PiKei Posted April 14, 2009 Share Posted April 14, 2009 Δεν έχω καταλήξει αν το βιβλίο αυτό ανήκει 100% στον Τρόμο, διάλεξα απλώς αυτήν την υποκατηγορία γιατί "γέρνει" προς τα κει και δεν είναι φάνταζυ ούτε εφ. Το μυθιστόρημα ανήκει ξεκάθαρα στην Λογοτεχνία του Φανταστικού, αλλά έχει εξαιρετικά πολλά στοιχεία και επίπεδα. Μια "ταμπέλα" (κακή όπως και κάθε ταμπέλα) θα μπορούσε να είναι Σινεφίλ Τρόμος. Η ιστορία διαδραματίζεται στο σύγχρονο Λονδίνο και ξεκινά πολύ κλασικά. Με δύο πτώματα μέσα σε μια βιβλιοθήκη και τον επιθεωρητή της Σκοτλαντ Γιάρντ που αναλαμβάνει να εξιχνιάσει το έγκλημα. Μόνο που πολύ γρήγορα σταματάει να είναι μια απλή αστυνομική φάση κι αρχίζει να γίνεται της κακομοίρας (και της Πανδώρας, που είναι τρομερός γυναικείος χαρακτήρας). Είναι αδύνατον με μόνη την πρώτη ανάγνωση που έχω κάνει να εμβαθύνω στο πηγάδι των αναφορών (κινηματογραφικών, λογοτεχνικών, αλλά και φιλοσοφικών) που έχει "φυτέψει" ο Αβραάμ Κάουα στο πρώτο μυθιστόρημά του. Μπορώ μόνο να τις "μυριστώ" και να τις αφήσω για τις επόμενες αναγνώσεις που θα ακολουθήσουν. Χωρίς καμία πλάκα, το βιβλίο με ενθουσίασε. Και με το γνωστό μου μίσος για τα σπόιλερ μπορώ μόνο να "καρφώσω" πως λάτρεψα το τέλος. Υπάρχουν "κλισέ" στο Ασήμι που Ουρλιάζει; Ναι, με το κιλό, με το κυβικό, με τριαξονικό φορτηγό τα φέρνει μέσα ο Κάουα. Και όμως είναι τόσο πολύ μέσα στην φάση και υπηρετούν τόσο καλά το βιβλίο που "αποκαθίστανται" στα μάτια του αναγνώστη. Υποκλίνομαι... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted April 14, 2009 Share Posted April 14, 2009 (edited) Τέλειο εξώφυλλο. Χτυπάει στο μάτι, σου μένει, περιγράφεται εύκολα σε τρίτους. Και σου φουντώνει την περιέργεια για το περιεχόμενο. Εξίσου ζηλευτό και το όνομα του συγγραφέα. Ξεχωρίζει άνετα για αναγνωρίσημη καριέρα. Edited April 14, 2009 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted April 14, 2009 Share Posted April 14, 2009 Ἄχ, βρὲ παιδιά, τί μὲ κάνετε, τί μὲ κάνετε! Μὲ βάλατε στὸ τριπάκι νὰ πάρω τὸ βιβλίο καὶ νὰ τὸ διαβάσω - λὲς καὶ δὲν μοῦ φτάνουν ὅλα τ' ἄλλα τὰ ἀδιάβαστα ποὺ ἔχω. Σὺν ὅτι μόλις πῆρα τὰ βιβλία τοῦ Χαρίτου καὶ τοῦ Μανωλιοῦ. Εὐτυχῶς εἶναι μικρὰ καὶ τὸ ἄγχος μου κάπως μετριάστηκε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted May 14, 2009 Author Share Posted May 14, 2009 Κοτσάρω κι εδώ την πρόσκληση της παρουσίασης για να υπάρχει (για τους ιστορικούς του μέλλοντος) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darkchilde Posted May 14, 2009 Share Posted May 14, 2009 Μήπως μπορώ να έχω τον original τίτλο και συγγραφέα; Δεν με βοηθάει καθόλου να το βρώ στο Amazon ο ελληνικός τίτλος και το εξελληνιμσένο όνομα του συγγραφέα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted May 14, 2009 Share Posted May 14, 2009 Χε - εδώ την πάτησα κι εγώ αρχικά Δε θα το βρεις στο Amazon, γιατί... ο συγγραφέας είναι Έλληνας ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darkchilde Posted May 14, 2009 Share Posted May 14, 2009 Χε - εδώ την πάτησα κι εγώ αρχικά Δε θα το βρεις στο Amazon, γιατί... ο συγγραφέας είναι Έλληνας ;) την πάτησα... Δεν ήταν τόσο πολύ το όνομα όσο το επώνυμο που με έκανε να νομίζω ότι ο συγγραφέας ήταν ξένος. Μιας και δεν μπορώ να παρεβρεθώ στην παρουσίαση (Τετάρτη έχω μάθημα), θα σημειώσω το βιβλίο να το πάρω στην επόμενη εξόρμηση προς τα γνωστά και μη εξαιρετέα μαγαζιά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted May 15, 2009 Share Posted May 15, 2009 την πάτησα... Δεν ήταν τόσο πολύ το όνομα όσο το επώνυμο που με έκανε να νομίζω ότι ο συγγραφέας ήταν ξένος. Το επώνυμο παραπέμπει ηχητικά ακριβώς στην καταγωγή του (αν ασχολείται κανείς με τέτοιες λεπτομέρειες). Βέβαια, είχα κάνει τον κόπο να το τσεκάρω όταν πρωτοξεκίνησε αυτό το τοπίκιο και ιδού τι βρήκα: το προφίλ του από φίλους, το προφίλ του στη δουλειά του Φαίνεται άνθρωπος που θα έγραφε κάτι ενδιαφέρον Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
sora_1 Posted May 28, 2009 Share Posted May 28, 2009 το ειδα το συγκεκριμενο βιβλιο και ηταν χωρισμενο σε ιστοριες! ειναι ξεχωριστα διηγηματα ή ενα ενιαιο βιβλιο?? εχω μπερδευτει!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 28, 2009 Share Posted May 28, 2009 Είναι μια εννιαία ιστορία που τα κεφάλαιά της έχουν τίτλους από ταινίες τρόμου.. Εγώ το βρήκα ενδιαφέρον το στυλ. Μένει να το διαβάσω κιόλας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βρασίδας Posted May 28, 2009 Share Posted May 28, 2009 Δεν ξερω αν ακουγεται ρηχο , χαζο ή οτιδήποτε, εγω απο τον τιτλο και μόνο (κι επειδη φυσικα ασχολειται με το είδος που μου αρεσει, τον τρομο) θα του ρίξω μια αγορά στην πρώτη μου εξόρμηση... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
sora_1 Posted May 28, 2009 Share Posted May 28, 2009 Είναι μια εννιαία ιστορία που τα κεφάλαιά της έχουν τίτλους από ταινίες τρόμου.. Εγώ το βρήκα ενδιαφέρον το στυλ. Μένει να το διαβάσω κιόλας. α οκ καταλαβα! thanks for the info! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted July 11, 2009 Share Posted July 11, 2009 Το βιβλίο είναι ε-ξαι-ρε-τικ-ό. Πραγματικά απολαυστικό. Όντως η σύνδεση/αξιοποίηση των κλισέ γίνεται με εκπληκτικό τρόπο. Για μένα, όμως, η πιο μεγάλη δύναμη του βιβλίου είναι η απίστευτη γνώση του Κάουα για τα κινηματογραφικά, την οποία αξιοποιεί στο έπακρο. Τα κεφάλαια που αναφέρονται σε ταινίες, γυρίσματα κ.λπ. είναι νομίζω τα καλύτερα του μυθιστορήματος, εκείνα που κυλούσαν πραγματικά νεράκι. Και η γλώσσα στρωτή και προσεγμένη. Δυο τρία σημεία στα οποία θεώρησα ότι χώλαινε δεν στάθηκαν αρκετά για να χαλάσουν την όλη απόλαυση. [Ωστόσο, την γκρίνια μου δεν μπορώ να μην την κάνω: σε κάποιο σημείο γίνεται αναφορά σε "αεροδιάδρομο", αντί για "διάδρομο προσγείωσης". (Αεροδιάδρομος = εναέριος διάδρομος στον οποίο η πτήση του αεροσκάφους καθορίζεται από αυστηρές διατάξεις και κανονισμούς). Αν το είχε κάνει μεταφραστής αυτό το ατόπημα, θα είχε ήδη εκτελεστεί με συνοπτικές διαδικασίες στην πλατεία Συντάγματος. Καιρός είναι και οι Έλληνες συγγραφείς να μάθουν να δέχονται επιμέλεια στα κείμενά τους. (Και κάποιοι ξένοι, βέβαια, λέγε με Γκράχαμ Μάστερτον).] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted July 27, 2009 Share Posted July 27, 2009 (edited) Μόλις το τέλειωσα κι εγώ κι έχω να πω τα εξής ολίγα: Αν υποθέσουμε ότι δεν σας τράβηξε το πολύ ξεχωριστό εξώφυλλο, ο φοβερός και τρομερός τίτλος ή το τουλάχιστον ασυνήθιστο όνομα του –Έλληνα– συγγραφέα (και που να τον δείτε και φατσικά δηλαδή), τότε πρέπει να σας πω (no spoilers) ότι το βιβλίο παίρνει αμέσως φωτιά ως εξής: Ένα πτώμα 24 ωρών στραγγαλίζει έναν ιδιόρυθμο συλλέκτη πριν από δυο ώρες. Μια απέραντη συλλογή απαρτίζεται από δυσοίωνες ταινίες με γνωστούς ηθοποιούς οι οποίες δεν έχουν γυριστεί ποτέ. Ένα αεροπλάνο προσγειώνεται μόνο του έχοντας από ώρες νεκρούς πλήρωμα και εκατοντάδες επιβάτες. Κι αν δεν σας άρπαξε ακόμα ένα βιβλίο που ξεκινάει έτσι, μην ανησυχείτε: Θα το κάνει πολύ εύκολα στη συνέχεια με τα υπόλοιπα, με τα πραγματικά όπλα του: Εξαιρετικό γράψιμο με εμφανή ευχέρεια στις περιγραφές των χαρακτήρων των σκηνικών και των σκηνών γενικότερα και υπέροχες πολλές φορές παρομοιώσεις. Ένα γράψιμο που δεν φοβάται τις «μεγάλες» εκφράσεις γιατί ξέρει να τις χρησιμοποιεί την κατάλληλη στιγμή όταν αυτές φαίνονται όχι μόνο ταιριαστές, αλλά απλώς αναγκαίες. Αναρίθμητες αναφορές οι οποίες όμως όχι μόνο δεν γίνονται κουραστικές αλλά διασκεδάζουν κιόλας. Αν και διαβάζοντας ένα πραγματικά καλογραμμένο βιβλίο σαν κι αυτό δεν είναι αναγκαίο να μας αρέσει το αντικείμενό του για να το απολαύσουμε, σίγουρα οι πιο διαβασμένοι σε λογοτεχνία και κυρίως κινηματογράφο του φανταστικού θα βρουν πολλά επιπλέον καλούδια μέσα. Πειστικοί και απόλυτα διακριτοί χαρακτήρες (αν και δεν ανήκω σ’ αυτή την κατηγορία, είμαι βέβαιος ότι πολλοί θα λατρέψουν την Πανδώρα) με εξαιρετικούς σε πολλά σημεία διαλόγους. Οι συνειδητοποιημένα χολυγουντιανές ατάκες που πετάγονται κατά καιρούς είναι ιδιαίτερα απολαυστικές αφού ο συγγραφέας έχει πλήρη γνώση και συναίσθηση όλων των κλισέ που χρησιμοποιεί με αποενοχοποιημένη επιτυχία. Υπάρχουν στιγμές που ενώ όλα πάνε κατά διαόλου μία τέτοια ατάκα (ή περιγραφή) είναι ικανή να τινάξει τη σκηνή στον αέρα με αδυσώπητο αυτοσαρκασμό. Δράση! Συνεχής και ακατάπαυστη αλλά και διανθισμένη με ομαλές και ταιριαστές αναλύσεις και αναφορές στο παρελθόν. Το «Ασήμι που Ουρλιάζει» διαχειρίζεται εξαιρετικά το υλικό του και η δομή του του επιτρέπει να κορυφωθεί σωστά περνώντας από τη μικρή στη μεγάλη κλίμακα ομαλά και χωρίς κενά. Και ο Κάουα δεν βιάζεται. Δεν βιάζεται καθόλου. Στις 284 μεστές σελίδες του (που φαίνονται πολύ περισσότερες) χρησιμοποιεί με το πάσο του όλο τον λογοτεχνικό χρόνο που χρειάζεται για να στήσει την κάθε σκηνή με την ατμόσφαιρα που της πρέπει. Ειδικά οι περιγραφές των προσώπων, των ήχων και των οπτικών ή των οσφρητικών ερεθισμάτων είναι από τα πολύ δυνατά ατού του βιβλίου και υπάρχουν στιγμές που πραγματικά χαίρεται κανείς να διαβάζει για δεύτερη φορά μια παράγραφο πριν προχωρήσει στην επόμενη. Θα διακινδυνεύσω μια μεγάλη κουβέντα εδώ: Δεν μου έρχεται στο νου κανείς άλλος Έλληνας συγγραφέας του φανταστικού, νεκρός ή ζωντανός, που να γράφει καλύτερα. Τουλάχιστον όχι από αυτούς που έχω διαβάσει εγώ –και δεν έχω διαβάσει λίγους. Δεν υπάρχουν αδύνατα σημεία, λοιπόν; Φυσικά και υπάρχουν, αλλά πραγματικά δεν είναι άξια λόγου. Και είναι τόσο λίγα και τόσο σκόρπια που σε καμία περίπτωση δεν μετριάζουν το τελικό αποτέλεσμα. Οπότε τι είναι τελικά το «Ασήμι που Ουρλιάζει»; Ένα αστυνομικό θρίλερ; Ένα κινηματογραφικό βιβλίο τρόμου; Ένας φόρος τιμής και στα τρία αυτά (ή και σε άλλα) είδη; Πραγματικά δεν έχει σημασία. Τα καλούπια μπαίνουν εύκολα στην άκρη όταν έχουμε μπροστά μας κάτι τόσο καλά ολοκληρωμένο. Σκεφτόμουν να ξεκινήσω αυτό το ποστ γράφοντας ότι οι κυρίες και οι κύριοι θιασώτες του τρόμου δεν πρέπει να χάσουν αυτό το βιβλίο. Τελικά θα το κλείσω γενικεύοντας τη συμβουλή μου: Ασχέτως του ποιο είδος προτιμά, κανείς κυνηγός της λογοτεχνικής ποιότητας δεν έχει την πολυτέλεια να αφήσει να του ξεφύγει τέτοιο σπάνιο θήραμα. Edited July 27, 2009 by mman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted September 14, 2009 Share Posted September 14, 2009 (edited) Μόλις το τέλειωσα κι εγώ. Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα σε όλα. Τα είπες τόσο καλά Μιχάλη που δεν έχω να προσθέσω τίποτα. Η ισορροπία μεταξύ των γνώσεων και της φαντασίας του Καουά δημιούργησε κάτι πραγματικά εξαιρετικό. Υποβάλω τα σέβη μου στον συγγραφέα. Αγοράστε το, κάντε το δώρο στους οικείους σας, διαβάστε το. Ελπίζω να κυκλοφορήσει σύντομα και στην Αγγλική γιατί του αξίζει να γίνει γνωστό στο ευρύτερο κοινό. Edit το κακόχολον: Αντε, ένα παράπονο για να μην τον ματιάξω. Καλά ρε Ντορεμιέ, είσαι περιτριγυρισμένος από κινηματογραφικό φιλμ, το κρατάς στα χέρια σου και... ανάβεις πίπα; Θα μας τρελάνεις; Αφού δεν έγινε έκρηξη που θα ζήλευε η Αλ-Κάιντα πάλι καλά... Θα τέλειωνε και το βιβλίο στο 10% :-p Edited September 14, 2009 by DinMacXanthi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted September 14, 2009 Author Share Posted September 14, 2009 Τρομερό το κακόχολο edit. Μπράβο, πολύ σωστά το παρατήρησες, έπρεπε να γίνει της κακομοίρας με την πίπα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eric Draven Posted September 16, 2009 Share Posted September 16, 2009 Eξεραιτική γραφή, χαρακτήρες και εξέλιξη.Σαν φαν τψν ταινιών τρόμου δε θα μπορούσα να μη το διαβάσω. Ένα πραμα μόνο που με χάλασε - SPOILER βρικόλακες?!! Μα πάλι γαμ#%&@ους βρικόλακες?!!Ελεος SPOILER - Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted September 17, 2009 Share Posted September 17, 2009 Διάβασα κι ἐγὼ τὸ ἐν λόγῳ βιβλίο. Τὸ βρῆκα ἐν πολλοῖς ἀξιανάγνωστο, μὲ στρωτὴ γλώσσα, ἑνιαῖο ὕφος κλπ, κλπ. Ὑπῆρξαν κανὰ-δυὸ σημεῖα ποὺ μὲ δυσαρέστησαν (εἶναι καθαρὰ ὑποκειμενικὴ ἄποψη), ὅπως ὅτι ἡ ἱστορία εἶναι μιὰ ἀπὸ τὶς πολλὲς τῆς ἡρωίδας, τῆς Πανδώρας Ὄρμοντ - ὅτι δηλαδὴ ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ ἕνα τύπο ντετέκτιβ τοῦ παραφυσικοῦ. Ἢ ὅτι ἐξ ἀρχῆς οἱ χαρακτῆρες καταλαβαίνουν πὼς ὅ,τι συμβαίνει ἔχει ἑρμηνεία πέραν τῆς κοινῆς λογικῆς - ἀπόρροια τῆς προηγούμενης περιόδου. Ὡστόσο, κάτι μὲ τραβοῦσε νὰ συνεχίσω τὴν ἀνάγνωση μέχρι τέλους καί - παρ' ὅλο ποὺ δὲν τὸ θεωρῶ τὸ ἀριστούργημα τῆς παγκόσμιας λογοτεχνίας - μοῦ κράτησε ἐξαιρετικὴ συντροφιά. Συνοπτικά: ὄχι μόνο τὸ ἀπόλαυσα, ἀλλὰ τὸ συστήνω ἀνεπιφύλακτα στοὺς φὰν τοῦ κινηματογράφου φρίκης. Ἡ αἴσθηση ποὺ μοῦ ἄφησε εἶναι ὅτι ὁ κ. Κάουα εἶναι συγγραφέας καὶ ἐν συνεχείᾳ θὰ γίνει συγγραφέας ὁλκῆς. Ἐπιφυλάσσομαι, ὅταν θὰ ἔχω χρόνο, νὰ ποστάρω ἀναλυτικὴ κριτική. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Martin Ocelotl Posted September 18, 2009 Share Posted September 18, 2009 Το πήρα, το διάβασα, μου φάνηκε καλούτσικο και κάπου-κάπου μέτριο, έμαθα εδώ ότι ο συγγραφέας είναι Έλληνας και ξαφνικά μου φάνηκε εξαιρετικό... θα ζήσω γιατρέ μου; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted September 18, 2009 Share Posted September 18, 2009 Από τα καλύτερα και πιο ειλικρινή ποστ κριτικής που έχω διαβάσει στη ζωή μου Μάρτιν!!! Σύντομα κι η δική μου κριτική! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted September 18, 2009 Share Posted September 18, 2009 Το πήρα, το διάβασα, μου φάνηκε καλούτσικο και κάπου-κάπου μέτριο, έμαθα εδώ ότι ο συγγραφέας είναι Έλληνας και ξαφνικά μου φάνηκε εξαιρετικό... θα ζήσω γιατρέ μου; Θέλω να πιστεύω ότι θα έγραφα τα ίδια για το "Ασήμι" αν ο συγγραφέας του ήταν Σενεγαλέζος ή Αμερικανός. Προσπαθώ πάντα να διαβάζω χωρίς να επηρεάζομαι από τίποτ' άλλο εκτός από το περιεχόμενο του βιβλίου και νομίζω ότι τα καταφέρνω σε μεγάλο βαθμό. Αν και ο συχνότερος εξωτερικός παράγοντας είναι το όνομα και η φήμη του συγγραφέα, εσύ εισάγεις τώρα κάτι άλλο, την εθνικότητα, και όλοι καταλαβαίνουμε πώς προκύπτει αυτό το ξαφνικό άλμα στην αξιολόγησή σου.;) Τώρα, για το αν θα ζήσεις, δεν μου πέφτει λόγος από τη στιγμή που έχουμε ειδικούς εδω μέσα. tetarte, τι λες; Θα ζήσει ο ειλικρινής Martin; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted September 18, 2009 Share Posted September 18, 2009 Εγώ πάλι που για κάποιο λόγο διαβάζω μόνο στα αγγλικά, τουτέστιν διαβάζω σπάνια έλληνες συγγραφείς εκτός του φόρουμ, το βρήκα συναρπαστικό και εξαιρετικά καλογραμμένο. Να μην ξεχνάμε πως είναι το ΠΡΩΤΟ μυθιστόρημα του μεσιέ Καουα. Θα κάνω μια μικρή σύγκριση με το βιβλίο που διαβάζω τώρα. Λογοτεχνικά, το Mystic Symbol του Νταν Μπράουν και είναι μια ... άντε να μην το πω. Το μόνο ωραίο που έχει και γι'αυτό το τσίμπησα με 7 λίρες, είναι αυτές οι ενδιαφέρουσες πληροφορίες περί Μασόνων, συμβόλων κλπ που εμένα τουλάχιστον με συναρπάζουν. Όμως, έχω καταλάβει από την σελίδα 7 ποιός είναι ο κακός, από περίπου την σελίδα 40 το μεγάλο twist και έχω σιχαθεί να βλέπω τους ΠΑΝΤΕΣ να μένουν έκπληκτοι! οκ, ο Καουά βάζει τον Ντορεμιέ να καπνίζει σαν τούρκος θεριακλής Nargile-pasha και την Πανδώρα να ανατριχιάζει.Συνέχεια. Ο Μπράουν βάζει όλο το καστ να μένει έκπληκτο, σαν διαγωνισμός του ποιός θα γουρλώσει περισσότερο τα μάτια του. Συνέχεια. Και τα 2 επιζητούν το εξής: Ισορροπία μεταξύ γνώσεων και πλοκής. Στην μια έχουμε μασόνους-σύμβολα και το κλασικό μοτίβο του Μπράουν (ο Τομ Χάνκς τρέχει από δω κι απο κεί,προλαβαίνοντας όμως να περιγράψει με μεγάλη προσοχή τα διάφορα αρχιτεκτονικά στοιχεία του εκάστοτε μέρους μέσα στο οποίο τρέχει -και να δείχνει κι έκπληκτος btw) Στο άλλο, έχουμε το σινεμά (τρόμου) και μια πλοκή που έχει κλισέ, δεκτόν, αλλά έξυπνα twists γυριστές και περισσότερες πρωτοτυπίες. Ετυμηγορία: Ένω και οι 2 έχουν γνώσεις στον τομέα τους, ο ένας ξέρει να γράφει, ο άλλος όχι. Το Ασήμι που Ουρλιάζει λοιπόν, είναι κλάσεις ανώτερο από το βιβλίο (της γυναίκας) του Μπράουν που βγήκε την δευτέρα και θα πουλήσει τα κέρατα του. (Πριν έρθει η ερώτηση, έχω ήδη πει γιατί το αγόρασα και γι'αυτό που το πήρα, είναι ενδιαφέρον.) Αν ο Μπράουν ήταν ο Ιορδάνης (ή Δανιήλ) Καφές, το βιβλίο θα ήταν καλύτερο; Ε, όχι! Αφού δε ξέρει να γράφει ντε! Καουά, μετάφραση τώρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Martin Ocelotl Posted September 18, 2009 Share Posted September 18, 2009 (edited) Λέω λοιπόν ότι ο Καουα, μου αρέσει περισσότερο από τον Μπράουν, περίπου για τους ίδιους λόγους που ανέφερε ο DinMacXanthi. Μου αρέσει ο Μπάρκερ, ενώ δεν μου κινεί το ενδιαφέρον ο Κινγκ. Λατρεύω τον Λουίς λ' Αμούρ, την ίδια στιγμή που ο Μπάροουζ μου φαίνεται ανυπόφορα βαρετός... Θέλω να πω ότι η άποψη κάποιου, για κάτι τόσο προσωπικό όσο η ανάγνωση ενός βιβλίου είναι παντελώς υποκειμενική, ανεξάρτητα από τον αριθμό αυτών που συμφωνούν ή διαφωνούν με αυτή την άποψη. (ενώ το 90% των ανθρώπων πιστεύει σε κάποιο θεό, αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εκληφθεί ως απόδειξη της ύπαρξης τέτοιου όντος) Στα πλαίσια αυτής της θεώρησης, η γνώμη μου είναι η γνώμη μου και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο απ' αυτό. Προκύπτει από εμπειρίες και βιώματα που διαμορφώνουν αυτό που είμαι και δεν τα μοιράζομαι με κανέναν άλλο, δεν αξιολογούνται ομοιόμορφα για όλους, δεν είναι μετρήσιμα σε οποιαδήποτε διάστασή τους και επιδρούν στην αντίληψή μου για τον κόσμο, με τρόπο διαφορετικό από οιουδήποτε άλλου. Αυτή η δύναμη της ποικιλομορφίας προσεγγίσεων της πραγματικότητας, διασφαλίζει τις ελευθερίες των ανθρώπων. Τις δικές σας και τις δικές μου και όλων μας. Δεν καταφέρνω να απαλείψω μια ελαφριά εθνική ευαισθησία. Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο από αυτό που καταλαβαίνω, έστω και αν αποτελεί άλμα ή και στρέβλωση της αντίληψής μου. Δεν μπορώ να υποκριθώ το αδιάβλητο της κρίσης μου και για αυτό, παραμένει υποκειμενική. Απο αυτή την άποψη... Ναι είμαι ειλικρινής. Αν ήμουν Γάλλος... Και Ο κύριος Καουα ήταν Τυνήσιος, θα μου άρεσε ίσως ελάχιστα περισσότερο απο τον Μπράουν που θα ήταν Νεοζηλανδός (ο οποίος btw δεν μου αρέσει καθόλου) και πιθανόν η εθνικότητά να έπαιζε κάποιον αδιόρατο ρόλο στην προτίμησή μου για τον πρώτο, σύμφωνα με πεπαιδευμένες ιδεοληψίες μου περί αποικιών. Φυσικά δεν θα συνέβαινε τίποτα τέτοιο, αν είχα άγνοια της καταγωγής των κυρίων... Ναί... Πιστεύω οτι θα ζήσω. Edited September 19, 2009 by Martin_D. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted September 20, 2009 Share Posted September 20, 2009 Η αλήθεια είναι ότι, ξέροντας πως είναι βιβλίο τρόμου, κι έχοντας ακούσει ότι αφορούσε σε μεγάλο βαθμό ταινίες τρόμου (που δε βλέπω ούτε με σφαίρες), και βλέποντας το αιματοβαμμένο εξώφυλλο, ξεκίνησα να διαβάζω το Ασήμι που Ουρλιάζει από υποχρέωση, μόνο και μόνο για να κάνω τη χάρη σε φίλους από την παρέα που επέμεναν. Καθ' οδόν διαπίστωσα ότι όντως θα έχανα αν δεν το είχα διαβάσει. Παρόλο που μερικά πράγματα μού φάνηκαν μια-δυο φορές υπερβολικά ως προς την ένταση και την έκταση του 'κακού', ο τελικός απολογισμός για το βιβλίο είναι ιδιαίτερα θετικός. Βρήκα το βιβλίο πολύ ενδιαφέρον, την κεντρική ιδέα καλή (δεν σποϊλεριάζω) και την πλοκή σφιχτή. Κάποιες σκέψεις και περιγραφές ήταν επίσης ιδιαίτερα έξυπνες και ψυχολογημένες. Όπως έχουν πει και αρκετοί προλαλήσαντες, ο Κάουα έχει εξαιρετικά καλή γραφή, μάλιστα σε κάποια σημεία είναι τόσο ενδιαφέρον το αποτέλεσμα που σε κάνει ν' αναρωτηθείς πώς τα καταφέρνει ν' αλλάζει τόσο μαεστρικά οπτική γωνία, αφηγητή ή σκηνικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted September 20, 2009 Share Posted September 20, 2009 Συγνώμη που σποιλεριάζω ελαφρώς, αλλά μιας και έχουμε εδώ άτομα που γνωρίζουν τον κύριο Κάουα, το προηγούμενο βιβλίο του ("Τι τραγουδούσαν οι σειρήνες", εκδόσεις "FUTURA"), είναι φαντασίας; Η περιγραφή στο οπισθόφυλλο, όπως την εντόπισα στο δίκτυο, με έχει μπερδέψει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.