Guest roriconfan Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 (edited) Μετά η κωμική πλευρά της υπόθεσης υποχωρούσε ενώ η ανάλυση της κοροϊδίας διογκωνόταν. Θα προτιμούσα να παρέμενε τουλάχιστον το χιούμορ. Λοιπόν, για να μη λέτε ότι δεν πειραματίζομαι... Στον προηγούμενο διαγωνισμό, είχα γράψει "Τις Περιπέτειες του Βαρόνου Γουλφχάουλζεν". Εκεί μου είπανε στα σχόλια ότι ήταν μόνο κωμωδία που σε απέτρεπε από το να δίνεις σημασία στην ιστορία. Εδώ ποντάριζα σε ανατροπή. Να λέει ο αναγνώστης "Α, κωμωδία μέχρι τέλους" και να τρώει φλασιά με την αλλαγή του ύφους και να προσέχει την ιστορία. Οκ, δεν έπιασε όσο νόμιζα. Με εξέπληξε ευχάριστα το γεγονός πως οι δύο τροβαδούροι είχαν διαφορετικό χαρακτήρα. Η αντιπαράθεση τους ζωντάνεψε αρκετά την αφήγηση. Δε βάζω δύο ίδιους ή δύο αντιμετρικά αντίθετους χαρακτήρες στις ιστορίες μου. Μέρος του όλου "Απαιχθάνομαι τον Μανιχαϊσμό" πακέτου. Η προσθήκη του Κάρλεϊ ήταν ελαφρώς ασύνδετη, ενώ η κατάληξη στερούνταν κάποιου μη προφανούς συμπεράσματος. Τι να πω, στο μυαλό του συγγραφέος, κολλούσε στην ιστορία σαν το αποκορύφωμα της εξαπάτησης, σαν δηλαδή η απεικόνιση κάποιου που τον έχει καταφάει η κοροϊδία. Ήταν υποτίθεται η καρικατούρα της υπερβολικής χρήσης των ψεμάτων των ιπποτών. Οκ, δε το πέτυχα κι αυτό. έξυπνες ατάκες που εγώ πάντως δεν τις βρήκα και τόσο αστείες. Απλά έξυπνες. Πολύ ωραία, καλύτερα έτσι. Δε μου αρέσει το Σεφερλικό χιούμορ. Με κούρασε όμως αυτή η κατάσταση με τους διαλόγους και ειλικρινά δεν ξέρω... ο διαγωνισμός ήταν για διηγήματα και όχι για θεατρικά έργα. Έκανα πείραμα πρώτου προσώπου που δε κόλλησε στο πλάισιο του διαγωνισμού. Δε θα επαναληφθεί. Χώρια ότι αυτό τον καημένο τον ιππότη έχω αρχίσει και το λυπάμαι! Άστον να πεθάνει να ησυχάσει και αυτός και εμείς! Μάλλον πρέπει να σκεφτείς να ξεφύγεις και λίγο απ' αυτό τον ιππότη. Μπα, δε το κόβω να τον σκοτώνω σε τουλάχιστον άλλες 3 ιστορίες που τον έχω μέσα. Είμαι σαδιστής... Πάντως το χιούμορ και το τρελό γέλιο που είχε η ιστορία του "παπιοδιοιηκητή" δεν το είχε! Αχχχ, τι ωραία που μου βγαίνουν οι ατάκες όταν οι πρωταγωνιστές δεν είναι άνθρωποι... Αλλά είπαμε, η ιστορία ποντάριζε να είναι μισή αστεία και μισή δραματική οπότε δεν είμαι οφ. Edited March 28, 2009 by roriconfan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 Πλάκα είχε, αλλά ζαλίστηκα. Άλλαζαν τόσο γρήγορα τα πρόσωπα και η κατάσταση, που τα έχασα κανά-δυο φορές. Το πρώτο μέρος πάντως και τα στιχάκια μου άρεσαν καλύτερα από το δεύτερο, που συναντήθηκε με τον ιππότη της προηγούμενης ιστορίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 Το genre jump στέφθηκε με αποτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 Roroconfan, εγώ θέλω να πω ότι μου αρέσει που πειραματίζεσαι και μη σταματάς. Το θαυμάζω αυτό σ' εσένα. Αν δεν πειραματιστείς, πώς θα είσαι δημιουργικός; Καλύτερα αυτό που κάνεις, από έναν δειλό με την τέχνη του, όπως ας πούμε έναν φωτογράφο που επί πέντε ολόκληρα χρόνια φωτογραφίζει λαχανικά και κάποια στιγμή λέει να "τολμήσει" να τα βάζει δυο-δυο σε ένα κάδρο! (Χμ, από ποια ταινία είναι αυτό;) Μου άρεσε στο Βαρώνο Γουλφχάουζεν το εύρημα του ακροατή και αυτό που έκανες εδώ με τους διαλόγους δεν με ενόχλησε καθόλου. Το ότι ανταλάσουμε μεταξύ μας απόψεις είναι κάτι χρήσιμο, που δεν πρέπει να το νιώθουμε ταπεινωτικά και να λέμε "Απέτυχα". Απέτυχες σε τι; Στο ότι δεν άρεσε; Αυτό μην το ξανασκεφτείς. Δεν υπάρχει ούτε ένας συγγραφέας που να διαβάζεται από όλους. Αν πιστεύεις όμως ότι απέτυχες στο να αποδώσεις το κείμενο όπως ακριβώς ήθελες, τότε ναι, αυτή είναι μια χρήσιμη σκέψη που καλό θα ήταν να την έπαινες σοβαρά υπόψη σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted March 29, 2009 Share Posted March 29, 2009 Όλη η απαραίτητη πληροφορία υπήρχε στους διαλόγους, χωρίς να χρειάζεται περαιτέρω περιγραφή. Αλλά αυτό είναι σενάριο, όχι πεζός λόγος. Γέλασα και λίγο με τους τύπους που μου θύμισαν τον σερ Ρόμπιν από τους Μόντυ Πάιθονς. Αλλά δεν έκανες κάτι με την ιδέα του ψεύτικου ήρωα που χτίζει το μύθο του σ' έναν κόσμο γεμάτο κατά φαντασία τέρατα. Μας τον πέταξες στα μούτρα και δεν τον πήγες πουθενά, δεν τον αξιοποίησες. Μαζί με τις περιγραφές, ψαλίδισες και την πλοκή. Και νομίζω πως έχεις αρχίσει να το παρακάνεις με την επαναλαμβανόμενη ατάκα-αστείο σαν τέχνασμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted March 29, 2009 Share Posted March 29, 2009 (edited) Ή ο συγγραφέας μεγάλωσε με ζώα που δεν περιλαμβάνανε μουλάρια (τα κανονικά) για να κάνει διατριβή πάνω στα γκαρίσματα τους. Συμπέρασμα: Όσοι μεγαλώνουν μες τα μουλάρια, ξέρουν να τα ξεχωρίζουν απ’ τα γαϊδούρια! Edited March 29, 2009 by kitsos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted March 29, 2009 Share Posted March 29, 2009 Ωραία το έστησες, ωραία το κύλησες και τις τελευταίες γραμμές το ‘χασες (ή μάλλον ΜΕ έχασες). Ποιος ήταν τελικά αυτός που έλεγε του Μελήχιου να φύγει; Με άφησες ξεκρέμαστη, ενώ περίμενα με τα χίλια μια εντυπωσιακή κατάληξη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted March 29, 2009 Share Posted March 29, 2009 Δεν έχω διαβάσει το "Ο ήλιος δύει". Βρήκα τον τίτλο άσχετο με το διήγημα. Δε δυσκολεύτηκα να καταλάβω ποιος μιλάει. Τα τραγούδια και τα φαρσικά στοιχεία (γαϊδούρι-μουλάρι και η συνωνυμία) ήταν διασκεδαστικότατα. Ένιωσα ανικανοποίητος στο τέλος. Μου άρεσε περισσότερο από κάθε άλλη ιστορία σου. Δεν ανακάλυψα κανένα φανταστικό στοιχείο στην ιστορία. Δε χρειάζομαι κάποια απάντηση στα σχόλιά μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Waylander Posted March 30, 2009 Share Posted March 30, 2009 Ωραια ιστορια με πολυ γελιο ;) ;) ;) Το μονο αρνητικο που βρηκα ηταν ο τροπος γραφης σου(με τους διαλογους) που θα ελεγα οτι με κουρασαν εν τελει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted March 30, 2009 Share Posted March 30, 2009 Ναι, είπαμε ήταν ένα πείραμα για να δω πως πάει κάτι χωρίς περιγραφές. Το αποτέλεσμα είναι κουραστικό έτσι τελικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.