Διγέλαδος Posted February 4, 2009 Share Posted February 4, 2009 (edited) Είδος: Επιστημονική Φαντασία Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων:890 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Γράφτηκε για το δίωρο διαγωνισμό διηγημάτων ΕΦ του 4ου Φεστιβάλ ΕΦ της Ερμούπολης, τον Μάιο του 2008 με χρήση της πρότασης: "Κι έτσι εγκατέλειψε τη γη το κόκκινο χρώμα" "Μα τον Μεγαλοδύναμο, τι κάνεις εκεί;" είπε ο ρασοφόρος γερο-σοφός. "Προσθέτω την τελευταία νότα και τελειώνω." απάντησε αφηρημένα ο νεαρός ζωγράφος βάζοντας την τελευταία πινελιά στον μεγάλο τοίχο. "Είναι ιεροσυλία αυτό που κάνεις. Προσβολή στη Δύναμη που κυβερνά το σύμπαν μας.", και φανερά ταραγμένος συνέχισε εκλιπαρώντας τον, "Αυτό που κάνεις δεν βοηθάει τίποτα, πρέπει να αφήσεις Τα Πράγματα να συνεχίσουν την πορεία Τους." "Αρνούμαι να δεχτώ την μοιρολατρική στάση σας Πατέρα." Με το λεκιασμένο από τις αχνές μπογιές πρόσωπο του γερμένο ακόμα μπροστά στον μεγάλο αυτόν πίνακα ώστε να θαυμάσει το δημιούργημά του, προσπάθησε να εξηγήσει για μια άλλη φορά την πράξη του. "Δεν βλέπεις τι γίνεται στο κόσμο; Είναι ο μόνος τρόπος για να αντιδράσουμε. Ο κόσμος έχει ήδη αρχίσει να ξεχνά!" "Ανοησίες, Πρέπει να σεβαστούμε τις οδηγίες των πατέρων μας όπως και αυτοί σεβάστηκαν τους δικούς τους πατέρες." και ο αντιδραστικός ζωγράφος σκουπίζοντας τα χέρια του ρώτησε με έναν πονηρό χαμόγελο, "Και για πείτε μου, γιατί έδωσαν αυτές τις οδηγίες..." "Δεν σου έχω μάθει ότι δεν πρέπει να αμφισβητείς τους λόγους που δόθηκαν αυτές οι οδηγίες; Εκτός από την μεγάλη πρόκλησή σου στην Τάξη των Πραγμάτων, βάζεις σε μεγάλο κίνδυνο αυτό το ιερό σπίτι και τους ανθρώπους που θα δουν αυτόν τον τοίχο!" "Θα σου πω τότε εγώ τους λόγους, έχουμε καταστρέψει τον πλανήτη μας, και μαζί με αυτόν την ατμόσφαιρα του από την οποία περνάει το ηλιακό φως. Κάποια στιγμή στο μακρινό παρελθόν παρατηρήθηκε μια ελαφριά αλλοίωση των χρωμάτων λόγω αυτής της συνεχιζόμενης καταστροφής. Αμέσως έγινε σύγκλιση όλων των ηγετών μας, τον πολιτικών και θρησκευτικών. Και τότε κατασκευάστηκε το μεγαλύτερο σχέδιο συγκάλυψης σε όλα τα χρονικά της ανθρωπότητας. Η απαγόρευση χρήση χρώματος για οποιαδήποτε σκοπό. Φυσικά αυτή η απαγόρευση δεν ανακοινώθηκε την επόμενη μέρα, αλλά προετοίμασαν το έδαφος. Πρώτα δίνοντας τα κίνητρα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης να μη βάζουν χρώματα στα μέσα επικοινωνίας τους με το κοινό. Ο χώρος της διασκέδασης, μόδας και διακόσμησης άρχισε να τον αποφεύγει παίρνοντας κάποια γερά χρηματικά ποσά. Ώσπου ξεκίνησε να αντιμετωπίζεται το χρώμα ως κάτι το περιθωριακό, ταμπού και τελικά απαγορευμένο όπως δίδασκε ο Μεγάλος Θρησκευτικός μας Πατέρας. Κι όλα αυτά για να ξεχάσουμε την ύπαρξη τους ώστε να μην αντιδράσουμε όταν θα έχουν πια εξαφανισθεί." Ο γενειοφόρος γέρος είχε γουρλώσει πια τα μάτια του και απελπισμένος επιχειρηματολόγησε για τις πράξεις των προγονών του. ?Παραβλέπεις κάποια γεγονότα. Η πορεία αυτή είχε ήδη χαραχτεί, από το Σύμπαν για μας. Ήμαστε σε μια μη αντιστρέψιμη ευθεία. Και θα πρέπει να υπακούσουμε τις βουλές της Δύναμης. Φαντάζεσαι τι θα γινόταν αν ο κόσμος αντιλαμβανόταν της άμεσης καταστροφικής κατάληξης; Μια χαοτική κατάσταση, όπου δεν θα 'διναν χρόνο για την μετανόηση και θα διάλεγαν την αμαρτία." "Και ποιος είστε εσείς που θα αποφασίσετε για το τι είναι καλό για μας, και πως θα πράξουμε. Όχι, πρέπει να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας, ξεκινώντας με την αποκάλυψη αυτού του σχεδίου ή τουλάχιστον θυμίζοντας στους ανθρώπους το χρώμα." Ο ζωγράφος πια ήταν οργισμένος. "Και διάλεξες αυτό τον ιερό χώρο που εγώ σου εμπιστεύτηκα για να δοξάσεις με σεβασμό το πρόσωπο του 'Αγίου Μεγάλου Πατέρα μας. Με αυτό το βλάσφημο ξεθωριασμένο κόκκινο χρώμα. Κρυμμένο εδώ κι εκεί, σαν τις πονηρές σκέψεις που κρύβονται στο μυαλό μας ή τους πειρασμούς που παραμονεύουν γύρω μας." Βαθιά στεναχωρημένος ο γερο-πατέρας άφησε έναν αναστεναγμό. "Δεν έχετε δει ότι ήδη έχει αρχίσει η επανάσταση, η προσπάθεια αυτής της αφύπνισης; Ελάτε μαζί μου." και ο νεαρός τον πιάνει από το χέρι και τον βγάζει έξω από τον ιερό οίκο. Ναι, αν πρόσεχε θα έβλεπε τα χρώματα. Μια μαυροφορεμένη κοπέλα τη στιγμή που ψέκαζε με έγχρωμο σπρέι τον τοίχο, πέφτει κάτω στο πεζοδρόμιο μπρούμυτα αφού χτυπήθηκε από τα ηλεκτρικά όπλα καταστολής των μαύρων αστυνομικών. Πιο πέρα χρωματισμένα χαρτάκια είναι κολλημένα πάνω σε κολώνες. Αιωρούμενα αυτοκίνητα αφήνουν χρωματιστό καπνό καθώς κυνηγιόντουσαν από τις αστυνομικές αρχές. Μικρά χρωματισμένα γράμματα είναι τυπωμένα ερασιτεχνικά σε πεταμένες φυλλάδες. Άντρες με κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα έχουν κάποια σημεία του σώματος τους χρωματισμένα, που πρέπει κανείς να προσέξει πολύ για να τα διακρίνει. Όμως τα χρώματα έχουν ήδη γίνει πιο αχνά. Σιγά-σιγά χανόντουσαν. Ο νεαρός ζωγράφος τα κοίταζε συγκλονισμένος. "Δεν το πιστεύω. Έχουμε όντως αργήσει τόσο πολύ; Ήταν όλα μάταια;" Και όσο παρατηρούσε τα κρυμμένα χρώματα μέσα στον κόσμο έβλεπε ότι το ένα χρώμα μετά το άλλο εξαφανιζόταν. Πρώτα το μπλε, μετά το πράσινο, το ένα χρώμα μετά το άλλο στο χρωματικό φάσμα. Δεν ήθελε να το βάλει κάτω. Κι έτρεχε από το ένα σημείο στο άλλο μήπως δεν έβλεπε καλά. Δυστυχώς όμως δεν άλλαζε τίποτα. Στο τέλος το μόνο χρώμα που απέμεινε ήταν το κόκκινο κι αμέσως έτρεξε προς τον πίνακά του. Είχε ακόμα μια ελπίδα. Έτρεξε μέσα σε αυτό το σπίτι που πέρασε τόσο καιρό για να αφήσει στο τέλος την υπογραφή του. Έμεινε ακίνητος μπροστά στο δημιούργημα του και χαμογέλασε, το χρώμα ήταν ακόμα εκεί. Δεν ήθελε να κουνήσει ούτε το δάχτυλό του μήπως και προκαλέσει κάτι. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα όμως άρχιζε να σβήνει. Ο νεαρός απελπισμένος, γεμάτος με άχρωμα δάκρυα τώρα στο πρόσωπό του πια, άρπαξε το πινέλο του. Το μόνο όπλο που είχε, σύμμαχο στον πόλεμο που βρισκόταν, το βούτηξε στη σχεδόν ανύπαρκτη μπογιά. Αμέσως το απλώνει πάνω στον τοίχο. Όμως η διαδικασία του αφανισμού δεν σταματούσε ότι και να έκανε μέχρι που ολοκληρώθηκε. Κι έτσι εγκατάλειψε τη Γη το κόκκινο χρώμα. Edited February 4, 2009 by twocows Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted February 5, 2009 Share Posted February 5, 2009 Για φλασάκι καλό είναι, απλά θα προτιμούσα να εξηγούσες και γιατί τα χρώματα κριθήκανε αντιθρησκα και χάνονταν δια μαγείας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted February 5, 2009 Share Posted February 5, 2009 Όταν διάβασα πως τα διηγήματα έπρεπε να περιέχουν τη φράση:Κι έτσι εγκατέλειψε τη γη το κόκκινο χρώμα, παραξενέυτηκα λίγο. Μου φάνηκε περίεργη αυτή η φράση. Εγώ δύσκολα θα σκεφτόμουν κάτι... Αλλά τελικά κατάφερες να φτιάξεις μια πολύ ωραία ιστορία μ' αυτή την πρόταση. Ήταν πραγματικά πολύ καλή ιδέα, να συνδέσεις το περιβαλλοντικό πρόβλημα με τα χρώματα και συνωμοσίες κτλ. Ναι όλο αυτό μου άρεσε πολύ. θα προτιμούσα να εξηγούσες και γιατί τα χρώματα κριθήκανε αντιθρησκα και χάνονταν δια μαγείας. Νομίζω ότι εξηγούνται μέσα στο κείμενο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted February 5, 2009 Share Posted February 5, 2009 Εξηγείται αλλά πολύ αόριστα και γρήγορα. Ο ζωγράφος πως το ήξερε αφού είναι η μεγαλύτερη συγκάληψη; Και επίσης δε φαίνεται τι αποτέλεσμα θα έχει αυτό στον κόσμο. Δηλαδή, εντάξει, φεύγει το χρώμα. Και; Με έναν πίνακα που δε θα καταφέρει τίποτα θα γίνει η αλλαγή ή με τύπους που τρέχουνε μοιράζοντας χαρτάκια; Σαν μια μάταια αντίδραση ακούστηκαν όλα αυτά. Και με τον αφανισμό του χρώματος, τι ακολούθησε; Πιο απλά, δε κατάλαβα που είναι η "σύγκρουση ιδεών" στην ιστορία. Αφού θα χανόταν ούτως ή άλλως το χρώμα και αφού αυτές οι μικρές επαναστάσεις did squat, τότε πιο είναι το πρόβλημα; Και πιο το κακό με το αποτέλεσμα; Ο κόσμος άλλαξε, οπότε και τα πλάσματά του πρέπει να προσαρμοστούνε στην φυσική αλλαγή. Αλλιώς θα χαθούνε. Εδώ παρουσιάζονται όλοι όσοι αντιδράνε στις αλλαγές του περιβάλλοντος σαν κολλημένοι στο παρελθόν που φωνάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα και τους αξίζει να χαθούνε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted February 5, 2009 Share Posted February 5, 2009 Εξηγείται αλλά πολύ αόριστα και γρήγορα. Ο ζωγράφος πως το ήξερε αφού είναι η μεγαλύτερη συγκάληψη; Και επίσης δε φαίνεται τι αποτέλεσμα θα έχει αυτό στον κόσμο. Δηλαδή, εντάξει, φεύγει το χρώμα. Και; Με έναν πίνακα που δε θα καταφέρει τίποτα θα γίνει η αλλαγή ή με τύπους που τρέχουνε μοιράζοντας χαρτάκια; Σαν μια μάταια αντίδραση ακούστηκαν όλα αυτά. Και με τον αφανισμό του χρώματος, τι ακολούθησε; Πιο απλά, δε κατάλαβα που είναι η "σύγκρουση ιδεών" στην ιστορία. Αφού θα χανόταν ούτως ή άλλως το χρώμα και αφού αυτές οι μικρές επαναστάσεις did squat, τότε πιο είναι το πρόβλημα; Και πιο το κακό με το αποτέλεσμα; Ο κόσμος άλλαξε, οπότε και τα πλάσματά του πρέπει να προσαρμοστούνε στην φυσική αλλαγή. Αλλιώς θα χαθούνε. Εδώ παρουσιάζονται όλοι όσοι αντιδράνε στις αλλαγές του περιβάλλοντος σαν κολλημένοι στο παρελθόν που φωνάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα και τους αξίζει να χαθούνε. Ενταξει διήγημα είναι! Ο ζωγράφος με κάποιο τρόπο το έμαθε! Βάλε κι εσύ λίγο τη φαντασία σου. Μπορεί να ήταν ζωγράφος-Μώλντερ που έψαχνε για να αποκαλύψει συνωμοσίες!Ξέρω γω!Που κολλάς κι εσύ! Επίσης κάθε επανάσταση ξεκινά με μικρά πράγματα, όπως αυτά τα χαρτάκια. Τι θες δλδ κατευθείαν να βγει όλος ο κόσμος στους δρόμους; Λίγοι ξεκινάνε και αυξάνονται! Δεν ειναι κακό αποτέλεσμα που αφανίστηκαν όλα τα χρώματα; Αυτό που περιγράφεται σ' αυτό το διήγημα δεν είναι φυσική αλλάγή. Είναι καταστροφή του περιβάλλοντος.Κι απ' όσο κατάλαβα κάποιοι άνθρωποι ήθελαν να το αλλάξουν αυτό, να προλάβουν να κάνουν κάτι ώστε να το διορθώσουν και να επιστρέψουν τα χρώματα στο φυσιολογικό. Αλλά τελικά ήταν πολύ αργά. Και σαν γενικότερο μήνυμα ήταν ότι δεν πρέπει να συγκαλύπτουμε τα προβλήματα αλλά να προσπαθούμε για τη λύση. Εγώ τουλάχιστον αυτό κατάλαβα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted February 5, 2009 Author Share Posted February 5, 2009 (edited) Σ' ευχαριστώ Lizbeth για τα καλά σου λόγια. Roriconfan ακριβώς αυτό που λες είναι σχετικά με την ματαιότητα. Εκτός από τις περιβαλλοντολογικές ανησυχίες του όπως παρατηρεί και η Lizbeth και την επαναστατική του διάθεση δείχνει και την ματαιότητα κάποιων πραγμάτων! Μερικές φορές έχω αισθανθεί ότι κάποια πράγματα γίνονται μάταια τελικά. Και τί έγινε που φεύγει το χρώμα; Είσαι σίγουρος για αυτή την ερώτηση; Άραγε πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος χωρίς χρώματα; (να μια ιδέα για το επόμενο διήγημα) Πάντως εμένα μου ακούγεται σαν ένας κόσμος χωρίς συναισθήματα. Ένας μουντός κόσμος. Και η πιο βαθιά ανησυχία του συγγραφέα είναι αυτή η σταδιακή συστολή συναισθημάτων. Ρωτάς που είναι η σύγκρουση ιδεών.. αλλά ήδη έχεις πάρει μια θέση. Και υποστηρίζεις την πλευρά του κληρικού (λίγο-πολύ) αφού δεν βρίσκεις ουσία στα λεγόμενα του ζωγράφου και συνεπώς και στην αντίδραση του. Όντως νομίζω πως εξήγησα πως έγινε η απαγόρευση χρωμάτων αλλά το έκανα πολύ συνοπτικά γιατί δεν είχα πολύ χρόνο στη διάθεση μου (ήταν και δίωρος ο διαγωνισμός). Επίσης το πως έμαθε για όλα αυτά ο ζωγράφος συμφωνώ με την lizbeth πως δεν έχει τόσο σημασία. Θα μπορούσε να ήταν ο προ-προ-προπάππους του που το πέρασε από γενιά σε γενιά. Πολλά μπορούσαν. Σε μεγαλύτερο διήγημα θα τον έγραφα. Ναι η επανάσταση από κάπου πρέπει να ξεκινήσει, έστω και τόσες μικρές πράξεις ειδικά απέναντι σε τόσο αυστηρή απαγόρευση. Δυστυχώς όμως ήταν όλα πολύ αργά.. Edited February 5, 2009 by twocows Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted February 5, 2009 Share Posted February 5, 2009 Προσωπικά πιστεύω ότι ποτέ δεν είναι αργά. Μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της ζωής μας, μπορούμε να κάνουμε κάτι. Καθώς πιστεύω και ότι αν το περάσεις ένα χτένισμα και τονίσεις περισσότερο το τι θα είναι ένας κόσμος δίχως χρώματα (αυτή η συσχέτιση με τα συναισθήματα δε μου πέρασε κατά νου) τότε θα γίνει μια φοβερή ιστοριούλα. Βασικά τριλογία. Η δεύτερη ιστορία είναι να αναφέρεις τον κόσμο δίχως χρώματα και η τρίτη την αναζήτηση για καινούριο χρώμα (γιατί όχι; ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted February 5, 2009 Author Share Posted February 5, 2009 αυτό είναι και μια καλή συμβουλή για τη ζωή μου (μεταφορικά) roriconfan. thanx. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted April 11, 2010 Share Posted April 11, 2010 Μου άρεσε αυτό που είχες στο μυαλό σου γράφοντας αυτό το κείμενο, αλλά το ίδιο το κείμενο δεν με κράτησε άνετα. Με κούρασε το ότι ξεκινάμε με διάλογο και φτάνουμε έτσι ως το τέλος. Ήταν δουλειά δύο ωρών, καταλαβαίνω, αλλά η αίσθηση που μου άφησε ήταν πολλές πληροφορίες να στριμώχνονται σε μια συζήτηση. Το περίεργο είναι πως εγώ δεν το βλέπω απαισιόδοξα το τέλος. Ίσως γιατί δεν λες πουθενά ότι ο επαναστάτης το έβαλε κάτω. Τίποτα δεν τέλειωσε, γιατί εκείνος συνέχισε να κάνει αυτό που έκανε. Αυτό είναι πολύ δυνατό σημείο της ιστορίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted May 6, 2010 Share Posted May 6, 2010 Καλά, το έγραψες αυτό μέσα σε δυο ώρες; Ακόμα προσπαθώ να συνέλθω απ' την έκπληξη! Εντάξει, το θέμα του διηγήματος δεν είναι η επανάσταση του ζωγράφου, παιδιά, είναι κυρίως πώς αντιμετωπίστηκαν (εθελοτυφλώντας, δηλαδή) οι συνέπειες της καταστροφής του περιβάλλοντος στον τομέα αυτό, των χρωμάτων. (σε δυο ώρες;;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 7, 2010 Author Share Posted May 7, 2010 (edited) Και να φανταστείς εγώ δεν ήξερα το θέμα όπως οι άλλοι συμμετέχοντες (το ξέρανε από τα ξημερώματα που ανακοινώθηκε ή το πρωί), επειδή μόλις είχα φτάσει με το πλοίο και πήγα αμέσως στο χώρο του διαγωνισμού! Edited May 7, 2010 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted May 7, 2010 Share Posted May 7, 2010 Μάλλον με σένα συμβαίνει αυτό που λένε "αποδίδεις καλύτερα υπό πίεση". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 7, 2010 Author Share Posted May 7, 2010 ναι το 'χω αυτό Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Phantom Posted May 7, 2010 Share Posted May 7, 2010 Παρόλο που οι διάλογοι δίνουν το θέμα, δεν με κούρασαν. Τους βρήκα μόνο λίγο εξεζητημένους και άκαμπτους. Λίγο όμως. Θα προτιμούσα δηλαδή ο διάλογος δάσκαλου και μαθητή να μην ήταν η στερεότυπη επικοινωνία δάσκαλου και μαθητή.. Όμως δεδομένου του χρόνου που ήταν διαθέσιμος, καθώς και ότι ( σ εμένα) μοιάζει περισσότερο με φιλοσοφικό δοκίμιο, είναι παραβλέψιμα. Καλός ο λόγος και ρέει. Ο ασπρόμαυρος κόσμος μοιάζει εφιαλτικός. Τι θα γινόταν αν το μάτι σταματούσε την ικανότητά του να μεταδίδει χρώματα στον εγκέφαλο ή τι θα γινόταν αν το μάτι δεν άκουε πια τον εγέφαλο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 7, 2010 Author Share Posted May 7, 2010 Παρόλο που οι διάλογοι δίνουν το θέμα, δεν με κούρασαν. Τους βρήκα μόνο λίγο εξεζητημένους και άκαμπτους. Λίγο όμως. Θα προτιμούσα δηλαδή ο διάλογος δάσκαλου και μαθητή να μην ήταν η στερεότυπη επικοινωνία δάσκαλου και μαθητή.. έχεις δίκιο θα έδινε περισσότερο εύρος στους χαρακτήρες Ο ασπρόμαυρος κόσμος μοιάζει εφιαλτικός. Τι θα γινόταν αν το μάτι σταματούσε την ικανότητά του να μεταδίδει χρώματα στον εγκέφαλο ή τι θα γινόταν αν το μάτι δεν άκουε πια τον εγέφαλο; χμμ να μια καλή ιδέα για ένα διήγημα σου, περιμένω Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.