Η σελήνη ανατέλλει

[Guest roriconfan]

Είδος: Κωμικό αντι-ιδεαλιστικό παραμύθι

Σεξ: Όχι

Βια: Ναι, αλλά είναι καρτουνίστικη.

Λέξεις: Κάπου 1.500

Σχόλια: Πρόκειται για την συνέχεια του «Ο ήλιος δύει» (θα το βρείτε στις Ιστορίες Φαντασίας), οπότε καλύτερα να διαβάσετε εκείνο το διήγημα πρώτα για να μπείτε στο πνεύμα. Επίσης ακολουθεί κάπως και το ύφος του Απόδραση από το (ΜΠΙΠ) (θα το βρείτε στις Διάφορες Ιστορίες). Μισώ άγρια τα παραμύθια και τις Μανιχαϊστικές επικές ιστορίες. Βγάζω εδώ το άχτι μου. Προσπαθώντας να εξελίξω το α’ πρόσωπο στον τρόπο διεξαγωγής της ιστορίας, δεν υπάρχουν καθόλου περιγραφές αφηγητή ή προσωπικές σκέψεις χαρακτήρων στο διήγημα. Μόνο οι διάλογοι των χαρακτήρων. Οπότε πρέπει να καταλαβαίνετε τι συμβαίνει μόνο από τα λεγάμενά τους.

 

Η σελήνη ανατέλλει

 

Ο Δάμον ο Γενναίος,

απ’ όλους πιο ωραίος,

τους δράκους τους σκοτώνει,

σα νάτανε χαρτόνι,

και σώζει κάθε μήνα

δεσποσύνες μια ντουζίναααα

ΤΟΥΛΟΥΛΟΥ – ΤΟΥΛΟΥΛΟΥ – ΤΟΥΛΟΥΛΟΥ

Ο Δάμον ο Γενναίος,

ήρωας μοιραίος,

τους κλέφτες τους πλακώνει,

σα νάτανε αμόνι,

και μέχρι να σκεφτείς,

έχει φάει δεκατρείιιιιιιις…

 

-…Δεκαπέντε.

-Πάλι το ανεβάσατε αφέντη;

-ΗΗΗ ΑΑΑ ΗΗΗ ΑΑΑ!

-Ακούγεται καλύτερο.

-Μα πώς να βρω ομοιοκαταληξίες αν συνέχεια αυξάνετε τα ανδραγαθήματα σας;

-Δουλειά σου είναι και πληρώνεσαι, οπότε πάψε τα παράπονα. Και βάλε και λίγο παραπάνω πάθος όταν παίζεις την φλογέρα…

-…Φλάουτο είναι.

-ΗΗΗ ΑΑΑ ΗΗΗ ΑΑΑ!

-Ότι είναι, δε με νοιάζει. Να το παίζεις καλύτερα.

-Έχω αλλάξει τόσες φορές την μελωδία που η μούσα μου αρχίζει να με εγκαταλείπει.

-Να τα ξαναφτιάξετε οι δυό σας αλλιώς θα σε εγκαταλείψω κι εγώ.

-ΗΗΗ ΑΑΑ ΗΗΗ ΑΑΑ!

-Και κάνε το γαϊδούρι σου να σκάσει πια. Μου πήρε τ’αυτιά τόση ώρα.

-…Μουλάρι είναι.

-Δε πα να’ναι και ο μπαρμπα-Λουκάκης ο Κανατάς από την Τιμαλφία, μου σπάει τα νεύρα. Κάντο να το βουλώσει.

-Μπρρρ, ήρεμα Κελαηδένιε. Θα σου δώσω το σανό σου σύντομα. Ήρεμα αγόρι μου.

-Σταμάτα να μιλάς στο ζώο, ζώο. Βλέπω το χωριό. Τραγούδα, τραγούδα.

-Μα δεν…

-Τραγούδα λέμε!

 

Ο Δάμον ο Γενναίος,

απ’ όλους πιο ωραίος,

τους δράκους τους σκοτώνει,

σα νάτανε χαρτόνι,

και σώζει κάθε μήνα,

δεσποσύνες μια ντουζίναααα

ΤΟΥΛΟΥΛΟΥ – ΤΟΥΛΟΥΛΟΥ – ΤΟΥΛΟΥΛΟΥ

Ο Δάμον ο Γενναίος,

ήρωας μοιραίος,

τους κλέφτες τους πλακώνει,

σα νάτανε αμόνι,

και μέχρι να σκεφτέντε,

έχει φάει δεκαπέντεεεεεεεε…

 

-Τι λες ρε ηλίθιε; Το σκεφτέντε δεν είναι λέξη.

-Δεν μου δώσατε χρόνο να σκεφτώ την ομοιοκαταληξία.

-Θες να σου πω εγώ τι σκέφτομαι για εσένα τώρα;

 

-ΩΩΩ, ήρθε ο ιππότης! Νάτος! Νάτος ο ήρωάς μας, κατέφτασε! Τρέξτε, τρέξτε χωριανοίιιιιιι! Ήρθε ο σωτήρας μας. Ελάτε να τον υποδεχτούμεεεεε. Φέρτε λουλούδια, φέρτε τα όργανα, φέρτε τις κοπέλες να χορέψουνεεεε.

-Μας είδαν. Θα ασχοληθώ μαζί σου αργότερα. Κάτσε πίσω μου τώρα και απλά φύσα τη φλογέρα σου.

-…Φλάουτο είναι.

-ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ, ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ! ΗΡΩΑ ΜΑΣ! ΣΩΤΗΡΑ ΜΑΣ! ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΜΑΣ!

-Ευχαριστώ, ευχαριστώ, να’στε καλά. Ω, για εμένα αυτό; Α, με σκλαβώνετε. Ναι, ναι, μη σπρώχνεστε, έχει για όλους. Α, σιγά με τα φιλιά. Μη μου ανησυχείτε, τώρα που είμαι εγώ εδώ μη φοβάστε τίποτα. Γιατί με εμένα στο πλευρό σας δεν…

 

Ανόμιτος, Ανόμιτος,

ο ένας και ατρόμητος,

απ’ όπου κι αν περνάει,

σε φωνές ολούς ξεσπάει

 

-Μα τι…

 

ΝΤΡΙΝ, ΝΤΡΑΝ, ΝΤΡΟΝ

Ανόμιτος, Ανόμιτος,

μονάδικος κι ατρόμητος,

ήρθε να σας σώσει

απ’ τον πόνο να λυτρώσειιιιι

 

-ΩΩΩ! ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΗΡΩΑΣ ΗΡΘΕ! ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ! ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΗΡΩΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ! ΠΑΜΕ Σ’ΑΥΤΟΝ! ΠΑΜΕ, ΠΑΜΕ!

 

-Ε, στοπ, πίσω, μη κουνήσει κανένας ρούπι! Εγώ είμαι ο ήρωας σε αυτά τα μέρη. Αυτός θα είναι κάποιος απατεώνας που ήρθε να μου κλέψει την δουλ… το κατόρθωμα.

-Ποιος τολμάει να αποκαλεί τον Ανόμιτο τον Ατρόμητο απατεώνα;

-Εγώ, ο Δάμον ο Γενναίος!

-Α, σε έχω ακουστά. Τα τραγούδια σου ακούγονται πολύ.

-Τα δικά σου όμως καθόλου. Οπότε, πάρε δρόμο. Εδώ είναι η περιοχή μου.

-Όχι πια. Ήρθε η ώρα να πάρει νέο αίμα το καθήκον της υπεράσπισης αυτής της επαρχίας. Και αυτό το νέο αίμα είναι…

-Φύγε μη σου χύσω το νέο σου αίμα πιτσιρίκι! Που θα με βγάλεις και γέρο!

 

-Ήρωες, ήρωες, μη μαλώνετε. Θα σας στείλουμε και τους δύο σας και ο καλύτερος ας αποδείξει την ικανότητα του ενάντια στο τέρας.

 

……………………

 

-Η σελήνη ανατέλλει. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να μπούμε στο δάσος.

-Μετά από εσάς αγαπητέ μου.

-Προηγούνται οι νέοι.

-Από ευγνωμοσύνη το ζητάω.

-Και να μου την φέρεις πισώπλατα; Δε γεννήθηκα χθες.

-Να πάμε πλάι, πλάι;

-Να πάμε… Τραγουδάτε ρε σεις!

 

Ο Δάμον ο Γενναίος,

απ’ όλους πιο ωραίος

ΤΟΥΛΟΥΛΟΥ – ΤΟΥΛΟΥΛΟΥ – ΤΟΥΛΟΥΛΟΥ

Ανόμιτος, Ανόμιτος,

ο ένας και ατρόμητος

ΝΤΡΙΝ, ΝΤΡΑΝ, ΝΤΡΟΝ

 

-Ωραία την παίζετε την άρπα σας αγαπητέ…

-Κελάηδων.

-Ω, τι έκπληξη, έτσι λένε και το μουλάρι μου.

-Ας ελπίσουμε ότι ακούγομαι διαφορετικά.

-Χοχοχο!

-ΗΗΗ ΑΑΑ ΗΗΗ ΑΑΑ!

 

-Αν νομίζεις ότι θα μοιραστώ την αμοιβή μαζί σου, γελιέσαι.

-Μην ανησυχείς τότε γιατί σκοπεύω να την πάρω όλη.

-Και γιατί νομίζεις ότι θα σε αφήσω να το κάνεις αυτό;

-Μα γιατί θα έχω σκοτώσει το τέρας.

-Όχι, εγώ θα το έχω σκοτώσει. Έχω ήδη γράψει και το πώς θα το κάνω. Να και το κείμενο.

-Ω, με προλάβατε αγαπητέ μου. Ακόμα στο προσχέδιο ήμουν εγώ.

-Αρά τα λεφτά δικά μου!

-Όχι ακριβώς.

-Τι όχι ακριβώς, αφού εγώ το σκότωσα, μετά από σκληρή μάχη πολλών ωρών, με τον ιδρώτα μου να τρέχει ποτάμι πριν λουστώ με το πράσινο αίμα του τέρατος κάτω από το σεληνόφως.

-Από βρύα το πράσινο αίμα;

-Μολόχες. Βρωμάει περισσότερο και είναι πιο πειστικό. Έχω ένα φλασκί από δαύτο.

-Εγώ προτιμώ εκείνο το κίτρινο, που φτιάχνουνε κάτι πλανόδιοι από ένα παράξενο πέτρωμα. Βρομοκοπάει μιλάμε.

-Α, ναι, θειάφι θα είναι, πραγματικά βρο… Ε, μην αλλάζεις θέμα! Πως θα πάρεις την αμοιβή ενώ θα το έχω σκοτώσει εγώ το τέρας;

-Πολύ απλά… Θα έχω σκοτώσει τους γονείς του τέρατος, που θα είναι διπλάσιοι σε μέγεθος.

-Χα! Δεν είδε κανείς πάνω από ένα. Πόσο μάλλον και διπλάσιο σε μέγεθος.

-Σάμπως είδανε ένα; Σας παρακαλώ αγαπητέ μου συνάδελφε, ξέρω τα βασικά της δουλειάς. Οι χωρικοί θα πιστέψουνε ότι τους πούμε. Όλα αυτά που νομίζουνε ότι βλέπουνε με τέρατα και μάγισσες και δαίμονες, είναι απλά αποκυήματα της φαντασίας αμόρφωτων που φοβούνται και την σκιά τους.

-Και πάλι, πρέπει να τους πείσεις ότι είναι αληθινά για να εκμεταλλευτείς την αφέλεια τους. Κι αν δεν έχεις αποδείξεις, ξέχνα τα λεφτά.

-Σωστά. Μήπως μπορείτε να μου δώσετε μερικά βοηθήματα;

-Να τα βρεις μόνος σου! Δε θα μου πάρεις την δουλειά κλέβοντας τεχνικές που δούλευα δεκαετίες.

 

-Αφέντες, βρήκαμε ένα ωραίο ξέφωτο.

-Ωραία, ανάψτε φωτιά και ψήσε τα λουκάνικα.

-Έχει φέρει και αυγά ο Κελάηδων. Να τα ψήσω και αυτά;

-Το γαϊδούρι έφερε αυγά;

-… Άνθρωπος είναι.

-Τι; … Με μπερδεύεις. Αν δεν τα έχεις ελέγξει, μην κάνεις τίποτα. Μπορεί να τα έχει ποτίσει ναρκωτικό «κάποιος» για να μας χαλάσει την δουλειά.

-Σε εμένα αναφέρεσαι αγαπητέ μου;

-Όχι… Στο γαϊδούρι.

-ΗΗΗ ΑΑΑ ΗΗΗ ΑΑΑ!

-Μουλάρι δεν είναι;

 

………………………………………

 

-…και τελικά ήτανε ένας βραχνιασμένος σκύλος που είχε πατήσει αγκάθι.

-Χαχα, καλό. Από το τραγούδι σας πραγματικά πίστευα ότι ήταν δαιμονισμένος λύκος.

-Το ίδιο πιστέψανε και οι χωρικοί και τα τσεπώσαμε χοντρά. Αυτά είναι δουλειές.

-Χαχα, πράγματι. Και τελικά πόσο μεγάλος ήταν αυτός ο … λύκος; Σε κάθε χωριό που ακούω το τραγούδι, έχει διασκευές στην μάχη και διαφορετικό μέγεθος.

-Α, εξαρτάται από την χρονιά που το τραγούδησα σε εκείνα τα μέρη. Χρόνο με το χρόνο μεγαλώνει. Πρόπερσι ήταν τρία μέτρα μακρύς, πέρσι τέσσερα, φέτος πέντε. Του χρόνου βλέπουμε.

-Μα δεν ανησυχείτε μην ακούγεται παρατραβηγμένο;

-Κι εγώ έτσι νόμιζα στην αρχή αλλά τελικά όσο πιο υπερβολικό ακούγεται, τόσο περισσότερο αρέσει στον κόσμο. Τι να πω, υπάρχουν πολλά κορόιδα εκεί έξω που όσο πιο πολύ τους φλομώνεις στην υπερβολή, τόσο πιο πολύ σε προτιμάνε.

-Χαχα, πράγματι. Εις υγείαν των εύπιστων.

-Και καλή σταδιοδρομία στα έπη σου συνάδελφε.

-ΗΗΗ ΑΑΑ ΗΗΗ ΑΑΑ!

 

-Ε! Κόφτε λίγο την πάρλα και γράψτε και το τραγούδι! Σε λίγες ώρες πρέπει να γυρίσουμε στο χωριό και θέλω να τους αφήσει το κατόρθωμά μου με ανοικτό το στόμα.

-Μη ξεχάσεις το σημείο που κάνω τριπλή εναέρια κωλοτούμπα, Κελάηδε.

 

-Μάλιστα, αφέντη.

-Δε το ξεχνάω, μην ανησυχείτε. Είναι άλλωστε το αποκορύφωμα της μάχης.

 

-Βαρέθηκα να είμαι ξάπλα. Δε κάνουμε και ένα περίπατο να περάσει η ώρα;

-Να χωνέψουμε και τα λουκάνικα.

-Ναι, βέβαια, τόσες ώρες πολεμούσαμε άλλωστε.

-Μα φυσικά…

 

…………………………………

 

-… οπότε δε πάει στο διάολο είπα; Να δουλεύω στα χωράφια όλο τον χρόνο σαν το σκυλί και να τα παίρνει σχεδόν όλα ο τοπικός άρχοντας; Φόρεσα την πανοπλία του παππού μου που ήταν μισθοφόρος πολεμιστής, προσέλαβα έναν τροβαδούρο και πήρα σβάρνα τα χωριά. Πλέον, βγάζω ξεκούραστα χρήματα και κάνω και όνομα.

-Κάπως διαφορετικά σκέφτηκα εγώ αγαπητέ μου. Ο πατέρας μου ήταν ιερέας που για χρόνια τον άκουγα να δίνει υποσχέσεις λύτρωσης στους πιστούς και φοβέρες αιώνιας καταδίκης στους αμαρτωλούς. Σαν σκυλάκια τον κοιτούσανε όλοι, μόνο επειδή μιλούσε υπερβολικά. Οπότε, πήρα κι εγώ τους δρόμους. Από την μια κάνω έτσι και ταξίδια που μου αρέσουν περισσότερο από το να κηρύττω σε ένα ασήμαντο χωριουδάκι όλη μου την ζωή. Από την άλλη, δίνω ελπίδα στους ανθρώπους καταπραΰνοντας τους φόβους τους.

-Χαζομάρες, ένας ψεύτης σαν εμένα είσαι που βγάζεις κέρδος από την αφέλεια των απλών ανθρώπων. Μη μου το γυρίζεις στην φιλανθρωπία εμένα.

-Κάνετε λάθος. Μεγάλο μέρος των χρημάτων θα το δίνω σε φτωχούς. Και άλλωστε, αν από μια απλή παραίσθηση ξεκινάει ο φόβος και η παράνοια του ανθρώπου για το άγνωστο, τότε αν μπορεί ένα αθώο ψέμα να το διορθώσει και να χαρίσει την γαλήνη στην βασανισμένη ψυχή τους πιστεύω ότι αυτό που κάνω έχει υπερκόσμιο χαρακτήρα και…

-Ε, τι είναι αυτό εκεί;

-Κάποιος που χτυπιέται; Ναι, ένας άντρας που κουνάει γρήγορα ένα σπαθί στον αέρα είναι.

-Νομίζω ότι βρήκαμε το τέρας μας. Ένας τρελός να κουνάει ένα σπαθί τα βράδια είναι μόνο.

-Πάμε να τον διώξουμε. Αν τον ξαναδούνε άλλα βράδια εδώ, θα λένε ότι δεν κάναμε την δουλειά μας.

-Σωστά, πάμε.

-Μετά από εσάς αγαπητέ μου.

-Προηγούνται οι νέοι.

-Από ευγνωμοσύνη το ζητάω.

-Και να μου την φέρεις πισώπλατα;

-Πάμε πλάι, πλάι πάλι;

-Πάμε…

 

…………………………….

 

-Αίμα… Κρέμα… Δέμα… Ρέμα… Και του έχυσε το αίμα, αρκετό να γεμίσει ρέμα… Καλό…

-Κάτι που να κάνει ομοιοκαταληξία με το «κωλοτούμπα», γνωρίζετε;

-Μμμ… Θρούμπα.

-ΦΥΓΕ! ΦΥΓΕ!

-…Είπες κάτι;

-Τι πράγμα;

-Νομίζω ότι άκουσα να μου λες να φύγω.

-Δεν είπα τίποτα.

-Μπα. Θα με πείραξε το προχωρημένο της ώρας.

-Ξεκουραστείτε λίγο, ας το γράψετε και το μεσημέρι το κατόρθωμα.

-Αποκλείεται, δε θα με πληρώσει ο αφέντης τότε.

-Σας πληρώνει αρκετά τουλάχιστον;

-Μπα, τρίχες. Αλλά από το να πέθαινα στην ψάθα, καλά είναι κι έτσι.

-Συνάδελφε, πιστεύω ότι θα έπρεπε να είστε πιο απαιτητικός μαζί του. Βλέπω ότι σας χλευάζει συνέχεια και τώρα ότι σας κακοπληρώνει κι από πάνω.

-Θα με απολύσει αν πω τίποτα.

-Ανοησίες! Όλη του η φήμη σε εσάς βασίζεται. Αν δεν ήταν τα τραγούδια σας, δε θα τον ήξερε κανένας. Εσείς είστε που τον κάνατε αυτό που είναι. Κατά κάποιο τρόπο, εσείς είστε ο πραγματικός ήρωας.

-Και πάλι, αν πω τίποτα θα με διώξει.

-Αμφιβάλλω. Κάθε τροβαδούρος έχει συγκεκριμένο στυλ τραγουδιού για τον ιππότη του. Αν διαλέξει έναν άλλον στα γρήγορα, θα έχει πλέον τραγούδια με ύφος που θα είναι σαν να αφορούνε κάποιον άλλον ήρωα με το ίδιο όνομα.

-Μπα, δεν έχω και τόσο πια ξεχωριστό ύφος. Υπάρχουν σαν εμένα χιλιάδες. Το τοριανό οκτασύλλαβο ασκώ, όπως τόσοι άλλοι στην πιάτσα.

-Πραγματικά όμως, μέχρι να βρει έναν τέτοιο, πόσο χρόνο θα χάσει; Πόσα τραγούδια άλλων ηρώων θα έχουνε μέχρι τότε κατακτήσει τις καρδίες των ανθρώπων;

-Μα τι ακριβώς προσπαθείς να μου πεις τόση ώρα;

-Ότι σε έχει ανάγκη. Ότι είσαι πιο σημαντικός για αυτόν από όσο σου δίνει να νομίζεις. Ότι αξίζεις περισσότερα από αυτά που σου προσφέρει.

-…Ότι είμαι κορόιδο…

-ΗΗΗ ΑΑΑ ΗΗΗ ΑΑΑ!

 

………………………………

 

-ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ! ΔΕ ΘΑ ΜΕ ΝΙΚΗΣΕΤΕ!

-Πωπω, τι μαύρα χάλια έχει τούτος; Κοίτα ρούχα. Κοίτα μούτρα.

-Ε, μπάρμπα, σταμάτα λίγο. Θέλουμε να σου μιλήσουμε.

-ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΛΕΜΑΩ ΤΑ ΔΙΑΟΛΙΑ, ΔΕ ΒΛΕΠΕΤΕ;

-Τα ποια;

-Ε… Ναι, ότι πεις… Μπορείς σε παρακαλώ να πας να τα πολεμήσεις αλλού; Οι χωρικοί έξω από το δάσος κάνουνε παράπονα ότι … εεε … κάνεις θόρυβο.

-ΔΕ ΦΕΥΓΩ! ΔΕ ΦΕΥΓΩ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ! ΟΠΟΥ ΝΑ’ΝΑΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΞΕΠΡΟΒΑΛΕΙ! ΟΠΟΥ ΝΑ’ΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΤΗΣ ΘΑ ΔΙΩΞΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ, ΘΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΜΕ!

-Α, καλά… Πάρε δρόμο γέρο και πες αλλού αυτές τις αρλούμπες.

-Περίμενε, έναν τρελό δεν τον πείθεις με το ζόρι. Πρέπει να πολεμάς την τρέλα με τρέλα.

-Λες;

-Βεβαίως, κοίτα… Τρανέ ιππότη, η αγαπημένη σου μας έστειλε. Σε περιμένει έξω από το δάσος. Παραδέχεται την αξία σου και σε καρτερεί.

-ΣΟΒΑΡΑ;! ΣΟΒΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗΝ; ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ! ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;

-Εεε… Δε μπορεί να έρθει στο μπαλκόνι γιατί φοβάται τα στοιχεία. Πήγαινε να την συναντήσεις, σε περιμένει.

-ΑΝ ΛΕΤΕ ΨΕΜΑΤΑ…

-Ε, ήρεμα που σημαδεύεις με αυτό.

-…ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΑΚΡΙΒΑ! ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΤΙΜΗ ΜΟΥ, ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΑΛΡΕΪ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΗΜΟΥ.

-Του ποίου; Πρώτη φορά τον ακούω.

-Κάνε ησυχία, ντε… Ναι, ορκιζόμαστε ότι είναι αλήθεια, ω τρανέ ιππότη. Πήγαινε να βρεις την αγαπημένη σου. Σε περιμένει προς εκείνη την κατεύθυνση.

-ΑΝΝΑ ΠΟΥΤΑΡΙΚΟΒΑ! ΕΡΧΟΜΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ! Η ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΣΟΥ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΑΝΤΑΞΙΟ ΤΑΙΡΙ ΤΗΣ!

-Άννα Πουταρίκοβα; Εκείνη η σπαστικιά γριά αρχόντισσα δεν είναι; Γνωστή και σαν Άννα η Πουτάν…

-…ΑΝΤΙΟ ΜΟΥΡΙΑ ΜΟΥ! ΑΝΤΙΟ ΚΑΘΡΕΦΤΗ! ΣΤΟΝ ΑΓΥΡΙΣΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΑ! ΠΑΜΕ ΣΠΑΘΙ ΜΟΥ! ΚΑΛΟ ΜΟΥ ΜΑΝΤΗΛΙ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΞΑΝΑΣΜΙΞΕΙΣ ΚΙ ΕΓΩ ΚΙ ΕΣΥ ΜΕ ΤΟ ΕΤΑΙΡΟ ΗΜΙΣΥ ΜΑΣ!

-Ο τύπος τα έχει εντελώς χαμένα μιλάμε.

-Καλή ζωή να έχεις γενναίε ιππότη!

-Όση του απέμεινε… Μιλάμε είναι κάπου 80 χρονών, πόση να έχει;

-Μα θα σταματήσεις επιτέλους να χαλάς την ψευδαίσθηση; Ο άνθρωπος αυτά πιστεύει, αυτά κάνει.

-Ε, και;

-Του αξίζουν περισσότερα από το να χαραμίζει την ζωή του εδώ.

 

………………………………

 

-Μου αξίζουν περισσότερα από το να χαραμίζω την ζωή μου εδώ.

-ΦΥΓΕ ΤΡΟΒΑΔΟΥΡΕ! ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΘΕΣΗ ΕΔΩ!

-Να το πάλι… Κελάηδων…

-ΗΗΗ ΑΑΑ ΗΗΗ ΑΑΑ!

-…Όχι εσύ αγόρι μου. Κελάηδων, ακούω φωνές.

-Φωνές;

-Ναι, και μου λένε να φύγω. Ή να ξεφύγω καλύτερα.

 

-Ξημέρωσε παίδες. Το νικήσαμε το τέρας και επιστρέψαμε νικητές. Πού είναι τα τραγούδια μας;

-Αφέντη, θέλω αύξηση.

-Αύξηση; Πως σου ήρθε ξαφνικά αυτό;

-Χαραμίζω το ταλέντο μου με τα ψίχουλα που μου δίνεις. Θέλω περισσότερα.

-Άλλο και τούτο… Ρε Κελάηδων…

-ΗΗΗ ΑΑΑ ΗΗΗ ΑΑΑ!

-… Σκάσε εσύ, στο άλλον μιλάω!… Ρε Κελάηδων, τι του είπες και τον ξεσήκωσες;

-Την αλήθεια.

-Για μάζευ’τον, τον δικό σου.

-Μα δεν έκανε τίποτα κακό αγαπητέ μου.

-Κατάλαβα, στο κόλπο είσαι κι εσύ.

-Ποιο κόλπο;

-Θέλω αύξηση.

-Σκάσε ζώο! … Σε εσένα μιλάω, όχι στο γαϊδούρι.

-…Μουλάρι…

-Δεν με νοιάζει, ζώα και τα δύο είστε. Σε περιμάζεψα από τον δρόμο που έβγαζες μετά βίας αρκετά για να ζήσεις με τα χαζοτράγουδά σου. Σε ταΐζω και σε ποτίζω και τώρα σαν κορόιδο, μεγαλύτερο και από τους χωρικούς που πιστεύουν τις αρλούμπες σου, κάθεσαι και ακούς αυτούς εδώ. Κόλπο είναι ρε χαζέ, βαλθήκανε να σε διώξουνε για να ακούγονται μόνο τα δικά τους τραγούδια. Μπράβο όμως κι εσύ, να μου το παίζεις φίλος για να με μαχαιρώσεις πισώπλατα έτσι.

-…Συνάδελφε, δεν…

-Θα τους ακούσεις, και θα βρεθούμε και οι δύο πάλι να ζητιανεύουμε, και αυτοί θα επωφεληθούνε εις βάρος της αφέλειάς σου.

-…Αφέντη, δεν είναι έτσι…

-Σιωπή! Τόσες δεκαετίες γυρίζω τον κόσμο. Μόνο εκμετάλλευση βλέπω όπου κι αν πάω. Αυτό βλέπω να γίνεται κι εδώ, αυτήν την στιγμή που μιλάμε.

-Ή απλά βλέπεις αυτά που μόνο θέλεις να βλέπεις αγαπητέ μου. Μη κάνεις σαν τον δύστυχο εκεί πίσω που είχε πείσει τον εαυτό του, κι εγώ δεν ξέρω τι παραισθήσεις.

-Σιωπή απατεώνα! Κι εσείς, ζώο άλφα και ζώο βήτα, μαζεύτε τα να φύγουμε…

-ΦΥΓΕ! ΦΥΓΕ!

-… Και μη τολμήσετε να φανείτε στο χωριό και να μας πάρετε την αμοιβή. Θα γίνει χαμός!

-Μουλαρώσατε πιο πολύ κι από το ζώο αγαπητέ μου.

 

-Αφέντη, να τους αφήσουμε να φύγουνε;

-Ε, τι άλλο να κάνουμε; Να τον δείρουμε; Αυτό είναι επιβολή της άποψής μας και δεν είναι πραγματική βοήθεια. Οι άνθρωποι δεν μπορούνε να αλλάξουνε αν δεν θέλουνε να αλλάξουνε.

-Κρίμα πάντως. Ο καημένος ο Μελήχιος…

-Ποιος είναι ο Μελήχιος;

-Ο τροβαδούρος του. Έχει και όνομα ξέρετε. Απλά όλο του το ταλέντο γίνεται αόρατο δίπλα σε εκείνον τον εκμεταλλευτή απατεώνα.

-…Μελήχιος; Τι σύμπτωση, έτσι λέγανε και το γαϊδούρι μου στο χωρίο...

 

-Προχώρα ζώο. Ναι, έτσι, με σκυμμένο το κεφάλι. Αυτήν είναι η θέση σου.

-ΦΥΓΕ ΤΡΟΒΑΔΟΥΡΕ! ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΘΕΣΗ ΕΔΩ!

-Μμμ ……………

-ΗΗΗ ΑΑΑ ΗΗΗ ΑΑΑ!

 

…………………………

 

-ΠΟΥΤΑΡΙΚΟΒΑΑΑ! ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ;! ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ! Η ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥΟΥΟΥΟΥ! ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ! ΣΕ ΚΑΡΤΕΡΩΩΩΩΩΩΩ! …………..

Edited March 24, 2009 by roriconfan

[Cassandra Gotha]

Τρελό, με καλή ιδέα (μου αρέσει η κωμική πλευρά των ηρώων αλλά και "ηρώων"). Οι συνεχείς εναλλαγές σκηνών όμως με κούρασε, αν και είναι ένα τέχνασμα που γενικά μ' ευχαριστεί. Μάλλον το παράκανες.

Και σε γενικές γραμμές, η ιστορία σου δεν μου άρεσε πολύ, σα να μην είχε νόημα, σα να μην οδήγησε πουθενά. Τέλειωσε και είπα "Ε, ωραία. Και;"

Το θέμα 'Τραγούδι" ενώ λειτούργησε πολύ καλά σε όλη την ιστορία, στο τέλος σα νά 'χασε την αξία του. Μου φάνηκε, σα να του πήρε το ρόλο κάποιος άλλος. Ο βάρδος; Ο βλαμμένος ιππότης που ψάχνει τη Δουλτσινέα του; Δεν ξέρω.

 

Και επειδή το είδα πρόσφατα και σε άλλον, σας παρακαλώ, σταματήστε να γράφετε το χωριό "χωρίο"! :tongue:

[DinoHajiyorgi]

Roriconfan, μισείς άγρια τα παραμύθια και τις Μανιχαϊστικές επικές ιστορίες; Ρωτάω για να είμαι σίγουρος, δεν γίνεσαι κι εσύ λίγο πιο ξεκάθαρος, όλο μασάς τα λόγια σου.

 

Η ιστορία σου μου άρεσε, και πέτυχες αυτό που ήθελες – δηλαδή να μας τη διηγηθείς όλη με διάλογους, αν και κάπου στη μέση δυσκολεύτηκα να πιάσω πως οι δύο βάρδοι και οι δύο ιππότες τα λέγανε μεταξύ τους χώρια.

 

Για το ίδιο το διήγημα, θα έλεγα πως ναι, περνάει κάποιος ευχάριστα διαβάζοντας το, με το που τελειώνει όμως φεύγει αμέσως από την μνήμη γιατί ακριβώς δεν έχει να μας πει κάτι συγκροτημένο. Τελειώνει…ατέλειωτο, σε σχέση με τους δύο (τέσσερις) πρωταγωνιστές, και τελειώνει λάθος, κατά τη γνώμη μου, με τον τρελό ιππότη ο οποίος δεν είναι η ιστορία μας.

[ntoing]

Νομίζω ότι ήταν μία από τις πιο "ζωντανές" ιστορίες του διαγωνισμού και αρκετά αστεία. Συγχαρητήρια!

[Sonya]

Ρορίκο, ρορίκο...

 

Είσαι η προσωποποίση της εκούσιας κατστροφής.

 

Εξηγώ: παίρνεις μια ιδέα, να σατιρίσεις τους μεγάλους ήρωες κλπ μέσω των βάρδων, κάτι το οποίο έκαναν με τόση επιτυχία οι Monty Python με το γνωστό 'Brave Sir Robin' και του αλλάζεις τα φώτα.

 

Γιατί, βρε καλό μου παιδί; Γιατί τόσο τραβηγμένο απ' τα μαλλιά και τα νύχια των ποδιών μέχρι που αναφωνεί ο δύσμοιρος αναγνώστης "ΕΛΕΟΣ"; Το ξεκινάς υπέροχα, με χαζοχαρούμενα τραγουδάκια κι ένα πολύ γαμάτο νόημα στο όλο θέμα του διαγωνισμού, το πώς εν τέλει είναι τα φολκλορικά τραγούδια που γράφουν την ιστορία στις καρδιές των λαών. Και κάπου στη μέση, μπλέκεις μπουρζουαζία με προλεταριάτο και τα δικαιώματα της εργατιάς και το καταστρέφεις. Βάζεις και τον Δον Κιχώτη με την Πουταρίκοβα και το κάνεις ακόμα χειρότερο.

 

Έχεις καλές ιδέες. Απλά, αντί να γράφεις για να ικανοποιηθείς εσύ, γράφεις για να πείσεις τους άλλους ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΙΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΑΤΙΚΟΥΣ ΗΡΩΕΣ!!!

 

Το ξέρουμε, Ρορίκο. Και να μην το ξέραμε, φροντίζεις να το υπερβάλλεις beyond any doubt!

[Guest roriconfan]

η ιστορία σου δεν μου άρεσε πολύ, σα να μην είχε νόημα, σα να μην οδήγησε πουθενά.

Δεν είχε;;;

 

 

 

Το θέμα 'Τραγούδι" ενώ λειτούργησε πολύ καλά σε όλη την ιστορία, στο τέλος σα νά 'χασε την αξία του. Μου φάνηκε, σα να του πήρε το ρόλο κάποιος άλλος. Ο βάρδος; Ο βλαμμένος ιππότης που ψάχνει τη Δουλτσινέα του; Δεν ξέρω.

 

Βασικά, το τραγούδι αντικαταστάθηκε από την ιδέα της εξαπάτισης αλλά αφού δε το κατάλαβες blame the writer.

 

 

 

 

Για το ίδιο το διήγημα, θα έλεγα πως ναι, περνάει κάποιος ευχάριστα διαβάζοντας το, με το που τελειώνει όμως φεύγει αμέσως από την μνήμη γιατί ακριβώς δεν έχει να μας πει κάτι συγκροτημένο. Τελειώνει…ατέλειωτο, σε σχέση με τους δύο (τέσσερις) πρωταγωνιστές, και τελειώνει λάθος, κατά τη γνώμη μου, με τον τρελό ιππότη ο οποίος δεν είναι η ιστορία μας.

Εμένα μου φάνηκε ολοκληρωμένο. Αν φυσικά δε σου αφήνει συναισθήματα για το κωμικοτραγικό της όλης υπόθεσης, ναι, είναι πράγματι μισοτελειωμένο. Παράθεσα μια κατάσταση και άφησα τα συμπεράσματα στον αναγνώστη και όχι σε ένα μεστό τέλος (που φυσικά, αργότερα θα έχει συνέχεια)

 

 

 

Έχεις καλές ιδέες. Απλά, αντί να γράφεις για να ικανοποιηθείς εσύ, γράφεις για να πείσεις τους άλλους ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΙΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΑΤΙΚΟΥΣ ΗΡΩΕΣ!!!

 

Το ξέρουμε, Ρορίκο. Και να μην το ξέραμε, φροντίζεις να το υπερβάλλεις beyond any doubt!

Υποθέτεις ότι δεν ικανοποιούμαι να πείθω τους άλλους...

Edited March 26, 2009 by roriconfan

[lizbeth_covenant]

Ρορίκο εμένα μου άρεσε…

Είχε πλάκα, το νόημά του ήταν πολύ δυνατό. Μου άρεσε που σύνδεσες το παλιό σου διήγημα με αυτό και το τέλος μου ταίριαξε και μου φάνηκε αστείο!

Βέβαια όλοι αυτοί οι διάλογοι με κούρασαν σε κάποια σημεία! Όπως δεν μπορώ εύκολα να διαβάσω ένα θεατρικό έργο(γιατί άλλωστε είναι γραμμένο για να παιχτεί και όχι να διαβαστεί) έτσι κι εδώ. Απ’ την άλλη, εντάξει, ήταν πρωτότυπο να το γράψεις έτσι..Αφού αυτό ήθελες!

[Παρατηρητής]

Τώρα τι να σου πω εσένα; Τι να πει κάποιος που αγαπά τα παραμύθια και τις μανιχατέτοιες-δεν ξέρω πως τις αποκαλείς- ιστορίες σε κάποιον που είναι ενάντιος σε αυτά; Από την άλλη όμως τι να πει κι ένας σάτυρος για έναν άλλο σάτυρο; Με έχεις φέρει σε αδιέξοδο.

Τέλοσπάντων, ας γράψω τις εντυπώσεις μου

 

Τα Καλά: Πολύ γέλιο, από την αρχή ως το τέλος. Πετυχημένο χιούμορ, απίθανες ατάκες, αφάνταστα διασκεδαστικό. Έργο που τα διαβάζεις ξανά και ξανά για να γελάσεις. Το τραγούδι στην αρχή αληθινό άσμα! Και όντως το "δίηγημα" έχει πολύ ζωντάνια.

Τα Κακά. Τι δομή είναι αυτή; Μη μου πεις ότι το θεωρείς διήγημα εσύ ο ίδιος. Εμένα μου μοιάζει με έτοιμο σενάριο για κόμικ ή για θεατρικό. Τι από τα δύο είναι τελικά; Αν είναι θεατρικό γιατί τουλάχιστον δεν έβαλες τα ονόματα μπροστά από κάθε σειρά να καταλαβαίνουμε ποιος μιλάει. Αστείο, διασκεδαστικό αλλά και μεγάλη ζαλάδα, τόσο που αφήνεις τους χαρακτήρες από το νου σου και απλώς διαβάζεις τις ατάκες για να γελάσεις.

Και το τέλος. Βάλε κι ένα ρημάδι τέλος σε καμιά ιστορία!

Σε γενικές γραμμές το διασκέδασα αλλά δεν το ευχαριστήθηκα ίσως από θέμα δομής και πλοκής. Φτιάξε το λίγο καλύτερα για να γίνει περισσότερο απολαυστικό.

 

ΥΓ: πρεπει να οργανώσουμε ένα write off οι δυο μας

Edited March 26, 2009 by Παρατηρητής

[Guest roriconfan]

Αν είναι θεατρικό γιατί τουλάχιστον δεν έβαλες τα ονόματα μπροστά από κάθε σειρά να καταλαβαίνουμε ποιος μιλάει.

Η μισή πλάκα είναι να καταλαβαίνεις ποιος λέει τι. Υποτίθεται ότι ο καθένας χρησιμοποιεί λέξεις-κλειδιά που αποκαλύπτουνε ποιος είναι ποιος (αγαπητέ μου, ζώο, αφέντη) και χωρίς να το λέει. Είμαι σίγουρος ότι με ένα δεύτερο διάβασμα οι χαρακτήρες θα ξεχωρίζουνε αμέσως.

 

Και το τέλος. Βάλε κι ένα ρημάδι τέλος σε καμιά ιστορία!

Ε, όχι και τώρα να μου πεις ότι πρέπει η ιστορία να είχε πιο ολοκληρωμένο τέλος. Τι άλλο πια να έκανα, να τους σκότωνα όλους; Αναλύω μια κατάσταση μέχρι εκεί που πάει και μετά την αφήνω να εξεληχθεί η ιστορία σε άλλο διήγημα, βασισμένο σε άλλη κατάσταση. Αν μου θέλατε πιο ολοκληρωμένο τέλος, μπορώ με ευκολία να απαντήσω ότι μόνο αν τους σκότωνα όλους θα γινόταν αυτό (και όχι, δεν υπάρχουν νεκραναστήσεις στα έργα μου... πέρα φυσικά από την Περιστέρα που δεν ήταν ποτέ θνητή και μοιράζει την αθανασία).

[Παρατηρητής]

Ε, όχι και τώρα να μου πεις ότι πρέπει η ιστορία να είχε πιο ολοκληρωμένο τέλος.

 

Αυτό να μου πεις...Απο τη στιγμή που ούτε και αρχή δεν έχει το έργο πώς να έχει τέλος; Σωστά, δεν μιλάμε για διήγημα.

[Guest roriconfan]

Άλλη φορά, θα γράφω τα άπαντα κάποιου... από την γέννηση μέχρι τον θάνατο και το γύρισμα της ζωής του σε ταινία.

[constantinos]

ΤΟΥΛΟΥΛΟΥ-ΤΟΥΛΟΥΛΟΥ-ΤΟΥΛΟΥΛΟΥ

 

Από τις καλές ιστορίες της σοδειάς σ’ ένα είδος που ο roricos το κατέχει και το γουστάρει. Γέλασα είναι αλήθεια και νομίζω ότι μαζί με του Ντίνου τούτοι οι διάλογοι είναι τζετ! Μοναδική ένσταση η ανικανότητα του συγγραφέα να υποτάξει (και να εντάξει) το χαβαλεδιάρικο ύφος στα πλαίσια της ιστορίας έτσι που να μην προβάλει υπερβολικό. Τέλος, λίγη αφήγηση για να μην μπερδευόμαστε δεν βλάπτει.

 

ΗΗΗ ΑΑΑ ΗΗΗ ΑΑΑ!

[Guest roriconfan]

Μοναδική ένσταση η ανικανότητα του συγγραφέα να υποτάξει (και να εντάξει) το χαβαλεδιάρικο ύφος στα πλαίσια της ιστορίας έτσι που να μην προβάλει υπερβολικό.

Για γίνε πιο συγκεκριμένος μάστορα. Ποια υπερβολή; Η ιστορία με το ζόρι έχει κάτι το φανταστικό ή υπερβολικό. Μήπως εννοείς τον βολικό διισμό που διακατέχει το καστ;

[constantinos]

Εννοώ το υπερβολικό χαβαλεδιάρικο ύφος, το πολύ εφηβικό χιούμορ, την προσέγγιση του τελειόφοιτου λυκείου που προσπαθεί να σπάσει πλάκα με τη "σοβαρότητα" των άλλων ;)

[Guest roriconfan]

Το προσωπικό γούστο δηλαδή ήταν η αιτία που δε σου άρεσε παντελώς. Οκ, τώρα έγινες σαφής.

 

Μα υπάρχει πιο ώριμο χιούμορ (πανεπιστημίου; ) ; Αν έγραφα ότι ένας μαθηματικός κόβει δέντρα υψώνοντας τετράγωνα στα κλαδιά τους, θα ήταν πιο καλό χιούμορ;

 

Η ιστορία στόχευε να είναι χαβαλέ, ποτέ δε πήγαινα για κάτι το σοβαρό. Απλά μέσα στο χαβαλέ, πετάω και δύο μυνήματα.

Edited March 26, 2009 by roriconfan

[khar]

Νομίζω ότι αυτό το διήγημα το δούλεψες περισσότερο. Η σάτιρα είναι πολύ καλή και οι χαρακτήρες εξαιρετικοί, αλλά υπάρχει έλλειμα πλοκής και στόχου, με αποτέλεσμα μετά από κάποιο σημείο να αισθάνεσαι ότι το διήγημα έχει χαλαρώσει πολύ. Νομίζω ότι αν τελείωνε μέσα στο δάσος με τους ήρωες να κανονίζουν τον τρόπο που θα εισπάξουν την αμοιβή θα ήταν πιο σφιχτό. Αν μάλιστα εμφανιζόταν και κανένα πραγματικό θηρίο,ίσως να είχες την ευκαιρία να σχολιάσεις περισσότερο τους «ήρωες» ιππότες. Ο ατελείωτος διάλογος με μπέρδεψε σε κάποια σημεία και χρειάστηκε προσπάθεια για να μη χάσω το νόημα. Μάλλον δεν τιαριάζει σε τόσο μεγάλα κείμενα.

[Guest roriconfan]

Νομίζω ότι αν τελείωνε μέσα στο δάσος με τους ήρωες να κανονίζουν τον τρόπο που θα εισπάξουν την αμοιβή θα ήταν πιο σφιχτό. Αν μάλιστα εμφανιζόταν και κανένα πραγματικό θηρίο,ίσως να είχες την ευκαιρία να σχολιάσεις περισσότερο τους «ήρωες» ιππότες.

 

ΑΑΑ, πολύ ηθικοπλαστικό κλισέ. Μακριά, με τίποτα.

 

... και που είναι το αρχείο με τα σχόλια σου khar; Σε όλους τους άλλους έβαλες, εγώ γιατί στην απ'έξω;

Edited March 26, 2009 by roriconfan

[khar]

ΑΑΑ, πολύ ηθικοπλαστικό κλισέ. Μακριά, με τίποτα.

 

... και που είναι το αρχείο με τα σχόλια σου khar; Σε όλους τους άλλους έβαλες, εγώ γιατί στην απ'έξω;

 

Εδώ εσύ ανέβασες μόνο τους διαλόγους και έκρυψες το υπόλοιπο διήγημα και φωνάζεις για το αρχείο;

 

 

 

Πέρα από την πλάκα, τόσο τα τραγούδια όσο και οι διάλογοι μού φαίνονται ικανοποιητικά. Επιπλέον, είμαι σίγουρος ότι υπάρχει κάποια υπόγεια φλέβα που τα ενώνει με κάποιο κομμάτι του εαυτού σου από το οποίο αντλούν ζωή και αν τα πειράξει τρίτο χέρι θα μαραζώσουν. Θα αρκεστείς λοιπόν στις δομικές παρατηρήσεις.

[kitsos]

Λοιπόν, είναι καλό. Μπορεί ο συνεχόμενος διάλογος κάπου να μπερδεύει τον αναγνώστη και προς στιγμήν να σε κάνει να ψάχνεσαι (ποιος μιλάει τώρα ρε παιδιά! και άλλα τέτοια) αλλά είναι καλό και διαβάζεται ευχάριστα. Νομίζω πως είναι ένα πετυχημένο πείραμα.

 

 

ΥΓ: πρεπει να οργανώσουμε ένα write off οι δυο μας

Αυτό θέλω να το δω!

[DinMacXanthi]

Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες, δουλεμένο διήγημα, αστείοι διάλογοι (ειδικά το πρώτο μισό) και εγώ δεν μπερδεύτηκα καθόλου για το ποιός μιλάει (μόνο μια πρόταση. Τέσπα)

Γνώμη μου. Αυτό το κόλλημα για ηθικοπλασίες, ΑσπροΜαύρο και λοιπά, σε πάει πίσω στην γραφή σου. Πνίγεις τις ιδέες και τις προοπτικές σου βάζοντας από πάνω τους ιδεωδη που δεν έχουν λόγο ύπαρξης για τους αναγνώστες. Αν εσύ την βρίσκεις, είναι άλλο θέμα. Ειδικά ο τρόπος που απορρίπτεις την ιδέα του KHAR δείχνει αυτό. Κι εγώ σκέφτηκα τι ωραία θα ήταν να εβγαινε το τέρας εκεί που αυτοί τα συζητούσαν μεταξύ τους. Αλλά ξαφνικά το θέμα έγινε το δίκιο του εργάτη, (φέρνοντας στο μυαλό μου τον Τσάκωνα που τα χώνει στον καφετζή-Ινστρούκτορα που βάζει ιδέες στο μυαλό του Τάσου Κωστή για επαναστάσεις, προλεταριους, γουατεμάλες και άλλα τέτοια κορυφαία σε μια cult B-Movie του 80) και άντε γεια από κει και πέρα.

 

Είπαμε δεν βάζεις κάθαρση αλλά αυτή η ιστορία έχει σίγουρα αρχή και θα μπορούσε να έχει και κάτι αποδεκτό για τέλος. Δεν το βλέπω. Μόνο στο τέλος εμφανίζεται ένας άγνωστος που φωνάζει στην Πουτικοβα.

"Ποιός είναι; Ποιός; Εκείνος του "Ο Ήλιος Δυει"; Κι εγώ γιατί πρέπει να τον ξέρω;"

Θα μπορούσε να πει κάποιος που δεν είχε διαβάσει εκεινη την ιστορία και δεν έχει λόγο να διαβάσει και κάτι παραπάνω για να βγάλει νόημα, έχει αλλά 14 φάντασυ να διαβάσει μέχρι την Τετάρτη. Κοινώς είναι φάουλ η χρήση της άλλης ιστορίας. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕΣ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ! Και το πρώτο πρόσωπο δούλεψε πάρα πολύ καλά.

 

 

Υ.Γ. Παρεμπιπτόντως, δεν υπάρχει φάντασυ στην ιστορία technically. Κάτι τύποι που δουλεύουν χωρικούς για να πάρουν λεφτά δεν είναι φάντασυ. Είναι ρεαλισμός, βαριά βαριά φολκλορεαλισμός!

 

[Guest roriconfan]

 

Υ.Γ. Παρεμπιπτόντως, δεν υπάρχει φάντασυ στην ιστορία technically. Κάτι τύποι που δουλεύουν χωρικούς για να πάρουν λεφτά δεν είναι φάντασυ. Είναι ρεαλισμός, βαριά βαριά φολκλορεαλισμός!

Βασικά υπάρχει. Κάτι φωνές...

[kitsos]

Α κάτι που ξέχασα να ρωτήσω. Από πότε τα μουλάρια κάνουν “ΗΗΗ ΑΑΑ ΗΗΗ ΑΑΑ” έχω χάσει επεισόδιο στη θεωρία της εξέλιξης;

[Guest roriconfan]

Ήταν μαγικό το μουλάρι για να είναι φάντασι η ιστορία αρά και εντός θέματος.

Ή ο τροβαδούρος δεν παραδεχόταν ότι ήταν γαϊδούρι... το ζώο, όχι αυτός.

Ή ο συγγραφέας μεγάλωσε με ζώα που δεν περιλαμβάνανε μουλάρια (τα κανονικά) για να κάνει διατριβή πάνω στα γκαρίσματα τους.

[Solonor]

Ξεκινά καλά. Τα τραγούδια έχουν πλάκα, οι διάλογοι κυλούν και τα αστεία με κέρδισαν. Γενικά ως εκεί που μπουκάρουν στο δάσος μου άρεσε πολύ. Μετά η κωμική πλευρά της υπόθεσης υποχωρούσε ενώ η ανάλυση της κοροϊδίας διογκωνόταν. Θα προτιμούσα να παρέμενε τουλάχιστον το χιούμορ. Η απουσία περιγραφών ενοχλούσε λίγο αλλά ταίριαζε στο ύφος του κειμένου και το δέχομαι σαν άποψη. Με εξέπληξε ευχάριστα το γεγονός πως οι δύο τροβαδούροι είχαν διαφορετικό χαρακτήρα. Η αντιπαράθεση τους ζωντάνεψε αρκετά την αφήγηση. Η προσθήκη του Κάρλεϊ ήταν ελαφρώς ασύνδετη, ενώ η κατάληξη στερούνταν κάποιου μη προφανούς συμπεράσματος. Και για να μη στερείται κι η κριτική μου συμπεράσματος, μου άρεσε απλώς έχασε πολύ νωρίς το χιούμορ του.

[TheTregorian]

Η ιστορία μου άφησε ντεμί εντυπώσεις. Ήταν καλογραμμένη με βάση το γνωστό τρόπο που γράφεις, με έξυπνες ατάκες που εγώ πάντως δεν τις βρήκα και τόσο αστείες. Απλά έξυπνες. Με κούρασε όμως αυτή η κατάσταση με τους διαλόγους και ειλικρινά δεν ξέρω... ο διαγωνισμός ήταν για διηγήματα και όχι για θεατρικά έργα. Χώρια ότι αυτό τον καημένο τον ιππότη έχω αρχίσει και το λυπάμαι! Άστον να πεθάνει να ησυχάσει και αυτός και εμείς! Σε σημεία χάθηκα λιγάκι σ' ό,τι αφορά την πλοκή. Πάντως η σκηνή που μου έμεινε ήταν η συνάντηση με τον ιππότη που ήταν πραγματικά αστεία. Πάντως το χιούμορ και το τρελό γέλιο που είχε η ιστορία του "παπιοδιοιηκητή" δεν το είχε! Μάλλον πρέπει να σκεφτείς να ξεφύγεις και λίγο απ' αυτό τον ιππότη. Και όπως σωστά είπε και ο φίλτατος Ξανθιώτης από πάνω, αν δεν έχεις διαβάσει το προηγούμενο, χάνεσαι απόλυτα... Το διευκρινίζεις, αλλά δεν ξέρεις αν ο άλλος θα κάτσει να σκάσει και να διαβάσει και μια άσχετη ιστορία. Το κεντρικό θέμα που ήταν το τραγούδι και η φαντασία πάντως, δε θεωρώ ότι αναπτύχθηκαν επαρκώς. Αυτά! Καλή επιτυχία και καλή συνέχεια!