northerain Posted May 2, 2009 Share Posted May 2, 2009 Το Horror Book Club κάνει εγκαίνια με ένα κλασικό βιβλίο. The Case of Charles Dexter Ward - H.P. Lovecraft Από ένα ιδιωτικό ψυχιατρείο του Πρόβιντενς, στο Ροντ Άιλαντ, εξαφανίστηκε ένα εντελώς ιδιόμορφο άτομο. Το όνομά του Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ...Το μοναδικό μυθιστόρημα του Χ. Φ. Λάβκραφτ, έργο ωριμότητας, μας αποκαλύπτει όλη τη συγγραφική δεινότητα του δημιουργού του. Αίνιγμα και βεβαιότητα, τρόμος και φρίκη δίνουν τον τόνο σ' αυτό το οριακό έργο... O Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ (Howard Phillips Lovecraft) (20 Αυγούστου 1890 – 15 Μαρτίου 1937) ήταν ένας Αμερικανός συγγραφέας φανταστικής λογοτεχνίας τρόμου, ήταν ίσως απο τους πρώτους που έδωσαν στις ιστορίες τους έναν τόνο επιστημονικής φαντασίας. Τα έργα του δεν έτυχαν ευρείας αναγνώρισης κατά την διάρκεια της ζωής του, αλλά το έργο του αποδείχτηκε σημαντικό και είχε μεγάλη επιρροή μεταξύ άλλων συγγραφέων και φίλων της φανταστικής λογοτεχνίας τρόμου. Η αλήθεια είναι ότι πάει καιρός που το διάβασα, αλλά θεωρείται ένα από τα καλύτερα του και ήταν για πολλούς η εισαγωγή στο έργο του Λάβκραφτ. Περιέχει μερικά από τα κλασικά ''κόλπα'' του, που θα δείτε και σε άλλες ιστορίες του, οπότε είναι αρκετά καλό σαν εισαγωγή, αν υπάρχει κάποιος που δεν έχει διαβάσει ποτέ του Λάβκραφτ. Αν θυμάμαι καλά δε, δεν έχει να κάνει με Μυθολογία Κθουλού σε μεγάλο βαθμό. Ο Λαβκραφτ κέρδισε με 8 ψήφους, 4 μπροστά από τον Ζωντανό Θρύλο του Μάθεσον. Μέσα στον Μάιο λοιπόν πρέπει να διαβάσουμε το βιβλίο. Κατά την διάρκεια της ανάγνωσης, καλό θα ήταν να συζητάμε διάφορα θέματα που παρατηρήσαμε στο βιβλίο. Δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε μέχρι τον Ιούνιο για συζήτηση, καλό θα ήταν όμως να χρησιμοποιούμε spoiler tags αν είμαστε πολύ μπροστά απο τους υπόλοιπους. Αν το έχετε ήδη διαβάσει, ξαναδιαβάστε το. Αν θέλετε να συζητήσετε γενικά για τον Λαβκραφτ, ελεύθερα. Καλό διάβασμα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted May 2, 2009 Share Posted May 2, 2009 Εεεεεμ... παρ' όλο που διάβασα και το άλλο topic που αφορούσε το Horror Book Club, δεν είμαι σίγουρος πως κατάλαβα τι γίνεται. Αυτό που έχει να κάνει κάποιος είναι να έχει διαβάσει και τα τρία βιβλία και μετά να πει ποιο του άρεσε περισσότερο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted May 2, 2009 Share Posted May 2, 2009 Εεεεεμ... παρ' όλο που διάβασα και το άλλο topic που αφορούσε το Horror Book Club, δεν είμαι σίγουρος πως κατάλαβα τι γίνεται. Αυτό που έχει να κάνει κάποιος είναι να έχει διαβάσει και τα τρία βιβλία και μετά να πει ποιο του άρεσε περισσότερο; Όχι όχι. Διαβάζουμε μόνο το The Case of Charles Dexter Ward - H.P. Lovecraft και μετά συζητάμε γι αυτό και μόνο. Βέβαια αν θες να τα διαβάσεις όλα… ελεύθερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted May 2, 2009 Author Share Posted May 2, 2009 Εεεεεμ... παρ' όλο που διάβασα και το άλλο topic που αφορούσε το Horror Book Club, δεν είμαι σίγουρος πως κατάλαβα τι γίνεται. Αυτό που έχει να κάνει κάποιος είναι να έχει διαβάσει και τα τρία βιβλία και μετά να πει ποιο του άρεσε περισσότερο; Όχι, ο σκοπός είναι όπως και σε κάθε book club, να διαβάσουμε όλοι μαζί ένα βιβλίο και να κάνουμε συζήτηση πάνω σε αυτό. Η ψηφοφορία υπήρξε απλά για να διαλέξουμε όλοι μαζί ποιο βιβλίο θα διαβάσουμε. Wikipedia says: A book discussion club is a group of people who meet to discuss a book or books that they have read and express their opinions, likes, dislikes, etc. It is more often called simply a book club, a term that is also used to describe a book sales club, which can cause confusion. Other frequently used terms to describe a book discussion club include reading group, book group, and book discussion group. Book discussion clubs may meet in private homes, libraries, bookstores, online forums, pubs, and in cafes or restaurants over meals or drinks. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted May 2, 2009 Share Posted May 2, 2009 Α μάλιστα, τώρα κατάλαβα. Σας ευχαριστώ και τους δύο για τις διευκρινήσεις σας. Από αυτά τα τρία δεν έχω διαβάσει μονάχα το βιβλίο του Jonathan Carroll. Πάντως αν ψήφιζα, Λάβκραφτ θα επέλεγα. Την Περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ την είχα διαβάσει αλλά πριν από πολύ καιρό και δεν τη θυμάμαι καλά. Θα την ξαναπιάσω λιοπόν μέσα στο Μάϊο για να μπορέσω να συμμετέχω στη συζήτηση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 2, 2009 Share Posted May 2, 2009 Το βιβλίο το είχα διαβάσει πριν πολλά χρόνια, αλλά θυμάμαι καλά και την πλοκή και την ατμόσφαιρα και το θεωρώ ως ένα από τα πιο πλήρη έργα του συγγραφέα. Παρόλο που πολλοί αμφισβητούν τις ικανότητές του ως συγγραφέα και το στυλ γραφής του, εδώ ο Lovecraft εκμεταλλεύεται άψογα τις τεχνικές που χρησιμοποιεί για να αποδώσει μια πολυεπίπεδη ιστορία, ξεδιπλώνοντας με δημοσιογραφικό τρόπο την πλοκή στρώμα με στρώμα, ενθυλακώνοντας διηγήσεις μέσα σε διηγήσεις και αλλάζοντας στα μισά του διηγήματος τον αφηγητή για να δώσει μια ιστορία πολύπλοκη και φρικιαστική. Η ιδέα του να ξεκινήσει ουσιαστικά από το τέλος της ιστορίας για να φτάσει κομμάτι κομμάτι στην τελική εξήγηση είναι ένα στοίχημα που πετυχαίνει. Το βιβλίο θα το ξαναδιαβάσω τις επόμενες μέρες, ποστάροντας τις εντυπώσεις μου για το κάθε κομμάτι. Ελπίζω να μην είμαι ο μόνος και εύχομαι, όσοι διαβάζετε πρώτη φορά το βιβλίο, να το απολάυσετε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted May 2, 2009 Share Posted May 2, 2009 Κι εγώ το ίδιο, πριν πολλά χρόνια. Πραγματικά πολλά. Και φυσικά και δε θυμάμαι την υπόθεση, ποτέ δε θυμάμαι την υπόθεση. Θυμάμαι μόνο αυτό που σε όλο το μυστήριο παρέμενε κρυμμένο στις σκιές για να σε τσακίσει όταν αποκαλύφθηκε. Δε θα βάλω σπόιλερ ταγκ, ούτε και θα μιλήσω παραπάνω για να χρειάζεται. Θα σας σιχτιρίσω μόνο λίγουλάκι γιατί είμαι Σύρο (προφανώς) και το βιβλίο μου Πειραιά. Και προσέξτε καλά, έτσι και με βάλετε να αγοράσω ξανά βιβλίο που έχω ήδη θα αγριέψω!!!! Πάντως το αγαπώ το συγκεκριμένο κι ελπίζω να έρθω σύντομα μια βόλτα από κει για να το πάρω και να σας προλάβω στην ανάγνωση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 2, 2009 Share Posted May 2, 2009 Και για όσους δε θέλουν να αγοράσουν το βιβλίο: http://en.wikisource.org/wiki/The_Case_of_...les_Dexter_Ward Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted May 2, 2009 Share Posted May 2, 2009 Με πρόλαβες Μιχάλη. Για όσους θέλουν και πιο Lovecraftian φόντο αν το διαβάσουν και όχι το background της wikipedia: The Case of Charles Dexter Ward (και όλα τα υπόλοιπα του H.P. μάλλον ;) ) Το ξεκινάω σήμερα. Καλή ανάγνωση! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted May 2, 2009 Share Posted May 2, 2009 Και φυσικά και δε θυμάμαι την υπόθεση, ποτέ δε θυμάμαι την υπόθεση. Αυτό θα έλεγες πως είναι καλό ή όχι; Να διαγράφεις από τη μνήμη σου όσα έχεις διαβάσει, έτσι ώστε όταν τα ξαναδιαβάζεις να είναι σαν την πρώτη φορά, ή να ξεχνάς τα πάντα και να μην θυμάσαι τίποτα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted May 2, 2009 Share Posted May 2, 2009 (edited) Αυτό θα έλεγες πως είναι καλό ή όχι; Να διαγράφεις από τη μνήμη σου όσα έχεις διαβάσει, έτσι ώστε όταν τα ξαναδιαβάζεις να είναι σαν την πρώτη φορά, ή να ξεχνάς τα πάντα και να μην θυμάσαι τίποτα; Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι της παρούσης να σου απαντήσω σε αυτό θα προσπαθήσω να το συνδυάσω όμως για να μιλάμε και για το βιβλίο ταυτόχρονα, οπότε να μη σπαμάρουμε. Είναι κάτι που μου συμβαίνει με τα αγαπημένα μου βιβλία. Θυμάμαι συγκεκριμένες φράσεις, συγκεκριμένα σκηνικά και κυρίως και πάνω από όλα την αίσθηση του βιβλίου. Κι όχι τη γενική, αλλά την αίσθηση στα πρώτα κεφάλαια, στα επόμενα στο τέλος. Θυμάμαι το βίωμα, αν θες, κι όχι αυτό που το προκάλεσε. Έτσι ακριβώς λειτουργεί και ο Τσαρλς. Θέλω πάρα πολύ να το ξαναδιαβάσω, ακόμα περισσότερο για να παίξω με τα άλλα παιδάκια, αλλά δε μπορώ να σου πω αν είναι καλό ή κακό το ότι δε θυμάμαι για το ξαναδιάβασμα. Συνήθως θυμάμαι πράγματα ξαναδιαβάζοντας που συμβαίνουν αμέσως μετά ή πράγματα που συνδέονται με με αυτό που διάβασα ήδη και ίσως βρίσκονται προς στο τέλος. Πάντως, σίγουρα, ποτέ δεν είναι σαν την πρώτη φορά. Τη δεύτερη, την τρίτη, την τέταρτη, το "εξετάζω" κιόλας. Βλέπω τι μπήκε εκεί που μπήκε και για ποιο λόγο. edit: Μόλις είδα και τα λινκ σας... αργκκκκ... αν υποψιαστώ πως θα διαβάσω Λαβκραφτ στα αγγλικά... τι να πω? :P Edited May 2, 2009 by Nienor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted May 2, 2009 Share Posted May 2, 2009 Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι της παρούσης να σου απαντήσω σε αυτό θα προσπαθήσω να το συνδυάσω όμως για να μιλάμε και για το βιβλίο ταυτόχρονα, οπότε να μη σπαμάρουμε. Είναι κάτι που μου συμβαίνει με τα αγαπημένα μου βιβλία. Θυμάμαι συγκεκριμένες φράσεις, συγκεκριμένα σκηνικά και κυρίως και πάνω από όλα την αίσθηση του βιβλίου. Κι όχι τη γενική, αλλά την αίσθηση στα πρώτα κεφάλαια, στα επόμενα στο τέλος. Θυμάμαι το βίωμα, αν θες, κι όχι αυτό που το προκάλεσε. Έτσι ακριβώς λειτουργεί και ο Τσαρλς. Θέλω πάρα πολύ να το ξαναδιαβάσω, ακόμα περισσότερο για να παίξω με τα άλλα παιδάκια, αλλά δε μπορώ να σου πω αν είναι καλό ή κακό το ότι δε θυμάμαι για το ξαναδιάβασμα. Συνήθως θυμάμαι πράγματα ξαναδιαβάζοντας που συμβαίνουν αμέσως μετά ή πράγματα που συνδέονται με με αυτό που διάβασα ήδη και ίσως βρίσκονται προς στο τέλος. Πάντως, σίγουρα, ποτέ δεν είναι σαν την πρώτη φορά. Τη δεύτερη, την τρίτη, την τέταρτη, το "εξετάζω" κιόλας. Βλέπω τι μπήκε εκεί που μπήκε και για ποιο λόγο. edit: Μόλις είδα και τα λινκ σας... αργκκκκ... αν υποψιαστώ πως θα διαβάσω Λαβκραφτ στα αγγλικά... τι να πω? :P Ναι εντάξει, ήμουν off- topic αλλά ήθελα να σου το ρωτήσω. Καλό διάβασμα όταν ξεκινήσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 2, 2009 Share Posted May 2, 2009 Ωραία ιδέα του Νορθ. Το έχω ήδη διαβάσει δύο φορές στα ελληνικά, ένα στ' αγγλικούλια δε θα μου κακόπεφτε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted May 3, 2009 Share Posted May 3, 2009 Ἄχ, παιδιά, νὰ ξέρατε τί μνῆμες μοῦ ξυπνήσατε μ' αὐτὸ τὸ βιβλίο! Πρόσπεκτ στρήτ, Ἔιντζελ στρήτ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darkchilde Posted May 3, 2009 Share Posted May 3, 2009 Έψαξα και βρήκα το βιβλίο του Lovecraft. To συγκεκριμένο βρίσκεται σε μία πολύ παλιά αλλά ακόμα σε καλή κατάσταση ανθολογία με τίτλο Omnibus I: At The Mountains of Madness. Ήταν από τα πρώτα βιβλία στα αγγλικά που είχα επιχειρήσει να διαβάσω και είναι γεμάτο με σημειώσεις, και από πάνω από λέξεις να έχω γράψει την σημασία τους... Anyway, μόλις τελειώσω το βιβλίο που διαβάζω τώρα (δεν νομίζω να χρειαστώ πάνω από 2-3 μέρες) θα πιάσω τον κύριο Charles Dexter Ward. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted May 3, 2009 Share Posted May 3, 2009 Ολίγον σπαμ, αλλά Ντέχτερ? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted May 3, 2009 Author Share Posted May 3, 2009 Ολίγον σπαμ, αλλά Ντέχτερ? Fixed. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted May 4, 2009 Share Posted May 4, 2009 Γεια. Θα ήθελα να ανεβάσω κάποια σχόλια για το πρώτο κεφάλαιο, αλλά δεν γνωρίζω την διαδικασία που ισχύει, οπότε αναρωτιέμαι αν ανεβάζοντάς τα, προξενήσω κάποια μικρή ''ζημιούλα'' στη συζήτηση και δεν αντέχω άλλη γκάφα. Για πείτε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 4, 2009 Share Posted May 4, 2009 Το θέμα dragoncult είναι να πάρουμε ένα βιβλίο και να το ξεψαχνίσουμε στην κουβέντα. Οπότε γράφε άφοβα σχόλια (βέβαια, όσο προχωράμε στην πλοκή, καλό θα ήταν να βάζαμε και spoiler tags >[spoiler]τα spoiler εδώ[/spoiler] ) Όχι στην αρχή, αλλά όταν πχ αρχίσεις να λες για τον Κόμη Δράκουλα (για όσους το πιάσουν διαβάζοντας το βιβλίο) και τα σχετικά, καλό θα ήταν να μη το βλέπουν φάτσα κάρτα όλοι οι αναγνώστες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted May 4, 2009 Share Posted May 4, 2009 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Συνειδητοποιώ (με άγνωστης προέλευσης ευχαρίστηση) το γεγονός ότι στις πρώτες κιόλας σελίδες, εμφανίζονται τα ονόματα Ward, Willet, Waite - Ουόρντ, Ουίλιτ, Ουέϊτ. Αυτή η παρόμοια αρχή, στην προφορά των ονομάτων, φρονώ ότι μπορεί να εντοπιστεί ευρύτερα στο έργο του Λαβκραφτ, με διάφορα ονόματα να ξεκινούν από την ίδια ‘’ρίζα’’ (πχ Wilmarth-Ουίλμαρθ στο ‘’ψίθυροι στο σκοτάδι-the whisperer in darkness’’ ή ο φοβερός και τρομερός Wilbur Whateley-Ουίλμπουρ Ουέϊτλι στο ‘’ο τρόμος του Ντάνγουϊτς-the Dunwich horror’’). Εμφανίζεται, λοιπόν, πολύ νωρίς στην ιστορία, ένα από τα λιγότερο γνωστά, όμως κλασικά λαβκραφτικά, παραφιλολογικά μοτίβα, πάνω στο ζήτημα της ονοματολογίας των προσώπων που αναφέρονται. Λίγο παρακάτω, σε μια πρώτη παρουσίαση του Τσαρλς Ντέξτερ Ουόρντ, περιγράφεται το πάθος του για την αρχαιότητα, το αλλόκοτο έλλειμα πληροφοριών για τον σύγχρονο κόσμο και η προσπάθειά του να αφομοιώσει όσο περισσότερα στοιχεία του καιρού του μπορεί. Παράλληλα, αναφέρεται και η υπόθεση ότι ο εξαφανισμένος ασθενής κρύβεται σε μια ταπεινή θέση και αυξάνει το απόθεμα γνώσεών του. Η εντύπωση που μου δημιουργείται, είναι πως σ’ αυτό το σημείο ο Λάβκραφτ προβάλλει μια εικόνα του εαυτού του, τουλάχιστον όπως την φαντάζεται ο ίδιος. Ίσως να θεωρεί ότι και αυτός, όπως και ο ήρωάς του, δεν διαθέτει την κατάλληλη σύνδεση με το παρόν, γεγονός που μάλλον πιστοποιείται και από την εν γένει στάση του συγγραφέα (λέγεται ότι δεν ήταν και ο πιο κοινωνικός τύπος του χωριού). Η επόμενη επισήμανση και σε σύνδεση με την προηγούμενη παράγραφο, έχει να κάνει με το διάστημα από το 1919-1920 (κάπου εκεί αρχίζει η εμμονή του Ουόρντ για το απόκρυφο), εώς το 1928. Ίσως να είναι ένα σημαντικό για τον ίδιο τον Λάβκραφτ διάστημα (αν και το έργο είναι γραμμένο στα 1927). Ακόμα, θα ήταν πιθανό το όλο ζήτημα να ‘’ξεφεύγει’’ από τον περιορισμό των ημερομηνιών και να σχετίζεται με την μεταξύ τους χρονική απόσταση των 8-9 ετών, εννοώντας ότι ίσως να υπήρξε στη ζωή του συγγραφέα μια αντίστοιχα καταλυτική 8-9ετία, όπως αυτή που οδηγεί στην παρακμή τον Ουόρντ. Παρακάμπτω τις περιγραφές των περιπάτων του Ουόρντ. Πιθανότατα υποβοηθούν στο να παρεισφρήσουμε στο άδυτο των παιδικών του χρόνων, δίνοντάς μας, κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα πρώτα στοιχεία που έθεσαν τις βάσεις για τις (μετέπειτα) μακάβριες ασχολίες του. Θεωρώ ότι ο όγκος των περιγραφών κουράζει σε τούτο το σημείο, ειδικά αν δεν είσαι και κάποιος τρομερός γνώστης της αγγλικής, οπότε και χρειάζεσαι το λεξικό σου. Βρίσκω επίσης, ότι και η ελληνική βερσιόν (τουλάχιστον των εκδόσεων ΚΑΚΤΟΣ που έχω εγώ και οι οποίες μάλλον ΔΕΝ διαθέτουν την καλύτερη μετάφραση), είναι εξίσου ‘’βαριά’’ για τον αναγνώστη. Σε ότι αφορά την σύντομη γενεαλογική αναφορά στον προ-προπάππου του Ουόρντ, δεν μπορώ, παρά να σταθώ στην εμφάνιση ενός ακόμα λαβκραφτικού ονόματος, αφού όλως τυχαίως, ο προ-προπάππους αυτός λεγόταν Welcome Ward-Ουέλκομ Ουόρντ. Συνολικά, το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας μοιάζει άνισο στα μάτια μου, εξαιτίας της κολιάς που εμφανίζει στο σημείο των περιγραφών, μολονότι διαθέτει δυνατή αρχή και ελκυστικό για την συνέχεια της ανάγνωσης τέλος. Μία μεγαλύτερη συμπύκνωση των περιγραφικών δεδομένων, θα λειτουργούσε ως ο ιδανικός επιταχυντής της εισόδου μας στον ‘’μαύρο κόσμο’’ του Τσαρλς Ντέξτερ Ουόρντ. Κρατάω τις επιφυλάξεις μου για πιθανό λάθος μου στην προφορά των ονομάτων, μιας και κάποια από δαύτα ίσως να προφέρονται με ένα ‘’σβηστό’’ γάμμα(γ) στην αρχή και κατατάσσω, όχι χωρίς υπερβολική αυστηρότητα, τον πρόλογο του διηγήματος ανάμεσα στους λιγότερο επιτυχημένους του συγγραφέα. Για να δούμε το έκανα σωστά αυτό με τα spoiler? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted May 5, 2009 Share Posted May 5, 2009 (edited) Πάνω στο θέμα της περιγραφής των περιπάτων του Ουόρντ, την οποία κάπως βεβιασμένα παρέκαμψα ως κουραστική. Σκεφτόμουν ότι φαίνεται να υπάρχει μια ομοιότητα με τους φανταστικούς ‘’περιπάτους’’ του Ράντολφ Κάρτερ και με τον κύκλο των διηγημάτων ονειροφαντασίας. Ίσως να μην έχει βάση αυτή η άποψη, αλλά στο μυαλό μου δημιουργείται η εικόνα του μικρού Ουόρντ, να χάνεται στους παράξενους δρόμους της πόλης του και τούτην αντιπαραθέτω με τον μεγαλύτερο Ράντολφ Κάρτερ, που χάνεται με τη σειρά του σ’ αυτούς τους άλλους ονειρόκοσμους. Μόνο που οι περιπλανήσεις του Ουόρντ γίνονται σε έναν κόσμο πραγματικό και μάλλον παλαιό και σάπιο, ενώ αυτές του Κάρτερ γίνονται σε πανέμορφες πόλεις με τους μιναρέδες τους και τα ρέστα (κάπως informal αυτό το ρέστα), που λογικά, αντιπροσωπεύουν το πολυπόθητο, ουτοπικό όραμα του Λάβκραφτ (αλλά γιατί όχι και του ανθρώπου γενικότερα;) για έναν καλύτερο κόσμο. Επειδή ο κύκλος της ονειροφαντασίας δεν μου αρέσει, οι γνώσεις μου στο συγκεκριμένο ζήτημα που αφορά τον Κάρτερ και τις βόλτες του και αυτά τα περίεργα άσπρα καράβια που πετάνε και την Σαρνάθ και την Σελεφαίς, βρίσκονται στο πιο απλό επίπεδο (αυτό της απλής ανάγνωσης πριν κάτι χρόνια) και επομένως, κάποιος που έχει ασχοληθεί περισσότερο, θα μπορούσε ίσως να επιτύχει μια αρτιότερη και περισσότερο στοχευμένη προσέγγιση, ώστε να υπερθεματίσει ή να καταρρίψει τον προηγούμενο συλλογισμό μου, για τη σύνδεση Ουόρντ-Κάρτερ. Πάντως, κοιτάζοντας στο wiki, η περίοδος της ονειροφαντασίας πέφτει μεταξύ 1920-1927. Χμμ... και ξανά χμμ.... (ίσως επανέλθω για αυτό εδώ). ΥΓ: Για το προηγούμενο post μου, η λέξη γάμα θέλει φυσικά ένα μ, αλλά δεν μασάω... εδώ ισχυριζόμουν για δύο ημέρες ότι το ‘’ζ’’ είναι το τελευταίο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου... στο γάμα θα κολλήσουμε τώρα; Edited May 5, 2009 by Darkchilde Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darkchilde Posted May 5, 2009 Share Posted May 5, 2009 Αγαπητέ Dagoncult, έκανα edit το post σου και απλά έσβησα τα μεγάλα γράμματα τα οποία είναι πολύ κουραστικά, ιδίως για άτομα σαν και εμένα που φοράνε και γυαλιά. Μόνο που τα είδα, άρχισαν να με ενοχλούν τα μάτια μου! Εαν θές να δώσεις έμφαση σε ένα σημείο, μπορείς να χρησιμοποιήσεις και to bold και το Underline, και το μεγάλο size χρησιμοποιείται περισσότερο για επικεφαλίδες, για έμφαση σε μία λέξη ή μία μικρή πρόταση. Οχι για ένα ολόκληρο κείμενο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted May 5, 2009 Share Posted May 5, 2009 Αγαπητέ Dagoncult, έκανα edit το post σου και απλά έσβησα τα μεγάλα γράμματα τα οποία είναι πολύ κουραστικά, ιδίως για άτομα σαν και εμένα που φοράνε και γυαλιά. Μόνο που τα είδα, άρχισαν να με ενοχλούν τα μάτια μου! Εαν θές να δώσεις έμφαση σε ένα σημείο, μπορείς να χρησιμοποιήσεις και to bold και το Underline, και το μεγάλο size χρησιμοποιείται περισσότερο για επικεφαλίδες, για έμφαση σε μία λέξη ή μία μικρή πρόταση. Οχι για ένα ολόκληρο κείμενο. Γεια. Ούτε και 'γω θέλω τα μεγάλα γράμματα. Άκου τι γίνεται. Γράφω πρώτα στο word και όταν κάνω copy/paste εδώ, δεν μπορώ να τα ''φέρω'' στα ίσια τους. Ψάχνω τρόπους, όπως select all και μετατροπή τους σε μικρότερο μέγεθος (το 3 είναι το σωστό;) ή αλλάγή γραμματοσειράς, αλλά όλο περίεργα μου συμβαίνουν (πχ μια πρόταση μπορεί να παραμείνει στο αρχικό μέγεθος που είχε στο word μου). Έχεις ιδέα γιατί συμβαίνει αυτό, με άλλες προτάσεις να αλλάζουν και άλλες όχι; Είναι και ο λόγος που τελικά αναγκάζομαι να ποστάρω σε μεγάλα γράμματα. Αν μπορείς κάποια βοήθεια... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 5, 2009 Share Posted May 5, 2009 To πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου είναι γραμμένο με το χαρακτηριστικό δημοσιογραφικό ύφος του Λάβκραφτ. Ξεκινάει με μια σειρά από μισόλογα που λένε στον αναγνώστη "ναι, διαβάζεις ιστορία τρόμου" αλλά δεν αποκαλύπτουν καμία λεπτομέρεια. Μιλούν μόνο για "μακάβριες ενασχολήσεις", "φονικές τάσεις" και "ενασχόληση με το απόκρυφο", "επικλήσεις και ψαλμούς". Ταυτόχρονα μας δίνονται κάποια στοιχεία για να μας κεντρίσουν την περιέργεια, τόσο για την εξαφάνιση του Ward όσο και για τις αλλαγές, φυσιολογικές και ψυχολογικές αλλαγές που υπέστη. Επίσης εδώ βλέπουμε και δύο άλλα πρόσωπα που φαίνονται να παίζουν σημαντικό ρόλο, ο γιατρός Βίλετ και ο μυστηριώδης πρόγονος του Ward, ο Τζόζεφ Κάρβεν, οι οποίοι, φανταζόμαστε, θα παίξουν κάποιο ρόλο στη συνέχεια. Οι περιγραφές των περιπάτων είναι πράγματι κουραστικές λόγω της έκτασής τους και ίσως λίγο αταίριαστες με το κλίμα του βιβλίου, αλλά δικαιολογούνται λόγω του μεγέθους του έργου, αλλά και των εμονών του συγγραφέα. Διότι εδώ διαβάζουμε έναν Lovecraft εκστασιασμένο από την αρχιτεκτονική της Ν. Αγγλίας να περιγράφει γλαφυρά τα κτήρια της ιδιαίτερης πατρίδας του, του Πρόβιντενς. Στο σημείο της αναφοράς στον μυστηριώδη πρόγονο, τα μισόλογα (υπό το πρόσχημα της δυσειδαιμονίας) κάνουν πολύ καλή δουλειά για να δημιουργήσουν ένα κλίμα μυστηρίου: οι φήμες για ανείπωτες πράξεις μπορεί πράγματι να μιλούν για φριχτές πράξεις... Το τέλος του κεφαλαίου πάλι, με το hook που προσφέρει για τις αποκαλύψεις σχετικά με τον Κάρβεν απλά κάνει τον αναγνώστη να θέλει να γυρίσει τη σελίδα. Σχόλια για όσους έχουν διαβάσει το βιβλίο Σίγουρα όλοι σας ξέρετε πως τελειώνει το μυθιστόρημα και ότι ουσιαστικά το πρώτο κεφάλαιο ξεκινάει με τον επίλογο και έπειτα δένει με την αρχή του. Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δώσω στο πόσο δεξιοτεχνικά αφήνει ο συγγραφέας υπόνοιες για το βαμπιρισμό: οι αλλαγές στην πέψη, στους χτύπους της καρδιάς, καθώς και η γκριζογάλαζη σκόνη στο δωμάτιο αφήνουν τον αναγνώστη που θα το σκεφτεί να καταλάβει τι θα μπορούσε να συνέβαινε, ενώ η αλλαγή στα σημάδια του κορμιού και στις γνώσεις του χαρακτήρα αποκαλύπτει σχεδόν όλη την πλοκή. Όμως τίποτα δε δίνεται χαριστικά στον αναγνώστη που πρέπει να συνεχίσει να διαβάζει για να κατανοήσει το μυστήριο της περίπτωσης του Γουόρντ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted May 5, 2009 Author Share Posted May 5, 2009 Γεια. Ούτε και 'γω θέλω τα μεγάλα γράμματα. Άκου τι γίνεται. Γράφω πρώτα στο word και όταν κάνω copy/paste εδώ, δεν μπορώ να τα ''φέρω'' στα ίσια τους. Ψάχνω τρόπους, όπως select all και μετατροπή τους σε μικρότερο μέγεθος (το 3 είναι το σωστό;) ή αλλάγή γραμματοσειράς, αλλά όλο περίεργα μου συμβαίνουν (πχ μια πρόταση μπορεί να παραμείνει στο αρχικό μέγεθος που είχε στο word μου). Έχεις ιδέα γιατί συμβαίνει αυτό, με άλλες προτάσεις να αλλάζουν και άλλες όχι; Είναι και ο λόγος που τελικά αναγκάζομαι να ποστάρω σε μεγάλα γράμματα. Αν μπορείς κάποια βοήθεια... Αντέγραψε το κείμενο σε ένα αρχείο απλού .txt, σώσ' το και κλείστο. Άνοιξε το, αντέγραψε το κείμενο πάλι και βάλτο στο φόρουμ. Έτσι δεν θα έχει το formating του Word που προκαλεί το πρόβλημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.