπεί, μα με τα πολλά παρακάλια, είπεν τον πόνο του. «Και γι’ αυτό χολοσκάς;», λέει ο δράκος. «Να σου δώσω εγώ ένα φουντούκι να το φάει η κυρά σου και σε εννιά μήνες να γεννήσει. Κι αν είναι γιος, γράφ’ τον στα κατάστιχα, αν είναι θυγατέρα θα σου στέλνω κάθε χρονιά να πλερώνεις φόρο να κρατείς τον κλήρο σου. Κι αν είναι αγόρι, μου το δώνεις για παραγιό σα γίνει δεκάξι χρονώ, αν είναι κοπελούδα μου τη δώνεις για κυρά μου σα γίνει δεκατεσσάρω». Πήρεν ο άνθρωπος το φουντούκι και το έδωσεν της κυράς του. Κι έκαμεν εκείνη απάνω στους εννιά μήνες ένα κοριτσάκι και χαρήκανε πολύ που γινήκανε γονιοί έστω και στα γεράματα. Κι ήστελνεν ο δράκος κάθε χρόνο φλουριά για το φόρο και δώρα για το παιδί, να ‘χει απ’ όλα. Ημεγάλωσε η θυγατέρα κι εγίνηκε όμορφη πολύ, μελαχροινή και γαλανομάτα. Κι ήτανε και συνετή και χρυσοχέρα. Κι όταν έγινε δεκατριώ, οι γονιοί της τα ‘βαψαν μαύρα που ‘πρεπε να τη δώνουν την άλλη χρονιά. Εκείνη κατάλαβε που κάτι είχαν και τους ρωτούσε κάθε μέρα, μα της έλεγαν πως από τα γηρατειά έχουν στεναχώρια. Ως τη στερνή μέρα, που της το μαρτύρησαν. «Και γι’ αυτό χολοσκάτε;», λέει ευτείνη. «Πάω στου δράκου. Κι ως τη βδομάδα, να δείτε που μ’ αφήνει και γυρνώ πίσω». Την αυγή, έβαλεν το φόρεμα το μεταξωτό που είχεν στείλει ο γαμπρός γι’ αυτήνη τη δουλειά και πάει να σταθεί σ’ ένα τρίστρατο που είχεν πει του πατρός της ο δράκος. Και πέρασεν ένας ανεμορούφουλας και την πήρεν και ? ωπ! ? βρέθηκε ξάφνου σ’ ένα χρουσό παλάτι. «Καλώς την, την κοκώνα, να κάμουμε τους γάμους μας», την υποδέχτηκεν ο δράκος. Με το που τον είδεν η κοπελιά, της κόπηκε το αίμα. Αλλά ήτανε ξύπνια και το ‘κρυψεν. «Ολόκληρο δράκο παίρνω», είπεν. «Έτσι θα γένει ο γάμος; Χωρίς νταούλια;» «Γι’ αυτό χολοσκάς;», λέει ο δράκος. Βγάνει μια βέργα, χτυπά το πάτωμα. Έρχεται ο ανεμορούφουλας και τον παίρνει να πάει να φέρει τα νταούλια. Άρχισε εκείνη κι έψαχνε τες χρουσές κάμαρες, που ήτανε σαράντα, μήπως βρει κάτι να ξεκάμει το δράκο. Κι αλλού βρήκε ασήμι, αλλού φλουριά, αλλού μπακίρι κι αλλού μετάξι. Και βρήκε και τρεις θύρες κλειδωμένες. Έρχεται την άλλη μέρα ο δράκος κι είχεν ένα καρύδι και το σπάει. Και βγαίνουν από μέσα εκατό μουζικάντηδες με τα νταούλια και τα βιολιά τους και παίζανε, να σου φύγει ο νους. «Καλά τα νταούλια», είπεν η κοπελιά. «Μα ολόκληρο δράκο παίρνω. Έτσι θα γένει ο γάμος; Χωρίς τραπέζι;» «Γι’ αυτό χολοσκάς;», λέει ο δράκος και χτυπά τη βέργα του στο πάτωμα. Έρχεται ο ανεμορούφουλας και τον παίρνει να πάει να φέρει για το τραπέζωμα. Δεν ήξευρεν τι άλλο να κάμει η νύφη για να γλιτώσει κι ήκατσεν να γνέσει, μπας κι έφερνε στροφές και το μυαλό της μαζί με την ανέμη. «Μπα!», λέει η ανέμη όπως γύρναγε. «βρήκεν κυρά ο δράκος;» «Βρήκεν», απαντάει η κοπελιά η προκομμένη, «μα η νύφη δεν τον θέλει». «Γι’ αυτό χολοσκάς;», λέει η ανέμη. «Να τον στείλεις σε θέλημα αύριο και να του ζητήσεις να σου ανοίξει την πρώτη κάμαρη να κάθεσαι». Έρχεται την άλλη μέρα ο δράκος, είχε ένα λεμόνι και το ‘στυβε. Κι όσο τρέχανε τα ζουμιά, γίνουνταν τραπέζια με λινά στρωσίματα, και με φαγιά που μοσχομυρίζανε και με χρουσά κουτάλια. «Καλό το τραπέζι», λέει η κοπελιά. «Μα ολόκληρο δράκο παίρνω. Έτσι θα γίνει ο γάμος, χωρίς στολίσματα στο παλάτι; Κι άμα λείπεις, δε μ’ ανοίγεις την πρώτη κάμαρη να παίζω, να μη βαριέμαι που δε θα σ’ έχω συντροφιά;» Βγάνει ο δράκος ένα κλειδί μπρούτζινο, ανοίγει την κάμαρη. Βγάνει και τη βέργα του, τη χτυπάει στο πάτωμα. Έρχεται ο ανεμορούφουλας και τον παίρνει να πάει να φέρει στολίσματα. Μπαίνει η κόρη στην κάμαρη, τι να δει; Ένας κήπος που δεν είχε τελειωμό, με δέντρα και με λούλουδα και με σιντριβάνια. Πιάνει η νια ένα μαρμάρινο πάγκο κι έρχεται ένα αργυρό γεράκι και κάθεται στο δέντρο απέναντι. «Για ειδές νύφη που παίρνει ο δράκος!», λέει το πουλί ? μαθές τα ζα μιλούσανε ακόμη, κείνα τα χρόνια. «Καλύτερα να φαρμακωθώ», απαντάει η κοπελιά, «παρά να τον κάμω αφέντη μου. Μα πού να βρω φαρμάκι;». «Γι’ αυτό χολοσκάς;», κράζει το αργυρό γεράκι. «Να τον στείλεις αύριο σε θέλημα και να του πεις να σου ανοίξει τη δεύτερη κάμαρη, για να παίζεις. Και πάρε στα χέρια το γυάλινο τόπι, που βλέπει και ξεύρει όλην την Πλάση, να σου πει τι να κάμεις». Έρχεται την άλλη μέρα ο δράκος, είχε αλάτι στη φούχτα του και το σκόρπαγεν ‘δω κι εκεί. Κι όπου έπεφτεν, απλώνουνταν πανιά άσπρα και ρόιδα κι όλα τα άλλα που είναι του γάμου. «Καλά και τα στολίσματα», λέει η κοπελιά. «Αλλά χωρίς καλεσμένους, τι γάμο θα κάμομε; Δε φέρνεις τα πεθερικά σου να σε καμαρώσουνε γαμπρό; Κι άμα λείπεις, δε μ’ ανοίγεις τη δεύτερη κάμαρη να παίζω, να μη βαριέμαι που δε θα σ’ έχω συντροφιά;» Βγάνει ο δράκος ένα κλειδί ξύλινο, ανοίγει την κάμαρη. Βγάνει και τη βέργα του, τη χτυπάει στο πάτωμα. Έρχεται ο ανεμορούφουλας και τον παίρνει να πάει να φέρει τα πεθερικά του. Μπαίνει η κοπέλα στην κάμαρη, τι να δει; Σοφάδες και τραπέζια και παιχνίδια και χαρτιά κι ό,τι θέλει ο άνθρωπος να περνά την ώρα του. Παίρνει η κόρη το γυάλινο τόπι στα χέρια. «Μη με παίξεις γιατί σπάω», λέει το τόπι. «Κάτσε διάβασε ‘κείνο το χαρτί και δεν έχεις να χάνεις». Η κοπελιά είχεν δασκάλους με τα φλουριά που έστελνεν ο δράκος κι ήξερεν γράμματα. Παίρνει το χαρτί κι είδε που ήλεγεν για έναν τόπο όπου δεν ήστεκεν άνθρωπος μηδέ για μια στιγμή. Γιατί έριχνε ο ουρανός όλο κεραυνούς κι έκαιγε όποιον πάταγε ‘κει το πόδι του. Έρχεται την άλλη μέρα ο δράκος, είχεν ένα μοσχοκάρυδο και το τρίφτει με τη γροθιά του και βγαίνουν οι γερόντοι. «Έτοιμοι είμαστε», λέει η κοπελιά. «Μα τόσες μέρες, λέρωσε το φόρεμά μου. Τι γάμο θα κάμομε με τέτοιο νυφικό; Δράκο παίρνω. Να πας να μου φέρεις καινούριο, να μη ντρέπομαι να σταθώ δίπλα σου, λεβέντης που είσαι». Και του λέει να πάει για ράφτη στον τάδε τόπο, ευτείνον τον τόπο που είχε διαβάσει στο χαρτί. Βγάνει ο δράκος τη βέργα του, τη χτυπάει στο πάτωμα. Έρχεται ο ανεμορούφουλας, τον παίρνει, τον πάει εκεί. Πέφτει το πρώτο αστροπελέκι, του καίει το αριστερό χέρι. Κάνει να χτυπήσει τη βέργα κάτω να γυρίσει πίσω στο παλάτι, πέφτει άλλο ένα αστροπελέκι και την καίει μαζί με το δεξί του. Πέφτει κι ένα τρίτο αστροπελέκι, τον κάνει κάρβουνο. Πάει καλλιά του. Έμεινε το χρουσό παλάτι στους γερόντους και τη θυγατέρα τους. Φέρανε κλειδαράδες, ανοίξανε και την τρίτη κάμαρη. Τι να δούνε; Ήτανε μέσα ένα βασιλιόπουλο που ‘χε χρόνια χαμένο. Το ηλευτερώνουνε και τους ρωτάει τι θέλουνε. Το και το, του λέει η κοπελιά, για τον κλήρο τους και τον άδικο νόμο. «Γι’ αυτό χολοσκάς;», λέει το βασιλιόπουλο. «Γράφτω τώρα νόμο, όποιος είναι γέρος και δεν κάνει πια για στρατιώτης, άμα δεν έχει παιδιά, να κρατεί τον κλήρο του ως να πεθάνει, χωρίς φόρο». Κι έτσι άλλαξε ο νόμος κι έγινε ‘κείνος που έχουμε και τώρα. Κι αφού η θυγατέρα των γερόντων ήτανε όμορφη και προκομμένη και μυαλωμένη και προίκα είχεν, και τόσο φιλότιμη ήτανε που μόνο για τους φτωχούς ηζήτηξεν και για τον εαυτόν της τίποτα, καλήν την έκρινεν το βασιλιόπουλο και την ήκαμεν κυρά του. Και δε χρειάστηκεν να κάμουνε άλλο από κάλεσμα, τι όλα τα είχε ετοιμάσει πρωτύτερα ο δράκος. Edited December 21, 2008 by Electroscribe Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted December 22, 2008 Share Posted December 22, 2008 Χμμμ... παράξενο παραμύθι. Πρώτα απ' όλα, η χωριάτικη χρήση της γλώσσας ήταν καταπληκτική και έδινε ταυτότητα στην ιστορία. Μπράβο. Δε μου πέρασε ο δράκος για κακός. Προσφέρθηκε να βοηθήσει το αντρόγυνο με αντάλλαγμα κάτι μακρυπρόθεσμο. Δεν κορόιδεψε ούτε εκμεταλλεύτηκε κάποιον. Η νύφη ήταν η κακιά που για εγωισμό και μόνο βάλθηκε να τα αρπάξει όλα από τον δράκο και μετά να τον ξεκάνει, σαν κοινό βρωμοθήλυκο. Δε πίστεψα καθόλου ότι ένας δράκος που χτυπάει τα δάχτυλα του και έχει ότι θέλει, μπορεί να ήταν τόσο ηλίθιος ενώ ένα κοινό χωριατοκόριτσο ήταν τόσο πονηρό. Οι μαγικοί ομιλούντες βοηθοί και το απαραίτητο χάπι έντινγκ ήταν που πάντα με χαλούσανε στα παραμύθια, μιας που όλα γίνονται forced στον αναγνώστη. Αλλά πέρα από τα γούστα μου, ακολούθησες την συνταγή πετυχημένα. Θα προτιμούσα να είχες δόσει λίγα hint για το ότι υπήρχε κάπου ένας πρίγκηπας αντί μπαμ, να τον παρουσιάσεις στο τέλος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted December 22, 2008 Share Posted December 22, 2008 Μπράβο, ακόμα ένα εξαίσιο παραμύθι. Η γλώσσα μου φάνηκε όπως πάντα πολύ ταιριαστή, το ίδιο και οι αντιδράσεις όλων των προσώπων στα πλαίσια του παραμυθιού. Μέσα σε τόσες λίγες λέξεις έχεις συμπυκνωμένες τόσες πολλές εμπνεύσεις, που με τρομάζει η απλοχεριά με την οποία "σκορπάς" ιδέες και πλουμίσματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 23, 2008 Share Posted December 23, 2008 Μου άρεσε το παραμύθι και είχε πράγματι, όπως είπε και ο Arachnida, πάρα πολλές εμπνεύσεις μαζί κι έτσι έγινε πολύ πλούσιο. Ειδικά το τέχνασμα όπου τον έστειλε στον τόπο που έπεφταν οι κεραυνοί με ενθουσίασε. Και είναι όντως ενδιαφέρον το να καεί ένας δράκος, δεδομένου ότι πάντα ο δράκος είναι αυτός που βάζει τις φωτιές. Επίσης δεν με πειράζει που ο δράκος φαινόταν αγαθούλης και η κόρη τον εκμεταλλεύτηκε ενώ δεν της είχε κάνει κακό. Ο δράκος είναι δράκος, άρα αρχετυπικά, σ' ένα κλασικό παραμύθι, οφείλουμε να τον εξοντώσουμε. Διαφορετικά, γράφουμε φάντασυ κι εκεί θέτουμε τους κανόνες όπως τους θέλουμε. Τώρα για τη γλώσσα, έχω μια απορία: χρησιμοποιείς ιδίωμα κάποιας συγκεκριμένης περιοχής ή φτιάχνεις κάτι όπως περίπου θεωρείς ότι θα το έλεγαν οι αφηγητές/ήρωες του παραμυθιού; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted December 23, 2008 Share Posted December 23, 2008 Ο δράκος είναι δράκος, άρα αρχετυπικά, σ' ένα κλασικό παραμύθι, οφείλουμε να τον εξοντώσουμε. Διαφορετικά, γράφουμε φάντασυ κι εκεί θέτουμε τους κανόνες όπως τους θέλουμε. Ε, κάτσε, τι σκέψη είναι αυτήν; Κάνεις σαν τις ιστορίες του Διγενή Ακρίτα που οι κακοί ήταν πάντα Τούρκοι και Αιγύπτιοι που όφειλε να σκοτώσει, ότι κι αν κάνανε. Δε πάει έτσι. Ένας κακός σε μια ιστορία πρέπει να είναι κακός για αυτά που κάνει και όχι για αυτό που είναι. Γεννήθηκε δράκος αρά είναι κακός; Αφού δεν έκανε τίποτα. Μήπως και στα λαογραφικά παραμύθια, οι Τούρκοι ήταν κακοί από γεννησιμιού τους; Ρατσιστική προπαγάνδα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 23, 2008 Share Posted December 23, 2008 ... Ένας κακός σε μια ιστορία πρέπει να είναι κακός για αυτά που κάνει και όχι για αυτό που είναι. Γεννήθηκε δράκος αρά είναι κακός; Αφού δεν έκανε τίποτα. Μήπως και στα λαογραφικά παραμύθια, οι Τούρκοι ήταν κακοί από γεννησιμιού τους; Ρατσιστική προπαγάνδα! Από τη μια, δε λέω, έχεις δίκιο. Από την άλλη, γι αυτό είπα ότι στο παραμύθι παίζει το αρχέτυπο του δράκου, που είναι πάντα κακός γιατί είναι δράκος (κι απ' ό,τι θυμάμαι από κάποια ανάλυση πάνω στα ελληνικά παραμύθια, βασικά το 'κακό' χαρακτηρίζεται ως δράκος κι όχι απαραίτητα το μεγάλο φτερωτό ερπετό ως κακό), και γι αυτό διευκρίνισα ότι εκεί διαφέρει από τη φάντασυ, όπου θέτεις εσύ τους κανόνες. (Ολίγον spam: Προσωπικά, εδώ και είκοσι χρόνια που μυήθηκα στον κόσμο του Περν, της Ανν ΜακΚάφρυ, λατρεύω τους δράκους) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted December 23, 2008 Share Posted December 23, 2008 Στην ελληνική παράδοση, ο δράκος είναι ένα πλάσμα που αρπάζει διάφορα. Δεν είναι το ερπετό που φτύνει φωτιές και αυτό μπορώ να πω ότι μου άρεσε που ΔΕΝ τον παρουσίασε έτσι. Από την άλλη βέβαια, σαν τζίνι τον έκανε αφού έπερνε ότι ήθελε μαγικά, χωρίς να το κλέβει. Περί ορέξεος κολοκυθόπιτα. Επίσης το ότι οι δράκοι είναι κακοί στην Ευρώπη έχει μείνει από τον μεσαίωνα που η θρησκεία δαιμονοποίησε την εικόνα τους. Στον αρχαίο κόσμο, οι δράκοι ήταν σύμβολα της δύναμης και της φύσης. Αυτό παραμένει ακόμα και σήμερα εμφανές στους ανατολικούς πολιτισμούς, όπως η Κίνα και η Ιαπωνία. Άλλος ένας λόγος που πρέπει να προσέχουμε τι παρουσιάζουμε σαν κακό από default. Πως θα φαινόταν για παράδειγμα στους Γερμανούς να τους μισεί ακόμα όλος ο κόσμος επειδή είχαν τους ναζί ενώ τα μεγαλύτερα φασιστικά κινήματα υπάρχουν σήμερα στην Αμερική; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted December 23, 2008 Share Posted December 23, 2008 Sorry, δεν μου άρεσε. Ήταν καλογραμμένο. Θυμίζει τα παλιά παραμύθια. Αλλά ποιος ήταν ο στόχος σου; Δεν μπορώ π.χ. να φανταστώ έναν σκηνοθέτη, για λόγους νοσταλγικούς να θέλει να γυρίσει μια ταινία σαν αυτές που έβλεπε μικρός, τα χρόνια της αθωότητας του, ένα γουέστερν δηλαδή, με καουμπόηδες και ινδιάνους, με τους καουμπόηδες καλούς και τους ινδιάνους φυσικά άγριους και κακούς. Σήμερα γιατί να θέλεις να διαβάσεις σε ένα παιδί τέτοιο παραμύθι. Ο δράκος δεν έχει κάνει τίποτα σε όλο το παραμύθι που να αξίζει την μοίρα του, πέραν του ότι είναι δράκος. Τι είδος πρότυπο είναι η ηρωίδα; Του επαίσχυντου είδους. Μάλιστα, όταν άρχισε να ανοίγει τα δώματα του δράκου και είδε τις προίκες της, είπα «τώρα να δεις θα βολευτεί μια χαρά με τον δράκο η π…» η προικοθήρας ήθελα να πω, που ταιριάζει μια χαρά και στο θηλυκό. Όλοι στην ιστορία βολεύτηκαν μια χαρά, σε βάρος του δράκου, κι αυτούς δεν τους χτύπησε κανένα αστροπελέκι. Φάουλ. Γιατί να γράψεις όπως τα έγραφαν…αφού τα έγραψαν; Είχες να πεις κάτι καινούργιο που ήταν…ποιο; Παντρέψου τον σιχαμερό…(βάλτε στο κενό «γέρο», «χοντρό», «άραβα», «γάλλο»)…Κροίσο, αύριο τον ξεκάνεις και περνάς ζωή χαρισάμενη; Χιλιάδες γυναίκες ανά τον κόσμο είναι ήδη επί το έργον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted December 23, 2008 Share Posted December 23, 2008 Roriconfan, κάποια πράγματα δε μπορείς να τα κρίνεις παρά μόνο μέσα στα πλαίσια στα οποία τα ίδια περιχαρακώνονται. Το κείμενο που σχολιάζεις ένα από default ένα ΠΑΡΑΜΥΘΙ και σαν τέτοιο, σαν ΠΑΡΑΜΥΘΙ δηλαδή, θα πρέπει να το κρίνεις. Δε μπορείς να φοράς γυαλιά εφ για να μπορέσεις να το κρίνεις. Αν σου άρεσε ή όχι είναι άλλο ζήτημα. Αλλά από default, ένα παραμύθι έχει για κακό το δράκο, και στο έπος του Διγενή οι κακοί είναι οι Τούρκοι. Πώς να το κάνουμε, αυτό δεν αλλάζει. Ο Electro προσπαθεί να ντύσει με πιστευτά παραμύθια τον κόσμο που έχει φτιαξει. Άρα από default θα χρησιμοποιείσει όλα τα γνωστά παραμυθιακά μοτίβα. Στην τελική δες το κι έτσι: η πρωτοτυπία ενός παραμυθιού είναι δεδομένα μηδαμινή, μιας και πατάει σε γνωστά μοτίβα. Πέτυχε ο Electroscribe να γράψει ένα πιστευτό παραμύθι; [spam] Αρνούμαι κατηγορηματικά να χαρακτηρίσω μια άλλη εποχή με σημερινές εφευρέσεις εννοιών. Ο ρατσισμός δε θα σου φαινόταν και τόσο ρατσισμός, αν ο ο Διγενής κι ο κάθε Διγενής ήταν η μόνη σου ελπίδα να μην σου πάρουν την οικογένειά σου άνθρωποι με αλλιώτικη γλώσσα που ήρθαν από το πουθενά να σου πούνε "πήγαινε πιο πέρα να κάτσουμε εμείς". Κάποια πράγματα καλό θα ήταν να τα σκεφτόμαστε καλά πριν τους βάλουμε ταμπέλες έυκολες και της μόδας. [/end of spam] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted December 23, 2008 Share Posted December 23, 2008 Αχέμ, τώρα το είδα του Ντίνου. Ρίξε μια ματιά στο γιατί γράφτηκαν αυτά τα παραμύθια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted December 23, 2008 Share Posted December 23, 2008 (edited) Αχέμ, τώρα το είδα του Ντίνου. Ρίξε μια ματιά στο γιατί γράφτηκαν αυτά τα παραμύθια. Επαναφέρω το παράδειγμα με τους καουμπόηδες και ινδιάνους. Σήμερα γιατί να το γράψεις αυτό το παραμύθι; Αν δεν το έχεις ανακαλύψει σε μια σκονισμένη σοφίτα, ποιος ο λόγος να το πλάσεις εκ νέου; Για να ξεκινήσεις νέο ρεύμα, με την τότε ματιά; Ε, λέω όχι. Δεν το δέχομαι. Αν π.χ. σας έλεγα πως αν η ηρωίδα ερωτευόταν στο τέλος τον δράκο και η αγάπη της τον μεταμόρφωνε σε έναν πανέμορφο πρίγκιπα, τότε, το γεγονός που δεν φτάσαμε ως εκεί δεν φαναιρώνει το σηχαμερό του χαρακτήρα της; Edited December 23, 2008 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted December 23, 2008 Share Posted December 23, 2008 Κάτσε ρε Ντίνο, τα παλιά παραμύθια δεν ήταν τόσο αθώα όσο τα κλασικά με τα οποία μεγαλώσαμε. Είχανε πολύ πιο βίαιους και κακόβουλους χαρακτήρες. Εντάξει, ίσως δεν ισχύει τόσο για τους πρωταγωνιστές, αλλά σίγουρα ήταν πολύ πιο σκοτεινά τα πράματα. Και σε σχέση με αυτά, πιστεύω ότι τα παιδιά του σήμερα πιο πολύ θα ταυτίζονται με την π... πρωταγωνίστρια παρά με την Σταχτοπούτα ή την Κοκκινοσκουφίτσα. Για την εποχή που βασίζεται και στην εποχή που παραθέτεται, το παραμύθι είναι πετυχημένο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted December 23, 2008 Share Posted December 23, 2008 Κάτσε ρε Ντίνο, τα παλιά παραμύθια δεν ήταν τόσο αθώα όσο τα κλασικά με τα οποία μεγαλώσαμε. Και τι με νοιάζει πως ήταν τα παλιά, τα πολύ παλιά παραμύθια;! Διάβασες ρορίκο τι έγραψα; Ή εσύ μου λες πως ο συγγραφέας είναι ιστορικά σωστός γιατί κάποτε υπήρχαν όντως οι δράκοι και εξοντώνονταν όπως περιγράφονται στα παραμύθια; Άλλο να κάνεις σήμερα μια ταινία που να δείχνει πως κάποτε οι λευκοί θεωρούσαν τους ινδιάνους κακούς και άγριους, κι άλλο να κάνεις σήμερα μια ταινία που θα λέει, ναι, ήταν όντως άγριοι και κακοί και καλά κάνανε που τους εξόντωσαν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted December 23, 2008 Share Posted December 23, 2008 Ἔχω τὴν αἴσθηση πὼς ἡ κουβέντα περὶ τοῦ παραμυθιοῦ τοῦ Ἐλέκτρο πηγαίνει ἀλλοῦ. Ἀδιαφορῶ πλήρως γιὰ τὰ ρατσιστικὰ ἢ μὴ ὑπονοούμενα ποὺ μπορεῖ πράγματι νὰ κρύβονται στὸ ἐν λόγῳ παραμύθι καὶ κρατῶ τὸ ἑξῆς σχόλιο τοῦ ἀγαπητοῦ Ντίνου: "Γιατί κάποιος νὰ γράψει ἕνα τέτοιο παραμύθι;" Φυσικά, δὲν ὑπάρχει κανένας σοβαρὸς λόγος παρὰ μόνον ἐτοῦτος: πὼς μπορεῖ νὰ προσφέρει εὐχαρίστηση. Προσωπικὰ πιστεύω πὼς ὁ Ἐλέκτρο τὸ κατάφερε μέχρι κεραίας καὶ πέραν τούτου δὲν μὲ ἀπασχολεῖ τίποτις ἄλλο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted December 23, 2008 Share Posted December 23, 2008 Ο Electro προσπαθεί να ντύσει με πιστευτά παραμύθια τον κόσμο που έχει φτιαξει. Ντίνο μου σόρρυ, αυτό εννούσα ;) . Ρίξε μια ματιά και στο μπλογκ του. Αν μη τι άλλο, προσπαθεί με πολύ μεγάλη κι αξιέπαινη κατ' εμέ προσπάθεια να "ντυσει" τον κόσμο του με όσο πιο πιστευτά παrαμύθια μπορεί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted December 26, 2008 Share Posted December 26, 2008 Εδώ έχουμε ένα περίεργο φαινόμενο. Όχι μόνο ένα original νεολληνικό παραμύθι αλλά και έναν original νεοέλληνα παραμυθά (νεοέλληνα σύμφωνα με την Ιστορία και όχι τη σύγχρονη κοινωνία). Τόσο το ύφος όσο και η γλώσσα κάνουν την ιστορία να μοιάζει με ξεχασμένο χειρόγραφο μιας κάποτε συλλογής ντόπιων παραμυθιών (της οποίας οι δημιουργοί φυσικά δεν άφηναν το όνομα τους) που βρέθηκε σε κάποιο χωριό που λείπει από το χάρτι. Η ιστορία αποτελείται απο γνώριμα στοιχεία της τότε μυθοπλασίας. Βοτάνια, καρποί, άπληστος-δράκος ζώα που μιλούν, φόροι, τάματα και πονηριές. Η εξυπνάδα-πονηριά των θυληκών άλλωστε είναι κάτι που οι παραμυθάδες του τότε τόνιζαν συχνά. Μου άρεσε. Ίσως όχι τόσο σαν ιστορία από μόνη της αλλά όλο το πακέτο. Και πιστεύω ότι δεν δείχνει πολύ μόνη της. Αν μπορούσες να φτιάξεις μια συλλογή από τέτοια παραμύθια, φαντάζομαι θα είναι πραγματικά όμορφο. Και σου βγάζω το καπέλο που μπορείς να μας ταξιδεύεις πίσω στο χρόνο τόσο πειστικά και μαεστρικά. Τώρα, το αν έχει σκοπό και λόγο που γράφτηκε, είναι ανόητο να καθόμαστε και να το ψάχνουμε. Το ήθελες να το γράψεις και το κυριότερο: μπόρεσες. Τότε δεν βρίσκω λόγο για να μην το γράψεις. Άλλωστε κρατάς την παράδοση ζωντανή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted December 26, 2008 Share Posted December 26, 2008 Τώρα, το αν έχει σκοπό και λόγο που γράφτηκε, είναι ανόητο να καθόμαστε και να το ψάχνουμε. Το ήθελες να το γράψεις και το κυριότερο: μπόρεσες. Τότε δεν βρίσκω λόγο για να μην το γράψεις. Άλλωστε κρατάς την παράδοση ζωντανή. Χέστηκα κι εγώ για τον σκοπό που γράφτηκε. Μήπως να επανατοποθετηθώ; Κι εγώ διάβαζα παιδί παραμύθια. Δεν είμαι καινούργιος. Μου τα λέγανε οι γιαγιάδες, και τα διάβαζα πολύ. 1) Δεν θυμάμαι πολλά παραμύθια που στο τέλος τους να μου άφηναν την αίσθηση πως είχα διαβάσει κάτι "άδικο". 2) Αυτό το παραμύθι είναι "άδικο". Νικούν οι κακοί. Τόσο απλά. Δεν θα έλεγα πως και καλά πρέπει να νικήσει ο δράκος. Θα χρειαζόταν όμως ο δράκος να βγει κακός και σιχαμερός (που εδώ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ), για να καλύψει τους επαίσχιντους ανθρώπινους χαρακτήρες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted December 26, 2008 Share Posted December 26, 2008 Μα τόσο πια πρέπει να υπάρχει δίκαιο τέλος για να λέγετε παραμύθι; Η μικρή γοργόνα που κανονικά έχει τραγικό τέλος δηλαδή, πως σου φάνηκε; Εγώ πιο πολύ κολλάω στο πόσο εύπιστος ήταν ο κατα τ'άλλα δράκος παρά στο ότι νίκησε το τσ****κι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted December 26, 2008 Share Posted December 26, 2008 Μα τόσο πια πρέπει να υπάρχει δίκαιο τέλος για να λέγετε παραμύθι;Η μικρή γοργόνα που κανονικά έχει τραγικό τέλος δηλαδή, πως σου φάνηκε; Εγώ πιο πολύ κολλάω στο πόσο εύπιστος ήταν ο κατα τ'άλλα δράκος παρά στο ότι νίκησε το τσ****κι. Από τα τόσα κεφάλια εδώ μέσα...γιατί να μου απαντήσεις εσύ; Κανείς δεν έχει την όρεξη σου μάλλον. Ούτε εγώ την έχω. Σαν απάντηση: όλα τα παραπάνω μου ποστς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted December 27, 2008 Share Posted December 27, 2008 Χέστηκα κι εγώ για τον σκοπό που γράφτηκε. Μήπως να επανατοποθετηθώ; Κι εγώ διάβαζα παιδί παραμύθια. Δεν είμαι καινούργιος. Μου τα λέγανε οι γιαγιάδες, και τα διάβαζα πολύ. 1) Δεν θυμάμαι πολλά παραμύθια που στο τέλος τους να μου άφηναν την αίσθηση πως είχα διαβάσει κάτι "άδικο". 2) Αυτό το παραμύθι είναι "άδικο". Νικούν οι κακοί. Τόσο απλά. Δεν θα έλεγα πως και καλά πρέπει να νικήσει ο δράκος. Θα χρειαζόταν όμως ο δράκος να βγει κακός και σιχαμερός (που εδώ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ), για να καλύψει τους επαίσχιντους ανθρώπινους χαρακτήρες. Για να δούμε. Αφού αποφασίσαμε να κρίνουμε το παραμύθι με (μέτα-) μοντέρνα κριτήρια... Μας λέει λοιπόν ο φίλος μας ο Ντίνος ότι ο Δράκος δεν έκανε τίποτα κακό στην ιστορία. Αντίθετα η ηρωϊδα είναι πρότυπο του επαίσχυντου είδους. Έχουμε λοιπόν ένα 14χρονο κορίτσι, που αφού θέλουμε να το κρίνουμε με σύγχρονα πρότυπα σήμερα θα ήταν μαθήτρια στη δευτέρα γυμνασίου, του οποίου η μοίρα έχει προκαθοριστεί πριν ακόμα γεννηθεί. Να παντρευτεί το δράκο. Κανείς και ιδίως ο δράκος δεν τη ρώτησε αν θέλει να παντρευτεί το δράκο. (Εσύ θα ήθελες να παντρευτείς το Άλιεν; ) Απλά ο δράκος επιβάλλει τη μοίρα ενός αγέννητου παιδιού. Και μαθαίνουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα το κακό στην πράξη αυτή του δράκου. Αν ερχόταν κάποιος που δεν ήταν δράκος αλλά ανθρωπος να σας προσφέρει την ίδια συμφωνία θα ήταν καλός; Αντίθετα κακό είναι το κορίτσι που αντιστέκεται στη μοίρα που του επέβαλλάν. Θα μπορούσε βέβαια να ισχυριστεί κάποιος ότι το κορίτσι έπρεπε απλά να αρνηθεί το γάμο... και να κάτσει να το φάει ο δράκος κατά συνέπεια. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί με την ίδια λογική ότι ο Οδυσσέας κακώς νίκησε με πονηριά τον κύκλωπα αντί να του επιτεθεί ευθέως... και να τον φάει ο κύκλωπας. Καλώς ή κακώς η εξυπνάδα ή αν το προτιμάμε η πονηριά είναι το μόνο όπλο των αδυνάτων ενάντια στους δυνατούς. Με το που φεύγει λοιπόν ο δράκος το κορίτσι δεν ψάχνει να βρεί... τα προικιά της. Ψάχνει να βρεί κάτι που θα τις επιτρέψει να γλιτώσει από το δράκο. Βρίσκει 37 καμάρες γεμάτες με πλούτη. Η ανέμη (που ανήκει στο δράκο) τη συμβουλεύει να ανοίξει την πρώτη κλειδωμένη καμάρα. Στην πρώτη κλειδωμένη καμάρα βρίσκει το αργυρό γεράκι που τη συμβουλεύει εναντίον του δράκου. (θα παρατηρήσουμε ότι και το γεράκι δεν δείχνει καμμιά συμπάθεια για το δράκο) Στη δεύτερη καμάρα βρίσκει τη γύαλινη μπάλα που αμέσως τη βοηθαει ενάντια στο δράκο. Χμμ όλα τα υπάρχοντα του δράκου αντιπαθουν το δράκο. Τι συμπέρασμα να βγάλουμε; Α. Ο δράκος είναι ο καλός και όλοι οι άλλοι οι κακοί. Β. Ο δράκος είναι ο κακός για αυτό δεν τον συμπαθεί κανείς. Χμμ... Και έτσι ο δράκος πεθαίνει και η τρίτη καμάρα ανοίγει για να βρούμε ω του θαύματος το φυλακισμένο βασιλοπόπουλο που ήταν χρόνια χαμένο. Ο... καλός δράκος απαγωγέας που κρατάει παιδιά για χρόνια κλειδωμένα; Χμμ μάλλον για νέος ορισμός του καλού μου ακούγεται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted December 27, 2008 Share Posted December 27, 2008 Για να δούμε. Σε ποιο σημείο του παραμυθιού ο δράκος απειλεί πως θα υπάρξουν επιπτώσεις αν η κοπέλα δεν κάνει το δικό του; Που λέει πως θα την φάει; Υποδείξτε το μου παρακαλώ γιατί μάλλον το έχασα. Οι γονείς της, αυτοί οι άγγελοι, γιατί έκαναν τέτοια συμφωνία; Κακόπαθαν ή οφελήθηκαν μόλις έκλεισαν την συμφωνία; Τους γέλασε κάπου ο δράκος; Μπορείς να αστειεύεσαι όσο θέλεις, γιατί βοηθάει την καζούρα σου, αλλά ξέρω και ξέρεις, πως αν ο συγγραφέας ήθελε να λυπηθούμε και να συμπάσχουμε με την ηρωίδα υπήρχε τρόπος και μέθοδος να βγει έτσι ο χαρακτήρας της. Όπως είναι γραμμένη, είναι για τα χαστούκια. Τα παλιά παραμύθια ήταν σκληρά, διαχωρίζανε όμως ανάμεσα στο καλό και το κακό και ρίχνανε όλη τους την σαδιστική σκληρότητα στην τιμωρία του αληθινού κακού. Ίσα-ίσα που αν κάπου μοντερνίζει το παραμύθι εδώ, είναι στην επείδηξη παγαποντιάς στους δήθεν "καλούς" της ιστορίας. [Κι εύχομαι αυτά που έγραψες να είναι όντως η άποψη σου, η αντίθετη από την δική μου, κι όχι γιατί αυτόματα έχεις την φαγούρα ενάντια στην υπογραφή DinoHajiyorgi.] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted December 27, 2008 Share Posted December 27, 2008 Σε ποιο σημείο του παραμυθιού ο δράκος απειλεί πως θα υπάρξουν επιπτώσεις αν η κοπέλα δεν κάνει το δικό του; Που λέει πως θα την φάει; Υποδείξτε το μου παρακαλώ γιατί μάλλον το έχασα. Χρειάζεται δηλαδή να το πεί ανοιχτά; Το γεγονός παραμένει ότι ΕΙΝΑΙ ο δράκος. Και ων ο δράκος δεν χρειάζεται να απειλει ανοιχτά. Αν ξέρεις ότι ο άλλος έχει τη δύναμη να σε εξοντώσει και επίσης ξέρεις ότι χρησημοποιεί αυτή του τι δύναμη όποτε το κρίνει σκόπιμο, σε τι χρειάζεται να κάνει κάτι τόσο ωμό όπως να σε απειλήσει ανοιχτά; Οι γονείς της, αυτοί οι άγγελοι, γιατί έκαναν τέτοια συμφωνία; Κακόπαθαν ή οφελήθηκαν μόλις έκλεισαν την συμφωνία; Τους γέλασε κάπου ο δράκος; Συμφωνούμε εδώ. Οι γονείς της μόνο άγγελοι δεν υπήρξαν με τη συμφωνία που έκαναν και ο δράκος δεν τους γέλασε πουθενά. Θα μπορούσες ίσως να τους βρείς δικαιολογητικά όπως ότι ήθελαν οπωσδήποτε ένα παιδί ή οτι βρίσκονταν ένα βήμα προ της καταστροφής αλλά αυτό δεν είναι παρά δικαιολογίες. Αλλά αυτό για ποιό ακριβώς λόγω σημαίνει ότι η συμφωνία δεσμεύει... το κορίτσι; Έκανε το κορίτσι συμφωνία με το δράκο; Με ποιό δικαίωμα μπορούσαν ο δράκος και οι γονείς της να αποφασίζουν για την τύχη της πρωτού καν γεννηθεί και για ποιό λόγο θα έπρεπε το κορίτσι να τιμήσει μια συμφωνία που έκαναν άλλοι για αυτή; Τι είναι ανικείμενο που μπορούν οι γονείς της να πωλούν και ο δράκος να αγοράζει; Μπορείς να αστειεύεσαι όσο θέλεις, γιατί βοηθάει την καζούρα σου, αλλά ξέρω και ξέρεις, πως αν ο συγγραφέας ήθελε να λυπηθούμε και να συμπάσχουμε με την ηρωίδα υπήρχε τρόπος και μέθοδος να βγει έτσι ο χαρακτήρας της. Όπως είναι γραμμένη, είναι για τα χαστούκια. Όπως είναι γραμμένη φαίνεται μια κοπέλλα έξυπνη που αντιδρά στη μοίρα που κάποιος άλλος θέλησε να της επιβάλλει αντί να υποταχτεί σε αυτή. Θα μπορούσες ίσως να την κατηγορήσεις ότι αντιδρά υπερβολικά στέλνοντας το δράκο στο θάνατο. Αλλά αυτό προυποθέτει να θεωρήσεις και ότι ο δράκος δεν είναι κακός. Ιδέα προβληματική και από το υπόβαθρο του μύθου (υπάρχει καλός δράκος κάπου στη δική μας παράδοση στην οποία στηρίζεται αυτή των Αιγλωέων;) και από τις πράξεις του δράκου (το να αρπάζει παιδιά όπως έκανε με το βασιλόπουλο) και από την αντιπάθεια που του δείχνουν το γεράκι, η ανέμη και η σφαίρα που ζουν μαζί του. Αν ο δράκος ήταν καλός γιατί όλοι στο κάστρο του βοηθούν το κορίτσι αντί να βοηθούν τον υποτίθεται καλό δράκο; Και οι πράξεις της ηρωϊδας μετά το θάνατο του δράκου επίσης δεν συνάδουν με κάποια υποτίθεται κακή. Πρώτα κρατά τους γονείς της στο κάστρο αντι να τους εξωπετάξει κλωτσηδον για τη συμφωνία που είχαν κάνει σε βάρος της. Δευτερον φροντίζει για την αλλαγή του υποτίθεται άδικου νόμου προς το καλύτερο. (Βέβαια το καλύτερο είναι σχετικό σε αυτή την περίπτωση αλλά θα αφήσουμε τη συζήτηση για τα στρατιοτόπια της Βασιλείας για άλλη ώρα) Τα παλιά παραμύθια ήταν σκληρά, διαχωρίζανε όμως ανάμεσα στο καλό και το κακό και ρίχνανε όλη τους την σαδιστική σκληρότητα στην τιμωρία του αληθινού κακού. Ίσα-ίσα που αν κάπου μοντερνίζει το παραμύθι εδώ, είναι στην επείδηξη παγαποντιάς στους δήθεν "καλούς" της ιστορίας. Για ποία παραμύθια μιλάμε; Γιατί στα Ελληνικά παραμύθια και τους Ελληνικούς μύθους η συνήθης κατάσταση είναι ακριβώς αυτή. Να κερδίζει ο ποιό έξυπνος και ο ποιό πονηρός τον ποιό δυνατό. [Κι εύχομαι αυτά που έγραψες να είναι όντως η άποψη σου, η αντίθετη από την δική μου, κι όχι γιατί αυτόματα έχεις την φαγούρα ενάντια στην υπογραφή DinoHajiyorgi.] Από εδώ και πέρα να με ειδοποιείς για ότι γράφεις ωστέ να διευκολύνεται το θεάρεστο αυτό έργο μου. Έλεος δηλαδή. Τι μανία καταδιώξεως είναι αυτή; Άντε να γράψεις καμμιά (ελπίζω σκληρή) κριτική στο Θόδωρο μου καλύτερα και μην ανησυχείς πάντα την άποψη μου λέω στα σχόλια όσο... αντιδραστική κι αν είναι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted December 27, 2008 Share Posted December 27, 2008 Electro, διαβάζοντας το παραμύθι -κι ενώ δεν είχα διαβάσει ακόμα τα σχόλια- και η δική μου απορία ήταν τι έκανε ο δράκος για να του αξίζουν όλα αυτά. Διάβασα ύστερα την εκτενή ανάλυση κάτω κι επειδή κανείς δε με έχει καλύψει ακριβώς να σου πω κι εγώ τι πιστεύω πως μου φταίει και δημιουργείται αυτή η παρανόηση. Καταρχάς λείπει ο καημός του άτεκνου ζευγαριού για ένα παιδάκι, εντελώς. Δηλαδή, αισθάνομαι εξαρχής πως ο μοναδικός λόγος που θέλουν παιδί είναι ωφελιμιστικός και δεν τους συμπαθώ. Πάει καλά όμως, δε χρειάζεται κι όλας. Αμέσως μετά εμφανίζεται ο δράκος -όπως μια νεράιδα αλλού κι όχι ως δράκος- τους δίνει ό,τι θέλησαν και ζητάει ένα αντάλλαγμα που δεν το σκέφτονται στιγμή, πριν να πάρουν τη βοήθειά του. Αυτό εγώ βρίσκω πως είναι πρόβλημα γιατί αν ξέρουν πως ο δράκος είναι τόσο κακός, γιατί να πάρουν τη βοήθειά του έτσι αβασάνιστα; Δε βρίσκω πως με έχεις πείσει πως το αδιέξοδό τους είναι τόσο μεγάλο που πρέπει να το κάνουν δηλαδή. Από κει και πέρα, από τη στιγμή δηλαδή που το κορίτσι μεγαλώνει και μετά, αν κρατήσω αυτά που ξέρω από την παράδοση κι όχι αυτά που μου λες στις πρώτες παραγράφους, το παραμύθι σου είναι τέλειο. Όμως, πιστεύω πως θέλει δουλειά ακόμα το στήσιμο της αρχής. Όχι τίποτα εξωφρενικό, δυο τρεις προτασούλες ίσως αρκούν για να πείσεις για τους λόγους για τους οποίους ο δράκος πρέπει να πεθάνει. Αλλά χρειάζεται να με πείσεις. Εγώ αυτό το βλέπω ως βασική ουσία στο παραμύθι, το να μην ξεγελάς για τα "θέλω" του καθενός. Κατά τα άλλα, η γλώσσα είναι πολύ ιδιαίτερη και του δίνει χρώμα. Δεν ξέρω αν είναι δική σου ή απλά κάποια διάλεκτος που δεν έχω ακούσει ξανά, όμως πείθει απόλυτα σαν αυθεντική, είτε είναι είτε την κατασκεύασες. Κάποιες φράσεις είναι απλά εκπληκτικές (εγώ λάτρεψα αυτή με την ανέμη που κάθεται να γνέσει μπας και στροφάρει το μυαλό της μαζί με την ανέμη) και ενισχύουν το χαρακτήρα του παραμυθιού. Τέλος, θεωρώ πως είναι ταλέντο το να μπορείς να γράψεις με τον τρόπο αυτό σήμερα. Σκέτα και ξερά, χωρίς φιοριτούρες, στην πλοκή και τόσο ζωντανά όσο ακριβώς τα ελληνικά παραμύθια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted December 27, 2008 Share Posted December 27, 2008 Πραγματικά από την πρώτη στιγμή η ιστορία είχε όλα αυτά τα αόριστα. Δράκος: Δεν έχετε παιδί; Θα σας δανείσω ένα αλλά θα μου το επιστρέψετε σε κάμποσα χρόνια. Δε θα το κρατήσετε. Γονείς: Έγινε ... Έ, κόρη, σε αποκτήσαμε σαν αντικείμενο για τον εγωισμό μας και τώρα σε επιστρέφουμε. Κόρη: Δε πειράζει, λες και θα κρατήσω την υπόσχεσή σας. Θα τον ξεκάνω και θα τα πάρω όλα για εμένα. Α, και σας συγχωρώ που με είχατε σαν πράγμα παρά σαν κόρη. Ακόμα και ότι όλα του τα υπάρχοντα τον αντιπαθούνε τον Δράκο δε σημαίνει ότι είναι κακός. Και οι κακοποιοί μισούνε τους αστυνόμους που τους φυλακίσανε, χωρίς να είναι κακοί. Ακόμα και το βασιλόπουλο θα μπορούσε να είναι φυλακισμένο για κάτι κακό που έκανε. Και όπως είπα πριν, το να πρέπει να πεθάνει ο δράκος απλά γιατί είναι δράκος, είναι άκρως χαζό σαν ιδέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted December 28, 2008 Share Posted December 28, 2008 Νομίζω πολύ το ψειρίζουμε και χάνουμε την ουσία. Τα παραμύθια βασίζονται σε στερεότυπα. Είναι δράκος; Είναι κακός. Μην ψάχνετε να βρείτε αν άξιζε να τον κάψει ο κεραυνός, δεν έχει νόημα. Και όλα τα υπόλοιπα "αόριστα", είναι η συνταγή για να φτιαχτεί το παραμύθι. Δεν χρειάζονται δικαιολόγηση. Για όσους δεν το έχουν διαβάσει ακόμα: Θα πρότεινα να αγνοήσετε τις υπεραναλύσεις που προηγήθηκαν (μαζί και τις δικές μου). Αν σας αρέσουν τα παραδοσιακά παραμύθια, ετούτο θα το λατρέψετε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.