Cassandra Gotha Posted January 3, 2009 Share Posted January 3, 2009 Είδος: παραμύθι Βία; όχι Σεξ; όχι Αριθμός Λέξεων:1129 Αυτοτελής; ναι Σχόλια Μια προσπάθεια για κάτι αισιόδοξο... Τέλος πάντων, δεν ξέρω αν τα κατάφερα! Η_Μάνα_Στο_Λόφο.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted January 9, 2009 Share Posted January 9, 2009 Λίγο παράξενο, το μυστήριο δεν λύθηκε τελικά για τους θανάτους των μητέρων. Ευτυχώς ήταν αρκετά δυνατή η σκηνή της συνάντησης του Βασιλιά με τη μάνα στο λόφο, γιατί ήμουν στο τσακ να πω, καλά όλα αυτά μετά οφείλονται σε εκείνη τη σιωπή; Αν είχε τα χαρακτηριστικά της Παναγίας, θα πίστευα ότι ήταν ένα Θαύμα Επίσης μ' αρέσει η αφήγησή σου, στρωτή και κάπως.. "ονειρική"; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 10, 2009 Author Share Posted January 10, 2009 Λίγο παράξενο,το μυστήριο δεν λύθηκε τελικά Ναι, δεν ήθελα να το λύσω. Ήθελα μόνο να δείξω...τέλος πάντων, αυτό που έδειξα! Επίσης μ' αρέσει η αφήγησή σου, στρωτή και κάπως.. "ονειρική"; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nestor Posted January 10, 2009 Share Posted January 10, 2009 Καλημέρα! Καλογραμμένο, σχεδόν παραμύθι.. αλλά έμεινα με την απορία.. θα συνεχισθεί για να δούμε τη λύση;; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted January 11, 2009 Share Posted January 11, 2009 Ερώτηση twocows: Λίγο παράξενο, το μυστήριο δεν λύθηκε τελικά για τους θανάτους των μητέρων. Απάντηση Cassandra Gotha: Ναι, δεν ήθελα να το λύσω. Ήθελα μόνο να δείξω...τέλος πάντων, αυτό που έδειξα! Αντίδραση δική μου: Και τώρα, με λόγια: Φυσικά, η επιθυμία του συγγραφέα να εκφράσει κάτι δικό και όχι αυτό που θέλει να δει ο άλλος, είναι το πρώτο πράγμα που οφείλει να σεβαστεί κανείς. Από την άλλη... και αυτό βέβαια είναι μόνο προσωπική μου γνώμη, με ενοχλεί σε μια ιστορία να μένει αναπάντητο το βασικό της κομμάτι. Το λέω βασικό κομμάτι, γιατί εδώ δεν έχουμε μόνο το προσωπικό δράμα του βασιλιά, το οποίο θα μπορούσε άνετα να είναι το κεντρικό θέμα από την αρχή. Έχουμε ένα πρόβλημα εκτεταμένο, το οποίο όχι απλώς είναι σοβαρό, αλλά ξεσκίζει κυριολεκτικά τον ιστό της κοινωνίας. Με λίγες κουβέντες μάς έχεις θέσει μπροστά σε μια κατάσταση που τσακίζει κόκαλα. Όποια γυναίκα γεννήσει, πεθαίνει. Εδώ έχουμε υλικό για τεράστιο προβληματισμό, όχι μόνο για το πώς συνέβη, αλλά και τι θα γίνει πολύ σύντομα σ' αυτή την κοινωνία. Πώς θα βλέπουν σε λίγο οι άντρες τις γυναίκες και οι γυναίκες τους άντρες, ποιος θα μεγαλώνει τα ορφανά, πώς θα αλλάξουν οι συνθήκες της οικογένειας και της ηθικής συνολικά. Διαβάζοντας τις πρώτες παραγράφους, αρχίζω να φαντάζομαι υστερίες, ξορκισμούς, θυσίες, ιερατεία και όλα τα καλά και τα κακά. Αφού λοιπόν μπαίνουμε επιτυχημένα, με λίγες μόνο παραγράφους στο συγκεκριμένο θέμα, μετά εστιάζουμε στο βασιλιά που περιέρχεται στην ίδια μοίρα με τους υπηκόους του. Και ναι μεν η συνάντηση στο λόφο, θα ήταν ίσως επαρκής για να κάνει έναν κοινό άνθρωπο να συμφιλιωθεί με τη μοίρα του, που λογικά αυτό εκλαμβάνω ότι ήθελες να δείξεις, αλλά και πάλι για έναν βασιλιά αυτό δεν αρκεί. Είναι ο αρχηγός της χώρας που συμβαίνει το κακό. Πρέπει να το αντιμετωπίσει σε ευρύτερη κλίμακα και δεν βλέπουμε ψήγμα μιας τέτοιας υπόσχεσης. Δέχομαι την μη διαλεύκανση και την μετατόπιση της κεντρικής ιδέας -και πάλι όχι ευχαρίστως- σε σουρεαλιστικά κείμενα, αλλά το συγκεκριμένο δεν ήταν τέτοιο. Συγνώμη αν έγινα λίγο επιθετική, αλλά με απογείωσες τρομερά στην αρχή και μετά αισθάνθηκα ότι έμεινα στη μέση. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 11, 2009 Author Share Posted January 11, 2009 Δεν έγινες επιθετική, η αναστάτωσή σου είναι απόλυτα δικαιολογημένη, αφού η αποφυγή να λύσω το πρόβλημα έγινε επειδηκτικά, με θράσσος, πράγμα για το οποίο δεν υπερηφανεύομαι! Τελικά δεν έγινα σαφής: Δεν ήταν μοιρολατρεία αυτό που ένιωσε ο βασιλιάς. Ήταν θάρρος, να βοηθήσει το λαό του, (τα "παιδιά του"). Στην αρχή ήταν απαθής και αμέτοχος, αδύναμος. Η Μάνα στο Λόφο όμως, του έδωσε να καταλάβει ότι πρέπει-ως βασιλιάς, και όχι ένας οποιοσδήποτε δυστυχισμένος-να μην το βάζει κάτω. Αυτή την αλλαγή μέσα του ήθελα να δείξω, που μου φαίνεται ότι απέτυχα παταγωδώς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Amandel Posted January 11, 2009 Share Posted January 11, 2009 (edited) Πολύ ωραίο διηγηματάκι. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που γράφεις είναι όντως πολύ στρωτός και δεν χάνεις τον ειρμό σου πουθενά. Απλά θα διαφωνήσω λιγάκι με τον δύο - αγελάδες, διότι εμένα προσωπικά θα μου άρεσε να είχες γράψει περισσότερα για την συνάντηση της μάνας στο λόφο με τον Βασιλιά. Ήταν δυνατή σκηνή αλλά ήταν κάπως σύντομη. Εκεί θα μπορούσες να είχες παρεμβάλλει μια πολύ πιο ονειρική σκηνή. Είναι το κλασσικό hot spot - turning point τέτοιων διηγημάτων που μπορείς να το μαγειρέψεις όπως θέλεις και να εκπλήξεις τον αναγνώστη! Βέβαια αυτό είναι μάλλον προσωπική μου προτίμηση (μπορεί να έχω κακομάθει και από τα κείμενα συγκεκριμένων ατόμων που διαβάζω ), και στο λέω περισσότερο γιατί θεωρώ ότι από το στυλ της γραφής σου θα μπορούσες άνετα να κάνεις κάτι τέτοιο. Αλλά, για να λέμε και του στραβού το δίκιο σίγουρα το παραμύθι που λέει ο Βασιλιάς στο γιό του στο τέλος συμπληρώνει και δικαιώνει την σημασία της συνάντησής του, και δίνει ένα παρεμφερές αποτέλεσμα. ;) ΠΙ.ΕΣ. Και θα ήταν ωραίο όντως εαν το συνέχιζες κάπως! Edited January 11, 2009 by Amandel Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted January 11, 2009 Share Posted January 11, 2009 Τελικά δεν έγινα σαφής: Δεν ήταν μοιρολατρεία αυτό που ένιωσε ο βασιλιάς. Δεν εννοούσα μοιρολατρεία εκεί που είπα να συμβιβαστεί με τη μοίρα του. Ίσα-ίσα η αποδοχή είναι το πρώτο βήμα για να βγεις από το τέλμα και ήταν καλό που συνέβη. Το μέρος που εστιάζει στα αισθήματα του βασιλιά δεν είναι καθόλου κακό. Αυτή την αλλαγή μέσα του ήθελα να δείξω, που μου φαίνεται ότι απέτυχα παταγωδώς. Με τίποτα δεν θα ήθελα να το δεις ως αποτυχία. Είναι πολύ απλό να δώσεις έμφαση σ' αυτό που εννοείς. Το μόνο που χρειάζεται για το συγκεκριμένο σηεμίο είναι να αφήσεις έναν υπαινιγμό για το τι θα κάνει αυτός μόλις κοιμηθεί το παιδί. Κάτι του τύπου ... "Γι αυτόν είχε έρθει η στιγμή..."+ ό,τι νομίζεις ότι θα έκλεινε καλά. Κι έτσι δεν μας νοιάζει που δεν δόθηκε μέσα στο κείμενο η λύση. Είμαστε σίγουροι ότι το παλεύουν και μένουμε ικανοποιημένοι. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.