Ημερολόγιο Τρίτης εποχής

[Guest silversoldier]

Μέρες τελευταίες

των γεγονότων

τούτων,

της αυγής που ξημερώνει το τέλος.

Επίλογος δοξασμένων, μάταιων

καιρών,

όπου η αλαζονεία πρεσβεύει

στις αρετές των πρεσβύτερων.

 

Φώτα του λυκόφως

των πραγμάτων

τελευταία.

Δοξασμένων καιρών επιλογε

ματαιε!

Αφού μονάκριβη αρετή

την αλαζονεία πρεσβεύεις

στο πνεύμα των δασκάλων

την τελευταία εποχή.

 

Ωστόσο η νιώτη

των δροσερών προσώπων,

η άνοιξη

στερεύει σαν πηγή

γιατί το πέρας του καιρού

εξανεμίζει χωρίς νόημα

το ιερό νερό.

 

Και μέρες πολέμου, σούσουρο

ξεσπούν στην ησυχία.

Οι όψεις σοβαρεύουν

αντιμαχόμενες

καθώς κοντεύει ο θάνατος,

ο τρομερός συνάκτης.

 

 

 

 

 

 

 

Φοβος βαρύς ακούστηκε

σε βουητό σειρήνων,

η όψη δεν αλλάκτηκε

του σκοταδιού η μαύρη

παρα

ένας μικρός κυματισμος

λίγες σταγόνες αίμα

χύθηκαν,

και όλα ξέπεσαν ξανά

στην ησυχία.

 

Τον καιρό εκείνο

ανεβοκατέβαζαν τον ήλιο

τα γεγονότα και οι μέρες

σκοτεινές και μαυροφορεμένες

όπως πρώτα,

στην όψη των νεκρών.

 

Αλλά όπως πάντα

οι καιροί γυρίζουν

που όλα επανέρχονται,

και όλα ξαναρχίζουν,

χτίζοντας για άλλη μια φορά

τον κόσμο.

 

Η ροή ξαναεμφανίζεται

και η κινητικότητα εκφράζει

τους καιρούς

και τις ημέρες.

Σαν όλα

να έχουν σβηστεί

και οι νεκροί ας είναι.