Η Τελευταία Νύχτα του Καλοκαιριού

[Katerina Baou]

Όνομα Συγγραφέα: Κατερίνα

Είδος: φαντασία

Βία; Ναι

Σεξ; Ναι

Αριθμός Λέξεων: 2609

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Να'μαι κι εγώ! Ευτυχώς που υπήρξε και η παράταση γιατί δεν είχα ίντερνετ από τη μέρα που έφυγα από την Θεσσαλονίκη. Ορίστε λοιπόν το δικό μου διήγημα για τον διαγωνισμό, καλή ανάγνωση σε όσους την διαβάσουν και καλή επιτυχία σε όλους μας!

Η_Τελευταία_Νύ_τα_του_Καλοκαιριού.doc

Edited December 24, 2008 by Katerina Baou

[Guest roriconfan]

Οκ, με έχασες. Ξεκίνησες με ένα υπέροχο διήγημα ενηλικίωσης, με μια ημίγυμνη μορφωνιά και την αναζήτηση του θηράματος της. Και ξαφνικά το γύρισες σε ερωτικό θρίλερ αποκαλυπτικής φαντασίας στο τέλος, έτσι για να είσαι εντός θέματος. Δε κατάλαβα γιατί έγινε αυτήν η απότομη αλλαγή και οι βιασμοί γενικώς με αηδιάζουνε. Σόρι, αλλά έτσι όπως είναι το διήγημα απλά με προκαλεί να το μισήσω.

Edited December 24, 2008 by roriconfan

[DinMacXanthi]

Αν σε πω άδικο, απλά θα χάσω τον χρόνο μου.

Οι βιασμοί γενικώς σε αηδιάζουνε αλλά μια σκηνή νεκροφιλίας όχι; Γιατί με την 1η ιστορία ξετρελάθηκες αν θυμάμαι και δεν την μίσησες (φυσικά αυτό δεν είναι κριτική στην ιστορία του Γκλοου, απλά δείγμα ασυνέπειας σου.)

Όπως κατάλαβες, διαφωνώ. Και διαφωνώ και για το δεύτερο κομμάτι του σχολίου σου. Η ιστορία έχει δυο σκέλη, στα οποία υπάρχει και παραυπάρχει η τελευταία νύχτα με διαφορετικές εννοιες. Στο πρώτο, είναι η τελευταία νύχτα κυνηγιού για την ηρωίδα (όπως λέει ΞΕΚΑΘΑΡΑ στην αρχή) και στο δεύτερο κομμάτι...τέλος πάντων δεν θα το χοντροσποιλεριάσω όπως έκανες (γι'αυτό υπάρχουν τα spoiler tags)

Εντυπωσιασμένος και από τη γραφή και από την τροπή (και από την απίθανη εναλλακτική κ διόλου στερεοτυπική περιγραφή ενός φάντασυ πλάσματος), το διάβασα και ήμουν έτοιμος να κάνω μακροσκελή κριτική αλλά μόλις ετοιμάστηκα να γράφω, διάβασα το σχόλιο σου και...bang! there goes that train of thought, right off the tracks. Θα την σχολιάσω άλλη μέρα όπως της αρμόζει γιατί εμένα τουλάχιστον με εντυπωσίασε.

[Guest roriconfan]

Ορίστε, έβαλα σπόιλερ. Και η νεκροφιλία δε πιάνει για βιασμός. Πόσο μάλλον που εκεί ήταν τέτοια η ψυχοσύνθεση του χαρακτήρα που κολλούσε μια χαρά.

[Tiessa]

Δεν σχολιάζω ακόμα το διήγημα, αλλά βρε, παιδιά, βιασμός; Γιατί βιασμός; Εδώ έχουμε αποπλάνηση, η οποία μάλιστα ξεκινά ιδιαίτερα ελκυστικά, όπως κάθε σωστή αποπλάνηση.

Αν δε, λάβουμε υπόψη ότι η ηρωίδα ενδίδει ευτυχισμένα και περνάει πάρα πολύ καλά (κάτι αναφέρεται για την ευάλωτη στιγμή του κορεσμού - σ' ένα βιασμό δεν θα είχαμε τέτοια στιγμή) μέχρι που της αποκαλύπτεται το πλάσμα στην πραγματική του μορφή, η ιδέα του βιασμού δεν θα πρέπει καν να περνάει από το μυαλό μας.

Κι ακόμα και οι δυο άγγελοι, συζητώντας μεταξύ τους, δείχνουν άλλα αισθήματα -περιφρόνηση έστω- αλλά όχι επιθυμία άσκησης βίας.

 

[Guest roriconfan]

Την πήδηξε, την σκότωσε και την παράτησε απαθέστατα. Τι αποπλάνηση και αισθήματα λέμε τώρα; Και που κολλάνε όλα αυτά με την δοκιμασία στην αρχή της ιστορίας; Εντελώς ασύνδετα πράγματα. Και το κόβω ότι αυτό είναι το στυλάκι της συγγραφέα γιατί και το άλλο της διήγημα, Ο Μέρλιν και το Τέλος του Χρόνου, μου άφησε την ακριβώς ίδια εντύπωση.

[Tiessa]

Και που κολλάνε όλα αυτά με την δοκιμασία στην αρχή της ιστορίας;

 

 

 

Αναφέρθηκα και διαφώνησα μόνο στην επιλογή της λέξης βιασμός. Eσύ το βλέπεις ως προς το πώς κατέληξε ενώ εγώ το βλέπω ως προς το πώς ξεκίνησε. Στο μυαλό μου ο βιασμός σχετίζεται κυρίως με την αρχική μη επιθυμία της ηρωίδας για συνεύρεση, που σαφώς δεν ισχύει εδώ, ενώ στο δικό σου ως βίαιο τέλος. Είναι προφανώς θέμα ορισμού.

 

Όμως δεν έχω πει τίποτα για την ιστορία, την αρχή της, το τέλος της ή τη συνοχή της, οπότε κακώς τα μπλέκουμε εδώ. Επ αυτού θα τα ξαναπούμε αργότερα...

 

 

[mariposa]

Πολύ μου άρεσε η ιστορία σου Κατερίνα, όμορφες εικόνες, ο λόγος ρέει και το διήγημα διαβάζεται μονορούφι. Η περιγραφή της Αμαζόνας πολύ καλή, (αφού νόμιζα ότι διάβαζα Πρεσσφιλντ) καθώς και τα ήθη και τα έθιμα. Πρωτότυπο το δεύτερο κομμάτι της ιστορίας (δεν λέω περισσότερα για να μην σποϊλάρω). Δομημένο διήγημα, δεν κάνει πουθενά κοιλιά, τα δύο κομμάτια δένουν αρμονικά.

Οσο για τον χαρακτηρισμό του rorico θα διαφωνίσω εντελώς. Πραγματικά δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Δεν φαίνεται πουθενά η άσκηση βίας, αντιθέτως η αμαζόνα δείχνει μια λαχτάρα. Αγαπητέ rorico αν η έλλειψη συναισθήματος από την πλευρά του ενός σου φαίνεται ως αποπλάνηση μάλλον θα πρέπει να δεις λίγο τι γίνεται στην πραγματική ζωή.

 

Οσο για τον θάνατο της αμαζόνας δεν νομίζω ότι είχε τέτοια πρόθεση ο άγγελος. Το αντίθετο θα έλεγα. Επίσης η αποτυχία της δοκιμασίας στην αρχή και η τύχη που θα είχε την έκανε να φύγει και να συναντήσει τον αγγελο. Εκεί κολλάει η δοκιμασία

 

Νομίζω ότι θα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί στους χαρακτηρισμούς μας.

[TheTregorian]

Αν και σφίχτηκε το στομάχι μου στο τέλος, συμφωνώ με τους προλαλύσαντες απολύτως. Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο ταλέντο! Το είδα στον "Μέρλιν", μετά στο φλασάκι και η... επιτυχία συνεχίζεται που λέμε! Μπράβο Κατερίνα (πάλι!!!)! Δεν θα μπω στο πειρασμό να ανοίξω νέα βεντέτα με τον γνωστό-άγνωστο... με κάλυψαν οι προλαλύσαντες και εμμέσως με δικαιώνουν. Μήπως ρε Ρόρικ μετά από τόοοσους που το λένε να αρχίσεις να κρίνεις κάπως πιο προσεκτικά, λέω μήηπως; Και η σωστή λέξη είναι χωρίς καμία αμφιβολία από όποια άποψη και αν το δεις "ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΗ" και όχι βιασμός. Σε αυτό δεν υπάρχει θέμα υποκειμενικού. Αυτό είναι και Τ-Ε-Λ-Ο-Σ!!! Ή ξέρουμε να χρησιμοποιούμε σωστά τις ελληνικές λέξεις ή όχι!

[Nihilio]

Φάνταζυ, μια πρέζα ΕΦ, αρκετός τρόμος. Πετυχημένη η συνταγή. Μου άρεσε πολύ το πώς μεταβαίνει η ιστορία από τις αμαζόνες στο τέλος της. Συνολικά η ιστορία με ικανοποίησε με τη γλώσσα της, τις περιγραφές και το ρυθμό που ακολουθεί. Εκεί όμως που έχω ένα παράπονο είναι στην ίδια την πρωταγωνίστρια. Μου φαίνεται υπερβολικά αφελής για να πω την αλήθεια, σε βαθμό που δεν ταιριάζει σε μια πολεμίστρια (από την άλλη όμως κάποιος θα πετάξει το επιχείρημα sheltered life)

[Naroualis]

Η γενική εντύπωση… Αμάν. Αμάν κοριτσάκι μου, τι θα γίνει με σένα; Γραφή και μαχαιριά είσαι, ανάθεμά με, ούτε να σταματήσω να διαβάζω μπορώ ούτε να αντέξω αυτό που διαβάζω. Σταματάω τα αμάν εδώ, γιατί θα μας πάρει κι η νύχτα…

 

Τα καλά σημεία: ποιο θες ν’ ακούσεις πρώτα; Τους χαρακτήρες, τη μαγεία, την αληθοφάνεια εκεί που χρειαζόταν; Την ένταση των συναισθημάτων μήπως;

 

Τα κακά νέα: τα ονόματα των δύο αγγέλων δε χρειάζονταν. Είναι οι δυνάμεις του «κακού», τέρμα και τελείωσε. Με το να μας δίνεις πληροφορίες περισσότερες (όπως ακόμη ένα όνομα, χωρίς άλλο υπόβαθρο, Λαρίς) απλά αποσπούν την προσοχή του αναγνώστη.

[khar]

Η τελευταία νύχτα του καλοκαιριού: Πολύ ωραία γραφή. Έχει μερικές εικόνες που σε μαγνητίζουν, ενώ είναι σωστά δοσμένη και η ψυχολογία της κοπέλας. Εντυπωσιακότατη η σκηνή με τον άγγελο. Έχει αδυναμίες στη δομή, σαν να μην έχεις αποφασίσει ακριβώς που θέλεις να δώσεις το βάρος της ιστορίας. Υπάρχει μια μεγάλη εισαγωγή για την τελετή ενηλικίωσης, με αρκετές λεπτομέρειες, η οποία, όμως, αποδεικνύεται ότι δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία για το διήγημα. Η ηρωίδα πεθαίνει στα μισά του διηγήματος και από εκεί ξεκινάει μια καινούρια ενότητα. Ο λόγος θανάτωσης της ηρωίδας δεν δείχνει ιδιαίτερα πειστικός. Ούτε φαίνεται λογικό αυτά τα όντα να πίστεψαν ότι θα αναπαραχθούν με ανθρώπους, αλλά κι έτσι να ήταν, δεν μας λες γιατί είχαν πρόβλημα διαιώνισης, ούτε πώς θα το λύσουν τώρα που οι άνθρωποι αποδείχτηκαν σκάρτοι. Νομίζω, ότι, αν θέλεις μια πιο συνεκτική ιστορία, πρέπει να μας την διηγηθείς από την οπτική γωνία του αγγέλου που αισθάνεται την αμαζόνα να τον πλησιάζει και διαβάζει τις σκέψεις της. Έτσι, και η σκηνή της ένωσής τους θα μας εκπλήξει περισσότερο, και το γεγονός της πρώτης επαφής θα δικαιολογήσει το θάνατο της αμαζόνας πειστικότερα.

Η_Τελευταία_Νύ_τα_του_Καλοκαιριού_σ_όλια.doc

[Tiessa]

Ήταν μια από τις ιστορίες που μου άφησαν τις περισσότερες εικόνες στο μυαλό μου.

Στα θετικά της ιστορίας:

α) οι ωραιότατες περιγραφές. Το κείμενο ρέει από την αρχή μέχρι το τέλος μέσα σ' ένα υπέροχο σκηνικό.

β) η σκηνή με την άρπα του πλάσματος που κάνει τα ρούχα της κοπέλας να πέσουν είναι εξαιρετικά γοητευτική.

γ) η αλλαγή του υπέροχου ξωτικοβασιλιά σ' έναν άγγελο του θανάτου είναι δυνατή και ειδικά για μένα (για λόγους που δεν είναι του παρόντος τόπικ) έχει εντονότερη εφιαλτική χροιά απ' ό,τι για τον συνηθισμένο αναγνώστη. Μ' έκανε να τιναχτώ δυο μέτρα πίσω, και να πάρω κουράγιο για να συνεχίσω.

 

Στα αρνητικά της ιστορίας:

Το διήγημα είναι κάπως ασύμμετρο. Η όλη αγωνία της νεαρής αμαζόνας να βρει θήραμα, οι αποτυχίες της, το γεγονός της επικείμενης τιμωρίας κλπ. είναι κάπως μεγάλα σε σχέση με το σημείο όπου θέλεις να οδηγήσεις την κατάληξη. Με το hint που είχα στην αρχή ότι κυκλοφορεί κάποιος δολοφόνος, πέρασε από το μυαλό μου πως τελικά μπορεί να μην ήταν ικανή να βρει θήραμα αλλά ίσως αντιμετώπιζε πιο δυναμικά μια μεγαλύτερη απειλή.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το γεγονός πως δεν είναι καλή κυνηγός, δεν αλλάζει την εξέλιξη. Αφού δεν υπάρχει κάποια επιθυμία αντίδρασης από τη μεριά της (το πλάσμα τη μαγνητίζει αστραπιαία) δεν παίζει κανένα ρόλο αν είναι ικανή ή ανικανη, αν είναι χαρούμενη ή απελπισμένη ή οτιδήποτε άλλο σχετικό με την ψυχοσύνθεσή της.

Καταλαβαίνω ότι η αποτυχία της τη βγάζει από την πεπατημένη και έχει το μοιραίο συναπάντημα, αλλά από την άλλη, θα ήταν πιο ενδιαφέρον να βλέπαμε την απόλυτη παράδοση μιας ισχυρότερης γυναίκας, γιατί εκεί γίνεται εντονότερο το αναπόφευκτο της ανθρώπινης αδυναμίας σε σχέση με τους αγγέλους.

 

Έγραψα ίσως πολλές λεπτομέρειες παραπάνω, αλλά θεωρώ ότι έχεις πολύ ικανή πένα κι ότι μπορείς να μας δώσεις πολύ όμορφα έργα, κι αν κρίνω από το το φλασάκι, με ελάχιστη προσπάθεια.

[Arachnida]

Πάρα πολύ καλή γραφή, μέσα στις πιο προσεγμένες του διαγωνισμού. Η ιστορία, όμως δεν μου άρεσε για δύο λόγους. Μπλέχτηκαν μέσα οι Αμαζόνες και αν αναφέρεσαι στις ιστορικές/μυθικές Αμαζόνες, μου φάνηκε ότι οι τρόποι του κοριτσιού και η γεωγραφία της περιοχής όπου εκτυλίσσεται η ιστορίαδεν ταίριαζαν με αυτό που είχα στο μυαλό μου. Στο δεύτερο μισό έγινε περισσότερο φάνταζυ απ’ όσο θα άντεχε ο μέσος αναγνώστης. Για μένα έπρεπε να τελειώσει στο σημείο που πέθαινε η Αμαζόνα κι ας μην παίρναμε εξηγήσεις για το τι έγινε. Γενικά κερδίζει τις εντυπώσεις μόνο και μόνο απ’ τη γραφή, αλλά στη δική μου κατάταξη πιάστηκε ελαφρά στις μυλόπετρες βαρύτερων διηγημάτων.

[aScannerDarkly]

Όπως είπαν όλοι, η γραφή είναι εντυπωσιακή (ίσως και υπερβολικά, για τα γούστα μου, σε μερικά σημεία). Η στιγμή που το «ξωτικό» αποκαλύπτει την πραγματική του ταυτότητα ήταν κα-τα-πλη-κτι-κή. Το διήγημα είναι όμως ασύμμετρο, έτσι που δίνει την εντύπωση ότι έχεις κολλήσει δύο ιστορίες μαζί, ενώ δεν είναι έτσι. Ίσα - ίσα, με την τροπή που παίρνουν τα πράγματα στο τέλος, δίνεις νέα ζωή σε κάτι που μέχρι τώρα έμοιαζε μια καλογραμμένη αλλά λίγο κλισέ ιστορία. Αλλά ταυτόχρονα ακυρώνεται η πολύ όμορφη εισαγωγή. Έχω την αίσθηση ότι αν το ισορροπήσεις, μπορεί να γίνει μία πανέμορφη ιστορία αρκετά μεγαλύτερης έκτασης.

[kitsos]

Πού πας κοριτσάκι με τέτοιον καιρό; Μια όμορφη ιστορία μύησης, δοκιμασίας και αναζήτησης. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά πως κατάλαβα τα πώς και τα γιατί αλλά ο κόσμος ήταν μαγικός και η γραφή πλούσια. Πολύ καλή προσπάθεια.

[Sonya]

Δεσποινίς Βάου, γράψατε ένα κείμενο γεμάτο, μεστό, με πλοκή, με ανατροπές, με καλό σεξ από τον κακό της ιστορίας (ούτε παραγγελία να στο 'χα κάνει, βρε κορίτσι μου! :Ρ)

 

Η γραφή σου είναι λυρικότατη κι οι περιγραφές ολοζώντανες. Κι ο κακός είναι Κακός, χωρίς συναισθηματισμούς και μπούρδες, ούτε θετικούς, ούτε αρνητικούς, όπως οφείλει να είναι ένας υπερφυσικός κακός που σέβεται τον εαυτό του.

 

VERY well done, my dear.

[Guest roriconfan]

Οι άγγελοι ήταν κακοί;

 

Μα όχι, ήταν γνήσια αρσενικά που είχαν το καθήκον να βιάσουνε το θηλικό που τόλμησε να πάρει ρόλο πρωταγωνίστριας. Τα υπόλοιπα είναι υπερβολές των φεμινίστριων.

 

Edited January 5, 2009 by roriconfan

[Sonya]

Ρορίκο, πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω το πρόβλημά σου. Μιλάμε για ένα έργο ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ, δεν ξέρω κατά πόσο το έχεις συνειδητοποιήσει αυτό. Ασχέτως του αν συμφωνείς ή όχι επί προσωπικού επιπέδου με την χρήση αποπλάνησης (βιασμός ΔΕΝ είναι που να χτυπιέσαι σαν χταπόδι), οφείλεις να αναγνωρίσεις ότι η χρησιμοποίησή της επιτέλεσε ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ τον σκοπό της συγγραφέως. Δεν την έριξε κάτω, να της σχίσει τα ρούχα και να μαίνεται "πάρ'τα μωρή άρρωστη", ούτε γέλασε χαιρέκακα αφού την είχε να κλαίει αιμόφυρτη στα πόδια του, κουμπώνοντας με πόζα το παντελόνι του. Την σαγήνευσε και του έκατσε με την θέλησή της. Οκ, δεν άντεξε, ρε παιδί μου, στην τελική μιλάμε για ένα υπερφυσικό ον που πηδάει μια θνητή, οπότε μια τέτοια παρενέργεια δεν κάθεται παράξενα.

 

Επιπλέον, βγες απ' τα στερεότυπά σου. Ο άγγελος, όπως περιγράφεται στο κείμενο, στερείται συναισθημάτων. Ίσως μια περιέργεια για το ανθρώπινο είδος, αλλά κανένα απ' τα συνηθισμένα συναισθήματα όπως ικανοποίηση απ' τη χρήση βίας ή θανάτου, χαιρεκακία, τύψεις ή οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να κρύβεται στο μυαλό ενός βιαστή δεν έρχεται να τον σκοτίσει. Το οποίο και είναι αληθοφανέστατο για ένα τέτοιο ον.

 

Δε νομίζω να σε κάνω να ξεσκαλώσεις, αλλά η συγγραφή δεν είναι προσομοιωτής της πραγματικότητας. Ούτε το ότι κάποιος εκτιμά μια καλοδουλεμένη σκηνή σεξ (ή και βιασμού ακόμα, εγώ έχω χρησιμοποιήσει βιασμό σε δικό μου κείμενο) δεν πάει να πει ότι ταυτίζεται με οποιονδήποτε απ' τους πρωταγωνιστές της.

Edited January 5, 2009 by Sonya

[mman]

[...] η συγγραφή δεν είναι προσομοιωτής της πραγματικότητας. Ούτε το ότι κάποιος εκτιμά μια καλοδουλεμένη σκηνή σεξ (ή και βιασμού ακόμα, εγώ έχω χρησιμοποιήσει βιασμό σε δικό μου κείμενο) δεν πάει να πει ότι ταυτίζεται με οποιονδήποτε απ' τους πρωταγωνιστές της.

Αυτό ξαναπές το! Θα προσέθετα μόνο ότι ένας/μία καλός-ή συγγραφέας δεν θα πρέπει να ταυτίζεται με κανέναν πρωταγωνιστή ή να παίρνει οποιοδήποτε μέρος γενικότερα. Αυτό είναι "δουλειά" του αναγνώστη -η συγγραφέας δεν πρέπει να δασκαλεύει/νουθετεί.

Και για να μην σπαμάρω, πιστεύω ότι η Κατερίνα δεν έχει πέσει σ' αυτή την παγίδα.

[Guest roriconfan]

Τι να πω, προσωπικά έχω βαρεθεί να διαβάζω ιστορίες με γυναίκες πρωταγωνίστριες που "σώνει και καλά" πρέπει να κάνουνε σεξ ή να βιαστούνε. Βλέπω γυναίκα σε πρωταγωνιστικό ρόλο; "Θα έχει τσόντα" αμέσως προβλέπω. Αυτό είναι που με χάλασε αμέσως με την ιστορία γιατί το είδα να έρχεται. Και η αλλαγή στο τέλος επιμένω ότι ήρθε out of the blue.

[DinMacXanthi]

Βλέπω γυναίκα σε πρωταγωνιστικό ρόλο; "Θα έχει τσόντα" αμέσως προβλέπω. Αυτό είναι που με χάλασε αμέσως με την ιστορία γιατί το είδα να έρχεται.

 

Πολύ πετυχημένη πρόβλεψη πράγματι. Κι εγώ κάτι παρόμοιο προέβλεψα, όπως και όλοι οι υπόλοιποι. Το ΣΕΞ:ΝΑΙ ΒΙΑ:ΝΑΙ που έλεγε στην αρχή η ιστορία ίσως να βοήθησε βέβαια κάπως...

Αν έχεις βαρεθεί να διαβάζεις τέτοιες ιστορίες, μην τις διαβάζεις. Αν δεν έχεις να κάνεις λίγη εποικοδομητική κριτική, μην κάνεις ποστ. Αν δεν σου αρέσει το γράψιμο του οποιουδήποτε, δεν χρειάζεται να γεμίζεις τις ιστορίες τους με τέτοια σχόλια. Και στην τελική, ήταν τόσο καλογραμμένη σκηνή, που η συγγραφέας πετυχαίνει τον σκοπό της, εαν αυτός είναι να δείξει το κακό που κρύβει μέσα του ένα τέτοιο πλάσμα. Το κακό της ψυχρότητας, της περιφρόνησης του κατώτερου, του "παιχνιδιού" με την θνητή. Αν δεν είναι του γούστου σου, κράτα το για τον εαυτό σου, κανένας δεν θα αλλάξει ριζικά όλο το στυλ γραφής του επειδή δεν αρέσει σε εσένα, ειδικά όταν όλοι οι υπόλοιποι που σχολίασαν την παρούσα ιστορία, βρίσκουν τέτοια ποιότητα μέσα της.

Σκέφτηκες καθόλου ότι σου προκάλεσε τέτοια κακή εντύπωση επειδή ακριβώς ήταν τοσο καλογραμμένη;

Προσωπικά (και αυτός είναι ο σχολιασμός μου, τέλος το σπαμ) θεωρώ την σκηνή μια από τις υποβλητικότερες που έχω διαβάσει, στην περιγραφή του πλάσματος, από την αρχική του μορφή, την γητεία που τραβάει την χαρακτήρα προς το μέρος του, την κορύφωση που ξαφνικά γίνεται τρόμος. Ο τρόμος του κατώτερου από τα θανατερά "παιχνίδια" του ανώτερου. Όπως ένα παιδί βγάζει τα φτερά από μια μύγα ή καίει ένα μυρμήγκι με μεγεθυντικό φακό, ή ακόμη ακόμη λιώνει ένα ζουζούνι κάτω από το παπούτσι του χωρίς κανέναν λόγο. Το βιβλίο που γράφω αυτόν τον καιρό (ψύγματα του οποίου υπάρχουν σ'αυτό το φόρουμ) έχουν ένα είδος αγγέλων για κακούς. Όταν διάβασα το παρόν κομμάτι, ανατρίχιασα, με προβλημάτισε και συγχρόνως με ενέπνευσε για την δική μου γραφή. Όταν κάποιος καταφέρνει να σε αγγίξει με ένα γραπτό, δεν μπορείς παρά να αποδεχτείς το ταλέντο που υπάρχει από πίσω και περιμένει να σμιλευτεί με συνεχές γράψιμο (μιλάμε για ένα κορίτσι 21 χρονών, σκέψου πως θα γράφει σε 2,3,5,10,20 χρόνια αν γράφει τόσο μεστά τώρα)

Φυσικά και η ιστορία μπορεί να εμπλουτιστεί, να γίνει πιο ολοκληρωμένη, να λειανθούν κάποια σημεία, ακόμα καλύτερα να γίνει μέρος ενός ολόκληρου βιβλίου με τον δικό του κόσμο. Αφού ανέβηκε την τελευταία μέρα, αυτό σημαίνει ότι τέλειωσε ο χρόνος για την συγγραφέα και την ανέβασε. Είμαι βέβαιος πως με λίγο χρόνο ακόμα, αυτή η ιστορία θα γινόταν ακόμη καλύτερη.

Τέλος, όταν παρουσιάζεις μια χαρακτήρα και μέσα από αυτή, τον κόσμο στον οποίο ζει (με το χωριό, τις αρχηγούς, τον τρόπο ζωής) με πολλές πληροφορίες κλπ, δεν είναι απαραίτητα αθάνατη. Το κλισέ "Α, αυτός ο χαρακτήρας έχει ονοματεπώνυμο αρα δεν θα πάθει τίποτα στην επερχόμενη επίθεση" αντιστρέφεται περίφημα στο παρόν κείμενο. Μας δίνει μια αμαζόνα με τον δικό της χαρακτήρα, με όνειρα, με φόβους, με μια ολόκληρή ζωή μπροστά της ΚΑΙ ΤΟΤΕ, ο άγγελος την σκοτώνει, μην έχοντας κακία προς το συγκεκριμένο πρόσωπο, πολύ απλά έπειδή την θεωρεί κατώτερη (με τις παραπάνω σκέψεις που περιέγραψα, ας μην επαναλαμβάνομαι). Αυτό κάνει δυνατότερο και πιο ΚΑΚΟ τον "κακό" της υπόθεσης. Και συγχρόνως, μας δίνει και τον κόσμο που εκτυλίσεται, το περιβάλλον, την κοσμοθεωρία του και λοιπά. Ναι, είμαι βέβαιος ότι υπάρχει ένα βιβλίο που περιμένει να γραφτεί πίσω από αυτό το διήγημα.

[Nienor]

Κατερίνα, γενικά συμφωνώ με τον Khar και την Tiessa όσο αφορά στο άνισο της δομής της. Δε θα τα επαναλάβω, με καλύπτουν.

Όμως η γραφή σου είναι τόσο πραγματικά υπέροχη, τόσο κέντημα, που έπρεπε να σταματήσω να κοιτάζω την ιστορία, να τη σκεφτώ έξω από τις υπέροχες λέξεις σου για να σου πω τι είναι αυτό που βλέπω πως της λείπει και θα την έκανε τέλεια.

 

Ρορίκο, να σε ενημερώσω για κάτι δημοσίως πλέον: Έχουμε καταλάβει όλοι εδώ μια χαρά ποια είναι τα προβλήματα που έχεις με την ιστορία. Έγινε και αρκετή κουβέντα ήδη για αυτά. Με το να συνεχίζεις να τα επαναλαμβάνεις απλά μας εκνευρίζεις για την ίδια την επανάληψη και τον αγενή τρόπο με τον οποίο την εκφράζεις. Θα σβήσω λοιπόν κάθε νέα ποστ που θα περιέχει έστω και την παραμικρή μορφή αγένειας από το συγκεκριμένο τόπικ. Ευχαριστώ για την κατανόηση.

[Katerina Baou]

Επιτέλους Ίντερνετ!!! Λοιπόν, καταρχήν θέλω να πω ότι η ιστορία μου όντως γράφτηκε στα πλαίσια μίας μεγαλύτερης ιστορίας την οποία δουλεύω εδώ και καιρό ευελπιστώντας ότι κάποτε θα γίνει ολοκληρωμένο μυθιστόρημα. Γράφοντας την ιστορία προσπαθούσα ουσιαστικά να κάνω μία εισαγωγή των 'κακών' (άγγελοι) στον κόσμο του βιβλίου. Ίσως γι' αυτό προέκυψαν τα προβλήματα στην πλοκή που ανέφεραν ο Khar και η Tiessa. Ο λόγος που έβαλα ονόματα στους αγγέλους ήταν επειδή με εξυπηρετούσε στη συγκεκριμένη στιγμή, για να μην λέω απλώς ο πρώτος - ο δεύτερος - εκείνος - και - ο άλλος. Τώρα, σε ό,τι αφορά τις Αμαζόνες, δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα τι εννοεί ο Arachnida για την γεωγραφία της περιοχής! Σε κάθε περίπτωση, ευχαριστώ πάρα πολύ για τα σχόλιά σας!