Πως να τραβήξεις το ενδιαφέρον του αναγνώστη / Τι σε τραβάει προσωπικά να συνεχίζεις να διαβάζεις

[Guest roriconfan]

Λοιπόν, έχω κάτσει και έχω διαβάσει εκατοντάδες διηγήματα εδώ στο φόρουμ. Λίγα σχετικά μου κάνανε εντύπωση και ακόμα λιγότερα μου μείνανε αλυσμόνητα. Ο λόγος είναι ότι από συνειρμό, προσπαθούσα συνέχεια να βρω άλλες σειρές και ταινίες που να θυμίζουνε αυτό που διαβάζω και ως αποτέλεσμα τα περισσότερα να φαντάζουν σαν ισχνές εκδοχές επικών ταινιών και λοιπών αγαπημένων ταινιών. Αλλά υπήρχαν και ιστορίες που δε μου θυμίζανε τίποτα ή ιστορίες που προσφέρανε κάτι ήδη γνωστό με έναν πολύ οικείο τρόπο και έτσι μου μείνανε.

 

Οπότε τι κόλπα χρησιμοποιείται για να κάνετε τις ιστορίες σας ενδιαφέροντες; Πέρα από την όμορφη εκφραστικότητα που είναι όσο τι στάνταρ.

 

Συγχρόνως τι σας αρέσει συνήθως σε ιστορίες αλλονών;

[Nihilio]

Δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιο κόλπο. Η αλήθεια είναι ότι μια ιστορία θέλει μεράκι, συνέπεια και δουλειά για να ξεχωρίσει από το σωρό.

[Guest roriconfan]

Τι είναι το μεράκι, τι είναι η συνέπεια; Η δουλειά ξέρω τι είναι αν και πάλι υπάρχουν περιπτώσεις που όσο και να τυρρανάς κάτι, δε σημαίνει ότι θα βγει κάτι καλό...

[Nihilio]

Τι είναι το μεράκι, τι είναι η συνέπεια; Η δουλειά ξέρω τι είναι αν και πάλι υπάρχουν περιπτώσεις που όσο και να τυρρανάς κάτι, δε σημαίνει ότι θα βγει κάτι καλό...

Μεράκι είναι το να γουστάρεις αυτό που κάνεις. Το πάθος βγαίνει μέσα στο κείμενο και προσθέτει πόντους, ανεξάρτητα της τεχνικής.

Η συνέπεια έχει να κάνει με την προσοχή που δίνεις στην ιστορία, το ρυθμό, τις τεχνικές και πάει λέγοντας.

[Πυθαρίων]

Όπως κάθε λογοτεχνικό είδος, έτσι και η επιστημονική φαντασία, η φαντασία, κλπ., απαιτούν, σε βαθμό ανάλογο με το είδος, μια ικανότητα του λόγου, έναν ελκυστικό τρόπο γραφής. Είναι ο τρόπος να μεταδόσεις αποδοτικά τις εικόνες, τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τα νοήματα που επιθυμείς στον αναγνώστη. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη φράση κάποιου καθηγητή μου: ''Μπορείς να γράψεις ένα λογοτεχνικό αριστούργημα, με θέμα μια τσατσάρα''. Βέβαια, η θεματολογία, όντας κάτι που σχετίζεται με τις προσωπικές προτιμήσεις και τις ανησυχίες των αναγνωστών, είναι κι αυτή ένας καταλυτικός παράγοντας, που τροπίζει τις επιλογές τους. Αλίμονο όμως αν ο συγγραφέας διαλέγει την θεματολογία του με βάση την ''πέραση'' που έχει. Αυτό δεσμεύει τις εμπνεύσεις και τις συλλήψεις του. Φαντάζει άκρως εμπορικό. Συνεπώς, όχι απαραίτητα επιτυχημένο, με βάση τους όρους της επίδρασης στους αναγνώστες. Το πιο αυθεντικό είναι να καταγράφει τις εμπνεύσεις του και να προσπαθεί να τις αποδώσει με τον καλύτερο τεχνικά τρόπο. Τελικά, υπάρχουν λιγώτερο ή περισσότερο ''εμπορικά'' θέματα, αλλά μόνο ένας τρόπος για να αφήσεις πιο έντονο αποτύπωμα: Η βελτίωση της λογοτεχνικής σου έκφρασης και της γενικότερης τεχνικής στη γραφή είναι που κερδίζει τους αναγνώστες που σε προεπιλέγουν από το θέμα σου και τον τίτλο του, μαζί με το ύφος, το στυλ, την πληροφορία, την ακρίβεια και την φαντασία σου.

Edited March 2, 2009 by Πυθαρίων

[Tiessa]

Ειλικρινά, δεν πιστεύω ότι υπάρχουν κανόνες κόλπα και αυτό είναι φανερό από τα σχόλια που παίρνουν διάφορες ιστορίες από διάφορους αναγνώστες. Συχνά αυτό που νομίζεις ότι θα τραβήξει τον άλλον, στην πραγματικότητα δεν λειτουργεί ή ακόμα και μπορεί να σου γυρίσει μπούμερανγκ. Ας πούμε, συχνά δίνουμε έμφαση σε μια πιασάδικη αρχή, αλλά μπορεί αυτή να υπόσχεται πιο πολλά απ' όσα πρέπει στον αναγνώστη, με αποτέλεσμα να τον απογοτεύεις παρακάτω.

Μπορώ να σου πω ένα-δυο πράγματα που θα με απέτρεπαν να συνεχίσω να διαβάζω κάτι, αλλά δύσκολα μπορώ να πω ότι 'να όλες οι ιστορίες που διαβάζω με ενδιαφέρον έχουν αυτό το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό'. Νομίζω ότι το πιο σωστό είναι να γράφεις μια ιστορία που θα σου άρεσε εσένα να διαβάσεις γιατί έτσι είσαι πιο πραγματικός και νιώθοντας πιο άνετα, γράφεις καλύτερα.

[Παρατηρητής]

Ρορίκο, πάνω στο ερώτημα σου, θα σου πρότινα να κάνεις το εξής: Συγκέντρωσε τις ιστορίες στις οποίες βρήκες αυτό το ενδιαφέρον και κάτσε να τις μελετήσεις. Βρες εσύ τι είναι εκείνο που σε τραβάει να τις διαβάζεις κα να τις συνεχίζεις όσο το τέλος και κάνε μια λίστα με αυτά τα στοιχεία. Ειναι η κεντρική ιδέα; Είναι η δομή του ήρωα ή των ηρώων; Η πλοκή και η ροή της ιστορίας; Το στήσιμο του κόσμου/σκηνικού; Η φιλοσοφία και τα μηνύματα του συγγραφέα;

Όλα αυτά επειδή δεν γνωρίζω ποιες ιστορίες σου κίνησαν το ενδιαφέρον. Αν τυχαίνει κάμποσες από αυτές τις ιστορίες να ανήκουν σε έναν συγγραφέα (πχ 2-3 που έχεις ξεχωρίσει να είναι προιόντα του Νιχίλιο), κουβέντιασε μαζί του.

[Guest roriconfan]

Χαχα, το έχω ήδη κάνει αυτό Παρατηρητή. Έχω διαβάσει όλα τα διηγήματα στο Ιστορίες Φαντασίας και κάμποσα άλλα. Αυτά που ξεχώρισα ως αλυσμόνητα είναι:

 

Η Τετραλογία του Θούλη (δικιά σου)

Δηλητηριασμένο Μυαλό

Ένας Τυπικός Καφές

Η Μαιρούλα και τα Μερμύγκια

Θέμα Προτεραιοτήτων

Μάλλον Ουαλλοί

Οικογενειακή Συγκέντρωση

Συνέντευξη με μια Νεράιδα (δικιά σου)

Τα Χρονικά της Καφριλονίας

 

Βλέποντας τι μου άρεσε ήταν τελικά οι απροσάρμοστοι πρωταγωνιστές, η κοινωνική κριτική και τα μασκότ ζωάκια.

 

Γι'αυτό και γράφω πλέον την Αισώπεια. Έχει ζώα για να δίνει την εντύπωση ότι δεν είναι κοινότυποι άνθρωποι σαν πρωταγωνιστές αλλά... μασκότ ζωάκια που αντιπροσωπεύουν κάτι. Επίσης κριτικάρω καταστάσεις της καθημερινότητας και δεν αναλώνομαι σε απλά "σκότωσε τον κακό δράκο, σώσε την πριγκήπισσα" ιστορίες. Ακόμα και ο Άβατος Δρόμος, η καλύτερη ιστορία μου μέχρι σήμερα, ήταν καλή όχι μόνο γιατί είχε έναν ξεροκέφαλο πρωταγωνιστή αλλά γιατί είχε και τις ... Σκουντουφλόπετρες.

 

Αυτό είναι που προσωπικά κάνω για να τραβάω εγώ το ενδιαφέρον. Κάτι σαν μασκότ, κοινωνική κριτική, ειρωνικά σχόλια.

[Παρατηρητής]

Χαχα, το έχω ήδη κάνει αυτό Παρατηρητή. Έχω διαβάσει όλα τα διηγήματα στο Ιστορίες Φαντασίας και κάμποσα άλλα. Αυτά που ξεχώρισα ως αλυσμόνητα είναι:

 

Η Τετραλογία του Θούλη (δικιά σου)

Δηλητηριασμένο Μυαλό

Ένας Τυπικός Καφές

Η Μαιρούλα και τα Μερμύγκια

Θέμα Προτεραιοτήτων

Μάλλον Ουαλλοί

Οικογενειακή Συγκέντρωση

Συνέντευξη με μια Νεράιδα (δικιά σου)

Τα Χρονικά της Καφριλονίας

 

Βλέποντας τι μου άρεσε ήταν τελικά οι απροσάρμοστοι πρωταγωνιστές, η κοινωνική κριτική και τα μασκότ ζωάκια.

 

Γι'αυτό και γράφω πλέον την Αισώπεια. Έχει ζώα για να δίνει την εντύπωση ότι δεν είναι κοινότυποι άνθρωποι σαν πρωταγωνιστές αλλά... μασκότ ζωάκια που αντιπροσωπεύουν κάτι. Επίσης κριτικάρω καταστάσεις της καθημερινότητας και δεν αναλώνομαι σε απλά "σκότωσε τον κακό δράκο, σώσε την πριγκήπισσα" ιστορίες. Ακόμα και ο Άβατος Δρόμος, η καλύτερη ιστορία μου μέχρι σήμερα, ήταν καλή όχι μόνο γιατί είχε έναν ξεροκέφαλο πρωταγωνιστή αλλά γιατί είχε και τις ... Σκουντουφλόπετρες.

 

Αυτό είναι που προσωπικά κάνω για να τραβάω εγώ το ενδιαφέρον. Κάτι σαν μασκότ, κοινωνική κριτική, ειρωνικά σχόλια.

Μερικές διευκρινήσεις

 

1) Δεν υπάρχει Τετραλογία του Θούλη. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Υπάρχουν τέσσερις ιστοριούλες από το Σύμπαν του Φλογομάτη από τις οποίες ο Θούλης πρωταγωνιστεί σε μία (αν και αναφέρεται σε δύο ακόμα).

2) Έχεις διαβάσει όλα τα διηγήματα από τις Ιστορίες Φαντασίας και σου έμειναν μόνο αυτές που αναφέρεις;;;

3) Το Συνέντευξη με μια Νεράιδα δεν είναι δικό μου. Έχω γράψει και δημοσιεύσει το Συνέντευξη με τον Άγιο Βασίλη αλλά δεν το έχω ανεβάσει στο sff.

4) Το Άβατος Δρόμος είναι όντως η καλύτερη μέχρι στιγμής ιστορία σου. Δεν ήταν όμως μόνο ο ξεροκέφαλος πρωταγωνιστής και οι σκουντουφλόπετρες που την έκαναν ωραία. Αν θυμάμαι καλά έχεις δηλώσει ότι χρησιμοποίησες για ήρωα το μοτίβο από κάποιου άλλου ήρωα, τον Άγιο του Βραλ του Χατζηγιώργη. Αυτό φαντάζομαι σημαίνει ότι εκείνη η ιστορία (ή έστω ο πρωταγωνιστής της), για κάποιο λόγο σου κίνησε το ενδαφέρον λιγο πιο πολύ από το πολύ.

[Guest roriconfan]

1) Έτσι τα ονόμασα μόνος μου. Σόρι.

2) Ναι, είμαι δύσκολος.

3) Ούπς!

4) Απλά μου έδωσε την βασική ιδέα. Δε μου άρεσε τόσο ο πρωταγωνιστής, όσο το στήσιμο της ιστορίας. Και γενικώς, κάτι πάντα διαβάζω πιο πριν για να δέσει το γλυκό. Ο Γουλφχάουλζεν είναι βασισμένος σε διάφορες άλλες σειρές, ο Άβατος Δρόμος είχε επηρεαστεί και από την παραμυθένια ατμόσφαιρα του Τσάι από Σταφύλλι, ο Ήλιος Δύει από το Δηλητηριασμένο μυαλό και από τον Δον Κιχώτη (έμμεσα) κ.τ.λ.

 

Μεράκι είναι το να γουστάρεις αυτό που κάνεις. Το πάθος βγαίνει μέσα στο κείμενο και προσθέτει πόντους, ανεξάρτητα της τεχνικής.

Η συνέπεια έχει να κάνει με την προσοχή που δίνεις στην ιστορία, το ρυθμό, τις τεχνικές και πάει λέγοντας.

 

Το πρώτο σίγουρα υπάρχει. Το δεύτερο δε ξέρω αν το κατέχω ακόμη και δε ξέρω αν κάποιος μπορεί να το πει αυτό για τον εαυτό του.

Edited March 5, 2009 by roriconfan

[ntoing]

Συγχρόνως τι σας αρέσει συνήθως σε ιστορίες αλλονών;

 

 

 

Μου αρέσει όταν έχουν γραφτεί από τους αγαπημένους μου συγγραφείς.

[ntoing]

Σοβαρά τώρα, θεωρώ ακαταμάχητο προσόν να μου ξανασυστήνεται η πραγματικότητα. Να ξαναπλάθεται από το μηδέν, να αποδομείται, να της δίνονται νέες αιτίες και εξηγήσεις, να μου ξανασυστήνεται δηλαδή, όπως δεν την είχα φανταστεί ποτέ.

 

 

 

 

Βέβαια, τα παραπάνω χωρίς κανέναν κανόνα. Όπως και να το καταφέρνει κάποιος αυτό (αστεία, πανέξυπνα, ηλίθια κ.τ.λ.), είναι καλοδεχούμενο.

[mman]

1) Οπότε τι κόλπα χρησιμοποιείτε για να κάνετε τις ιστορίες σας ενδιαφέρουσες; [...]

2) Συγχρόνως, τι σας αρέσει συνήθως σε ιστορίες αλλονών;

1) Προσπαθώ όλες οι ιστορίες μου να έχουν ένα ενδιαφέρον και ιντριγκαδόρικο μήνυμα. Π.χ. "οι άντρες είναι ηλίθιοι στο θέμα του σεξ". Μετά προσπαθώ να παίξω μ' αυτό, όσο πιο πρωτότυπα μπορώ να σκεφτώ, τόσο στον τρόπο παρουσίασης, όσο και στην εξέλιξη της ιστορίας. Συγχρόνως, και άσχετα με το μήνυμα, προσπαθώ να μην ηθικολογήσω και ν' αφήσω τον αναγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Αυτό δεν είναι πάντα τόσο εύκολο όσο ακούγεται με περίπλοκα και ουσιώδη μηνύματα όπως "οι πολιτικοί είναι παραδόπιστοι" ή "ζούμε μόνο μία φορά" ή "ο εγωισμός/ρατσισμός προάγει την ανθρωπότητα" -εννοείται ότι ως συγγραφέας δεν είναι υποχρεωτικό να συμφωνώ με τα μηνύματα των έργων μου. Μια εντυπωσιακή αρχή, ένα ταιριαστό λεξιλόγιο και φυσικά αληθοφανείς, μη χάρτινοι, "τσιμπημένοι" χαρακτήρες είναι επίσης στους στόχους μου. Τέλος, προσπαθώ να πιάσω τον αναγνώστη αδιάβαστο, όχι τόσο ως προς την εξέλιξη με ανατροπές (το οποίο γενικά θεωρώ ευπρόσδεκτο) όσο ως προς τις επιμέρους και όχι πάντα προφανείς επιπτώσεις της κυρίως ιδέας.

2) Για όλους τους παραπάνω λόγους, με τρελαίνουν έργα που παρουσιάζουν ένα ενδιαφέρον μήνυμα με τρόπο που δεν έχω σκεφτεί και που με πιάνει αδιάβαστο και μου δίνει τροφή για σκέψη πάνω σε ζητήματα που με απασχολούν. Προφανώς απαιτώ "γυαλισμένο" γράψιμο που ζωντανεύει τους φανταστικούς κόσμους, έτσι που δεν καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι όταν αρχίζω να τους υποβάλω σε απανωτά (αν και, πιστέψτε με, ασυναίσθητα) τεστ αληθοφάνειας καθώς διαβάζω. Μετά θέλω ζωή: Θέλω ο/η συγγραφέας να μου χτυπάει το κεφάλι στον τοίχο του συναισθήματος. Και ποτέ δεν λέω όχι σε ένα όμορφο / κομψό / εντυπωσιακό τέλος.

[Guest roriconfan]

Ω! Ο/Η mman έχει τα δικά μου γούστα. Και εγώ αυτό θέλω από τις ιστορίες που γράφω / διαβάζω.