Waylander Posted March 22, 2009 Share Posted March 22, 2009 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Άγης Τσιώκος Είδος: Φαντασία Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων:1598 Αυτοτελής; Ναι Το τραγούδι των δράκων Η μελωδία της φλογέρας αντήχησε στα βουνά Σκέρυπικ ακριβός στην ώρα της, μόλις ο ήλιος μεσουρανούσε. Η πηγής της μελωδίας που όποιος την άκουγε θα πίστευε ότι προερχόταν από έναν επαγγελματία βάρδο ήταν στην πραγματικότητα ένας νεαρός βοσκός ο οποίος καθότανε με την πλάτη ακουμπισμένος σε μια παλιά βελανιδιά και έπαιζε με την ικανότητα καλλιτέχνη. Ο νεαρός βοσκός λεγότανε Φέντερικ και καταγόταν από ένα μικρο χωρίο λίγο χαμηλότερα στο βουνό. Έκανε κάθε μέρα την ίδια διαδρομή με τα πρόβατα του ως τα ψηλότερα βοσκοτόπια και κάθε μέρα ξεκουραζόταν ακουμπώντας στη γέρικη βελανιδιά παίζοντας με την φλογέρα του. Έπαιζε πραγματικά καλά με τρόπο που εντυπωσίαζε οποιονδήποτε τύχαινε να τον ακούσει. Και αυτό γιατί ο νεαρός είχε πάθος με την μουσική. Λάτρευε την μουσική κάθε είδους, να παίζει αλλά και να ακούει. Κάθε φορά που κάποιος τροβαδούρος τύχαινε να περάσει από το απόμερο χωρίο που βρισκότανε μακριά από τις λαμπρές χώρες του πολιτισμού, όπως ήταν το Ίλιμνορ και η Νεπέρια, ο Φεντερικ θα ήταν σίγουρα εκεί για να τον ακούσει και να τον βομβαρδίσει με ερωτήσεις σχετικά με την μουσική. Μοναδικό του όνειρο ήταν να γίνει μια μέρα βάρδος ξεφεύγοντας από την μοναχική ζωή του βοσκού. Η σημερινή μέρα είχε ξεκινήσει όπως όλες οι άλλες. Ο Φέντερικ είχε φύγει με τα πρόβατα του από το χωρίο νωρίς νωρίς φτάνοντας στην συνηθισμένη ώρα στο μικρο ξέφωτο όπου σταματούσαν συνήθως. Καθώς άφησε τα πρόβατα του να βοσκήσουν ο ίδιος ακούμπησε στην γέρικη βελανιδιά και άρχισε να παίζει επιδέξια με την παλιά του φλογέρα. Η καθημερινή εξάσκηση τον είχε τελειοποιήσει. Η απαλή σφυριχτή μουσική που έβγαινε από την φλογέρα έδενε με το ήσυχο αλλά παράλληλα πολύβουο πρωινό στο ξέφωτο μπροστά στην γερασμένη βελανιδιά τονίζοντας το τραγούδι του βοσκού. Στις νότες της φλογέρας προσθετόταν που και που οι ήχοι από τα πρόβατα, ο αέρας που περνούσε μέσα από τα κλαδιά του δέντρου, και τα ζώα του δάσους ενώ οι χαράδρες των γύρω κορυφών δημιουργούσαν ηχώ η οποία μεγέθυνε την ένταση του ήχου λες και ο νεαρός βοσκός έπαιζε σε ένα από τα διάσημα θέατρα της Νεπέριας. Δυο ώρες αργότερα ο βοσκός συνέχιζε να παίζει με αμείωτο ενδιαφέρον ενώ τα πρόβατα βοσκούσαν αμέριμνα απολαμβάνοντας την μουσική. Ξαφνικά από μακριά άρχισε να ακούγεται ένας ήχος που προστέθηκε στην μουσική και όλο και δυνάμωνε. Ο ήχος από δερμάτινα φτερά. Ο Φέντερικ δεν τον άκουσε, ή ίσως τον άκουσε και χωρίς να ενοχληθεί ή να ρίξει δεύτερη ματιά συνέχισε να παίζει. Δεν σήκωσε το βλέμμα του για να κοιτάξει τριγύρω παρά μόνο όταν άκουσε έναν βαρύ γδούπο που τράνταξε το έδαφος και δυνατά τρομαγμένα βελάσματα από τα πρόβατα. Τόσο χαμένος μέσα στην μουσική του ήταν που όταν είδε τη στεκότανε μπροστά του παραδόξως δεν σταμάτησε να παίζει. Μπροστά στον νεαρό βοσκό βρισκόταν ένα από τα μυθικά εκείνα πλάσματα που η γιαγιά του χρησιμοποιούσε για να τον τρομάξει όταν ήτανε μικρός. Ένας δράκοντας με μαύρες φολίδες και κόκκινα μάτια που αντίκριζαν τα δικά του. Όπως στεκότανε απέναντι του με τα φτερά του απλωμένα ο Φεντερικ μπορούσε να δει διάφορα σκισίματα στην μεμβράνη των φτερών του αλλά και διάφορες ουλές στο σώμα του. Κοιτώντας λίγο καλύτερα είδε επίσης μια ουλή να σκίζει το δεξί μάτι του πελώριου ακροατή του, πιθανότατα δώρο μια παλιάς μάχης. Ήταν προφανές ότι ο μαύρος δράκος που είχε μπροστά του ήταν γερασμένος. Ο δράκος στεκότανε απλά απέναντι του και τον κοίταζε ολοφάνερα μαγεμένος από την μουσική χωρίς να δίνει την παραμικρή σημασία στα πρόβατα που απομακρυνόταν από αυτόν τρομαγμένα. Ο Φέντερικ σηκώθηκε αργά αργά νιώθοντας δέος ανάμικτο με φόβο και δίχως να σταμάτα να παίζει με την φλογέρα του. Κοιτώντας τον ακροατή του θυμήθηκε κάτι που ένας από τους πλανόδιους βάρδους που περνούσαν από το χωρίο του του είχε πει. “Η μουσική ημερεύει τα άγρια.” Διστάζοντας για λίγο και συνεχίζοντας να παίζει ο Φεντερικ άρχισε να πάει προς το μέρος του δράκου σιγά σιγά. Αυτός δεν έκανε καμιά κίνηση παρά συνέχισε να ακούει. Φτάνοντας διπλά στο θηρίο ο νεαρός μη νιώθοντας πλέον φόβο ακούμπησε στο πόδι του δράκου, λες και ήταν η βελανιδιά που συνήθιζε να αράζει παίζοντας(η συγκεκριμένη βελανιδιά είχε το μισό ύψος από τον δράκο). Συνέχισε να παίζει εκεί για λίγη ώρα ώσπου ο δράκος έβγαλε έναν απαλό βρυχηθμό. Ο Φέντερικ σηκώθηκε όρθιος και κοίταξε τον γερασμένο δράκο ερωτηματικά. Αυτός έσκυψε ακουμπώντας το κεφάλι του στο έδαφος μπροστά στον έκπληκτο βοσκό σαν να υποκλινόταν. Απότομα ο δράκος έστριψε το κεφάλι του προς τα δεξιά κάνοντας έτσι αδιόρατα ένα νεύμα στον Φέντερικ να ανέβει στην πλάτη του. Ο βοσκός γούρλωσε τα μάτια του από την έκπληξη και συνεχίζοντας να παίζει με νέα ορμή ένα παιχνιδιάρικο σκοπό έγνεψε στο δράκο καταφατικά και βάλθηκε να σκαρφαλώσει στην πλάτη του. Μόλις ανέβηκε πάνω με λίγη βοήθεια από τον δράκοντα, το υποζύγιο του έβγαλε ένα δυνατό βρυχηθμό και πετάχτηκε στον αέρα απότομα. Έκπληκτος ο Φέντερικ σταμάτησε να παίζει με την φλογέρα του και πιάστηκε με δύναμη από την ράχη του δράκου. Ο γερο-δράκος παρά την ηλικία του πετούσε στον αέρα με την χάρη και την εμπειρία ενός αετού που περνούσε όλη του την ζωή στον αέρα. Που και που χτυπούσε τα μεγάλα φτερά του επιταχύνοντας και ύστερα αφενόταν στα αέρια ρεύματα να τον παρασύρουν. Ο νεαρός καβαλάρης του, αρχικά δισταχτικός και τρομαγμένος, στην συνέχεια χαλάρωσε και άρχισε να απολαμβάνει την πτήση του. Πετούσαν αρκετά ψηλά στον αέρα. Ο Φέντερικ έβλεπε πίσω του την κορυφή του όρους Σκέρπικ, εκεί που βρισκόταν το χωρίο του, να απομακρύνεται. Κατά έναν περίεργο τρόπο δεν ανησυχούσε που έφευγε καβάλα σε ένα θηρίο των θρύλων ούτε ότι τα πρόβατα του είχαν απομακρυνθεί και πιθανός χαθεί. Και αυτό γιατί ήταν μαγεμένος από την πτήση. Καθώς πετούσαν βόρεια από το όρος Σκέρπικ ο νεαρός βοσκός έβλεπε από κάτω του τον κόσμο ολόκληρο. Σκοτεινά δάση, πεδιάδες με διάσπαρτα χωριά εδώ και κει, πόλεις και κάστρα των ανθρώπων, όλα αυτά φαινότανε μικρά από κει πάνω. Ο Φέντερικ, ένας νεαρός βοσκός που ποτέ δεν είχε φύγει από το χωρίο του και άκουγε για τον έξω κόσμο μόνο από ιστορίες, ένιωθε ότι είχε όλον τον κόσμο εκεί μπροστά στα χεριά του. Σηκώνοντας τα χέρια του που ως τότε τα είχε σφιχτά γαντζωμένα στην πλάτη του δράκου ο νεαρός ούρλιαξε από έξαψη και ο γερο δράκος από κάτω του τον μιμήθηκε. Το αγόρι και ο δράκος συνέχισαν να πετούν για ώρα πολύ. Το τοπίο από κάτω τους συνεχώς άλλαζε ώσπου τελικά το απόγευμα την ώρα του δειλινού, οι ατελείωτες στέπες του βορά όπου σύμφωνα με τις ιστορίες ζουν οι βάρβαροι έδωσε την θέση της σε ένα ημιορεινό βραχώδες τοπίο, ο μαύρος δράκος άρχισε να χαμηλώνει την ταχύτητα του. Τελικά σταμάτησε στις ρίζες ενός γυμνού λόφου. Με ένα ελαφρύ γρύλισμα έδωσε στον Φέντερικ να καταλάβει ότι ήταν η ώρα να κατεβεί. Μόλις ο βοσκός κατέβηκε από την πλάτη του δράκου αυτός πέταξε ως την κορυφή του λόφου. Όταν ανέβηκε εκεί άρχισε να βρυχάται με δύναμη και για πολύ ώρα. Καθώς ο ήλιος έδυε και η μέρα έδινε την θέση της στην νύχτα ο Φέντερικ είδε με έκπληξη ότι και άλλοι δράκοι ερχόταν προς τον λόφο πετώντας. Δράκοι σε κάθε χρώμα γέμισαν τον ουρανό πετώντας μεγαλόπρεπα προς τον λόφο. Όσοι έφταναν εκεί έπαιρναν την θέση τους χαμηλότερα στον λόφο και ένωναν της φωνές τους με τον γηραιότερο δράκο καθώς άρχιζαν και αυτοί να βρυχώνται. Ο βοσκός άκουγε μαγεμένος το τραγούδι των δράκων που συνεχιζόταν για ώρα καθώς η νύχτα έπεφτε. Βγάζοντας με μια κίνηση την φλογέρα του άρχιζε να παίζει και αυτός παίρνοντας μέρος σε αυτήν την τεράστια συναυλία. Τελικά αφού αρκετή ώρα πέρασε ένας ένας οι δράκοι σταμάτησαν και σταδιακά αποχώρισαν ώσπου στο τέλος ο μόνος ήχος που ακουγόταν ήταν η φλογέρα του Φέντερικ. Όταν σταμάτησε και αυτός είδε στην κορυφή του λόφου τον πελώριο όγκο του μαύρου δράκου που τον είχε φέρει εδώ. Ο βοσκός βάλθηκε να ανέβει στον λόφο χωρίς να φοβάται. Μόλις έφτασε εκεί είδε το δράκο κουλουριασμένο με μάτια κλειστά. Υπέθεσε ότι κοιμόταν. Αποφάσισε να κάνει το ίδιο και έτσι ακούμπησε στα πλευρά του δράκου και τελικά αποκοιμήθηκε κάτω από το φως του φεγγαριού διπλά από το πελώριο πλάσμα. Αυτό που ο Φέντερικ είδε όταν ξύπνησε το πρωί τον εξέπληξε. Ο μαύρος δράκος είχε εξαφανιστεί και στην θέση του είχαν μείνει μόνο τα οστά του. Από τι φαίνεται ο δράκος δεν κοιμόταν αλλά είχε πεθάνει και όλοι αυτοί οι δράκοι είχαν έρθει εδώ για να τον αποχαιρετίσουν με τον τραγούδι τους. Ο νεαρός βοσκός είχε δει κάτι που λίγοι άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο είχαν δει. Το θάνατο δράκων. Τώρα που ήταν μέρα σε άλλους λόφους τριγύρω έβλεπε και άλλα οστά από δράκους νεκρούς από καιρό. Το μέρος οπού βρισκόταν ήταν ένα τεράστιο νεκροταφείο δράκων. Ο Φέντερικ ετοιμάστηκε να φύγει. Αλλά αποφάσισε ότι δεν θα γυρνούσε ξανά στο χωρίο του. Το πιθανότερο ήταν να του έπαιρνε μήνες να κάνει την διαδρομή που ο γερο δράκος έκανε σε ένα απόγευμα χώρια που όταν έφτανε ο πατέρας του που ως τότε θα θεωρούσε ότι το είχε σκάσει και είχε παρατήσει τα πρόβατα θα τον έδιωχνε. Όχι, η εμπειρία το με τον δράκο τον είχε εμπνεύσει. Θα ακολουθούσε το όνειρο του και θα γινόταν βάρδος. Πριν φύγει όμως είδε ότι το βράδυ η φλογέρα του είχε χαθεί. Δίχως να το σκεφτεί πήρε ένα από τα οστά του δράκου. Με αυτό θα έφτιαχνε μια εξαίσια φλογέρα. Και έτσι ο Φέντερικ ξεκίνησε να κατεβεί τον λόφο καθώς σκεφτόταν τα θαύματα που θα έβλεπε στον κόσμο... Χρόνια αργότερα ένας βάρδος με το όνομα Φέντερικ απόκτησε φήμη και πλούτο ως βάρδος σε ολόκληρο τον κόσμο. Τραγουδούσε για άρχοντες και βασιλιάδες στα σπουδαιότερα βασίλεια. Και λεγόταν ότι είχε μια κοκάλινη φλογέρα τη οποία χρησιμοποιούσε για να παίζει. Μια φλογέρα που έκανε θαύματα. Edited March 22, 2009 by Waylander Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted March 26, 2009 Share Posted March 26, 2009 Πολύ ωραίαο το θέμα, συγκινητική η σκέψη του πολύ ιδιαίτερου τόπου που οδηγήθηκε ο ήρωας από το δράκο, μα λυπάμαι- ανεπαρκώς δοσμένο ως προς τα συναισθήματα που έπρεπε να μας προκαλέσει αυτό. Διάβασα όλη την ιστορία με αμείωτο ενδιαφέρον, αλλά όταν τέλειωσε κάτι μου έλειπε. Έμεινα με την όρεξη, που λένε. Διάβασα κάτι τόσο συγκινητικό (σα γεγονός) και δεν με άγγιξε καθόλου. Το θέμα "Τραγούδι", το έπιασες πολύ καλά και δούλεψε άψογα στην ιστορία σου. Η ιστορία είναι καλή, αλλά κάπως στεγνή. Θα μπορούσε να είναι πιο δυνατή και ζωντανή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted March 26, 2009 Share Posted March 26, 2009 Δεν είχε κάτι άσχημο η ιστορία. Απλά ήταν σκέτη. Του έλειπε το αλατοπίπερο. Καθώς και μια εξήγηση του γιατί ο δράκος πήρε μαζί του τον βοσκό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 26, 2009 Share Posted March 26, 2009 Αγαπητέ Waylander, νομίζω πως ξεκίνησες κάτι υπερφιλόδοξο το οποίο δεν κατάφερες να ολοκληρώσεις. Δεν νομίζω όμως πως εγκλωβίστηκες σε κάποια γωνία. Το παραμύθι είναι εκεί, είναι όμορφο, περιμένει μόνο να γεμίσεις τα κενά του. Κυρίως με συναίσθημα. Λείπουν διάλογοι, ένα είδος συνεννόησης ανάμεσα στον βοσκό και τον γέρικο δράκο. Πρέπει να εδραιώσεις τη σχέση ανθρώπου και μυθικού τέρατος, να μας αγγίξει το τέλος του ενός και να μας προϊδεάσει το ξεκίνημα του άλλου. Ποια η σημασία της μελωδίας στους δράκους; (Εδώ έχεις την ευκαιρία να δημιουργήσεις έναν μύθο). Το γεγονός που μόνο να μαντεύουμε μπορούμε στο τι παίχτηκε, αφαιρεί την πλήρη ικανοποίηση της συγκεκριμένης ανάγνωσης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted March 26, 2009 Share Posted March 26, 2009 Γιατίιιιι ρε αγόρι μου;;;; Σκέφτεσαι μια τόοοοοοσο ωραία ιδέα και αναλώνεις όλο σου το γράψιμο στη πτήση 534 των Δρακικών αερογραμμών!! ΟΚ, περιέγραψε την πτήση, δε λέω, αλλά μην το παρακάνεις! Πρώτα απ' όλα, γιατί ο δράκος να πάρει αυτόν; Επειδή έπαιζε ωραία; ΟΚ, είναι ένας λόγος για αρχή, αλλά μετά τι; Σίγουρα σε μια μαγική χώρα δε θα είναι ο μόνος... πρέπει να φαίνεται πιο έντονα ότι είναι ξεχωριστός! Επίσης, ο βοσκός παρά είναι άνετος... εγώ στη θέση του (και ο καθένας φαντάζομαι) θα είχα πάθει στην καλύτερη τρία εγκεφαλικά!! Η ιστορία γενικότερα, είναι αρκετά καλογραμμένη και μου δημιουργεί εικόνες, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι δε χειρίστηκες τόσο καλά το θέμα που επέλεξες... Αυτά στα λέω για να βοηθήσω, όχι για να στεναχωρήσω, το τονίζω (και το λέω εγώ που ακούω συνεχώς τα εξ' αμάξης!) :tongue: Καλή συνέχεια!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted March 26, 2009 Share Posted March 26, 2009 Δεν ήταν άσχημη η ιστορία αλλα έχει δίκιο ο ρορίκο, του έλειπε το αλατοπίπερο. Κάτι που να την κάνει πιο ενδιαφέρουσα. Μ’ αρέσει η γραφή σου, είναι καλή. Θα μπορούσες βέβαια να το κοιτάξεις πιο προσεκτικά και να αποφύγεις μερικά λαθάκια που δεν πιάνει το word. Καλή ιδέα να χρησιμοποιήσεις δράκους και οι εικόνες που έδωσες ήταν ωραίες. Αλλά είναι αυτό, ήθελα κάτι παραπάνω… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Waylander Posted March 26, 2009 Author Share Posted March 26, 2009 Παιδια ευχαριστω για τα σχολεια σας και θα προσπαθεισω να δωσω λιγο περισοτερο συναισθημα στην γραφη μου ;).....Πραγματι λειπει το αλατοπιπερο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted March 26, 2009 Share Posted March 26, 2009 Εφηβική σύλληψη, εφηβική γραφή και εφηβική εκτέλεση μια συμπαθητικής ιδέας. Έχει συντακτικά λάθη που την κάνουν να δείχνει εντελώς πρωτόλεια. Το «κουλό» εδώ κατά τη γνώμη μου, είναι ότι συμβαίνει το αντίθετο από κάποιες άλλες ιστορίες. Δεν υπάρχει τεχνική και εμπειρία γραφής αλλά υπάρχει συναίσθημα που το καταλαβαίνεις να βράζει από κάτω και να χάνεται εξαιτίας της απειρίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted March 26, 2009 Share Posted March 26, 2009 Η ιστορία έχει κάποια δυνατά σημεία που όμως δεν αξιοποιούνται επαρκώς. Οι πολύχρωμοι δράκοι που γεμίζουν τον ουρανό, ο ύπνος του βοσκού πλάι στο θηρίο, η φλογέρα από το κόκκαλο του δράκου. Επιμένεις πολύ σε περιγραφές που δεν προωθούν την ιστορία, ενώ θα μπορούσες να επιμένεις περισσότερο στα προηγούμενα. Πάντως το κείμενο εκπέμπει τρυφερότητα και ευαισθησία, αλλά θέλεις αρκετή εξάσκηση στο γράψιμο. Το_τραγούδι_των_δράκων_σ_όλια_κριτική.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 27, 2009 Share Posted March 27, 2009 Με έχεις μπερδέψει και δεν ξέρω τι να γράψω. Ας χωρίσω το έργο σου σε δυο θέματα: Ιστορία και κείμενο Ιστορία: Αν την δω από πλευράς μιας φάνταζι ιστορίας, ενώ έχει ενδιαφέρουσα ιδέα, θάβεται από μόνη της. Ένας νεαρός ονειροπόλος μουσικός που με τη μουσική του καλεί έναν ετοιμοθάνατο δράκο. Καλώς ως εδώ. Διάβασε τώρα μόνος σου και αναρωτήσου. Δες θα ήθελες να μάθεις τη συνέχεια; Φαντάζομαι ναι. Αλλά ποια είναι η συνέχεια; Πετάνε μαζί μέχρι το βουνό των δράκων απλώς για να αφήσει ο γερο-δράκος την τελευταία του πνοή; Αυτό μόνο; Δεν σου γεννιούνται ένα κάρο γιατί; Αν όμως την δω από ποιητική, πόσο μάλλον συμβολική σκοπιά, μου άρεσε πάρα πάρα πάρα πολύ. Ένας άνθρωπος που με την αγνή τέχνη της μουσικής καλεί τη φαντασία του και ταξιδεύει μαζί της σε μακρινά μέρη. Κι εκεί που ένας ισχυρός αντιπρόσωπος του φανταστικού πεθαίνει, γεννιέται ένας νέος, σαν ο πρώτος να παρέδωσε τη δύναμη του στον δεύτερο. Πραγματικά πολύ όμορφο. Κείμενο: είναι γεμάτο αδυναμίες κυρίως στις εικόνες και τα συναισθήματα που είναι και τα βασικότερα της ιστορίας μιας και η πλοκή δεν είναι το έντονο χαρακτηριστικό. Είναι επίσης γεμάτο επαναλήψεις και κυρίως συχνές αναφορές στο πως (και που) ακουμπούσε την πλάτη του ο μουσικός. Κατανοώ την προσπάθεια σου να περιγράψεις τα πάντα, να μη σου διαφύγει τίποτα, αλλά κάπως έτσι μάλλον πελάγωσες και τα αναστάτωτες λιγουλάκι. Λίγη εξάσκηση χρειάζεσαι στο γράψιμο και όλα αυτά τα προββλήματα σίγουρα θα λυθούν. Διάβασε κι εσύ το κείμενο μετά από καιρό και θα βρεις τα προβλήματα του. Και κάτι σχετικά με το Τραγούδι. Δεν υπήρχε κάποιο τραγούδι στην ιστορία σου. Υπήρχε μια μελωδία, μια σύνθεση. Τραγούδι συνήθως είναι μια σύνθεση που περιέχει στίχους-λόγια. Αν θεωρήσω κάτι ως τραγούδι στην ιστορία σου, είναι μάλλον αυτό που βγήκε από τους δράκους στην κηδεία, λαμβάνοντας υπόψη ότι τραγούδησαν σε μια δική τους ακατανόητη γλώσσα. Επίσης οι βάρδοι δεν χρησιμοποιούσαν συχνά φλάουτα και πνευστά όργανα, διότι δεν μπορούσαν να τραγουδήσουν-εξιστορήσουν-αφηγηθούν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 Παραμυθένιες εικόνες και άνετη περιγραφή. Η ιδέα είναι καλή αν και νομίζω πως χρειαζόταν παραπάνω ανάπτυξη. Ειδικά η γραφή προς το τέλος δείχνει κάπως πιο βιαστικό κάτι που αδικεί το διήγημα καθώς το τέλος είναι το δυνατότερο του σημείο. Ακόμη θα έπρεπε να περαστεί μερικά χέρια διορθώσεις για εκφραστικά και ορθογραφικά λάθη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 Εδώ είχαμε μια όμορφη ιδέα, που χρειαζόταν λίγο περισσότερη δύναμη. Υπήρχαν αρκετές στιγμές που μπορούσε να κάνει ένα μεγάλο μπαμ και να απογειωθεί, αλλά κράτησες κάπως πιο χαμηλούς τους τόνους. Αξίζει τον κόπο να ερευνήσεις λίγο αυτή την ιστορία -ήδη στο είπαν κι αλλοι. Υπάρχουν πολλά σημεία τα οποία χρήζουν κάποιας εξήγησης και συνέχειας αλλά κυρίως, αφού φαίνεται ότι δεν είναι συνηθισμέο πράγμα να κάνουν παρέα οι άνθρωποι με τους δράκους, χρειάζεται λίγο πιο άγρια αντιπαράθεση σε κάποια σημεία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted March 29, 2009 Share Posted March 29, 2009 Scary peak mountains? Δεν έχω να προσθέσω τίποτα ιδιαίτερο, το κείμενο μπορεί να θεωρηθεί ως μια πολύ ζωντανή και όμορφη ιδέα, ένα απλό (με την καλή έννοια) φαντασυ σενάριο και μια γραφή, όπως είπε ο Constantinos, εφηβική. Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι η ΚΑΘΑΡΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ δυσφορία με τα τέλη τύπου: Χρόνια αργότερα... ΚΑΙ έλεγαν πως αν... κλπ κλπ τέτοιου ύφους. Δεν το μπορώ καθόλου. Θα πρέπει να κάτσω να το ξεκαθαρίσω μέσα μου τι με ενοχλεί, ίσως το "Λέω μια ιστορία που διαρκεί Χ ώρες και αφήνω απ' έξω γεγονότα Χ δεκαετιών ώστε να πω τι συνέβη μετά." Δεν ξέρω. Θα μπορούσε να γραφτεί αυτή την ιστορία αλλιώς; (δεν είπα καλύτερα, απλά αλλιώς.) (edit ενός λεπτού αργότερα) Ναι, ίσως και να μπορούσε. Ξεκινώντας με τον τρανό βάρδο και το "περίεργο θαυμαστό φλάουτο" που εξιστορώντας την ιστορία του, καταλήγει να εξηγεί από τι είναι φτιαγμένο, λέγοντας μας την ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted March 29, 2009 Share Posted March 29, 2009 Δε νομίζω ότι έχω να προσθέσω κάτι σε όσα ήδη ειπώθηκαν. Μόνο: δούλεψε! Έτσι θα βελτιώσεις τη γραφή σου και θα μπορέσεις να εκφράσεις τις ιδέες σου σε όλη τους την ένταση και έκταση. Κανείς δε γίνεται καλύτερος με το να κοιτάει τον τοίχο Τώρα αν αξίζει να σουλουπώσεις το συγκεκριμένο κείμενο ή θα ήταν καλύτερα να προχωρήσεις σε κάτι άλλο προς το παρόν, αυτό το ξε΄ρεις εσύ. Κατά πόσον σε ενθουσιάζει η μια ή η άλλη ιδέα. Πάντως, μη σταματάς να γράψεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted March 29, 2009 Share Posted March 29, 2009 Καλή προσπάθεια, ωραία ιδέα, εντυπωσιακή η κομβική σκηνή. Η γραφή σου έχει μια μικρή δόση αφέλειας σε κάποιες στιγμές κι αυτό είναι που σε κάνει να χάνεις πόντους. Θα σου πω δύο παραδείγματα πάνω σε αυτό: Φτάνοντας διπλά στο θηρίο ο νεαρός μη νιώθοντας πλέον φόβο ακούμπησε στο πόδι του δράκου, λες και ήταν η βελανιδιά που συνήθιζε να αράζει παίζοντας(η συγκεκριμένη βελανιδιά είχε το μισό ύψος από τον δράκο). Η παρένθεση στο τέλος είναι άκομψη έως άγαρμπη, αν μου επιτρέπεις τη λέξη. Θα μπορούσες όταν πρωτοεμφάνισες το δράκο να γράψεις ότι ήταν δυο φορές πιο ψηλός από τη βελανιδιά κι έτσι να μας εντυπωσιάσεις περισσότερο. Η παρένθεση θυμίζει αυτό που μας λένε οι δάσκαλοι να μην γράφουμε ποτέ σε έκθεση: εκείνο το περίφημο «ξέχασα να σας πω». Δεύτερο παράδειγμα: Το τοπίο από κάτω τους συνεχώς άλλαζε ώσπου τελικά το απόγευμα την ώρα του δειλινού, οι ατελείωτες στέπες του βορά όπου σύμφωνα με τις ιστορίες ζουν οι βάρβαροι έδωσε την θέση της σε ένα ημιορεινό βραχώδες τοπίο, ο μαύρος δράκος άρχισε να χαμηλώνει την ταχύτητα του. Τελικά σταμάτησε στις ρίζες ενός γυμνού λόφου. Καταρχήν έχεις μια πρόταση που κρατάει όσο η μισή σου παράγραφος, κουραστική, με υπερβολικά πολλή πληροφορία ανάμεσα στις δυο τελείες και δεύτερον το ημιορεινό τοπίο δεν είναι κατάλληλη λέξη για φανταστικό διήγημα. Προϋποθέτει ένα βαθμό λογιότητας που δεν έχει ούτε το αγόρι ούτε ο δράκος. Καλό θα είναι να «εναρμονίζεις» ως ένα σημείο τη γλώσσα της αφήγησης με εκείνη των ηρώων σου. Θα σου θέσω επίσης και δυο προβλήματα αληθοφάνειας. Πρώτον κι αν κάποιος ξέρει ας με διορθώσει, επειδή τα πρόβατα θα έτρωγαν ότι υπήρχε γύρω από τη βελανιδιά σε ελάχιστο χρόνο, δε νομίζω ότι ένας βοσκός θα τα πήγαινε συνεχώς εκεί. Δεύτερον, για να υπάρχει ξέφωτο θα υπάρχει δάσος κι όπου υπάρχει δάσος δεν υπάρχουν βοσκοτόπια. Μια μοναχική βελανιδιά μπορεί να υπάρχει, αλλά το υπόλοιπο σκηνικό με δυσκολεύει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted March 30, 2009 Share Posted March 30, 2009 Δεύτερον, για να υπάρχει ξέφωτο θα υπάρχει δάσος κι όπου υπάρχει δάσος δεν υπάρχουν βοσκοτόπια. Υπάρχουν όμως κτηνοτρόφοι και σε ορεινές περιοχές, που εκτός από κατσίκες έχουν και πρόβατα. Εκεί, τα προβατάκια τρώνε ό,τι χορταράκι φυτρώνει κάτω από τα δέντρα, γιατί λίγα ξέφωτα υπάρχουν. ;) Γι' αυτό όμως: επειδή τα πρόβατα θα έτρωγαν ότι υπήρχε γύρω από τη βελανιδιά σε ελάχιστο χρόνο, δε νομίζω ότι ένας βοσκός θα τα πήγαινε συνεχώς εκεί. έχεις δίκιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted April 2, 2009 Share Posted April 2, 2009 Πολύ όμορφη η ιδέα σου, αλλά ατσούμπαλη η εκτέλεση. Επιλογές λανθασμένες σε λέξεις, μερικά ορθογραφικά/συντακτικά που πρέπει να διορθωθούν και ρηχή στην απόδωση του δέους και των συμαισθημάτων, παρά το ότι η ιστορία per se είναι πλουσιότατη σε συναισθήματα. Περίμενα κάτι πολύ πιο λυρικό στην εμφάνιση του δράκου, στον θάνατο του δράκου, περίμενα μια αντίδραση απ' τον βοσκό που να του δίνει προσωπικότητα κι όχι μόνο να περιγράφει ποιος είναι αυτός. Εν τούτοις, έχεις μια γόνιμη φαντασία, έχεις Μούσα κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Η δουλειά κι ο πειραματισμός θα σε οδηγήσουν στο να γίνεις πολύ καλός στην συγγραφή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.