dagoncult Posted July 5, 2009 Share Posted July 5, 2009 Έχετε να προτείνετε κάτι μεγαλύτερο από Χάουαρντ?Το Άλμουρικ πχ δεν είναι μικρό μυθιστόρημα;Λεει τίποτα;Το έχω πετύχει κάπου που έχουν Ωρορα. Το Άλμουρικ απο Ωρόρα λογικά εξυπηρετεί το σκοπό σου. Δεν είναι ένα ακριβό βιβλίο και είναι και μυθιστόρημα(τακι) (182σελίδες). Καλό είναι. Ο ήρωας είναι μυώδης και λύνει τις διαφορές του με λεπίδι, μέθοδος που αν και βάρβαρη, ωστόσο, έτσι όπως πάνε τα πράγματα στην ιστορία, δείχνει αποτελεσματική . Έχει μπαμ-μπουμ, απλό γρήγορο λόγο, τερατάρες, όχι τίποτα βαθιά νοήματα, ηρωϊλίκι μέχρι τελικής πτώσεως... και γενικά όλα τα συστατικά που ο Χάουρντ ξέρει να δίνει στις ιστορίες του. Κάποια πράγματα(ονόματα/μορφές) φέρνουν στο μυαλό άλλα πράγματα... απλά... κλασσική ηρωϊκή φαντασία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 22, 2009 Share Posted August 22, 2009 Τελείωσα πρόσφατα την συλλογή ''Ο Κήπος του Φόβου'' από εκδόσεις Locus 7. Εκτός από την ομότιτλη ιστορία είχε και τις: ''Λίλιτου'', ''Γεράκια πάνω από την Αίγυπτο'' και ''Η Ξανθή Θεά του Μπαλ- Σαγκόθ''. Τρομερές όλες τους. Από πολλούς ο Χάουαρντ έχει κατηγορηθεί ότι χρησιμοποιεί μονάχα μία χιλιοεπαναλαμβανόμενη φόρμουλα στα διηγήματα του: ''Ο μπρατσωμένος βάρβαρος ήρωας ο οποίος θα σκοτώσει όλα τα τέρατα, θα υπερνικήσει όλα τα εμπόδια και θα σώσει την πανέμορφη αιχμάλωτη''. Έχει κατηγορηθεί πως είναι πεζός. Και έτσι ακριβώς είναι. Πρώτος σπεύδω να το παραδεχθώ εγώ, ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του. Όμως ο τύπος σχηματίζει κάτι τόσο όμορφες προτάσεις, γράφει τόσο πολύ ωραία, που μ' έχει κερδίσει ολοκληρωτικά. Οι τέσσερις συγκεκριμένες ιστορίες δεν είναι και από τις πιο γνωστές του, και εγώ την Λίλιτου την διάβασα για πρώτη φορά. Είναι κάπως διαφορετικές από άποψη χαρακτήρων μια και μόνο στη τελευταία πρωταγωνιστεί ένας από τους -λιγότερους γνωστούς- ήρωες του, ο Τούρλογκ Ο'Μπράιεν. Πάντως σ' όλες βρίθει το κυριότερο χαρακτηριστικό του Χάουαρντ, ο βαρβαρισμός σ' όλο του το μεγαλείο. Όσοι πιστοί λοιπόν προσέλθετε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 12, 2010 Share Posted July 12, 2010 Για τον Δημήτρη που το ζήτησε, King Kull: Ατλάντιος Βάρβαρος (μιλάμε τώρα για την προϊστορία της Υβοριανής εποχής, δηλαδή άστα να πάνε...) καταλήγει από μισθοφόρος ο βασιλιάς πολιτισμένου κράτους και έχει να αντιμετωπίσει συνομωσίες, τον τρομερό μάγο Talsa Doom και τα παντρολογήματα των ευγενών... Εκ πρώτης όψεος οι ιστορίες θα μπορούσαν να είναι ο Κόναν Βασιλιάς (το by this axe I rule μάλιστα έχει ξαναγραφτεί και ως ιστορία με ήρωα τον Κιμέριο) αλλά ο Kull διαφέρει: πιο στοϊκός, πιο φιλοσοφικός, ενώ τα διηγήματα είναι πιο εσωστρεφή και αποτελούν περισσότερο μια έκφραση των υπαρξιακών ανησυχιών του συγγραφέα καθώς και τους προβληματισμούς του για τον παραλογισμό του πολιτισμού. Ειδικά το By this axe I rule είναι μια από τις κλασικότερες ιστορίες του Τεξανού. Η γραφή έχει τις γνωστές διακυμάνσεις της, από καλούτσικη στα πρώτα του μέχρι εξαιρετική στην πιο ώριμη περίοδό του. Οι ιδέες πανέξυπνες (πχ η γάτα που μιλάει στο Delkiades' Cat, οι ερπετάνθρωποι) ενώ οι δευτερεύοντες χαρακτήρες αδρά γραμμένοι και απαραίτητο συμπλήρωμα για τις ιστορίες. Το μεγάλο όμως πρόβλημα του Howard ήταν ότι έγραφε για το μεροκάματο, έτσι σε σημεία επαναλαμβάνει τις πλοκές του. Σε 5 από τις ιστορίες ο βασιλιάς Kull έχει να γνωμοδοτήσει για γάμους που απαγορεύει ο νόμος. Σε δε θυμάμαι πόσες άλλες έχει να τα βάλει με συνωμότες δολοφόνους. Ευτυχώς στην έκδοση που διάβασα υπάρχουν μόνο 2-3 ιστορίες που έχουν ολοκληρωθεί από τον Lin Carter - και φαίνεται. Φαντάζομαι σκόρπιες οι ιστορίες σε συλλογές διηγημάτων δε θα χτύπαγαν τόσο άσχημα, εδώ όμως βγάζουν μάτι. Κερδίζουν όμως τις εντυπώσεις εξαιτίας των προβληματισμών του συγγραφέα. που είναι διάχυτοι σε αυτά. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted July 13, 2010 Share Posted July 13, 2010 Nihilio άργησες να απαντήσεις και νόμισα πως τελικά δεν θα το έκανες αλλά τελικά έσφαλα, συγγνώμη . Tις ιστορίες του Kull έχει πολύ καιρό που τις διάβασα, δεν τις θυμάμαι καλά, οπότε δεν μπορώ να πω και πολλά πράγματα. Ναι, ακόμη και τέτοια ανεπανάληπτα αριστουργήματα του φανταστικού ξεχνιούνται μετά από πολλά χρόνια .Μου δίνεις πάντως μία πολύ καλή ευκαιρία να τις ξαναθυμηθώ. Αυτό που σε κάθε περίπτωση με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο μαζί σου, είναι το ότι ο συγγραφέας έγραφε με τα χέρια του δεμένα. Ο Howard μαζί με τον Lovecraft και τον Smith ήταν γεννημένοι σε λάθος εποχή, αιχμάλωτοι των απαιτήσεων των στενόμυαλων εκδοτών. Ενώ αν ζούσαν σήμερα θα ήταν τόσο πλούσιοι, όσο και η συγγραφέας του Χάρρυ Πότερ. Εύλογα λοιπόν κανείς δεν μπορεί να μην σκεφτεί πόσο υλικό παραπάνω- και πιο ποιοτικό - θα μπορούσαν να είχαν γράψει. Όσο για τον Lin Carter που ανέφερες ήταν ένας από τους κυριότερους ''συνεχιστές'' του Howard, ολοκληρώνοντας πολλά από τα pastiches που άφησε πίσω του. Θα έλεγα όμως πως διακρίθηκε περισσότερο σαν editor, παρά σαν συγγραφέας. Εξού και το σχόλιο σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 13, 2010 Share Posted July 13, 2010 Ο Howard μαζί με τον Lovecraft και τον Smith ήταν γεννημένοι σε λάθος εποχή, αιχμάλωτοι των απαιτήσεων των στενόμυαλων εκδοτών. Ενώ αν ζούσαν σήμερα θα ήταν τόσο πλούσιοι, όσο και η συγγραφέας του Χάρρυ Πότερ. Εύλογα λοιπόν κανείς δεν μπορεί να μην σκεφτεί πόσο υλικό παραπάνω- και πιο ποιοτικό - θα μπορούσαν να είχαν γράψει. Ο Λαβκραφτ σήμερα θα ήταν μέλος του αντίστοιχου SFF και θα έλεγε πόσο χάλια είναι οι εκδότες. Οι άλλοι δύο παίζει και να δούλευαν σε κόμιξ, ο ένας ως σεναριογράφος ο άλλος ως σχεδιαστής. Αμφιβάλλω ότι κάποιος από αυτούς θα ήταν πλούσιος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted July 13, 2010 Share Posted July 13, 2010 O Lovecraft οντας περιεργος τύπος μπορει να μην τα καταφερνε στη συγχρονη κοινωνια.Μην ξεχναμε ομως οτι ηταν ανθρωπος αλλης εποχης,παλαιομοδιτης ακομη και για τα τοτε δεδομενα,οποτε δεν ξερουμε πως θα ηταν αν ειχε γεννηθεί το 1960 ξερω γω. Ο Σμιθ καλος αλλα δεν ξερω αν θα ηταν σουπερ πρωτοκλασατο ονομα. Ο Χαουαρντ που ειναι και το θεμα μας...Νομιζω αυτος θα τα καταφερνε.Σιγουρα κι αυτος ηταν παραξενος αλλα το οτι αυτοκτονησε πχ δε μου λεει κατι παραπανω.Κι ο Χεμινγουεη αυτοκτονησε και το σκεφτοταν χρονια μαλιστα.Και επειδη ο Χαουαρντ ηταν εξαιρετικα παραγωγικος και εδειχνε να τα καταφερνει σε διαφορα ειδη και να προσαρμοζεται θα μπορουσε να ηταν και Ροουλινγκ και Κινγκ και Μπραουν και τα παντα ολα.Βεβαια ολα αυτα με πολυ μεγαλη δοση φαντασιας... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted July 13, 2010 Share Posted July 13, 2010 (edited) Αμφιβάλλω ότι κάποιος από αυτούς θα ήταν πλούσιος. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι και οι τρεις τους δεν θα ήξεραν τι έχουν. Απλά διαφωνούμε Edited July 13, 2010 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted July 13, 2010 Share Posted July 13, 2010 Ο Λαβκραφτ σήμερα θα ήταν μέλος του αντίστοιχου SFF και θα έλεγε πόσο χάλια είναι οι εκδότες. έγώ το λέω πως είμαι το Πρόβιντενς αλλά δεν με ακούτε... Ακόμα και αυτός ο Adinol Doy που με αντιγράφει, δεν παραδέχεται πως ζω μέσα στο σώμα αυτού του Παρατηρητή. Τι να πω; Αν ζούσε σήμερα ο Λαβκραφτ θα ήταν ακόμα πιο μίζερος από ότι τότε όπου καλώς για εκείνον (και για εμάς) έζησε. Και σίγουρα θα ήταν πολύ πιο ρατσιστής από ότι τότε. Όσο για τον Χαουαρντ, θα τα κατάφερνε μια χαρά. Θα άνοιγε κι έναν εκδοτικό οίκο όπου εκτός από τις ιστορίες του θα έβγαζε κι αλλονών για την στήριξη του sword and sorcery. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
D'Ailleurs Posted July 14, 2010 Share Posted July 14, 2010 O Lovecraft οντας περιεργος τύπος μπορει να μην τα καταφερνε στη συγχρονη κοινωνια.Μην ξεχναμε ομως οτι ηταν ανθρωπος αλλης εποχης,παλαιομοδιτης ακομη και για τα τοτε δεδομενα,οποτε δεν ξερουμε πως θα ηταν αν ειχε γεννηθεί το 1960 ξερω γω. Ο Σμιθ καλος αλλα δεν ξερω αν θα ηταν σουπερ πρωτοκλασατο ονομα. Ο Χαουαρντ που ειναι και το θεμα μας...Νομιζω αυτος θα τα καταφερνε.Σιγουρα κι αυτος ηταν παραξενος αλλα το οτι αυτοκτονησε πχ δε μου λεει κατι παραπανω.Κι ο Χεμινγουεη αυτοκτονησε και το σκεφτοταν χρονια μαλιστα.Και επειδη ο Χαουαρντ ηταν εξαιρετικα παραγωγικος και εδειχνε να τα καταφερνει σε διαφορα ειδη και να προσαρμοζεται θα μπορουσε να ηταν και Ροουλινγκ και Κινγκ και Μπραουν και τα παντα ολα.Βεβαια ολα αυτα με πολυ μεγαλη δοση φαντασιας... ο Χάουαρντ δεν υπήρχε περίπτωση να μήν είχε αυτοκτονίσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted July 14, 2010 Share Posted July 14, 2010 E,καλα..μιλας εκ του ασφαλους προφανως.Εγώ εκανα μια υποθεση για χαρη της συζητησης με πολυ μεγαλη δοση φαντασιας...Αλλα επισης ο Δημητρης εννοούσε να ζουσε στις μερες μας και να μην αυτοκτονουσε-τουλαχιστον οχι τοσο νεος(οπως ειπα και ο Χεμινγουεη αυτοκτονησε αλλα το τρεναρε αρκετα). Και πως να το κανουμε,ο Χαουαρντ ειχε ταλεντο και μπορουσε να γραψει διαφορα ειδη με επιτυχια.Ανετα θα εκανε οτι κανει ο Μαρτιν.Και βεβαια μην ξεχναμε οτι για σχεδον 2 δεκαετιες 2 ταινιες βασισμενες σε ηρωα του ηταν σημεια αναφορας ταινιων φαντασυ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
D'Ailleurs Posted July 15, 2010 Share Posted July 15, 2010 όχι εγώ το πιστευω. Βασικά δεν πιστευω τα φούμαρα, οτι αυτοκτόνησε γιατι δεν αντεξε τον θάνατο της μητέρας του αλλα γιατι βλέποντας την μητέρα του σε τέτοια θέση αποφάσισε οτι δεν ήθελε να βρεθεί στην ίδια θέση κάποια στιγμή. Επιπλέον ίσως και να πιστευε οτι με το χρόνο θα είχε εκφυλιστεί ως συγγραφέας, δεν είναι τυχαίο οτι αυτοκτόνησε την εποχή που εγραφε τον Κόναν. Δες το απλά, τόσο ο Χεμινγκουευ όσο και ο Τζάλ Λόντον αυτοκτόνησαν. Επίσης διάβασε το βιλβίο "Μαρτην Ηντερ" του Τζάκ Λόντον, μιας και ο ήρωας μοιάζει πάρα πολύ με τον Χάουαρντ. Πιστευω οτι υπο άλλες συνθήκες θα μπορούσε να ήταν αυτός. Επίσης μαντεψε τι γίνεται στο τέλος. Σύμπτωση;; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted July 15, 2010 Share Posted July 15, 2010 Βασικά δεν πιστευω τα φούμαρα, οτι αυτοκτόνησε γιατι δεν αντεξε τον θάνατο της μητέρας του αλλα γιατι βλέποντας την μητέρα του σε τέτοια θέση αποφάσισε οτι δεν ήθελε να βρεθεί στην ίδια θέση κάποια στιγμή. Ύστερα από διάφορα βιογραφικά που διάβασα για τον Howard, θα έλεγα πως οι περισσότεροι μελετητές αυτό ακριβώς πιστεύουν. Ότι δηλαδή η αυτοκτονία του ήταν μία τελευταία απόδειξη για την αγάπη του για την ζωή, και όχι άρνηση της. Αυτό πιστεύω και εγώ. Σαφώς και έπαιξε ρόλο το ότι αγαπούσε πολύ τη μητέρα του, αλλά προτίστως δεν ήθελε να βρεθεί στην ίδια ανήμπορη θέση μ' αυτήν, μετά από πολλά χρόνια. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο ότι λίγο καιρό προτού αυτοκτονήσει, έστειλε ένα γράμμα στον August Derleth στο οποίο του έλεγε πως θέλει να φύγει πάνω στο άνθος της ζωής του, όσο είναι ακόμη γερός και δυνατός. Συγκλίνει αυτό με όλα τα προηγούμενα. Εγώ πάντως εννοούσα αυτό που είπε ο Heiron. Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνοντας στα τριάντα, αφήνει πίσω του 700 !!!! ιστορίες (τέτοιας ποιότητας κιόλας), τότε δεν μπορώ να μην σκεφτώ τι παραπάνω θα είχε κάνει, αν ζούσε περισσότερο. Μεγάλε μου Howard. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 6, 2010 Share Posted August 6, 2010 Ξέρεις κανένας που μπορώ να βρω το Ο άρχοντας των νεκρών, του Χάουαρντ; Ξέρω ότι κυκλοφορεί από εκδόσεις Alien, σε μετάφραση Θωμά Μαστακούρη, αλλά δεν ξέρω που μπορώ να το βρω. Είναι ένα μικρό βιβλίο 111 σελίδων. Είναι ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα ή διηγήματα; Και, το έχει διαβάσει κανείς; Φαίνεται πάρα πολύ ενδιαφέρον... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted August 6, 2010 Share Posted August 6, 2010 Δε θα είναι και πολύ εύκολο να το βρεις. Για την ακρίβεια, εκτός από τότε που το αγόρασα εγώ λίγο μετά που εκδόθηκε, δεν το έχω ξαναδεί πουθενά. Δοκίμασε πάντως το Κόμικον, στη Σόλωνος. Εκεί έχουν μυστήριους προμηθευτές και βρίσκουν απίστευτα πράγματα μερικές φορές. Είναι ένα αυτοτελές διήγημα, όπου ο κακός μάγος από τα βάθη των αιώνων ξυπνάει και θέλει να take over the world. Έχει κεντρικό ήρωα αρκετά ενδιαφέροντα , απλά είναι αρκετά της εποχής του και αρκετά Χάουαρντ. Εγώ το αγαπώ πολύ, αλλά εγώ είμαι γνωστή Χαουαρντίτσα. Σκέτη groupy. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
D'Ailleurs Posted August 6, 2010 Share Posted August 6, 2010 Ξέρεις κανένας που μπορώ να βρω το Ο άρχοντας των νεκρών, του Χάουαρντ; Ξέρω ότι κυκλοφορεί από εκδόσεις Alien, σε μετάφραση Θωμά Μαστακούρη, αλλά δεν ξέρω που μπορώ να το βρω. Είναι ένα μικρό βιβλίο 111 σελίδων. Είναι ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα ή διηγήματα; Και, το έχει διαβάσει κανείς; Φαίνεται πάρα πολύ ενδιαφέρον... τεράστιο βιβλίο που βάζει κατω πολλά συγχρονα. Ο Χαουαρντ ζωγραφίζει!!:thmbup: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 7, 2010 Share Posted August 7, 2010 Ναι, τέτοια να μου λέτε... Αφού δεν το βρίσκω πουθενά. Θα ψάχνω σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Αθήνας; Δεν μπορεί να το βγάλει και κανένας άλλος εκδοτικός οίκος; Μιλάμε για Χάουαρντ... Τόσα και τόσα βιβλία βγάζουν... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 7, 2010 Share Posted August 7, 2010 Ναι, τέτοια να μου λέτε... Αφού δεν το βρίσκω πουθενά. Θα ψάχνω σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Αθήνας; Δεν μπορεί να το βγάλει και κανένας άλλος εκδοτικός οίκος; Μιλάμε για Χάουαρντ... Τόσα και τόσα βιβλία βγάζουν... Εάν δεν το βρεις τελικά πες μου, μπορώ να σου το δανείσω Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted August 7, 2010 Share Posted August 7, 2010 Εγώ βασικά δεν δανείζω βιβλία πια, αλλά αν θες, σου βγάζω μια φωτοτυπία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted October 16, 2010 Share Posted October 16, 2010 Με μια βόλτα που έκανα τη Πέμπτη στο Μοναστηράκι, βρήκα το Ο άρχοντας των νεκρών, με μόλις 3 ευρώ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted October 16, 2010 Share Posted October 16, 2010 Τα κατάφερες τελικά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 (edited) Διάβασα το ''Οι Θεοί της Μπαλ- Σαγκόθ και άλλες Ιστορίες της Μυθολογίας Κθούλου''. Είναι ο δεύτερος τόμος που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγνωστη Καντάθ. Οι ιστορίες έχουν ελάχιστη ή και καθόλου σχέση με την Μυθολογία Κθούλου, αλλά αυτό δεν με ενόχλησε καθόλου Ήταν μία καλή ευκαιρία να τις ξαναθυμηθώ ενώ υπήρχε και μία που δεν την είχα διαβάσει άλλη φορά. Ξεχωρίζω ως καλύτερες την ομότιτλη και ''Το Σκιερό Βασίλειο''. Αυτήν την τελευταία μαζί με το ''Με αυτό το Τσεκούρι Κυβερνώ!'' όπου πρωταγωνιστεί ο Ατλάντειος Βασιλιάς Καλ, θα τις χαρακτηρίσω ως must read για κάθε φίλο του φάντασυ. Ένα από τα σημαντικότερα μειονεκτήματα του Robert Howard ως συγγραφέα, είναι η έλλειψη πλοκής στις ιστορίες του. Τα διηγηματα του τις περισσότερες φορές δεν διαθέτουν αυτό το σημαντικό στοιχείο μιας και παρακολουθούμε τον βάρβαρο που θα σκοτώσει όλους τους κακούς μάγους και τα τέρατα. Έξτρα κίνητρο λοιπόν για την συγκεκριμένη συλλογή αποτελεί ο ''Κρανιοπρόσωπος'', μία από τις λίγες του ιστορίες με σαφή αρχή, μέση και τέλος. Εμένα βασικά μου άρεσαν όλες, αλλά είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας και δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Edited August 1, 2011 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 22, 2011 Share Posted August 22, 2011 Αν και φέτος έχω διαβάσει 3 βιβλία του θείου Μπομπ, ακόμα δεν έχω γράψει άποψη. Πρώτο βιβλίο ήταν το El Borak and Other Desert adventures. Έκδοση Del Ray, από τα πρωτότυπα χειρόγραφα με κάθε editorial αλλαγή σημειωμένη στο παράρτημα και ωραία essays για εισαγωγή και επίλογο. Αν δεν έχετε ανθολογίες του Howard η συγκεκριμένη σειρά προτείνεται (κάποια στιγμή πρέπει να πάρω και τις ανθολογίες για το βασιλιά Kull και τα λοιπά ιστορικά του Howard). Στα του βιβλίου τώρα, περιέχει όλες τις ιστορίες του El Borak (the Swift στα Αραβικά), του Τεξανοιρλανδού πιστολέρο Francis Xavier Gordon που αναζητά την τύχη του στο εξωτικό Αφγανιστάν των αρχών του 20ου αιώνα. Εκεί συναντάει αρχαίες πόλεις Ελλήνων, θρυλικούς θησαυρούς αλλά και σχέδια των μεγάλων δυνάμεων να ανατρέψουν τις ισορροπίες της περιοχής. Μόνο στην τελευταία ιστορία του "Son of the White Wolf" ο τόπος αλλάζει, με τον ήρωα ανιχνευτή του Λόρενς της Αραβίας να καταδιώκει μία ομάδα Νεότουρκων εξτρεμιστών, ενώ με διαφορά καλύτερη ιστορία είναι η νουβέλα "The Three Bladed Doom" στην πλήρη της μορφή (υπάρχει και η συντομευμένη έκδοση στο βιβλίο), που βάζει τον ήρωα να αντιμετωπίσει τους αναγεννημένους Ασσασίνους στην ίδια τους την πόλη (είναι και η μόνη ιστορία που έχει φανταστικά στοιχεία, και πιο συγκεκριμένα ένα Yeti Τη συλλογή συμπληρώνουν οι τρεις ιστορίες του Kirby O Donnel, του Αμερικάνου Black Irish (Pictish στη Χαουρντική μυθολογία; Μάλλον) που μεταμφιεσμένος σε Κούρδο μισθοφόρο κυνηγάει θησαυρούς στο Αφγανιστάν, καθώς και μία μη-φανταστική εκδοχή του διηγήματος The Fire of Asshurbanipal. Συνολικά αποτελεί μία απολαυστική ανθολογία από pulp περιπέτειες για όσους θέλουν να αφήσουν για λίγο τα φάνταζυ διηγήματα. Ιστορικές περιπέτειες έχει και το Tigers of the Sea από τις εκδόσεις Sphere (μιλάμε για pulp του '77 τώρα και ευχαριστώ τον Δημήτρη που μου το έστειλε). Ήρωας ο Cormac MacArt, ένας Ιρλανδός που, μαζί με ένα πλήρωμα Βίκινγκ, λεηλατεί τις θάλασσες της εποχής του Βασιλιά Αρθούρου. Έντονη δράση, ίντριγκα, περιπέτεια σε έναν Howard με κέφια, ενώ μία από τις τέσσερεις ιστορίες (the temple of the abomination) κατατάσσεται στο fantasy ανετότατα. Τέλος, το Άλμουρικ είναι η εκδοχή του Χάουαρντ στον John Carter of Mars. Όχι μία από τις καλύτερες στιγμές του συγγραφέα (εκτός κι αν φταίει που το διάβασα σε μετάφραση), αλλά διαβάζεται εύκολα και είναι διασκεδαστικό βιβλίο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 23, 2011 Share Posted August 23, 2011 Αν και φέτος έχω διαβάσει 3 βιβλία του θείου Μπομπ, ακόμα δεν έχω γράψει άποψη. Πρώτο βιβλίο ήταν το El Borak and Other Desert adventures. Έκδοση Del Ray, από τα πρωτότυπα χειρόγραφα με κάθε editorial αλλαγή σημειωμένη στο παράρτημα και ωραία essays για εισαγωγή και επίλογο. Αν δεν έχετε ανθολογίες του Howard η συγκεκριμένη σειρά προτείνεται (κάποια στιγμή πρέπει να πάρω και τις ανθολογίες για το βασιλιά Kull και τα λοιπά ιστορικά του Howard). Στα του βιβλίου τώρα, περιέχει όλες τις ιστορίες του El Borak (the Swift στα Αραβικά), του Τεξανοιρλανδού πιστολέρο Francis Xavier Gordon που αναζητά την τύχη του στο εξωτικό Αφγανιστάν των αρχών του 20ου αιώνα. Εκεί συναντάει αρχαίες πόλεις Ελλήνων, θρυλικούς θησαυρούς αλλά και σχέδια των μεγάλων δυνάμεων να ανατρέψουν τις ισορροπίες της περιοχής. Μόνο στην τελευταία ιστορία του "Son of the White Wolf" ο τόπος αλλάζει, με τον ήρωα ανιχνευτή του Λόρενς της Αραβίας να καταδιώκει μία ομάδα Νεότουρκων εξτρεμιστών, ενώ με διαφορά καλύτερη ιστορία είναι η νουβέλα "The Three Bladed Doom" στην πλήρη της μορφή (υπάρχει και η συντομευμένη έκδοση στο βιβλίο), που βάζει τον ήρωα να αντιμετωπίσει τους αναγεννημένους Ασσασίνους στην ίδια τους την πόλη (είναι και η μόνη ιστορία που έχει φανταστικά στοιχεία, και πιο συγκεκριμένα ένα Yeti Τη συλλογή συμπληρώνουν οι τρεις ιστορίες του Kirby O Donnel, του Αμερικάνου Black Irish (Pictish στη Χαουρντική μυθολογία; Μάλλον) που μεταμφιεσμένος σε Κούρδο μισθοφόρο κυνηγάει θησαυρούς στο Αφγανιστάν, καθώς και μία μη-φανταστική εκδοχή του διηγήματος The Fire of Asshurbanipal. Συνολικά αποτελεί μία απολαυστική ανθολογία από pulp περιπέτειες για όσους θέλουν να αφήσουν για λίγο τα φάνταζυ διηγήματα. Ιστορικές περιπέτειες έχει και το Tigers of the Sea από τις εκδόσεις Sphere (μιλάμε για pulp του '77 τώρα και ευχαριστώ τον Δημήτρη που μου το έστειλε). Ήρωας ο Cormac MacArt, ένας Ιρλανδός που, μαζί με ένα πλήρωμα Βίκινγκ, λεηλατεί τις θάλασσες της εποχής του Βασιλιά Αρθούρου. Έντονη δράση, ίντριγκα, περιπέτεια σε έναν Howard με κέφια, ενώ μία από τις τέσσερεις ιστορίες (the temple of the abomination) κατατάσσεται στο fantasy ανετότατα. Τέλος, το Άλμουρικ είναι η εκδοχή του Χάουαρντ στον John Carter of Mars. Όχι μία από τις καλύτερες στιγμές του συγγραφέα (εκτός κι αν φταίει που το διάβασα σε μετάφραση), αλλά διαβάζεται εύκολα και είναι διασκεδαστικό βιβλίο. Τέτοια θέλω να βλέπω Nihilio, τέτοια θέλω να βλέπω Από τις ιστορίες που υπάρχουν στο πρώτο βιβλίο που ανέφερες δεν έχω διαβάσει καμία ακόμη. Θα έρθει πάντως κάποια στιγμή η σειρά τους μιας και είμαι διατεθειμένος να καθίσω και να διαβάσω Howard και στο πρωτότυπο. Να προσθέσω μόνο ότι δεν πρέπει να διαβάσει κανείς πολλές ιστορίες του στη σειρά. Οι περισσότερες από αυτές έχουν υποθέσεις καρμπόν η μία της άλλης, και υπάρχει κίνδυνος για overdose. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 23, 2011 Share Posted August 23, 2011 Να προσθέσω μόνο ότι δεν πρέπει να διαβάσει κανείς πολλές ιστορίες του στη σειρά. Οι περισσότερες από αυτές έχουν υποθέσεις καρμπόν η μία της άλλης, και υπάρχει κίνδυνος για overdose. Παραδόξως οι ιστορίες της συλλογής έχουν η κάθε μία διαφορετική υπόθεση. Υπάρχουν κάποια μοτίβα που επαναλαμβάνονται (πχ ο El Borak να αποζητάει εκδίκηση ή ο κακός Ευρωπαίος με την ατζέντα), αλλά οι πλοκές είναι η κάθε μία και λίγο διαφορετική για να αλλάζουν οι παραστάσεις. Αλλά ναι, τις συλλογές του Howard καλό είναι να τις διαβάζεις παράλληλα με άλλη συλλογή/ανθολογία ή ανάμεσα σε μικρά μυθιστορήματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
subdee Posted September 3, 2011 Share Posted September 3, 2011 Αλλά ναι, τις συλλογές του Howard καλό είναι να τις διαβάζεις παράλληλα με άλλη συλλογή/ανθολογία ή ανάμεσα σε μικρά μυθιστορήματα. Συμφωνώ απολύτως. Πάντα υπάρχει βιβλίο του Howard με κάποιο σελιδοδείκτη στην μέση για τις περιόδους που έχω ξεμείνει απο βιβλίο ή θέλω να αλλάξω σκηνικό. Είναι ιδανικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.