Guest roriconfan Posted December 24, 2008 Share Posted December 24, 2008 (edited) Είδος: Κωμικοτραγικό Φαντασίας Σεξ: Όχι Βια: Ναι, αλλά είναι καρτουνίστικη. Σχόλια: Είναι βασισμένο στο σενάριο της Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας του Κατεργάρη των Χριστουγέννων και του Κοριτσιού με τα Σπίρτα. Προειδοποιώ ότι είναι απαισιόδοξο και λιπόψυχο και δε ταιριάζει στο χαρούμενο ύφος που πρέπει να έχουμε. ΧΡΥΣΟΥγεννα (τα χρονικά της Αισώπειας, κεφάλαιο 5) (Οι προετοιμασίες για την γιορτή προχωρούσανε με γοργούς ρυθμούς. Στην κεντρική πλατεία της ΚΟΚΟδονίας είχε στηθεί το δέντρο και ο στολισμός του είχε σχεδόν ολοκληρωθεί σε λίγες ώρες, με την βοήθεια των περαστικών, που βάζανε ένα φτερουγάκι καθώς βγαίνανε να κάνουνε τις γιορτινές αγορές τους.) -Κοιτάξτε πουλάκια! Είναι ο Κουκουβάγιος Βασίλης! Ήρθε να ζητήσει τι θέλετε για δώρο τα ΧΡΥΣΟΥγεννα! Τρέξτε, τρέξτε! (Αμέσως ντουζίνες νεοσσοί παρατήσανε το στόλισμα του δημόσιου ΧΡΥΣΟΥγεννιάτικου δέντρου και αρχίσανε να τρέχουνε προς εκείνον. Σκαρφαλώσανε πάνω στην τεράστια κόκκινη κοιλιά του και αρχίσανε να γκαρίζουνε μέσα στα αυτιά του.) -Θέλω το τεράστιο σπαθί του Ψι-μαν! -Θέλω το κουκλόσπιτο της Παμπ-μπι μαζί με όλα τα αξεσουάρ! -Θέλω το καινούριο Σπέι-στέισιον 3 μαζί με 150 παιχνίδια! (Και ακολουθούσανε πολλά άλλα άπληστα και ανελέητα «θέλω και θέλω και θέλω»…) -ΧΟΥΤ-ΧΟΥ-ΧΟΥ! (έκανε χαρούμενος ο Κουκουβάγιος) Ήρεμα πουλάκια μου, πρέπει να ζητάτε ένα παιχνίδι και όχι δέκα ο καθένας. -Όχι, όχι, όλα τα θέλουμε! -Ήσασταν όμως καλά πουλάκια όλον τον χρόνο; -Ναι, ναι! (απαντήσανε ομόφωνα όλα, δίχως καν να σκεφτούνε αν αυτό αλήθευε.) -ΠΑΠΑΓΑΛίζατε ότι σας πασάρανε για αλήθεια στο σχολείο; -Ναι, ναι! -Υπακούγατε τυφλά σε ότι αυθαίρετα η κοινωνία σας επέβαλε σαν ηθικό; -Ναι, ναι! -Πίνατε πολύ ΚΟΥ-ΚΟΥ ΚΟΛΑ και πρήζατε τους γονείς σας να σας αγοράζουνε ασύστολα μη-βασικά αγαθά για την καλοπέρασή σας; -Ναι, ναι! -Τότε είστε όλοι σας καλά πουλάκια και θα πάρετε ότι ζητήσατε. -Ζητώωω! -Τρέξτε τώρα πίσω στις κλώσες σας και πείστε τις να αγοράσουνε όσα περισσότερα παιχνίδια μπορούνε για πάρτη σας! ΧΟΥΤ-ΧΟΥ-ΧΟΥ! ( Στην στιγμή, το τσούρμο διαλύθηκε και ο Κουκουβάγιος έμεινε μόνος του να τρίβει τις φτερούγες του με το μετρικό που θα έβγαζε πάλι από τα καταστήματά που είχε συνεργασία. Η Περιστέρα να ευλογεί αυτά τα αιωνίως ανικανοποίητα μικρά τερατάκια.) -Κυρ-βασίλη, κυρ-βασίλη! (έκανε ένα πιτσουνάκι και τράβηξε την ουρά του). -Τι θέλεις και δε φεύγεις; Κι άλλο δώρο θέλεις να ζητήσεις; -Όχι, οι γονείς μου ήδη μου αγοράσανε αυτό που ήθελα. -Τότε δε σε χρειάζομαι άλλο, φύγε. -Όχι κυρ-βασίλη, θέλω αντί για δώρο φέτος να μου κάνεις μια χάρη. -Άντε, τι χάρη; (έκανε και συγκράτησε την δυσφορία του από το να φανεί). -Θέλω να ακυρώσεις αυτό που ζήτησα πέρυσι από εσένα. -Α, ναι; Τι ακριβώς είχες ζητήσει γιατί τόσες επιθυμίες δε τις θυμάμαι όλες. -Είχα ζητήσει να μου χαρίσεις ένα αδελφάκι για να μην είμαι μόνος μου. -Τι, δε θέλεις πια αδελφάκι; -Όχι, οι γονείς μου όλο κλωσάνε το αυγό του και δε μου δίνουνε τόση σημασία όπως πριν. Και του πήρανε και δώρο πολύ καλύτερο από το δικό μου. Μπορείς να πεις στον κυρ-πελαργό που το έφερε, να το πάρει πίσω; -Ε… Θα δω τι μπορεί να γίνει. -Και πες του να το αφήσει το δώρο. Θα το δώσουνε σε εμένα και θα είμαι διπλά χαρούμενος φέτος. -Βεβαίως! Για αυτό άλλωστε δεν είναι τα ΧΡΥΣΟΥγεννα; Για να χαιρόμαστε! Πες το κι έγινε! (Το πιτσουνάκι έφυγε με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, ενώ ο Κουκουβάγιος έγραφε στην μαύρη λίστα του για ένα αυγό που έπρεπε να φροντίσει να κλαπεί μέχρι μεθαύριο.) (Λίγες ώρες αργότερα, το ωράριο του Κουκουβάγιου Βασίλη τελείωσε. Έβγαλε κάπου απόμερα τα κόκκινα πούπουλα του Κουκουβάγιου και απέμεινε με το πραγματικό του φτέρωμα. Ένας σκέτος Βασίλης, ένας μαύρος και ατημέλητος σωρός από μακριά και σκληρά φτερά ΠΑΠΑκιστανού. Κίνησε για το σπίτι του με ένα μεγάλο πουγκί κάτω από την φτερούγα του, αμοιβή για την προσφορά του στα καταστήματα παιχνιδιών που δούλευε. Μπήκε στο έλκηθρο του και ετοιμάστηκε να δώσει την διαταγή στους ΤαραΜΆνδους να ξεκινήσουνε. Πρόσεξε δίπλα του ένα μικρό πουλάκι που τουρτούριζε, ενώ προσπαθούσε να πουλήσει σπίρτα στους αδιάφορους περαστικούς.) -Πφ! Λάθος επάγγελμα κάνεις κοριτσάκι. Δε θα βγάλεις ποτέ αρκετά έτσι. (…ήταν το μόνο που σκέφτηκε πριν δώσει την εντολή.) Εμπρός Άπληστε! Εμπρός Αδηφάγε! Εμπρός Αχόρταγε, Άσπλαχνε, Άπονε, Αναίσθητε, και Ασυνείδητε! Πάμε στην κουφάλα μας. (Αμέσως οι ΤαραΜΆνδοι σταματήσανε να τρώνε τον ταραμά τους, το μόνο που τους δίνανε σαν αμοιβή για τον κόπο τους παρόλο που δεν ταίριαζε στο διαιτολόγιό τους, και ξεκινήσανε να τραβάνε το έλκηθρο.) (Λίγα λεπτά αργότερα, βρισκόταν ήδη κουρνιασμένος μέσα στην πολυτελή κουφάλα του και καταμετρούσε τα κέρδη της ημέρας.) -ΚΟΥΑ-ΚΟΥΑ-ΚΟΥΑ! (έκανε γελώντας με το πραγματικό του γέλιο) Καλή μπάζα κάναμε και σήμερα. (Τότε, ακούστηκε ένα ράμφισμα στην είσοδο της κουφάλας που τον έκανε να χάσει το μέτρημα.) -Ποιος με διακόπτει ενώ κάνω μια τόσο σημαντική δουλειά; Αν είναι πάλι ζητιάνος, θα τον διαολοστείλω με την σφεντόνα μου. Κι αν είναι κανένα μυξιάρικο που λέει τα ΚΆΚΑντα, θα πάρει μόνο ένα χάλκινο αν πει όλο το ποιηματάκι (είπε και κατευθύνθηκε προς την είσοδο). (Βρήκε εκεί ένα ΚΟΚΟτσίφι να τον κοιτάει με ένα τεράστιο χαμόγελο. Προς απάντηση, τον στόχευσε με την σφεντόνα.) -Περίμενε συμπατριώτη, ήρθα να σου πουλήσω κάτι πολύ σημαντικό. -Μπα; Και φυσικά θα στοιχίζει τα φτερά της κεφαλής μου. Αν πραγματικά το χρειάζομαι πάντως, έχω υπέρ-αρκετά για να το αγοράσω. Τι είναι; -Πνεύμα. -Ποιο; -Πνεύμα! Ήρθα να σου πουλήσω πνεύμα. Αυτό των περασμένων ΧΡΥΣΟΥγέννων συγκεκριμένα. -Πόσο κοστίζει; Τι το θέλω; -Δε κοστίζει τίποτα και θα σε σώσει. Κοίτα. (και αμέσως σήκωσε τις φτερούγες του και χρυσόσκονη κάλυψε όλο το μέρος. Αμέσως οι δύο τους μεταφερθήκανε σε ένα χιονισμένο χωριουδάκι.) -ΩΩΩ! Μαγεία; (ρώτησε ο Βασίλης όλο θαυμασμό.) -Παραισθησιογόνα. (απάντησε ο ΚΟΚΟτσίφης αδιάφορα.) (Λίγα μέτρα δίπλα τους, περνούσαν δύο ισχνοί ΠΑΠΑκιστανοί και κοιτούσανε όλο ζήλια τα πολύχρωμα γλυκά και τα ευωδιαστά φαγητά στις βιτρίνες, πλάι σε ένα τεράστιο ΧΡΥΣΟΥγεννιάτικο δέντρο. Ήταν ο Βασίλης, μικρός, πλάι στον πατέρα του, να προχωράνε με σκυθρωπό βλέμμα.) -Μπαμπά, θέλω γλυκό. -ΑΑΑΠΑΠΑΠΑΠΑ! Δε γίνεται. -Όλα τα άλλα πουλάκια έχουνε. Κοίτα! -Αυτά έχουνε γονείς με λεφτά. -Είναι η γιορτή της αγάπης. Πάρε μου κάτι να μου δείξεις πόσο με αγαπάς. -Πάψε ντε! Δεν έχω λεφτά, πόσες φορές πρέπει να σου το πω; -Να πάω να ζητήσω κάτι τότε από τον Κουκουβάγιο. -Όχι, δε θα πας. Γιατί … δεν είσαι καλό παιδί. (είπε σαν δικαιολογία ενώ ο λόγος ήταν πάλι ότι δεν είχε λεφτά.) -Γιατί δε πάω σχολείο; Γιατί πουλάω χαρτομάντιλα στα φανάρια, λέω ψέματα ότι είμαι κουτσό όταν ζητιανεύω και σουφρώνω μικροπράγματα; Εσύ με βάζεις και τα κάνω αυτά. Είμαι κακό παιδί εξαιτίας σου! Γι’ αυτό δε παίρνω ποτέ δώρο από τον Κουκουβάγιο. -Σιωπή χαζό, θα μας ακούσει κανείς! (άρχισε να κοιτάει αμήχανα γύρω του) Αφού έτσι μόνο μπορούμε να ζήσουμε. Δεν είμαστε ΚΟΚΟδόνες αλλά ΠΑΠΑκιστανοί. Η αγάπη δεν μπορεί να αγοραστεί, όπως γίνεται με αυτούς. Πάψε πια! (και συνοπτικά, έριξε ένα ελαφρύ ράμφισμα στον σβέρκο του γιου του και συνεχίσανε να απομακρύνονται γοργά από τα φώτα και την χαρούμενη ατμόσφαιρα, προς τα σκοτεινά καταγώγια που είχανε για φωλιά.) (Η παραίσθηση έσβησε και οι δύο τους ήταν πίσω στην κουφάλα και πάλι.) -Τι μου θύμισες τώρα τα παιδικά μου χρόνια; (έκανε όλος αγανάκτηση ο Βασίλης.) -Αυτό σου έχει μείνει λοιπόν από τα παιδικά σου χρόνια; Ήσουν φτωχός και γι΄αυτό δεν είχες αγάπη; Δεν πάει έτσι ακριβώς. -Α, ΤΕΤΟΙΟ πνεύμα ήρθες να μου πουλήσεις; Άσε! Δε πιάνουνε σε εμένα αυτές οι συναισθηματικές χαζομάρες. -Για να προσπαθήσω κάτι άλλο τότε. Θα σου πουλήσω Πνεύμα των περσινών ΧΡΥΣΟΥγέννων. (άνοιξε ξανά τις φτερούγες του και χρυσόσκονη πάλι μαστούρωσε τον Βασίλη, πηγαίνοντας τον σε ένα ξέφωτο, γεμάτο από παιχνίδια αλλά άδειο από κόσμο.) (Στο ξέφωτο εισήλθαν δύο πουλιά, το ένα ήταν ντυμένο Κουκουβάγιος και το άλλο ήταν ο Βασίλης, ρακο-πούπουλος.) -Καλά άκουσες, ψάχνω για αντικαταστάτη. Έχω γεράσει πλέον και θέλω να αποσυρθώ, αφήνοντας την θέση μου σε έναν άξιο διάδοχο. -Και διάλεξες εμένα Κουκουβάγιε; Μα είμαι ένα φτωχό και αμόρφωτο πουλί μόνο. -Ακριβώς για αυτό σε διαλέγω. Τα πλούσια και μορφωμένα πουλιά είναι ψωνισμένα και βολεμένα. Δεν έχουνε όρεξη να κάνουνε ένα τέτοιο απαιτητικό επάγγελμα και ζητάνε υπερβολικά μεγάλα ποσοστά από τα καταστήματα. Εσύ όμως, έχεις και παραέχεις. Έχεις λόγο να πείθεις τους νεοσσούς να αγοράζουνε δώρα. Και έχεις ζήσει τόσα χρόνια χωρίς δώρα που μπορείς να τους μεταδόσεις τον πόθο να αγοράσουνε κάτι που θέλουνε με πολύ πιο φυσικό τρόπο. Αυτό είναι ένα προσόν που οι πλούσιοι δεν κατέχουν. -Πολύ υλιστικά τα λες Κουκουβάγιε. Νόμιζα ότι τα δώρα ήταν δωρεάν. Νόμιζα ότι τα δίνεις μόνο σε καλά πουλάκια. -Στην αρχή, έτσι ήταν. Έδινα παιχνίδια δωρεάν, μόνο στα ήσυχα. Αλλά μετά άρχισε η γκρίνια και με βγάλανε ρατσιστή που δεν μοίραζα αγάπη σε όλα τα παιδάκια. Και μετά εισέπραξα αδιαφορία. Στα ΠΑΠΑ(αυτά) τους γράφανε τα ξύλινα αλογάκια και τις πλαστικές κουδουνίστρες που προσέφερα. Προτιμούσανε να αγοράζουνε δώρα από άλλους για να δίνανε με τα λεφτά που χάνανε, αξία σε κάτι που απλόχερα μπορούσανε να αποκτήσουνε δωρεάν από εμένα. Γιατί το δωρεάν δεν το εκτιμάει πολύ ο άλλος. Όταν όμως το ΧΡΥΣΟπληρώνει, τότε επειδή έδωσε τόσα, και του αρέσει αλλά και σε εκτιμάει. Τα λεφτά αγοράζουνε την αγάπη. Γιατί αν η αγάπη δε στοιχίζει τίποτα για να αποκτηθεί, δεν έχει και καμία σπουδαιότητα όταν χάνεται. -Μάλιστα, νομίζω ότι καταλαβαίνω. Όσα περισσότερα αγοράζουνε οι δικοί τους, τόσα περισσότερα θα βγάζω και ο ίδιος. Και όσα περισσότερα βγάζω, τόσο λιγότερο μίζερη θα γίνεται η ζωή μου. Έχω φάει αρκετή πείνα και κρύο, βαρέθηκα πια. Θα πουλάω αγάπη, θα μου δείχνουνε εκτίμηση και θα αποκτώ και όλα όσα στερήθηκα τόσα χρόνια. (Οι δύο τους συμφωνήσανε και δώσανε τις φτερούγες τους για να επισφραγίσουνε την συμφωνία.) -Μπορείς τώρα να πάρεις τα πούπουλά μου και να αρχίσεις το κήρυγμα του ανελέητου καταναλωτισμού. Και όπως εσύ μασκαρεύεσαι σε κάτι καλό, έτσι και τα λόγια σου πρέπει να τα μασκαρεύεις, ώστε ακόμα και και η πιο περιττή πολυτέλεια να φαντάζει σαν ζωτική ανάγκη στα μυαλουδάκια τους. -Έννοια σου και ξέρω τι ακριβώς να πω. Όλα τους θα παρακαλάνε τους γονείς τους να δουλεύουνε και στα ΧΡΥΣΟΥγεννα για να βγάλουν λεφτά να τους αγοράσουνε περισσότερα. -Έτσι σε θέλω! Η μόνη μου συμβουλή είναι να μείνεις μακριά από τα άσχημα πουλάκια. -Τα άσχημα; Γιατί; -Θα χαλάνε με την ασχήμια τους την ψευδαίσθηση που θα δημιουργείς στα υπόλοιπα. Μείνε μακριά τους, να τα διώχνεις, να μη τα δίνεις σημασία. Θα σου χαλάσουνε την δουλειά. Όπως και τα πολύ βρώμικα και φτωχά και καχεκτικά. Μόνο τα όμορφα πουλάκια να δέχεσαι κοντά σου. Φτιάχνουνε φοβερό ίματζ. -Έγινε! Έξω τα άσχημα, μέσα τα όμορφα! (Η παραίσθηση έσβησε και οι δύο τους ξανά ήταν πίσω στην κουφάλα.) -Μα τι κακός Κουκουβάγιος ήταν αυτός; -Πολύ καλά τα είπε. Από τότε που πλούτισα, η ζωή μου άλλαξε προς το καλύτερο. Δε τρώω πλέον μόνο ΠΑΠΑρα αλλά ψημένο καλαμπόκι και αλατισμένο ηλιόσπορο. Ψέματα είναι ότι τα πουλάκια, μόνο όταν έχεις λεφτά και τα αγοράζεις παιχνίδια σε αγαπάνε; Αυτά περί «τα λεφτά δε φέρνουνε την ευτυχία» είναι μπαρούφες. Τι πλούσιοι, τι φτωχοί, τι άσχημοι, τι όμορφοι, όλοι είναι εγωιστές και αχάριστοι. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι πλούσιοι και οι όμορφοι ικανοποιούνε τις επιθυμίες τους ενώ οι άλλοι μένουνε με το όνειρο. -Α, μα τι δύσκολος που είσαι ρε πουλάκι μου. Θα δοκιμάσω μια τρίτη και τελευταία φορά. -Ξέχνα το! Πας να με κάνεις ναρκομανή με την χρυσόσκονή σου. -Μην ανησυχείς, αυτήν την φορά δε θα είναι παραισθησιογόνο. Θα είναι αληθινή μαγεία. Θα σου πουλήσω Πνεύμα των μελλοντικών ΧΡΥΣΟΥγέννων! (και με μιας, το μέρος γέμισε από φως, που μπροστά του η χρυσόσκονη δεν έπιανε μια, και οι δύο τους βρεθήκανε στην κεντρική πλατεία της ΚΟΚΟδονίας, εκεί που δουλεύει ο Βασίλης). (Το μέρος δεν έμοιαζε καθόλου με την μορφή που είχε πριν λίγες ώρες. Όλα τα καταστήματα ήταν είτε κλειστά, είτε ρημαγμένα, το ΧΡΥΣΟΥγεννιάτικο δέντρο ήταν στο κέντρο καμένο και λιγοστά πουλιά προχωρούσανε γρήγορα και προσεκτικά στους άδειους δρόμους.) -Ε, τι είναι όλα αυτά; (έκανε τρομαγμένος) Αυτό είναι το μέλλον; Τι συνέβη, πόλεμος; -Όχι ακριβώς. Οικονομική κρίση. Ξαφνικά η παγκόσμια οικονομία της Αισώπειας έπεσε και ο περισσότερος κόσμος έχασε τις δουλειές του. Πλέον, σχεδόν κανείς δεν πολλά χρήματα για να κάνει αγορές τα ΧΡΥΣΟΥγεννα. -Καταστροφή! Μα τι γιορτή της αγάπης είναι αν δεν μπορεί ο κόσμος να αγοράζει υλικά αγαθά; Χάθηκε όλο το νόημα των ημερών! … Και το δέντρο! Γιατί είναι καμένο; -Το έκαψε εκείνο το κοριτσάκι με τα σπίρτα, που κι εσύ κι όλοι οι άλλοι δε δίνατε σημασία, παρόλο που ξέρατε ότι είχε την ανάγκη σας. Ετοιμοθάνατο από το κρύο και την πείνα, σαν τελευταία πράξη μίσους και αγανάκτησης, έβαλε φωτιά στο δέντρο. Αρχικά ήθελε να ζεσταθεί αλλά τελικά άλλος ήταν ο λόγος. Από την μια προτιμούσε να πεθάνει από την φωτιά παρά από το κρύο. Να πεθάνει από μια πράξη της παρά από την απραξία της. Από την άλλη, γιατί ήθελε να εκδικηθεί όλους εσάς για την αδιαφορία σας. -Τι χαζομάρα! Λες κι εμείς φταίγαμε που το μυξιάρικο δεν είχε να φάει! -Δεν κάνατε και τίποτα όμως για να το αλλάξετε αυτό. -Και γιατί θα έπρεπε; Γιατί να είναι υπεύθυνος ο καθένας μας για τα χάλια του άλλου; -Γιατί αν αρνείται να είναι, συμβαίνει αυτό. (Και έδειξε με την φτερούγα του το καμένο δέντρο.) -Χαζομάρες! Μικρό το κακό. Και γιατί δηλαδή δεν έφτιαξε κάποιος καινούριο δέντρο; Γιατί δεν μοίρασε κάποιος πλούσιος δωρεάν δώρα για να φτιάξει λίγο το κλίμα; Πάντα αυτό κάνουνε σε περιόδους κρίσεων για να καλμάρει η θλίψη του κόσμου. -Κανένας πλούσιος δεν ήθελε να δώσει την αγάπη του δωρεάν στους άλλους. Κάποιοι το κάνανε, αλλά μόνο με αντάλλαγμα. Χιλιάδες εξαθλιωμένοι δώσανε τα οικογενειακά κειμήλια τους για μερικά πιάτα φαγητό και ακόμα πιο πολλοί πουλήσανε και το κορμί τους. Οι πλούσιοι γίνανε πλουσιότεροι, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη του κόσμου. -Μα κανείς πια δεν προσφέρθηκε εθελοντικά να δώσει δωρεάν κάτι; Τόσοι και τόσοι εθελοντές υπήρχανε στο παρόν μου. -Βεβαίως και έγιναν πολλές προσπάθειες για φιλοζωίες και δωρεές. Εκατοντάδες πουλιά δώσανε από τα λίγα που είχανε για να ντύσουνε, ταΐσουνε και προσφέρουνε χαρά σε αυτούς που δεν είχανε τίποτα. -Έπιασε; -Δε πρόλαβε να γίνει τίποτα. Γιατί ένας κατεργάρης τα έκλεψε όλα! -Όλα;!!! Ποιο κάθαρμα ήταν τόσο άπληστο και άσπλαχνο ώστε να τολμήσει να κλέψει την χαρά του κόσμου; -Ένα ασχημόπουλο ήταν. Και δε το έκανε από απληστία αλλά από μίσος. Δε χρειαζότανε τίποτα από όλα τα δώρα και τα φαγητά και τα ρούχα που πήρε. Το έκανε καθαρά για να δει όλα τα πουλιά που τόσα χρόνια το κοροϊδεύανε που ήταν άσχημο να κλαίνε και να χτυπιούνται. Να χαρεί εις βάρος της απελπισίας όσων το κακομεταχειρίζονταν. (Φανερά ενοχλημένος από όλα αυτά, ο Βασίλης τελικά άρχισε να σκέφτεται και τον εαυτό του.) -Κάτσε, εγώ που είμαι μέσα σε όλα αυτά; Τι κάνω σε αυτό το μέλλον; … Πέθανα μήπως; (ρώτησε χλωμιασμένος.) -Όχι, μια χαρά είσαι. Είχες μαζέψει αρκετά χρήματα για να παραμείνεις σε καλή οικονομική κατάσταση στην κρίση. -Ουφ, ανακουφίστηκα! Τα λεφτά με έσωσαν δηλαδή. -Ναι, αλλά τώρα έχεις άλλο πρόβλημα. -Τι εννοείς; (Προς απάντηση, ο ΚΟΚΟτσίφης έδειξε με την άλλη του φτερούγα, προς την αντίθετη κατεύθυνση που ήταν το δέντρο. Εκεί ο Βασίλης, είδε τον μελλοντικό εαυτό του. Ακόμα ντυμένος σαν Κουκουβάγιος και ακόμα περιτριγυρισμένος από πουλάκια., να κάνει το ίδιο επάγγελμα.) -Α, ωραία, ακόμα έχω την δουλειά μου! -Ναι, αλλά άκου τι δουλεία είναι πλέον. (Τα πουλάκια είχανε όπως πάντα σκαρφαλώσει πάνω στην κοιλιά του και κάνανε τις κλασικές άπληστες απαιτήσεις τους σε δώρα.) -Θέλω όλα τα παιχνίδια του Πίτι, που μένει δίπλα μου! -Θέλω να σπάσεις το αλογάκι που έχει ο Γίτης και μας το παίζει κάποιος! -Θέλω να κλουβιάσουν τα αυγά της κακίας θείας μου, που δε μου πήρε δώρο! -ΧΟΥΤ-ΧΟΥ-ΧΟΥ! (έκανε χαρούμενος ο μελλοντικός Κουκουβάγιος) Ήρεμα πουλάκια μου, περιμένετε να πάρω νέο σημειωματάριο γιατί η πρώτη μαύρη λίστα μου έχει γεμίσει. -Μα τι κάνω;!!! (έκανε τρομαγμένος ο παροντικός Βασίλης.) Κατέληξα να εκπληρώνω μόνο τις κακές επιθυμίες των παιδιών; Κι αυτά τα χαζά γιατί δε ζητάνε δώρα; -Γιατί δεν έχουνε λεφτά οι γονείς τους για να τα αγοράσουνε. Οπότε, αφού δε μπορούνε να εκπληρώσουνε τις καλές ευχές τους, ζητάνε από εσένα να εκπληρώσεις τις κακές. Ζητάνε να νοιώσουνε χαρά από την δυστυχία του άλλου. Ζητάνε να κάνουνε όλους τους άλλους να είναι το ίδιο μίζεροι με τους ίδιους. -Κι εγώ τι κάθομαι και τα ακούω τα χαζά; Γιατί δε φεύγω; -Γιατί δε νοιάζεσαι! Σου αρκεί που έχεις ακόμα δουλειά και βγάζεις λεφτά. Δε σε νοιάζει τι είναι αυτό που κάνεις, αρκεί που βγάζεις λεφτά. -Α… Μάλιστα… Δε μπορείς να πεις… Έχω λόγο που το κάνω. Αναγκαστικά το κάνω λόγω των περιστάσεων. -Περιστάσεων;!!! (είπε σχεδόν τσιρίζοντας ο ΚΟΚΟτσίφης.) Εξαιτίας σου ισχύουνε αυτές οι περιστάσεις. Εσύ είσαι η αιτία που συμβαίνουν όλα αυτά. Δεν είσαι θύμα είσαι ο θύτης. -Μα τι λες; Είσαι τρελός; Εγώ προκάλεσα την παγκόσμια κρίση; -Όχι, αλλά εσύ μετέτρεψες τους ΚΟΚΟδόνες σε άπληστα και αναίσθητα όντα, που χαίρονται με τον πόνο των άλλων. -Βλακείες! -Έμαθες στα πουλάκια να ψάχνουνε την αγάπη μόνο στα υλικά αγαθά. -Ψέματα! -Ώθησες με την αδιαφορία σου τα φτωχά και άσχημα πουλάκια να καταφύγουνε σε βανδαλισμούς. -Νομίζεις! -Έπλασες την νοοτροπία του κόσμου να νοιάζεται μόνο για τα λεφτά και όχι για τα συναισθήματα. -Φτάνει! Σε βαρέθηκα! Πάρε το πνεύμα σου και χάσου! Δε σε θέλω! Φυγεεε! (άρχισε να φωνάζει με όλη του την δύναμη και έκλεισε ερμητικά τα μάτια του για να μη βλέπει το ζοφερό μέλλον.) (Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, τα άνοιξε διστακτικά. Βρισκόταν πάλι στην κουφάλα του. Ο ΚΟΚΟτσίφης ήταν άφαντος. Είχε απομείνει μόνος του, με ένα καρδιοχτύπι και έναν φοβερό πονοκέφαλο.) -Πρέπει να κόψω τα σκληρά… (Όταν ο Βασίλης συνήρθε από το σοκ αρκετές ώρες αργότερα, σηκώθηκε από την φωλιά του και αναλογίστηκε τι βίωσε. Κατάλαβε ότι όσο σπαστικός κι αν ήταν ο ΚΟΚΟτσίφης, ήθελε απλώς να τον προειδοποιήσει να αλλάξει. Ήθελε να τον αποτρέψει από το να γίνει η μελλοντική κοινωνία και ο ίδιος αυτό το έκτρωμα που του έδειξε. Κατάλαβε ότι του δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία. Η ευκαιρία να γίνει πιο συμπονετικός, λιγότερο υλιστής και σίγουρα να σταματήσει να κάνει τα πουλάκια τόσο εγωκεντρικά.) (Φυσικά, το ότι του δόθηκε η ευκαιρία να κάνει κάτι, δε σημαίνει και ότι την αξιοποίησε όπως νόμιζε ο ΚΟΚΟτσίφης…) (Αμέσως, έδωσε διαταγή στους ΤαραΜΆνδους του να χτενίσουνε την πόλη, να δείρουνε όλα τα κοριτσάκια που πουλούσαν σπίρτα και να τους τα κλέψουνε. Έπειτα, έστειλε ένα δωρεάν δώρο σε όλα τα ασχημόπουλα, με ένα πλασματικό γράμμα που έλεγε ότι η ομορφιά δεν είναι το παν. Έβαλε όλα του τα χρήματα στο χρηματιστήριο και συνεργάστηκε με Μολοσσούς-κολοσσούς για να τονώσουνε την αγορά.) (Μερικά χρόνια αργότερα, ο Κουκουβάγιος είχε γίνει το πιο πλούσιο πουλί στον κόσμο. Και με τις επενδύσεις του, εξαγόρασε πολλές αδύναμες επιχειρήσεις και τις δυνάμωσε με το κεφάλαιό του. Παντού, ο καταναλωτισμός και ο υλισμός εξαπλώθηκαν, χωρίς κανένα προηγούμενο.) (Δεν αφέθηκε στα πλούτη του και συνέχισε κανονικά την δουλειά του, όπως και πριν. Το μόνο που άλλαξε ήταν η κλίμακα των επιθυμιών των μικρών πουλιών.) -Θέλω το Ταζ-Μασχάλ! -Θέλω την φάτσα μου σκαλισμένη πάνω στο φεγγάρι! -Θέλω ένα βουνό από ζαχαρωτά! -ΧΟΥΤ-ΧΟΥ-ΧΟΥ! Και θα τα έχετε! Λεφτά να υπάρχουν και όλα γίνονται. (Εκείνη την στιγμή, μια μικρή Τσίχλα τον σκούντηξε και τον ρώτησε όλο απορία.) -Κυρ-βασίλη, η μαμά μου λέει ότι τα ΧΡΥΣΟΥγεννα κανονικά γιορτάζουμε την γέννηση της Χρυσής Περιστέρας, του σωτήρα όλων των ζώων. Λέει ότι η Περιστέρα μεγάλωσε μέσα στην φτώχια και ότι δίδαξε την ολιγάρκεια και ότι αυτήν η γιορτή δεν έχει τίποτα να κάνει με αυτήν. -(Όλος υπεροψία κοίταξε αφ’ υψηλού το πουλάκι και είπε) Πες της μαμάς σου ότι κάνει λάθος. Τα ΧΡΥΣΟΥγεννα είναι η γιορτή που τα μαγαζιά γεννάνε χρυσό από τις πολλές αγορές που γίνονται. Το τι είπε κι έκανε αυτήν η Περιστέρα δεν έχει τίποτα να κάνει με την γιορτή. -ΑΑΑ, κατάλαβα, σε ευχαριστώ Κουκουβάγιε Βασίλη. Καλά ΧΡΥΣΟΥγεννα! -Καλά ΧΡΥΣΟΥγεννα και σ’εσένα μικρό μου. Καλά ΧΡΥΣΟΥγεννα σε όλους σας! ΧΟΥΤ-ΧΟΥ-ΧΟΥ! … Edited December 24, 2008 by roriconfan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted December 25, 2008 Share Posted December 25, 2008 Βρε αθεόφοβε τι έκανες πάλι; Κουκουβάγιος Βασίλης και ταραμάρανδοι; Τα ξωτικά που και σου ξέφυγαν και δεν έγιναν ΕΞωτικά; Οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα; Δεν ντρέπεσαι λίγο; Κι όμως πολύ καλό για την κοινονικοπολιτική σάτυρα που έχεις στήσει μέσα από την Αισωπεία σου. Γέλασα σε κάποια σημεία, όπως αυτό με το πνεύμα (ήρθα να σου πουλήσω πνεύμα) αλλά και από το μήνυμα που ανακοίνωσες στο τέλος. Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή όπου τα μαγαζιά γεννούν χρυσό. Εύστοχο δίχως να γίνεται προκλητικό σαν κάτι άλλες μ...ιες χριστουγεννιάτικης ισοπέδωσης που ξεπετάγονται ανά καιρούς και προωθούνται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted December 25, 2008 Share Posted December 25, 2008 Αν και ξεκαρδιστικο σε πολλα σημεια, τραγικο στο βαθος του. Κι αυτο γιατι αντικατοπτριζει μια αληθεια πικρη, σχεδον εφιαλτικη (αυτο δεν ειναι ομως και το νοημα της σατιρας? Να μαστιγωνει με το γελιο?) Πολυ καλο, οπως και ολη η Αισωπεια ΥΓ: Καλα Χριστούγεννα (και ουχι Χρυσουγεννα)σε ολους! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted December 25, 2008 Share Posted December 25, 2008 Χαίρομαι που σας άρεσε. Γενικώς είναι το ύφος σε όλα μου τα έργα αυτό (14 ως τώρα στο φόρουμ) που θέλει να περάσει και κάτι πέρα από χαζά αστεία ή παραμυθένιες εικόνες. Καλά Χριστούγεννα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted December 25, 2009 Share Posted December 25, 2009 (edited) Γήηηηηηηη-χαααα!!! (καμπόικο) (Που είναι το εικονίδιο με τα πυροτεχνήματα, τη σαμπάνια, τις ντουντούκες, τις ροκάνες και τα σαράντα μαύρα ξωτικά που χορεύουν κότσαρι; ) Νά 'σαι καλά για το μπάμπ, μ' έφτιαξες τη μέρα (ενδέχεται και τη βδομάδα, θα δείξει). Χουου χουουου! *απομακρύνεται χοροπηδώντας χαζοχαρούμενα* ΥΓ. Το τέλος ήτο τέλειο.. Edited December 25, 2009 by KELAINO Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.