khar Posted March 18, 2009 Share Posted March 18, 2009 Όνομα Συγγραφέα: Κώστας Χαρίτος Είδος: Φαντασία Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων:2.999 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Επισυνάπτεται αρχείο word. «Και όπως σηκώνει το σπαθί του για να με αποτελειώσει, πάνω στην απελπισία μου, κάνω το ξόρκι της τύφλωσης». «Έπιασε;» «Όχι βέβαια. Μόνο μια επιπεφυκίτιδα κατάφερα να πετύχω». «Και τι έγινε μετά;» «Ε, τους ξέρετε τους βαρβάρους. Πήγε να ξύσει το μάτι του, χωρίς να σκεφτεί με ποιο χέρι κρατούσε το σπαθί». Ασυγκράτητα γέλια ξέσπασαν στο τραπέζι των μάγων, την ώρα που μερικοί ογκώδεις τύποι με προβιές τους λοξοκοιτούσαν. Ο Γιόχαν παρακολουθούσε ανήσυχος την συζήτηση που διεξαγόταν εδώ και λίγη ώρα μπροστά του. Κανονικά θα του ήταν αδιάφορη, όμως οι κομπασμοί των μεθυσμένων μάγων, εκτός από την ποσότητα της μπύρας που είχαν καταναλώσει, φανέρωναν και την πικρή αλήθεια για το τραγούδι την Ερν. «Ακούστε κι αυτό. Πριν δύο μήνες που βρισκόμουν στην Ουρθ, με είχε στριμώξει για τα καλά ένα ορεσίβιος». «Πήραν αέρα κι αυτοί τώρα». «Λοιπόν, είμαι εντελώς εξαντλημένος, και με όση ενέργεια μου απέμεινε, του διοχετεύω ένα ξόρκι μεταμόρφωσης». Και αντί να γίνει αυτός κότα, το σπαθί του έγινε μπούτι από κοτόπουλο. Ήταν η όγδοη φορά που ο Γιόχαν άκουγε αυτήν την ιστορία. Όποιος φαφλατάς μάγος έβαζε λίγο παραπάνω αλκοόλ στο αίμα του, την ξεφούρνιζε αλλάζοντας απλώς τον πρωταγωνιστή. Η κατάληξη, όμως, δεν άλλαζε ποτέ. «Ε, τους ξέρετε τους βαρβάρους. Προτιμούν ένα καλοψημένο μπούτι, ακόμα κι από ένα καλοκομμένο κεφάλι. Όρμησε με τα μούτρα στο φαΐ, σκάλωσε ένα κοκαλάκι στο λαιμό του και έπαθε ασφυξία». Ο τρόπος που οι μάγοι σωριάστηκαν πάνω στις καρέκλες τους, κρατώντας την κοιλιά τους δεν ενθουσίασε το κοντινό τραπέζι των βαρβάρων. Ίσως γιατί προτιμούσαν η αιτία για αυτήν την συμπεριφορά, αντί για το ξελίγωμα από τα γέλια, να ήταν το ξεκοίλιασμα από τα μαχαίρια τους. Ο Γιόχαν καταράστηκε τη στιγμή που μπήκε στο καπηλειό και κάθισε στο μοναδικό τραπέζι που προοριζόταν για μάγους. Αν η Ενέβ δεν ήταν ουδέτερη ζώνη, η διασκεδαστική κουβεντούλα τους θα είχε τελειώσει πολύ σύντομα και πολύ επώδυνα. Μα τι είχε πάθει η συντεχνία του; Είχε πέσει θύμα κάποιας ομαδικής παράκρουσης και αρνιόταν να αποδεχθεί την αλήθεια; Η μαγεία έφθινε με γοργούς ρυθμούς και η ωμή δύναμη αποκτούσε όλο και μεγαλύτερη ισχύ. Τι σκόπευαν να κάνουν μόλις άφηναν την Ενέβ και συναντούσαν μερικούς μυώδεις τύπους με ρόπαλα; Θα τους εξόντωναν με ανέκδοτα; «Ξέρω κι εγώ μια τέτοια ιστορία», είπε ο Γιόχαν ρίχνοντας κλεφτές ματιές στους βαρβάρους που συνέχιζαν να πίνουν μπίρα από ποτήρια των πέντε λίτρων. «Έλα ρε Γιόχαν. Αφού εσύ είσαι της ογδόης βαθμίδας. Στην καλύτερη περίπτωση να σου ζήτησαν το ξόρκι που διώχνει τις κατσαρίδες», είπε ο Τζασπ χαϊδεύοντας επιδεικτικά με το χέρι του το ασημένιο περιδέραιο. «Δεν είναι για μένα, αλλά για τον Μίρε». «Επ, αυτός είναι της τρίτης. Τον είχα συμμαθητή», είπε ο Τζάσπ. «Σωστά. Έτυχε να περάσω πριν λίγο καιρό από την Ορντό. Είχε προσβάλει έναν βάρβαρο και, για να γλιτώσει από την επίθεση του, έκανε το ξόρκι της εξαφάνισης. Αντί όμως να εξαφανιστεί ο βάρβαρος, χάθηκε το σπαθί του». «Και;» είπαν με μια φωνή όλοι οι μάγοι. «Ο βάρβαρος κοίταξε για λίγο το άδειο χέρι του. Ύστερα έβγαλε το τσεκούρι του και έκοψε το κεφάλι του Μίρε, μαζί με το ασημένιο περιδέραιο». Σιωπή έπεσε στο τραπέζι των μάγων, ενώ ακούστηκαν δυνατά γέλια από τον περιβάλλοντα χώρο. «Ε, τελικά δεν τους ξέρουμε και τόσο καλά τους βαρβάρους», είπε ο Γιόχαν. «Άνοστες κρυάδες», είπε ο Τζάσπ. «Αλήθεια, Γιόχαν, τι σε φέρνει στην Ενέβ τέτοια εποχή; Δεν έχω ακούσει παράπονα για σμήνη κουνουπιών ή στρατούς μυρμηγκιών, εδώ γύρω». Ο Γιόχαν έσφιξε δυνατά τη φόδρα της κάπας του, μέσα στην οποία ήταν ραμμένο το φιαλίδιο, και έριξε μια διακριτική ματιά στα υπόλοιπα τραπέζια. Ήταν δύσκολο να ξεχωρίσει λεπτομέρειες, αλλά δεν υπήρχε αμφιβολία ότι μέσα στις σκιές κρύβονταν κλέφτες και δολοφόνοι, περιμένοντας πληροφορίες για τις επόμενες δουλειές τους. Μια ερώτηση που δεν απαντήθηκε, ήταν πάντα πολύ πιο επικίνδυνη από ένα ασημένιο νόμισμα στο χέρι σου. «Πηγαίνω για προσκύνημα στην Ερν». Ο Τζασπ τον κοίταξε με δυσπιστία. Μάλλον, προσπαθούσε να καταλάβει αν ο Γιόχαν μιλούσε σοβαρά ή βρισκόταν υπό την επήρεια του δρακοφονιά, όπως ευφυώς ονομαζόταν η μπύρα της Ενέβ. «Ωραίο ανέκδοτο Γιόχαν. Πολύ καλύτερο από το προηγούμενο με τον Μίρε», είπε ο Τζασπ και η ευθυμία επανήλθε γρήγορα στην παρέα των μάγων. «Η Ερν έχει διώξει βασιλιάδες και αρχιμάγους και θα δεχτεί να δει εσένα;», συνέχισε να κοροϊδεύει ο Τζασπ. «Ίσως τώρα, που σταμάτησε να τραγουδάει, να έγινε πιο καταδεχτική», είπε ο Γιόχαν που είχε αποφασίσει να παίξει το ρόλο του μεθυσμένου. «Για πρόσεχε πώς μιλάς. Η Ερν δεν σταμάτησε ποτέ να τραγουδάει. Ίσως να αρρώστησε και να δυσκολεύεται να μιλήσει, αλλά σύντομα θα θεραπευτεί, και τότε μερικοί έξυπνοι σαν εσένα θα δώσουν λόγο για τις βλασφημίες τους», είπε ο Τζασπ που σοβάρεψε απότομα. Ο Γιόχαν δεν μίλησε. Συνέχισε να κοιτάζει τον Τζασπ με αλλήθωρο βλέμμα και ένα χαζό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του. Τις ήξερε κι αυτός τις φήμες για τη φωνή της Ερν. Πότε κάποιο κόκαλο είχε γδάρει το στόμα της, πότε ο λαιμός της είχε πρηστεί, πότε ένας μικρός όγκος είχε αναπτυχθεί στις χορδές της. Σε όλες τις εκδοχές, όμως, η κατάληξη ήταν η ίδια. Όπου να ‘ναι η Ερν θα γίνει καλά και θα ξανατραγουδήσει. Οι άνθρωποι θα έλεγαν οτιδήποτε προκειμένου να μην χάσουν την πίστη τους στο δημιουργό του κόσμου τους. Και οι περισσότεροι θα το πίστευαν κιόλας. Ένα χέρι έπιασε τον ώμο του Γιόχαν και αυτός γύρισε απότομα. Το χαρωπό πρόσωπο του Μπρικλ τού υπενθύμισε, ότι η ουδέτερη ζώνη της Ενεβ ήταν πια ένα από τα λίγα μέρη που ένα άγγιγμα στον ώμο δεν σήμαινε ότι θα χάσεις τις αισθήσεις σου μέσα στα επόμενα τρία δευτερόλεπτα. Ο βοηθός του Γιόχαν τον κοιτούσε με ένα μίγμα αθωότητας και βλακείας, δείχνοντας του δυο μικρά κοχύλια που κρατούσε στα χέρια του. Ο Γιόχαν έβγαλε έναν αναστεναγμό απογοήτευσης. Είχε πάρει τον Μπρικλ για συνοδό του, επειδή τον είχε λυπηθεί έτσι όπως τριγύριζε απροστάτευτος στην Αλαμάνκ και κινδύνευε, από στιγμή σε στιγμή, να καταλήξει σε κάποιο σκλαβοπάζαρο. Η εμμονή του Μπρικλ, όμως, με τα μπιχλιμπίδια είχε αρχίσει να καταντά κουραστική. «Πολύ ωραία κοχύλια, Μπρικλ», είπε ο Γιόχαν. «Πολύ ωραία», επανέλαβε ο Μπρικλ. «Θα τα βάλεις κι αυτά στο κολιέ, φαντάζομαι». «Στο κολιέ», είπε ο Μπρικλ και έπιασε με δέος το αμφιλεγόμενο αυτοσχέδιο κόσμημα που φορούσε. Το κολιέ του Μπρικλ αποτελούταν από δύο καθρεφτάκια, έναν μικρό μεταλλικό κύλινδρο, τέσσερις πολύχρωμες χάντρες και έναν μικροσκοπικό ροζ λίθο που πιθανότατα ήταν το μόνο αξιόλογο κομμάτι της ετερόκλητης συλλογής. Βέβαια, ο Γιόχαν πίστευε ότι μάλλον ήταν απομίμηση, αφού κανένας ληστής δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ γι’ αυτόν. Σε κάθε περίπτωση τον είχε στα υπόψη του αν ποτέ ξέμεναν από κορόνες. «Ας πάμε καλύτερα στο πανδοχείο να κοιμηθούμε», πρότεινε ο Γιόχαν βρίσκοντας μια καλή ευκαιρία να εγκαταλείψει το καπηλειό, καθώς η νύχτα έπεφτε γρήγορα και παράσερνε μαζί της το κοινωνικό επίπεδο των ανθρώπων που τον περιτριγύριζαν. «Στο πανδοχείο. Να κοιμηθούμε», είπε ο Μπρικλ. Έφτασαν χωρίς προβλήματα στο πέτρινο κτίριο. Μπαίνοντας, ο Γιόχαν δοκίμασε ξανά το ξόρκι της τύφλωσης. Ο πανδοχέας έτριψε το μάτι του, κοιτάζοντας τον καχύποπτα. Δυστυχώς, η μαγεία πέθαινε ακόμα και εκεί, ένα βήμα από το ναό της Ερν. Παρόλα αυτά, η Ενέβ έσφυζε από ζωή εκείνες τις ημέρες. Τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι μάγοι και οι φτωχές διαπραγματευτικές ικανότητες των βαρβάρων, που εξαντλούνταν στο κόψιμο του κεφαλιού, μετά τις δύο πρώτες φράσεις, έκαναν τις ουδέτερες ζώνες όλο και πιο δημοφιλείς. Έτσι, ο Γιόχαν και ο Μπρικλ είχαν στριμωχτεί σε μια παλιά αποθήκη, μαζί με άλλους είκοσι οδοιπόρους. Όλοι πήγαιναν για προσκύνημα στην Ερν, ο καθένας κουβαλώντας το δικό του τάμα, αν και μάλλον κανένας δεν θα έφτανε μέχρι τη Θεά για να της το παραδώσει. Θα σταματούσαν σε κάποιο ενδιάμεσο ναό, και θα συμβιβάζονταν με την ευλογία ενός από τους δεκάδες ιερείς που υπηρετούσαν την Ερν. Δεν ήταν τυχαίο ότι κανείς δεν ήταν σίγουρος για το πρόσωπο της θεάς. Αρκετοί έλεγαν ότι είναι ένας κανονικός άνθρωπος, αλλά μόνο αφελείς θα πίστευαν ότι το τραγούδι ενός ανθρώπου είχε σκορπίσει τη μαγεία στη γη τους. Άλλοι την περιέγραφαν σαν γιγάντιο ερπετό, και άλλοι σαν θηρίο με έντεκα πόδια και τέσσερα κεφάλια. Κάποιοι έλεγαν ότι η Ερν βρίσκεται ταυτόχρονα σε πολλούς κόσμους και αυτό που έβλεπαν οι εκλεκτοί ιερείς ήταν μόνο μια προέκτασή της, που ξεπηδούσε στο δικό τους σύμπαν. Και φυσικά, πρόσθεταν με νόημα, οι εκλεκτοί ιερείς συνήθως ήταν τυφλοί. Ο Γιόχαν ανατρίχιαζε κάθε φορά που έπιανε την κάπα του και αισθανόταν το φιαλίδιο με το ροζ υγρό. Αυτό το μπουκαλάκι θα τον έφερνε μπροστά στην Ερν. Όσο πολύ ήθελε να την δει, άλλο τόσο τρόμαζε με την σκέψη για το τι ήταν αυτό που θα αντίκριζε. Κοίταξε τον Μπρικλ, που ήταν ξαπλωμένος δίπλα του. Μάλλον είχε αποκοιμηθεί, καθώς προσπαθούσε να βάλει τα κοχύλια στο κολιέ του. Μακάρι να ήταν και ο ίδιος τόσο ήρεμος. Όμως, από την μέρα που ξύπνησε με το φιαλίδιο δίπλα στο κεφάλι του και το γράμμα που έγραφε ότι κρατούσε το φάρμακο για τη φωνή της Ερν στα χέρια του, δεν είχε ξανακοιμηθεί ποτέ ήσυχος. Γιατί είχαν διαλέξει αυτόν; Γιατί απαγορευόταν να το πει σε κάποιον άλλο; Γιατί έπρεπε να προσποιηθεί τον προσκυνητή για να το παραδώσει; Ερωτήματα που τον ενοχλούσαν την ημέρα και τον βασάνιζαν την νύχτα. Έκλεισε τα μάτια του και προσπάθησε να ξεχάσει την Ερν και τη φωνή της. Δεν τα κατάφερε. Το πρωί, ο Γιόχαν ήταν ακόμα κουρασμένος μετά από τον ανήσυχο ύπνο του. Αντίθετα, ο Μπρικλ έδειχνε, όπως πάντα, σε εξαιρετική κατάσταση. «Θέλεις να φάμε πρωινό;», τον ρώτησε ο Γιόχαν. «Πρωινό», είπε ο Μπρικλ. Στη μικρή, υπόγεια τραπεζαρία του πανδοχείου, ο Γιόχαν έφαγε μερικές φέτες με βούτυρο και μαρμελάδα. Δίπλα του ο Μπρικλ κατάπινε τις φέτες μονοκοπανιά, χωρίς καν να κάνει τον κόπο να τις μασήσει. «Είμαι περίεργος πώς αντέχει το στομάχι σου, έτσι που τρως», του είπε ο Γιόχαν. «Αντέχει το στομάχι», απάντησε ο Μπρικλ. Ο Γιόχαν ήπιε μερικές γουλιές από το πορτοκαλί υγρό που ο πανδοχέας ισχυριζόταν ότι ήταν πορτοκαλάδα. Σίγουρα έλεγε ψέματα, αλλά κανένας σώφρων οδοιπόρος δεν θα διακινδύνευε ποτέ να μάθει την αλήθεια. «Νομίζω ότι αναχωρεί η άμαξά μας», είπε ο Γιόχαν. «Αναχωρεί», συμφώνησε ο Μπρικλ. Σηκώθηκαν από το τραπέζι, φορτώθηκαν τα λιγοστά τους πράγματα και κατευθύνθηκαν προς το σταθμό με τις άμαξες, που βρισκόταν πολύ κοντά στο πανδοχείο τους. Οι χώροι αναμονής του σταθμού ήταν γεμάτοι με προσκυνητές κάθε είδους συντεχνίας, αφού η εύνοια της Ερν ήταν επιθυμητή ακόμα και από ανθρώπους που δεν είχαν κάποιο προφανές όφελος από τη μαγεία. Οι καλές σχέσεις με τη μοναδική Θεά του κόσμου δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν. Ο Γιόχαν και ο Μπρικλ ανέβηκαν στην άμαξά τους, πλήρωσαν το εισιτήριο και μετά από δύο ώρες κακοτράχαλου δρόμου, έφτασαν στο ναό. Εκατοντάδες προσκυνητές σχημάτιζαν μικρές σειρές που κατέληγαν στις δεκάδες πύλες εισόδου του περιμετρικού φράκτη. Εκεί, οι ιερείς υποδέχονταν τους πιστούς και, αναλόγως με τα τάματα και την ιεραρχία, τους προωθούσαν παρακάτω ή τους αρνούνταν ευγενικά την είσοδο. Ο Γιόχαν κατέβηκε από την άμαξα, μαζί με τον Μπρικλ, και κατευθύνθηκαν στο τέλος μιας ουράς. Δεν είχε ξανάρθει στο ναό της Ερν, αλλά περίμενε να δει κάτι πιο εντυπωσιακό. Δεν υπήρχαν ογκώδη κτίρια, ούτε πολυτελείς κατασκευές. Μόνο πολλά μικρά κτίσματα, που φαίνονταν στο βάθος. Ο εξωτερικός χώρος έδειχνε να έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του. Δίπλα στις πύλες υπήρχαν αποφάγια και, λίγο πιο πέρα, μικροί σωροί από σπασμένα γυαλιά. Μήπως, μαζί με τη φωνή της Ερν, χανόταν και το μεγαλείο του ναού της; Μπροστά από τον Γιόχαν βρισκόταν ένα μάγος της έκτης βαθμίδας, που έδειχνε πολύ ανήσυχος. Κοιτούσε γύρω του καχύποπτα, κουνιόταν ακατάπαυστα και έψαχνε συνεχώς τις τσέπες του, βγάζοντας κάθε φορά έναν αναστεναγμό ανακούφισης. Μάλλον είχε παραχώσει εκεί μέσα το τάμα που πίστευε ότι θα τον φέρει μπροστά στην Ερν. Ο Γιόχαν χάιδεψε την φόδρα της κάπας του, αισθάνθηκε τον όγκο του φιαλιδίου και χαμογέλασε. Δεν θα ήταν όλοι τυχεροί εκείνη την ημέρα. Η ουρά προχωρούσε γρήγορα, καθώς σχεδόν όλοι οι προσκυνητές άφηναν το τάμα στην είσοδο και αποχωρούσαν απογοητευμένοι. Σύντομα έφτασε και η σειρά του μάγου, μπροστά από τον Γιόχαν. Η μικρή πόρτα της πύλης άνοιξε χωρίς θόρυβο και εμφανίστηκε ένας από τους κατώτατους ιερείς με την πορτοκαλί του αμφίεση. «Τι φέρνεις στην Ερν;» ρώτησε τον μάγο. Αυτός έβγαλε ένα μικρό φιαλίδιο γεμισμένο με ένα ροζ υγρό και μίλησε με τρεμάμενη φωνή. «Το φάρμακο για την αρρώστια της». Ο Γιόχαν ψαχούλεψε γρήγορα την κάπα του, αλλά το φιαλίδιο ήταν ακόμα εκεί. Κι όμως, ο μάγος της έκτης κρατούσε ένα πανομοιότυπο μπουκαλάκι στα χέρια του. «Πώς ξέρεις ότι αυτό είναι το φάρμακο;» ρώτησε ο ιερέας; Ο μάγος της έκτης ξεροκατάπιε. «Ξύπνησα μια μέρα με αυτό το μπουκαλάκι στο προσκεφάλι μου και με ένα γράμμα στα χέρια μου, που έλεγε να το πάω με κάθε θυσία στην Ερν». «Και εσύ το πίστεψες;». Ο Γιόχαν ξεροκατάπιε μαζί με τον μάγο της έκτης. Ο ιερέας άπλωσε το χέρι του, πήρε το φιαλίδιο, το κοίταξε για λίγο και ύστερα το πέταξε στον μικρό σωρό με τα γυαλικά. «Λυπάμαι», είπε. «Ο επόμενος». Ο Γιόχαν προχώρησε ένα βήμα και στάθηκε μπροστά στον ιερέα. «Τι φέρνεις στην Ερν;» Ο Γιόχαν προσπάθησε να σκεφτεί κάποια αξιόλογη εναλλακτική λύση, αλλά δεν μπορούσε. Το μυαλό του είχε κολλήσει στο σωρό των γυαλιών, που μόλις είχε καταλάβει τι ήταν. «Λοιπόν;» «Ένα…ένα υπέροχο κολιέ», είπε ο Γιόχαν πάνω στην απελπισία του. «Υπέροχο κολιέ», επανέλαβε ο Μπρικλ. Ο ιερέας παραμέρισε με το χέρι του τον Γιόχαν και κοίταξε πίσω του. «Είναι ο συνοδός μου», είπε ο Γιόχαν αμήχανα. «Ελάτε μαζί μου», τους είπε με απαλή φωνή ο ιερέας, και έπιασε το χέρι του Μπρικλ. Ο Γιόχαν τον ακολούθησε. Δεν είχε καταλάβει τι γινόταν, αλλά ο ιερέας σχεδόν έτρεχε. Έφτασαν μπροστά σε μια σκάλα και άρχισαν να κατεβαίνουν με ταχύτητα. Πρέπει να κατέβηκαν τουλάχιστον εκατό σκαλοπάτια μέχρι να φτάσουν σε έναν υποφωτισμένο διάδρομο. Προχώρησαν χωρίς να κόψουν ρυθμό και μπήκαν με φόρα σ’ ένα μεγάλο δωμάτιο. Ήταν γεμάτο με κουτιά, μηχανήματα και πίνακες, που ο Γιόχαν έβλεπε για πρώτη φορά στη ζωή του. Ο ιερέας τον έπιασε από τους ώμους και τον έβαλε να καθίσει σε μια καρέκλα. «Μην κουνηθείς από εδώ», του είπε. Ύστερα πήρε το κολιέ του Μπρικλ, πέταξε τα κοχύλια και τις χάντρες, και έδωσε το υπόλοιπο σε έναν ιερέα με γαλάζια άμφια. Αυτός προχώρησε προς ένα μεγάλο κυβικό πλαίσιο. Δύο άλλοι ιερείς ήρθαν γρήγορα και πήραν τον Μπρικλ, που τους ακολούθησε πρόθυμα. «Μα τι συμβαίνει;» ρώτησε ο Γιόχαν τον ιερέα. Αυτόν τον κοίταξε χαμογελώντας. «Σίγουρα έχεις και εσύ ένα μπουκαλάκι κάπου κρυμμένο», είπε. «Στην φόδρα της κάπας μου», παραδέχτηκε ο Γιόχαν. «Υπάρχουν αρκετές εκατοντάδες από αυτά. Εμείς τα μοιράσαμε. Κάποιοι έμαθαν ότι στείλαμε έναν δικό μας να βρει την το γιατρικό της Ερν, και έπρεπε κάπως να τους αποπροσανατολίσουμε. Δεν θέλουν όλοι να ξανατραγουδήσει η Θεά». «Γιόχαν, Γιόχαν». Ο Γιόχαν γύρισε το βλέμμα του και είδε με αποτροπιασμό τους ιερείς με τα πράσινα να κρατούν το μισό κεφάλι του Μπρικλ στα χέρια τους. «Κάτι έχει πάθει το κύκλωμα αναπαραγωγής φωνής. Μπορεί μόνο να επαναλαμβάνει λέξεις», είπε ο ένας.. «Τυχερός είσαι Γιόχαν. Αν ο Μπρικλ δεν είχε χαλάσει, δεν θα βρισκόσουν εδώ σήμερα να δεις την Ερν να τραγουδάει», του είπε ο ιερέας. «Θα δω την Ερν;», ψέλλισε ο Γιόχαν. «Το αξίζεις. Άλλωστε εσύ έφερες το φάρμακό της. Έλα μαζί μου». Ο ιερέας προχώρησε και ο Γιόχαν τον ακολούθησε. Καθώς περνούσαν δίπλα από το κυβικό πλαίσιο, είδε τον γαλάζιο ιερέα να τοποθετεί προσεκτικά τον μεταλλικό κύλινδρο από το κολιέ του Μπρικλ, ανάμεσα στα δύο καθρεφτάκια, και ύστερα να κλείνει ένα πορτάκι μέσα στο οποίο βρισκόταν ο ροζ λίθος. Βγήκαν από το δωμάτιο, προχώρησαν σε έναν στενό διάδρομο και ύστερα άνοιξαν μια μεγάλη σιδερένια πόρτα. Ο Γιόχαν μπήκε διστακτικά μέσα στην αχανή αίθουσα, αν μπορούσες να ονομάσεις αίθουσα ένα χώρο που δεν φαινόταν να τελειώνει πουθενά. Ακριβώς απέναντί του, υπήρχε ένας αδιανόητα μεγάλος διαφανής τοίχος. Και πίσω από τον τοίχο, βρισκόταν η Ερν. Ο Γιόχαν κοίταξε με δέος τη Θεά τους. Δεν είχαν άδικο όσοι την είχαν περιγράψει σαν ένα φίδι που τρώει την ουρά του. Ένα ασημένιο φίδι μερικών χιλιομέτρων. Ένα κύμα θλίψης τον διαπέρασε, γιατί η απόλυτη ακινησία της Ερν, και η μεταλλική της λάμψη, μαρτυρούσαν ότι ήταν νεκρή. Λάθος. Δεν ήταν νεκρή. Μόνο κάτι ζωντανό μπορούσε να πεθάνει. Η Ερν δεν είχε ζήσει ποτέ, γιατί ήταν μοναχά μια μηχανή. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για αυτό. Μια μηχανή σαν αυτές που σκούριαζαν παρατημένες εδώ και αιώνες, από τότε που σταμάτησαν να λειτουργούν. «Μην βλέπεις μόνο το εξωτερικό περίβλημα Γιόχαν. Η Ερν είναι μέσα σε αυτό το κέλυφος. Και πριν λίγο, χάρη σε σένα, άρχισε να τραγουδάει ξανά», είπε ο ιερέας Ο Γιόχαν τέντωσε τα αυτιά του, αλλά δεν μπόρεσε να ακούσει τίποτα. «Άδικα προσπαθείς Γιόχαν. Οι άνθρωποι δεν θα ακούσουν ποτέ το τραγούδι της Ερν. Μόνο τα απίστευτα μικρά σωματίδια που αποτελούν τον κόσμο μας. Αυτές οι μικροσκοπικές χορδές θα αρχίσουν να δονούνται στις συχνότητες της φωνής της, και ύστερα θα μεταφέρουν τον παλμό της στις διπλανές τους, αυτές στις επόμενες και σύντομα η μαγεία θα επιστρέψει στη γη μας». Ο Γιόχαν συνέχισε να κοιτάζει μαγνητισμένος τον τεράστιο μεταλλικό όγκο. Δεν άκουγε τίποτα, αλλά ήδη ένοιωθε τη μαγεία να γίνεται δυνατότερη. Η πόρτα της αίθουσας άνοιξε και μπήκε ένας ιερέας μαζί με τον Μπρικλ. Ο μικρόσωμος συνοδός του ήρθε και στάθηκε δίπλα του. «Γιόχαν», είπε με τη συνηθισμένη, ζεστή φωνή του. Οι δύο ιερείς συνομίλησαν χαμηλόφωνα και ύστερα αυτός με τα πορτοκαλί άμφια στράφηκε προς τον Γιόχαν. «Φαίνεται ότι ο Μπρικλ δεν θέλει να σε αποχωριστεί», του είπε. «Μπορώ να τον κρατήσω;» «Μπορείς να τον συνοδεύεις στις αποστολές του, αν θέλεις. Το δικαιούσαι. Μέχρι σήμερα, όλοι νομίζαμε ότι ο Μπρικλ είχε χαθεί σε κάποιο απόκρημνο βουνό». Ο Γιόχαν έπιασε το χέρι του Μπρικλ, προχώρησε και κάθισε σε μια καρέκλα. Ήταν άραγε αλήθεια; Η Ερν ξανατραγουδούσε; Ήθελε τόσο πολύ να βεβαιωθεί. Ύψωσε ελαφρά τα χέρια του και μουρμούρισε το ξόρκι της τύφλωσης. Όλα σκοτείνιασαν. Έσφιξε με αγαλλίαση το χέρι του συνοδού του. «Μπρικλ, μπορείς να με βοηθήσεις να προχωρήσω;», είπε ο Γιόχαν καθώς σηκώθηκε. «Γιόχαν, προχωρήσει», είπε ο Μπρικλ και άρχισε να βηματίζει αργά, κρατώντας το χέρι του Γιόχαν. Τελικά, είχε και τα καλά της η ογδόη βαθμίδα. Θα παρέμενε τυφλός μόνο για μια μέρα. Όπως και να το έβλεπες, ήταν ένα μικρό τίμημα για να σιγουρευτείς ότι το τραγούδι της Ερν ύφαινε ξανά το πέπλο της μαγείας, που θα σκέπαζε τον κόσμο τους. ΤΕΛΟΣ Το_τραγούδι_της_Ερν.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted March 26, 2009 Share Posted March 26, 2009 Πάρα πολύ καλή ιδέα! Στην αρχή η ιστορία γίνεται κάπως μπερδεμένη και φλύαρη και κινδυνεύει να χάσει το θέμα, αλλά σώζεται στο παρά τρίχα! Στη μέση γίνεται αρκετά καλή, αν και σ' αυτό το σημείο κάτι δεν πιάνω.... Ο Γιόχαν γύρισε το βλέμμα του και είδε με αποτροπιασμό τους ιερείς με τα πράσινα να κρατούν το μισό κεφάλι του Μπρικλ στα χέρια τους. Και στο τέλος αν και δίνεται ωραία απάντηση στο θέμα, δεν γίνεται πολύ καλά κατά τη γνώμη μου. Δηλαδή, είναι κάπως "λίγο", δεν ξέρω, σα να έκανες περίληψη και όχι λογοτεχνία. Σαν ιδέα μου άρεσε πάρα πολύ, αλλά μου φάνηκε βιαστικά γραμμένη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ntoing Posted March 26, 2009 Share Posted March 26, 2009 Ναι, κι εγώ πιστεύω ότι είναι καταπληκτική ιδέα αλλά χρειάζεται λίγο παραπάνω δούλεμα παρόλο που το διάβασα με ευχαρίστηση. Έχει πάντως τόσες προοπτικές που μέχρι και μυθιστόρημα θα μπορούσες να το κάνεις. Μπράβο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted March 26, 2009 Share Posted March 26, 2009 Πέρα από κάτι μικροατέλειες όπως τα ανέκδοτα με τους βαρβάρους που κάπως δε κολλάνε και ότι το τέλος είναι βασικά η αρχή μιας μεγάλης ιστορίας, ήταν γενικώς μια αρκετά ευχάριστη ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 26, 2009 Share Posted March 26, 2009 Καταπληκτικό διήγημα khar. Κάποιος τελικά έπρεπε να το γράψει: Τα πάντα στο fantasy εξηγούνται μόλις αποκαλυφθεί το science fiction παρασκήνιο του. Εύχομαι να το πιάσουν κι άλλοι το νόημα και να τελειώνουν όλες αυτές οι λουλουδάτες δεισιδαιμονίες. Πίσω και από τον μεγαλύτερο μάγο υπάρχει πάντα ένα κομπιούτερ! Ωραίο στήσιμο, έξυπνη ιδέα, ούτε που τις ένοιωσα τις 2.999 λέξεις. Από τα serious contender του διαγωνισμού. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted March 26, 2009 Share Posted March 26, 2009 Και εμένα με ξετρέλανε αυτή η τελευταία αποκάλυψη! Σαν ιδέα στο παρελθόν μου είχε περάσει και εμένα απ' το μυαλό να κάνω αυτή τη συνένωση των δύο ειδών, αλλά μάλλον με πρόλαβες και πολύ πετυχημένα! Απλά... θα προτιμούσα λιγότερη κουβέντα των μάγων και περισσότερη εικόνες απ' την τελευταία σκηνή. Κατά τ' άλλα, για μένα, πολύ καλό! Μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted March 26, 2009 Share Posted March 26, 2009 ΟΚ, η ιστορία μου άρεσε, είναι πολύ καλή! Αλλα εγώ με το τέλος και την αποκάλυψη δεν ξετρελάθηκα τόοοσο πολύ! Τα αστεία με τους βαρβάρους μου άρεσαν. Είχαν γέλιο! Δημιούργησες μια ωραία, μυστηριώδη ατμόσφαιρα και μετά έκανε επίθεση η εφ και εμένα με χάλασε. Ήταν πρωτότυπο δε μπορώ να πω και όταν το χώνεψα μου άρεσε. Αλλά αρχικά με ξενέρωσε. Βέβαια δεν έχει τόση σημασία, είναι καθαρά θέμα γούστου...Απλά για άλλα προετοιμαζόμουν και άλλα έγιναν... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted March 26, 2009 Share Posted March 26, 2009 Τεχνικά δεν βρήκα πρόβλημα, εκφραστικά όμως η γραφή νομίζω ότι κινείτε σε μέτριο επίπεδο διεκπεραιώνοντας απλά την ιστορία. Το ίδιο και οι χαρακτήρες. Όλο το βάρος έχει δοθεί στην τελική ανατροπή που για να είμαι ειλικρινής με ξένισε πολύ. Αυτό πάντως που με «χάλασε» περισσότερο ήταν η παντελής απουσία συναισθήματος. Διάβαζα την ιστορία κι απλά τη διάβαζα σαν ο συγγραφέας της να ήθελε μονάχα να καταλήξει στην ανατροπή του τέλους και τίποτε άλλο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted March 26, 2009 Author Share Posted March 26, 2009 Καταπληκτικό διήγημα khar. Κάποιος τελικά έπρεπε να το γράψει: Τα πάντα στο fantasy εξηγούνται μόλις αποκαλυφθεί το science fiction παρασκήνιο του. Εύχομαι να το πιάσουν κι άλλοι το νόημα και να τελειώνουν όλες αυτές οι λουλουδάτες δεισιδαιμονίες. Πίσω και από τον μεγαλύτερο μάγο υπάρχει πάντα ένα κομπιούτερ! Οχ Ντίνο, με έκαψες. Μόλις αποκάλυψες το σχέδιο για κατάληψη της fantasy λογοτεχνίας εκ των έσω. Ωραίο στήσιμο, έξυπνη ιδέα, ούτε που τις ένοιωσα τις 2.999 λέξεις. Από τα serious contender του διαγωνισμού. Εμένα πάλι με στρίμωξαν λίγο. Δεν θα μου κακόπεφτε καμιά χιλιάδα ακόμα. Cassandra: Κατανοώ την απορία σου με το κεφάλι του Μπρικλ, αλλά οποιοσδήποτε έχει διαβάσει λίγο ΕΦ, θα καταλάβει από τα συμφραζόμενα ότι πρόκειται για ρομπότ. Αν μου περίσσευαν λέξεις θα έλεγα κάτι παραπάνω. Πάντως το αληθινό κλείσιμο του ματιού για τους φιλους της ΕΦ, είναι η ίδια η Ερν και τι ήταν πριν λειτουργήσει, αν και αφού το προσπέρασε ο Ντίνος, αρχίζω να ανησυχώ για την επιτυχία του εγχειρήματος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted March 27, 2009 Share Posted March 27, 2009 Κατανοώ την απορία σου με το κεφάλι του Μπρικλ, αλλά οποιοσδήποτε έχει διαβάσει λίγο ΕΦ, θα καταλάβει από τα συμφραζόμενα ότι πρόκειται για ρομπότ. Όχι, εντάξει, είναι ολοκάθαρο ότι πρόκειται για ρομπότ (κι ας μη διαβάζω ΕΦ ) αλλά μου φάνηκε κάπως απότομο και γενικά κάτι με ξενίζει σ' εκείνο το σημείο. Ο γουέλ, είναι μάλλον επειδή δεν κατέχω το είδος... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 27, 2009 Share Posted March 27, 2009 Πάντως το αληθινό κλείσιμο του ματιού για τους φιλους της ΕΦ, είναι η ίδια η Ερν και τι ήταν πριν λειτουργήσει, αν και αφού το προσπέρασε ο Ντίνος, αρχίζω να ανησυχώ για την επιτυχία του εγχειρήματος. OK, θα θυσιάσω εγώ την αξιοπρέπειά μου (ή του συγγραφέα): Τι ήταν η Ερν; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 27, 2009 Share Posted March 27, 2009 OK, θα θυσιάσω εγώ την αξιοπρέπειά μου (ή του συγγραφέα): Τι ήταν η Ερν; Μήπως σαν εκείνο το ψοψοψίνι που χτίσανε στην Ελβετία για να δουν πόσο γρήγορα τρέχουν κάτι ασώματα σωματίδια; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted March 27, 2009 Author Share Posted March 27, 2009 (edited) Μήπως σαν εκείνο το ψοψοψίνι που χτίσανε στην Ελβετία για να δουν πόσο γρήγορα τρέχουν κάτι ασώματα σωματίδια; Κρίμα και ήθελα να βάλω τον Μιχάλη να ξαναδιαβάσει το κείμενο. Συνοψίζω τι ξέρουμε για την Ερν από το διήγημα: Έχει μήκος μερικά χιλιόμετρα Μοιάζει με μεταλλικό φίδι που τρώει την ουρά του Είναι θαμμένο μερικές δεκάδες μέτρα κάτω από τη γη Βρίσκεται κοντά στην Ενέβ που είναι ουδέτερη ζώνη Η λειτουργία της επηρεάζει τα υποατομικά σωματίδια Και φυσικά ότι την λένε ERN Άντε, μόλις που προλαβαίνετε να μάθετε κανένα ξόρκι πριν αρχίσει να λειτουργεί κανονικά. Edited March 27, 2009 by khar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 27, 2009 Share Posted March 27, 2009 Τα γεγονότα στις τελευταίες παραγράφους μου φάνηκαν κάπως απότομα, βιαστικά και με ορισμένη ασάφεια. Παρ΄όλα αυτά διέκρινα μια ολόστρωτη γραφή, από την αρχή ως το τέλος, που δίνει ανάσα στην ιστορία και ζωντανεύει τα δρώμενα. Οι πρώτες παράγραφοι ίσως να φάνηκαν στους υπόλοιπους κάπως άσχετοι, εμένα μου άρεσαν και πιστεύω ότι λειτούργησαν επιτυχώς ως ένα ανάλαφρο καλωσόρισμα στο διήγημα. Η ιδέα ήταν καλή. Έδεσες με μαστρία φάνταζι με εφ. Μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 27, 2009 Share Posted March 27, 2009 Κρίμα και ήθελα να βάλω τον Μιχάλη να ξαναδιαβάσει το κείμενο. Συνοψίζω τι ξέρουμε για την Ερν από το διήγημα: [...] Άντε, μόλις που προλαβαίνετε να μάθετε κανένα ξόρκι πριν αρχίσει να λειτουργεί κανονικά. ΟΚ, θα ομολογήσω ότι το έχασα με δική μου ευθύνη και όχι του συγγραφέα, αφού το διάβασα υπερβολικά γρήγορα. Αλλά θα μου επιτραπεί μια μικρή διόρθωση: Άντε, μόλις που προλαβαίνετε να μάθετε κανένα ξόρκι πριν κυκλοφορήσει το "Σχέδιο Φράκταλ" τη Δευτέρα 30/3! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 Να ένα διήγημα που μ’ έκανε να αισθανθώ ανεπαρκής. Είναι καλογραμμένο και το λεπτό του χιούμορ είναι πετυχημένο και μετρημένο, όπως ταιριάζει. Η διακωμώδηση της φανταστική πλευράς του διηγήματος αν και πετυχημένη, λήγει όταν αποκαλύπτεται η καταχωνιασμένη πλευρά της επιστημονικής φαντασίας, γεγονός που κλονίζει τα θεμέλια της ύπαρξης της. Θα προτιμούσα να συνεχίζεται ως το τέλος. Διασκεδαστική η συμπεριφορά του Μπρικλ. Συμπερασματικά, ένα παράξενο διήγημα που με κάνει να αυτοπροσδιορίζομαι ως ένας από τους βάρβαρους των οποίων οι ερμηνευτικές ικανότητες εξαντλούνται στο αν τους προσέβαλαν. Θα έρθω στη παρουσίαση του βιβλίου σας με ρόπαλο λοιπόν! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted March 28, 2009 Author Share Posted March 28, 2009 Τα γεγονότα στις τελευταίες παραγράφους μου φάνηκαν κάπως απότομα, βιαστικά και με ορισμένη ασάφεια. Παρ΄όλα αυτά διέκρινα μια ολόστρωτη γραφή, από την αρχή ως το τέλος, που δίνει ανάσα στην ιστορία και ζωντανεύει τα δρώμενα. Οι πρώτες παράγραφοι ίσως να φάνηκαν στους υπόλοιπους κάπως άσχετοι, εμένα μου άρεσαν και πιστεύω ότι λειτούργησαν επιτυχώς ως ένα ανάλαφρο καλωσόρισμα στο διήγημα. Η ιδέα ήταν καλή. Έδεσες με μαστρία φάνταζι με εφ. Μπράβο! Παρατηρητής: 3000 λέξεις και 500 από μένα Khar: Τι να τις κάνω. Και να κόψει 500, εμένα μου φτάνουν Nihilio:……….. Khar: Να πάρει. Να δεις που σε λίγο θα κόψει και 500. Πράγματι στο τέλος είμαι λίγο βιαστικός και περιληπτικός. Στον αρχικό σχεδιασμό, ο Γιόχαν χώριζε από τον Μπρικλ και περνούσε μια νύχτα στο ναό της Ερν. Την επόμενη μέρα, λόγω της συμπάθειας που τρέφει ο Μπρικλ, γίνεται κι αυτός ιερέας, φοράει τα πορτοκαλί άμφια και σε μια μικρή ξενάγηση βλέπει: α) μια κόκκινη ακτίνα να βγαίνει από τον μεταλλικό κύλινδρο που έφερε (mman:λέιζερ είναι ) και β) την Ερν, αλλά με πιο πολλή περιγραφή. Φυσικά αυτή η σκηνή δεν γράφτηκε ποτέ. Αφού νομίζω ότι έβαλα τους ήρωες να τρέχουν μέσα στο ναό, για να προλάβει ο Γιόχαν να δει την Ερν πριν μου τελειώσουν οι λέξεις Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 Φυσικά αυτή η σκηνή δεν γράφτηκε ποτέ. Αφού νομίζω ότι έβαλα τους ήρωες να τρέχουν μέσα στο ναό, για να προλάβει ο Γιόχαν να δει την Ερν πριν μου τελειώσουν οι λέξεις Οπως στις εξετάσεις που τελειώνει ο χρόνος και τρέχεις να προλάβεις τα τελευταία πριν σου πάρουνε την κόλλα. 500 σοφές λέξεις...δεν τους άρεσαν! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 [...] Θα έρθω στη παρουσίαση του βιβλίου σας με ρόπαλο λοιπόν! Νάτος πάλι ο πληθυντικός ευγενείας στους 57χρονους... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 είναι το δέος που αισθάνομαι μιχαλάκη ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 (edited) είναι το δέος που αισθάνομαι μιχαλάκη ;) "Μι-χα-λά-κη". Edited March 28, 2009 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 "Μι-χα-λά-κη". Ούτε καν έτσι! Με μικρό μ το έγραψε! Τι να κάνω; Πληρώνω το τίμημα της νεότητάς μου. Κάποτε θα μεγαλώσω κι εγώ και θα με σέβονται... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 Λοιπόν, επειδή δεν κρατήθηκες όταν σχολίασα για τη συγγραφή φάντασυ από σένα και είπες τα παρακάτω: Επιφυλάσσομαι να απαντήσω αφού αρχίσει ο σχολιασμός και αφού πρώτα διαβάσεις το διήγημα. ήμουνα σίγουρη ότι θα έπεφτε η ανατροπή σε ε.φ. αργά ή γρήγορα. Αυτό βέβαια δε με χάλασε. Θα συμφωνήσω με κάποιους από τους προλαλήσαντες ότι το τέλος δόθηκε λίγο βιαστικά. Καταλαβαίνω τον πόνο σου, βέβαια: εγώ κι αν είμαι απ' αυτούς που ασφυκτιούν με τα όρια των λέξεων! Τα ανέκδοτα πάντως μου άρεσαν, καθώς και κάτι ατάκες του τύπου 'θα τους εξόντωναν με ανέκδοτα'. Ωστόσο θα ήθελα να δω λίγο πιο βαρύ το φόβο για την απώλεια της μαγείας ανάμεσα στις τάξεις των μάγων. Επίσης δεν μπορώ να πω ότι κατάλαβα 100% το ρόλο του Μπρικλ. Και υπονοείς ότι η λειτουργία της ©ERN έφερε στον κόσμο μαγεία και ότι όλοι είχαν μάθει να ζουν με τη μαγεία και μετά η ζημιά την εξαφάνισε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 ΟΚ, θα ομολογήσω ότι το έχασα με δική μου ευθύνη και όχι του συγγραφέα, αφού το διάβασα υπερβολικά γρήγορα.Αλλά θα μου επιτραπεί μια μικρή διόρθωση: Άντε, μόλις που προλαβαίνετε να μάθετε κανένα ξόρκι πριν κυκλοφορήσει το "Σχέδιο Φράκταλ" τη Δευτέρα 30/3! Ρε, μεγάλε, θα μας τρελάνεις; Παρουσιάζεις το Σχέδιο Φράκταλ την άλλη εβδομάδα και δεν πέρασε από το μυαλό σου τι ήταν η Ερν; Μεθαύριο με τον κηδεμόνα σου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 Ρε, μεγάλε, θα μας τρελάνεις;Παρουσιάζεις το Σχέδιο Φράκταλ την άλλη εβδομάδα και δεν πέρασε από το μυαλό σου τι ήταν η Ερν; Μεθαύριο με τον κηδεμόνα σου! Τι κάνω λέει; Παρουσιάζω το "Σχέδιο Φράκταλ";! Και τώρα μου το λέτε; Είναι μεγάλο ή πάλι θα αναγκαστώ να μιλήσω για βιβλίο που δεν έχω διαβάσει; ΟΚ, ανακεφαλαίωση: Συγγραφέας συγκεκριμένου είδους του Φανταστικού, μόλις λίγες μέρες πριν την παρουσίαση βιβλίου του ίδιου είδους του Φανταστικού, αδυνατεί να αναγνωρίσει σε διήγημα του ίδιου του συγγραφέα που θα παρουσιάσει, το ίδιο θέμα με το υπό παρουσίαση βιβλίο! (Εεε... ναι. Μη τη χάσετε αυτή την παρουσίαση...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.