Οι Περιπέτειες του Βαρόνου Γουλβχάουλζεν – Το Κλουβί με τις Μουρλές

[Guest roriconfan]

Οι Περιπέτειες του Βαρόνου Γουλβχάουλζεν – Το Κλουβί με τις Μουρλές

(και παράλληλα Τα Χρονικά της Αισώπειας 6)

(μακρινάρι…)

· Είδος: επιστημονική φαντασία / φαρσοκωμωδία

· Λέξεις: Κάπου στις 2.500

· Σεξ: Όχι αλλά έχει κάποια σόκινγκ αστεία.

· Βία: Επιπέδου Looney Tunes.

· Βρισίδι: Μπόλικο αν και ειρωνικό και αρκετά κρυμμένο στα αισχρά.

· Σχόλια: Πηγές έμπνευσης το Hitchhiker’s Guide to the Galaxy και Τα Χρονικά της Καφριλονίας, εδώ στο φόρουμ. Αυτή η ιστορία έχει μπει και στο Εργαστήρι και τώρα την παραθέτω σε κοινή θέα. Έχω προσθέσει μερικές ατάκες παραπάνω οπότε έχει μια ελαφριά διαφορά από πριν. Παρακαλώ όσοι δεν την έχουνε διαβάσει και επιχειρήσουν να το κάνουν, να ξέρουν ότι υπάρχει και ιστορία αλλά δε θα την προσέχουν γιατί είναι κυρίως ατάκες όλο το επίκεντρο.

//////////////

 

Ξεκινάω. Αν κάπου ξεχνιέμαι και ξεφεύγω, να μου το λέτε. Οκέι;

 

(αχά!)

 

Πάμε λοιπόν…

 

 

 

Μια φορά κι έναν καιρό ΤΑΡΑΤΑΑΑ ΤΑΝΝΝ ΤΑΡΑΤΑ ΤΑΤΑΝΝΝ! σε έναν γαλαξία, όχι και τόσο μακριά από τον δικό μας, σε έναν πλανήτη ονόματι Αισώπεια …

 

Έτος 1 μ.Π. (μετά Περιστέρας): Γεννιέται η Περιστέρα, ο σωτήρας των ζώων.

 

Έτος 33 μ.Π.: Τα ζώα δείχνουν την εκτίμησή τους που ήθελε να τους σώσει η Περιστέρα με το να την κάνουνε μπάρμπεκιου. Η Περιστέρα όμως ως αθάνατη επιβιώνει και υπόσχεται να επιστρέψει για να προσπαθήσει πάλι. Όλα τα ζώα περιμένουνε με ανυπομονησία την επιστροφή της.

 

Έτος 2013 μ.Π.: Τα ζώα σκυλοβαρεθήκανε να την περιμένουνε και αποφασίσανε να βρούνε την Γη της Επαγγελίας μόνα τους. Κατασκευάζουνε ΓΙΔιαστημόπλοια (πλοία φτιαγμένα από γίδες) και ξεχύνονται στο ΓΙΔιάστημα (ονομασμένο έτσι από τους προγόνους των ζώων, τους ΜΠΕΕΕΛ), αφήνοντας πίσω την Αισώπεια ως άχρηστη γη.

 

Έτος 2014 μ.Π.: Χτίζεται η πρώτη ΓΙΔιαστημική ΠΑΠοικία (σπίτι φτιαγμένο από πάπιες) και ξεκινάει μια επέκταση σε κάθε ΣΤΑΝήτη (πλανήτη με στάνες) με το όνειρο να ιδρυθεί μια σωστή και δίκαια κοινωνία, χωρίς τα λάθη του παρελθόντος.

 

Έτος 2015 μ.Π.: Τα ίδια λάθη επαναλαμβάνονται σε κάθε ΠΑΠοικία, γιατί ο λύκος κι αν αλευρωθεί… παραμένει απλώς ένας αλευρωμένος λύκος. Οπότε, η ζωή συνεχίζεται με τους ίδιους ρυθμούς, σαν να μην άλλαξε τίποτα.

 

Έτος 2016 μ.Π.: Η Περιστέρα επιστρέφει έτοιμη να συγχωρήσει τα ζώα και να τα οδηγήσει στην σωτηρία. Αλλά το μόνο που βρίσκει είναι μια ερημωμένη Αισώπεια, λεηλατημένη και καμένη και όλα τα ζώα να την έχουνε κάνει για άλλους κόσμους. Σόρι μεγάλε, άργησες μερικά χρόνια…

…

…

…

Έτος 2020 μ.Π., σε έναν από τους εκατοντάδες στάβλους του απέραντου ΓΙΔιαστήματος…

 

 

 

«Εγκαταλείψτε τον στάβλο! Εγκαταλείψτε τον στάβλο!» επανέλαβε μερικές φορές ακόμα ο υΠΟΥΛΟγιστής (κομπιούτερ για πουλιά) του ΓΕΡ 0 πριν η βόμβα υγροποιημένων ΠΑΠΑερίων σκάσει. Όλοι οι θαμώνες του στάβλου είχανε προλάβει να φύγουν με ΓΙΔιαστημόπλοια και όσοι δεν είχαν, με ΠΑΠΑεροστεγείς φωλιές. Οπότε κανείς δεν πληγώθηκε όταν η μπόχα του ενός εκατομμυρίου συμπιεσμένων πορδών εξαπλώθηκε με ορμή τυφώνα στον βιοθόλο του στάβλου, κάνοντας την διαβίωση εκεί... μη επιθυμητή. Ένα μεγάλο ΠΡΡΡΡΡΤ! ακούστηκε και όλη η περιοχή έγινε κόλαση.

 

…Όχι ότι το άκουσε κανείς το ΠΡΡΡΡΤ, μιας που ως γνωστόν, ο ήχος δεν ταξιδεύει στο κενό… Και όχι ότι ήμουν κι εγώ παρόν εκεί για να το ακούσω (δε τρελάθηκα!). Απλά υποθέτω ότι τέτοιο ήχο θα κάνει μια έκρηξη τέτοιου τύπου. Γιατί το ΝΤΡΙΝ ακούγεται άσχετο ενώ το…

 

(γκούχου, γκούχου!)

 

… και ο ήχος ήτανε ΠΡΡΡΤ. Τέλος…

 

 

 

«Καταραμένοι ΠΑΠΑΡΟΙανοί! Δε θα με νικήσουνε έτσι απλά.» Είπε ο βαρόνος Γουλβχάουλζεν από το κάθισμα του στο σκάφος ΠΕΔ 1.

 

«Που τέλει πάει τώλα το κύλιο;» ρώτησε ο κοντοπίθαρος αλλοδαπός ΤΣΙΟΥνέζος υπηρέτης του από την θέση του πλοηγού.

 

«Στον ΠΟΣΣΟΙδόΝΤα. Έχω μια μήνυση να κάνω στον ΠΑΠΑΡη που θα…»

 

Δε πρόλαβε όμως να τελειώσει την απειλή του, καθώς το σκάφος άλλαξε απότομα κλίση και η τεχνίτη βαρύτητα ακυρώθηκε, στέλνοντας τον βαρόνο να φάει κουτουλιά στο ταβάνι και να του έρθει καρφί στα οπίσθια η γαβάθα με το νερό του και να τον κάνει να μοιάζει σαν κατουρημένος.

 

«Κύλιο έπλεπε φολάει ζώνη.»

 

«Τι ζώνη ρε ηλίθιο δωρεάν δείγμα νοήμων ζωής; Γιατί συνέβη αυτό; Θα σε αποκεφάλιζα αν αυτό δεν ισοδυναμούσε με το να σου κόψω τα πόδια, άθλιο υποκείμενο! Διόρθωσε την βαρύτητα αμέσως!»

 

«Ντε πτέει το Νάνο, κύλιο. Κάτι το τουλμπίνα μπουμ, μπουμ κάνει.»

 

Μια γρήγορη ανάλυση του προβλήματος, έδειξε ότι το τουλμπίνα… Συγνώμη, η τουρμπίνα εννοούσα. Άθλιε Νάνε, κι εμένα μπέρδεψες. Έπρεπε να είχα σκαρφιστεί κάποιον που δεν…

 

(γκουχ!)

 

 

 

… Η τουρμπίνα λοιπόν, είχε πρόβλημα στην τροφοδοσία καυσίμου. Η ανάλυση του καυσίμου έδειχνε υψηλή ποσότητα τοξινών και λοιπών οργανικών καταλοίπων που οδηγούσανε στο πόρισμα ότι...

 

…«Κατουρήσανε στο ντεπόζιτο;;;» έκανε ο βαρόνος, καθώς εκεί που με στυλ πεταλούδας προσπαθούσε να φτάσει στο κάθισμά του, ένα μπολ με σκυλοκροκέτες του ήρθε κατακούτελα.

 

«Ντε μπρίσκαν τουαλέτα; Μπάρμπαροι είναι.»

 

«Κόψε τις κοτσάνες σου, κεφάλι με πόδια! Είναι ολοφάνερα άλλη μια δολιοφθορά για να μου χαλάσουνε τα σχέδια μου. Κατευθύνσου γρήγορα προς τον κοντινότερο βιώσιμο ΣΤΑΝήτη και ξεκίνα σήμα κινδύνου.»

 

Ο Νάνος ΤΣΙΟΥνέζος υπάκουσε και ράμφισε το πληκτρολόγιο (μιας που οι φτερούγες δεν κάνουν για να πατάς πλήκτρα). Αλλά για κακή τους τύχη, το μόνο που εξέπεμπε το σήμα κινδύνου δεν ήταν SOS αλλά «έχετε αιμορροΐδες και ζοχάδες κωλόχοντροι», οπότε κάθε ενδιαφερόμενο σκάφος θα απαντούσε μάλλον αποστέλλοντας τορπίλες κακόψοφοτονίων αντί για σωστικό συνεργείο. Αυτοί οι ΠΑΠΑΡΟΙανοί είχαν όσο τι φαντασία και επιμονή στις παγίδες τους. Όταν θέλανε το κακό σου, το θέλανε με τα όλα του. Δεν αφήνανε τίποτα απείραχτο.

 

Λίγο αφότου ο βαρόνος έφτασε στο κάθισμα του με έναν συνδυασμό ύπτιου και βατράχου, έβαλε την ζώνη του και άρχισε άσκοπά να διώχνει ένα σωρό μικροαντικείμενα που τον περιτριγυρίζανε σαν νέο κέντρο βαρύτητας, μιας που ήταν το μεγαλύτερο σώμα σε όγκο εκεί μέσα. Πάντοτε ήθελε ένα δικό του ηλιακό σύστημα αλλά ποτέ του δε φαντάστηκε ότι θα γίνει ο ίδιος ένα. Έσπρωξε ένα μισοφαγωμένο σάντουιτς και θεοποιήθηκε αμέσως από τα νοήμονα βακτήρια που κατοικούσανε πάνω του. Κλώτσησε το 3D πορνο-περιοδικό BITCH AT THE BEACH που είχε κρύψει κάτω από το κάθισμα λέγοντας «Τι κάνει αυτό εδώ; Πρώτη φορά το βλέπω.» Βρήκε να αιωρούνται και τα κλειδιά του ΠΑΠΑεροκινήτου του, που τα είχε χάσει εδώ και κάτι ποσοιδόντιες μέρες.

 

Μερικά ποσοιδόντια δευτερόλεπτα αργότερα (θα σας γελάσω πόσα ακριβώς, ξέχασα να κοιτάξω το ρολόι μου και άλλωστε πάει παράξενα όταν επηρεάζεται από την παραμόρφωση του χρόνου λόγω μεγάλης ταχύτητας) το ΓΙΔιαστημόπλοιο ΠΕΔ 1 ξεκίνησε προσεδάφιση σε ένα όμορφο λιλά ΣΤΑΝήτη με πιτσιλιές άσπρου, και πόλους που μοιάζανε με τον ΓΚΡΡΡινγκ ανφάς στα νιάτα του με δύο…

 

(αχέμ!)

 

 

 

…και που τέλος πάντων είχε βιώσιμη ατμόσφαιρα…

 

Βρέθηκε σε έναν κόσμο καλυμμένο 99% από μοβ θάλασσες, αποτέλεσμα του φιλτραρίσματος του φωτός από τα ΠΑΠΑέρια της ατμόσφαιρας. Όσο όμορφη κι αν ήταν όμως, δεν είχαν έρθει για τουρισμό, και ούτως ή άλλως είχανε ξεχάσει τα φουσκωτά και τα μπρατσάκια στο άλλο διαστημόπλοιο, το ΠΕΔ 2. Επίσης δεν είχανε και αντηλιακό και υπήρχε κίνδυνος να πάθουνε εγκαύματα από την ακτινοβολία. Βέβαια, είναι κάπως δύσκολο να καείς με ιώδη φως. Πόσο μάλλον να καείς αν έχεις γούνα εκ φύσεως να σε προστατεύει. Και αλήθεια, πως βάζουνε αντηλιακό τα ζώα αφού…

 

(χουμ!)

 

 

 

…Έπρεπε εγκαίρως να βρούνε στερεό μέρος για προσεδάφιση, αλλιώς αντί να καταντούσανε ναυαγοί στην θάλασσα του απέραντου ΓΙΔιαστήματος, θα καταντούσανε ναυαγοί στην συμβατική θάλασσα ενός ασήμαντου ΣΤΑΝήτη (σχεδόν μετανιώσανε που ήρθανε εδώ δηλαδή, τι ξενέρωτη αλλαγή ήταν αυτή; ).

 

«Νησί! Νησί μπροστά! Εκεί, εκεί, μινιατούρα που δε βλέπεις πέρα από το ράμφος σου! Πήγαινε εκεί!» είπε, δείχνοντας με την μουσούδα του στον ορίζοντα.

 

Και με τις οδηγίες του κεφαλαίου «Ασφαλούς Γκρεμοτσακίσματος» του «Οδηγού Εκτάκτων Σκοτωμών», το σκάφος έπεσε άρον, άρον πάνω στην γυμνή ακτή του νησιού. Αλλά για καλή τους τύχη, αντί για ένα δυνατό ΜΠΟΥΜ! ακούστηκε μόνο ένα μέτριο ΜΠΟΪΝΚ! Γιατί βλέπετε η αμμουδιά αποτελούταν από παχιά ΨΥΛΛΟΙκόνη, που έκανε το μέρος να έχει την υφή επιδερμίδας 50χρονης ΜΠΕΕΕλληνίδας που έκανε επέμβαση στα στήθη της και έκοψε τα μισά της χρόνια από την ταυτότητα. Μερικά ΜΠΟΪΝΚ αργότερα (και με μια πολύ ζούφια προσεδάφιση, ούτε εκρήξεις, ούτε αιμόφυρτους να ουρλιάζουνε από πόνο), το σκάφος είχε σταματήσει να χοροπηδάει πάνω στα στητά βυζιά… εεε, την παραλία εννοώ… έχοντας υποστεί μόνο μερικά βαθουλώματα που η οποιαδήποτε νέα οδηγός προκαλεί όταν προσπαθεί να παρκάρει…

 

(αψού!)

 

 

 

…Αμέσως, ο βαρόνος πετάχτηκε από μέσα και κάρφωσε με μιας στην άμμο την σημαία με το οικόσημό του λέγοντας:

 

«Διεκδικώ αυτήν την γη, εις το όνομα της Αγέλης Γουλφχάουλζεν!»

 

Γιατί σαν κάθε σωστός κερδοσκόπος που σέβεται τον εαυτό του, έπρεπε να κάνει ότι μπορεί για να βγάζει κέρδος ακόμα και από την ζημία.

 

«Κύλιο, ντε πλέπει πλώτα ντούμε αν έσπασε κάνα πόντι ή αν έκουμε φαί και νελό;»

 

«Σιωπή καρικατούρα οργανικής ύλης! Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που κάνουνε όλοι οι ΑμεΛΥκάνοι όταν φτάνουνε σε αδέσμευτη γη. Την διεκδικούνε!»

 

«Ναι αλλά τι να το κάνουνε το γκη εντώ που είναι;»

 

«Δεν έχει σημασία, εγώ την διεκδίκησα πρώτος και τώρα είναι δικιά μου. Και τώρα μέχρι να έρθει το σωστικό συνεργείο, θα εξερευνήσω την γη μου και θα εξοντώσω τυχών πρωτόγονους γηγενείς πληθυσμούς που όλως τυχαίως τρέφονται από αυτήν εδώ και κάτι χιλιάδες χρόνια.»

 

Σαν να μη συνέβαινε τίποτα, ο βαρόνος πήρε το αστροπίστολό του (ονομασμένο έτσι επειδή πετούσε αστεράκια νίντζα) και ξεκίνησε για την εξερεύνηση του νησιού του. Πάτησε βγαίνοντας από το σκάφος και το μισοφαγωμένο σάντουιτς, προκαλώντας εν αγνοία του την Δευτέρα Παρουσία και την Αποκάλυψη στους μικροσκοπικούς πιστούς του.

 

«Μείνε εδώ απολειφάδι. Ούτως ή άλλως θα χαθείς στο κοντό γρασίδι αν έρθεις μαζί μου. Κάτσε να φυλάς τον πίνακα. Αν έρθει κανένας ΠΑΠΑΡΟΙανός, σφύρα μου στην ενδοεπικοινωνία.»

 

«Μάλιστα κύλιο.»

 

Και σίγουρος πια για την ασφάλεια του Θριάμβου των Κύνων, προχώρησε προς το κέντρο το νησιού.

 

 

 

(ψου, ψου, ψου)

 

Τι; Τι είναι αυτός ο Θρίαμβος των Κύνων; Α, ναι, πρέπει να το αναφέρω αυτό. Λοιπόν, το σκηνικό θολώνει, ακούγεται ένα ΤΟΥΛΟΥΛΟΥΜ, ΤΟΥΛΟΥΛΟΥΜ και μεταφερόμαστε στο παρελθόν. Όχι, δεν έχω μηχανή του χρόνου. Απλά χρησιμοποιώ την τεχνική που λύνει τα χέρια κάθε συγγραφέα, όταν ξεχνάει να αναφέρει κάτι: Την αναδρομή στο παρελθόν!

 

(facepalm…)

 

 

 

500 λέξεις πριν αρχίσει το σκηνικό με την εκκένωση, ο βαρόνος θαύμαζε σε μια φωλιά του ΓΕΡ 0 τον ολογραφικό πίνακα που είχε μόλις αγοράσει για μερικά κοκάλα μόνο από τον διάσημο ΓΚΡΡΡμανό ζωγράφο Πάρτονρεξ.

 

«Αυτός ο πίνακας μόνο προβλήματα μου προκαλεί. Αγόρασε τον σε παρακαλώ, να μη τον βλέπω άλλο.» είχε πει ο Πάρτονρεξ, πρακτικά χαρίζοντας τον στο βαρόνο και αμέσως έφυγε από τον στάβλο με την διπλή μέγιστη ταχύτητα που μπορούσε να πιάσει η ΠΑΠΑεροστεγής φωλιά του.

 

Ο φιλόδοξος ΑμεΛΥκάνος σκόπευε να χρησιμοποιήσει το τι απεικόνιζε ο πίνακας σαν διαφήμιση για να προωθήσει το προϊόν που πουλάει περισσότερο αυτόν τον καιρό στον γαλαξία: Το ξινόγαλο! Ο πίνακας έδειχνε μια παρέα Ποσσοιδόντιων να τρώνε φουά-γρα με φόντο την πρωτεύουσα του ΠΑΠΑρη να καίγεται. Κάτι που ποτέ δεν έγινε, μιας που ο πόλεμος μεταξύ ΠΟΣΣΟΙδόΝΤα και ΠΑΠΑρη ποτέ δεν τελείωσε, πόσο μάλλον οδήγησε σε αυτό που έδειχνε ο πίνακας. Αλλά θα ήταν αρκετό για να πείσει αρκετά εκατομμύρια χαζών ζώων ότι είναι αληθινό γεγονός και να τα κάνει να σταματήσουνε να αγοράζουνε ΠΑΠΑρειανά αυγά (τον μεγαλύτερο ανταγωνιστή του ξινόγαλου).

 

Δυστυχώς για αυτόν, οι ΠΑΠΑρειανοί δεν το πήρανε καλά να τους μποϊκοτάρουνε έτσι την αγορά και στείλανε τους καλύτερους φαρσαδόρους τους αρχικά ενάντια στον ζωγράφο και πλέον ενάντια στον βαρόνο για να τον «πείσουνε» να μη προχωρήσει το σχέδιό του. Εξού και η βόμβα ΠΑΠΑερίων και όλα τα λοιπά που οδηγήσανε εδώ που φτάσαμε.

 

Οπότε καταλήγουμε τώρα στον βαρόνο να κολυμπάει για την ζωή του ενώ τον κυνηγάνε τσούχτρες και μουρλές στο…

 

 

 

(ψου, ψου, ψου)

 

…Τι;… Δεν έγινε αυτό ακόμα;… Α, σωστά, είχα μείνει εκεί που πήγαινε για εξερεύνηση... Αυτό που μόλις είπα ήταν … εεε … φορσάντοουινγκ. Ναι, αυτό ήταν…

 

(double facepalm…)

 

 

 

Ο βαρόνος λοιπόν, με το αστροπίστολο επί στόματος (αφού δεν έχει χέρια) προχώρησε στα ενδότερα του νησιού, κάνοντας ελαφρά πηδηματάκια με τον ήχο ΜΠΟΪΝΚ! να ακολουθεί το καθένα, λόγω της μεγάλης ελαστικότητας του εδάφους και της σχετικά μικρής βαρύτητας του ΣΤΑΝήτη. Η βλάστηση ήταν μηδαμινή. Μόνο πορτοκαλί χλόη για να χαθεί ο ΤΣΙΟΥνέζος υπήρχε, αλλά αφού ο μπασμένος έμεινε στο σκάφος, ο λόγος ύπαρξης της στην ιστορία έληξε πριν καν ξεκινήσει.

 

ΜΠΟΪΝΚ!

 

Το μοναδικό αξιόλογο χαρακτηριστικό που είχε το νησί ήταν δύο τεράστιοι πανομοιότυποι λόφοι στο κέντρο του, που είχαν δύο μεγάλους στρογγυλούς βράχους στην κορυφή. Το σφαιρικό τους σχήμα σε σχέση με το ότι το έδαφος αποτελούνταν από ΨΥΛΛΟΙκόνη, έδινε την εντύπωση ότι ήταν δύο μεγάλα … … στητά … … σφριγηλά………………………..

 

…κωλομέρια!

 

ΜΠΟΪΝΚ!

 

Χα! Νομίζατε ότι θα έγραφα στήθη, έτσι; Σας την έσκασα!

 

 

 

(ψου, ψου, ψου)

 

… Τι είπατε; Και τι είναι τότε οι βράχοι στην κορυφή; … Κρεατοελιές! Εντάξει;

 

(ψου, ψου, ψου)

 

… Τι; Γιατί είναι πανομοιότυπες; … Γιατί είναι δίδυμες, πάψτε πια!

 

(ψου, ψου, ψου)

 

… Όχι, δεν υπάρχει μια βρωμερή, τριχωτή τρύπα ανάμεσά τους που να θυμίζει…

 

(μπρπ!)

 

 

 

…στητά στήθη. Οι λόφοι μοιάζανε με στητά στήθη. Προχωράμε…

 

Ο βαρόνος προχώρησε περιμετρικά από την παραλία και εντόπισε στην θάλασσα τις τσούχτρες που θα τον κυνηγάνε αργότερα στην ιστορία. Αλλά επειδή υποτίθεται ότι δε το ξέρει αυτό, δεν έδωσε σημασία.

 

ΜΠΟΪΝΚ!

 

Τρία λεπτά και δεκατέσσερα δευτερόλεπτα αργότερα (αυτήν την φορά κοίταξα το ρολόι μου), ο βαρόνος βρέθηκε μπροστά σε ένα κλουβί, το οποίο μέχρι προ ολίγου δεν έβλεπε γιατί το έκρυβαν τα κωλομ… τα στήθη.

 

«Αχ, κορίτσια, κορίτσια, να’τος καλέ, ήρθε!»

 

«Πού’ντος μαρ’συ;»

 

«Εκεί μωρή! Δε το βλέπεις το τεκνό;»

 

Ο βαρόνος τρόμαξε βλέποντας μέσα στο κλουβί τρία κακάσχημα πλάσματα, τίγκα στο μεηκ απ και τα κοσμήματα.

 

«Τι… Τι είστε εσείς;!»

 

«Τι, τι είμαστε καλέ; Δε βλέπεις;»

 

«Νεράιδες είμαστε χρυσό μου. Δε σου γεμίζουμε το μάτι;»

 

«Και τι μάτι, τσακίρικο!»

 

Ο βαρόνος σκέφτηκε «Αν αυτές είναι νεράιδες…» Τις κοιτάζει προσεκτικότερα. «…πόσο μάλλον γυναίκες… τότε εγώ είμαι αστροναύτης.»

 

Και το αστείο είναι ότι πραγματικά ήταν αστροναύτης. Άρα και αυτές ήταν.

 

…Νεράιδες εννοώ. Όχι αστροναύτες. Και σίγουρα όχι γυναίκες…

 

 

 

(χεμ!)

 

Τι;

 

(Τίποτα, απλά κάτι σκάλωσε στον λαιμό μου, συνέχισε.)

 

Α.

 

 

 

… Ο βαρόνος γρήγορα έστρεψε το αστροπίστολο του προς αυτές και δάγκωσε (αφού με το στόμα το κρατούσε) την σκανδάλη.

 

ΜΠΑΜ!

 

…Όχι ο ήχος, η λέξη. Αντί για αστεράκια νίντζα, το μόνο που βγήκε από την κάνη ήταν ένα πανί που έγραφε πάνω ΜΠΑΜ!

 

«Μα τι, ποιος πείραξε το όπλο μου;»

 

«Αχ, τι μεγάλο που είναι!»

 

«Και σκληρό!»

 

«Θέλω κι εγώ να το δαγκώσω. Βάλτε το στο στόμα μου κυρ βαρόνε!»

 

«Δε σφάξανε!» έκανε με αηδία ο βαρόνος και κίνησε να τις αποφύγει.

 

Τότε όμως, άκουσε τουρμπίνες να παίρνουν μπρος και γυρίζοντας το κεφάλι του προς τον λιλά ουρανό, είδε το ΠΕΔ 2 να απογειώνεται και να φεύγει προς την στρατόσφαιρα.

 

«Πως βρέθηκε εδώ το δεύτερο σκάφος μου; Και γιατί φεύγει χωρίς εμένα; Υπηρέτη! Υπηρέτη! Με λαμβάνεις; Τι γίνεται;»

 

Προς απάντησή του, εμφανίστηκε σε ηχογραφημένο ολόγραμμα ο ΚΟΥΑΚμάηερ, ο ηγέτης του ΠΑΠΑρη να του λέει:

 

«Όταν δεις αυτό το μήνυμα, σημαίνει ότι ο ΤΣΙΟΥνέζος βοηθός σου θα σε έχει αφήσει μόνο σου και θα έχει φύγει με το κρυμμένο σκάφος σου.»

 

«Μα τι γίνεται εδώ;»

 

«Αν αναρωτιέσαι τι γίνεται εδώ, το πράγμα είναι απλό. Το ότι βρέθηκες σε αυτό το νησί δεν ήταν τυχαίο. Είχαμε φροντίσει να καταλήξεις εδώ παίρνοντας τον βοηθό σου με το μέρος μας.»

 

«Μα πως εξαγοράσανε τον ΤΣΙΟΥνέζο;»

 

«Αν αναρωτιέσαι πως εξαγοράσαμε τον βοηθό σου, τότε να ξέρεις ότι δε του δώσαμε ούτε σπόρο. Δέχτηκε δωρεάν να μας βοηθήσει να σε τιμωρήσουμε, σαν εκδίκηση που τον κακομεταχειριζόσουν τόσα χρόνια.»

 

«Μα πως ξέρει τι θα ρωτήσω ενώ είναι ηχογραφημένο το μήνυμα;»

 

«Αν αναρωτιέσαι πως ξέρω τι θα ρωτήσεις ενώ είναι ηχογραφημένο το μήνυμα, ρώτα τον συγγραφέα. Εγώ μόνο θα σου ευχηθώ καλή διαμονή στο νησί. Α, και το κλουβί έχει κλειδαριά που θα ανοίξει προγραμματισμένα… τώρα.»

 

Πράγματι, το μήνυμα τελείωσε, ακούστηκε ένα ΚΛΑΝΓΚ! και οι νεράιδες (που δεν ήταν γυναίκες) βγήκαν από το κλουβί και αρχίσανε γρήγορα να πηδάνε με ηχητικά ΜΠΟΪΝΚ! να ακολουθούνε, προς το μέρος του. Πιθανώς για να κάνουνε μαζί του άλλου είδους πηδήματα.

 

«Κυρ βαρόοονεεε! Γιούουουουχουουουου!»

 

«Α! Μακριά! Προτιμώ να διακινδυνεύσω να πνιγώ παρά να μείνω εδώ!»

 

Και με ελαφρά πηδηματάκια βούτηξε στην θάλασσα και ΠΛΑΤΣΑ ΠΛΟΥΤΣΑ άρχισε να κατευθύνεται προς τον κενό από στεριά λιλά ορίζοντα. Και τότε τον πήρανε στο κατόπι οι τσούχτρες που λέγαμε, και που οι ΠΑΠΑρειανοί είχανε φροντίσει να βάλουνε εκεί, και να είναι από την ποικιλία που λατρεύει να τσιμπάει βαρόνους ΑμεΛΥκάνους. Ήταν δηλαδή ΑμεΛΥκανο-βαρονο-λαγνείς τσούχτρες.

 

(triple facepalm. Μη ρωτάτε πως…)

 

 

 

Ακόμα και οι μουρλές μπήκανε στο φουσκωτό που είχε αφήσει ο ΤΣΙΟΥνέζος κρυμμένο στην χλόη (αχά, τελικά είχε τον σκοπό της στην ιστορία!) και αρχίσανε να κάνουνε κουπί προς το μέρος του…

 

«Γιούουουουχουουουου!»

 

Και έτσι ο βαρόνος Γούλφχάουλζεν τιμωρήθηκε παραδειγματικά για την απληστία του με το ξινόγαλα και για την κακομεταχείρισή του προς τους αδύναμους ΤΣΙΟΥνέζους, περνώντας το μήνυμα σε όλους μας ότι αν είσαι πολύ άπληστος και ψιλομουσούδης, θα σε κυνηγάνε τσούχτρες και μουρλές.

 

 

 

(ψου, ψου, ψου)

 

Όχι, όχι δεν πνίγηκε. Σώθηκε και έζησε κι άλλες περιπέτειες. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που δεν αφορά το θέμα μας…

 

(αχά!)

 

 

 

Λοιπόν πρόεδρε ΚΟΥΑΚμάηερ; Καλή η ιστορία;

 

(Φοβερή! Θα τον κάνουμε έτσι ρεζίλι των σκυλιών τον παλιο-βαρόνο που πήγε να μας μποϊκοτάρει την αγορά. Στείλτε το στην παραγωγή αμέσως.)

 

Αχ αυτοί οι ΠΑΠΑρειανοί! Αν θέλουνε το κακό σου, ως και συκοφαντικό διήγημα σε κάνουνε. Τίποτα δεν αφήνουνε απείραχτο!

 

 

 

ΤΑΡΑΤΑΑΑ ΤΑΝΝΝ ΤΑΡΑΤΑ ΤΑΤΑΝΝΝ!

 

(Σύντομα στους ολογράφους: Οι Περιπέτειες του Βαρόνου Γουλβχάουλζεν – Το Κλουβί με τις Μουρλές!)

 

(Μια παρωδία επικών διαστάσεων που αποδεικνύει πόσο χαζοί είναι οι Ποσσοιδόντιοι, με φόντο την πρωτεύουσα τους να καίγεται!)

 

ΩΩΩΩΩΩΩ!

 

(Ναι, καλά ακούσατε, η πρωτεύουσα του ΠΟΣΣΟΙδόΝΤα καίγεται στην ταινία, αρά θα πρέπει να είναι αλήθεια. Τέρμα το ξινόγαλα…)

 

ΑΑΑΑΑΑΑ!

 

(Χορηγός της ταινίας: ΠΑΠΑρειανά αυγά. Πολύ καλύτερα από το ξινόγαλα…)

 

ΤΑΝ ΤΑΝ!

 

 

 

Του μπι κον-τίνουεντ στο «Τζαμπέτο και Πεινώκιο».

Edited March 4, 2009 by roriconfan