Arachnida Posted December 24, 2008 Share Posted December 24, 2008 Όνομα Συγγραφέα: Γιάννης Πλιώτας Είδος: Φαντασία Βία; Ναι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 1196 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Πάνω σε ένα σύμπαν που έχω χρησιμοποιήσει και παλιότερα. Τα αποσπάσματα της Ιλιάδας είναι από την απόδοση του Αλ. Πάλλη, Εστία 1936. Σε ορισμένα σημεία έχουν παραφραστεί. Τελευταία Ιλιάδα Φλόγες ζωγράφιζαν παράξενα σχέδια στους τοίχους. Η θέα ήταν ίδια κι απαράλλαχτη με κάθε δειλινό εκείνου του καιρού. Απ’ τη βίγλα απ’ όπου αγνάντευε μπορεί τα μαυρισμένα χωράφια να μετριούνταν όσα και τα άσπιλα, μα εκείνη ήξερε πολύ καλά ότι η βάρβαρη ορδή του εχθρού είχε σαρώσει προ πολλού όλες τις άμυνες που της είχαν αντιτάξει. Ο εχθρός, γνωστός, οικείος και πανούργος δεν είχε ξεγελαστεί με καμιά απ’ τις παγίδες που οι στρατηγοί της, του είχαν στήσει και οι πολεμιστές του είχαν κερδίσει σχεδόν όλες τις προσωπικές αναμετρήσεις στο πεδίο της μάχης. Η αγνή Βασίλισσα, όπως ήταν το προσωνύμιο που της είχαν προσδώσει οι υπήκοοί της, είχε περιέλθει σε δεινή θέση χάνοντας ολοένα και περισσότερα έμπειρα, στιβαρά στελέχη μαζί με αρμαθιές από απλούς στρατιώτες. Η ισορροπία δυνάμεων είχε μεταβληθεί οριστικά εναντίον της. Όλος ο πόλεμος που κάποτε είχε ξεκινήσει χωρίς κανείς να θυμάται πια τις αιτίες και τις αφορμές, πλέον σιγά σιγά ολοκληρωνόταν με νωχελικές διαδικασίες, έχοντας χάσει την αρχική του φούρια και τη μανιασμένη ορμή μέσα στην οποία γεννήθηκε. Οι εκατέρωθεν ενθουσιασμοί είχαν ξεφουσκώσει και η έκβαση του ήταν εύκολα προβλέψιμη. Η παράταξη της αγνής Βασίλισσας θα έχανε αυτόν τον πόλεμο, πριν ξημερώσει το επόμενο πρωινό. Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί, η Βασίλισσα διάβαζε ένα πολυκαιρισμένο βιβλίο που είχε τυχαία ανακαλύψει στο διπλανό ράφι της. Στο ξεθωριασμένο εξώφυλλο έγραφε με απλά γράμματα «Ιλιάδα» και ακριβώς από κάτω «Ac/Dc», λέξεις ακατανόητες και συνάμα μυστηριακές. Κανείς σε ολάκερο το στρατόπεδό της δεν την είχε ξανακούσει και αφού έβαλε τους δύο επισκόπους της να μελετήσουν τα άστρα, κατέληξαν ότι εκείνο το βιβλίο που τόσο γλαφυρά αφηγούνταν μάχες και σφαγές, έκρυβε μαγικές ιδιότητες για την τέχνη του πολέμου. Μα με ποιον τρόπο τα πανίσχυρα ξόρκια του ξεκλειδώνονταν και πως μπορούσαν να τα ρίξουν στα κεφάλια των εχθρών τους, άγνωστο ήταν, σαν την εξήγηση για την προέλευση του σύμπαντος. Και ήταν μερικές από εκείνες τις λέξεις στο βιβλίο που δεν μπορούσε να τις ξεπλύνει από τα μάτια της, μήτε να τις απαγκιστρώσει απ’ το μυαλό της. Και τώρα που πλησίαζε η μαύρη ώρα της ανταλλαγής, όλο και περισσότερο στριφογύριζαν στο μυαλό της και μπερδεύονταν με τις ήδη μπερδεμένες έγνοιες της. Αν και κανείς δεν ήξερε από πού είχε προέλθει αυτό που ονόμαζαν «σύμπαν», οι κανόνες που το διέπουν είναι σαφείς και δεν αφήνουν περιθώρια για φανταστικές θεωρήσεις, πολύ δε περισσότερο για συναισθηματικές παρορμήσεις. Την ανταλλαγή δεν την είχε αποφασίσει ο άβουλος Βασιλιάς- όχι αυτού η λειψή κρίση από καιρό είχε πάψει να ακούγεται. Κι ούτε πολύ περισσότερο την αποφάσισαν τα απομεινάρια του άλλοτε ένδοξου στρατού, που τώρα είχε εκπέσει σε λίγες σειρές αντρών χωρίς γενναίους ιππότες να τους καθοδηγούν και χωρίς ακλόνητα κάστρα στα οποία θα μπορούσαν να προστρέξουν τις ζοφερές στιγμές. Μόνη της την είχε αποφασίσει η αγνή Βασίλισσα, αποδεχόμενη ότι θα έπεφτε όμηρος στα χέρια των εχθρών και οι αποφάσεις της δεν θα μετρούσαν πια σε εκείνο τον πόλεμο. Όμως η καρδιά της θα εξακολουθούσε να χτυπάει δυνατά και τα όνειρά της θα είχαν τη δύναμη να δραπετεύσουν από τη φυλακή που θα την έριχναν. Και θα είχε την ικανοποίηση ότι όπως αυτή θα έβγαινε απ’ το προσκήνιο, μαζί της θα έσερνε και τη μισητή ομόλογό της. Αυτή η ικανοποίηση θα αντιστάθμιζε κάπως και την αποψινή καταπόντιση της στρατιάς της. Καθώς το φως χανόταν οριστικά πίσω από τα βουνά στο Βορρά και οι σκιές μάκραιναν, είδε τα αποδυναμωμένα κι αποκαρδιωμένα τμήματα του στρατού της να αναλαμβάνουν τις θέσεις τους σύμφωνα με τις διαταγές. Ένας δίχως ελπίδα αντιπερισπασμός, που χρειαζόταν για να φτάσει η αγνή Βασίλισσα στη μέση της μουντόχρωμης πεδιάδας. Θυσίες που δεν θα διεκδικούσαν ποτέ δάφνες κι ούτε πλουμίσματα πάνω απ’ τους τάφους τους. Δεν μπορούσε να καυχηθεί ότι το σχέδιό της θα έφερνε ένα καλύτερο ξημέρωμα κι ούτε να ισχυριστεί ότι το χέρι της δεν έτρεμε καθώς άνοιγε για μια τελευταία φορά το πολυαγαπημένο της βιβλίο, για να διαβάσει μερικές αράδες. Κι' όπως ο νότος καταχνιά στα ραχοβούνια απλώνει, καταραμένη απ' τους βοσκούς, καλή για νυχτοκλέφτη, κι' όσονε δρόμο πάει πετριά τόσο θωράει το μάτι· έτσι ενώ βάδιζαν πυκνή σηκώνουνταν η σκόνη κάτου απ' τα πόδια, και γοργά διαβαίνανε τον κάμπο. Και σα ζυγώσανε οι στρατοί με τ' άρματα στα χέρια Κρυφά εκείνη με πέπλο λευκό ριγμένο στο κεφάλι Αέρινη σαν τη νυχτιά προσπέρασε νεκρούς αδελφωμένους Κι έφτασε αθώρητη μες στης καρδιάς τη μάχη Η αγνή Βασίλισσα είδε από μακριά το εχθρικό ιππικό να προελαύνει κατά μήκος όλης της δεξιάς πτέρυγας χωρίς να συναντά την παραμικρή αντίσταση και κρύφτηκε πίσω από ένα κατεστραμμένο άρμα για να γλυτώσει τη ζωή της από μερικούς πεζικάριους που οδηγούσαν στα μετόπισθεν αιχμαλώτους. Η αγνή Βασίλισσα είδε απ’ την κρυψώνα της τα καταπονημένα πρόσωπα των άοπλων στρατιωτών της και τη θλίψη που τα ζωγράφιζε. Και η καρδιά της βυθίστηκε γιατί γνώριζε ότι σύντομα θα ακολουθούσε τη δική τους αναπόδραστη μοίρα. Όπου κι αν έφτανε το μάτι της έβλεπε στρατιώτες με λευκές πανοπλίες να παραδίδονται, αλλά έκανε κουράγιο για λίγο ακόμα- έτσι έπρεπε να κάνει. Γλίστρησε σα σκιά κι άφησε ακόμα περισσότερη ώρα να περάσει. Η έμφυτη υπομονή της δεν είχε ακόμα εξαντληθεί και τη χρειαζόταν εκείνες τις στιγμές προκειμένου να εκπληρώσει το σκοπό της. Συλλογίστηκε ξανά τους σκοπούς των πράξεών της και μόνη εξήγηση βρήκε την εκδίκηση. Δεν ήταν ανόητη για να πιστεύει ότι η ανταλλαγή της θα άλλαζε το ρου των γεγονότων. Απότομα την τράβηξε απ’ τον ειρμό της η εμφάνιση της αντιπάλου της, που αστόχαστα περιδιάβαζε τα συντρίμμια των στρατών. Κράτησε την ανάσα της. Όπως το είχε αναπαραστήσει στο νου της ξανά και ξανά, ξαφνικά απ’ τις σκιές ξεπρόβαλε υψώνοντας τ’ ανάστημά της, έτσι για ν’ ανακτήσει λίγη απ’ την πρότερή της αίγλη και να εμπνεύσει δέος στους αδύναμους. Οι σωματοφύλακες της αντίπαλης Βασίλισσας σάστισαν για λίγες ανάσες και άργησαν να σφίξουν τα λουριά των ασπίδων τους και να γυμνώσουν τα σπαθιά τους. Μα η Βασίλισσά τους καθόλου δεν ταράχτηκε, σαν εκείνη η απεγνωσμένη κίνηση της αγνής αντιπάλου της να ήταν κάτι που από καιρό ανέμενε, Την κοίταξε χωρίς φόβο κι ας φώλιαζε φόβος στην καρδιά της. Η αγνή έχοντας κάνει ειρήνη με την απόφασή της, κοίταξε τη μαύρη κατ’ ευθείαν στα μάτια –θα είχαν και το ίδιο ύψος- και χωρίς να έχει ξεδιαλύνει μέσα της το λόγο, απήγγειλε μερικούς στίχους απ’ το μαγικό βιβλίο: Γιατί εσύ θνητή μού τρέχεις καταπόδι εμένα της άλιωτης θεάς; Μα τί λοιπόν, ακόμα θεά πως είμαι δε θωράς που κυνηγάς με πείσμα; Σκοπό μαθές δε θάχεις πια να δεκατίζεις λευκούς αφτοί παν τρύπωσαν—για αφτό στ' απόμακρα αλαργέβεις. Μα εμένα δε μπορείς, γραφτό δε σούναι να με σφάξεις. Κι ακόμα αν είναι μαζί μου θα σε πάρω Στο κάτω βασίλειο του κουτιού παρέα αιώνια να μου κάνεις. Τα λόγια της μιας δεν τάραξαν την άλλη. Ήξεραν ότι σύντομα θα έφτανε ο καιρός να αφήσουν την επίπεδη γη τους για να καταλήξουν στο έρεβος του κουτιού, ανάκατα η μία πάνω στην άλλη, αγκαλιασμένες άθελά τους, αλλά ποτέ συμφιλιωμένες. Κάθε νύχτα που ξύπναγαν κρυφά για να μιμηθούν τους πολέμους των μεγάλων και να προσποιηθούν τους ταγούς στρατών σπουδαίων… Ένας συνηθισμένος θόρυβος από το τζάκι, παρήγαγε την αναπάντεχη εκτόξευση ενός αναμμένου κάρβουνου στο χαλάκι πάνω στο οποίο στηριζόταν η σκακιέρα με τα ξύλινα κομμάτια. Οι δύο βασίλισσες κοιτάχτηκαν τρομοκρατημένες. Αγκαλιάστηκαν για πρώτη φορά έξω από το κουτί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted December 24, 2008 Share Posted December 24, 2008 Λατρεύω τις ιστορίες που θες να διαβάσεις 2 φορές συνεχόμενες Πολύ καλογραμμένη και ως λάτρης του... θέματος, το έπιασα το υπονοούμενο γρήγορα. Μια ένσταση είναι ότι θα ήθελα την ιστορία μεγαλύτερη και όχι φλασάκι όπως είναι τώρα. Δεκτόν, η ιστορία είχε πρωταγωνίστριες. Αλλά μερικές μάχες ανάμεσα σε ιππότες... άλογα που διασχίζουν το πεδίο της μάχης...τρελοί, και λοιπά και λοιπά... Με πιάνεις. Αυτό δεν είναι κριτική φυσικά, η ιστορία στέκεται αγέρωχη όπως είναι, ανάμεσα στην συντροφιά των υπόλοιπων του διαγωνισμού. Είναι απλά επιθυμία για περισσότερο από την πένα σου. Δεν έχω να πω τίποτα παραπάνω, για μένα πάντως θα είναι αρκετά ψηλά στην κατάταξη μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted December 24, 2008 Share Posted December 24, 2008 Πράγματι, κι εγώ το ίδιο σχολιάκι θα κάνω. Της αξίζει της ιστορίας να γίνει τουλάχιστον διπλάσια σε μέγεθος. Μετά το πέρας του διαγωνισμού φυσικά. Θα ήθελα επίσης να σε ρωτήσω αν το διήγημα αποτελεί μέρος του κόσμου του Κλεισμένοι σε Τετράγωνα. Θα μπορούσες να τα ενώσεις και να φτιάξεις κάτι πιο μεστό, ή κάτι τέτοιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted December 28, 2008 Share Posted December 28, 2008 Πολύ όμορφη ιστορία, πρωτότυπο το πλέξιμο με την Ιλιάδα. Διατηρεί το μυστικό της για αρκετές γραμμές. Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να μεγαλώσει ως κείμενο. Νομίζω ότι θα χαλούσε η δυναμική του. Τώρα τα έχει όλα: ένταση, ανατροπή, περιγραφές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted December 29, 2008 Share Posted December 29, 2008 Όμορφη ιστορία με το γνωστό ελκυστικό σου γράψιμο. Κι εγώ νομίζω πως το μέγεθος της είναι εντάξει αφού μάλιστα δείχνει ότι μπορείς μέσα σε τόσο λίγες λέξεις να περάσεις νοήματα και να γεννήσεις τόσο πολλές εικόνες. Είναι πολύ όμορφα δοσμένη η αποφασιστικότητα της ηρωίδας να παλέψει με τον εχθρό παρόλο που γνωρίζει τη ματαιότητα της πράξης της. Τέτοιου είδους χαρακτήρες με πάντα γοητεύουν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted December 29, 2008 Share Posted December 29, 2008 Η γενική εντύπωση είναι καλή, αν και ίσως περισσότερο δραματοποιημένη απ’ όσο θα ήθελα. Καλά σημεία η περιγραφή του κειμένου από την οπτική γωνία της αγνής Βασίλισσας κι η αληθοφάνεια των περιγραφών σχετικά με τον ίδιο τον πόλεμο και τις απώλειές του. Κακά σημεία το απότομο τέλος (ήθελε περισσότερη ανάπτυξη κατά τη γνώμη μου) κι επιπλέον κάποια κενά στην αφήγηση, που έκαναν εμφανές εξαρχής το ποιόν της Βασίλισσας και του πολέμου. Επίσης προσοχή στην αληθοφάνειά σου, σχετικά με το αν οι Βασίλισσες τριγυρνούν μόνες σαν κομμάντος στο πεδίο της μάχης. Αν το είχες αποφύγει αυτό το κομμάτι, τότε η έκπληξη η σχετική με το σκάκι θα μας έβρισκε πρακτικώς απροετοίμαστους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted December 29, 2008 Share Posted December 29, 2008 Τελευταία Ιλιάδα. Η γραφή είναι τόσο καλή που σχεδόν δεν μπορείς να διορθώσεις τίποτα. Όμως, το βρήκα ελαφρώς εκτός του θέματος του διαγωνισμού, ενώ δεν νομίζω ότι έδεσε τελικά η ενσωμάτωση της Ιλιάδας στο σκακιστικό πεδίο μαχών. Θα προτιμούσα να υπήρχαν μόνο τα αποσπάσματα και όχι το βιβλίο που διαβάζει η βασίλισσα. Έχοντας διαβάσει προηγουμένως τη Λίλιθ, νομίζω ότι σε αυτήν την ιστορία έγινε αρκετά γρήγορα εμφανές το «εύρημα» της σκακιστικής παρτίδας. Y.Γ. Δεν υπάρχει συννημένο αρχείο με σχόλια γιατί δεν βρήκα κάτι προς διόρθωση στη γραφή σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted December 29, 2008 Author Share Posted December 29, 2008 Ευχαριστώ πολύ για όλα τα σχόλια. Τιμητικά και χρήσιμα. Το μέγεθος με ικανοποίησε αρκετά, γι' αυτό δεν πρόσθεσα στοιχεία. Την Ιλιάδα τη χρησιμοποίησα επειδή και αυτή περιγράφει επικές μονομαχίες σε έναν πόλεμο. Πάντως δεν ήταν καθόλου στις προθέσεις μου να κρύψω ότι είναι μια παρτίδα σκακιού. Θεωρώ την "ανατροπή" λίγο εύκολο εντυπωσιασμό και νομίζω θα τράβαγε το ενδιαφέρον του αναγνώστη μονάχα σ' αυτό. Ήθελα το διήγημα να δίνει ένα συναίσθημα ζεστασιάς μες στο κλίμα των Χριστουγέννων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted December 30, 2008 Share Posted December 30, 2008 Το κείμενο είχε καλή γραφή, ωραίες περιγραφές, κυλούσε ομαλά και κατανοητά, αλλά όταν κατάλαβα τι παιζόταν, προβληματίστηκα για το πώς διάβαζε η βασίλισσα το βιβλίο που βρισκόταν στο διπλανό ράφι. Τώρα θα μου πεις, δεν σε πείραξε τίποτα άλλο, ο ανθρωπομορφσμός, οι σκέψεις, οι περιγραφές, αλλά το διάβασμα του βιβλίο σε χάλασε; Ίσως έφταιγε ότι την έβγαζε έξω από το πεδίο δράσης της, όχι πια πνευματικά αλλά και υλικά και δεν μου κάθισε καλά. Δεν θα με πείραζε αν μέσα σε όλα τα άλλα που δέχτηκα υπήρχε και το βιβλίο στα υπάρχοντά της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted December 30, 2008 Share Posted December 30, 2008 Μου άρεσε η ιδέα πάρα πολύ (αν και είναι αλήθεια ότι μάλλον το θέμα του διαγωνισμού περνιέται πολύ «απ’ έξω»), το μυστικό του τέλους αποκαλύπτεται σιγά σιγά και ταιριάζει πολύ καλά γυρίζοντας πίσω να ξαναδιαβάσεις, τα αποσπάσματα της Ιλιάδας είναι ταιριαστά με τη δράση. Θα συμφωνήσω με τον khar όμως το ότι βάζοντας την ηρωίδα να τα απαγγέλει χαλάει κάπως το δέσιμο με την ιστορία. Για το τέλος, ενώ έχεις χτίσει πολύ καλά την ιστορία σου πάνω του, μου φάνηκε σαν βιαστικό. Από πλευράς γραφής και γλώσσας το βρήκα παραπάνω από άρτιο πραγματικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Namris Posted December 31, 2008 Share Posted December 31, 2008 Πραγματικά ευφυέστατο, μέχρι την τελευταία γραμμή. Πιστεύω όμως ότι πρέπει να διαβαστεί δύο φορές για να ξεδιπλώσει πλήρως τις αρετές του. Την πρώτη φορά που το διάβασα (ούτως ή άλλως, όλα τα διηγήματα τα διαβάσω δύο φορές· ορισμένα και τρεις), ομολογώ ότι είχα βαρεθεί με τις κινήσεις της βασίλισσας. Όταν όμως κατάλαβα προς το τέλος τι παίζεται, το ξαναδιάβασα με άλλο μάτι. Με εξέπληξες σε 4 επίπεδα: 1ο. Πόσο ανθρώπινα αναπαράστησες τις κινήσεις της βασίλισσας. 2ο. Πόσο πιόνια καταντούν οι λαοί, στρατοί, κλπ, στα χέρια κάποιων άλλων δυνάμεων – είτε φυσικών, είτε μεταφυσικών (ο καθένας διαλέγει και παίρνει· εξάλλου, κι αυτός που κινεί τα πιόνια, πιόνι αλλουνού σκακιέρα είναι). 3ο. Ο τρόπος που προσπαθεί η βασίλισσα να δικαιολογήσει τις πράξεις της για τις οποίες έχει προγραμματιστεί, ώστε να τις θεωρήσει δικές της (π.χ. τη φράση «…μόνη εξήγηση βρήκε την εκδίκηση» τη θεωρώ συγκλονιστική) 4ο. Δεν γνωρίζω από ποια οπτική γωνία έγραψες το διήγημα και τι είχες στο μυαλό σου γράφοντας τη τελευταία φράση: «Αγκαλιάστηκαν για πρώτη φορά έξω από το κουτί», αλλά από τη δική μου οπτική γωνία φαντάζει ακόμη πιο συγκλονιστική σαν σύλληψη. Ίσως δείχνεις το φόβο δύο προγραμματισμένων αντιπάλων (που δεν έχουν τίποτα να μοιράσουν) απέναντι στο άγνωστο ή κάποιον άλλο κίνδυνο. Δεν ξέρω. Προσωπικά, προτιμώ να τη δω σαν αυλαία μιας ατέρμονης «θεατρικής παράστασης» όπου οι «ηθοποιοί» συνειδητοποιούν τελικά ποιοι είναι. Στο τέλος της δεύτερης ανάγνωσης, μου δημιουργήθηκε η απορία: «μήπως ήταν πολύ επιφανειακή η αναφορά στην Ιλιάδα;», αλλά ή απάντηση ήταν: «όχι, ήταν τόσο αρκετή, όσο χρειαζόταν για την αντιστοίχηση». Μου άρεσε επίσης που η ανατροπή του διηγήματος, η τελική φλασιά, έγινε με τρόπο φυσικό, δίχως να δείχνεις ότι στόχευες στον εντυπωσιασμό. Μου θύμισε κάτι που είχα ακούσει παλιά για τη μόδα. Ότι πραγματικά κομψός, είναι αυτός που δε δείχνει ότι κατέβαλε προσπάθεια να φαίνεται κομψός. Τώρα βέβαια θα με βρίσεις, αλλά παρότι βρήκα την ιστορία σου εξαιρετική, την έβαλα κάπου στη μέση της λίστας μου. Το θεώρησα δίκαιο, να ανεβάσω στις πρώτες θέσεις ισάξια διηγήματα συγγραφέων (όσο ρόλο μπορεί να παίζει το λιθαράκι της ψήφου μου), που ίσως δεν είχαν πολλές ευκαιρίες μέχρι τώρα να διακριθούν. Δεν ισχυρίζομαι ότι έπραξα σωστά· έπραξα όπως αισθανόμουν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted December 31, 2008 Author Share Posted December 31, 2008 Κώστα σ' ευχαριστώ. Με κάλυψες απόλυτα μέχρι την τελευταία τελεία. Είναι μεγάλη τιμή για μένα τα σχόλια, ειδικά επειδή προέρχονται από έναν συγγραφέα που σέβομαι τόσο πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Celestial Posted January 5, 2009 Share Posted January 5, 2009 γενικα μου αρέσουν οι παραλλήλησμοι παιχνιδιών - ζωης ( και το σκάκι ειναι λιγο κλασικό πάνω στο θέμα ) αλλα βγαζεις το feeling που θες πολύ καλα και πιστεύω οτι πετυχαίνεις το στόχο σου. το μόνο που με χάλασε λιγο ήταν οι στοίχοι, μου φάνηκαν πολύ εξω απο το χώρο του σκακιού και ποιο πολυ κοντά στους παίχτες Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted January 5, 2009 Share Posted January 5, 2009 Δεν έχω να κάνω κάποια παρατήρηση. Ήταν πάρα πολύ καλογραμμένο και καλοδουλεμένο και προσεγμένο στην παραμικρή του λεπτομέρεια. Τα 'δινε όλα και δεν έδινε τίποτα μέχρι το τέλος. Οι στίχοι ήταν βαλμένοι σε σωστές δόσεις στα κατάλληλα σημεία. Εν κατακλείδι, ένα εξαιρετικό κείμενο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted January 6, 2009 Share Posted January 6, 2009 Εγώ ακόμα δεν μπορώ να προσεγγίσω ιδιαίτερα αυτό το κείμενο... ίσως να φταίει το ότι παρόλο που λατρεύω το σκάκι, δεν θα προσέγγιζα ποτε κατ' αυτό το τρόπο τα πιόνια. Δεν μπορώ να πω κάτι με την περιγραφή, είναι άψογη! Απλά κάτι μου φταίει, μην ρωτάς τι, ούτε εγώ ξέρω! Ίσως το πρώτο που είπα! Πάντως αν δεν ήταν πιόνια και ήταν πραγματικές βασίλισσες, θα είχα κατενθουσιαστεί. Αυτό με τα πιόνια με χάλασε λίγο... Το κομμάτια της Ιλιάδας... δεν ξέρω κατά πόσο ταιριάζουν, όχι στο σημείο που τα έβαλες, γενικά. Και θα προτιμούσα έναν άλλο τίτλο. Γενικά αυτή η σύνδεση με την Ιλιάδα δεν μου πολυάρεσε έτσι όπως εξελίχθηκε τελικά το κείμενο. Δεν έχω να προσάψω κάτι ειδικό. Ήταν τέλειο! Μόνο αυτά που είπα πριν που είναι καθαρά προσωπικές απόψεις! Καλή Επιτυχία! ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted January 6, 2009 Author Share Posted January 6, 2009 Κι εμένα μου αρέσει πολύ το σκάκι, γι' αυτό το χρησιμοποιώ σχετικά συχνά σε ιστορίες. Είχα γράψει και για αυτόν το διαγωνισμό: http://community.sff.gr/index.php?showtopic=6990, ένα διήγημα, το "Κλεισμένοι σε τετράγωνα". Εντάξει, η σύνδεση με την Ιλιάδα δεν ξέρω γιατί μου βγήκε. Το ίδιο και ο τίτλος. Συνήθως βάζω τίτλους όσο πιο μυστηριώδεις γίνεται και ας είναι λίγο ασαφείς. Βέβαια είναι λίγο συγγραφική απατεωνιά να βάζω μες στο κείμενό μου τόσο όμορφους στίχους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted January 6, 2009 Share Posted January 6, 2009 Σκωτσέζοι να παίζουνε σκάκι πάνω στα καρέ κιλτ τους, με τα πιόνια να κάνουνε ορηβασία για να μη πέσουνε από την ανώμαλη σκακιέρα... Μμμμ, νοστίμισμα μιας παλιάς ιδέας... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted January 6, 2009 Share Posted January 6, 2009 (edited) Σκωτσέζοι να παίζουνε σκάκι πάνω στα καρέ κιλτ τους, με τα πιόνια να κάνουνε ορηβασία για να μη πέσουνε από την ανώμαλη σκακιέρα... Μμμμ, νοστίμισμα μιας παλιάς ιδέας... Πού ακριβώς την έχεις ξαναδιαβάσει την ιδέα αυτή? Ακριβώς όμως! Γιατί προσωπικά δεν θυμάμαι να την έχω ξαναδιαβάσει κάπου και η πρωτοτυπία του διηγήματος του Αραχνίδα ήταν από τα καλύτερα χαρακτηριστικά του! Εdit: Δεν εννοώ βέβαια τους "Σκωτσέζους", αλλά τη γενική ιδέα, τη βάση της ιστορίας του Αραχνίδα. Edited January 6, 2009 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted January 6, 2009 Share Posted January 6, 2009 Να μωρέ, έχει ήδη δύο τέτοια διηγήματα, είπα να κάνει ένα τουίστ αν είναι να γράψει ένα τρίτο για να μη λέμε ότι είναι ξαναζεσταμένο φαγητό. (Εκείνη η παλιά εκπομπή της ΕΤ1 που μάθαινες να παίζεις σκάκι και ήταν με ένα πιόνι και ένα κορίτσι, πιάνει; Άσπρα-μαύρα τετράγωνα δε το λέγανε;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted January 6, 2009 Author Share Posted January 6, 2009 (edited) Σκωτσέζοι να παίζουνε σκάκι πάνω στα καρέ κιλτ τους, με τα πιόνια να κάνουνε ορηβασία για να μη πέσουνε από την ανώμαλη σκακιέρα... Πάντως ακούγεται πολύ καλή ιδέα. Αλλά νομίζω ότι είναι άσχετη με τη δική μου. edit: Α δεν υπάρχει; Ρε εσύ rorico γράψε κάτι πάνω σ΄αυτό. Νομίζω είναι τέλειο. Edited January 6, 2009 by Arachnida Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.