Έρημος από Πρόσωπα

[Solonor]

Το ξεκίνημα με ξένισε. Οι διάλογοι τραβούσαν περισσότερο απ’ όσο χρειαζόταν. Ο χειρισμός της ιδέας γενικά μου φαινόταν στην αρχή κάπως άκομψος. Στη συνέχεια όταν η αθανασία εφαρμόστηκε το κείμενο άλλαξε τελείως. Όσο συνέχιζε άρχισε να μου αρέσει και όταν το τελείωσα μπορώ να πω ότι τελικά η ιδέα μου άρεσε πολύ. Σαν σύνολο μου άφησε καλή εντύπωση αλλά θα προτιμούσα λιγότερους διαλόγους.

[khar]

Είναι μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση του θέματος θρησκείας, επιστήμης και γενικότερα τι είναι η αλήθεια και πώς την προσεγγίζουμε. Οι τελευταίες σκηνές με τους βαριεστημένους αθάνατους και τον καινούριο προφήτη-δάσκαλο, είναι πάρα πολύ καλές. Νομίζω ότι αν αφιέρωνες περισσότερο χρόνο σε αυτό το σημείο και μείωνες τους διαλόγους επιστήμονα-πάπα, που λένε ήδη γνωστά πράγματα, το διήγημα θα απογειωνόταν. Επίσης, ίσως να το ήθελες, αλλά δεν μου άρεσε που τα πρόσωπα των διαλόγων είναι καρικατούρες, μιλάνε με έναν υπερβολικό και αναληθοφανή τρόπο, και μοιάζει σα να τους βάζεις τα λόγια που θα ήθελες να πουν στο στόμα τους.

_ρημος_από_Πρόσωπα_σ_ολια.doc

[Glowleaf]

Η Κασσανδρα με καλυψε τελειως.

[Guest roriconfan]

Αχά, τώρα κατάλαβα τι εννοείτε ότι σας χάλασε στους περισσότερους. Θα το ρετουσάρω μετά τον διαγωνισμό και θα ποστάρω version 2.0

[mman]

Δεν με έπεισαν οι χαρακτήρες του Επιστήμονα και της Δημοσιογράφου. Χρησιμοποιούν υπερβολικά ανεπίσημη γλώσσα. Οι διάλογοι γενικά δεν δείχνουν πραγματικοί.

Γενικά καλό το τέλος και η ιδέα της ανίας λόγω αθανασίας.

 

Παρατήρηση επιμέλειας: Οι διάλογοι με εισαγωγικά από

 

-«Μπλα μπλα.»

Είπε η Δημοσιογράφος.

 

πρέπει να γίνουν:

 

«Μπλα μπλα», είπε η Δημοσιογράφος.

 

Άνοιξε ένα τυχαίο (Ελληνικό) βιβλίο απ’ τη βιβλιοθήκη σου και αντίγραψε το format των διαλόγων. Είναι απλό.

Τέλος μια φιλική συμβουλή εκ πείρας: Όταν ανεβάζεις διήγημα που σε κάποιο σημείο αναφέρει «αναγνώστες» και προφανώς εννοεί τηλεθεατές, τότε σίγουρα έχεις βιαστεί να το ποστάρεις. Ρίξ’ του ένα καλό διάβασμα πρώτα. Δεν είναι το μόνο λάθος. Όπως εσένα δεν θα σου άρεσε να εμφανιστεί η κοπέλα σου στο ραντεβού σας με τα μπικουτί και την κρέμα προσώπου, έτσι και στους αναγνώστες δεν αρέσουν τέτοια προφανή ατοπήματα στο ραντεβού τους με τον συγγραφέα.

[constantinos]

Ο τρόπος με το οποίο έγραψες τους διαλόγους σου κάνει τους χαρακτήρες να μοιάζουν περισσότερο με καρικατούρες (σύμβολα) παρά με πραγματικά πλάσματα. Μοιάζουν με στόματα που λένε τις σκέψεις σου. Το ότι δεν μπαίνεις στο κόπο να τους δώσεις ονόματα το κάνει αυτό ακόμα πιο έντονο. Δεν ένιωσα τίποτα για αυτά τα πλάσματα γιατί διαρκώς είχα την εντύπωση ότι είναι προσχηματικά κι απλά έμεινα στη διαπραγμάτευση σου της έννοιας της αθανασίας σκεπτόμενος στο τέλος της ότι θα μπορούσες τα ίδια πράγματα να τα γράψεις και σαν έκθεση. Δε νομίζω ότι θα είχαν διαφορά.

[Guest roriconfan]

Δε ξέρω το πόσο επειδή οι χαρακτήρες είναι σύμβολα χωρίς όνομα είναι αρνητικό. Αν έλεγα τον Πάπα Βενεδίκιο για παράδειγμα, δε θα νιώθατε κάπως ... παράξενα αν ο τωρινός Πάπας δε λεγόταν έτσι;

[aScannerDarkly]

Καρικατούρες... αυτή ακριβώς τη λέξη σκεφτόμουν κι εγώ. Ο πιο εγωπαθής άνθρωπος του κόσμου δε θα έκανε έτσι εύκολα τη δήλωση ότι έγινε θεός. Ούτε αυτό το ανεξέλεγκτο χώσιμο το βρίσκω δικαιολογημένο. Από την άλλη ο πάπας μοιάζει να βγήκε από ελληνική ταινία. Και η αλήθεια είναι ότι διαβάζοντας το τραβηγμένο και προπαγανδιστικό πρώτο μέρος σκεφτόμουν «ως πότε θα συνεχιστεί αυτό το βιολί»...

 

...Αλλά!... Το δεύτερο μέρος είναι πραγματικά εμπνευσμένο και το τέλος καταπληκτικό, δίνοντας μια πολύ έξυπνη άποψη της αθανασίας. Μου αρέσει ότι το τέλος ανατρέπει αυτήν ακριβώς την αίσθηση προπαγάνδας που έδινε η αρχή. Δηλαδή, μη νομίζετε ότι και οι άλλοι είναι καλύτεροι. (Μανιχαϊσμός μπλα μπλα μπλα). Μπορεί να γίνει πολύ καλό. Αλλά κατά τη γνώμη μου θέλει ριζική αναδιάρθρωση το πρώτο μισό.

 

ΥΓ: Ωραίος τίτλος

 

 

ΥΓ2: Μιας και γίνεται η συζήτηση, εμένα μου αρέσει που οι χαρακτήρες έχουν ως όνομα την ιδιότητά τους. Θα με χάλαγε μάλλον αν ήταν ο πάπας Πίος ο Γ.

[Tiessa]

Μου άρεσε η ιστορία.

Παρόλο που από τεχνικής πλευράς, οφείλω να συμφωνήσω με αρκετούς από τους προλαλήσαντες ότι λέει πολλά λόγια στο πρώτο μέρος, τα οποία είναι πολύ γνωστά, εμένα δε με χάλασε που οι ήρωες είναι καρικατούρες ή που λένε τετριμμένα ή προπαγανδιστικά πράγματα, επειδή αισθάνθηκα ότι όλος αυτός ο ατελείωτος διάλογος ήταν μια μορφή τεχνάσματος για την ανατροπή που ερχόταν. Αισθάνθηκα δηλαδή ότι μας έβαλες σε μια τροχιά όπου αναλώνονται σε επιχειρήματα και κόντρα επιχειρήματα για να φτάσουμε σ' ένα τέλος που με προβλημάτισε αρκετές φορές από τη στιγμή που διάβασα την ιστορία. Και μάλιστα μπορώ να πω ότι ήταν απ' αυτές τις ιστορίες του διαγωνισμού που θεωρώ απολύτως εντός θέματος και που πέτυχαν το στόχο τους γιατί ενώ την τελείωσα ανάλαφρα χωρίς να με στενοχωρήσει, όπως αρκετές άλλες, την ξανασκέφτηκα αρκετά και οι τελευταίες εικόνες της με κυνηγάνε.

 

Πράγματι, πολύ ωραίος τίτλος. Συμφωνώ με τον aScannerDarkly.

[Guest roriconfan]

Ουφ, οι απαιτήσεις μιας σοβαρής ιστορίας είναι δεκαπλάσιες μιας φαρσοκωμωδίας, που συνήθως γράφω.

Το ξεκαθάρισα. Σύμφωνα με τα σχόλια σας, θα μειώσω τους διαλόγους, θα κάνω λίγο πιο ζωντανούς τους υπόλοιπους και θα μεγαλώσω λίγο το τελευταίο σούπερ κομμάτι. Και ονόματα δε βάζω. Τους θέλω σύμβολα.

[PiKei]

Πάλι περάσανε από δω τα "βαριά πυροβολικά" και με καλύψανε. Μία ακόμα επισήμανση για να κάνουμε την διόρθωση της ιστορίας ακόμη δυσκολότερη. Θα προτιμούσα το πρώτο κομμάτι της μονομαχίας των παραθύρων να το δω μέσα από την "ηδονική προσμονή" της παρουσιάστριας για τα νούμερα. Το αναφέρεις, αλλά νομίζω πως αν κρατούσες φιγούρες τους εμπλεκόμενους και κεντράριζες περισσότερο σ' αυτήν θα σου έδινε το κάτι τις παραπάνω.

[Waylander]

Αρκετα καλο αν και οι διαλογοι με το χωσιμο ηταν αρκετα κουραστικοι θα ελεγα....Το επιστημονικο μερος της ιστοριας και το τελος ειναι το δυνατο κοματι...

[northerain]

Λοιπόν!

Οι διάλογοι είναι λίγο αδύναμοι. Κυρίως στην αρχή, που κράζει ο Καθηγητής, δεν υπάρχει λόγος να το τραβήξεις τόσο. Διαφωνώ όμως ότι δεν είναι ''λογικός'' ο τρόπος που μιλάει. Απλά βάλτε ειδήσεις Star για να δείτε 50αρηδες να βρίζουν σαν 15χρονοι.

Το τέλος ήταν πολύ καλύτερο και θα προτιμούσα να δω περισσότερα για την κατάσταση της ανθρωπότητας τότε, παρά το info-dump που έρχεται νωρίτερα, το οποίο είναι λίγο προβληματικό γιατί πηδάει χρόνια χωρίς να μας εξηγεί ποιος μιλάει με ποιόν και γιατί. Βάλε και λίγο narration δηλαδή, να ξέρουμε που βρισκόμαστε.

[Guest roriconfan]

Θα προτιμούσα το πρώτο κομμάτι της μονομαχίας των παραθύρων να το δω μέσα από την "ηδονική προσμονή" της παρουσιάστριας για τα νούμερα. Το αναφέρεις, αλλά νομίζω πως αν κρατούσες φιγούρες τους εμπλεκόμενους και κεντράριζες περισσότερο σ' αυτήν θα σου έδινε το κάτι τις παραπάνω.

 

Το τέλος ήταν πολύ καλύτερο και θα προτιμούσα να δω περισσότερα για την κατάσταση της ανθρωπότητας τότε, παρά το info-dump που έρχεται νωρίτερα, το οποίο είναι λίγο προβληματικό γιατί πηδάει χρόνια χωρίς να μας εξηγεί ποιος μιλάει με ποιόν και γιατί. Βάλε και λίγο narration δηλαδή, να ξέρουμε που βρισκόμαστε.

 

Μπήκανε κι αυτά στην τσέκλιστ.

[Guest roriconfan]

version 2.0

 

Έρημος από Πρόσωπα

 

 

“Τα καταφέραμε! Γίναμε Θεοί!”

 

Το σχόλιο του Επιστήμονα στο αριστερό παράθυρο συνοδεύτηκε από μια τεράστια λαοθάλασσα ζητωκραυγών και χειροκροτημάτων, καθώς αμέτρητοι άνθρωποι διασκεδάζανε, χοροπηδούσανε, τραγουδούσανε και γενικώς βρίσκονταν σε έκσταση, άφαντοι στο πίσω μέρος του παραθύρου.

 

 

“Μα είναι ιεροσυλία! Καταδικάζετε την ψυχή σας έτσι.”

 

Το σχόλιο του Πάπα στο δεξί παράθυρο το συνοδεύανε μόνο χαμηλόφωνες ψαλμωδίες και απαλή εκκλησιαστική μουσική. Σε συνδυασμό με την αδύναμη φωνή του γερασμένου εκπροσώπου του Θεού, τα λόγια του μετά βίας τα άκουσε η Παρουσιάστρια στο μεσαίο παράθυρο για να κάνει ένα σχόλιο.

 

 

“Αυτό ομολογουμένως Αγιότατε είναι κάτι που προκαλεί αντίφαση στους κύκλους της Εκκλησίας.”

 

Κοίταξε μερικά χαρτιά μπροστά της για να βεβαιωθεί πως θα το θέσει σωστά, μιας που το να κάνεις λάθος ενώ μιλάς για δόγματα είναι πιο εύκολο κι από το να δένεις τα κορδόνια σου.

 

-“Επί χιλιετίες η Εκκλησία σας διδάσκει ότι ο υπέρτατος εχθρός του ανθρώπου είναι ο θάνατος και ότι η λύτρωση που μας υπόσχεστε είναι ουσιαστικά η αιώνια ζωή. Και όμως, τώρα που επιτέλους ο Επιστήμονας ανακάλυψε το μυστικό της αθανασίας, είστε αντίθετοι με αυτό…”

 

 

“…Γιατί φοβάται ότι θα χάσει τα προνόμια του!”

 

Πετάχτηκε και την διέκοψε αγενέστατα ο Καθηγητής.

 

-“Με αυτή τη καραμέλα κρατούσε ο εν λόγο κύριος και όλοι οι προκάτοχοί του δέσμια την ανθρωπότητα τόσες χιλιετίες.”

 

 

“Παρακαλώ, προσέξτε τις εκφράσεις σας. Η εκπομπή δεν επιτρέπει τέτοια λόγια και μιλάτε προς ένα από τα πιο σεβαστά πρόσωπα στον κόσμο.”

 

Από μέσα της φυσικά ήλπιζε για το ακριβώς αντίθετο, μιας που έτσι θα ανέβαινε η ακροαματικότητα ακόμα περισσότερο. Το κοινό της εκπομπής άλλωστε περισσότερο ενδιαφερόταν για τις αλληλοφαγωμάρες των καλεσμένων παρά για το τι είχανε να υποστηρίξουνε. Έκανε ένα νεύμα για να είναι ο ηχολήπτης σε ετοιμότητα να πετάξει τον χαρακτηριστικό ήχο του ΜΠΙΠ για να λογοκρίνει τυχών βωμολοχίες που θα ξεστόμιζε ο Καθηγητής.

 

 

“Θα μιλάω όπως πρέπει να μιλάω προς τον μεγαλύτερο απατεώνα της ανθρώπινης ιστορίας. Σας διαβεβαιώ πάντως ότι το πως του εκφράζομαι ως τώρα δεν είναι ούτε το ένα χιλιοστό του πόσο του αξίζει.”

 

Πάτησε ένα κουμπί και μια ηχομονωτική πλάκα κατέβηκε από την οροφή του γραφείου του, μειώνοντας σχεδόν ολοκληρωτικά την ακατάπαυστη οχλοβοή.

 

 

“Συχωρεμένος για όσα λες και κάνεις τέκνο μου.”

 

Ο Πάπας σήκωσε το χέρι του και έκανε τρεμάμενα τον σταυρό του προς το αριστερό παράθυρο.

 

“Δεν είσαι πλήρως υπαίτιος για αυτά που κάνεις. Σε έχει κυριεύσει ο σατανάς και δεν ελέγχεις τι κάνεις.”

 

 

“Ορίστε, πάει τώρα να με βγάλει δαιμονισμένο για να βγει από πάνω. Όποιος πάει κόντρα στην χούντα τους, βαφτίζεται δαιμονισμένος και σατανιστής και τον καταστρέφουνε ολοσχερώς. Βρισκόμαστε στον 21^ο αιώνα, ο κόσμος δε πιστεύει πια σε αυτές τις δεισιδαιμονίες αλλά αυτοί συνεχίζουν το παραμύθι τους.”

 

Έβγαλε ένα πούρο από την τσέπη του.

 

 

“Από όσο έχω καταλάβει…”

 

Ξανακοίταξε τα χαρτιά της.

 

“…έχετε δηλώσει άθεος.”

 

 

“Ναι, γιατί είμαι πολύ μορφωμένος για να αφήνω έναν 80χρονο να μου το παίζει ο τέλειος άνθρωπος και να μου πασάρει θρησκευτικές αβασιμότητες.”

 

Άναψε το πούρο.

 

“Μα κοιτάξτε αυτόν που ούτε τα χέρια του δε μπορεί να σηκώσει χωρίς να τρέμει και θεωρείται ο τέλειος άνθρωπος. Αυτός που ακόμα προσπαθεί να τρομοκρατεί την ανθρωπότητα ότι όποιος δεν πιστεύει στην θρησκεία του, θα καίγεται για μια αιωνιότητα στην κόλαση.”

 

Πήρε μια τζούρα και περίμενε απάντηση από τον «αντίπαλό» του.

 

 

Ο Αγιότατος έσκυψε αργά το κεφάλι του και το κούνησε αρνητικά.

 

“Έχεις χάσει τον δρόμο σου τέκνο μου. Την σωτηρία μπορούμε να την βρούμε μόνο μέσα από τον Κύριο μας τον Ιησού Χριστό, που σταυρώθηκε για να πάρει τις αμαρτίες μας πάνω του. Όχι μέσα από την ψυχρή τεχνολογία σου.”

 

 

“Ανοησίες!”

 

Είπε ξερά και απότομα ο Επιστήμονας, ενώ ξεφυσούσε την πρώτη τζούρα καπνό.

 

“Η ανθρωπότητα ήταν τόσες χιλιετίες σκλαβωμένη στην Εκκλησία με τον φόβο της αιώνιας καταδίκης. Ακόμα και τον Χριστό, τον διαστρεβλώσατε από αναρχικό πασιφιστή άνθρωπο σε κάποιο υπερκόσμιο φακίρη που κάνει μαγικά κόλπα.”

 

Κουνούσε με τόση νευρικότητα τα χέρια του λέγοντας τα αυτά που το πούρο παραλίγο να σβήσει.

 

“Και τώρα που ήρθα για να απελευθερώσω την ανθρωπότητα από τα δεσμά του, με αποκαλεί δαιμονισμένο. Γιατί ξέρει ότι όπως και με τον Χριστό, έτσι και τώρα κινδυνεύουν οι παπάδες να χάσουν την εξουσία τους μέσω του φόβου του θανάτου. Θα χάσει τα προνόμια του και τις ανέσεις του, που τόσους αιώνες αποκόμιζε αυτός και οι όμοιοι του από τους εύπιστους και τους αμόρφωτους.”

 

 

“Η τεχνολογία θα σας πάρει την ανθρωπιά σας. Θα σας κάνει μηχανές. Που είναι το ψέμα και η εκμετάλλευση σε αυτά μου τα λεγόμενα, τέκνο μου;”

 

 

“Καλή ερώτηση.”

 

Είπε η Παρουσιάστρια ενώ κοιτούσε και πάλι τα χαρτιά της.

 

“Πολλοί πραγματικά φοβούνται ότι η τεχνολογία σας θα τους κάνει άβουλα ρομπότ. Εγώ για παράδειγμα βρίσκω ανατριχιαστικό το να μου αντικαταστήσετε όλο μου το σώμα με αυτές τις νανομηχανές σας. Δε θα γίνω έτσι μια ψυχρή, απανθρωπισμένη μηχανή;”

 

 

Ο Επιστήμονας χαμογέλασε και χαχάνισε λίγο, ξεφυσώντας απότομα συννεφάκια καπνού.

 

“Όλα είναι μια συνήθεια αγαπητή μου. Και ο οδοντίατρος είναι τρομακτικός και μας πονάει αλλά χωρίς αυτόν τα δόντια μας θα είχαν γεμίσει κουφάλες. Το ότι θα χαθεί η θερμότητα που αναδύει το ανθρώπινο σώμα είναι μηδαμινής αξίας μπρος στο ότι θα χαθεί μαζί της κάθε ασθένεια και θνησιμότητα. Είναι αφελές να απορρίπτεται η ανοσία σε κάθε βακτήριο και η στιγμιαία ανάρρωση για ένα … διακοσμητικό στοιχείο όπως αυτό.”

 

Έσβησε το μισο-καπνισμένο πούρο του στο σταχτοδοχείο δίπλα του.

 

“Σας διαβεβαιώ πάντως ότι ο γεράκος από εκεί είναι αντίθετος γιατί έτσι θα χαθεί και άλλο ένα διακοσμητικό. Η θρησκεία του. Και θα απομείνει άνεργος.”

 

 

“Ο άνθρωπος θα έχει πάντα ανάγκη τον Θεό. Και μάλιστα, όσες περισσότερες ανέσεις προσφέρει η τεχνολογία, τόσο πιο πολύ κενός νοιώθει και έχει ανάγκη να στραφεί στον Κύριο για καθοδήγηση.”

 

 

“Ή έτσι θέλεις να νομίζεις αγαπητέ μου. Ποιος θα έχει ανάγκη τον Θεό σου αν δεν υπάρχουν παράλυτοι και ετοιμοθάνατοι που θα στρέφονται σε εσένα και θα προσπαθούνε μέσα στην απελπισία τους να εξαγοράσουνε την εύνοια του Θεού γεμίζοντας τις τσέπες σου με χρυσάφι; Κανείς! Γιατί αυτό είναι πραγματικά ο Θεός. Μια ανέλπιστη ψευδαίσθηση για να μην τρελαίνονται οι άνθρωποι και να περιμένουνε σωτηρία από κάτι που δεν ξέρουνε καν ότι υπάρχει.”

 

Σήκωσε ένα φιαλίδιο που βρισκόταν πάνω στο γραφείο του, πλάι στο μισο-σβησμένο πούρο.

 

“Ε λοιπόν, οι νανομηχανές μου τα προσφέρουνε όλα αυτά και μάλιστα πολύ πιο φθηνά και με σίγουρα αποτελέσματα. Οπότε ο Θεός σου είναι πλέον ντεμοντέ. Μπορούμε να πούμε ακόμα και ότι η τεχνολογία είναι ο νέος Θεός κι εγώ ο νέος Χριστός.”

 

Το μισο-σβησμένο πούρο ανέδυε ελαφρύ καπνό, σαν αναμμένο κερί προς δέηση της αθεΐας.

 

 

“Παρακαλώ, προσέξτε τις εκφράσεις σας.”

 

Είπε πάλι η Παρουσιάστρια, ενώ από μέσα της ήταν οργασμικές οι σκέψεις της για τα νούμερα που θα έπιαναν τέτοια λόγια στην εκπομπή της.

 

 

“Αυτό είναι μέγιστη ιεροσυλία! Παρακαλώ ανακαλέστε!”

 

Είπε ο Αγιότατος, ενώ ο ιδρώτας έτρεχε ποτάμι πάνω στο χλωμό του μέτωπο.

 

 

“Σίγουρα αυτό λέγανε και οι ιερείς όταν ο Χριστός ήθελε να τους σώσει. Αυτό θα λέγανε και οι πιστοί των θρησκειών που αφανίσατε, όταν πρωτοήρθε ο Χριστιανισμός στα μέρη τους.”

 

 

“Προκαλείται την οργή του Θεού με τέτοια λόγια που ξεστομίζετε ασύστολα!”

 

Ένας καρδινάλιος ήρθε και σκούπισε τον ιδρώτα του Αγιότατου με ένα μαντήλι, ενώ του ψιθύρισε να ηρεμίσει.

 

 

“Άντε λοιπόν, τι περιμένει ο Ύψιστος για να το κάνει; Μήπως δε νοιάζεται; Μήπως δεν υπάρχει;”

 

 

“Συγνώμη …”

 

Τους διέκοψε απότομα η Παρουσιάστρια ενώ ακουμπούσε το μικρόφωνο στο αυτί της.

 

“…αλλά με ειδοποιούνε από το κοντρόλ ότι πρέπει να περάσουμε σε διαφημίσεις. Θα επανέλθουμε σε 10 λεπτά. Μείνετε συντονισμένοι.”

 

Με το που σταμάτησε η μετάδοση, αμέσως τρεις μακιγιέρ τρέξανε να της φρεσκαρίσουνε το μέηκ απ και να της πούνε τα ευχάριστα νέα για την τηλεθέαση.

 

 

Την ίδια στιγμή, τρεις νοσοκόμοι τρέχανε στο ιδιαίτερο δωμάτιο του Αγιότατου, μιας που η συναισθηματική φόρτιση του έφερε δυσφορία.

 

 

Ο Επιστήμονας απλά περίμενε την συνέχεια της εκπομπής, παρακολουθώντας από το παράθυρο το πλήθος να γιορτάζει στους δρόμους.

 

 

Δέκα λεπτά αργότερα, το κόκκινο φωτάκι της αναμετάδοσης ξανάναψε.

 

 

“Αγαπητοί τηλεθεατές, επανερχόμαστε στο δεύτερο μέρος της εκπομπής μας περί της αθανασίας που προσφέρει η νέα τεχνολογία του κ. Επιστήμονα. Δυστυχώς, ο Αγιότατος δήλωσε αδιαθεσία και ζήτησε να αποσυρθεί από την συζήτηση.”

 

Το δεξί παράθυρο μαύρισε και μετά από λίγο εξαφανίστηκε από την οθόνη, μοιράζοντας την στα δύο πλέον, με την Παρουσιάστρια σε ένα μικρό παράθυρο στα δεξιά και τον Επιστήμονα σε ένα τεράστιο στα αριστερά.

 

 

“Μάλλον θα αρρώστησε από το κακό του”.

 

Είπε με ένα τεράστιο ειρωνικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλια του.

 

 

“Αχ, σας παρακαλώ, σταματήστε αυτά τα αστεία. Ο Αγιότατος έχει σοβαρά προβλήματα υγείας και ότι προσφέρθηκε να μιλήσει ήταν μεγάλο κατόρθωμα από μέρους του.”

 

 

“Ναι, φυσικά, και τώρα θα παίρνει χάπια και θα κάνει αιμοκάθαρση, πράγματα που του προσφέρει η ίδια η τεχνολογία που αναθεματίζει. Δεν είναι αστείο ότι κατηγορεί ακριβώς αυτό που τον κρατάει στην ζωή;”

 

 

“Από όσα κατάλαβα, η Εκκλησία νοιάζεται περισσότερο για την μεταθανάτια ζωή και όχι για την εφήμερη, θνητή, τωρινή ζωή. Οπότε μάλλον μιλάμε για διαφορετικά πράγματα.”

 

 

“Διαφορετικά; Ο ορός μου θα κάνει την τωρινή ζωή να είναι αιώνια και θα αφανίσει την θνησιμότητα.”

 

 

“Λέτε να ανησυχεί που θα κοπεί ο δεσμός μεταξύ των δύο κόσμων;”

 

 

“Μπα, περισσότερο θα ανησυχεί που δε θα έχει πλέον ένα παλάτι από ατόφιο χρυσαφί για να προσεύχεται.”

 

 

“Ελάτε τώρα, δεν είναι δα σαν η επιστήμη να μας έκανε μόνο καλό και η θρησκεία μόνο κακό. Αν και είναι αλήθεια ότι η θρησκεία προκάλεσε γενοκτονίες με αφορμή την πίστη, πράγματα όπως η μόλυνση και η απειλή του παγκόσμιου ολοκαυτώματος είναι προβλήματα που προκάλεσε η τεχνολογία.”

 

 

“Ναι, αλλά την βελτιώσαμε αρκετά γρήγορα. Κοιτάξτε πρόοδο που κάναμε σε μερικούς αιώνες μόνο. Η θρησκεία από την άλλη, τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου τροπάρι. Είναι το συνώνυμο του συντηρητισμού και δε θέλει να αλλάξει ακόμα και όταν ξέρει ότι σε κάτι έχει κάνει λάθος.”

 

 

“Από τα λίγα που ξέρω, η θρησκεία δεν έχει λόγο να αλλάξει κάτι που δεν θεωρεί ότι είναι προβληματικό.”

 

 

“Γιατί; Επειδή ο Πάπας έχει το αλάθητο και δε γίνεται να κάνει λάθη στις αποφάσεις του; Αφού η θρησκεία είναι τόσο τέλεια και σωστή, γιατί υπάρχουν τόσες αιρέσεις; Γιατί τότε ιερείς πιάνονται κάθε μέρα να κάνουν κάθε λογής παρανομίες και ανωμαλίες;”

 

 

Ακούμπησε πάλι το ακουστικό της στο αυτί.

 

“Με ειδοποιούνε ότι το βίντεο που μας δώσατε με τον πρώτο πετυχημένο σας ανθρώπινο αθάνατο είναι έτοιμο. Ας το δείξουμε για να έχουνε και οι τηλεθεατές μια εικόνα του τι καταφέρατε.”

 

Μια οθόνη έδειξε έναν παντελώς άτριχο άντρα με γκρι δέρμα να περπατάει ανέκφραστος μέσα σε ένα εργαστήριο.

 

 

“Ορίστε το μέλλον! Ο εν λόγω κύριος είναι πλέον αγέραστος, έχει ανοσία σε κάθε αρρώστια και ακόμα και αν τον θερίσεις με πολυβόλο, θα αναρρώσει σχεδόν αμέσως. Και δε χρειάζεται ούτε τροφή, ούτε νερό για να διατηρηθεί. Οι νανομηχανές συλλέγουν ηλιακή ενέργεια και...”

 

 

“Απαπα! Μα είναι γκρίζος και άτριχος. Σαν τέρας μοιάζει, δε θα ήθελα ποτέ να γίνω έτσι.”

 

Η Παρουσιάστρια έκανε στα γρήγορα τον σταυρό της.

 

 

“Ναι, κοιτάξτε όμως και πως ήταν πριν του χορηγήσουμε τον ορό.”

 

Η σκηνή άλλαξε και έδειξε τον ίδιο άντρα, παντελώς χλωμό, γεμάτο με καλώδια και ξαπλωμένο σε νοσοκομειακό κρεβάτι να βογκάει ξέπνοα από πόνο.

 

 

“Παναγιά μου, έτσι πρέπει να σε κάνουνε για να γίνεις μετά αθάνατος;”

 

Έφερε το χέρι της στο στόμα.

 

 

“Μα όχι, δεν ξεκινήσαμε ακόμα εδώ την θεραπεία. Ο άνθρωπος ήταν καρκινοπαθής σε προχωρημένο στάδιο και προσφέρθηκε να πάρει μέρος στο πείραμα, μιας που δεν είχε να χάσει και τίποτα. Και όπως βλέπετε, όχι μόνο θεραπεύτηκε αλλά έγινε και ανώτερος από κάθε άλλον μας.”

 

 

“Και… μιλάει;”

 

 

“Βεβαίως! Και σκέφτεται και κινείται όπως ήταν ακριβώς πριν την θεραπεία. Δεν έχασε ούτε την ανθρωπιά του, ούτε λύνει μαθηματικές εξισώσεις σαν άβουλη μηχανή, όπως σας θέλουνε να νομίζετε οι παπάδες. Είναι μια χαρά περδίκι και μάλιστα μόλις εγκριθεί η διανομή του ορού, μας διαβεβαιώνουνε ότι θα του δοθεί εξιτήριο για να επιστρέψει στην καθημερινή του ζωή.”

 

 

“Μα είναι… γκρίζος και φαλακρός. Και δεν έχει και σωματική θερμότητα, σωστά; Παρενέργειες είναι; Θα περάσουνε δηλαδή μετά από κάποιο χρόνο και θα μοιάζει πάλι σαν κανονικός;”

 

 

“Όχι, δεν είναι παρενέργειες. Είναι φυσιολογικά αποτελέσματα την μετάβασης από την θνησιμότητα στην αθανασία.”

 

 

“Απαπα! Άσχημος, δε ξέρω πόσοι θα θέλανε να είναι έτσι για πάντα.”

 

Σκεφτότανε τον εαυτό της έτσι και αηδίασε. Ήλπιζε να μη κάνανε την ίδια σκέψη και οι τηλεθεατές και αλλάζανε κανάλι.

 

 

“Πιστέψτε με, σαν αρχίσετε να γερνάτε και να γεμίζετε ρυτίδες, με την αρθρίτιδα και τους ρευματισμούς να σας καταβάλουνε, το χρώμα και το μαλλί θα είναι πλέον πολύ δευτερευούσης σημασίας.”

 

 

“Μα σκοπεύετε να αφανίσετε και την ματαιοδοξία μαζί με τον θάνατο; Γιατί ας πούμε, η ομορφιά της νεότητας δε θα έχει πλέον σημασία αν είναι να είσαι … έτσι για πάντα.”

 

Σκόπευε να φρεσκάρει το μέηκ απ της μετά αλλά αναρωτιόταν ποιος ο λόγος να το κάνει κάποιος που είχε γίνει έτσι.

 

 

“Σας παρακαλώ, η αθανασία μου δεν αποσκοπεί σε τέτοια ευτελή αποτελέσματα.”

 

Κοίταξε κατάφατσα την κάμερα με γουρλωμένα μάτια και βλοσυρό ύφος.

 

“Η εποχή της θρησκείας και του φόβου τελείωσε. Σταματήστε να νομίζετε ότι ο κόσμος έγινε σε εφτά μέρες και ότι ο άνθρωπος πλάστηκε από πυλό. Καιρός να αφήσουμε πίσω την εποχή του σκοταδισμού και να περάσουμε στην νέα εποχή της γνώσης και της κατανόησης. Και ο ορός μου είναι ο δρόμος για αυτήν την νέα εποχή. Η αθανασία είναι απλώς το πρώτο σκαλοπάτι προς την μορφή που ονειρεύομαι να έχει ο κόσμος μας. Έναν κόσμο κατανόησης και ειρήνης, όπου προβλήματα όπως οι αρρώστιες, η πείνα και η φιλοδοξία δε θα οδηγούνε σε ατελείωτους πολέμους και αμέτρητο πόνο για την ανθρωπότητα. Ακόμα και θρήσκοι να είστε, δε μπορείτε να αρνηθείτε ότι και ο Χριστός ή οποιοσδήποτε άλλος σωτήρας και προφήτης αυτό ακριβώς ήθελε από την ανθρωπότητα. Αποδεχτείτε την αλλαγή που σας προσφέρω. Τι έχετε να χάσετε;”

 

 

Την ίδια στιγμή, ο Πάπας βρισκόταν ετοιμοθάνατος στο κρεβάτι του, αρνούμενος να του χορηγήσουνε οποιοδήποτε φάρμακο. Με αρρυθμία στην αναπνοή και ξέπνοη φωνή, ρώτησε τον Καρδινάλιο.

 

“Ο κόσμος… Τι γίνεται με τον κόσμο;”

 

 

Ο Καρδινάλιος ήθελε να πει ψέματα για να αφήσει τον Αγιότατο να φύγει εν ειρήνη αλλά δε μπορούσε.

 

‘Όπως το φοβόσασταν… Οι περισσότεροι πιστοί μας είναι υπέρ την αθανασίας. Μόνο οι πολύ νέοι, που ακόμα δε τους φοβίζουν τα γερατειά, σας στηρίζουν. Αλλά και αυτοί σε μερικά χρόνια…”

 

 

Αυτά τα λόγια έφεραν έναν σφάχτη στην καρδιά και βήχα στον εκπρόσωπο του Θεού.

 

“Θεέ μου, συγχώρα τους. Δε ξέρουν τι κάνουν… Έχουν από την μια το δόλωμα της αιώνιας νιότης και της αθανασίας… και από την άλλη μια υπόσχεση δύο χιλιάδων χρόνων ενός ετοιμοθάνατου γέρου… Ο πειρασμός είναι μεγάλος… Μη μας εγκαταλείψεις Θεέ μου…

 

 

Και ο χρόνος συνέχισε να κυλάει…

 

 

“Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους, αγαπητοί τηλεθεατές.”

 

Είπε ενώ πάντα κοιτούσε τα χαρτιά της.

 

“Μέσα σε λίγους μήνες από την έγκριση του ορού, η συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας έχει δεχτεί με υπεύθυνη δήλωση τον ορό της αθανασίας και βρίσκεται σε λίστα αναμονής. Όπως προέβλεψε ο Επιστήμονας, η κίνηση στις εκκλησίες όλου του κόσμου έχει πέσει στο μισό και συνεχίζει να πέφτει, παρόλο που πλησιάζει το Πάσχα, η ιερότερη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Πολλοί δηλώσανε μάλιστα ότι η ανάσταση θα έρθει στους ίδιους και ότι το να πηγαίνουνε σε μια εορτή σαν την Ανάσταση, είχε καταντήσει κοινωνική εκδήλωση περισσότερο και είχε αρχίσει να γίνεται θρησκευτικά αδιάφορη στους περισσότερους.”

 

Έστρεψε το κεφάλι της προς το αριστερό παράθυρο.

 

“Τι έχετε να πείτε από πλευράς σας κύριε καθηγητά;”

 

 

“Μόνο ότι οι πρώτοι άνθρωποι-αθάνατοι έχουν ήδη αρχίσει να εμφανίζονται δημόσια, και πέρα της παράξενης εμφάνισης τους, έχουνε θετική αποδοχή από τον κόσμο.”

 

Σε αυτό το ξερό σχόλιο αρκέστηκε ο Επιστήμονας, ενώ το παράθυρο έδειχνε ένα γκρι σωληνάκι να προεξέχει από τον καρπό του…

 

 

Και ο χρόνος συνέχισε και κύλησε κι άλλο…

 

 

“Το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας έχει πλέον «γκριζοποιηθεί» μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία. Είναι πλέον φυσιολογικό να είσαι γκρίζος παρά κρεατί σαν εμένα. Η αλήθεια είναι ότι τόσο καιρό το καθυστερώ γιατί με φοβίζει αυτήν η εμφάνιση. Αλλά με τις ρυτίδες να αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο, μη νομίζετε, όπου να’ναι θα το πάρω απόφαση κι εγώ.”

 

Κοίταξε κλασικά τα χαρτιά της.

 

“Αυτό που θέλω να σχολιάσω είναι η ζωή των αθανάτων. Οι περισσότεροι έχουνε παρατήσει τις δουλειές τους και όσοι ακόμα εργάζονται, έχουνε πολύ μικρή παραγωγικότητα.”

 

 

Πλάι της βρισκόταν μια γκρίζα, φαλακρή κοπέλα που οι παραγωγοί βάλανε σαν συμπαρουσιάστρια για να νοιώθει πιο οικεία το κοινό με την παράξενη εμφανισιακά παλιά Παρουσιάστρια.

 

“Είναι κάπως φυσιολογικό αυτό. Αν δεν έχεις ανάγκη από τροφή ή νερό, οι ανάγκες που οδηγούσανε έναν άνθρωπο στο παρελθόν να πρέπει να εργάζεται για να βγάζει χρήματα μειώθηκαν.”

 

 

“Ναι, πράγματι, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Όλοι οι γκρίζοι φαίνεται ότι δεν έχουνε όρεξη να κάνουνε κάτι γενικώς. Όσοι γίνονται αθάνατοι, σταδιακά σταματάνε τα χόμπι τους, τις καλλιτεχνικές τους ασχολίες, τα ταξίδια και γενικότερα, κάνουνε όλο και λιγότερα.”

 

 

“Σκέφτεσαι αλλιώς όταν νοιώθεις ότι δε σε πιέζει ο χρόνος. Αν έχεις ατελείωτο χρόνο να κάνεις κάτι, θα βιαζόσουνα να το κάνεις;”

 

 

“Όχι, πραγματικά. Ο χρόνος πάει πιο αργά αν δε σε πιέζει. Αλλά είναι και τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος που με ανησυχούνε κάπως.”

 

 

“Το δημοψήφισμα που έγινε για το αν είναι ευχαριστημένοι ή όχι οι αθάνατοι με την αλλαγή τους εννοείς; Τι έχουν τα αποτελέσματα; Ούτε 1% δεν απαντήσανε «Όχι».”

 

 

“Ναι αλλά ούτε πάνω από 3% δεν απαντήσανε «Ναι». Οι περισσότεροι απαντήσανε «Δε ξέρω / δεν απαντώ».”

 

 

“Που είναι το πρόβλημα στο να μην είναι σίγουροι με την απόφασή τους ακόμα; Ίσως σε μερικά χρόνια να είναι σίγουροι.”

 

 

“Μάλλον δεν κατάλαβες. Το «Δε ξέρω / δεν απαντώ» ήταν η επιλογή που αναγκαστικά πηγαίνανε όλοι όσοι δεν απαντούσανε με Ναι ή Όχι. Κανονικά, απαντούσανε κάτι άλλο.”

 

Έστρεψε το κεφάλι της προς το αριστερό παράθυρο.

 

“Τι έχετε να πείτε από πλευράς σας κύριε καθηγητά;”

 

 

“Δε με νοιάζει το θέμα.”

 

Απάντησε ο γκριζόδερμος Καθηγητής, όπως ακριβώς και το 96% όλων των ερωτηθέντων…

 

 

Και ο χρόνος κύλησε και πάλι, για άλλους πολύ, για άλλους σχεδόν καθόλου…

 

 

“…και ήρθε καιρός που οι άνθρωποι ξεχάσανε τον Θεό και προσκυνούσανε είδωλα. Και ο Θεός τότε λυπήθηκε και τους ζήτησε να επιστρέψουνε κοντά Του. Και πολλοί αρνηθήκανε και συνεχίσανε να προσκυνάνε τον ψεύτικο Θεό ονόματι Τεχνολογία. Και όσοι αρνηθήκανε τον λόγο Του, οργίστηκε και έριξε την οργή Του πάνω τους και γίνανε στήλες άλατος.”

 

Ο νεαρός κήρυκας έδειξε με το χέρι του προς τα αριστερά. Όλοι οι δωδεκάχρονοι που τον ακούγανε, στρέψανε το βλέμμα τους προς τα εκεί.

 

“Και ιδού η απόδειξη της δύναμής Του. Ιδού οι υπερόπτες που απομακρυνθήκανε από την αγκαλιά του, μαρμαρωμένοι για την ασέβεια τους.”

 

 

Αμέτρητοι γκρίζοι άτριχοι άνθρωποι στέκονταν στην μέση μιας ερημιάς, ακίνητοι με δυσφορία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Είχανε όλοι πάρει στάση σώματος σαν να νυστάζανε, σαν να βαριόντουσαν και γενικώς σαν να ήταν κουρασμένοι και γενικώς αδιάφοροι. Πολλοί είχανε μισοθαφτεί στο χώμα από τα πολλά χρόνια ακινησίας. Τα ρούχα τους είχανε λιώσει, πολλοί είχανε γεμίσει κουτσουλιές και φωλιές πουλιών, άλλοι είχανε γεμίσει γκραφίτι και είχανε καλυφθεί από σκουπίδια. Το γυμνό τους γκρίζο σώμα όμως γυάλιζε, ανεπηρέαστο από τις καιρικές συνθήκες.

 

“Αλλά μερικοί εκλεκτοί ακούσανε τον λόγο Του και επιστρέψανε σε Αυτόν. Και αυτοί οι λίγοι εκλεκτοί είναι οι γονείς σας, που απορρίψανε την Τεχνολογία και επιστρέψανε στα χωράφια και στην φύση και δεν ακούσανε τα ψέματα του ψευδοπροφήτη Επιστήμονα.”

 

Ο ιερέας έκλεισε το βιβλίο του.

 

“Αυτά για σήμερα. Πηγαίνετε σπίτια σας και μην αμαρτάνετε.”

 

 

Τα παιδιά σηκωθήκανε, μαζέψανε τα τετράδια και τα μολύβια τους και αρχίσανε να απομακρύνονται.

 

Πίσω τους, καθισμένος με το αριστερό του χέρι να στηρίζει το κεφάλι του, ο Επιστήμονας άκουγε καθημερινά τι λέγανε τόσα χρόνια για αυτόν.

 

Για κάποια χρόνια οι Εκλεκτοί προσπάθησαν να καταστρέψουν, να κάψουν, να θάψουν, ακόμα και να κρύψουν τα ακίνητα σώματα. Αλλά μάταια, καθώς ότι κι αν κάνανε δεν είχε καμία επίδραση πάνω τους. Οπότε, προτιμήσανε να τα μαζέψουνε όλα σε άγονες περιοχές, μακριά από τις λιγοστές ανθρώπινες κοινωνίες που απομείνανε και να τους αφήσουνε εκεί σαν παραδειγματισμό. Σαν σύμβολο ματαιοδοξίας και παράδειγμα προς αποφυγή.

 

Ο Επιστήμονας χρόνια τώρα ήθελε να τους σταματήσει από το να τον κακολογούνε έτσι. Ήθελε να πάει εκεί και να τους πει τι ψέματα είναι όλα αυτά και να διώξει με τις κλωτσιές τον ιερέα.

 

 

…Αλλά δε το έκανε. Βαριόταν. Γιατί να βιαστεί; Και αύριο μέρα είναι…

 

 

Από πίσω του πέρασε μια ασπρομάλλα γυναίκα, κάπου στα 60. Είχε γεμίσει ρυτίδες στο πρόσωπο και τα πόδια της πονούσανε καθώς περπατούσε. Όμως τουλάχιστον ένοιωθε ζωντανή. Και για καλή της τύχη, κοντά στο σπίτι της υπήρχε μια γριούλα που είχε αρκετά βότανα που βοηθούσανε στις παθήσεις της. Το μόνο που ήθελε σαν ανταμοιβή ήταν χαρτί, που σπάνιζε πλέον, για να τυλίγει διάφορες κονιορτοποιημένες ουσίες.

 

 

Η ασπρομάλλα γυναίκα κοίταξε τα χαρτιά της…

 

Edited May 1, 2009 by roriconfan

[Nihilio]

Φυσικά τα όσα είπαμε κάποιοι για τη μορφοποίηση των διαλόγων roricofan δε σε αφορούν, για αυτό δεν κάνεις την παραμικρή προσπάθεια να τα ακολουθήσεις. Για αυτό και μόνο δε βρίσκω λόγο να σχολιάσω.

[Guest roriconfan]

Τα "εισαγωγικά" εννοείς;

[Nihilio]

Ξαναδες τα σχόλια εμένα και του mman στο τόπικ αυτό.

[Guest roriconfan]

Δε φανταζόμουνα ότι θα χτυπούσε τόσο πια άσχημα και δεν είχα δώσει σημασία. Αλλά αφού δε θα χαθεί και τίποτα με μερικές παύλες λιγότερες, τις έβγαλα και θα φροντίσω να μην τις βάζω από εδώ και πέρα πουθενά αλλού.

[Adinol Doy]

Ἡ ἱστορία σου, Ρορίκο, πραγματικὰ ρέει. Σ' αὐτὸ νομίζω πὼς συμφωνοῦμε ἅπαντες. Ἐπίσης, θεωρῶ πὼς βρίσκεται μέσα στὰ πλαίσια τοῦ διαγωνισμοῦ: ΕΦ καὶ Ἀθανασία. Παρ' ὅλ' αὐτά, ἐπειδὴ γενικὰ θέλεις νὰ σατιρίζεις τὰ πράγματα ποὺ σ' ἐνοχλοῦν, πιστεύω πὼς αὐτὴ ἡ ἐπιθετικὴ γλῶσσα ποὺ ἔχεις δὲν κατορθώνει νὰ σατιρίσει, ἀλλὰ ἁπλὰ σιχτιρίζει (ἐλπίζω νὰ πιάνεις αὐτὸ ποὺ ἐννοῶ). Ἡ σάτιρα, ἀνεξαρτήτως ὑποκατηγορίας, χρειάζεται ἕνα πιὸ ψύχραιμο ὕφος γιὰ νὰ λειτουργήσει. Κατὰ τ' ἄλλα, ἔχεις ἐνδιαφέρουσες ἰδέες καὶ οἱ ἱστορίες σου εἶναι εὐανάγνωστες.

 

ΥΓ. Τὸ σωστὸ εἶναι "κοινότοπος" καὶ "κοινοτοπία" ἀπ' τὸ λατινικὸ locus communis, ὅρος τῆς φιλολογίας γιὰ νὰ χαρακτηρίσει ἰδέες καὶ ἀπόψεις κοινὲς σὲ διάφορους τόπους/λαούς/ἔθνη. Π.χ, ἡ ἔννοια τῆς Γῆς ὡς μητέρα εἶναι κοινὸς τόπος σχεδὸν σὲ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα.

[Guest roriconfan]

αὐτὴ ἡ ἐπιθετικὴ γλῶσσα ποὺ ἔχεις δὲν κατορθώνει νὰ σατιρίσει, ἀλλὰ ἁπλὰ σιχτιρίζει (ἐλπίζω νὰ πιάνεις αὐτὸ ποὺ ἐννοῶ). Ἡ σάτιρα, ἀνεξαρτήτως ὑποκατηγορίας, χρειάζεται ἕνα πιὸ ψύχραιμο ὕφος γιὰ νὰ λειτουργήσει.

Χμμμ, πιο ήπιο τόνο γκρίνιας, έ; Θα το δοκιμάσω αν και εκ πρώτης άποψης θα είναι σαν να ρίχνω νερό στο κρασί μου.

 

ΥΓ. Τὸ σωστὸ εἶναι "κοινότοπος" καὶ "κοινοτοπία" ἀπ' τὸ λατινικὸ locus communis, ὅρος τῆς φιλολογίας γιὰ νὰ χαρακτηρίσει ἰδέες καὶ ἀπόψεις κοινὲς σὲ διάφορους τόπους/λαούς/ἔθνη. Π.χ, ἡ ἔννοια τῆς Γῆς ὡς μητέρα εἶναι κοινὸς τόπος σχεδὸν σὲ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα.

Α, κι εγώ λέω! Δεν θυμόμουνα την ερμηνεία πόσο μάλλον κατάλαβα την συσχέτιση. Πάντως ακόμα μου ξινίζει που οι Αιγύπτιοι είχαν Θεό της Γης και Θεά του Ουρανού. Τέλος πάντων...