mman Posted March 21, 2009 Share Posted March 21, 2009 Κυκλοφορεί από μέρα σε μέρα από τις Εκδόσεις Τρίτων, το μυθιστόρημα Επιστημονικής Φαντασίας του Κώστα Χαρίτου, "Σχέδιο Φράκταλ". Απολαύστε εξώφυλλο: Για την ώρα, αντιγράφω μόνο μέρος του οπισθόφυλλου και τα ξαναλέμε: "Ο Φοίβος Αντωνίου είναι μυθοβιογράφος. Γράφει μυθιστορήματα κατά παραγγελία, με πρωταγωνιστές τους πελάτες του, συνδυάζοντας την πραγματικότητα με τη μυθοπλασία. Η ζωή του κυλά ήσυχα, μέχρι τη μέρα που λαμβάνει μια παράξενη παραγγελία από έναν ακόμα πιο παράξενο πελάτη. Σύντομα θα αντιληφθεί ότι μια αλυσίδα γεγονότων που δημιουργήθηκε ερήμην του αρχίζει να εξουσιάζει όλο και περισσότερο τη μοίρα του – και σ’ αυτήν, κεντρικό ρόλο παίζει ένα αλλόκοτο γεωμετρικό σχήμα. Η Λίζα Όλσεν είναι φυσικός. Εργάζεται στο CERN, όπου συμμετέχει στο μεγαλύτερο ερευνητικό πρόγραμμα του πλανήτη με σκοπό την ανακάλυψη του σωματίδιου Higgs, του “σωματίδιου του Θεού”. Τα αποτελέσματα του πειράματος είναι απρόσμενα, και σύντομα θα διαπιστώσει ότι οι ανώτεροί της προσπαθούν να την εμποδίσουν να τα κοινοποιήσει. Ένας μαύρος φάκελος που θα βρεθεί στα χέρια της θα θέσει σε κίνδυνο τη ζωή της ίδιας και της κόρης της και θα τις οδηγήσει στη φυγή. Ένας συγγραφέας και μια ερευνήτρια. Δύο φαινομενικά ασύνδετες ζωές θα διασταυρωθούν και θα χρειαστεί να ενώσουν τις δυνάμεις τους σ’ έναν αγώνα όπου διακυβεύεται η φύση της ίδιας της πραγματικότητας. Μπορούν δύο απλοί άνθρωποι ν’ αλλάξουν την τύχη του κόσμου;" Εννοείται ότι έχω διαβάσει το βιβλίο και προφανώς, λόγω συγγραφέα, είναι τουλάχιστον καλό. Το "Σχέδιο Φράκταλ" θα παρουσιαστεί στις 8 Απριλίου στις 8:00 μ.μ. στο Καφέ "Έναστρον" (Σόλωνος 101) μαζί με άλλα τρία βιβλία μελών της ΑΛΕΦ, το "Έξι Διεκατομμύρια Τρόποι Ζωής" του Παναγιώτη (PiKei) Κούστα, το "Λάθος Οδηγίες" του Αλέκου Παπαδόπουλου και την Ανθολογία του Λογοτεχνικού Εργαστηρίου της ΑΛΕΦ. (Θα ακολουθήσει κανονική ανακοίνωση.) Υ.Γ. Προς τον συγγραφέα: Εφόσον σε ανακάλυψε το λαγωνικό Naroualis, φτάσαμε πλέον στο σημείο, "διατί να το κρύψωμεν άλλωστε", εξ ου και το παρόν τοπίκιο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted March 23, 2009 Share Posted March 23, 2009 Και επιπλέον υπάρχει μέσα μια κορυφαία μίνι - ανάλυση για την σχέση υποπλοιάρχων και μπάλας στην τηλεόραση... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 23, 2009 Share Posted March 23, 2009 Και επιπλέον υπάρχει μέσα μια κορυφαία μίνι - ανάλυση για την σχέση υποπλοιάρχων και μπάλας στην τηλεόραση... Αυτό κι αν είναι ενδιαφέρον! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted April 1, 2009 Share Posted April 1, 2009 Το βιβλίο υπάρχει ήδη από χθες στο Solaris και στην κεντρική διάθεσή του (λέγε με Βιβλιοπέλαγος). Μπορεί πια να φτάσει σε όποια ή όποιον ενδιαφέρεται... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted April 2, 2009 Share Posted April 2, 2009 Να ρωτήσω κι εδώ: Μήπως ξέρει κάποιος την τιμή του βιβλίου; Προσπαθώ να βρω στοιχεία, αλλά... no luck Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted April 2, 2009 Share Posted April 2, 2009 Την έχω ανεβάσει στην "Παραγωγή του 2009" με ακρίβεια. Είναι 13 + ΦΠΑ, άρα κάπου ανάμεσα σε 13,50 και 13,60. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted April 10, 2009 Author Share Posted April 10, 2009 (edited) Τα παρακάτω αποτελούν κομμάτι της προχθεσινής παρουσίασης του βιβλίου (έχουν προφανώς αφαιρεθεί οι προβοκατόρικες αρλούμπες που άκουσαν τ' αυτάκια όσων βρέθηκαν εκεί): Ο Κώστας Χαρίτος έχει δημοσιεύσει διηγήματα σε δύο ανθολογίες. Η μία είναι η ανθολογία της ΑΛΕΦ «Τρεις ματιές τ’ αλλάζουν όλα» των εκδόσεων Φανταστικός Κόσμος και η οποία πήρε τον τίτλο της από μια δική του ιστορία και η άλλη είναι η ανθολογία «9 Έλληνες Συγγραφείς Επιστημονικής Φαντασίας» του ένθετου περιοδικού «9» της Ελευθεροτυπίας. Στο «9», αλλά και στο περιοδικό της ΑΛΕΦ «Φανταστικά Χρονικά» καθώς και στο φανζίν Big Bang ο Κώστας έχει δημοσιεύσει τα τελευταία χρόνια σειρά διηγημάτων που σκαλίζουν, πότε σοβαρά, πότε με ένα ενοχλητικά καθημερινό χιούμορ, άβολα θέματα που θέλουμε να κάνουμε πως δεν μας αφορούν ή πως είναι προβλήματα κάποιων άλλων και μόνο. Από τεχνικής πλευράς, το "Σχέδιο Φράκταλ" αποτελεί ένα ξεκούραστο ανάγνωσμα, αφού ο Κώστας ο Χαρίτος είναι και από τα διηγήματά του γνωστός για το απλό, στοχευμένο αλλά συγχρόνως και ανεπιτήδευτο ύφος του. Θέτει τους προβληματισμούς που έχει κατά νου αλλά με έναν αφοπλιστικά καθημερινό τρόπο. Οι ήρωές του αντιμετωπίζουν προσωπικά προβλήματα παρόμοια με τα δικά σας και τα δικά μου με αποτέλεσμα οι τροχιές υποατομικών σωματιδίων να σχετίζονται άμεσα μ’ εκείνες των ζωών μάνας και κόρης, ενώ οι βράνες, το πρόβλημα των τριών σωμάτων ή το ζήτημα της ελεύθερης βούλησης να εξαρτώνται από το αν ένας υποπλοίαρχος παρακολουθεί το ντέρμπυ την ώρα που οι βραχονησίδες ορμάνε προς το πλοίο ή από το αν ένας καφετζής διατηρεί εξωσυζυγική σχέση. Το κυριότερο όμως, είναι ότι το βιβλίο δεν ξεχνάει σε κανένα σημείο αυτό που θέλει να είναι και πραγματικά είναι, δηλαδή ένα ενδιαφέρον και συναρπαστικό παραμύθι μέσα σε ένα ενδιαφέρον και συναρπαστικό παραμύθι. Edited April 10, 2009 by mman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dchristof Posted April 10, 2009 Share Posted April 10, 2009 Την έχω ανεβάσει στην "Παραγωγή του 2009" με ακρίβεια. Είναι 13 + ΦΠΑ, άρα κάπου ανάμεσα σε 13,50 και 13,60. Στην Πρωτοπορία το έχει πιο φτηνά - όχι ότι παίζει ρόλο το ένα ευρώ απλά εγώ απο εκεί βρήκα να το παραγγείλω online. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted April 11, 2009 Share Posted April 11, 2009 @dchristof: Αρκετά βιβλιοπωλεία ακολουθούν την νόμιμη έκπτωση του 10% για τις νέες κυκλοφορίες. Εγώ ανέβασα την επίσημη τιμή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 5, 2009 Share Posted May 5, 2009 Χρωστάω από καιρό μερικά σχόλια σ' αυτό το τόπικ, αλλά ψαχνόμουνα πώς θα πω όσα πρέπει χωρίς να κάνω spoilers. Μια που ελπίζω ότι βρήκα τη χρυσή τομή, θα το επιχειρήσω. Και μάλιστα λέω να ξεκινήσω από το εξώφυλλο: Φυσικά, ένα φράκταλ. Μα τι φράκταλ; Δεν είναι το συνηθισμένο, που όλων τα μάτια κάπου θα το έχουν δει, αλλά ένα άλλο, πιο σκούρο, πιο δυσοίωνο, όπως είναι και το σχέδιο φράκταλ που εξυφαίνεται μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Αν μια μαθηματική απεικόνιση μπορεί να σε απειλήσει, αυτό το συγκεκριμένο το κάνει πολύ καλά. Μπράβο και στο σχεδιασμό του εξωφύλλου λοιπόν. Και προχωρώ στο εσωτερικό αυτάκι κι εκεί, δεν κρατιέμαι να μην το πω: Ξέρω τον Κώστα Χαρίτο 10 χρόνια, συναντιόμαστε τακτικά στις εκδηλώσεις της ΑΛΕΦ, διοργανώνουμε μαζί το λογοτεχνικό εργαστήριο της Λέσχης, όπου περνάμε πολύυυ χρόνο μαζί, και μόνο διαβάζοντας το βιογραφικό του στο βιβλίο, έμαθα ότι έχει διδακτορικό. Όχι πως το διδακτορικό έχει να κάνει σε κάτι με το βιβλίο, αλλά έχει να κάνει με τη σεμνότητα του συγγραφέα. Σα να λέμε, μην περιμένετε να πει ο ίδιος κουβέντα για το βιβλίο του και για τη δουλειά του. Είναι υπερβολικά σεμνός γι αυτό. Αφού λοιπόν δε μιλάει ο ίδιος, πατάω τα γκάζια και αναλαμβάνω εγώ: Είχα διαβάσει το βιβλίο σε μια προηγούμενη draft μορφή του, πριν από δυο χρόνια περίπου, όταν μου το είχε στείλει ο Κώστας για να του πω τη γνώμη μου. Διαβάζοντάς το τότε, μέρος σε κάποιες άθλιες εκτυπώσεις και μέρος στην οθόνη (που δεν είναι και το φόρτε μου για διάβασμα) είχα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ήταν καλό. Αυτό που δεν είχα καταλάβει, πριν πάρω το κανονικό βιβλίο στα χέρια μου και το διαβάσω αργά και με την πολυτέλεια αυτού που γνωρίζει το τέλος, ήταν το πόσο καλό ήταν! Και διεκρινίσω το καλό στα σημεία: -- Ιδέα: Πρώτα απ' όλα έχει μια εξαιρετικά καλή ιδέα - για μένα η καλή ιδέα είναι το πρώτο στοιχείο που εκτιμώ σε οποιοδήποτε έργο μυθοπλασίας. Κι όχι μόνο μια καλή ιδέα, αλλά μια ιδέα που αναπτύσσεται λίγο-λίγο, αργά και προσεκτικά, για να ξετυλίξει στο τέλος όλο το φράκταλ, μια μαθηματική έννοια, ανακατεμένη με κοσμολογική φυσική, αλλά τόσο εύπεπτα δοσμένη που δύσκολα θα πει κάποιος ότι δεν κατάλαβε. -- Πλοκή: Υπάρχει, τόσο ακριβώς πλεγμένη όσο πρέπει. Σε αρπάζει από το πρώτο κεφάλαιο και δεν σε αφήνει πριν φτάσεις στο τέλος. Καθώς μάλιστα εναλλάσσονται σταθερά τα μέρη των δυο ηρώων ανά κεφάλαιο, χωρίς να καταλαβαίνει κανείς πού θα συναντηθούν και τι ρόλο θα παίξουν ο ένας για τον άλλον, η πλοκή γίνεται ολοένα και πιο ενδιαφέρουσα. -- Γλώσσα: Χωρίς λεκτικά πυροτεχνήματα να αποσπούν από την ουσία, χωρίς περιττά στολίδια, αλλά με μια γλώσσα άμεση και καθημερινή, το κείμενο σε οδηγεί εκεί ακριβώς που θέλει, χωρίς παρακάμψεις. -- Ύφος: Εκεί ωστόσο που υπάρχει μια εξαίρεση σε στολισμό είναι οι διάφορες εκπληκτικές "Χαρίτιες" ατάκες, γεμάτες από ένα καυστικό, απόλυτα ακριβές χιούμορ, το οποίο μπορεί να σε κάνει να γελάσεις στη χειρότερη στιγμή της ιστορίας. Ούτε κι εγώ δεν ξέρω πόσα φοβερά πράγματα έχει πει κατά καιρούς ο συγγραφέας μ' αυτή την ισορροπημένη χιουμοριστική/σαρκαστική χροιά που παίρνουν σε ορισμένα σημεία τα κείμενά του. -- Χαρακτήρες: Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, και εξαιρετικά καλά σκιαγραφημένοι. Ήρωες εντελώς ανθρώπινοι, συμβιβασμένοι με τη μετριότητα και χωρίς να τσακίζονται απ' αυτήν, άνθρωποι που αποφεύγουν έναν δυσάρεστο πελάτη, που εγκαταλείπουν έναν ανέλπιδα εθισμένο σύντροφο, που σιχαίνονται τ' αφεντικό, που ξεχνάνε να φορτίσουν το κινητό τους, που φοβούνται, που μπαίνουν στη διπλανή συνεδριακή αίθουσα την ώρα του διαλείμματος επειδή έχει καλύτερο μπουφέ... άνθρωποι όσο ανθρώπινοι ακριβώς χρειάζεται για να σταθείς κοντά τους. Από μένα κι ένα ++ για τους χαρακτήρες επειδή έχουμε έναν άντρα μυθοβιογράφο και άσχετο με τα μαθηματικά και μια γυναίκα πυρηνικό φυσικό να καθοδηγεί το πείραμα στην αιχμή του δόρατος. -- Τέλος: Ε, γι αυτό δεν μπορώ να μιλήσω αναλυτικά, για να μη σποϊλεριάσω. Αλλά θα έλεγα ότι είναι το τέλος που αξίζει σε όλους. Πάντως σίγουρα είναι ένα από τα βιβλία που όταν κάνεις την αρχή αποκλείεται να μην φτάσεις στο τέλος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted May 5, 2009 Author Share Posted May 5, 2009 [...] Και προχωρώ στο εσωτερικό αυτάκι κι εκεί, δεν κρατιέμαι να μην το πω: Ξέρω τον Κώστα Χαρίτο 10 χρόνια, συναντιόμαστε τακτικά στις εκδηλώσεις της ΑΛΕΦ, διοργανώνουμε μαζί το λογοτεχνικό εργαστήριο της Λέσχης, όπου περνάμε πολύυυ χρόνο μαζί, και μόνο διαβάζοντας το βιογραφικό του στο βιβλίο, έμαθα ότι έχει διδακτορικό. Όχι πως το διδακτορικό έχει να κάνει σε κάτι με το βιβλίο, αλλά έχει να κάνει με τη σεμνότητα του συγγραφέα. [...] Ναι, κι εγώ το έμαθα μόλις λίγο πρις κυκλοφορήσει το βιβλίο, όταν εν όψει της παρουσίασης ζήτησα απ' τον εκδότη το βιογραφικό του Κώστα. Και μού έκανε τόσο εντύπωση που δεν το ήξερα που το ανέφερα στην παρουσίαση -όσοι ήταν εκεί θα θυμούνται που άρπαξα τη μοναδική ευκαιρία να τον αποκαλέσω δημοσίως... Δρ Χαρίτο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted May 6, 2009 Share Posted May 6, 2009 Προσυπογράφω κι ἐπαυξάνω τὰ σχόλια τῆς Tiessa, ἀφοῦ πρὶν λίγες μέρες ὡλοκλήρωσα τὴν ἀνάγνωση τοῦ βιβλίου. Ἔχω πεῖ κι ἀλλοῦ ὅτι δὲν εἶμαι φὰν τῆς ΕΦ. Εἶμαι ὅμως φὰν τοῦ συναρπαστικοῦ βιβλίου. Καὶ τὸ "Σχέδιο Φράκταλ" εἶναι ἕνα τέτοιο μυθιστόρημα. Μετὰ ἀπὸ πολὺ καιρὸ ἔπιασα στὰ χέρια μου ἕνα βιβλίο ποὺ τὸ εἶχα στὸν νοῦ μου κι ὅλο ἔλεγα "πότε θὰ ἐπιστρέψω σπίτι γιὰ νὰ συνεχίσω νὰ τὸ διαβάζω". Πραγματικά, στὶς ἀρετὲς τοῦ μυθιστορήματος συγκαταλέγονται ἡ ἁπλὴ γλῶσσα, τὸ γοργὸ ὕφος (θὰ προτιμοῦσα τὸν ὅρο "μαθηματικό", δηλ. κάθε λέξη εἶναι οὐσιαστικὴ καὶ καμμία δὲν περιττεύει) καί, φυσικά, ἡ ἀπίθανη πλοκή. Τὸ τί γίνεται σ' αὐτὸ τὸ μυθιστόρημα δὲν περιγράφεται, ἀλλ' αὐτὸ ποὺ μένει στὴν μνήμη εἶναι ἡ σχετικότητα τῶν πραγμάτων, καθὼς ἡ πραγματικότητα δὲν εἶναι τίποτα ἀπ' ὅσα γνωρίζουμε - ἤ, ἴσως, εἶναι ὅλα μαζὶ τὰ ψέματα ποὺ ἀντικρύζουμε. Τὸ βιβλίο, ἂν ἐξαιρέσουμε τὸ ἐγγὺς μελλοντολογικὸ ὑπόβαθρο, θὰ μποροῦσε ἄνετα ν' ἀνήκει στὴν κατηγορία "ἐπιστημονικὴ περιπέτεια", ὅπως, λ.χ., ἡ "Κλεμμένη ἐξίσωση", ἀπ' τὴν ὁποία ὑπερέχει ἀκραῖα. Στ' ἀλήθεια, τὸ βιβλίο τοῦ Κώστα Χαρίτου εἶναι ἀπείρως καλύτερο ἀπ' τὸ προαναφερθὲν διεθνὲς μπέστ-σέλλερ. Ἐν κατακλείδι, δίνω τὰ θερμά μου συγχαρητήρια στὸν συγγραφέα ποὺ μοῦ προσέφερε ἕνα ἀπολαυστικὸ καὶ ἀπόλυτα συναρπαστικὸ μυθιστόρημα. Μπράβο, μπράβο, μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted May 26, 2009 Share Posted May 26, 2009 (edited) Δεν υπήρχε περίπτωση να μην το τσιμπήσω μετά από τα διηγήματα που είχα διαβάσει. Το ομολογώ. Το σχέδιο Φράκταλ μου άρεσε! Ωραίος λόγος και με χιούμορ. Ενδιαφέρουσα εξέλιξη, καλά γυρίσματα, δυνατή η κορύφωση και έξυπνο τέλος. Η επιστημονική του πλευρά δεν με κούρασε καθόλου. Αυτό είναι και μια αρετή του βιβλίου: είναι εύκολα κατανοητό και κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως το τέλος. Η επιλογή χαρακτήρων και η περιγραφή τους μου φάνηκε ιδιαίτερη, έδιναν το δικό τους χρώμα. To στοιχείο όμως που με κέρδισε ήταν οι καλές ιδέες που πρόσθεταν με τον τρόπο τους στον κόσμο του βιβλίου με αποκορύφωμα την κεντρική? και αγαπημένη μου τον εξαρτημένο πρώην της Λίζας. Τα συγχαρητήρια μου λοιπόν κ. Χαρίτο, θεωρώ το βιβλίο σας υπερασπιστή της ελληνικής επιστημονικής φαντασίας, θα το συνιστούσα άνετα και σε κάποιον άσχετο με το ζήτημα. Περιμένω το επόμενο σας! Edited May 26, 2009 by Solonor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
synodoiporos Posted June 12, 2009 Share Posted June 12, 2009 μια απρόσμενη παρουσίαση... http://outer.gr/index.php?option=com_conte...&Itemid=154 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Martin Ocelotl Posted August 27, 2009 Share Posted August 27, 2009 Όπως είπα και αλλού, αυτό είναι ένα βιβλίο που θα αγοράσω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted August 27, 2009 Share Posted August 27, 2009 Το τελείωσα κι εγώ πριν από μερικές μέρες. Επειδή είχα ενθουσιαστεί με τα διηγήματα του κ. Χαρίτου που είχα διαβάσει, φοβάμαι ότι το βιβλίο δε με ικανοποίησε, όσο τουλάχιστον περίμενα. Ναι, εδώ θα πω το γνωστό. Είχα καλομάθει, οπότε ίσως το κρίνω πιο αυστηρά από ό,τι αν ήταν οποιουδήποτε άγνωστου συγγραφέα.Παραπάνω αναφέρεται ως προτέρημα, εμένα όμως δε μου άρεσε η υπερβολικά απλή γλώσσα. Θέλω κάτι να ζωντανέψει το κείμενο. Οι χαρακτήρες έχουν τις συνήθειές τους, τα κουσούρια τους και όλα αυτά που τους κάνουν αληθινούς, αλλά δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου τη σκέψη ότι προσπαθούν υπερβολικά, ίσως λίγο επιτηδευμένα, να είναι αληθινοί, ενώ ποτέ δε με άγγιξαν συναισθηματικά. Γενικότερα το κείμενο μου δίνει σε κάποια σημεία την εντύπωση συγγραφικής αμηχανίας. Η κεντρική ιδέα, είναι ενδιαφέρουσα, αλλά αρκετά ασαφής, όχι τόσο καλά στηριγμένη, ενώ βρήκα και κάποια κενά -αντιφάσεις. (πχ, κάπου αναφέρεται ότι η μοίρα του πρωταγωνιστή μπορεί να εξαρτάται από το τι γράφει κάποιος στην Αφρική, ενώ η ιδέα είναι στηριγμένη στην αυτοομοιομορφία, αντωνίου γράφει για παπαδόπουλο, ένας Μουγκάμπε πχ θα χαλούσε την αλυσίδα).Από την άλλη, πρέπει να πω το εξής: Είμαι ίσως ο πιο αργός αναγνώστης στο φόρουμ, αν όχι στη χώρα. Το διάβασα όμως μέσα σε δύο μέρες, κι αυτό προφανώς και κάτι σημαίνει. Και μια άσχετη παρατήρηση, βρήκα παράξενη την επιλογή να χρίσεις το Φοίβος Αντωνίου ένα από τα πιο συνηθισμένα ονόματα. Όχι βέβαια ότι σημαίνει κάτι αυτό. Όπως θα έλεγε και ο Bob Ross, αυτός είναι ό κόσμος σας και μπορείτε να τον κάνετε όπως θέλετε εσείς. Δεν ξέρω, ίσως φταίει που ονειρευόμουν νυχτερἰτες και θηρία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted March 16, 2010 Share Posted March 16, 2010 (Η παρακάτω κριτική βασίζεται σε εκείνη που είχα στείλει στον συγγραφέα όταν διάβασα το βιβλίο) Δυο παράλληλες ιστορίες σε εναλλάξ κεφάλαια. Ένας μυθοβιογράφος στην Αθήνα του κοντινού μέλλοντος (όχι απαραίτητα του δικού μας μέλλοντος) που αρχίζουν να του συμβαίνουν διάφορα παράδοξα κι ανεξήγητα, πολύ περίεργα κι ευφάνταστα για να τα συνοψίσω σε μια φράση. Μια ερευνήτρια στο CERN που κάνει την ανακάλυψη της ζωής και μόνο ενθουσιασμό δεν προκαλεί στους ανώτερούς της. Κοινό σημείο, η κβαντική φυσική, η οποία περιέχει κάμποσες περίεργες ιδέες για τις συμπτώσεις. Δυο κύριες απολαύσεις κρύβει η πλοκή του βιβλίου: - τη συνεχή απορία του αναγνώστη πώς δένουν τα δυο αυτά σενάρια μεταξύ τους. Σε ένα βιβλίο που οι παράλληλες πραγματικότητες κι οι εναλλακτικοί κόσμοι είναι σημαντικό θέμα, δεν ξέρεις καν αν οι δυο πρωταγωνιστές βρίσκονται στο ίδιο σύμπαν! - Τις απίστευτες ιδέες που περνούν από το κεφάλι του Κώστα Χαρίτου. Παραξενευτήκατε από τη λέξη «μυθοβιογράφος»; Είναι το επάγγελμα του ανθρώπου τον οποίο μπορείτε να πληρώσετε για να κάνει τη ζωή σας βιβλίο, ένα βιβλίο στο οποίο θα κάνετε όσα δεν κάνατε ποτέ: θα λύνετε μυστήρια, θα ζείτε περιπέτειες, θα παίρνετε διδακτορικά και βραβεία το ένα μετά το άλλο. Οι μυθοβιογραφίες είναι η μόδα του μέλλοντος, ο τρόπος να εντυπωσιάσετε φίλους, γνωστούς και αναγνώστες, ακόμη και να γίνετε best seller! Τέτοιες απίστευτες ιδέες και εικόνες υπάρχουν πολλές στο βιβλίο. Δεν τις εκμεταλλεύεται πάντα ο συγγραφέας στο έπακρο, αλλά τις αναπτύσσει αρκετά για να τις απολαύσετε και να θαυμάσετε τη φαντασία του. Το κείμενο κατορθώνει να δώσει πραγματικά την αίσθηση του αλλόκοτου και του απόκοσμου. Είναι ΕΦ, αλλά και με τον τρόπο του Κοσμικός Τρόμος, κάπως σαν τα «Όνειρα του Σπιτιού της Μάγισσας» χωρίς μάγισσες και οτιδήποτε άλλο παραπέμπει σε παραδοσιακό υπερφυσικό. Αν χάνει κάπου το βιβλίο, είναι η έντονη διαφορά ανάμεσα στα δυο συνθετικά του έργου, την πλοκή της Λίζας και την πλοκή του Φοίβου. Όχι τόσο επειδή δεν μοιάζουν (ίσα-ίσα, η διαφορά δίνει μια ευχάριστη αντίστιξη), όσο γιατί όταν ενώνονται προς το τέλος, το ένα μισό κυριαρχεί στο άλλο και το καταπίνει, αντί να γίνει μια πιο ομαλή σύνθεση. Ο ένας χαρακτήρας καταντά κομπάρσος. Επίσης, ενώ στο κομμάτι της Λίζας τα πράγματα ήταν στρωτά, οι πράξεις λογικές και οι χαρακτήρες ανεπτυγμένοι, οι φίλοι του Φοίβου μοιάζουν με καρικατούρες. Τους βρήκα ρηχούς και κλισέ, σαν ο καθένας να υπήρχε μόνο για να φανεί έξυπνη σύλληψη και να εκπληρώσει έναν συγκεκριμένο στόχο στην πλοκή. Ο δε Φοίβος, από τη μέση και μετά, αρχίζει να έχει χαρακτηριστικά λογικά και πιστευτά, αλλά που ουδέποτε είχαν προοιωνιστεί. Υπάρχει, βέβαια, μια σταδιακή αλλαγή στη συμπεριφορά η οποία είναι μέρος της πλοκής, αλλά εννοώ φράσεις του τύπου "πάντα ήταν άνθρωπος που...", χωρίς αυτό το πάντα να συμπεριλαμβάνει τα προηγούμενα κεφάλαια. Τέλος, το φινάλε φαντάζει βιαστικό, σύντομο και «εύκολο», ενώ οι «κακοί» αποδεικνύονται generic villains οι οποίοι είχαν το γνωστό κίνητρο more powerrrrr και σε αυτό πρέπει να αρκεστεί ο αναγνώστης δίχως περαιτέρω εξηγήσεις. Αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Το πραγματικά δυνατό σημείο του βιβλίου για μένα είναι η γραφή. Με ικανοποίησε πολύ, πραγματικά έρρεε ή καλύτερα κελάρυζε. Δε θα την έλεγα απλή, αλλά αφτιασίδωτη, ανεπιτήδευτη. Αν και διάβαζα μέσα σε μέσα μαζικής μεταφοράς, το ξεπέταξα το βιβλίο μέσα σε τρεις ημέρες και έμενε στο μυαλό μου ζωντανό παρά τα διαλειμματα που μεσολαβούσαν. Συγκριτικά, Μανωλιός-Κούστας-Παπαδόπουλος μού πήραν μια μέρα για κάθε διήγημα στις συλλογές τους. Απλά δεν πήγαινε κάτω μεγαλύτερη ποσότητα με τη μία, εξαιτίας της έντονης γεύσης του ιδιαίτερου ύφους του καθενός. Και με ευχαρίστησε ιδιαίτερα που το "Σχέδιο Φράκταλ" υπερασπίζεται τα απλά και όμορφα πράγματα στη ζωή, θέση με την οποία κάθε αναγνώστης μπορεί να ταυτιστεί, χωρίς ιδεολογικές αποσκευές και διδακτικό τόνο, πράγμα που συντείνει στη μη προβλεψιμότητα της πλοκής. Συνολικά, το βιβλίο μου άρεσε. Το τοποθετώ μέσα στα καλά ελληνικά (που δεν είναι τόσα πολλά όσα θα μπορούσαν να είναι), ο χρόνος που ξόδεψα για να το διαβάσω ήταν καλή επένδυση και το «Σχέδιο Φράκταλ» κερδίζει μια σπάνια για εμένα διάκριση: θα πρότεινα σε πολύ κόσμο να το διαβάσει, γιατί κρίνω πως δεν είναι σε καμία περίπτωση καλό μόνο για ορισμένα γούστα και διαθέσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 16, 2010 Share Posted March 16, 2010 Θα συμφωνήσω κι εγώ με τον Electroscribe. Πολύ δυνατή γραφή, πετυχημένες οι διακριτές πλοκές, πανέξυπνη ιδέα οι μυθοβιογράφοι. Αρχικά το μυθιστόρημα καλπάζει προς μια εύκολη νίκη, νιώθω όμως ότι τερματίζει λαχανιασμένο, αφού κάπου στη τρίτο και τελευταίο ακτ κάνει κοιλιά. Έλεγα σε κάποιο άλλο τόπικ για τους ήρωες τύπου Φρόντο και το πόσο με κουράζουν, και νομίζω ότι ο "Φροντισμός" του κεντρικού ήρωα όσο τα κεφάλαια περνούν καταντάει ελαφρώς κουραστικός. Με ενόχλησαν τόσο οι generic κακοί όσο και το ότι τελικά όλα τα κάνουν δύο κομπάρσοι και ένα macguffin,, τη στιγμή πχ που ο πρωταγωνιστής, σε μιά δραματική στιγμή διάυγειας - ενώ πχ αποφεύγει σφαίρες προσπαθώντας να βρει ένα κομπιούτερ- θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το φράκταλ για να κάνει τους υπόλοιπους μυθοβιογράφους να σταματήσουν να γράφουν (ΟΚ, δεν το έγραφα εγώ το βιβλίο, απλά το λέω) Το γεγονός όμως είναι ότι τερματίζει και μάλιστα άνετα. Πλοκή, γραφή, γλώσσα, κεντρικοί χαρακτήρες, όλα τους λειτουργούν πολύ καλά. Το βιβλίο πρέπει να το τελείωσα μέσα σε 1,5 μέρα (μπορεί και σε 1 μόνο) τόσο σε κάνει να θέλεις να συνεχίσεις να το διαβάζεις. Πολύ καλή δουλειά και άνετα προτεινόμενη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted March 30, 2010 Share Posted March 30, 2010 (edited) Θα συμφωνήσω κι εγώ με τον Electroscribe. Πολύ δυνατή γραφή, πετυχημένες οι διακριτές πλοκές, πανέξυπνη ιδέα οι μυθοβιογράφοι. Αρχικά το μυθιστόρημα καλπάζει προς μια εύκολη νίκη, νιώθω όμως ότι τερματίζει λαχανιασμένο, αφού κάπου στη τρίτο και τελευταίο ακτ κάνει κοιλιά. Έλεγα σε κάποιο άλλο τόπικ για τους ήρωες τύπου Φρόντο και το πόσο με κουράζουν, και νομίζω ότι ο "Φροντισμός" του κεντρικού ήρωα όσο τα κεφάλαια περνούν καταντάει ελαφρώς κουραστικός. Με ενόχλησαν τόσο οι generic κακοί όσο και το ότι τελικά όλα τα κάνουν δύο κομπάρσοι και ένα macguffin,, τη στιγμή πχ που ο πρωταγωνιστής, σε μιά δραματική στιγμή διάυγειας - ενώ πχ αποφεύγει σφαίρες προσπαθώντας να βρει ένα κομπιούτερ- θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το φράκταλ για να κάνει τους υπόλοιπους μυθοβιογράφους να σταματήσουν να γράφουν (ΟΚ, δεν το έγραφα εγώ το βιβλίο, απλά το λέω) Το γεγονός όμως είναι ότι τερματίζει και μάλιστα άνετα. Πλοκή, γραφή, γλώσσα, κεντρικοί χαρακτήρες, όλα τους λειτουργούν πολύ καλά. Το βιβλίο πρέπει να το τελείωσα μέσα σε 1,5 μέρα (μπορεί και σε 1 μόνο) τόσο σε κάνει να θέλεις να συνεχίσεις να το διαβάζεις. Πολύ καλή δουλειά και άνετα προτεινόμενη. Αν και κάπως καθυστερημένα, ευχαριστώ για τα σχόλια και eσένα και τον Electroscribe. Οι παρατηρήσεις είναι πάντα χρήσιμες έως πολύτιμες, αν θέλεις να βελτιώσεις το γράψιμό σου. Γι’ αυτό και η ειλικρίνεια προηγείται της ευγένειας (σε αυτήν την περίπτωση). Πιστεύω ότι σύντομα θα ανταποδώσω Edited March 30, 2010 by khar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted May 17, 2010 Share Posted May 17, 2010 Ένα καθαρόαιμο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας (θα μπορούσα να την πω ημίσκληρη) που τα έχει όλα: μυστήριο, κυνηγητό, άλλες διαστάσεις, συνομωσίες, μεταλογοτεχνία και, βέβαια, επιστήμη σε αρκετές εκφάνσεις της (σύγχρονη τεχνολογία, σωματίδιο Higgs, θεωρία του χάους, θεωρία των καταστροφών, πολλαπλά σύμπαντα και προφανώς fractals - to name a few). Επίσης έχει μπόλικες αναφορές (δεν μπορούσα να μην παρατηρήσω την αναφορά στον Douglas Adams αλλά και στον Μάρκαρη) που όμως είναι επιμελώς κρυμμένες αλλά διαθέσιμες για να τις απολαύσει όποιος τις ανακαλύψει. Τα επαγγέλματα των βασικών χαρακτήρων είναι έξυπνα επιλεγμένα και η ζωή και οι σκέψεις τους είναι πειστικά δοσμένες. Γενικά είναι ένα βιβλίο που μου άρεσε να διαβάζω. Να μην γκρινιάξω και λίγο, όμως; Κάτι δε μου άρεσε. Όσο κι αν ψάχνω, δεν μπορώ να ψηλαφήσω τι είναι αυτό ακριβώς που δεν μου άρεσε. Μπορώ μόνο να κάνω μια υπόθεση: το βιβλίο δεν απογειώθηκε. Ίσως οι προσδοκίες μου από την πένα του khar να ήταν υψηλές, συγκρίνοντάς το με τα καταπληκτικά του διηγήματα. (Ξέρω είναι άδικο εκ μέρους μου να κάνω τέτοιες συγκρίσεις, αλλά ειλικρινές.) Ίσως, πάλι, το επιστημονικό κομμάτι να μη με άγγιξε πολύ (οι θεωρίες μου ήταν όλες υπερβολικά γνωστές) και το περιπετειώδες κομμάτι να μην με παρέσυρε. Ίσως, ακόμα καλύτερα, να το διαβάσετε και οι ίδιοι, για να μου πείτε τη γνώμη σας! Είναι κάτι που, προφανώς, συστείνω ανεπιφύλακτα. Εγώ πάντως είμαι σίγουρος ότι θα διαβάσω χωρίς δεύτερη σκέψη (και με υψηλότερες προσδοκίες ) το επόμενο βιβλίο του. Συγχαρητήρια Κώστα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted May 18, 2010 Share Posted May 18, 2010 (edited) Ένα καθαρόαιμο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας (θα μπορούσα να την πω ημίσκληρη) που τα έχει όλα: μυστήριο, κυνηγητό, άλλες διαστάσεις, συνομωσίες, μεταλογοτεχνία και, βέβαια, επιστήμη σε αρκετές εκφάνσεις της (σύγχρονη τεχνολογία, σωματίδιο Higgs, θεωρία του χάους, θεωρία των καταστροφών, πολλαπλά σύμπαντα και προφανώς fractals - to name a few). Επίσης έχει μπόλικες αναφορές (δεν μπορούσα να μην παρατηρήσω την αναφορά στον Douglas Adams αλλά και στον Μάρκαρη) που όμως είναι επιμελώς κρυμμένες αλλά διαθέσιμες για να τις απολαύσει όποιος τις ανακαλύψει. Τα επαγγέλματα των βασικών χαρακτήρων είναι έξυπνα επιλεγμένα και η ζωή και οι σκέψεις τους είναι πειστικά δοσμένες. Γενικά είναι ένα βιβλίο που μου άρεσε να διαβάζω. Να μην γκρινιάξω και λίγο, όμως; Κάτι δε μου άρεσε. Όσο κι αν ψάχνω, δεν μπορώ να ψηλαφήσω τι είναι αυτό ακριβώς που δεν μου άρεσε. Μπορώ μόνο να κάνω μια υπόθεση: το βιβλίο δεν απογειώθηκε. Ίσως οι προσδοκίες μου από την πένα του khar να ήταν υψηλές, συγκρίνοντάς το με τα καταπληκτικά του διηγήματα. (Ξέρω είναι άδικο εκ μέρους μου να κάνω τέτοιες συγκρίσεις, αλλά ειλικρινές.) Ίσως, πάλι, το επιστημονικό κομμάτι να μη με άγγιξε πολύ (οι θεωρίες μου ήταν όλες υπερβολικά γνωστές) και το περιπετειώδες κομμάτι να μην με παρέσυρε. Ίσως, ακόμα καλύτερα, να το διαβάσετε και οι ίδιοι, για να μου πείτε τη γνώμη σας! Είναι κάτι που, προφανώς, συστείνω ανεπιφύλακτα. Εγώ πάντως είμαι σίγουρος ότι θα διαβάσω χωρίς δεύτερη σκέψη (και με υψηλότερες προσδοκίες ) το επόμενο βιβλίο του. Συγχαρητήρια Κώστα. Ευχαριστώ για τα σχόλια. Στα διηγήματα έχω δουλέψει πολύ, ας είναι καλά τα εργαστήρια και οι διαγωνισμοί. Στα μυθιστορήματα έχω ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μου. Το πιο σημαντικό: επιτέλους κάποιος πρόσεξε τις αναφορές και τις βρήκε ενδιαφέρουσες. Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι τις παραέκρυψα καλά, αν και δεν αμφέβαλλα ποτέ ότι εσύ θα τις ανακαλύψεις, κρίνοντας από τις συνήθειές σου όταν γράφεις. Edited May 18, 2010 by khar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted January 23, 2011 Share Posted January 23, 2011 Σειρά μου μετά από τόσον καιρό, να διαβάσω κι εγώ το Σχέδιο Φράκταλ. Ομολογώ ότι δίσταζα να το πιάσω, όχι γιατί δεν ήθελα, αλλά γιατί φοβόμουν. Γενικά, όταν κάτι ξεκινάω να το διαβάσω έχοντας υψηλές προσδοκίες από αυτό (σύμφωνα και με τα προηγούμενα σχόλια σε αυτό το εδώ το νήμα της συζήτησης) τείνω να κουτρουβαλιάζομαι με άσχημο τρόπο σε μέρη που δεν ήταν εξαρχής τόσο αναμενόμενο να βρεθώ. Και τελικά είναι αυτό ακριβώς που περίμενα. Αν και δεν ξέρω αν είναι αυτό ακριβώς που περίμενε ν' ακούσει ο Κώστας από μένα. Ξεκινάω να το διαβάσω, λοιπόν. Αμέσως διακρίνω αυτό που όλοι διέκριναν την ευκολία στη γλώσσα. με τρόπο πολύ οικείο, καταφέρνει να σου περάσει όχι μόνο εξωφρενικά δύσκολες έννοιες (για μένα τουλάχιστον) όπως εκείνη του φράκταλ και του τι κάνει το CERN, αλλά ταυτόχρονα και σου δώσει την καθημερινότητα δύο εντελώς διαφορετικών σημείων στο χάρτη: μιας φυσικού μετά των προβλημάτων της κι ενός μυθοβιογράφου μετά των δικών του προβλημάτων. Το δεύτερο αξιοπρόσεκτο σημείο είναι οι ιδέες που ξεπετάγονται σε σημεία που δεν τα περιμένεις. Η ίδια η σύλληψη του μυθοβιογράφου είναι εξαιρετική, όπως κι η ασθένεια του πρώην της Λίζα. Ο τρόπος με τον οπίων συναντούνται οι κεντρικοί ήρωες επίσης. Κι όμως παρά τις πολύ καλές εισαγωγικές γεύσεις, το σύνολο του βιβλίου με άφησε μάλλον -ουφ! δεν το πιστεύω ότι το λέω αυτό!- αδιάφορη. Η πλοκή έρεε, αυτό είναι αλήθεια. Και πήγαινε πού; Εξαρχής, παρεκτός από κάποια επιμέρους θέματα πήγαινε εκεί που ήξερα ότι θα πάει. Δε με εξέπληξε ούτε στην κορύφωσή της, ούτε στις στιγμές που περίμενα ότι θα με εκπλήξει, όπως ας πούμε στη σκηνή της γνωριμίας των δύο, ή στη σκηνή που ο Φοίβος παίρνει το email από το Θεό Γενικά είχα την εντύπωση, ανά πάσα στιγμή, πως το πράγμα θα κυλούσε υποτονικά, και ανά πάσα στιγμή, ακόμη κι ότι η αφήγηση έφτανε σε στιγμές μεγάλης έντασης, η αίσθηση αυτή του υποτονικού δεν έλεγε να με αφήσει. Και δυστυχώς συμφωνώ με το ότι το τέλος ήταν μάλλον βιαστικό κι οι αιτίες των κακών να κάνουν το κακό ελλιπείς, σε σημείο που αναρωτήθηκα ποιος έδινε τελικά όλα αυτά τα λεφτά. Ουφ, τα είπα. Ελπίζω να μην έγινα ιδιαίτερα κακιά, αλλά έχω πάψει προ πολλού να λέω ευχάριστα πράγματα όταν δε θέλω να τα πω. Περιμένω την επόμενη εκδοτική σου κίνηση με τρομερό ενδιαφέρον πάντως. Ένα βιβλίο που με έκανε να το διαβάσω μέσα σε ελάχιστες μέρες, παρά τα ελαττώματα που θεωρώ ότι έχει, είναι αν μη τι άλλο καλός οιωνός για τη συνέχεια, δεδομένου και του ότι την ξέρουμε δα την πένα σου πια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted January 23, 2011 Share Posted January 23, 2011 (edited) Διάβασα το βιβλίο πριν από αρκετό καιρό, χωρίς να μου το έχει προτείνει κάποιος ή να το δω στο φόρουμ. Απλά επειδή είμαι παιδί των μαθηματικών και γενικά των επιστημών, έπεσε στην προσοχή μου και μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Και τώρα έμαθα πως ο συγγραφέας είναι ο khar. Ωραία σύμπτωση. Δεν θα πω πολλά για το βιβλίο, μιας κι έχει περάσει καιρός και δεν θυμάμαι όλες τις λεπτομέρειες. Θυμάμαι, όμως, ότι το διάβασα εύκολα κι εξέλιξή του με τραβούσε συνέχεια να πάω παρακάτω. Μου άρεσαν οι επιστημονικές αναφορές, μου άρεσε η πλοκή, την βρήκα αρκετά έξυπνη και πρωτότυπη. Όπως είπαν και τα άλλα παιδιά πριν από μένα, το τέλος χρειαζόταν κατιτίς παραπάνω για να το κάνει να ξεχωρίσει, χωρίς να σημαίνει ότι δεν μου άρεσε έτσι όπως ήταν. Γενικά, το ευχαριστήθηκα και το απόλαυσα. Ήταν η πρώτη μου επαφή με Έλληνες συγγραφείς ΕΦ (αγόρασα το βιβλίο μαζί τον Αριθμό του Θεού του Αρκουδέα) και έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος. Ελπίζω να δούμε/διαβάσουμε κι άλλα τέτοια μυθιστορήματα. Edited January 23, 2011 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted February 8, 2011 Share Posted February 8, 2011 Τελείωσα και εγώ το βιβλίο χθες. Ως συνήθως θα είμαι λιτός και to the point (και όποιος θέλει να μάθει περισσότερα μπορεί να μου στείλει ΠΜ ). Το πρώτο 1/3 του βιβλίου με ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΕ! Πραγματικά δεν μπορούσα να το αφήσω χωρίς να διαβάσω και την επόμενη σελίδα και την επόμενη και την επόμενη... Εξαιρετικά καλογραμμένο θρίλερπου δε σε αφήνει, γιατί σε αφήνει συνέχεια σε αγωνία (έβγαλε νόημα ε; ) Το μεσαίο 1/3 του βιβλίου που ξεκινάει η δράση, κάνει κοιλιά για μένα. Οι σκηνές δράσεις είναι πολύ μικρές και "απότομες", το μυστήριο κάπου χάνει τη γοητεία του και γενικά δε με κράτησε τόσο όσο το πρώτο. Το τελευταίο 1/3 του βιβλίου ήταν πολύ καλό, χωρίς να φθάνει τα επίπεδα του πρώτου, όμως προσφέρει μια ικανοποιητική κατάληξη (αν και κάπου το έχασα είναι η αλήθεια στο τι ΑΚΡΙΒΩΣ έγινε, αλλά σε τέτοια βιβλία μετράει πιο πολύ το συναίσθημα της ολοκλήρωσης παρά η ανάλυσή της). Συνοψίζοντας: είχε μια εξαιρετική ιδέα που θα μπορούσε να στηρίξει κάλλιστα ένα βιβλίο τύπου "Dan Brown". Αν ήταν διπλάσιο σε μέγεθος, με μεγαλύτερες και πληρέστερες ενδιάμεσες σκηνές δράσης και ανατροπές πλοκής θα ήταν ένα καταπληκτικό action sci-fi best-seller πιστεύω (τουλάχιστον κάποιος εκδοτικός οίκος σαν τον Λιβάνη, που ειδικεύεται σε αυτά, θα μπορούσε να το πασάρει και σε "άλλο" κοινό νομίζω). Και όπως έχει τώρα είναι ένα πολύ καλό ΕΦ-μυθιστόρημα πάντως, αλλά δεν μπορώ να μη σκεφτώ τις προοπτικές με μια τέτοια ιδέα και χαρακτήρες!! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gregacm Posted August 29, 2012 Share Posted August 29, 2012 Ξεκινησα κι εγω το Σχεδιο Φρακταλ σημερα.Προς το παρον εχω διαβασει μονο το 1ο κεφαλαιο κι εμεινα ικανοποιημενος.Οκ,μικρο το δειγμα για να κρινω,αλλα με εχει προδιαθεσει θετικα για τη συνεχεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.