Boris Karloff

[DinoHajiyorgi]

Ο Boris Karloff (23 Νοεμβρίου 1887 – 2 Φεβρουαρίου 1969) ήταν ένας άγγλος ηθοποιός που μετανάστευσε στον Καναδά γύρω στο 1910. Μνημονεύεται κυρίως για ρόλους σε ταινίες τρόμου και για την ερμηνεία του τέρατος του Φράνκενσταϊν στην ταινία του 1931 «Φράνκενσταϊν», «Η Νύφη του Φράνκενσταϊν» (1935) και «Ο Γιος του Φράνκενσταϊν» (1939). Η φήμη του μετά από αυτές τις ταινίες ήταν τέτοια που για έναν καιρό τον ανέφεραν στην μαρκίζα σκέτο ως «Ο Karloff» ή «Karloff ο Τρομερός!»

Ο Karloff γεννήθηκε ως William Henry Pratt στο East Dulwich του Λονδίνου, στο σπίτι του οποίου σήμερα υπάρχει αναρτημένη αναμνηστική πλάκα. Η γιαγιά του, από την πλευρά του πατέρα του, ήταν η Eliza Julia (Edwards) Pratt, αδελφή της Anna Leonowens της οποίας οι ιστορίες από τον καιρό που ήταν στην βασιλική αυλή του Σιάμ ήταν η βάση για το μετέπειτα μιούζικαλ The King and I.

 

Το 1909, έχοντας διαλέξει την ηθοποιία σαν επάγγελμα, ο Pratt ταξίδεψε στον Καναδά όπου άλλαξε το όνομα του σε Boris Karloff, για επαγγελματικούς λόγους αλλά και για να προστατέψει την υπόληψη της οικογενείας του. Όλα του τα αδέλφια ήταν τιμημένα μέλη της Βρετανικής Υπηρεσίας Εξωτερικών. Ο ίδιος ο Karloff, για λόγους υγείας δεν πολέμησε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν ξαναείδε τους δικούς του μέχρι το 1933, όταν πήγε στην Αγγλία για να γυρίσει το «The Ghoul», ανήσυχος πως θα τον θεωρούσαν το μαύρο πρόβατο της οικογενείας, ιδιαίτερα για την μακάβρια φύση της φήμης του. Τα αδέλφια του όμως όχι μόνο δεν τον καλοδέχτηκαν, ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμα να φωτογραφηθούν μαζί με τον διάσημο, «μικρό» τους αδελφό.

Όταν ο Karloff έφτασε στο Χόλιγουντ δούλεψε σε πολλές βουβές ταινίες αλλά η εργασία ήταν τόσο σποραδική που αναγκάστηκε να δουλέψει και σαν εργάτης, σκάβοντας χαντάκια ή οδηγώντας φορτηγά. Ο ρόλος του ως το Τέρας στην ταινία «Φράνκενσταϊν τον έκανε αμέσως σταρ. Έναν χρόνο μετά, έπαιξε άλλον έναν σημαντικό, εικονικό χαρακτήρα, τον Ίμχοτεπ στην ταινία The Mummy.

Έπαιζε και σε άλλους ρόλους εκτός από εκείνους της κατηγορίας του τρόμου. Σε μια πολύ αξιομνημόνευτη σκηνή του Scarface (1932) γαζώνεται από σφαίρες σε μια σάλα του μπόουλινγκ. Είχε τον ρόλο ενός βαθιά θρησκευόμενου στρατιώτη στο έπος του John Ford για τον Πρώτο Παγκόσμιο, «The Lost Patrol» (1934). Ήταν όμως στις ταινίες τρόμου που ξεχώρισε, παίζοντας δίπλα σε άλλους μεγάλους όπως τους Lon Chaney Sr. και Bela Lugosi. Η άρνηση του δεύτερου για τον ρόλο του τέρατος του Φράνκενσταϊν έδωσε την ευκαιρία στον Boris Karloff να φτιάξει την καριέρα του. Έπαιξε το τέρας τρεις φορές. Οι άλλες δύο ήταν το Bride of Frankenstein και το Son of Frankenstein στο οποίο ο Lugosi είχε τον ρόλο του τρελαμένου Ίγκορ.

Ο Karloff θα επέστρεφε όμως στον μύθο του Φράνκενσταϊν και σε άλλες κατοπινές ταινίες χωρίς όμως να ερμηνεύει το τέρας. Πρώτα σαν τον σατανικό Δόκτωρα Νίμαν στο House of Frankenstein (1944) όπου τον ρόλο του τέρατος θα είχε ο Glenn Strange, που θα ήταν πλέον η καθιερωμένη εικόνα του τέρατος για τις δεκαετίες του ’40, ’50 και ’60.

 

Ο Karloff είχε αυτή τη φορά τον ρόλο του «τρελού επιστήμονα» στο «Frankenstein 1970» του 1958, ως Βαρόνος Βίκτορ Βον Φράνκενσταϊν ΙΙ, εγγονός του πρώτου εφευρέτη. Σαν ανατροπή στο φινάλε, αποκαλύπτεται πως ο τραυματισμένος Βαρόνος έχει δώσει το δικό του πρόσωπο (δηλαδή του Karloff) στο Τέρας. Σε μια σκηνή φαντασίας στο έργο The Secret Life of Walter Mitty ο σκηνοθέτης Norman Z. McLeod γύρισε μια σκηνή με τον Karloff σε μέικ-απ του τέρατος, αλλά η σκηνή απορρίφτηκε στο τελικό μοντάζ. Η τελευταία φορά που ο Karloff φόρεσε το υπερυψωμένο μέτωπο και τις βίδες στον λαιμό ήταν για ένα τηλεοπτικό επεισόδιο της σειράς Route 66 για το Halloween, όπου παίζει τον εαυτό του να παίζει το τέρας.

Παρά την μακρόχρονη και δημιουργική συνεργασία των Boris Karloff και Bela Lugosi, οι δύο άντρες δεν έγιναν ποτέ φίλοι. Έβγαλαν όμως μια σειρά από κλασσικές και αξιομνημόνευτες ταινίες, όπως The Black Cat, The Raven, The Invisible Ray, Black Friday και The Body Snatcher (του Turneur) όπου ο Karloff λέγεται πως δίνει την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του. Το 1939 συνεργάστηκε με τον Basil Rathbone στο Tower of London, καθώς επίσης αυτή την περίοδο άρχισε να συμμετέχει και σε ραδιοφωνικά έργα.

Σε αντίθεση με τους ρόλους του στην οθόνη, ο Karloff ξεχώριζε στη ζωή του για την ευγενική του φύση ως τζέντλεμαν, που ασχολούνταν συχνά και με φιλανθρωπίες κυρίως για τις ανάγκες παιδιών. Σημαντικό μέλος του Screen Actors Guild ήταν η πρώτη φωνή διαμαρτυρίας για τους ηθοποιούς και τις άθλιες συνθήκες στις οποίες ήταν αναγκασμένοι να εργάζονται τότε. Παντρεύτηκε έξι φορές.

 

Το 1941 κατάφερε να επιστρέψει στο Broadway για την γνήσια παραγωγή του «Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα», όπου έπαιζε έναν ψυχοπαθή δολοφόνο ο οποίος γίνεται έξαλλος όταν του λένε πως μοιάζει στον Karloff. Ο Frank Capra έδωσε τον ρόλο στον Raymond Massey για την ταινία του 1944, η οποία όμως γυρίστηκε το 1941, όταν ο Karloff έπαιζε ακόμα τον ρόλο στο θέατρο. Ο Karloff όμως έπαιξε ξανά τον ίδιο ρόλο στην τηλεοπτική μεταφορά του έργου το 1962 στην παραγωγή του Hallmark Hall of Fame. Έχει παίξει και τον Κάπτεν Χουκ στην θεατρική παράσταση του «Πήτερ Παν» όπου εξέπληξε με την πολλή καλή φωνή στο τραγούδι.

 

Στην δεκαετία του ’50, εμφανιζόταν στην βρετανική τηλεόραση, στη σειρά Colonel March της Σκότλαντ Γιάρντ όπου ξεδιάλυνε άλυτα εγκλήματα. Στην δεκαετία του 1960 έπαιξε σε αρκετές παραγωγές της American International Pictures όπως τις Comedy of Terrors, The Raven και The Terror όπου τις τελευταίες δύο σκηνοθέτησε ο Roger Corman. Μια από τις τελευταίες κινηματογραφικές του εμφανίσεις ήταν στην ταινία του Peter Bogdanovich «Targets» το 1968.

 

Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, ο Boris Karloff ανάστησε κατά ένα τρόπο την καριέρα του στην Αμερική όταν δάνεισε την φωνή του στην τηλεοπτική ταινία κινουμένων σχεδίων «Πως Το Γκριντς Έκλεψε τα Χριστούγεννα», παραγωγή βασισμένη στο βιβλίο του Dr. Seuss. Αργότερα, όταν κυκλοφόρησε και σε δίσκο, έφερε στον Karloff το βραβείο Grammy.

O Boris Karloff πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο εξοχικό του σπίτι στο χωριό Hampshire του Bramshott. Μετά από μια μακροχρόνια μάχη με αρθρίτιδα και εμφύσημα, αρρώστησε από πνευμονία και κατέληξε στις 2 Φεβρουαρίου του 1969, σε ηλικία 81 χρονών.

[Dark desire]

Γιγαντας...Κορυφη...Ο Βασιλιας του τρομου...Ισως ο καλυτερος στο ειδος του (μαζι με τον Μπελα Λουγκοζι).

 

Γεια σου ρε Χατζηγιωργη τσιφτη, μας εφτιαξες τη μερα παλι!

[D'Ailleurs]

Κορυφαίος αν και προτημώ τον Λουγκόζι. Εχω δεί κάποιες ταινίες που έκανε τον κινέζο ντετέκτιβ Κύριο Γουόνγκ!

[Dark desire]

Κορυφαίος αν και προτημώ τον Λουγκόζι. Εχω δεί κάποιες ταινίες που έκανε τον κινέζο ντετέκτιβ Κύριο Γουόνγκ!

Ο Λουγκοζι ηταν αλλη κατηγορια...Κατι μεταξυ ροκ σταρ, καταραμενου ποιητη (με ολα τα δυσαρεστα συμπαρομαρτουντα) και θυματος του ηλιθιου χολιγουντιανου συστηματος που ποτε δεν καταλαβε τι διαμαντι ειχε.

Ενταξει, ο Κριστοφερ Λι ηταν και ειναι λατρεμενος, αλλα κατα την γνωμη μου ο Μπελα ηταν ο κορυφαιος Δρακουλας που περασε ποτε απο την οθονη.

Θυμαμαι μια φοβερη μη-δρακουλιαρικη ταινια που εκανε εναν τρελο επιστημονα που εστελνε δηλητηριασμενα λουλουδια σε μελλουσες νυφουλες, αυτες πεφτανε τεζα και τις μετεφερε στο εργαστηριο του,τους εβγαζε τους αδενες και τους μεταμοσχευε στην επισης σαλεμενη γυναικα του για να μεινει νεα κι ομορφη! (Αμα ξερει κανεις τον τιτλο ας μου τον πει plz)