Γιατί δε γεννήθηκα (ΜΠΙΠ) καθυστερημένο;

[Guest roriconfan]

Είδος: Κωμικοτραγική αυτοβιογραφία

Λέξεις: Κάπου 1.000

Σεξ/Βια: Έχει βρισίδι αλλά είναι λογοκριμένο

Σχόλια: Η ιστορία είναι βασισμένη σε προσωπικές εμπειρίες. Όλα τα γεγονότα έχουνε παρουσιαστεί σε υπερθετικό βαθμό και μονόπλευρα για καθαρά λόγους πικάντικου ενδιαφέροντος. Δεν είμαι πραγματικά τόσο κάφρος, ούτε τα υπόλοιπα άτομα στην ιστορία ήταν τόσο ξερακιανά. Οπότε δείτε την ιστορία σαν μια ελαφριά επιθεώρηση.

Γιατί δε γεννήθηκα (ΜΠΙΠ) καθυστερημένο;

-Τάκη, πάμε να με βοηθήσεις στα ψώνια.

-Πάλι; Πριν μια βδομάδα σε βοήθησα.

-Άδειασε το ψυγείο από τότε, παιδάκι μου. Έλα, πάμε να ψωνίσουμε για να έχουμε να τρώμε.

 

Ρε το (ΜΠΙΠ) μου μέσα! Και ήμουν έτοιμος να νικήσω επιτέλους το φάντασμα του καπετάνιου! Πατάω πάουζ και βάζω τα παπούτσια.

 

-Μα τι κάνεις παιδάκι μου; Ντύσου πρώτα.

-Ντυμένος είμαι.

-Με αυτά τα παλιό-ρουχα θα πας έξω; Βάλε κάτι της προκοπής. Τι θα πει ο κόσμος αν σε δει έτσι;

-(ΜΠΙΠ)στηκα για τον κόσμο. Για ψώνια πάω, όχι για πασαρέλα.

-Έλα παιδάκι μου βάλε κάτι άλλο μη γίνουμε ρεζίλι.

 

Το (ΜΠΙΠ) μου μέσα, όλο έτσι κάνει. Ξεκινάει με τα ρούχα και μετά προχωράει σε ότι της βιδώσει. Και χτένισε τα μαλλιά σου και καθάρισε τα παπούτσια σου και βάλε αποσμητικό στις μασχάλες… Τι θέλω και την βοηθάω; Καλά είχα την ησυχία μου. Καλή εμφάνιση και αηδίες. Λες και θα με ερωτευτεί κάποια αν φοράω καλά ρούχα ενώ κουβαλάω κρεμμύδια και χαρτί υγείας. Αλλά και στο απίθανο αν με ερωτευτεί, θα έχει αγαπήσει τα ρούχα μου και όχι εμένα. Χαζομάρες δηλαδή.

 

Μπαίνουμε στο σούπερ μάρκετ και αρχίζει να γεμίζει το καλάθι. Μετά βίας το ένα στα τρία από όσα αγόραζε το είχαμε ανάγκη. Τι τα θέλει τα σοκολατάκια και τα βάζα και τα αποσμητικά χώρου; Πεταμένα λεφτά. Αντί να αγοράζει μόνο φαγητό, κάθεται και τα ξοδεύει σε χαζομάρες. Πως θα αγοράσω τα τελευταία παιχνίδια αν τα ξοδεύει όλα έτσι ασύστολα; Αλλά που θα πάει, δε θα μείνω κάποτε μόνος μου, να ζω από τα νοίκια του σπιτιού του παππού; Μόνο ψωμοτύρι θα αγοράζω για να ζω και τα υπόλοιπα θα πηγαίνουν για παιχνίδια. Έτσι μπράβο, αυτό θα είναι ζωή. Άσε τους άλλους να φάνε την ζωή τους δουλεύοντας για να αγοράζουνε βάζα και γούνες μινγκ. Εγώ θα την περάσω ευχάριστα παίζοντας βιντεοπαιχνίδια.

 

Καθώς φορτώναμε τα ψώνια στο πορτ μπαγκάζ, από δίπλα μας πέρασε μια 50αρα γυναίκα που έσπρωχνε ένα αναπηρικό καρότσι. Πάνω στο καρότσι δε καθόταν ανάπηρος. Όχι, ήταν ένα από εκείνα τα υδροκέφαλα. Ένας 30άρης, με διογκωμένο μέτωπο, αποβλακωμένο βλέμμα, να γελάει σπαστικά ενώ του τρέχανε τα σάλια. Σαν το είδε η μάνα μου, αμέσως είπε:

 

-Αχ, το καημένο! Πόσο το λυπάμαι, κρίμα από τον Θεό.

 

Εκείνη την στιγμή, αναρωτήθηκα τι ακριβώς το κακό υπάρχει στο να είσαι καθυστερημένο… Και δε μπορούσα να σκεφτώ τίποτα. Αν είσαι καθυστερημένο, δεν εργάζεσαι. Όχι γιατί δεν θέλεις όπως εγώ αλλά γιατί δε μπορείς. Δεν σε βάζουνε ούτε να κάνεις αγγαρείες, όπως το να πετάς τα σκουπίδια ή να κουβαλάς κρεμμύδια. Όχι, περνάς την ζωή σου κάνοντας ότι σου καπνίσει. Σε ταΐζουν, σε ποτίζουν, σε ντύνουν, σε προσέχουν, σε ξεσκατώνουν… και πάλι σε αγαπάνε οι δικοί σου γιατί είσαι παιδί τους.

 

Κοίτα να δεις, ως τώρα νόμιζα ότι εγώ καλοπερνούσα αλλά τελικά υπάρχουν και άτομα σε πολύ καλύτερη μοίρα από εμένα. Νόμιζα ότι όσοι καλοπερνούσανε καλύτερα κι από εμένα ήταν τα πλουσιόπαιδα, που περνούσανε την ζωή τους με τα λεφτά του μπαμπά. Αλλά έκανα λάθος γιατί κάποτε θα αναλάβουνε την ηγετική θέση της οικογένειας ή της επιχείρησης, θα είναι σε μια μπελαλίδικη κατάσταση όπου θα πρέπει να προσέχουν να μη χάσουν αυτά που ο μπαμπάς τους, τους έδωσε απλόχερα. Θα αγχώνονται δηλαδή για την σωστή οργάνωση και διακίνηση εκατομμυρίων αν δεν θέλουνε να τα χάσουνε όλα σε σπατάλες και καταχράσεις και καταλήξουνε στο πεζοδρόμιο.

 

Όχι κύριε, στην καλύτερη μοίρα είναι όλοι οι τρελοί και οι καθυστερημένοι. Καλά λένε τελικά ότι τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία. Η τρέλα την φέρνει. Αν είσαι τρελός ή καθυστερημένος, απλά γελάς, χτυπιέσαι, κάνεις ότι σου καπνίσει, και ποτέ δεν είσαι υπαίτιος των πράξεών σου. Όλοι σε προσέχουν και σε ταΐζουν και δε σου κρατάνε ποτέ κακία ότι κι αν κάνεις. Ή ότι κι αν δεν κάνεις, μιας που ούτε τα κορδόνια σου δε θα μπορείς να δέσεις από μόνος σου. Ή ακόμα κι αν μπορείς, θα σου λένε και μπράβο που μπορείς και κάνεις κάτι τόσο απλό.

 

Αλλά περίμενε, ακόμα και στην χειρότερη των περιπτώσεων, πάλι θα είσαι ευτυχισμένος. Ακόμα κι αν οι δικοί σου δεν μπορούνε να σε συντηρήσουνε, ακόμα κι αν σε έχουνε πετάξει να ξεχαστείς σε κάποιο τρελοκομείο, ακόμα κι αν αργοπεθαίνεις από την πείνα και την αμέλεια… πάλι δε θα είσαι δυστυχισμένος. Γιατί δε θα καταλαβαίνεις ότι την έχεις βάψει. Και το τέλος του κόσμου να έρχεται, όλοι θα τρέχουν πανικόβλητοι κι εσύ απλά θα γελάς και θα κάνεις χαζομάρες, όπως πάντα. Πλήρη ευτυχία μιλάμε!

 

Οπότε, τι κρίμα από τον Θεό κάθεται και λέει τώρα ή μάνα μου; Δε ξέρει τι της γίνεται. Μεγαλύτερη ευλογία δε θα μπορούσε να κάνει ο Θεός σε εκείνον τον άντρα από το ότι τον έκανε υδροκέφαλο. Μπράβο του! Τον ζηλεύω. Θα περάσει την ζωή του μη κάνοντας τίποτα και θα είναι ευτυχισμένος γι αυτό. Ενώ εγώ… μια ζωή θα με πρήζουνε οι δικοί μου που είμαι άεργος και θα με βάζουνε να κάνω αγγαρείες και θα νοιώθουνε και ντροπή γι αυτό. Κι εγώ ο ίδιος όμως, πρέπει να παίζω βιντεοπαιχνίδια για να νοιώθω ευτυχισμένος. Που γι αυτό χρειάζονται λεφτά. Ενώ τον τρελό και με ένα αγγούρι να κουνάει στον αέρα είναι ικανοποιημένος.

 

Νοιώθω άσχημα. Νοιώθω κενός. Νιώθω αδικημένος. Α ρε Θεέ, γιατί μου το έκανες αυτό; Γιατί με έπλασες φυσιολογικό; Γιατί να μην είμαι κι εγώ τρελός ή υδροκέφαλος; Τουλάχιστον να είχα γεννηθεί χωρίς πόδια για να μη χρειάζεται να κάνω αγγαρείες. Τουλάχιστον τότε θα μπορούσα να παίζω βιντεοπαιχνίδια όλη μου την ζωή χωρίς σταματημό. Α ρε Θεέ, γιατί με έπλασες αρτιμελή; Οι φυσιολογικοί είναι κορόιδα που δουλεύουνε για τους προνομιούχους τρελούς.

 

ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ (ΜΠΙΠ) ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟ, ΤΟ (ΜΠΙΠ) ΜΟΥ ΜΕΣΑ ;;;

Edited May 14, 2009 by roriconfan

[dagoncult]

ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗ, ΠΕΙΡΑΤΗΣ, ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟ:

Έχεις κι άλλα με τον τύπο; Αν δεν έχεις, να σου πω ότι τα γούσταρα πολύ. Το ύφος των διαλόγων ήταν αστείο και η γλώσσα του ήρωα με έκανε να αισθάνομαι οικεία. Δεν γράφεις καμιά δεκαπενταριά ακόμα (έτσι κι αλλιώς έισαι πολυγραφότατος); Είναι, ας πούμε, σαν να διαβάζει κανείς ιστορίες του ‘’μικρού Νικόλα’’, μόνο που ο Νικόλας δεν είναι μικρός, αντιμετωπίζει άλλου είδους προβλήματα και είναι και Έλληνας (αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να αρχίσω ξέφρενα χάχανα), μέσα σε ένα κόσμο από νεοέλληνες.

 

Ατάκες του στυλ ‘’άσε με ρε μάνα’’ σκοτώνουν. Γράφε...

 

Edited May 24, 2009 by dagoncult

[Guest roriconfan]

Οι ιστορίες μου συχνά δεν έχουν αρχή και τέλος. Σαν τους Σίμσονς ένα πράμα. Οπότε, όρεξη και ιδέες να έχω και δε θα σταματήσω ποτέ να γράφω. Αν και η αλήθεια είναι ότι θέλω να αλλάζει και κάτι από κεφάλαιο σε καφάλαιο. Δηλαδή να αναφέρεται κάτι από την προηγούμενη ιστορία χωρίς να μπαίνω σε εξηγήσεις πάλι για το τι παίζει.