Για μάς κελαϊδούν τα πουλιά

[Blondbrained]

Όνομα Συγγραφέα: Πέγκυ

Είδος: (πχ, ηρωική φαντασία, επιστημονική φαντασία, τρόμος, κτλ) Σεξουαλικού λυρισμού?

Βία; (Ναι/Όχι) όχι καθόλου, ίσως λίγο απέναντι σ'ένα ζωντανό.

Σεξ; (Ναι/Όχι) εχμ...λίγο

Αριθμός Λέξεων: θα κυλήσει γρήγορα, σας το υπόσχομαι.

Αυτοτελής; (Ναι/Οχι.) (Αν όχι, ποιο μέρος είναι αυτό; 1ο; 2ο; 3ο; κοκ) παντελώς

Σχόλια: (Ό,τι άλλο θέλετε να προσθέσετε) Μιά και γίνεται ανάλογη συζήτηση σε άλλο τόπικ, και μου το θύμισε η Σόνυα, διαβάστε το παρακαλώ, και πείτε μου αν είναι υπερβολική η σεξουαλική προσέγγιση, ή μέτρια, θα θέλατε παραπάνω ή όχι? Δένει με τον στόχο του κειμένου, που προφανώς είναι να σατυρίσω την βιομηχανία πορνό (επηρεάστηκα απο κάτι ταινίες του είδους, άκρως χιουμοριστικές, οι οποίες έχουν ειδική θέση στην συλλογή ταινιών στο σπίτι), αλλά και τον ρομαντισμό τον ίδιο. Για σένα Ντίνε μας!

 

ΓΙΑ ΜΑΣ ΚΕΛΑΪΔΟΥΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ

 

 

«Πως ήθελα να έχω έ-να, και δύ-ο, και τρί-α και τέσσερα παιδιάαα...ΑΡΓΑ! ΒΑΘΙΑ! ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΑ! Τον θές πολύ, του ανήκεις, θέλω να το βλέπω στο μάτι σου αυτό!»

 

Δυστυχώς ο Φελίνι είχε ήδη μεγαλουργήσει στο σκηνοθετικό στερέωμα, έχοντας κλέψει την θέση που ανήκε στον Φαίδων (όχι Φαίδωνα, Φαίδων σε όλες τις κλίσεις του ονόματος). Αλλά ο Φαίδων, απο αντίδραση θές, απο εγωϊσμό, απο θυμό γι’αυτή την κατάφορη κλοπή της θέσης του στο πάνθεον των μεγάλων σκηνοθετών, και σε μία έξαρση ανθρωπισμού για τους κακόγουστους και άτεχνους της κοινωνίας, είχε αποφασίσει να εκτινάξει την βιομηχανία πορνό σε νέα δημιουργικά ύψη και πρωτόγνωρα επίπεδα ποιότητας.

 

«...και ένα, και δύο, και τρία...ρε διάολε, τόσο δύσκολο είναι να πιάσετε τον ρυθμό;» απήυδησε, όταν ο πρωταγωνιστής βιάστηκε να περάσει στον ρυθμό κορύφωσης του «όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι...».

 

Η Ευθυμία ?Εύη στο καλλιτεχνικότερον- ένα εικοσιπεντάχρονο πολυτάλαντο πλάσμα, βρήκε γρήγορα την θέση της στην αγορά εργασίας της βιομηχανίας ‘αισθησιακών ταινιών’, και ακόμα γρηγορότερα, μόλις στον πρώτο χρόνο της καριέρας της, έγινε η μούσα του Φαίδων, τον οποίο μάγεψε «...ο λυρισμός του προσώπου της, που τόσο Α-ΛΥ-ΠΗ-ΤΑ (είχε τονίσει) κάνει πάντρεμα με το ξεδιάντροπο κορμί της...»

 

Πολύ την κούραζαν την Εύη οι συνεχείς διακοπές επι τω έργω, και οι σκηνοθετικές συστάσεις, και οι προτροπές ενθουσιασμού όταν κατάφερναν να πιάσουν το «feeling» της εκάστοτε σκηνής. Αλλά η Εύη είχε απώτερο σκοπό και σημαντικότατο στόχο, απο τον οποίο φρόντιζε να μην παρεκλίνει στο ελάχιστο. Αφού είχε αρχικά καταλήξει οτι δεν θα έβρισκε ποτέ τον ιδανικό έρωτα, και μετά απο σχεδόν 10 ολάκερα χρόνια σοβαρής έρευνας και αναζήτησης, αποφάσισε τελικά οτι η μόνη της ελπίδα ήταν να δώσει την ευκαιρία στον ιδανικό έρωτα να την βρεί ο ίδιος, κι αυτό σήμαινε οτι θα έπρεπε να είναι ανοιχτή σε όσους περισσότερους μπορούσε, μέχρι ένας απο αυτούς να την αγγίξει σε όλα τα επίπεδα (που έλεγε και η ξαδέλφη της), ξεκινώντας απο το χαμηλότερο που είναι και το σημαντικότερο, αυτό που βρίσκεται κάτω απο την μέση.

 

Οι ταινίες κάλυπταν τις επιδιώξεις της σε τέτοιο βαθμό που κάθε πρωί ευχαριστούσε τον Θεό για τα εξωτερικά της χαρίσματα που αναμφίβολα την βοήθησαν σε αυτό το δύσκολο έργο της. Οικονομικά την κάλυπταν με το παραπάνω, και είχε ήδη αρχίσει να κάνει ένα σημαντικό κομπόδεμα σε παραπάνω απο μία τράπεζες, και στην έρευνα της αδελφής ψυχής ένιωθε μία ασφάλεια μέσα στην αγκαλιά των επαγγελματιών του είδους και υπο το άγρυπνο βλέμμα του συνεργείου, αφού όλα ήταν ελεγχόμενα. Γλύτωνε και χρόνο απο το να ψάχνει δεξιά αριστερά, και καθότι ήταν κατά βάθος ντροπαλό παιδί, πολύ θα την δυσκόλευε αν αναγκαζόταν να την πέφτει στον κάθε τυχάρπαστο. Βλόγαγε την τύχη της κάθε πρωί! Ο Φαίδων να μην ήταν τόσο τελειομανής, κι όλα θα ήταν τέλεια!

 

«Όχι ακόμα το παζάρι λέμε! Ακόμα στον Πειραιά είμαστε!» Αυτός ο πιτσιρικάς είχε αγχωθεί με τις τεχνικές του Φαίδων, αλλά η Εύη τον δικαιολογούσε, και σχεδόν τον λυπόταν. Ήταν η πρώτη του μέρα σε σοβαρή ταινία του είδους, ενώ ο Φαίδων ήταν το ίνδαλμά του. Ο μικρός ήταν μέγας λάτρης των δημιουργιών του, απ’ό,τι είχε εκμυστηρευτεί με δέος στην Εύη λίγο πριν ξεκινήσουν, και μάλιστα είχε αγοράσει μία απο τις πρώτες κόπιες του «Έρωτας κάτω απο το μπλέ φεγγάρι», την πλέον καλλιτεχνική και συλλεκτική βέβαια πρώτη ταινία του Φαίδων. Πώς λοιπόν να συντονιστεί με τα παζάρια και τα λιμάνια, όταν είχε απο πάνω του το σκληρό βλέμμα του σκηνοθέτη-φετίχ;

 

«CUT», ούρλιαξε σχεδόν, όταν ο πιτσιρικάς κατάφερε με μία μεγαλοπρεπή ομολογουμένως, ακόμα και για την έμπειρη Εύη, εκσπερμάτιση, να τον κάνει να ξεχάσει τα ρυθμικά λάθη του πρωταγωνιστή του. Και ασφαλώς η Εύη είχε και πάλι δώσει ρεσιτάλ ερμηνείας. Πίσω απο τις κάμερες συχνά γινόταν λόγος για τους απίστευτους οργασμούς της και τα στοιχήματα έπεφταν βροχή για το κατά πόσον ήταν αληθινοί ή όχι. Τόσο τέλεια συγκρατημένοι ήταν. Η Εύη, ανάλογα με την διάθεσή της, πότε πέταγε ένα «ήταν καλός», πότε απλά μειδιούσε νωχελικά με ένα «μμμ», ‘απαντώντας’ κατά κάποιον τρόπο στην ερώτηση που μονίμως πλανάτο στον αέρα: «ΉΤΑΝ ΑΛΗΘΙΝΟΣ;;;;» Όλοι θα έμεναν άναυδοι εάν μάθαιναν οτι οι γρήγορες ανάσες της και οι κοφτές σπαρακτικές κραυγές της, που πάντα συνοδεύονταν απο μία βαθιά και αγνή απορία, ήταν το προϊόν του αστείρευτου ερμηνευτικού της ταλέντου, κι όχι ένα ειλικρινές ξέσπασμα ηδονής. Θαύμαζε τον εαυτό της γι’αυτό. Είχε αποφασίσει λοιπόν, συν τοις άλλοις, όταν θα έβρισκε κάποτε την αδελφή ψυχή, να επιδιώξει καριέρα στον σοβαρό κινηματογράφο, όπου το Όσκαρ το είχε στο τσεπάκι της.

 

Στο ένα τσεπάκι τον Όσκαρ, στο άλλο τον Έρωτα. Κάπως έτσι τα είχε φανταστεί. Αλλά και αυτή η σκηνή είχε περάσει χωρίς να την αγγίξει. Ο πιτσιρικάς, αν και προικισμένος, δεν ήταν αυτό που έψαχνε, κι ας μην ήξερε πώς ήταν αυτό που έψαχνε. Το μόνο που ήξερε ήταν οτι όταν κάποτε θα το έβρισκε, θα το καταλάβαινε αμέσως. Αυτό έλεγε η φιλολογία του Έρωτα, και δεν είχε κανένα λόγο να μην το πιστέψει.

 

«Λοιπόν Εύη μου, έχω επενδύσει πολλά σ’αυτή την σκηνή, κούκλα μου! Θέλω το κοινό να εισπράξει τον πόνο του αποχωρισμού και της προδοσίας, αλλά ταυτόχρονα να συγκλονιστεί συθέμελα απο την λύτρωση της ελπίδας. Κατάλαβες κουκλάρα μου;»

 

«Ασφαλώς Φαίδων!» Και βέβαια είχε καταλάβει. Απο τις αγαπημένες σκηνές τέλους του Φαίδων ήταν τα gang-bang τσιμπούκια. Το προσωπικό της ρεκόρ ήταν 8 άτομα, αλλά σήμερα θα είχε ν’ασχοληθεί με 5, ούτε πολλούς δηλαδή, ούτε λίγους. Στο συγκεκριμένο σενάριο, οι πέντε ευ-έλπιδες σηματοδοτούσαν μία νέα αρχή για την πρωταγωνίστρια, η οποία είχε πληγωθεί βαθύτατα απο τον αγαπημένο της, όταν αυτός υπέκυψε χωρίς δεύτερη σκέψη στα κάλλη της πρώτης τυχούσας βυζομπαλούς και νυμφομανούς ξανθιάς (βαμμένης πάντα). Η μόνη πρόκληση για την Εύη, απο δραματουργικής άποψης, ήταν να καταφέρει να βγάλει αυτόν τον πόνο του αποχωρισμού και της προδοσίας, την στιγμή που θα πάλευε με πέντε, κι έχοντας μόνο ένα στόμα και δύο χέρια στην διάθεσή της. Θα χρησιμοποιούσε πάλι την τεχνική Ρίτσαρντ Γκήρ, την οποία είχε ράψει στα μέτρα της: μισόκλειστα μάτια, σπασμένα φρύδια, μία έκφραση που κάλυπτε όλα τα πιθανά συναισθήματα. Αρκεί ο Άκης, ο ένας απο τους πέντε με τον οποίο είχε δουλέψει πολλές φορές τους τελευταίους μήνες, να μην της πήδαγε με τόση επιμονή το μάγουλο, όπως το συνήθιζε, γιατί έχανε την αυτοσυγκέντρωσή της.

 

Μετά το τέλος της κάθε σκηνής, το ολιγομελές συνεργείο και το πολυπληθέστερο cast ηθοποιών, περνούσαν απότομα σε μία φάση συγκρατημένης ηρεμίας. Ο Φαίδων πάντα φρόντιζε να έχει έτοιμα νερά για τους ηθοποιούς, καφέδες για μερικούς, τα δε αναψυκτικά απαγορεύονταν για τις γυναίκες, γιατί συνήθως χάλαγαν τις επόμενες σκηνές με εκνευριστικούς θορύβους απο τα πιο απίστευτα σημεία του σώματος. Ζεστό νερό υπήρχε, πρίν κάν αρχίσει το γύρισμα, και γι’αυτό ειδικά φρόντιζε ο ίδιος ο Φαίδων, κι έτσι ένας ένας ανανέωνε το εργαλείο της δουλειάς του με ένα καλό αναζωογονητικό ντούς. Οι περισσότεροι ηθοποιοί έκαναν και χαλαρωτικές ασκήσεις μετά το τέλος των σκηνών, αλλά η Εύη ήταν αρκετά ευλίγιστη και δουλεμένη και σπανίως πιανόταν. Κάπου σε ένα διπλανό δωμάτιο περιφέρονταν συνήθως οι βοηθοί, ο οποίες περίμεναν την εντολή του Φαίδων για την προγύμνανση των αντρών ηθοποιών, αν το απαιτούσε η επόμενη σκηνή ή λήψη. Όλα λειτουργούσαν ρολόι, και σπανιότατα προέκυπτε και το παραμικρό πρόβλημα, αφού ο Φαίδων μέσα στην τελειομανία του μπορούσε με έναν μυστικιστικό σχεδόν τρόπο, να προβλέψει και τα πιο απρόβλεπτα. Το μόνο που δεν μπορούσε να ελέγξει ο Φαίδων ήταν τα ζητήματα καρδιάς.

 

«Κε Φαίδων, έχουμε πρόβλημα...» μπόρεσε μόνο ν’ακούσει η Εύη. Μετά ψίθυροι. Πιο μετά ο Φαίδων κοκκίνησε, και λίγο πιο μετά μπλάβιασε, σε σημείο που η Εύη ανησύχησε πραγματικά οτι μπορεί και να πάθαινε εγκεφαλικό.

 

«Τί εννοείς οτι κλαίει ο μαλάκας; Τί εννοείς ΟΤΙ ΚΛΑΙΕΙ;;;»

 

Το ολιγομελές συνεργείο και το πολυπληθέστερο cast γύρισε όλο να κοιτάξει τους δύο άντρες, τον έξαλλο Φαίδων, και τον συρρικνωμένο πιά βοηθό οπερατέρ, που είχε σχεδόν γίνει ένα με το πάτωμα απο την απόγνωση.

 

«Επειδή τον άφησε, λέει...», ψέλλισε ο συρρικνωμένος με συρρικνωμένη φωνή.

 

«Και τί με νοιάζει εμένα ρε αν τον άφησε; Φέρε μου εδώ το κωλοπαίδι, γαμώ τις αμαρτίες μου!» Είχε πολύ καιρό να γαμήσει τις αμαρτίες του, κι αυτό υποδήλωνε την σοβαρότητα της κατάστασης.

 

 

Ο μαγουλογαμιάς Άκης εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά του, κρατώντας περήφανα το πάνω κεφάλι ψηλά, αλλά με το κάτω παραδομένο και σκεφτικό. Με μάτια κόκκινα και μάγουλα αναψοκοκκινισμένα στάθηκε αντρίκια στην μέση του δωματίου και με στεντόρια φωνή δήλωσε: «ΔΕΝ ΜΟΥ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ! ΤΕΛΟΣ!»

 

Με απόλυτη ψυχραιμία, σε σημείο ανησυχητικό, ο Φαίδων τον έπιασε απο τον ώμο, και με φιλικό τόνο ρώτησε: «Τί έγινε αγόρι μου; Δεν σ’αρέσει η καινούργια; Να σου φέρω την μικρούλα, την ?πώς την λέγανε ρε Μάκη; Α, ναι Κλειώ. Θές να σου φέρω την Κλειώ που σ’άρεσε, ε;» Και λές και πάτησε κάποιο κουμπί ο Άκης ξέσπασε ξαφνικά σε λυγμούς πέφτοντας στην αγκαλιά του ξαφνιασμένου Φαίδων: «Με παράτησε! Η Κλειώ με παράτησε!!!» και δώστου κλάμματα.

 

Αυτό ήταν! Το κουτί της Πανδώρας-Κλειούς είχε ανοίξει και ούτε η ελπίδα δεν έμεινε μέσα.

 

«Ποιά Κλειώ ρε; Αυτή την τσουλάρα βρήκες να ερωτευτείς βρε ανώμαλο; Γαμώ τις αμαρτίες μου, πάρτε τον απο δω τον μαλάκα!», κι ελευθερώθηκε βίαια απο το αγκάλιασμά του. Ο Άκης, σαν να τον είχαν μαχαιρώσει, έκανε ένα μετέωρο βήμα πίσω, την στιγμή που ο Φαίδων σε μία έκρηξη κακίας, που σίγουρα ο ίδιος θεώρησε οτι θα λύτρωνε τον ερωτευμένο Άκη και θα τον βοηθούσε να ξεφύγει απο τον έρωτα της ‘τσουλάρας’, του έδωσε την τελευταία μαχαιριά. «Την Κλειώ ρε μαλακισμένο, που έχει τσιμπουκώσει ακόμα και το delivery boy;»

 

Η Εύη έμεινε μ’ανοικτό το στόμα, μπροστά σε αυτό το τέρας που μέχρι πρίν λίγο ήταν ο σκηνοθέτης φετίχ, Φαίδων με το όνομα. Ο γυμνός μαγουλογαμιάς Άκης παραπάτησε κάνοντας ένα, δύο, τρία βήματα προς τα πίσω, και με μία θεατρική, σχεδόν σαιξπηρική κίνηση, πετάχτηκε έτσι γυμνός έξω απο την πόρτα της σουϊτας, πέφτοντας πάνω σε μία αδέσποτη γιαγιά, της οποίας το πεκινουά δεν είδε με καλό μάτι την ισοπέδωση της κυρίας του απο τον άγνωστο νεαρό. Το ίδιο γρήγορα όπως βγήκε, ξαναμπήκε με τα μάτια γουρλωμένα αλλά κενά, και τα χείλη σφιγμένα, αφήνοντας πίσω του την ευτυχώς ακόμα ζωντανή γιαγιά να προσπαθεί να συγκρατήσει το λυσσασμένο πεκινουά της, που κόντευε να ρίξει την πόρτα κάτω. Τρέχοντας στο δωμάτιο προγύμνανσης γύρισε ακόμα πιο γρήγορα απο πρίν, κρατώντας τα ρούχα του στην αγκαλιά. Η σκηνή εξαφάνισης επαναλήφθηκε για μία τελευταία φορά. Η Εύη ήλπιζε πως δεν ήταν η τελευταία φορά που τον έβλεπε. Πάντως, πέρα απο την ανακούφιση που ήδη βίωνε στο μάγουλό της, ήταν πολύ χαρούμενη που τουλάχιστον ένας απο τους ανθρώπους της βιομηχανίας είχε προφανώς βρεί τον ιδανικό του έρωτα. Έτσι, σαν να έβλεπε την ελπίδα να ξαναμπαίνει στο κουτί της Πανδώρας-Κλειούς, κι αυτή την φορά της έκλεινε το μάτι. Με αυτές τις σκέψεις της ξέφυγε ένα άστοχο χαμόγελο, ενώ ασυναίσθητα γύρισε και αποφασιστικά είπε στον Φαίδων: «Είσαι πολύ μαλάκας». Εξαφανίστηκε κι αυτή στο δωμάτιο προγύμνανσης, παρόλο που δεν πήγαινε ποτέ εκεί. Ήταν όμως ο μόνος χώρος που μπορούσε για λίγο να μείνει μόνη.

 

Μία αλλόκοτη ησυχία είχε απλωθεί σε όλη την σουίτα. Η ισορροπία του ντουέτου Μούσας-Δημιουργού είχε ΓΑΜΗΘΕΙ!

 

Η Εϋη είχε ήδη αφεθεί σε όνειρα με φεγγάρια που ανέτειλαν και παραλίες εξωτικές, με την ίδια να κρατάει το χέρι του ιδανικού της θολού έρωτα. Αναστέναζε και αφηνόταν να παρασύρεται απο τον ήχο των κυμάτων μέσα στο όνειρο. Την έπιανε μελαγχολία και νοσταλγία μαζί για αυτόν που ακόμα δεν είχε συναντήσει. Στο όνειρο τον κράταγε γερά μην της φύγει, αλλά το μόνο που πραγματικά κράταγε ήταν το αριστερό της χέρι, που είχε μελανιάσει απο την έκρηξη τρυφερότητας του δεξιού της χεριού. Σαν να ξύπνησε απο χαστούκι, τίναξε το κορμί της προς τα πάνω και παίρνοντας μία βαθιά ανάσα επέστρεψε στην βασική κρεββατοκάμαρα, και με επαγγελματισμό που θα ζήλευε και η μεγαλύτερη στάρ του Χόλλυγουντ ανακοίνωσε: «Είμαι έτοιμη για την σκηνή.» Γυρίζοντας στον Φαίδων τον κατακεραύνωσε με την σοβαρότητά της: «Θα την γυρίσουμε με τους τέσσερις;»

 

Πιο επαγγελματίας απο όλο το Χόλλυγουντ μαζί, ο Φαίδων ανταπάντησε: «Η σκηνή απαιτεί πέντε! Δώσ’μου δύο λεπτά και θα σε ενημερώσω τί θα κάνουμε;» Έβαλε τον βοηθό οπερατέρ να κάνει ένα τηλέφωνο, άναψε ένα τσιγάρο, αφήνοντάς τον να κάνει την αρχική βαρετή συνεννόηση, και μετά επιδεικτικά ανικανοποίητος απο την καθυστέρηση του τράβηξε το τηλέφωνο μέσα απο τα χέρια και ανέλαβε τα υπόλοιπα. «Δεν μου είπες ρε κούκλα μου οτι είναι διαθέσιμος;» Σιωπή, ανυπομονησία, ανάβει και δεύτερο τσιγάρο. «Τί πάει να πεί έχει ρεπό ρε κούκλα μου; Στο τέλος θα μας πείς οτι θέλει και ένσημα» Σιωπή, ανυπομονησία, σβήσιμο τσιγάρου. «Αν δεν μ’έχεις πάρει σ’ένα λεπτό, θα βρώ άλλον, και μ’εσένα κόβω και τις παρτίδες, συνεννοηθήκαμε κούκλα μου;», κλείνει τηλέφωνο, ανάβει τρίτο τσιγάρο.

 

«Είναι πολύ καλός Εύη μου. Γράφει καλά, κι έχει έναν πούτσο θαύμα!» Το ίδιο ακριβώς έλεγε για όλους τους καινούργιους που έκλεινε για τις ταινίες του. Και μετά συμπλήρωνε: «...και είναι και ταλεντάρα!»

 

Πρίν κάν περάσει το λεπτό, η ‘ρε κούκλα μου’ είχε απαντήσει και ο σούπερσταρ θα ήταν εκεί το πολύ σε δύο ώρες. Ο Φαίδων τα πήρε, γιατί οι δύο ώρες ήταν πολλές, και κάθε λεπτό ήταν χρήμα, αλλά ο σούπερσταρ δεν είχε ακόμα μαζέψει χρήματα απο το ταλέντο του, και κυκλοφορούσε με ένα ετοιμοθάνατο παπί. Το γεγονός δε οτι έμενε στην άλλη άκρη της πόλης δεν βοηθούσε και πολύ. Ο Φαίδων κήρυξε δίωρο ύπνου και χαλάρωσης για τους ηθοποιούς, ενώ ο ίδιος και το ‘επιτελείο’ του έριξαν μία ματιά στην τελευταία σκηνή του σεναρίου. Δύο ώρες ο Φαίδων προσπαθούσε να εξηγήσει τις γωνίες λήψης που θα χρησιμοποιούσαν για να ανδείξουν τον ‘λυρισμό’ της Εϋης σε αυτό το δραματικό τελείωμα.

 

Ο σουπερσταρ, ο οποίος αποδείχθηκε εκ των υστέρων φοιτητής ιατρικής, με ιατροδικαστικές βλέψεις (!) εμφανίστηκε τελικά σε δυόμιση περίπου ώρες. Έφτασε καταϊδρωμένος παρά την ανοιξιάτικη δροσιά, και κατάκοπος. Συνεσταλμένα ζήτησε συγγνώμη για την καθυστέρηση και ο Φαίδων που σίγουρα δεν άντεχε άλλη καθυστέρηση ή καυγά τον υποδέχθηκε με τιμές και δάφνες: «Δεν πειράζει αγόρι μου, δεν πειράζει», δείχνοντάς του με τα χέρια το δωμάτιο και το πλέον μισοκοιμισμένο cast που μισογελούσε με μισόκλειστα μάτια.

 

Η Εύη παρατηρούσε το αστέρι του Φαίδων χωρίς κανένα ενδιαφέρον, και ήδη ευχαριστούσε εκ νέου τον Θεό που επιτέλους θα τελείωνε το γύρισμα. Στα μάτια της φάνταζε σαν σωτήρας και ήδη είχε ξεχάσει γιατί είχε μισήσει τον Φαίδωνα, και γιατί είχε συμπονέσει τον Άκη.

 

«Παιδιά, απο δώ ο Νίκος!», κι άρχισε μόνος του να χειροκροτεί τον Νίκο, που έμοιαζε να θέλει να κρυφτεί κάτω απο την μοκέτα αν γινόταν, παρασύροντας και τους υπόλοιπους σε ένα βαριεστημένο και σύντομο χειροκρότημα καλοσωρίσματος.

 

Με ένα νεύμα του Φαίδων, σχεδόν όρμηξε πάνω στο Νίκο ο βοηθός οπερατέρ, που τελικά μόνο βοηθός οπερατέρ δεν ήταν, αφού έκανε όλες τις δουλειές, ο οποίος είχε ξαναβρεί το ανάστημά του. Τον ξεζάλωσε απο τσάντες, σακίδια και μπουφάν. Παραλίγο θα τον γύμνωνε εκεί, μπροστά στην πόρτα, αλλά ευτυχώς μπήκε στην μέση ο Φαίδων, και τον τράβηξε μέσα απο τα αδηφάγα χέρια του, οδηγώντας τον με πατρική σχεδόν φροντίδα σε ένα απο τα δωμάτια.

 

Η Εύη κοίταζε το ρόζ διαφανές ρομπάκι της, παίζοντας με μία απο τις κλωστές που είχε ξεφτίσει. Ένα τέταρτο έπαιζε με την κλωστή περιμένοντας να ετοιμαστεί ο Νίκος. Ασυναίσθητα άρχισε να κάνει τις ασκήσεις στόματος που έκανε πάντα πριν απο τόσο έντονες σκηνές, ανοίγοντας διάπλατα σε ααααααααα, οοοοοοοοοο, εεεεεεεεεε, τεντώνοντας και χαλαρώνοντας τους μύες του προσώπου της.

 

Όταν επιτέλους πρόβαλλαν στο σκηνικό ο Φαίδων και ο Νίκος, μία κίνηση άρχισε να ξεπετάγεται απο όλες τις γωνιές του δωματίου. Όλοι έβγαλαν τα ρούχα τους και πάλι, μαζί και η Εύη, οι τεχνικοί δοκίμαζαν τον φωτισμό, έσβηναν τα τσιγάρα, και οι τέσσερις των ελπίδων προετοίμαζαν τα ‘λόγια’ τους. Ο ένας μίλαγε στο μόριό του, δίνοντάς του μικρά χαστουκάκια «έλα αγόρι μου, θα μεγαλουργήσουμε πάλι», ο άλλος έκανε ασκήσεις αναπνοής λές και προετοιμαζόταν για καμμία φώτιση, και οι άλλοι απλά αστειεύονταν μεταξύ τους για τις βοηθούς που τους είχαν φέρει: «σου είπα ρε μαλάκα που είδα την μία στο super market να ψωνίζει με την μάνα της;». «Έλα ρε μαλάκα, σοβαρά;» «Ρε μαλάκα έπαθε το κοριτσάκι σου λέω! Η μάνα της με αγριοκοίταζε επειδή της μίλαγα! Γαμήθηκα στο γέλιο σου λέω ρε μαλάκα!» «Έλα ρε μαλάκα, σοβαρά;» Κι έτσι κύλησαν τα υπόλοιπα δύο-τρία λεπτά μέχρι να είναι όλοι έτοιμοι στην θέση τους.

 

Με τους πέντε τώρα όρθιους γύρω της, αυτή γονατιστή στην μέση, σαν παρθένα έτοιμη για θυσία, έμπαινε όσο πιο ήπια μπορούσε στο πετσί του ρόλου της. ‘Ο πόνος του αποχωρισμού και της προδοσίας’, σκεφτόταν, και με την τεχνική α λα Γκήρ τους έπαιρνε έναν έναν με την σειρά, όσο πιο βαθιά και ηδονικά μπορούσε.

 

«Ναι κούκλα μου! Έτσι αστέρι μου! Αργά και βαθιά μωρό μου!» την παρότρυνε ο Φαίδων παρασυρμένος απο την εκπληκτική της ερμηνεία, ενώ κατσάδιαζε με την πρώτη ευκαιρία όποιον ξέφευγε απο το πλάνο. «Μπές μέσα ρε κωλόπαιδο, γαμώ τις αμαρτίες μου!», και δώστου «...θυμίσου τις αναπνοές που σου έμαθα κούκλα μου!» Αλλά η Εύη δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί ούτε στις αναπνοές, ούτε στην τεχνική α λα Γκήρ, γιατί είχε άλλο σοβαρότερο πρόβλημα. ‘Ποιός με πνίγει γαμώτο; Θα τον δαγκώσω τον πούστη!’ σκεφτόταν, και με τρόπο προσπαθούσε να δείξει στον Φαίδων οτι κάτι δεν πάει καλά, κι οτι ζορίζεται, αλλά προφανώς όλα έμοιαζαν υπέροχα στον Φαίδων. Χωρίς να καταλαβαίνει τί γίνεται, και πρίν προλάβει καν να θυμώσει πραγματικά (με κίνδυνο να πραγματοποιήσει την απειλητική σκέψη του δαγκώματος), κάποιος την σήκωσε μέσα απο το κέντρο του χορού βίαια, και την πέταξε στο παρακείμενο κρεββάτι. Και πρίν προλάβει να παραπονεθεί για τις αλλαγές στο σενάριο για τις οποίες δεν ενημερώθηκε, είδε τον Νίκο να πέφτει πάνω της βαρύς και ξαναμμένος.

 

Τα επόμενα 10 λεπτά περίπου, το μόνο που άκουγε ήταν πουλάκια και κύμματα σε μία καταπληκτική συμφωνία ήχων και χρωμάτων. Φεγγάρια ανέτειλλαν και ήλιοι έδυαν, ενώ ένας ωκεανός την είχε πλημμυρίσει ανάμεσα στα πόδια, και τα κύματα πιά τα ένιωθε να πηγαινοέρχονται σαν φουρτούνα, ξεκινώντας απο το κεφάλι της και φτάνοντας στα δάχτυλα των ποδιών της. ‘Κάτι γίνεται!’ σκεφτόταν αλαφιασμένη, χωρίς να μπορεί να καταλάβει τί ήταν όλα αυτά που άκουγε να της λέει ο Νίκος μέσα στ’αυτί της. ‘Μα τί είναι αυτό που γίνεται; Ν’ανησυχήσω;;;’, ανησυχούσε. Κάπου υπόκωφα άκουσε τον Φαίδων να λέει στον βοηθό οπερατέρ «...Θα είναι της σχολής αυτοσχεδιασμού ο τύπος! Τράβα και μή μιλάς! Τράβα σου λέω! Και κοντινά! Θέλω πολλά κοντινά!!!»

 

Μετά σαν να καθάρισαν όλα, άκουγε τα πάντα στις πραγματικές τους διαστάσεις. «Θεέ μου!», ούρλιαξε σχεδο΄ν ο Φαίδων, «ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ! Κάνε κοντινό, γιατί θα σε απολύσω μαλακισμένο!» Άκουγε και όσα της ψιθύριζε τόση ώρα ο Νίκος, κι εκεί που νόμιζε οτι είχε ανακτήσει τον έλεγχο όλα θόλωσαν, και τρομαγμένη της ξέφυγε μία πνιχτή κραυγή, και μετά χωρίς να το θέλει μία παραπεταμένη, ένα ουρλιαχτό, και μία φωτιά την κατάκαψε απο πάνω μέχρι κάτω, και ξανά και ξανά και μετά απο πόση ώρα δεν ήξερε επανήλθε λαχανιασμένη, παρακολουθώντας με ορθάνοιχτα μάτια και στόμα τον Νίκο να στάζει ιδρώτα πάνω της ουρλιάζοντας πιά, και τον Φαίδων μαζί με το υπόλοιπο συνεργείο να ξεφωνίζει χτυπώντας παλαμάκι α: «...Οταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι...»μ’έναν ρυθμό τόσο γρήγορο και ξέφρενο που σχεδόν μπέρδευαν τα λόγια τους. Ηθελημένα σταμάτησε ν’ακούει το συνεργείο, κι άκουγε μόνο το μέσα της να τραγουδάει ‘αν σ’αρνηθώ αγάπη μου, κακό μεγάλο νά’βρω...’, την στιγμή που ο Νίκος έπεφτε ξανά πάνω της αποκαμωμένος και πιο βαρύς απο πρίν. Η Εϋη έβαλε τα κλάμματα, ενώ το συνεργείο υποψιαζόμενο την μεταφυσική κορύφωση ξέσαπσε σε δάκρυα χαράς και χειροκροτήματα.

 

.................................................

 

 

«Έλα με τον Πειραιά! Την γαμήσαμε την υπόθεση! Πάμε στο παζάρι αγόρι μου, έλα! Έλα...όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι...έλα!»

 

«Προσπαθώ!!!», ο Άκης πετάχτηκε όρθιος κι άρχισε να πηγαινοέρχεται γύρω απο το κρεββάτι, κρατώντας το κεφάλι του και με τα δύο χέρια, και παραμιλώντας: «δεν μπορώ κε Φαίδων, έχω αγχωθεί!» Η Εύη με τρόπο κοίταξε το ρολόι στον απέναντι τοίχο, προσπαθώντας να μην τον αγχώσει περισσότερο.

 

«Γιατί βρε αγόρι μου, γαμώ τις αμαρτίες μου; Μιά χαρά δεν είστε με την Κλειώ;» προσπαθούσε ο Φαίδων να φανεί ήρεμος καταφέρνοντας μάλλον το αντίθετο.

 

«Θα χάσουμε τον γάμο κε Φαίδων...θα με πηδήξει ο Νίκος...»μουρμούρισε σαστισμένος ο Άκης.

 

«Όχι Άκη μου, μην αγχώνεσαι γλυκέ μου. Θα περιμένει ο Νίκος...» πετάχτηκε η Εύη, πιο αγχωμένη απ’όλους, έχοντας ξεχάσει όλες τις ερμηνευτικές τακτικές της. Ο Άκης όμως, ξεσπώντας σε λυγμούς, άρχισε πάλι να παραμιλάει, και να πηγαινοέρχεται πέρα δώθε, μην αφήνοντας το παραμικρό περιθώριο ελπίδας για την ομύγυρη. Λές κι όλοι ήταν συνεννοημένοι, γύρισαν και κοίταξαν το ίδιο ?τεράστιο τους φαινόταν τώρα- ρολόι και μετά όλοι την Εύη και τον Άκη. Ο Φαίδων έκλεισε τα μάτια του και ψιθύρισε απεγνωσμένα «...γαμώ τις αμαρτίες μου...»

 

Μέσα στην σύγχισή της η Εϋη κατάφερε να επαναφέρει την λογική της σε υποφερτά πλαίσια, δεδομένης της αγχωτικής στιγμής. Σκέφτηκε οτι τρείς μήνες απόλυτης ευτυχίας δεν μπορούσαν να διαλυθούν έτσι απλά τώρα, στην τελευταία σκηνή του γάμου της. Τώρα που είχε βρεί τον ιδανικό της έρωτα θα έκανε ό,τι θυσία χρειαζόταν. Ποτέ στην καριέρα της δεν είχε προγυμνάσει κανέναν. Ήταν η πρωταγωνίστρια με το λυρικό πρόσωπο και το ξεδιάντροπο κορμί. Ήταν η μούσα του soon to be μυθικού Φαίδων, κι όλοι οι συμπρωταγωνιστές της προγυμνάζονταν απο κοριτσάκια που ζήλευαν την Εύη, και προσδοκούσαν σε μία μεγάλη καριέρα σαν την δική της. Έφτασε όμως η στιγμή να κάνει την μεγάλη θυσία. Σηκώθηκε, σχεδόν αναδύθηκε σαν άλλη Αφροδίτη απο την μαλακωσιά του κρεββατιού, και πλησιάζοντας τον Άκη λικνίζοντας την ξεδιαντροπιά της όσο πιο βάναυσα μπορούσε, διπλώθηκε πάνω στο κορμί του Άκη φιλώντας τον με πάθος.

 

«Ξέρεις τί κάνει ο κουμπάρος στην κουμπάρα, μιά φορά την εβδομάδα...;» τον κοίταξε λάγνα σε ένα διάλειμμα της επίθεσής της.

 

«Ε...όχι...!» απάντησε με ειλικρίνεια ο Άκης.

 

Ολη της την τέχνη έβαλε σ’αυτό το ύστατο τσιμπούκι-θυσία. Παραλίγο θα χάλαγε η σκηνή που απαιτούσε πήδημα, γιατί ο Άκης είχε χάσει το μυαλό του. Ακόμα και η Κλειώ πρέπει να είχε χαθεί απο τους διαδρόμους του μυαλού του εκείνη την ώρα, γιατί σύντομα ο Πειραιάς έγινε παζάρι, και το παζάρι δεν ήταν αρκετό γι’αυτό το ξεφάντωμα ηδονικής χαράς. Την στιγμή που ακούστηκε το CUT απο τον Φαίδων όλοι όρμηξαν μέσα στο διπλανό δωμάτιο, ενώ η Εύη σχεδόν πέταξε τον Άκη απο το κρεββάτι, αφήνοντάς τον να προσπαθεί να βρεί την ανάσα του με το κεφάλι χωμένο ανάμεσα στα μαξιλάρια. Η μόνη ένδειξη ζωής ήταν η πλάτη του που ανεβοκατέβαινε σαν έμβολο ατμομηχανής. Πρίν προλάβει καλά καλά να συνέλθει απο το δώρο της κουμπάρας, έξι ζευγάρια χέρια (και αρκετά νύχια) είχαν πέσει πάνω του χωρίς λόγια, και τον έντυσαν με το μπλε κουστούμι που είχε διαλέξει η Εύη για την περίσταση. Η ίδια η νύφη του έδεσε τα γιαλιστερά του παπούτσια, μέσα σ’ένα υπέροχο άσπρο, στενό φόρεμα, που σίγουρα δεν έκρυβε τίποτα απο το ξεδιάντροπο κορμί της, αλλά αναδείκνυε στο έπακρο τον λυρισμό του προσώπου της.

 

«Κουμπάρε, αν με πάς στο δημαρχείο μέσα στα επόμενα 20 λεπτά, σου υπόσχομαι οτι θα πηδήξω και την κουμπάρα!»

 

Ο Άκης την παρέδωσε στον γαμπρό σε ακριβώς 8 λεπτά...

 

 

 

Edited January 26, 2009 by Blondbrained

[noxious]

Χεχεχε.. αρκετά καλό και περιεκτικό.

Νομίζω οτι δεν τίθεται θέμα για το αν δένει ή όχι το σεξ σ'αυτή την ιστορία.

Απλά δεν θα ήταν πλήρης χωρίς αυτό.

Το πρόβλημα βέβαια συνήθως σ'αυτές τις περιπτώσεις είναι το πως να κρατήσεις την ισοροπία ανάμεσα

στην περιγραφή του σέξ που σου χρειάζεται κάθε φορά και στην πορνογραφία.

Νομίζω τα πήγες μια χαρά σ'αυτό, άσχετα αν τα δικά μου αντανακλαστικά αντέχουν αρκετή χυδαιότητα ακόμη.

Για ένα ελαφρώς χιουμοριστικό κείμενο σαν κι αυτό, έδωσες το σέξ όπως έπρεπε.

[Blondbrained]

Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο noxious!

Kι εγώ θα ήθελα περισσότερη χυδαιότητα, αλλά επειδή χάνω εύκολα το μέτρο συγκρατήθηκα, δεδομένου οτι η πρωταγωνίστριά μου είναι και ολίγον μπερδεμένη aka ρομαντικιά.

[The Phantom]

Δεν βρήκα την ιστορία χιουμοριστική και βρήκα ότι η «χυδαιότητα» ήταν ακριβώς όση έπρεπε.

Το χιούμορ (ήταν πετυχημένο πολύ)!

Κι αυτό.. ήταν το προκάλυμμα. Πίσω απ αυτό, διέκρινα ελαφρά ακροπατήματα μοναξιάς της πρωταγωνίστριας.

Άραγε, ερωτεύονται οι πορνοστάρ;!

Περιττό να πω ότι είναι γραμμένη άριστα. Είναι!

[Blondbrained]

Περιττό να πω ότι είναι γραμμένη άριστα. Είναι!

έψαχνα ώρα το εμότικον...είναι ο,τι ομορφότερο μπορεί να μου πεί άνθρωπος για γραπτό μου... γιατί είμαι άρτσι μπούρτσι και λουλάς λίγο, και...ξέρεις...

[The Phantom]

Δεν νομίζω ότι ήταν άρτσι μπούρτσι.

Κατανοώ τον φόβο σου.

Όμως, γράφτηκε έτσι ώστε κάθε εικόνα της παρόλο που ξεχείλιζε από σεξουαλικότητα (τι διάολο, πίσω από την κάμερα υπήρχε ο σκηνοθέτης πορνοταινιών), να μην είναι πορνογράφημα!!!!!

[constantinos]

Σούπερ ιστορία και φυσικά εντός θέματος. Ξεκινώντας με την αναφορά στον Φελίνι και τον ελαφρός εκτός τόπου και χρόνου χαρακτήρα της Εύης μου ήρθε στο μυαλό το πρόσωπο της Τζουλιέτα Μασίνα. Δεν ξέρω αν την ξέρεις. Για κάποιο παράξενο λόγο έδεσε τρέλα με την ηρωίδα. Ο δε Φαίδων κορυφή.

 

 

 

Οι ατάκες ήταν όλα τα λεφτά με καλύτερη φυσικά την τελευταία…

 

 

 

QUOTE

 

Άραγε, ερωτεύονται οι πορνοστάρ;!

 

 

 

Να μια καλή ερώτηση που την απαντά υπέροχα η ιστορία σου Blondbrained

[DinoHajiyorgi]

Αρκεί ο Άκης, ο ένας απο τους πέντε με τον οποίο είχε δουλέψει πολλές φορές τους τελευταίους μήνες, να μην της πήδαγε με τόση επιμονή το μάγουλο, όπως το συνήθιζε, γιατί έχανε την αυτοσυγκέντρωσή της.

 

Τέλειο! Τέ-λει-ο!!! Καλογραμμένο, αστείο, (και)ρεαλιστικό, υπάρχουν στιγμές που σε "ανάβει" ενώ ταυτόχρονα περιγράφει μια κάθε άλλο παρά ελκυστική κατάσταση. Οι λέξεις ήταν η κατάλληλες, και δεν νομίζω πως χρειαζόταν μεγαλύτερη γραφικότητα ή χυδαιότητα. Δεν το ξεχείλωσες πουθενά, ούτε με άφησες στο ελάχιστο ανικανοποίητο. Τέλεια και η ισορροπία.

 

Κοίτα να δεις τώρα... Προσπαθώ να θυμηθώ τι άλλο έχεις ποστάρει και δεν θυμάμαι τίποτα.

[mman]

Σωστές δόσεις, Blondie! Σωστές δόσεις.

(Και... γαμάτος Φαίδων!)

 

Edit: Ντίνο, δες το "Ά, ρε Σούλα!" στις Διάφορες Ιστορίες.

Edited January 26, 2009 by mman

[Blondbrained]

Ντίνο μ', coming from you, έχω πάθει ενθουσιασμό μιλάμε!

 

ιχ....είμαι χαρούμενη γαμώτο, κοίτα που θ΄αναγνωριστώ με τις τσόντες. Καλά μου το λέει ο άντρας μου οτι εκεί είναι το συγγραφικό μου ταλέντο! :PPPPPP

 

 

ευχαριστώ όλους σας

Edited January 26, 2009 by Blondbrained

[DinoHajiyorgi]

Ντίνο μ', coming from you, έχω πάθει ενθουσιασμό μιλάμε!

 

Μια σεμνή πρόσκληση σε κάτι χμμ... σχετικό.

[Tiessa]

Το βρήκα πολύ κατάλληλα γραμμένο για το θέμα που πραγματεύεται και πουθενά δεν μου φάνηκε χυδαίο.

Κι όπως ήδη είπε και ο Constantinos, πολλές από τις ατάκες ήταν εξαιρετικές.

[lizbeth_covenant]

Καλά εδώ πέρα αν δεν υπήρχε σεξ, δεν θα υπήρχε το διήγημα! Γέλασα πολύ με τις ατάκες σου, Blondbrained. Καταπληκτικές!

Δικό σου ήταν και το Ά, ρε Σούλα που ανέφεραν πιο πάνω; Το είχα διαβάσει κι αυτό! Πολλή φάση.

Εδώ πάντως η χυδαιότητα ήταν όση έπρεπε πιστεύω, κατάφερες το στόχο σου. Ο Φαίδων όλα τα λεφτά!

Αυτή την τσουλάρα βρήκες να ερωτευτείς βρε ανώμαλο;

[Blondbrained]

Ναι και η Σούλα δικιά μου είναι. Ευχαριστώ πολύ βρε παιδιά, κοκκινίζω ντέι

 

Ντίνο μ', έχεις πολύ ιδιαίτερο μυαλό τελικά! Δεν παύεις να με εκπλήσσεις! Για ρομαντικός, εγκρίνεσαι 100%!

[Cassandra Gotha]

Κι εγώ το διάβασα, κι ας μην έκανα νωρίτερα σχολιασμό. Ήταν καλό, πολύ καλό. Καθόλου κομπλεξικό (ούτε σεμνότυφο-κρυφοσεξουαλικό ούτε χυδαίο). Δεν κρύβεται- δεν υπερβάλλει: λέει αυτό που είναι να πει χωρίς να προσπαθεί ν' αποδείξει κάτι.

[Sonya]

Το ανέβασες τελικά, ε; Έκφυλη! :Ρ

 

Την γνώμη και άποψή μου γι αυτό το κείμενο, ελπίζω να την θυμάσαι... Καλή η Σούλα, δε λέω, κι είχα καταφχαριστηθεί και την αφιέρωση (βασικά και ραβασάκι σε χαρτί υγείας να μου είχες αφιερώσει πάλι θα το είχα καταφχαριστηθεί, coming from you) αλλά τα μπεκατσίνια που τραγουδούν είναι όλα τα λεφτά!

 

Λέω ν' ανεβάσω το Τέλος της Λογικής, dearest Πέγκυ. Τι λες κι εσύ; :Ρ

[Blondbrained]

Λέω ν' ανεβάσω το Τέλος της Λογικής, dearest Πέγκυ. Τι λες κι εσύ; :Ρ

 

λέω οτι βαλθήκαμε να καταστρέψουμε τούτο το υπέροχον φόρουμ!

[Cassandra Gotha]

Ένα καλό βραδυνό bump.

Enjoy.