Υποκειμενική Αθανασία

[Tiessa]

Ήταν μια από τις ιστορίες που μου άρεσαν. Ιδίως η ύπαρξη των πέντε νόμων, που μου δίνει την εντύπωση ότι υπάρχει ένας μεγάλος, δουλεμένος κόσμος πίσω από το συγκεκριμένο επεισόδιο και με προκαλεί να διαβάσω περισσότερο.

Δεν με πειράζει που έχω ξαναδιαβάσει παρόμοιες ιστορίες με εξάρτηση από τους εικονικούς κόσμους - μήπως δεν ζούμε καθημερινά άλλου είδους εξαρτήσεις; Σημασία έχει το νέο στοιχείο που μπήκε μέσα και την εμπλούτισε. Εξάλλου, εκεί ήταν και το στοίχημα. Σας βάζω σε σκέψεις, παραθέτοντας μια άλλη πτυχή του θέματος.

Η αγωνία του ήρωα για τον αδελφό του πέρασε ωραία μέσα στην ιστορία χωρίς να καταλήξει μελοδραματική και γι αυτό με ευχαρίστησε.

Μου άρεσε ο τίτλος, τον βρήκα πολύ σωστό: Και υποκειμενική αφού δεν ισχύει στ' αλήθεια και αθανασία. αφού αυτό αισθάνεται όποιος τη βιώνει.

Σε γενικές γραμμές ήταν μια από τις καλές ιστορίες του διαγωνισμού.

[northerain]

Μία απο τις καλύτερες ιστορίες που διάβασα εως τώρα. Δεν έχω τίποτα να σχολιάσω, πέρα απο το ότι δεν ήταν τόσο πιστευτό πόσο γρήγορα άρχισε ο πλανώμενος να πιστεύει τι του έλεγε ο αδερφός του.

Πολλές καλές ιδέες, ειδικά το τέλος το ανέβασε πολύ σαν σύνολο.

[aScannerDarkly]

Πρώτ’απ’ όλα νομίζω ότι κανείς δεν πρόκειται να βαρεθεί διαβάζοντας κάτι που έχεις γράψει. Τα γραπτά σου διακρίνονται από φοβερή ζωντάνια και ένταση. Δεν με νοιάζει αν είναι μια ιδέα ξαναχρησιμοποιημένη, την αξιοποιείς πάρα πολύ καλά. Τη σημασία του συγχρονισμού την κατάλαβα, το πώς επιτυγχάνεται όμως το βρίσκω πάρα πολύ «εύκολο» και απλοϊκό, σε σχέση μάλιστα με το υπόλοιπο διήγημα που δείχνει ότι έχεις ρίξει πολλή σκέψη για να χτίσεις τον κόσμο και την ιστορία σου. Ο τρίτος Νόμος μάλλον πρέπει να επαναδιατυπωθεί σε «δεν του λες ότι δεν είναι αληθινός» όπως λέει και στην αρχή του διηγήματος. Με μπέρδεψε λίγο η ιστορία με το γείτονα, νομίζω ότι (εμένα) θα μου καθόταν καλύτερα να εμφανίζεται ως νέο πρόσωπο στον κόσμο αυτό, όχι να παίρνει την θέση κάποιου που ήδη υπάρχει εκεί.

 

 

 

Και μιας και μόλις διάβασα τα σχόλια του khar πάνω στο κείμενο, όπως πάντα πέτυχε διάνα, οπότε δώσε βάση.

 

 

 

ΥΓ: Ξέρεις τι μου άρεσε πιο πολύ; Ότι με κανένα τρόπο δεν μπόρεσα να πείσω τον εαυτό μου ότι ο πλανώμενος δεν είχε δίκιο.

[Glowleaf]

Πρώτ’απ’ όλα νομίζω ότι κανείς δεν πρόκειται να βαρεθεί διαβάζοντας κάτι που έχεις γράψει. Τα γραπτά σου διακρίνονται από φοβερή ζωντάνια και ένταση. Δεν με νοιάζει αν είναι μια ιδέα ξαναχρησιμοποιημένη, την αξιοποιείς πάρα πολύ καλά.

Thx, thx thx!

 

Τη σημασία του συγχρονισμού την κατάλαβα, το πώς επιτυγχάνεται όμως το βρίσκω πάρα πολύ «εύκολο» και απλοϊκό, σε σχέση μάλιστα με το υπόλοιπο διήγημα που δείχνει ότι έχεις ρίξει πολλή σκέψη για να χτίσεις τον κόσμο και την ιστορία σου.

Ορθα παρατηρησες, λειπει μια προτασουλα "Ετρεξα την διεργασια συγχρονισμου, και μετρησα ενα λεπτο με το ρολοι".

 

Και μιας και μόλις διάβασα τα σχόλια του khar πάνω στο κείμενο, όπως πάντα πέτυχε διάνα, οπότε δώσε βάση.

Απ'εξω τα εχω μαθει...

 

@northerain

δεν ήταν τόσο πιστευτό πόσο γρήγορα άρχισε ο πλανώμενος να πιστεύει τι του έλεγε ο αδερφός του.

Συμφωνω!

 

@Tiessa

Σημασία έχει το νέο στοιχείο που μπήκε μέσα και την εμπλούτισε. Εξάλλου, εκεί ήταν και το στοίχημα. Σας βάζω σε σκέψεις, παραθέτοντας μια άλλη πτυχή του θέματος.

Πετυχες διανα.

 

@constantinos

Ίσως κάτι που θα μετέθετε το βάρος από την λογική διαπραγμάτευση της ιδέας στη συναισθηματική της διαπραγμάτευση. Δεν το βρήκα κι έτσι αυτή η ιστορία δεν κατάφερε να με κάνει να παρασυρθώ.

Μπορεις να μου εξηγησεις τι ακριβως εννοεις? Δεν το λεω για πλακα, δεν "το πιασα".

[Nihilio]

Πολύ έξυπνη ερμηνεία του θέματος και οι νόμοι δείχνουν ότι το έχεις δουλέψει στο κεφάλι σου. Η γραφή είναι ζωντανή και κρατάει το ενδιαφέρον, νιώθω όμως ότι αναλώνεις πολύ ώρα στο πως ο πρωταγωνιστής εξηγεί τι έχει συμβεί. Είναι ένας σκόπελος που πρέπει κάπως να προσπεράσεις, τουλάχιστον όμως κολλάει στην υπόλοιπη ιστορία, ενσωματώνεται σε σκηνές διαλόγου και έχει και λειτουργική αξία. Νομίζω όμως ότι λίγη παραπάνω δράση θα έκανε την ιστορία να λειτουργεί καλύτερα.