Η Χορδή του Θεού

[aScannerDarkly]

Εγώ πάντως διασκέδασα πάρα πολύ με αυτόν τον διαστημικό Ωνάση από τα Γρεβενά, τα διαστημόπλοια Ζαμπέτας και Obama. Το ότι πέρασαν έναν στερεό όγκο για νεφέλωμα κι εμένα με προβλημάτισε, αλλά ευτυχώς μπορώ να τα ξεπερνάω αυτά χωρίς να με ενοχλούν ιδιαίτερα.

 

Αλλά στο τέλος, απλά δεν κατάλαβα τίποτα. Ωραίο να αφήνεις τον αναγνώστη να μαντέψει, αλλά εδώ όλα μοιάζουν απότομοα, χωρίς να δίνεις κάτι για να πιαστούμε. Τουλάχιστον αυτός ο αναγνώστης. (Βέβαια διαβάζοντας το ποστ του khar κάτι άρχισα να ψυλλιάζομαι).

[DinoHajiyorgi]

Το ότι πέρασαν έναν στερεό όγκο για νεφέλωμα κι εμένα με προβλημάτισε

 

Ήταν νεφέλωμα αλλά νεφέλωμα αλλιώτικο, με στέρεα υφή. Δεν έχει ξανασυναντηθεί στην επιστήμη.

[aScannerDarkly]

Ήταν νεφέλωμα αλλά νεφέλωμα αλλιώτικο, με στέρεα υφή. Δεν έχει ξανασυναντηθεί στην επιστήμη.

Εντάξει κέρδισες!

[Waylander]

Συνχαρητιρια ηταν πολυ καλο. Το κειμενο ηταν καλο και κρατουσε αμειωτο το ενδιαφερον ως το τελος. Διασκεδασα με τον Τελη απο τα Γρεβενα και δεν το θεωρω αρνητικο να βαζουμε στα διηγηματα ελληνες χαρακτηρες. Τωρα στο τελος δεν πολυ καταλαβα τη εγινε αλλα watever B) B) B)

[northerain]

*Reaches for shovel

 

Λοιπόν!

Όσον αφορά τα Γρεβενά και τον Ζαμπέτα και μένα με ξένισαν. Αλλά έκατσα και το σκέφτηκα, γιατί μου άρεσαν κάπως, απλά με ξένισαν. Το θέμα είναι οτι είναι ξεκρέμαστα στο διήγημα. Μπορώ να φανταστώ ένα μέλλον οπου τα Γρεβενά είναι Cape Caravenal και τα αστρόπλοία λέγονται Ζαμπέτας και Κυρ Γιώργος, αλλά θα πρέπει να υπάρχει ανάλογο υπόβαθρό.

 

Γενικά μου άρεσε η ιστορία, αν και χρειάστηκε να ξαναδιαβάσω το τέλος γιατί δεν το έπιασα με την μια. Δεν θα έβλαπτε να γίνει λιιιιγο πιο ξεκάθαρο.

Το μόνο που με ενόχλησε έιναι ότι το μεγαλύτερο μέρος του διήγηματος διαβάζει σαν υπόβαθρο για διήγημα. Είναι out of character, δεν είναι καν ημερολόγιο ή κάτι τέτοιο. Παρεμβαίνει δηλαδή το show don't tell. Αλλά ίσως να μην είχες αρκετό χώρο για να το δώσεις μέσω χαρακτήρα, γιατί είναι όντως ''βαρύ'' το concept.

 

Έξυπνη ιδέα, ρεαλιστική (αν μπορεί να ονομαστεί ρεαλιστικό κάτι ΣΦ) και καλοδουλεμένη.

Yay!

[DinoHajiyorgi]

Μπορώ να φανταστώ ένα μέλλον οπου τα Γρεβενά είναι Cape Caravenal και τα αστρόπλοία λέγονται Ζαμπέτας και Κυρ Γιώργος, αλλά θα πρέπει να υπάρχει ανάλογο υπόβαθρό.

 

Μάλλον τίποτα το σπουδαίο. Φαντάσου μια εποχή, στο πολύ space-fantasy-opera μέλλον, όπου και το Τσιμπουτί πήγε στο διάστημα πριν την Ελλάδα. Ε, κάποια στιγμή πρόκοψαν και κάποιοι έλληνες να βρεθούν στα άστρα με δικά τους σκάφη, διαστημόπλοια πέντε-δέκα γενεές περασμένης τεχνολογίας από εκείνα των Α' Εθνών και σίγουρα μικρότερων κυβικών. Βέβαια, με κάποιες παγαποντιές όλο και κάποιες παράνομες αναβαθμίσεις θα κάνουν στα σαράβαλα τους. Ένα τέτοιο σαράβαλο ήταν και το Ζαμπέτας.

Edited April 25, 2009 by DinoHajiyorgi

[Tiessa]

Ήδη έχουν αναφερθεί κι άλλοι στο Ζαμπέτα και στο Ομπάμα και στα Γρεβενά, άρα να μην αισθάνομαι η μόνη παράξενη. Δεν μου άρεσαν όλα αυτά. Για έναν πολύ απλό λόγο: αισθάνθηκα διαβάζοντας το διήγημα ότι ακροβατεί επικίνδυνα μεταξύ παροδίας και σοβαρού, χωρίς να έχει αποφασίσει πού θα καταλήξει. Ενώ μου αρέσει το χιούμορ, η σάτυρα, ο σαρκασμός, οι αστείες ατάκες σε δύσκολες στιγμές, αυτό το πάντρεμα και η ανάμιξη που έγινε εδώ, με χάλασε πάρα πολύ. Μέχρι το τέλος δεν ήξερα αν έπρεπε να το δω σαν κάτι αστείο - ένα διαστημικό μπρίκι που καθαρίζει τους οχετούς ενός μεγαλύτερου διαστημοπλοίου και κληρονομεί την αιωνιότητα - σαν αλληγορία ή δεν ξέρω κι εγώ σαν τι. Και μια που δεν πολυκατάλαβα και το τέλος, δεν έμεινα ικανοποιημένη.

 

Στα καλά σημεία της ιστορίας ήταν για μένα η υπό συνθήκες αθανασία που πρόσφερε η σπηλιά και η επιστροφή των 'αθανάτων' στην πατρίδα τους για να πεθάνουν. Αυτά ομολογώ ότι μου άρεσαν ως στοιχεία.

[DinoHajiyorgi]

...ακροβατεί επικίνδυνα μεταξύ παροδίας και σοβαρού...Ενώ μου αρέσει το χιούμορ, η σάτυρα, ο σαρκασμός, οι αστείες ατάκες σε δύσκολες στιγμές, αυτό το πάντρεμα και η ανάμιξη που έγινε εδώ, με χάλασε πάρα πολύ. Μέχρι το τέλος δεν ήξερα αν έπρεπε να το δω σαν κάτι αστείο...

 

Δεκτό, σας έρχεται στραβό. Θέλετε ο αστροναύτης σας να λέγεται...Τζακ Μπάουερ, καταγωγή Ντάλας, Τέξας.

 

Και ήμουν ο πρώτος που ενοχλήθηκε όταν κάποιος κύριος στο τελευταίο ΦΕΦΕ ζήτησε να αφήσουμε τις αγγλικούρες και να βάζουμε πιο ελληκοκεντρικά στοιχεία στις ιστορίες μας.

 

Αλλά...χτυπιέμαι, γιατί αστείο; Γιατί σάτυρα; Σήμερα όλοι στη Γη έχουν καράβια. Και οι Έλληνες. Το είδος του μέλλοντος που περιγράφω, αν έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό εξέληξης, γιατί να μην έχει και έλληνες στο διάστημα; Μόνο Jack Baouer και Stellar Hawk; Γιατί όχι και ένας Γιώργος με την Αθάνατη Χίο ή τους Άγιους Θεοδώρους;! Γιατό μόνο αν είναι χιουμοριστικό; Και τα λέω έτσι γιατί βρίσκομαι νομίζω σε κύκλο ατόμων που πρέπει να είναι τουλάχιστο η πρώτη μη προκαταλημένα κολημένη ράτσα σκεπτόμενων ανθρώπων!

 

Σας παρακαλώ, μην αλλάξετε γνώμη για το διήγημα μου. Δέχομαι τις κριτικές για την ατέλεια του εγχειρήματος. (Βάσω, στο "Αιχμή του Χρόνου" ο ήρωας ήταν από την Ύδρα. Δεν σε ξένισε. Τα Γρεβενά είναι terra non grata για το μέλλον; Βλέπεις διαφορά; )

 

Μπορούμε να κοιταχτούμε ενδοσκοπικά και να αντιληφθούμε το πως έχουμε ταϊστεί όλα αυτά τα χρόνια; Μόνο εγώ βλέπω λοιπόν να υπάρχει ένα ολόκληρο τοπίο ανεκμετάλλευτο της εγχώριας ε.φ. με ελληνική βάση; Ο Constantinos, που επίσης έχει κάποιο πρόβλημα με αυτή την ελληνική μίξη, κατάφερε με το πρώτο του βιβλίο νομίζω να κάνει αυτή ακριβώς την μίξη αλλά με τον γοτθικό τρόμο. Αν εγώ δεν το πέτυχα σωστά, ας μην αποκλείσουμε πως είναι εφικτό και στην επιστημονική φαντασία.

 

Ίσως θα θέλαμε τόπικ γι αυτό, αλλά νομίζω κάπου αλλού έχει γίνει, σχετικά με το fantasy. Και round and round we go.

 

Το Ζαμπέτας θα ξανάρθει. Και όχι, δεν θα είναι κωμωδία!

[constantinos]

Ντίνο θα προσπαθήσω να διευκρινίσω ξανά αυτό που εννοούσα. Το ξανασκέφθηκα το ζήτημα και κατέληξα ότι δε στέκει λογικά ο ελληνοκεντρισμός τον οποίον υποστηρίζεις στα πλαίσια της ιστορίας σου.

 

Αν δεν έχω κάνει κάποιο τραγικό λάθος η ιστορία σου εκτυλίσσεται κάπου στο μακρινό μέλλον όπου η τεχνολογία έχει επιτρέψει στους ανθρώπους τα διαστρικά ταξίδια. Δεν θα σταθώ στο ότι οι άνθρωποι στην ιστορία σου έχουν εξελίξει την τεχνολογία τους αλλά όχι την ίδια τους τη φύση (κάτι που εγώ θεωρώ λογική ασυνέπεια μιας τέτοιας προόδου αλλά αυτό είναι συγγραφική επιλογή). Θα σταθώ όμως στην σύγκριση της ιστορικής πραγματικότητας που βιώνουμε σε σχέση με τη φανταστική που πλάθεις.

 

Η Ελλάδα εν έτη 2009 δεν είναι παρά μια μικρομεσαία (πιο πολύ προς το μικρό αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς) με 10.000.000 πληθυσμό που γερνά επικίνδυνα, με οικονομία χάλια, με σχεδόν ανύπαρκτη τεχνολογική ανάπτυξη, με χίλια δυο προβλήματα κοινωνικά, πράγματα δηλαδή που με δυσκολεύουν να φαντασθώ ότι στο μέλλον θα έχουν ανατραπεί και τα… Γρεβενά ή Ν. Γρεβενά θα έχουν καταφέρει να μετατραπούν από μια ασήμαντη κουκίδα στο χάρτη του πλανήτη σε πόλη με τέτοια ανάπτυξη που να εξακολουθεί να υπάρχει.

 

Αν θες την ειλικρινή μου άποψη στο μέλλον στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία σου εγώ προσωπικά αμφιβάλλω πάρα πολύ αν θα υπάρχουν Έλληνες πόσο μάλλον η Ελλάδα, τα Γρεβενά και διαστημόπλοια που θα ονομάζονται Ζαμπέτας ή Καζαντίδης.

Οπότε συμφωνώ απόλυτα με αυτά που γράφει η Tiessa για την κωμική εντύπωση των ονομάτων. Αυτός ήταν ο λόγος που κι εμένα δεν μου χτύπησαν ωραία. Συγνώμη ρε Ντίνο αλλά διαβάζω σύμφωνα με το μυαλό και τη λογική που διαθέτω... ;)

[DinoHajiyorgi]

Αν θες την ειλικρινή μου άποψη στο μέλλον στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία σου εγώ προσωπικά αμφιβάλλω πάρα πολύ αν θα υπάρχουν Έλληνες πόσο μάλλον η Ελλάδα, τα Γρεβενά και διαστημόπλοια που θα ονομάζονται Ζαμπέτας ή Καζαντίδης.

 

Εγώ γράφω με συμβάσεις που λένε πως υπάρχουν σε αυτό το μέλλον αμερικανοί καπετάνιοι, με καταγωγή Σαν Φρανσίσκο, σκοτσέζοι μηχανικοί, ρώσοι και ιάπωνες πλοηγοί, σουαχίλι ασυρματιστές κλπ.

 

Και τα Γρεβενά, η Χαλκίδα και τα Καμμένα Βούρλα μπορεί να είναι το ίδιο ασήμαντα τότε όσο είναι και σήμερα. Πρέπει να διαθέτουν δική τους διαστημική πλατφόρμα για να βρεθεί άτομο από εκείνον τον τόπο στο διάστημα;

 

Μα, όταν γράφουμε για το μέλλον στο διάστημα στην επιστημονική φαντασία υπάρχει μόνο ένας αποδεκτός από όλους Κανόνας; Αυτό δεν το ήξερα. Υπάρχει το διάστημα του Κλαρκ, το διάστημα του Λούκας, το διάστημα του Ρόντενμπερι, και το διάστημα το δικό μου.

 

Μια μέρα μπορεί να γράψω μια καθ'όλα σοβαρή ιστορία επιστημονικής φαντασίας που λαβαίνει μέρος σε μια ΕΠΙΠΕΔΗ ΓΗ. Ποιος εδώ ανάμεσα μας βάζει κάγκελα στη φαντασία; Δεν είναι αυτό συντηρητισμός;

[Tiessa]

Ρε συ, Ντίνο, με βάζεις στα δύσκολα. Δεν ξέρω γιατί στην "Αιχμή του Χρόνου" δεν με πήραξε η Ύδρα ενώ εδώ με πείραξαν τα Γρεβενά. Ίσως ήταν απλώς το στυλ τέτοιο. Υποψιάζομαι ότι έτσι όπως στήθηκε η ιστορία κι αν ο Ζαμπέτας ήταν Σωκράτης και τα Γρεβενά ήταν Ύδρα, πάλι κάτι θα μου έφταιγε.

Πόσες φορές ένα πράγμα μας χτυπάει θετικά σε ένα περιβάλλον και αρνητικά σε κάποιο άλλο. Μπορεί να μου φταίει -παράλογα ομολογώ- το γεγονός ότι έχοντας βρει εξαιρετική πραγματικά την ιστορία "Αιχμή του Χρόνου" που απέρριψες, περίμενα κάτι πολύ ηρωικό κι εδώ που δεν το βρήκα. Ίσως φταίει ότι δεν έπιασα κάτι που θα έπρεπε. Ζητώ συγνώμη αν σε στενοχώρησα. Δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου και επ' ουδενί δεν θα ήθελα να πω ότι πρέπει ν' αλλάξεις στις ιστορίες σου ονοματολογία ή προέλευση των ηρώων ή οτιδήποτε.

[constantinos]

Εγώ γράφω με συμβάσεις που λένε πως υπάρχουν σε αυτό το μέλλον αμερικανοί καπετάνιοι, με καταγωγή Σαν Φρανσίσκο, σκοτσέζοι μηχανικοί, ρώσοι και ιάπωνες πλοηγοί, σουαχίλι ασυρματιστές κλπ.

 

Μια μέρα μπορεί να γράψω μια καθ'όλα σοβαρή ιστορία επιστημονικής φαντασίας που λαβαίνει μέρος σε μια ΕΠΙΠΕΔΗ ΓΗ. Ποιος εδώ ανάμεσα μας βάζει κάγκελα στη φαντασία; Δεν είναι αυτό συντηρητισμός;

 

Καμία αντίρρηση Ντίνο ως προς την ελευθερία σου να γράφεις και να φαντάζεσαι ότι θέλεις. Πίστεψε με ο τελευταίος άνθρωπος που θα σου βάλει κάγκελα είμαι εγώ.

 

Όλη η συζήτηση γίνεται για μια συγκεκριμένη ιστορία και πως αυτή μου φάνηκε. Και όπως εσύ έχεις την ελευθερία να γράψεις ότι επιθυμείς έτσι κι εγώ έχω την ελευθερία (εφόσον η ιστορία σου παρατίθεται προς ανάγνωση, σχολιασμό και βαθμολόγηση) να γράψω πως μου φάνηκε και γιατί. Κατά τα άλλα γράψε ότι σου έρθει.

 

Αυτό πάντως που σου έγραψα περί μη λογικής του ελληνοκεντρισμού σου, αφορούσε το δικό μου και μόνο μυαλό. Πως μου έκατσε εμένα.

 

Αν σου έλεγα ότι δεν με ξένισε ο ελληνοκεντρισμός σου (σ’ αυτή την ιστορία το ξαναλέω) θα σου έλεγα απλά ψέματα. Δεν ξέρω αν αυτό ήθελες ν’ ακούσεις…

 

Ελπίζω να μη σε στενοχώρησα. Μάλιστα είναι αστείο ότι μπήκαμε σ’ αυτή την αντιπαράθεση απ’ τη στιγμή που έτσι κι αλλιώς η ιστορία σου μου άρεσε.

[northerain]

Ντίνο, νομίζω δεν κατάλαβες τι εγραψα. Δεν είπα οτι θέλω εγώ προσωπικά υπόβαθρό για να ''αποδεχτώ'' το Ζαμπέτας. Είπα οτι το διήγημα θέλει υπόβαθρο για να στηρίξει τέτοια ονόματα. Νομίζω και οι περισσότεροι άλλοι που τους ξένισε το ίδιο πρόβλημα έχουν. Όταν γράφεις Γρεβενα, εγώ σκέφτομαι τα Γρεβενα του 2009 και λέω ''χαχα τι αστείο''. Αν εξηγήσεις τι εστί Γρεβενά 2800 ή κάτι τέτοιο, δεν θα μου φανεί περίεργο.

[DinoHajiyorgi]

Όταν γράφεις Γρεβενα, εγώ σκέφτομαι τα Γρεβενα του 2009 και λέω ''χαχα τι αστείο''. Αν εξηγήσεις τι εστί Γρεβενά 2800 ή κάτι τέτοιο, δεν θα μου φανεί περίεργο.

 

Κι εγώ σου λέω πως σαν πόλη, τα Γρεβενά του 2800 έμειναν ολόιδια όπως ήταν από το 2009. Ε και; Συνεχίζουν να γεννιούνται άνθρωποι εκεί; Άνθρωποι που ξεπερνούν τα όρια της πόλης τους;

 

"Ο Τέλης Μοντεμάς είχε ένα όνειρο. Να γίνει μια μέρα καπετάνιος σε δικό του διαστημόπλοιο. Τυπικά, πολλοί γέλασαν μαζί του. Τους αγνόησε και τα κατάφερε."

[northerain]

Δεν γίνεται να έμεινα ολόιδια

Δεν εννοώ οτι πρέπει να γίνει η πρωτεύουσα της Ευρώπης, απλά θέλω να δώ περισσότερο υπόβαθρο για την Ελλάδα της εποχής αυτής.

[tetartos]

Έχω συνηθίσει στις ιστορίες σου Ντίνο, να μην προσέχω την επιστημονική αληθοφάνεια. Ή τουλάχιστον να προσπαθώ να μην την προσέξω. Αν ποτέ σε απασχολήσει, let me know.

Πέραν των 4-5 σχολίων (διόρθωση: 7-8) που μόλις γλίτωσα, ξεκινώ λέγοντας ότι ήταν μια πολύ ευχάριστη μυθοπλασία με ενδιαφέροντα ευρήματα. Η χρονική πορεία του ήρωα είναι εμπεριστατωμένη και εκτεταμένη και η αναφορά στον obama αλλά και στο UFP ήταν ένα κλείσιμο του ματιού! Α, και μου άρεσε που το τέλος χρειάστηκε να το καταλάβω και όχι να μου το πεις.

 

Κάποια στιγμή, προς το τέλος του 2 άρχισα να κουράζομαι. Στην τρίτη σειρά του διαλόγου στο 3 είχα καταλάβει τι είχε γίνει... και απογοητεύτηκα. Δεν είναι κλισέ αυτή η αλλαγή κλίμακας; Η χρήση της "πάνας" δε χρειαζόταν και προσέθετε ένα αστείο στοιχείο εκεί που δεν το χρειαζόμουν. Συνολικά μια καλούτσικη ιστορία (but you can do much better than that)

 

Υ.Γ. Τι κατάλαβα:

Ό,τι και ο khar, μόνο που μετάσταση/μύκητες είναι οι άνθρωποι, τα πράσινα όντα ήταν το ανοσοποιητικό, και το φώς η θεραπευτική ακτινοβολία. Η στήλη υποθέτω ότι είναι η επίφυση, όπως την φαντάζεται ο Ντίνος.

 

 

Υ.Γ2. Σχετικά με τα Γρεβενά: δε με χάλασαν. Μπορώ να φανταστώ ένα μέλλον όπου κάποιος μπορεί να έχει το δικό του σκάφος και να το ονομάσει όπως θέλει και να το επανδρώσει με όποιον θέλει. Επίσης αυτός ο κάποιος μπορεί να κατάγεται από την Χαλκίδα, το Νευροκόπι ή την Κάτω Κωλοπετινίτσα. Ιδίως σε ένα μέλλον όπου υπάρχουν ΠΟΛΛΑ σκάφη, πολλοί πλανήτες και πολύ εμπόριο. Η επιστημονική φαντασία δε μιλάει μόνο για τις ναυαρχίδες αλλά και για τα μπρίκια.

 

Καταλαβαίνω, βέβαια, την προτίμηση σε εξωτικά ονόματα, όπως James, Hikaru ή Leonard. Το Ντίνος, Γιώργος και Δημήτρης (Μήτσος) ακούγονται ξενερουά. Κανείς προφήτης στον τόπο του. Αυτό δε σημαίνει ότι στο μέλλον δε θα πάει στο διάστημα κάποιος Γιωρίκας και κάποια Συμέλα, ανεξάρτητα με το τι έχουμε συνδέσει στο μυαλό μας με αυτά τα ονόματα.

 

Αυτήν την ιστορία την είδα γενικώς να μου κλείνει το μάτι. :wink:

 

@mman: Πάρε πίσω τη δήλωσή σου ότι το Star Trek "ψιλοτρώγεται" αλλιώς δε θα αφήσω ιστορία για ιστορία σου που να μη σχολιάσω δημοσίως γιατί δεν στέκεται επιστημονικά. I promise!

:pirate:

[mman]

@mman: Πάρε πίσω τη δήλωσή σου ότι το Star Trek "ψιλοτρώγεται" αλλιώς δε θα αφήσω ιστορία για ιστορία σου που να μη σχολιάσω δημοσίως γιατί δεν στέκεται επιστημονικά. I promise!

:pirate:

Βρίσκω την "τιμωρία" αυτή, υπέροχα δίκαιη!

Λοιπόν (Ντίνο, χίλια σόρρια για το spam) το Star Trek ίσως και να ψιλοτρώγεται!

[Spock]

Μου άρεσε πολύ η ιστορία σου, Ντίνο. Μου άρεσε κατ' αρχάς σαν ιδέα πολύ, το διάβασα μονορούφι, όπως και όσες άλλες ιστορίες σου έχω διαβάσει. Εκτός από καναδυό σημεία που ένιωσα κάπως να κουράζομαι από τη συνεχή αφήγηση -φαντάζομαι βέβαια ότι δεν έβγαινε αλλιώς σε λίγες λέξεις- και από τα σημεία με τις πάνες όπου ένιωσα να βγαίνω λίγο από το κλίμα, δεν έχω κανένα παράπονο. Περιμένω να δω τη δική σου εξήγηση για το τέλος, αν και νομίζω πως το έπιασα. Όσον αφορά τα ελληνικά ονόματα, βρίσκω απόλυτα λογικό σε ένα τέτοιο μέλλον να υπάρχουν σκάφη αλλά και αστροναύτες με οποιοδήποτε όνομα. Γιατί όχι δηλαδή ο Τέλης από τα Γρεβενά; Ο Jim από το Riverside,Iowa καλύτερα είναι; Δε νομίζω. Είναι απλά ότι έχουμε συνδέσει πάρα πάρα πολύ την space opera αλλά και την επιστημονική φαντασία γενικότερα με αμερικάνικα κυρίως ονόματα. Το σκεφόμουν από καιρό κι εγώ αυτό, όπως και τότε που λέγαμε για το Periplus στο Trek Forum. Δεν ξέρω, ίσως για να μας φαίνεται κάποιο setting μακρινό και φουτουριστικό, να θέλουμε να μην έχουμε τόσο... γειτονικά ονόματα. Ίσως, δεν ξέρω, πάντως πιστεύω ότι είναι μόνο λόγω συνήθειας δικιάς μας.

 

@mman: Θα πω στον εαυτό μου ότι ο μόνος λόγος που λες αυτά για το Star Trek είναι γιατί θέλεις την "τιμωρία" του Τέταρτου! Γλίτωσες λοιπόν μερικά phaser burns!!!

[DinoHajiyorgi]

Σε ευχαριστώ Δημήτρη, κι εσένα Γιώργο, για την Greeks In Space συμπαράσταση.

 

Πραγματικά εκπλάγηκα για την αντίδραση στην "πάνα" κυρίως γιατί ήταν μια λεπτομέρεια που ούτε καν θυμόμουν όταν τέλειωσα το διήγημα. Κι αυτό γιατί δεν το έβαλα εκεί για χιούμορ. Όπως θα έβαζα τον καφέ σε ένα φλιτζάνι, μου φάνηκε τόσο απλό και λογικό την στιγμή που το έγραφα. Αυτά που έβλεπαν όσοι έρχονταν σε επαφή με την χορδή ήταν τόσο...πέραν των δυνατοτήτων τους, που έχαναν κάθε έλεγχο των λογικών τους αλλά και των σωματικών τους λειτουργιών. Το γιατί, ούτε γι αυτό είμαι σίγουρος. Σα να μου το ψυθίρισε κάποιος άλλος να το γράψω.

 

Οι greenmist, Guardian of the Rune Ring #1 και ο νέος Κωνσταντίνος δεν έχουν σχολιάσει ακόμα την ιστορία, κι ούτε περιμένω να το κάνουν. Η γενική αποχή τους μοιάζει από μόνη της ένα σχόλιο για τον κανόνα του διαγωνισμού. Θα εξηγήσω όμως το φινάλε μετά το τέλος της ψηφοφορίας. Ο tetartos δεν χρειάζεται βέβαια να περιμένει κάτι που κατάλαβε από μόνος του.

[PiKei]

Εξαιρετικά "ξεκομπλαρισμένο" διήγημα στην σύλληψή του κι αυτό πραγματικά μου αρέσει. Έχω μια υπόνοια για το που το πάει με το τέλος του, αλλά θα περιμένω να την επιβεβαιώσω όταν τελειώσουν τα σχόλια και μιλήσει ο αρμόδιος. Γιατί "Στο μυαλό του Dino" χρειάζεται να είσαι τουλάχιστον Κάουφμαν για να βαδίζεις με βεβαιότητες...

[month]

Oh, you people. "Οι Περιπέτειες του μπρικιού Ζαμπέτας στο Διάστημα" και το ελληνικό του πλήρωμα είναι μια ιδέα που ζει συνέχεια μέσα μου. Σαν τηλεοπτική σειρά ή σειρά από διηγήματα. Ίσως το αναπτύξω μια μέρα σε συλλογή από μικρές ιστορίες.

 

Ημερολόγιο πλοιάρχου, Μπρίκι Ζαμπέτας, αστρική ημερομηνία 19/12/3009.

 

Το πλήρωμα είναι ανύσηχο μετά την τελευταία συνάντηση μας με τους Τρολμφ, και φωνάζει ότι ένα μπρίκι σαν και το δικό μας δεν πρέπει να μπαίνει μέσα σε εμπόλεμες ζώνες. Αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω πέντε φέτες παστουρμά και δύο απο τα κατεψυγμένα σουβλάκια απο το προσωπικό μου "κελάρι" για να πάψουν να γκρινιάζουν και να συνεχίσουν την αποστολή μας.

 

 

 

Ημερολόγιο ναύτου, Μπρίκι Ζαμπέτας, αστρική ημερομηνία 19/12/3009.

 

Το κόλπο πέτυχε. Τα σουβλάκια είναι δικά μας. Και αν εμφανιστεί κανένα καταδρωμικό, μας βλέπω να του τρώμε και την κότα που νομίζει ότι έκρυψε μέσα στο μπαούλο του...

 

 

 

Και μετά απο αυτή την καταστροφή του ονείρου του Ντίνου, μπορείτε να περιμένετε δύο πράγματα.

 

Ένα, ο Ντίνος να θάψει ότι ιστορία γράφω απο εδώ και πέρα, και δύο, να γράψει την ιστορία του μπρικιού Ζαμπέτας, όπως της πρέπει.

[DinoHajiyorgi]

Αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω πέντε φέτες παστουρμά και δύο απο τα κατεψυγμένα σουβλάκια απο το προσωπικό μου "κελάρι" για να πάψουν να γκρινιάζουν και να συνεχίσουν την αποστολή μας.

 

να γράψει την ιστορία του μπρικιού Ζαμπέτας, όπως της πρέπει.

 

 

Χρίζεσαι επίτιμος αναπληρωτής κονδυλοφόρος στις "Περγαμηνές του Ζαμπέτας"!

[DinoHajiyorgi]

Σε όλα τα διηγήματα που γράφτηκαν για την «αθανασία» δόθηκαν σαν αιτία ιοί, φάρμακα, μεταλλαγμένα γονίδια, κρυογενική, ονειρική ή εικονική πραγματικότητα, πειραματικά πεδία και άλλες επαναστατικές παρεμβάσεις. Η εξήγηση που έδωσα στην δική μου ιστορία πέρασε ασχολίαστη, πολύ πιθανό επειδή ήταν μέρος του φινάλε που δεν κατάλαβε κανείς:

 

«Ο άνθρωπος σαν ιδέα, που αλλού θα ήταν αθάνατος παρά στη πηγή που τον είχε γεννήσει;»

 

Και το απλοϊκό φινάλε (που έπιασε ο tetartos):

 

Η Σπηλιά είναι ο εγκέφαλος του σύμπαντος. Τα πράσινα μαλάκια που επιτίθενται στα σκάφη είναι τα αντισώματα του ανοσοποιητικού συστήματος αυτού του εγκεφάλου. Σε σύνδεση με την κεντρική χορδή, οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή με το οπτικοακουστικό νεύρο του σύμπαντος – μια έμπνευση που μου έδωσε η ταινία “Innerspace”. (Η διαφορά των μεγεθών είναι μεν συγκλονιστική, στο βάθος όμως, τα πράγματα είναι τόσο εντυπωσιακά όσο είμαστε εμείς σε σχέση με ένα μερμήγκι. Ο πολυφασματομετατροπέας εξισώνει τα δύο μεγέθη στην πεζή τους πραγματικότητα.)

 

Η οντότητα Σύμπαν λοιπόν είναι άρρωστο. Συνομιλεί με μια άλλη οντότητα, τον γιατρό του. Οι μύκητες / τα καρκινώματα που έχουν κατακλύσει τον εγκέφαλο είναι οι άνθρωποι. Ο γιατρός προτείνει σαν θεραπεία την ολική ακτινοβολία. Ένα Big Bang δηλαδή που θα εξαλείψει όλη την γνωστή πλάση για να ξεκινήσει το σύμπαν από την αρχή, υγιές.

 

Μετά από αυτό, ο ήρωας μου δεν ξέρει πως και τι να πει πια στους ανθρώπους.

 

Αυτά.

[Glowleaf]

Ναι, τωρα που το εξηγεις ειναι οντως ωραιο και εμπνευσμενο. Δεν το εξηγει το διηγημα ομως, και στην καλυτερη περιπτωση να πιασει ο αναγνωστης οτι γινεται μια μεταφορα με τον καρκινο στο ανθρωπινο σωμα. Το δευτερο βημα του "αρρωστου συμπαντος" ειναι πολυ long shot, και σε καμια περιπτωση δεν ειναι ευκολο να το σκεφτει ο αναγνωστης.

Ειναι σαν τα inside jokes μιας παρεας, αρκει μια λεξη για να σκασουν ολοι απο τα γελια, ομως ενας τριτος δεν μπορει να πιασει τελειως το αστειο, ακομα και αν του το εξηγησουν.

[Electroscribe]

Με εξέπληξε η θέση που έλαβε στην κατάταξη. Εμένα μου φάνηκε σαν Χατζηγιώργης σε σχεδόν πλήρη φόρμα μετά από πολύ καιρό και το ψήφισα ψηλά. Αν δεν ήταν το τετριμμένο τέλος (προσοχή: σε καμιά περίπτωση προβλέψιμο), θα το σκεφτόμουν και για πρώτο.