Guest roriconfan Posted May 19, 2009 Share Posted May 19, 2009 (edited) Edit: Όλο το διήγημα έχει υποστεί διορθώσεις. Μην διαβάσετε την εκδοχή του εδώ στα ποστ αλλά κατεβάστε το διορθωμένο από αυτό το attachment στο τέλος του πρώτου ποστ. Είδος: Συμβολικό, χιουμοριστικό με λίγο σουφου Λέξεις: 10.300 Σεξ, Βια: Μόνο αναφορικά Σχόλια: Το επόμενο πρότζεκτ μου που θέλει να ξεπεράσει την Σκακιέρα σε έκταση, υλικό και τροφή για το μυαλό. Τα νούμερα στα εισαγωγικά είναι οι στοίχοι από την Γένεση, το πρώτο βιβλίο στην Παλιά διαθήκη. Θα καταλαβαίνετε καλύτερα την πλοκή αν ξέρετε γενικά τι γράφει η Βίβλος και έχετε ακουστά όλα τα ονόματα των προσωπικοτήτων στην ιστορία. 1. Θεοδικία (Κλάδος της θεολογίας που προσπαθεί να δώσει εξήγηση σε διάφορα θέματα που αφορούνε τις ιδιότητες και την στάση του Θεού απέναντι στον κόσμο) «Που σκατά βρίσκομαι; Πίσσα σκοτάδι. Λίγο φως ρε παιδιά!» Και εγέννετο φως (1:3), καθώς ένας προβολέας άναψε ακριβώς από πάνω του. «Ωχ, τα μάτια μου! Σιγά ρε σεις, με τυφλώσατε!» «Σιωπή κατηγορούμενε!» ακούστηκε η φωνή του δικαστή απέναντι του. «Θα απαντάς μόνο στις ερωτήσεις μας.» «Άντε, καλά, ρωτήστε να δούμε τι θα καταλάβετε.» Είπε ο Κατηγορούμενος ενώ πήγε να τρίψει τα μάτια του. Οι χειροπέδες του τον εμποδίσανε, μιας που δεν ήταν αρκετά μακρουλή η αλυσίδα για να φτάνει ως εκεί. «Κατηγορείσαι για μέγιστη βλασφημία, λέγοντας ότι είσαι ο Θεός. Πως απολογείσαι;» «Είμαι. Ένοχος. Τελειώσαμε; Να φύγω τώρα;» Βαβούρα άρχισε να επικρατεί στην αίθουσα μεταξύ όλων των παρευρισκόμενων. «Ησυχία! Ησυχία μην εκκενώσω την αίθουσα!» Χτύπησε το σφυρί του μερικές φορές και η βαβούρα σταμάτησε. «Κατηγορούμενε, δε βρίσκεις αυτήν σου τη δήλωση παράλογη; Πως γίνεται να είσαι ο Ύψιστος; Μήπως είσαι απλά τρελός για δέσιμο;» «Όχι, τα έχω 400. Είμαι πραγματικά ο Θεός.» «Αν είσαι ο Θεός, τότε πως αυτήν την στιγμή σε έχουμε αλυσοδεμένο και ακινητοποιημένο; Αν είσαι ο Θεός, μπορείς να ελευθερωθείς όποτε θέλεις.» «Και ο Ιησούς μπορούσε να το κάνει αλλά δε το έκανε. Είχε τους λόγους του.» «Δηλαδή μπορείς να λυθείς αλλά δε το κάνεις;» «Βασικά μπορώ και το θέλω αλλά ο βλάκας ο εαυτός μου αποκοιμήθηκε και δε μπορώ να κινηθώ αν δεν πατάει τις εντολές.» «Τις ποιες; Τι εννοείς κατηγορούμενε;» «Εννοώ ότι είστε τυχεροί που αυτήν την στιγμή κοιμάμαι στο σπίτι μου, μπροστά από τον υπολογιστή μου, μετά από τέσσερις μπύρες. Αλλιώς, ποτέ δε θα είχατε καταφέρει να με πιάσετε.» «Μα τι ασυναρτησίες λες κατηγορούμενε; Εδώ μπροστά μας είσαι. Σε πιάσαμε ενώ στεκόσουνα ακίνητος για ώρες μπροστά από μια εκκλησία να βροντοφωνάζεις ότι είσαι ο Θεός. Δεν σε πιάσαμε στο σπίτι σου, μπροστά από κάποιον που υπολογίζει.» «Ε, τώρα και να σας εξηγήσω δε θα καταλάβετε.» «Δε θα φύγεις από εδώ αν δε μας εξηγήσεις.» «Ουφ, αφού σαν βλάκας κοιμάμαι και δεν έχω τίποτα καλύτερο να κάνω, θα σας εξηγήσω. Θα σκοτώσει την ώρα μέχρι να ξυπνήσω. Από πού να ξεκινήσω;» «Από την αρχή.» «Αυτό είναι μεγάλη ιστορία.» «Μίλα κατηγορούμενε. Η ιστορία σου θα κρίνει αν θα βγάλω πόρισμα να σε κλείσουν σε ψυχιατρείο.» «Καλά λοιπόν, αφού τόσο πολύ θέλετε να μάθετε… Λοιπόν, στην αρχή έπλασα τον Ουρανό και την Γη (1:1) …» 2. Το Νόημα της Ζωής (Ένα από τα κύρια υπαρξιακά ερωτήματα του κάθε ανθρώπου) «Περίμενε κατηγορούμενε!» «Τι, είπατε να σας τα πω όλα από την αρχή.» «Τότε ξεκίνα με το ΓΙΑΤΙ έφτιαξες τον Ουρανό και την Γη, όπως υποστηρίζεις. Εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια, η ανθρωπότητα αναζητάει να μάθει τον λόγο που την δημιούργησε ο Θεός. Εδώ και ατελείωτα χρόνια γίνονται συσκέψεις, διαφωνίες, πόλεμοι, γενοκτονίες και αμέτρητα άλλα συμβάντα, προσπαθώντας να βρούμε το νόημα της ύπαρξής μας. Μελετάμε τα άστρα, μελετάμε το ανθρώπινο σώμα, φιλοσοφούμε και αγκομαχούμε για να βρούμε την απάντηση.» «Μάλιστα. Και θέλετε τώρα να σας δώσω την απάντηση;» «Φυσικά. Όλοι εδώ μέσα θα θέλαμε να μάθουμε το λόγο που μας έφτιαξες… Αν είσαι πραγματικά ο Θεός.» «Είμαι.» «Τότε λοιπόν πες μας. Ποιος είναι ο λόγος της ύπαρξής μας; Που πηγαίνουμε; Γιατί μας έφτιαξες; Γιατί υπάρχουμε; Γιατί συμβαίνουν όλα όσα συμβαίνουν στην οικουμένη;» «… Γιατί βαριόμουνα.» «… Τι ; …» «Είπα … γιατί βαριόμουνα.» Χαχανητά ξεσπάσανε στην αίθουσα. Κάπου, κάποιοι άρχισαν να βρίζουνε. «Ησυχία, ησυχία είπα! … Κατηγορούμενε, αυτό μου αρκεί για να σε βγάλω τρελό. Περιμένεις στ’ αλήθεια να πιστέψουμε ότι ο Θεός … ή εσύ όπως ισχυρίζεσαι … έφτιαξες τον κόσμο από βαρεμάρα;» «Ακριβώς. Γιατί δε με πιστεύετε;» «Γιατί ακούγεται πολύ ποταπό και απλό. Πως γίνεται η υπέρτατη δύναμη των πάντων να μας έφτιαξε από βαρεμάρα; Είναι χαζό. Κάτι πολύ παραπάνω από αυτό είναι η αλήθεια. Κάτι αδιανόητο που ποτέ δε το σκεφτήκαμε μέχρι τώρα.» «Μπα, δε κατάλαβα. Δηλαδή αν σας έλεγα έναν ακατανόητο λόγο θα με πιστεύατε; Ενώ τώρα που σας λέω έναν κατανοητό δε με πιστεύετε; Τόσο παράλογη εξήγηση πρέπει να δώσω για να βγω… λογικός;» «Ααα! Ή είσαι τρελός ή το παίζεις τρελός. Και όλα αυτά που λένε ότι ο Θεός έπλασε τον κόσμο από αγάπη;» «Αλήθεια είναι. Αφού νοιάστηκα να σας δημιουργήσω επειδή βαριόμουνα που δεν είχα τι να κάνω και είπα να φτιάξω κάτι για να ασχολούμαι. Και ακόμα και τώρα ασχολούμαι μαζί σας, αρά νοιάζομαι για εσάς. Δε σας έφτιαξα και σας παράτησα.» «Χαζομάρες! Αν βαριόσουνα, δε θα έκανες τίποτα.» «Ναι, και για πολύ καιρό δεν έκανα. Μετά όμως βαρέθηκα απλά να τρώω και να κοιμάμαι και είπα να αξιοποιήσω τον χρόνο μου πιο δημιουργικά. Και έφτιαξα τον κόσμο.» «Από εδώ φαίνεται ότι λες ψέματα. Πως γίνεται να τρως και να κοιμάσαι αν είσαι ο Θεός;» «Αυτό αληθεύει όσο είμαι αβατάρ.» «Τι πράγμα;» «Αυτό που βλέπετε μπροστά σας. Είμαι η απεικόνιση του Θεού σας σε αυτόν τον κόσμο. Ο πραγματικός “εγώ” αυτήν την στιγμή κοιμάται.» «Τι εννοείς κατηγορούμενε; Ότι ο κόσμος είναι ένα όνειρο;» «Όχι αλλά ξεκίνησε από ένα όνειρο που είχα.» «Χαζομάρες λες. Ο Θεός είναι τέλειος. Δεν έχει ανάγκες ή όνειρα ή πόθους.» «Το ότι είμαι τέλειος, δε σημαίνει ότι δεν έχω πόθους. Και αυτό μάλιστα το καταλαβαίνετε όλοι σας και μάλιστα εύκολα.» «Πως ακριβώς το καταλαβαίνουμε αυτό;» «Γιατί σας έφτιαξα όλους σας κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση μου (1:26). Γιατί όλοι σας έχετε την τάση για δημιουργία και ανάπτυξη.» «Αυτό δεν εξηγεί τίποτα.» «Και όμως εξηγεί. Πολλά από όσα φτιάχνετε, δεν τα έχετε πραγματικά ανάγκη για να επιβιώσετε. Τα μουσικά όργανα για παράδειγμα. Μπορείτε να ζήσετε και χωρίς μουσική. Ή τα καρυκεύματα στο φαγητό. Ή τα συμπόσια που οργανώνετε κατά καιρούς.» «Αυτά είναι ψυχαγωγία. Δεν είναι βαρεμάρα.» «Το ένα φέρνει το άλλο. Εδώ εσείς απλοί χωρικοί να είστε και θέλετε μια στις τόσες να τραγουδήσετε, να χορέψετε, να ξεσκάσετε τέλος πάντων. Φανταστείτε εμένα που είχα άπειρη δύναμη και δεν είχα τι να κάνω… Βαρεμάρα στο άπειρο!» 3. Το Πρόβλημα του Κακού (Συλλογισμός γύρω από τον λόγο που υπάρχει το κακό στον κόσμο, ενώ ο Θεός υποτίθεται ότι είναι παντοδύναμος και απείρως καλός) «Και δηλαδή θέλεις να πιστέψουμε ότι έφτιαξες τον κόσμο για την ψυχαγωγία σου; Είμαστε όλοι απλά όργανα για να διασκεδάζεις; Για να γελάς με τις συμφορές μας και τους πόνους μας; Θέλεις να πιστέψουμε ότι ο Θεός είναι τόσο κακός που μας έφτιαξε απλά για να διασκεδάζει με το να μας βλέπει να υποφέρουμε; Αποκλείεται ο Θεός που είναι απείρως καλόψυχος να το έκανε αυτό.» «Ουφ, τα βλέπετε όλα τόσο κοντόφθαλμα που καταντάει γελοίο. Μπορείς να μου πεις πως θα ήταν ένας κόσμος χωρίς κακό μέσα του;» «Θα ήταν Παράδεισος.» «Λάθος, θα ήταν βαρετός. Αν δεν υπήρχε λόγος να κάνεις κάτι, δε θα έκανες τίποτα. Αν δεν είχες ανάγκες, πόθους, δυσκολίες και τα σχετικά, δε θα γινόταν τίποτα.» «Ακριβώς, θα ήταν Παράδεισος.» «Μια βαρεμάρα και μισή θα ήταν. Θα βαριόσουν που ζούσες. Και είμαι σίγουρος ότι αυτήν την στιγμή αν είχα αφήσει τον κόσμο χωρίς κακό, θα μου παραπονιόσουνα που δεν σας έβαζα να ασχολείστε με κάτι. Γιατί, σαν εικόνα εμού που σας έφτιαξα, δεν είστε ποτέ ικανοποιημένοι κι ας τα έχετε όλα. Κι εγώ τα έχω όλα έτοιμα στην δικιά μου πραγματικότητα και βαριέμαι οικτρά. Γι αυτό και έφτιαξα αυτόν τον κόσμο ατελή. Για να είμαι διαρκώς σε ασχολία. Τον έφτιαξα ώστε να παράγει συνέχεια προβλήματα, ώστε να σας ωθεί να έχετε ανάγκες, να έχετε στόχους και να δημιουργείτε. Και να είμαι κι εγώ μονίμως σε ασχολία με το να διορθώνω τα προβλήματα που έχει.» «Αλλιώς τι, θα βαριόμασταν;» «Δε θα εκτιμούσατε καν το ότι είστε ζωντανοί. Γιατί τελικά μέσα από τους πόνους και τις κακουχίες σας ορίζετε την ύπαρξή σας. Επίσης, το να ασχολείστε συνέχεια με τις ανάγκες σας, όπως το να έχετε τροφή, υγεία, προστασία, ψυχαγωγία, έχει και άλλο ένα καλό.» «Ποιο είναι ακριβώς αυτό;» «Να ξεχνιέστε από το να σκέφτεστε τόσο υπαρξιακά και να με πρήζετε με την γκρίνια σας!» «Για πρόσεχε τα λόγια σου κατηγορούμενε! Που πας να μας βγάλεις και αχάριστα πλάσματα που δεν εκτιμάνε την συμφορά τους!» «Εσείς για προσέχετε για τι πράγμα γκρινιάζετε. Σας έδωσα την ελευθερία να κάνετε ότι θέλετε και να σκέφτεστε για λογαριασμό σας αντί να είστε άβουλα ρομποτάκια στο έλεός μου και τώρα μου παραπονιέστε γι αυτό… Και για κάτσε, τώρα που το σκέφτομαι δεν είναι σαν να μη σας έδωσα ποτέ την επιλογή να μην ζείτε στον Παράδεισο. Μόνοι σας δεν θέλατε να τα έχετε όλα έτοιμα.» «Για τι πράγμα μιλάς;» «Θυμάστε το περιστατικό με το μήλο και το φίδι;» 4. Το Προπατορικό Αμάρτημα (Η Χριστιανική εξήγηση του γιατί υποφέρει ο άνθρωπος) «Κατηγορούμενε, τώρα προσπαθείς να μας πεις ότι το συμβάν με τον Αδάμ και την Εύα που δαγκώσανε το μήλο ήταν αληθινό συμβάν;» «Καρα-αληθινό.» «Δεν ήταν συμβολικά όλα αυτά με το φίδι και το μήλο; Μεταφορικά σαν να λέμε ότι η περιέργεια του ανθρώπου οδηγεί στον χαμό του;» «Καμία σχέση. Αυτά τα λένε κάτι συντηρητικοί παπάδες που φοβούνται μήπως η πρόοδος και η ελεύθερη σκέψη τους χαλάσει την εξουσία που ασκούνε πάνω στον λαό. Η περιέργεια είναι από τα μεγαλύτερα χαρίσματα του ανθρώπου.» «Αδύνατον, ο ίδιος ο Θεός είπε “Πίστευε και μη Ερεύνα”.» «Πρώτον, δε το είπα εγώ αυτό. Δεύτερον, το ρητό είναι “Πίστευε και μη, Ερεύνα”. Οπότε, πάλι έρχεστε στα λόγια μου.» Ο κόσμος στην αίθουσα άρχισε να ξεφυσάει με δυσφορία τόσο έντονα, που παντού ακούγονταν βαριές ανάσες, κανείς όμως δεν μιλούσε γιατί ήθελε να παραμείνει στην αίθουσα και να ακούσει τις ασυναρτησίες αυτού του τρελού. «Μπορείς να μας εξηγήσεις τότε πως συνέβη το περιστατικό με το προπατορικό αμάρτημα; Είμαστε όλοι περίεργοι να μάθουμε πως γίνεται να μιλάει ένα φίδι ή ένα μήλο να μεταφέρει το κακό στον άνθρωπο.» «Εντάξει, θα σας πω.» Ξερόβηξε και πήρε βαθιά ανάσα. «Λοιπόν, στην αρχική εκδοχή του κόσμου που έφτιαξα, όλα πηγαίνανε ρολόι. Όλα ήταν προβλέψιμα, όλα ήταν ελεγχόμενα. Είχα πλάσει τον πρώτο άντρα και την πρώτη γυναίκα και τους άφηνα να κινούνται με τυχαίες κατευθύνσεις μέσα στον Παράδεισο. Αλλά τότε υπήρχε ένα bug με τις εφαρμογές κάποιων προγραμμάτων που κρασάρανε μέρος της μνήμης.» «Τι; Μπαγκ; Μνήμη;» «Ναι, το πρόγραμμα με το οποίο έφτιαξα τον Παράδεισο ήταν δικιάς μου επινόησης και έπαιρνε διεργασίες από άλλες εφαρμογές στον υπολογιστή μου. Και σε μερικά σημεία κράσαρε όταν έμπαινε στο encoding. Χτυπούσε δηλαδή στον προγραμματισμό.» «Τι ακριβώς … χμ … χτυπούσε;» ρώτησε χωρίς να καταλαβαίνει λέξη από τέτοιες ορολογίες. «Να, ήταν το φίδι.» «Ο διάολος;» «Ναι, έτσι τον ονόμασα επειδή διέλυε τον προγραμματισμό. Αρχικά ήταν το υπεύθυνο πρόγραμμα για τον φωτισμό του Παραδείσου και τον έλεγα Εωσφόρο. Αλλά επειδή δανειζόταν μια διεργασία από ένα άλλο πρόγραμμα, προκάλεσε τελικά πρόβλημα.» «Ποιο πρόγραμμα;» «Το “Microsoft Office”. Αλλά εσείς παραφράσατε το όνομα “office” με την παλιά λέξη για το φίδι, το “όφις” και έτσι έγινε η παρερμηνεία.» «Δε μπορώ να καταλάβω τι εννοείς. Και το μήλο τι ήταν τότε;» «Α, αυτό ήταν η μάρκα του υπολογιστή μου. Ήταν Apple, με σύμβολο ένα δαγκωμένο μήλο. Όταν ο Αδάμ και η Εύα βρήκανε το bug από περιέργεια πήγανε μέσα και αποκτήσανε πρόσβαση στην δενδρική τομή.» «Την ποια;» «Τις επιλογές που ορίζανε την συμπεριφορά τους. Ξέρεις, “αν ΣΩΣΤΟ τότε αυτό, αν ΛΑΘΟΣ τότε εκείνο.” Εσείς το λέτε απλά το Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού. Αποκτήσανε πρόσβαση σε αυτό και αρχίσανε να το πειράζουνε. Και έτσι αποκτήσανε τεχνητή νοημοσύνη και κάνανε μετά του κεφαλιού τους.» «Κι εσύ αφού ήσουν ο παντοδύναμος Θεός, γιατί δε το διόρθωσες αυτό;» «Γιατί μου άρεσε το χάος που προκάλεσε. Ένα σωρό παράμετροι μπήκανε στο σύστημα και κάνανε τα πάντα εντελώς απρόβλεπτα. Μου άρεσε να ασχολούμαι με αυτό το παράξενο πράγμα και έτσι αντί να σβήσω το πρόγραμμα και να ξαναφτιάξω τον κόσμο από την αρχή, το άφησα ως είχε.» «Αρκετά! Πρώτη φορά μου ακούω τόσες χαζομάρες μαζεμένες.» είπε ο δικαστής που τόση ώρα ανεχόταν τον κατηγορούμενο, χωρίς να καταλαβαίνει λέξη. «Ο τύπος είναι ξεκάθαρα τρελός. Δεν υπάρχει λόγος να ακούσουμε περισσότερο. Το δικαστήριο βγάζει πόρισμα ότι χρειάζεται ψυχολογική βοήθεια. Πάρτε τον.» Δύο φύλακες πήρανε σηκωτό τον λεγάμενο Θεό. Η αίθουσα γέμισε με έντονες συνομιλίες για τα λεγόμενά του. Άλλοι γελούσανε, άλλοι βρίζανε, άλλοι είχανε μείνει έκπληκτοι. Ο ίδιος ο λεγάμενος Θεός όμως ήταν εντελώς ξενερωμένος. «Που θα πάει, δε θα ξυπνήσω;» 5. Και η Γυνή να Φοβάται τον Άνδρα (φράση κατά την Χριστιανική τελετή γάμου) Ένας από τους φύλακες δεν άντεξε και εκεί που τον μετέφερε ρώτησε. «Φίλε έχεις τόση πλάκα με όλα αυτά που πιστεύεις που στ’ αλήθεια πρέπει να σε ρωτήσω.» «Άντε, ρώτα.» «Η γυναίκα δε φταίει για όλα τα κακά του κόσμου;» «Πως σου ήρθε αυτήν η ιδέα;» «Να μωρέ, αφού η Εύα ξελόγιασε τον Αδάμ να φάει το μήλο, ή τέλος πάντων αυτό που έκανε. Εξαιτίας της ήρθε το κακό στον κόσμο. Της αξίζει που την έχουμε για κατώτερη, έτσι δεν είναι;» Ο δεύτερος φύλακας ενοχλήθηκε και είπε: «Μα τι ρωτάς τον τρελό να σου απαντήσει; Φυσικά και είναι κατώτερη. Γίνεται κάτι στο οποίο πιστεύουμε και τηρούμε τόσες χιλιετίες να είναι λάθος;» «Γίνεται.» απάντησε ξερά ο λεγάμενος Θεός. «Πάψε τρελέ. Τι ξέρεις εσύ;» «Μα συνάδελφε» έκανε ο πρώτος φύλακας «η παράδοση δε λέει ότι από τρελό κι από μωρό μαθαίνεις την αλήθεια;» «Ποια αλήθεια; Κρυμμένη είναι; Ολοφάνερη είναι απλά είσαι χαζός που κάθεσαι και ακούς την γυναίκα σου που ζητάει περισσότερο σεβασμό και δικαίωμα στην εργασία. Η γυναίκα είναι για το σπίτι, να προσέχει τα παιδιά και να μαγειρεύει και να καθαρίζει.» «Εσύ τι λες γι’ αυτό τρελέ;» «Λέω ότι είστε ελεύθεροι να κάνετε ότι θέλετε. Δεν απαγορεύει κανένας νόμος της φύσης την γυναίκα από το να δουλεύει ή να μη πλένει πιάτα. Άλλωστε, είστε ικανοί να πάτε κόντρα σε κάθε νόμο της φύσης που υπάρχει. Δεν σας έδωσα φτερά για να πετάτε αλλά τώρα σε κάποια μέρη έχετε φτιάξει ως και ιπτάμενες μηχανές.» «Ναι αλλά είναι κατώτερη του άντρα, σωστά; Εσύ ο ίδιος το έχεις πει αυτό.» «Πότε το είπα αυτό;» «Όταν διέταξες την γυνή να φοβάται τον άντρα κατά το μυστήριο του γάμου.» «Ποτέ μου δε το είπα αυτό. Αλλά μπορώ να πω ότι μπερδεύετε την ρίζα της λέξης “σεβασμός” με τον “φόβο”.» «Μα δεν την έφτιαξες από το πλευρό του Αδάμ για να είναι βοηθός του; Αυτό δεν αποδεικνύει ότι φτιάχτηκε για να υπηρετεί τον άντρα σαν κατώτερη;» «Όχι, αυτό αποδεικνύει ότι την έφτιαξα από το ίδιο ακριβώς υλικό για να είναι ισοδύναμή του. Και βασικά δεν ήταν από το πλευρό του. Ήταν από τα επιθήλια κύτταρα του, κοντά στον μαστό του. Το καλύτερο υλικό για κλωνοποίηση.» «Αλλά το ότι έφερε το κακό στον κόσμο είναι δικό της φταίξιμο, σωστά; Αφού ξελόγιασε τον Αδάμ να το φάει. Ο Αδάμ δε θα την πατούσε αν του μιλούσε το φίδι γι’ αυτό και ξεμονάχιασε την χαζή γυναίκα και την κορόιδεψε.» «Σιγά, αφού πάντα μαζί πηγαίνανε τα δυό τους. Αχώριστοι ήταν.» «Δηλαδή ο Αδάμ δεν ήταν κάπου μακριά;» «Όχι φυσικά, πλάι της ήταν και τα άκουγε μια χαρά όλα αυτά. Γι’ αυτό άλλωστε ξεκίνησε όλη η φασαρία με το να φτιαχτεί η γυναίκα από το πλευρό του Αδάμ. Για να είναι “πάντα στο πλευρό του”. Μαζί την πατήσανε.» «Πω-πω, δηλαδή τρελέ, η γυναίκα ΚΑΙ δεν είναι κατώτερη αλλά ΚΑΙ δεν είναι η αιτία του κακού στην Γη;» «Ακριβώς. Και βασικά το κακό δε σας χάλασε πραγματικά, αφού με την δικιά σας επιλογή αποκτήσατε την επίγνωσή του και τώρα βρίσκεστε σε ασχολία χάρη σε αυτό. Μη το βλέπετε τόσο αρνητικά.» «Τι να σου πω ρε τρελέ, μπορεί να τα πίστευα όλα αυτά αν ήσουν φιλόσοφος και όχι ψυχασθενής.» «Δε βλέπω πως το ένα αποκλείει το άλλο.» Η συζήτηση διακόπηκε όταν η κλούβα σταμάτησε έξω από το δικαστήριο. Τον βάλανε μέσα, του ευχηθήκανε να πάει “στην ευχή του Θεού” και δώσανε το ελεύθερο στον αμαξά να ξεκινήσει. «Ρε συνάδελφε, πιστεύεις ότι είναι πραγματικά τρελός;» «Πάψε ανόητε! Σε ξεγέλασε σαν καμία γυναικούλα. Ξέχνα τον και συνέχισε να πιστεύεις αυτά που μας διδάξανε ως αλήθεια». 6. Και δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο, αρσενικό και θηλυκό (1:27) «Σας άκουσα να μιλάτε για την θέση της γυναίκας.» είπε ο αμαξάς. «Τι, είσαι κι εσύ κάνας φαλλοκράτης;» «Όχι, απλά αναρωτιέμαι τι υπάρχουν οι γυναίκες.» «Για να γεννάνε παιδιά και να μη χαθεί η ανθρωπότητα. Αυτό δε σου αρκεί;» «Εννοώ τι υπάρχουν γενικώς. Θα ήταν καλύτερα να υπήρχε μόνο ένα γένος. Ένα ερμαφρόδιτο πράγμα. Να κοβόταν το χέρι μας και να γινόταν άλλος άνθρωπος. Σαν τα σκουλήκια ένα πράγμα.» «Πράγματι, θα μπορούσα να σας είχα πλάσει κι έτσι. Αλλά δε θα μπορούσα να το προγραμματίσω.» «Ποιο πράγμα;» «Το να είστε ένα φύλο και όχι δύο. Χρειάζομαι δύο από οτιδήποτε για να προγραμματίσω.» «Γιατί αν επιτρέπεται πολύ;» «Γιατί ο υπολογιστής μου λειτουργεί με binary code. Χρειάζεται ένα ζευγάρι από τα πάντα.» «Δε καταλαβαίνω.» «Δυαδικό σύστημα, άνθρωπέ μου. Μηδενικά και άσσους. Χρειάζεται ένα ζευγάρι για να δώσει υπόσταση. Τα πάντα στην πλάση πάνε ανά δύο. Δεν μπορεί να οριστεί η μέρα αν δεν υπάρχει νύχτα. Δεν μπορείς να αναγνωρίσεις την χαρά αν δεν αναγνωρίζεις την λύπη. Δεν εκτιμάς την ζωή αν δεν νιώσεις τον θάνατο.» «Α, μάλιστα. Και που κολλάνε τα γένη σε όλα αυτά;» «Ε, ο άντρας είναι το χρωματόσωμα Υ, η γυναίκα το Χ, και ο συνδυασμός τους είναι το binary που χρησιμοποιώ για να δίνω ποικιλία στο DNA και να υπάρχει διαφοροποίηση μεταξύ των ανθρώπων.» «Τι δηλαδή, αν δεν υπήρχαν γυναίκες, όλοι οι άντρες θα ήταν πανομοιότυποι μεταξύ τους;» «Οι άνθρωποι βασικά. Και ναι, θα ήταν. Σαν κλώνοι ο ένας του άλλου. Σαν να αντιγράφεται το ίδιο αρχείο συνέχεια.» «Αν και μου ακούγεται παράξενο, μπορώ να πω ότι αν ήμασταν όλοι ίδιοι, η ανθρωπότητα θα ζούσε ειρηνικά. Δε θα είχαμε το φύλο ή το χρώμα του δέρματος, ή ακόμα και τις σωματικές μας ιδιαιτερότητες να μας ξεχωρίζουν. Θα ήμασταν όλοι ίδιοι και θα συμπεριφερόμασταν στον συνάνθρωπό μας ισότιμα. Ακριβώς όπως έλεγε και ο Χριστός.» «Τι έλεγε ο Χριστός; Γιατί είπε πολλά.» «“Αγάπα τον πλησίον σου, όσο τον εαυτό σου”. Αυτό θα ήταν πολύ εύκολο αν όλοι γύρω μου μοιάζανε, σκέφτονταν και πράττανε ακριβώς όπως εγώ. Γιατί θα τους κατανοούσα και θα με κατανοούσανε στο έπακρο.» «Ναι, και ότι σκότωνε τον έναν σας, θα σας σκότωνε όλους.» «Μα δε θα υπήρχαν πόλεμοι για να σκοτώνεται κανείς.» «Ναι, αλλά θα υπήρχαν αρρώστιες. Φαντάζεσαι να αρρώσταινε ένας από εσάς; Θα σας κολλούσε όλους και θα ήσασταν όλοι κρεβατωμένοι συγχρόνως. Κι αν μάλιστα η αρρώστια ήταν φονική, πάει, ήρθε το τέλος της ανθρωπότητας.» «Χμ, δε το σκέφτηκα αυτό. Δηλαδή υπάρχει ποικιλομορφία για να διατηρείται η ζωή;» «Ακριβώς. Η διαφοροποίηση είναι που σας κρατάει ζωντανούς σαν είδος. Και εσάς και όλα τα ζώα και τα πουλιά και τα φυτά. Τα παιδιά σας είναι διαφορετικά από εσάς για να διασφαλίζεται η επιβίωσή σας.» «Ενδιαφέρον. Δηλαδή δεν παίζει ρόλο η ποσότητα αλλά η ποιότητα;» «Η ποικιλία πες καλύτερα. Σαν έναν ιό που σβήνει προγράμματα. Όσα αντίγραφα κι αν φτιάξεις από ένα πρόγραμμα, μπορεί ο ίδιος ιός να τα καταστρέψει όλα, εκτός κι αν διαφοροποιήσεις ένα πρόγραμμα για να έχει προστασία. Και έτσι, διαφοροποιείται και επιβιώνει.» «Πολύ φιλοσοφημένο αυτό αν και δε κατάλαβα αυτά με τα μπαηνάρια και τα προγράμματα… Α, να, φτάσαμε στο άσυλο. Είστε γιατρός εδώ;» «Όχι.» Έδειξε τις αλυσίδες του. «Ένοικος.» Δύο φύλακες ήρθαν μέσα από το άσυλο και γραπώσανε γερά τον λεγάμενο Θεό. Ο υπεύθυνος ιατρός του άσυλου ευχαρίστησε τον αμαξά και του έδωσε το ελεύθερο να φύγει. Ο αμαξάς, προβληματισμένος με αυτά που άκουσε, κοίταξε το άλογό του που έσερνε την άμαξα. Φαντάστηκε το άλογο να ήταν κάποιος ολόιδιος σαν αυτόν, να αγκομαχεί καθώς ιδρωμένος έσπρωχνε με δύναμη. Η εικόνα τον τρόμαξε. «Ρε τον τρελό! Με επηρέασε και φαντάζομαι διάφορα. Πάλι καλά που δεν είμαι σαν αυτόν…» 7. Άσε τον Τρελό στην Τρέλα του (παλιό ελληνικό ρητό) «Χμ, τι έχουμε εδώ… Α, μάλιστα, άλλος ένας που νομίζει ότι είναι ο Θεός.» είπε ο γιατρός κοιτώντας τα χαρτιά του.» «Δεν το νομίζω γιατρέ. Είμαι.» «Βεβαίως, είμαι σίγουρος ότι από πλευράς σου όλα όσα πιστεύεις είναι αληθινά. Γι’ αυτό άλλωστε και σε φέρανε εδώ κι εσένα κι όλους τους υπόλοιπους ασθενείς μου. Γιατί είστε πλανεμένοι να πιστεύετε ότι οι αυταπάτες σας είναι αληθινές και όλοι οι υπόλοιποι λογικοί άνθρωποι είναι τρελοί.» «Γιατρέ, αυτό δε το καταλαβαίνω. Αν ο τρελός είναι σίγουρος ότι αυτά που πιστεύει είναι αληθινά, τότε πως είσαι εσύ ή οποιοσδήποτε άλλος τόσο σίγουροι ότι δεν είστε οι ίδιοι τρελοί;» «Είναι απλό. Δίκιο έχει ότι λέει η κοινή γνώμη. Ότι υποστηρίζει μια άλλη γνώμη είναι λανθασμένη και δουλειά μου είναι να την αφανίζω.» «Πολύ σκοταδιστικό αυτό γιατρέ.» «Αντιθέτως, να χαίρεσαι που πλέον έχουνε απαγορευτεί οι εκτελέσεις με κάψιμο στην πυρά. Μέχρι πριν μερικές δεκαετίες, άτομα σας εσένα τα καίγανε ως δαιμονισμένα. Σήμερα, χάρη στην επιστήμη προσπαθούμε να σας πείσουμε ότι έχετε άδικο και να σας δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία να επιστρέψετε στην κοινωνία ως υπάκουα και πολιτικώς ορθά άτομα.» «Θέλεις δηλαδή όλοι οι άνθρωποι να πιστεύουνε στα ακριβώς ίδια πράγματα;» «Ακριβώς. Οι διαφορετικές απόψεις είναι όλες παράνοια και οδηγούνε στις διαμάχες και την τρέλα. Αν όλοι οι άνθρωποι συμφωνούνε στα πάντα, τότε είναι πραγματικά ευτυχισμένοι και ζούνε αρμονικά.» «Βασικά είναι ρομπότ.» «Όχι ,είναι ευτυχισμένοι. Έχεις άδικο. Πρέπει να σε πείσω ότι η δικιά μου άποψη είναι η αντικειμενική αλήθεια αλλιώς θα περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου εδώ μέσα.» «Μα που πήγε η ελεύθερη θέληση σε όλα αυτά; Δεν έχω δικαίωμα να πιστεύω σε ότι θέλω; Να διαφωνώ; Να εκφέρω μια δεύτερη άποψη;» «Όχι αν τα πιστεύω σου κάνουνε κακό στον κόσμο.» «Και τι ακριβώς κακό έχει το να υποστηρίζω ότι είμαι ο Θεός;» «Δεν είσαι αυτό που θέλει η κοινή γνώμη. Έχεις άδικο.» «Μα είναι η αλήθεια.» «Αλήθεια είναι ότι σου πω εγώ. Και μέχρι να το παραδεχτείς αυτό, θα είσαι κλεισμένος σε κελί. Φρουροί, πάρτε τον τρελό στο κελί του.» Οι δύο δεσμοφύλακες αμέσως βάλανε έναν ζουρλομανδύα στο λεγάμενο Θεό, ο οποίος δεν αντιστάθηκε καθόλου. Έπειτα, τον πήγανε προς το υπόγειο. 8. Κι όμως, γυρίζει (Φράση του Γαλιλαίου, όταν απειλήθηκε να υπογράψει ότι η Γη είναι επίπεδη) «Βγάλτε με έξω άνανδροι! Με περιμένουν οι στρατιές μου στο Βατερλό!» είπε ο ασθενής που υποστήριζε ότι είναι ο Ναπολέοντας από το κελί 3. «ΚΟΚΟΚΟΚΟ!» είπε ο ασθενής που υποστήριζε ότι είναι κόκορας από το κελί 7. «ΟΥΑΜΑΠΑ ΜΠΑΜΠΑ ΓΚΑΜΠΑ ΝΤΟΥΝΤΟΥΝΤΟΥ!» απάντησε ο άντρας που κι αυτός δεν ήξερε ποιος ήταν από το κελί 8. «Ε, κάντε ησυχία μη σας κατακεραυνώσω σαν βγω από εδώ!» φώναξε ο λεγάμενος Θεός στο κελί 12. «Τέλεια, τώρα έχω κι έναν που νομίζει ότι είναι ο Θεός!» είπε με παράπονο ο ένοικος του κελιού 13. «Πάψε Αϊνστάιν, εσύ μου έλειπες τώρα.» «Μπα, ξέρεις το όνομά μου;» «Φυσικά, αφού είμαι ο Θεός, όλα τα ξέρω.» «Κατά τ’ άλλα, δε βλέπω να ξέρεις και πως θα βγεις έξω.» «Σαν ξυπνήσω, δε με εμποδίζει τίποτα.» «Κοιμάσαι όρθιος δηλαδή; Υπνοβατείς αυτήν την στιγμή;» «Εδώ όχι. Στην δικιά μου πραγματικότητα, ναι. Όλα είναι σχετικά, σαν την θεωρία σου.» «Α, ξέρεις και τον λόγο που με κλείσανε μέσα βλέπω.» «Είπαμε, είμαι ο Θεός.» «Μπα, απλά θα το άκουσες από κάποιον… Και για πες μου, συμφωνείς ότι άδικα βρίσκομαι εδώ;» «Φυσικά, αφού ξέρω την αλήθεια.» «Άρα κι εσύ καταλαβαίνεις ότι ο κόσμος δεν είναι στρόγγυλος αλλά επίπεδος; Ότι η Γη ΔΕΝ γυρίζει αλλά είναι το κέντρο του σύμπαντος;» «Αμέ. Αφού ο κόσμος όπως τον έφτιαξα δεν είναι παρά μια δισδιάστατη κάτοψη στην οθόνη του υπολογιστή μου, με τον ήλιο και τους πλανήτες να είναι απλά φωτάκια που γυρίζουνε γύρω από αυτόν. Και κάθε εντύπωση τρισδιάστατης κίνησης δεν είναι παρά πίξελ που αλλάζουν χρώμα.» «Ακριβώς! Η κίνηση είναι σχετική! Είναι η εντύπωση σου για τον κόσμο που αλλάζει στην μονάδα του χρόνου και όχι ο ίδιος ο κόσμος! Ο κόσμος δεν αλλάζει. Τίποτα δεν αλλάζει γιατί η ύλη είναι αναλλοίωτη. Μόνο η εντύπωσή μας μέσω της αντίληψης που έχουμε για το πέρασμα του χρόνου αλλάζει… Πες μου ότι έχεις βρει κι εσύ τα όρια που τελειώνει ο κόσμος. Μέρη που για κάποιον λόγο δεν μπορεί κανείς να πάει όσο κι αν προχωράει, βουνά που δεν μπορεί να ανέβει, θάλασσες που δε μπορεί να διασχίσει;» «Ε, εντάξει, κάποτε έπρεπε να τελειώσει και ότι έφτιαξα. Δε μπορούσα να προγραμματίσω έναν κόσμο που θα συνεχίζει επ’ άπειρο.» «Μπορείς να μου πεις κι έναν τρόπο να αποδείξω σε αυτούς τους κολλημένους της θρησκείας του Κοπερνικισμού ότι άδικα υποστηρίζουν ότι ο κόσμος είναι στρόγγυλος; Δεν το ψάχνουνε καθόλου για να δούνε την αλήθεια. Η μόνη απόδειξη που έχουνε, είναι ένα βιβλίο που λένε ότι το έγραψε ο Θεός πριν χιλιάδες χρόνια.» «Σε διαβεβαιώνω ότι δεν έγραψα εγώ αυτό το βιβλίο. Αλλά και να το είχα γράψει, τόσες φορές που το παραποιήσανε για να ταιριάζει στα μέτρα τους, το αρχικό νόημα έχει χαθεί εδώ και καιρό.» «Τουλάχιστον ένα τρόπο για να τους πείσουμε για το λάθος τους;» «Άσε μωρέ! Τούτοι οι τύποι που μας κλείσανε εδώ δε θα δούνε την αλήθεια και να τους την τρίψουμε στην μούρη!» «Το να πιστέψουνε εσένα είναι ίσως αδύνατο. Αλλά εγώ που χρησιμοποιώ γνώση και αποδείξεις, μπορώ να το καταφέρω κάπως.» «Για κάτσε, γιατί να μη μπορώ να τους πείσω ότι έχω δίκιο;» «Γιατί σε αντίθεση με το δικό σου θεώρημα, το δικό μου έχει απόδειξη.» «Τι δηλαδή, δεν μπορώ να αποδείξω ότι είμαι ο Θεός;» «Όχι φυσικά. Αφού ο Θεός δεν υπάρχει!» 9. Ο Θεός είναι Νεκρός (Φράση του αθεϊστή Νίτσε) «Τι λες ρε συ; Τρελός είσαι; Τόση ώρα σε οπτασία μιλάς;» «Όχι, σε έναν τρελό που νομίζει ότι είναι ο Θεός.» «Και τι θέλεις τώρα, να βγάλω κανένα δίπλωμα από την τσέπη μου που να λέει πάνω “Θεός”;» «Όχι, να βγάλεις κανέναν λαγό από καπέλο.» «Γιατί;» «Γιατί μόνο με θαύματα αποδεικνύεις την παρουσία σου σε ολάκερη την ιστορία. Οπότε, κάνε κανένα μαγικό κόλπο για να με πείσεις,» «Δε βλέπω πως το να κάνω τρικ είναι λόγος να πιστεύεις.» «Άρα είσαι απατεώνας.» «Κάτσε ρε συ, όπως τα παρουσιάζεις, οποιοσδήποτε ταχυδακτυλουργός θα έπρεπε να θεωρείται θεός.» «Ακριβώς, και σε παλιότερες εποχές που ο κόσμος δεν ήξερε, αυτό ακριβώς γινόταν. Όλα τα θαύματα της ιστορίας είναι απλά ψέματα ή κόλπα απατεώνων.» «Δε βλέπω τον λόγο για να μην πιστεύεις. Το ότι υπάρχουν απατεώνες δεν αναιρεί την ύπαρξη του θεού.» «Ο κόσμος διέπεται από φυσικούς νόμους και τα πάντα έχουν την εξήγηση τους. Όλα τα θαύματα πάνε κόντρα στην λογική. Αν κάτι δεν έχει εξήγηση, δε το δέχομαι. Κι αφού δεν μπορεί να αποδειχθεί η ύπαρξη του θεού, δε τον αποδέχομαι.» «Α, μάλιστα. Και δηλαδή πριν ανακαλυφθεί η βαρύτητα, όλοι σας πετούσατε στον αέρα;» «Δεν εννοούσα αυτό. Η επιστήμη και η γνώση είναι τα μόνα εργαλεία που χρειάζεται ο άνθρωπος. Ο θεός είναι ένα κόλπο για να κοροϊδεύουνε τους αμόρφωτους. Να αποκαλούνε “θέλημα θεού” τις επιθυμίες τους και “τιμωρία θεού” ότι δε τους αρέσει.» «Απόδειξε το τότε.» «Ποιο πράγμα;» «Ότι δεν είμαι θεός.» «Αφού δεν μου κάνεις θαύματα, είναι απόδειξη ότι δεν είσαι.» «Αυτό μπορεί να σημαίνει απλά μπορώ αλλά δε θέλω. Αν και είμαι σίγουρος ότι και θαύμα να σου έκανα, πάλι απλά θα έλεγες ότι είναι μαγικό κόλπο σαν δικαιολογία να μη πειστείς. Δεν είναι ότι δεν μπορείς να πιστέψεις. Είναι ότι δεν θέλεις.» «Σταμάτα πια αυτές τις ανοησίες σου.» «Δε διαφέρεις από τους θρήσκους που σε κλείσανε εδώ.» «Θέλεις πια να με πείσεις ότι αν κουνήσεις τα δάκτυλά σου, μπορείς να κάνεις ότι θέλεις; Να αλλάξεις τον κόσμο όπως γουστάρεις; Αυτό δεν γίνεται!» «Γίνεται και παραγίνεται αν έχεις πρόσβαση στους νόμους που διέπουν τον κόσμο.» «Δε μπορείς. Αφού είσαι μέρος του κόσμου κι εσύ ο ίδιος. Πως γίνεται να επηρεάζεις οτιδήποτε που κι εσύ ο ίδιος χρειάζεσαι για να υπάρχεις;» «Όχι, το αβατάρ μου είναι έτσι. Ο κανονικός εγώ βρίσκεται σε άλλη διάσταση και μπορεί να κάνει ότι θέλει γιατί υπάρχει εκτός των νόμων που διέπουν αυτόν τον κόσμο.» «Δε καταλαβαίνω.» «Αν ήσουν ποτέ διαχειριστής σε παιχνίδι mmorpg, θα καταλάβαινες.» 10. Τι είναι το Μάτριξ; (Φράση από ταινία) Την επόμενη μέρα, ένας φύλακας άνοιξε την πόρτα του κελιού και έδωσε ένα κυπελλάκι με χάπια στον λεγάμενο Θεό, λέγοντας του: «Αν θέλεις να μιλήσεις με τον γιατρό, πρέπει να καταπιείς αυτά τα φάρμακα. Θα σου κάνουνε καλό.» «Μια χαρά είμαι, δε τα χρειάζομαι.» «Μπορεί, αλλά τα χρειαζόμαστε εμείς. Θα σου ρίξουνε την αντίσταση του μυαλού σου και θα γίνεις πιο πειθήνιος σε ότι σου λέμε.» «Αυτό δεν ακούστηκε καλό.» «Έτσι έχουν όμως τα πράγματα. Διάλεξε και πάρε. Φάρμακα και βολτούλα έξω από το κελί ή μια μέρα ακόμη εδώ μέσα.» «Άσε, θα τα πάρω. Βαρέθηκα εδώ μέσα.» Πριν καταπιεί το περιεχόμενο, είδε ότι ήταν ένα κόκκινο χάπι και ένα μπλε χάπι. Θυμήθηκε μια σκηνή από κάποια ταινία, όπου ο πρωταγωνιστής ήταν μέσα σε έναν υπολογιστή και είχε να επιλέξει πιο από τα δύο χάπια θα πάρει για να μάθει την αλήθεια ή για να τα ξεχάσει όλα. Φυσικά, του ήρωα στην ταινία του είχε δοθεί η επιλογή να διαλέξει και έκανε και κάτι πιασάρικα καρατερίστικα. Αυτουνού δε του δόθηκε καμία επιλογή. Του επιβλήθηκε τι θα κάνει και μάλιστα σκοπεύανε και να του αλλάξουνε και τα μυαλά… κυριολεκτικά. Όσο για τα καρατερίστικα, ποτέ του δεν είχε προγραμματίσει να υπάρχουν υπερφυσικές πολεμικές τέχνες σε αυτόν τον κόσμο. Την ίδια στιγμή που κατάπιε τα χάπια, σε μια άλλη διάσταση, ένα μήνυμα εμφανίστηκε στην οθόνη ενός υπολογιστή. STATUS EFFECT: CONFUSED Ο χειριστής του υπολογιστή όμως δε το αντιλήφθηκε γιατί ροχάλιζε. 2009_05_Θεοδικία.doc Edited June 15, 2009 by roriconfan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted May 29, 2009 Share Posted May 29, 2009 (edited) 11. Εκτός Τόπου και Χρόνου (Ιδιότητα του Θεού) Ψιλο-μαστουρωμένος, ο λεγάμενος θεός, και πάντα φασκιωμένος, βρέθηκε να κάθεται μπροστά από τον γιατρό. «Λοιπόν, είναι ξεκάθαρο πλέον ότι δεν είσαι ο θεός όπως νόμιζες.» «Γιατί;» «Αφού είπες ότι ο κανονικός εσύ κοιμάται μπροστά από έναν υπολογιστή.» «Ε, και;» «Περάσανε 24 ώρες από τότε. Αν ήταν άνθρωπος σαν εμάς, θα είχε ξυπνήσει εδώ και ώρες και θα σε είχε αντιληφθεί. Και θα είχε κάνει κάποιου είδους θεϊκή παρέμβαση για να σε βοηθήσει.» «Μα ο χρόνος δε κυλάει το ίδιο γρήγορα στην άλλη διάσταση.» «Σοβαρά;» «Αμέ. Σιγά μην άφηνα τον χρόνο να κυλάει κανονικά. Μέχρι να γίνει κάτι ενδιαφέρον για να ασχοληθώ, θα είχα βγάλει γένια. Γι’ αυτό και φρόντισα μια ώρα εδώ να είναι δέκα δεύτερα εκεί. Οπότε περάσανε από τότε μόλις… ε… μόλις…» Δυσκολευόταν να υπολογίσει γιατί τα φάρμακα του είχανε θολώσει το μυαλό. «4 λεπτά;» «Ναι τόσο.» «Χμμμ, δεν πειράζει, έχω σκεφτεί και άλλον λόγο που αποδεικνύει ότι δεν είσαι.» «Ρίχτον.» «Ακόμα και πιο αργά να πηγαίνει ο χρόνος στην διάστασή σου, αφού ο κόσμος είναι δισεκατομμυρίων ετών παλιός, σημαίνει ότι θα πρέπει να είσαι σε δικά μας χρόνια αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια γέρος.» «Μα όχι, αφού 13.000 χρόνια περάσανε μόλις από την δημιουργία του κόσμου.» «Αχά, τώρα σε έπιασα! Αυτήν είναι μια εσφαλμένη αντίληψη που είχανε στην νεκρή πλέον θρησκεία του Χριστιανισμού. Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι η Γη είναι δισεκατομμυρίων ετών. Μόνο τα κόκαλα των δεινοσαύρων είναι 65 εκατομμύρια χρόνια παλιά.» «Όχι, τα έφτιαξα μαζί με τον κόσμο για διακοσμητικά. Οι μέθοδοί που υπολογίζετε είναι λανθασμένοι.» «Δεν είναι! Έχει αποδειχθεί επιστημονικά. Η επιστήμη δεν κάνει ποτέ λάθος.» «Κι όμως κάνει. Τρανό παράδειγμα είναι το φεγγάρι.» «Τι έχει το φεγγάρι; Ο δορυφόρος της Γης δεν είναι;» «Όχι, ένας κύκλος στον ουρανό είναι που τον έβαλα για μόστρα. Από εδώ και μόνο φαίνεται ότι δεν έχετε ιδέα από την πραγματική μορφή που έχει ο κόσμος.» «Τι χαζομάρες είναι αυτές που λες τώρα; Η απόσταση έχει μετρηθεί με τηλεσκόπια.» «Ναι, και βασιζόμενα στην ταχύτητα του φωτός. Αλλά δεν υπάρχει πραγματικά φως στον κόσμο σας. Μόνο το ρεύμα του υπολογιστή μου. Μετράτε αποστάσεις και ηλικίες με κάτι που δεν είναι φως και έχει πολύ μικρότερη ταχύτητα από αυτό.» «Ααα, μα για όλα τα παράλογα έχεις σκαρφιστεί μια βολική απάντηση;» «Αφού είμαι ο θεός. Όλα τα ταιριάζω.» «Αυτό το λένε και για τους τρελούς.» «Άρα ο θεός είναι τρελός. Κι αφού οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση μου, είναι κι αυτοί τρελοί.» Ο λεγάμενος θεός δεν είχε ιδέα πως του βγαίνανε μαζεμένα τόσα πολλά και παράξενα λόγια. Υπέθεσε ότι θα ήταν τα φάρμακα. 12. Λογική (Ιδιότητα του Ανθρώπου) «Σταμάτα αυτές τις ασυναρτησίες.» είπε ενοχλημένος ο ιατρός. «Δεν είναι τρελοί οι άνθρωποι. Μόνο εσύ είσαι.» Ο λεγάμενος θεός είχε μπει σε μια κατάσταση παραφροσύνης. «Όχι, όλοι τρελοί είναι.» «Οι άνθρωποι είναι ένλογα όντα. Κι εσύ είσαι απλά έχεις ένα πρόβλημα στο μυαλό σου.» «Δεν είναι. Άλλη μια απόδειξη ότι δε ξέρετε που πάνε τα τέσσερα.» «Μπα, και τι αφελή εξήγηση έχεις γι’ αυτό;» «Οι άνθρωποι δεν είναι λογικοί. Αφήνουνε τα συναισθήματά τους να αποφασίζουνε γι’ αυτούς. Αν ήταν λογικοί, θα αποφασίζανε βασιζόμενοι καθαρά σε μαθηματικούς υπολογισμούς.» «Κάνεις λάθος. Μια χαρά κάνουνε το πρέπον όταν δεν αφήνουνε τον εγωισμό τους να θολώνει την κρίση τους.» «Το πρέπον; Ποιο πρέπον; Υπάρχει αντικειμενικά σωστό και λάθος;» «Φυσικά. Ο φόνος είναι κακός. Το ίδιο και η κλεψιά και τα ψέματα.» «Γιατί καπνίζουνε τότε; Γιατί μπεκρουλιάζουνε; Γιατί παίρνουν ναρκωτικά, σκοτώνουνε, βιάζουνε και χίλια δύο άλλα; Αφού ξέρουνε ότι τους κάνουνε όλα αυτά κακό.» «Γιατί είναι εγωιστές και αμόρφωτοι και νομίζουνε ότι μπορούνε να κάνουνε ότι θέλουνε χωρίς να υπάρχουν επιπτώσεις. Πράγμα που δεν είναι αλήθεια. Υπάρχει η δικαιοσύνη και η αλήθεια και πάντα τιμωρούνται για τα λάθη και τις καταχράσεις τους.» «Χαχα!» «Γιατί γελάς;» «Όλα τα κάνουν επειδή δε σκέφτονται. Κάνουν ότι τους διατάζει το συναίσθημά τους. Δεν υπάρχει κοσμική δικαιοσύνη και αλήθεια. Αυτά τα επινοήσατε οι άνθρωποι σαν μέσο για να υπάρχει τάξη στην κοινωνία.» «Βλέπεις που είσαι τρελός; Φυσικά και υπάρχουν. Εσύ δε τα αποδέχεσαι γιατί δε σε συμφέρει.» «Τα ζώα συνέχεια σκοτώνουν για να ζήσουν και να υπερασπιστούνε την περιοχή τους. Είναι κακά γι’ αυτό;» «Όχι, το κάνουνε από επιβίωση. Και μη συγκρίνεις τα ζώα. Αυτά δεν έχουν μυαλό. Είναι άψυχα και άβουλα πλάσματα που υπάρχουν μόνο για την καλοπέραση του ανθρώπου.» «Όχι, έχουνε μυαλό και συνείδηση, και ψυχή, και δε τα έπλασα για να κάνετε του κεφιού σας.» «Πάλι λες τρέλες. Αφού ο ίδιος ο Θεός είπε να κυβερνήσουμε πάνω σε όλα τα όντα της πλάσης.(1:26) » «Σαν ηγέτες, όχι σαν κατακτητές και καταστροφείς. Και τα ζώα είναι όπως οι άνθρωποι, απλά δεν δίνουν σκασίλα για ηθική και δικαιοσύνη. Κάνουνε ότι μπορούνε για να περνάνε καλά και να βοηθάνε τα άλλα του είδους τους αν θέλουν. Δεν σκαρφίζονται νόμους και διατάξεις και επιβάλουνε στους υπόλοιπους τι είναι σωστό και τι όχι. Δεν θα κάνουνε ποτέ εκστρατείες για να επιβάλουνε σε άλλα τις πεποιθήσεις τους. Δεν σκλαβώνουνε για να δουλεύουνε άλλοι και αυτά να κάθονται. Δεν εξοντώνουνε μαζικά όσους τους εναντιώνονται και το αποκαλούνε δικαιοσύνη και θέληση Θεού.» «Αν συνεχίσεις να αποκαλείς τους ανθρώπους ζώα, αποδεικνύεις ότι είσαι ένα κτήνος. Σταμάτα.» «Μα είμαστε ζώα! Και κτήνη! Και μάλιστα χειρότερα από κτήνη όταν σκοτώνουμε και βιάζουμε και μετά αρνιόμαστε ότι το κάναμε και κρυβόμαστε πίσω από νόμους και διατάξεις.» «Ο άνθρωπος είναι λογικό ον είπαμε! Επανέλαβε μετά από εμένα. “Λογικό ον.”» έκανε με επιβλητικό ύφος ο ιατρός, προσπαθώντας να επηρεάσει τον ασθενή του, τώρα που είχε μαστουρώσει και είχανε πέσει οι αντιστάσεις του. «Οι μηχανές είναι λογικές ρε καραμούζα!» φώναξε ο ασθενής και δεν είχε ιδέα πως του ήρθε αυτήν η λέξη. «Μόνο αυτές δεν νοιώθουνε τίποτα και πράττουνε μόνο ότι τις διατάξεις! Μόνο αυτές δεν κρατάνε κακίες και υπακούνε όσο κι αν άσχημα τις μεταχειρίζεσαι. Οι άνθρωποι έχουνε συναισθήματα. Κάνουνε αυτό που θέλουνε και αρνούνται να υπακούσουνε αν είναι δυσαρεστημένοι. Επαναστατούνε και πάνε κόντρα στο κατεστημένο!» «Ο άνθρωπος είναι λογικό ον! Επανέλαβε αν θέλεις το καλό σου. Κάνε ότι σου λέω. Υπάκουσε στους νόμους και στην ηθική.» «Βλέπεις τους ανθρώπους σαν μηχανές. Που μπορούνε να προγραμματιστούνε και να υπακούνε τυφλά ότι τους επιβάλλεις σαν αλήθεια. Δεν είναι! Δεν είναι!» «Α, είσαι αγύριστο μυαλό. Μου το παίζεις ζώο αλλά που θα πάει. Και τα άγρια ζώα ημερεύουν αν τα παιδέψεις αρκετά. Φύλακα! Φύλακα, πάρε τον πίσω στο κελί του.» Ο φύλακας τον πήρε σηκωτό, μιας που από τα φάρμακα, πλέον δε μπορούσε ούτε να σταθεί όρθιος. Είχε τρομάξει να τον ακούει να παραμιλάει λέγοντας πράγματα που γι’ αυτόν δε βγάζανε λογική. Ασυναρτησίες, όπως: «Είμαι ο Θεός! Ο άνθρωπος είναι παράλογος! Ο Θεός είναι άνθρωπος! Η μηχανή είναι λογική! Τα ζώα είναι άλογα! Τα άλογα είναι ζώα!» …και διάφορα άλλα… 13. E=m*c2 (Από την Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν) Τα φάρμακα ενεργούσαν για πολλές ώρες και έκαναν τον λεγάμενο θεό να χάσει την αίσθηση του χρόνου. Μη μπορώντας να κοιμηθεί, απλά συλλογιζόταν μέσα στο μυαλό του διάφορα. «Πόσο καιρό είμαι εδώ; Μέρες; Μήνες; Χρόνια; Μήπως μόνο μερικά λεπτά που τα αισθάνομαι σαν αιωνιότητα; Τι σχετικός που είναι ο χρόνος, όταν δεν του δίνεις σημασία. Όταν δεν τον αντιλαμβάνεσαι. Όταν δεν μπορείς να τον υπολογίσεις. Αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι καν ξέρανε ότι γερνάνε αν δεν μετρούσανε τα χρόνια τους. Αν θα φοβόντουσαν καν τον θάνατο. Μπορεί να νοιώθανε κι αθάνατοι…» «Κι αναρωτιέμαι πόσος χρόνος πέρασε στον δικό μου κόσμο, με εμένα να κοιμάμαι τόση ώρα ενώ ο αβατάρ μου τα σκέφτεται όλα αυτά. Σίγουρα πολύς λιγότερος. Πράγματι, σχετικός ο χρόνος. Αναρωτιέμαι πόσα από αυτά που βιώνω θα θυμάται όταν ξυπνήσει. Αν θα αφομοιώσει όλα όσα είπα κι έκανα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα από μέρους του. Αν θα νοιαστεί να κάνει κάτι. Ή μήπως απλά θα δει μερικά νούμερα στο status screen, θα ρίξει μερικά ξόρκια κι αυτό ήταν; …» «Αναρωτιέμαι πόσο θα νοιαστεί για όλα όσα τραβάω εξαιτίας του. Θα νοιαστεί καν; Γι’ αυτόν μια φθηνή απομίμηση είμαι. Ένα εργαλείο. Μερικά πίξελ πάνω σε μια οθόνη. Είμαι σαν αυτόν αλλά όχι ίσος σαν αυτόν…» «Αναρωτιέμαι αν όλα αυτά είναι μια παραίσθηση. Αν δεν είμαι πραγματικά ο θεός αλλά κάποιος που νομίζει ότι είναι ο θεός, που κοιμάται αυτήν τη στιγμή μπροστά από έναν υπολογιστή.» «Και για περίμενε. Πως ξέρω ότι όλα αυτά δεν είναι ένα όνειρο; Αν απλά τόση ώρα απλά είμαι κάποιος που ονειρεύεται ότι είναι ο θεός, που κοιμάται μπροστά από έναν υπολογιστή, που έχει ένα αβατάρ, που κάθεται φυλακισμένο και σκέφτεται; …» «Και αν ξυπνήσω, θα τα θυμάμαι όλα αυτά; Γιατί συνήθως δε θυμάμαι τα όνειρα που βλέπω.» «Αναρωτιέμαι τι κάθομαι και τα σκέφτομαι όλα αυτά. Έχει σημασία; Θα αλλάξει τίποτα όσο κι αν με προβληματίζει αυτό; Άδικα δε σκάω; Δε πρέπει να αποδεχτώ την κατάσταση ως έχει; Σάμπως μπορώ να κάνω και τίποτα γι’ αυτό; Μπορώ μόνο να ελπίζω να τελειώσει αυτός ο μπελάς το συντομότερο.» Και με αυτά άλλαξε πλευρό και τον πήρε ο ύπνος. Εκείνη την στιγμή, σε μια άλλη διάσταση, κάποιος με τα χίλια ζόρια ξύπνησε μπροστά από τον υπολογιστή του. Κοίταξε σαν χαμένος γύρω του, αποτελείωσε την μπύρα που είχε δίπλα του, κοίταξε την οθόνη μπροστά του… Και δίχως να δώσει την παραμικρή προσοχή σε ότι έδειχνε, ξανακοιμήθηκε. 14. Κι όταν Κοιτάς από Ψηλά, μοιάζει ο Κόσμος Ζωγραφιά (Στοίχος από ελληνικό τραγούδι) Πέρασε ένας απροσδιόριστος χρόνος και ο λεγάμενος θεός ξύπνησε με έναν ελαφρύ πονοκέφαλο. «Μα τι συνέβη; Τι έκανα μετά την χαζή συζήτηση που είχα με τον τρελογιατρό;» Δε θυμόταν τίποτα, οπότε υπέθεσε ότι απλά κοιμόταν. Εκείνη την μέρα, που υπέθεσε ότι είναι η τρίτη, ο γιατρός τους έφερε όλους στην κεντρική τραπεζαρία. Σαν μέρος της ψυχανάλυσής τους, μοίρασε χαρτιά και κυρομπογιές στον καθένα. Αυτό θα τους ψυχαγωγούσε και συγχρόνως θα βοηθούσε τον γιατρό να βγάλει συμπεράσματα για την κατάστασή τους, μελετώντας τα αποτελέσματα. Όσο χαζό κι αν φαινόταν κοτζάμ μεσήλικες άντρες να ζωγραφίζουν σαν παιδάκια, τα φάρμακα είχανε φροντίσει να τους κάνουνε τόσο αδιάφορους και παθητικούς που δεν αντιδράσανε πολύ πριν ξεκινήσουνε. Ο ασθενής που νόμιζε ότι είναι ο Ναπολέοντας, δίπλωσε το χαρτί και με αυτό έφτιαξε ένα καραβάκι… το οποίο φόρεσε στο κεφάλι του σαν καπέλο, έβαλε χαρακτηριστικά την παλάμη του μέσα στο πουκάμισο, στο ύψος του στέρνου και έκανε ότι διέταζε στρατεύματα. «Τρελός με χάρτινη περικεφαλαία» έγραψε στις σημειώσεις του ο γιατρός και αποφάσισε να τον στείλει στο άσυλο που είχανε στο Βατερλό για χαμένες υποθέσεις σαν αυτόν. Ο ασθενής που νόμιζε ότι είναι κόκορας, απλά γέμισε το χαρτί με τρύπες… από το πολύ τσίμπημα που του έκανε. «Τρελός με λοφίο κόκορα» έγραψε ο γιατρός και σκέφτηκε να του κόψει τα πίτουρα από την διατροφή του. Ο ασθενής που ήταν ο Αϊνστάιν και που ο γιατρός νόμιζε ότι είναι τρελός, έγραψε μια περίπλοκη μαθηματική εξίσωση που αποδείκνυε το ταξίδι στον χρόνο, ενοποιώντας τις έννοιες του χώρου και του χρόνου. «Χαμένος στο διάστημα» έγραψε ο γιατρός, που του ήταν όλα αυτά ακαταλαβίστικα και έδωσε διαταγή να μη του δίνουνε να διαβάζει άλλα βιβλία του Ιουλίου Βερν. Μετά πήγε στον λεγάμενο θεό και είδε ότι το μόνο που έκανε ήταν να χρωματίσει την σελίδα του με ένα απέραντο γαλάζιο. Μη μπορώντας να καταλάβει τι ήταν, τον ρώτησε να του εξηγήσει. «Μα δε βλέπεις; Είναι το πρώτο πράγμα που έφτιαξα ποτέ μου.» έκανε ενοχλημένος ο λεγάμενος θεός. «Ο ουρανός;» «Η θάλασσα. Ξεκίνησα να σχεδιάζω τον χάρτη του κόσμου με έναν άδειο μπλε χάρτη, που υποτίθεται ότι ήταν οι θάλασσες του κόσμου. Ούτε καν τον ήλιο δεν είχα μπει στον κόπο να φτιάξω. Κυριολεκτικά, η Γη ήταν εντελώς κενή, και σκοτάδι κάλυπτε τα πάντα. Και μόνο ο Λόγος μου αιωρούταν πάνω από το πρόσωπο των υδάτων(1:2).» «Ποιος λόγος;» «Ο λόγος που έδωσα στον εαυτό μου να καταφέρω να φτιάξω αυτόν τον κόσμο και να μη τα παρατήσω.» «Α, μάλιστα. Και μετά;» «Ε, σταδιακά άρχισα να προσθέτω σε στρώματα σαν χειροτεχνία τον ουρανό και την ξηρά και την βλάστηση και τα ζώα και τα αστέρια.» «Και σαν τελείωσες, σου άρεσε το αποτέλεσμα;» «Ναι, είδα ότι ήταν καλό.» «Θεότρελος» έγραψε ο γιατρός. Η ώρα πέρασε και ο γιατρός σταμάτησε την μελέτη του. Δεν έδωσε σημασία στον ασθενή που κι αυτός δεν ήξερε τι ήταν. Η δικιά του ζωγραφιά ήταν απλώς μια μικρούλα μαύρη κουκίδα στο κέντρο. Μια ασήμαντη σε μέγεθος αλλά φοβερή σε αντίθεση διαφοροποίηση σε σχέση με την ομοιομορφία του χαρτιού… 15. Απεταξάμην τον Σατανά (Χριστιανική φράση κατά την αλλαξοπίστηση) Ο λεγάμενος θεός, άκουσε βαριά βήματα πίσω του. Μην έχοντας τι καλύτερο να κάνει, γύρισε και κοίταξε. Μόλις είδε ποιος ήταν, αναφώνησε έκπληκτος. «Διάολε!» «Θεέ μου!» απάντησε ένας κουστουμαρισμένος άντρας. «Πίσω που σ’έχω Σατανά! Τι κάνεις εδώ;» «Την δουλειά μου, όπως συνήθως. Εσύ;» «Να κοιτάς την δουλειά σου εσύ! Περίεργε!» «Και αυτό θα κάνω. Όχι, θα κάτσω να σκάσω!» Και ευθύς πήγε μπροστά από τον Αϊνστάιν. «Έ, κύριος, τι θα΄λεγες να σε έβγαζα από εδώ;» «Θα το ήθελα πολύ αλλά οι γιατροί με έχουνε για τρελό.» «Α, μην ανησυχείς, έχω τις άκρες μου εγώ να τους πείσω να σε αφήσουν. Απλά θέλω ένα μικρό αντάλλαγμα από εσένα.» «Δεν είμαι πλούσιος.» «Α, όχι, κάτι πολύ απλό είναι. Θέλω μόνο όταν επιστρέψεις στην μελέτη σου για την ατομική ενέργεια, να εμπιστευθείς τον στρατό όταν θα ενδιαφερθεί να σε χρηματοδοτήσει.» «Σοβαρά; Θα με χρηματοδοτήσει ο στρατός; Θα εφαρμόσει τους κόπους μιας ζωής μου;» «Βεβαίως, και μάλιστα η Ιαπωνία θα είναι η πρώτη χώρα που θα σε ευγνωμονεί γι’ αυτό. Τι λες;» «Μα φυσικά, αφού αυτό είναι όλο, βγάλε με.» «Ε, περίμενε!» αναφώνησε ο λεγάμενος θεός. «Μη τον ακούς αυτόν, είναι ο διάολος.» «Μη λες ανοησίες πάλι.» γκρίνιαξε ο Αϊνστάιν. «Αφού δεν υπάρχει ο διάολος.» «Ναι, αυτό είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά μου.» είπε ψιθυρίζοντας ο κουστουμαρισμένος. «Καλά, κάνε του κεφαλιού σου και φάτο όπως επιθυμείς.» είπε ο λεγάμενος θεός και σιώπησε. «Λοιπόν, αν είναι να με βγάλεις, βγάλε με το συντομότερο.» «Μα φυσικά, εδώ έχω το εξιτήριο σου. Αρκεί να υπογράψεις εκεί, στον πάτο.» «Φέρε μου την πένα, γρήγορα!» «Εδώ είναι και η πένα. Όμως, ξέρεις, να … ξέχασα να φέρω μελάνι. Και χωρίς υπογραφή, δε μπορώ να σε βγάλω.» «Αμάν, και τι θα γίνει τώρα;» «Ε, κανένα πρόβλημα. Ένα τρυπηματάκι να κάνεις στο δάχτυλό σου και μπορείς να υπογράψεις με … το αίμα σου.» «Με… το αίμα μου;» Ακόμα και ένας αθεϊστής ήξερε για τα συμβόλαια αίματος που υποτίθεται ότι κάνει ο διάολος με τα θύματά του και κοντοστάθηκε. Αλλά σαν αναλογίσθηκε το καλό που θα κάνει η ατομική ενέργεια στον κόσμο και το ότι ήταν πεπεισμένος ότι δεν υπάρχουν θεοί και δαίμονες, γρήγορα συμφώνησε. «Μα τι κάθομαι και ανησυχώ; Ούτε καν μοιάζει με τον Εωσφόρο. Δεν έχει στριφτό μουστάκι, μυτερή ουρά και πιρούνα.» «Ναι, τα ξέχασα κι αυτά μαζί με το μελάνι.» είπε πάλι σιγανά ο κουστουμαρισμένος. Edited June 1, 2009 by roriconfan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βρασίδας Posted May 29, 2009 Share Posted May 29, 2009 Θα ημουνα περιεργος να μαθω ποσο καιρο σου πηρε να γραψεις το πρωτο μερος. Σα να μου φανηκε οτι "δαιμονιστηκες" και το πηρες μονοκοπανια μια μερα. Μου αρεσε. Μου αρεσει το στυλ σατιρας αυτο, μου αρεσουν οι συμβολισμοι, μου βγαζει και ενα "παραπονο" εκ μέρους σου , ή αν το θές σε πιο "βαρια" μορφή ένα είδος μομφής, αν και δεν κοβω και το κεφαλι μου γι' αυτο. Μου αρεσε η αντιπαραθεση του...θεου με τον άνθρωπο (ή μήπως του θεου με το θεο; Του ανθρώπου με τον άνθρωπο; Μπα δε μου αρεσουνε οι βαριές "εμβαθύνσεις" προτιμω να το εισπράττω ετσι απλά, όπως μου έρχεται) αλλα και η ολη εμπνευση με τον "υπολογιστη". Μικροί θεοί όλοι μας τελικά... Ειναι προφανες οτι περιεχει αρκετο απο τον εαυτο σου , αφου δεν πιστεύω οτι μπορει καποιος να γραψει κατι τοσο εντονο και ζωντανό αν δε βιώνει καποια απο τα συναισθήματα. Μου αρεσει. Και περιμενω τη συνεχεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted May 30, 2009 Share Posted May 30, 2009 Θα ημουνα περιεργος να μαθω ποσο καιρο σου πηρε να γραψεις το πρωτο μερος. Σα να μου φανηκε οτι "δαιμονιστηκες" και το πηρες μονοκοπανια μια μερα. Βασικά το έγραψα πολύ αργά, καμιά 500αριά λέξεις την ημέρα. Δεν δαιμονίστηκα ή κάτι τέτοιο. Όμως αυτά που γράφω είναι μαζωμένα συμπεράσματα που έβγαλα μετά από πολύχρονη ενδοσκόπιση και αυτό-φιλοσοφία. Μου αρεσε. Μου αρεσει το στυλ σατιρας αυτο, μου αρεσουν οι συμβολισμοι, μου βγαζει και ενα "παραπονο" εκ μέρους σου , ή αν το θές σε πιο "βαρια" μορφή ένα είδος μομφής, αν και δεν κοβω και το κεφαλι μου γι' αυτο. Παράπονο δε λες τίποτα. Έχω βαρεθεί να περιτριγυρίζομαι από αφελείς και αμόρφωτους που το παίζουν σπουδαίοι ενώ τους ξεγελάνε συνέχεια απατεώνες (πολιτικοί, παπάδες, τραπεζίτες) σαν να ήταν 5χρονα. Και βλέπω ότι και στον υπόλοιπο κόσμο δεν είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα. Μου αρεσε η αντιπαραθεση του...θεου με τον άνθρωπο (ή μήπως του θεου με το θεο; Του ανθρώπου με τον άνθρωπο; Μπα δε μου αρεσουνε οι βαριές "εμβαθύνσεις" προτιμω να το εισπράττω ετσι απλά, όπως μου έρχεται) αλλα και η ολη εμπνευση με τον "υπολογιστη". Μικροί θεοί όλοι μας τελικά... Όλοι μας είμαστε το ίδιο και το αυτό. Ποτέ δε μου άρεζε που βλέπανε τον άνθρωπο σαν το ανώτερο είδος και τον θεό σαν κάτι απόμακρο και ακατανόητο. Ειναι προφανες οτι περιεχει αρκετο απο τον εαυτο σου , αφου δεν πιστεύω οτι μπορει καποιος να γραψει κατι τοσο εντονο και ζωντανό αν δε βιώνει καποια απο τα συναισθήματα. Δε ξέρω και κανέναν που να γράφει κάποιου άλλου τον εαυτό και τα συναισθήματα. Απλά το κάνω πιο έντονα από το φυσιολογικό και δεν είμαι πολιτικά ορθός σε σχέση με ότι σου πασάρει η κοινωνία (σχολείο, τηλεόραση, εκκλησία). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βρασίδας Posted May 30, 2009 Share Posted May 30, 2009 Βασικά το έγραψα πολύ αργά, καμιά 500αριά λέξεις την ημέρα. Δεν δαιμονίστηκα ή κάτι τέτοιο. Όμως αυτά που γράφω είναι μαζωμένα συμπεράσματα που έβγαλα μετά από πολύχρονη ενδοσκόπιση και αυτό-φιλοσοφία. Παράπονο δε λες τίποτα. Έχω βαρεθεί να περιτριγυρίζομαι από αφελείς και αμόρφωτους που το παίζουν σπουδαίοι ενώ τους ξεγελάνε συνέχεια απατεώνες (πολιτικοί, παπάδες, τραπεζίτες) σαν να ήταν 5χρονα. Και βλέπω ότι και στον υπόλοιπο κόσμο δεν είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα. Όλοι μας είμαστε το ίδιο και το αυτό. Ποτέ δε μου άρεζε που βλέπανε τον άνθρωπο σαν το ανώτερο είδος και τον θεό σαν κάτι απόμακρο και ακατανόητο. Δε ξέρω και κανέναν που να γράφει κάποιου άλλου τον εαυτό και τα συναισθήματα. Απλά το κάνω πιο έντονα από το φυσιολογικό και δεν είμαι πολιτικά ορθός σε σχέση με ότι σου πασάρει η κοινωνία (σχολείο, τηλεόραση, εκκλησία). Δεν ξερω κατα ποσο "τραβαει" η συγκεκριμενη κουβεντα στο συγκεκριμενο θεμα αλλα θα προσπαθησω να δωσω κι εγω μερικες σκεψεις σκόρπιες σε αυτα που μου ειπες. Νομιζω οτι ως λαος την "ενδοσκόπηση" και την "αυτο-φιλοσοφια" την έχουμε όλοι, κάτι σαν...γενετικό υλικό. Το πως θα τη χρησιμοποιήσει ο καθενας φυσικα διαφερει. Προσωπικα ο απολυτος θαυμασμος μου πανω σε αυτο το θεμα δεν παει σε κανεναν "διασημο" ή μορφωμένο αλλα σε εναν αγράμματο στα όρια της φτώχιας 70χρονο με τον οποίο έχω την τύχη να εχω δουλέψει μαζί κάποτε. Οσο για τις σκεψεις περι απατεώνων, κι εδώ υπαρχει εξήγηση. Ειναι λογικο σε εναν κοσμο που σκοπος του ειναι να "συγκρατήσει" τον τροπο σκέψης, να υπαρχουν και οι ανθρωποι που έχουν χάσει το παιγνιδι. Δεν τους κατηγορώ ,αύριο μπορεί να γίνω ένας απο αυτους. Για να σου δώσω ενα "χοντρο" παράδειγμα αν έχανα τη δουλειά μου, έμενα χωρις εργασία 3-4 χρόνια, έχανα την (υποτιθέμενη) γυναίκα μου και έβλεπα τα παιδιά μου να αργοπεθαίνουνε. Και εκεινη τη στιγμή κι ενώ έχεις κανει τα παντα και είσαι έτοιμος να τα παρατήσεις, σκάει η θρησκεια/πολιτική/κοινωνία/ηθική και σου κάνει την προτασούλα "προσκύνα και θα ζήσεις, σκατά και υποτελής , στα γόνατα και δούλος, αλλά...θα ζήσουνε και τα παιδια σου". Ε,εκει καπου γινεται η τραμπα. Οχι παντα φυσικα, παντου θα υπαρχουν και αδύνατα μυαλα και χαρακτήρες. Ενας τρόπος διαφυγής δεν ειναι και αυτα που γράφουμε; Πέραν της "μετάδοσης" ιδεών, ακριβώς αυτο που λες οτι σκιαγραφούμε τον εαυτό μας, δε σημαίνει ότι κάπου "βγαζουμε προς τα έξω" όσα δεν μπορούμε με διαφορετικό τρόπο να ξεφορτωθούμε; Οσο για τη σχεση ανθρώπου - θεου, ως επισήμως άθεος δεν δύναμαι να σου απαντήσω... Οπως και να εχει και για να μη βγαινω και εντελως off topic , κι επειδη φανταζομαι η ιστορια εχει...συνεχεια, θα περιμενω και την συνέχεια για να δω πως θα εξελιχθεί η "μάχη" που δίνεις αυτή τη φορα. Καλη συνεχεια Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted May 30, 2009 Share Posted May 30, 2009 (edited) 16. Οι Πειρασμοί του Ιησού (Συμβάν που συνέβη όταν ο Ιησούς νήστευε στην έρημο για 40 μέρες) Οι φύλακες δεν μπορούσανε να αρνηθούνε το εξιτήριο κι έτσι αφήσανε τον Αϊνστάιν να φύγει χαρούμενο από την εξώπορτα. Έπειτα ο κουστουμαρισμένος, πλησίασε τον λεγάμενο θεό. «Τι λες, να σε βγάλω κι εσένα;» «Δε σε έχω ανάγκη. Είμαι ο δημιουργός σου και κάνω από μόνος μου πράγματα που εσύ δε μπορείς.» «Α, ναι; Κάνε τότε αν μπορείς αυτές τις κυρομπογιές αντίδοτο.» «Τι πράγμα;» «Σου έχουνε δηλητηριάσει το μυαλό με αηδίες. Κάνε τα μαγικά σου και φτιάξε ένα αντίδοτο να το πιεις για να γίνεις καλά.» «Δεν υπάρχει λόγος. Η επίδραση τους θα περάσει κάποτε.» «Κάνεις λάθος. Θα συνεχίσουνε να σε μαστουρώνουνε μέχρι να σε κάνουνε ένα άβουλο ανδρείκελο. Θα είσαι αποχαυνωμένος μέχρι να πεθάνεις.» «Σιγά τ’αυγά! Ο θάνατος δεν είναι τελεσίδικος. Ας πεθάνω. Θα γίνω απλά respawn σε κάποιο άλλο σημείο.» «Τότε κάνε τουλάχιστον κάποιο μαγικό για να πείσεις αυτούς τους ηλίθιους ότι πραγματικά είσαι ο θεός.» «Δεν έχω λόγο. Δε θα με πιστέψουν ότι κι αν κάνω. Αφού εδώ τόσα θαύματα έχω κάνει μέσα στην ιστορία και πάλι αρνούνται να παραδεχτούν ότι υπάρχω. Δε θα αλλάξει τίποτα.» «Άκου, αυτά είναι όλα δικαιολογίες. Σε έχει πάρει ο ύπνος και τα έχεις βρει σκούρα. Ούτε τα πόδια σου δεν μπορείς να πάρεις, οπότε κομμένες οι μαγκιές μαζί μου. Με έχεις ανάγκη και απλά δε θέλεις να το παραδεχτείς.» «Όχι για πολύ. Όπου να’ναι θα ξυπνήσω και τότε θα κάνω ότι θέλω. Είσαι πολύ εφήμερος για να χρειάζομαι την βοήθειά σου. Οπότε πάρε δρόμο.» «Καλά, μη πεις μετά ότι δε πήγα να σε βοηθήσω. Το κρίμα στο λαιμό σου.» Και με αυτά τα ολίγα, ο κουστουμαρισμένος έφυγε και πήγε να διδάξει σε κάποιον ονόματι Χίτλερ πώς να φτιάχνει σαπούνι. Τόσο καλός που ήταν, πάντα πρόθυμα έδινε στον κόσμο αυτό που ήθελε… Αλλά για κάποιο λόγο πάντα ξεχνούσε το μελάνι… 17. Εγώ Είμαι η Οδός και το Φως (Λόγια του Ιησού) Εκεί που ο λεγάμενος θεός κοιτούσε αδιάφορα το ταβάνι, ένας από τους φύλακες ήρθε και του μίλησε. «Ε, φίλε, ακούω ότι λες ότι είσαι ο θεός.» «Είμαι.» «Ξέρεις, δεν με ενδιαφέρει τόσο αν είσαι ή αν υπάρχεις καν. Με ενδιαφέρει να μάθω τι σε χρειαζόμαστε.» «Χωρίς εμένα, ο κόσμος θα καταστραφεί.» «Δηλαδή μας απειλείς τώρα; Αν δεν υπακούμε τυφλά σε μια δύναμη που δεν βλέπουμε και δεν ακούμε θα καταστραφούμε;» «Κοινή λογική είναι, όχι απειλή.» «Όχι, απειλή είναι που μάλιστα αντιφάσκει όσα λες.» «Δεν αντιφάσκει τίποτα.» «Α, ναι; Τότε πως λες ότι ο άνθρωπος έχει ελεύθερη θέληση από την μια αλλά από την άλλη θέλεις να υπηρετεί τυφλά μια ανώτερη δύναμη; Που είναι η ελευθερία σε αυτό;» «Μα είναι ελευθερία. Έχει την ελευθερία ή να πιστεύει… ή να καταστραφεί. Πάντα με επιλογή του.» «Ορίστε, πάλι απειλές. Γι’ αυτό δε σας χωνεύω όλους εσάς τους θρησκόληπτους. Τι τον έχουμε ανάγκη τον θεό για να ζήσουμε ρε φίλε; Θα πεθάνουμε αν δεν προσευχόμαστε ή αν δεν δίνουμε λεφτά στις εκκλησίες;» «Καμία σχέση. Εγώ είμαι αυτός που διατηρώ την ύπαρξή σας. Αν δω μια μέρα ότι κανείς σας δεν πιστεύει ή δεν νοιάζεται για τον κόπο μου, απλά θα μου την βιδώσει, θα τραβήξω την πρίζα και τέρμα, πάει ο σέρβερ, πάει το πρόγραμμα, πάνε όλα. Ο κόσμος θα καταστραφεί από την γκρίνια και την αδιαφορία σας.» «Να, ορίστε, θα σταματήσουμε να είμαστε σκλαβάκια και ξαφνικά ο κακός θεός θα μας καταστρέψει που δε του κάνουμε τα κέφια. Και γιατί απλά δε θα μας αφήσεις στην ησυχία μας και θα μας καταστρέψεις, αν μπορώ να ρωτήσω δηλαδή;» «Για να γλιτώσω το αναπόφευκτο. Χωρίς εμένα να σας προσέχω, θα αυτοκαταστραφείτε ούτως ή άλλως.» «Ορίστε, κι άλλες αηδίες. Μας έχεις ανίκανους να υπάρχουμε χωρίς να είμαστε σκλαβάκια;» «Φυσικά. Και μάλιστα μπορώ να σου το αποδείξω και ιστορικά.» «Που ρε κι εσύ έγινε αυτό;» «Μα… στον Κατακλυσμό του Νώε.» «Την πλημμυρά που έγινε επειδή οι άνθρωποι σταματήσανε να σε ακούνε;» «Αυτήν.» «Ορίστε, δε σε ακούγαμε και από εγωισμό έπνιξες τον κόσμο. Είσαι κακός και εγωιστής.» «Καμία σχέση. Μόνοι σας καταστραφήκατε.» «Μπα; Κάναμε τον χορό της βροχής και πνιγήκαμε;» «Όχι, καταχραστήκατε το “αυξάνεστε και πληθύνεστε”». «Τι πράγμα;» «Αμ, που να καταλάβεις.» Πήρε βαθιά ανάσα. «Σαν έφτιαξα την βασική μορφολογία του κόσμου, το μόνο που είχα ήταν να αρχίσω να αντιγράφω φυτά και ζώα για να γεμίσει ο άδειος κόσμος με ζωή. Αλλά ψιλο-βαριόμουνα. Τι τις έχουμε άλλωστε τις διαδικασίες και τις μακροεντολές στους υπολογιστές; Απλά έδωσα εντολή στα αρχικά δεδομένα να αυξάνονται και να πληθαίνουνε και να γεμίσουνε τα ύδατα των θαλασσών, τους ουρανούς και τη γη(1:22). Και έτσι με απλό copy-paste, γέμισε ο κόσμος με αυτόματο τρόπο.» «Δε καταλαβαίνω το πρόβλημα.» «Να, αρχικά εμπιστευόμουνα πολύ τις αυτόματες διεργασίες. Άφηνα πολύ τα bots να κάνουνε όλη την δουλειά κι εγώ απλά κοιτούσα μια στις τόσες το αποτέλεσμα.» «Τα μποτς;» «Τους αγγελιοφόρους μου, μωρέ. Προγράμματα που δεν είχανε θέληση σαν εσάς και σας μεταδίδανε τις επιθυμίες μου. Εσείς τους λέτε αγγέλους.» «Και πάλι δεν καταλαβαίνω το πρόβλημα.» «Το πρόβλημα είναι ότι το παρατραβήξατε. Όλη μέρα σεξ κάνατε και γεννοβολούσατε πιο γρήγορα κι από κουνέλια, παλιο-λάγνοι του κερατά. Λίγες μέρες δεν ασχολήθηκα, που σε δικό σας χρόνο ήταν αρκετοί αιώνες. Ανοίγω την οθόνη και τι να δω; Είχατε γεμίσει όλον τον κόσμο. Φάγατε όλη την ram. Κατακλύσατε όλη την μνήμη. Λαγκάρατε όλον τον σέρβερ. Ως και με τα bots κάνατε παιδιά και τα είπατε Νεφελίμ, κακόχρονό σας.» «Δε καταλαβαίνω.» «Με απλά λόγια, κρασάρατε τα πάντα. Δε σας βαστούσε ο τόπος. Ο “Κατακλυσμός” δεδομένων κατάστρεψε ότι έκανα.» «Και η Κιβωτός του Νώε;» «Ποια κιβωτός; Το backup του προγράμματος που ευτυχώς είχα κρατήσει σε ξεχωριστό αρχείο ήταν. Archive =arc=κιβωτός.» «Και χωρούσε μέσα του ένα ζευγάρι από όλα τα ζώα και τα φυτά και τα πάντα αυτό το… αρκάηβ; Μα πόσο μεγάλο ήταν πια;» «Όσο η παλάμη σου.» «Με δουλεύεις;» «Καθόλου.» «Και ο Νώε με την οικογένεια του; Αυτούς γιατί τους χαρίστηκες;» «Γιατί ήταν οι μόνοι που δεν κάνανε όλη μέρα σεξ και θα ήταν καλό υλικό για την νέα ανθρωπότητα. Άλλωστε, γι’ αυτό και τον λένε Νώε.» «Γιατί;» «New->Νώε. Μέσα σε σαράντα μέρες δικού σας χρόνου, ξανα-ξεκίνησα τον σέρβερ και από τότε σας προσέχω σαν τα μάτια μου για να μην ξαναγίνει το ίδιο.» 18. Μυστήριες οι Βουλές του Κυρίου (Χριστιανικό ρητό) «Σε έπεισα πλέον για την δύναμή μου;» «Όχι φυσικά. Και γενικώς, όλα αυτά είναι εντελώς παράλογα για να πιστέψω ότι είναι αληθινά. Ότι γράφει η παλιά Βίβλος είναι ιστορίες για αγρίους που ο Κοπερνικισμός καλά θα κάνει να καταστρέψει το συντομότερο.» «Μα τι λες; Θα αντικαταστήσετε την αληθινή ιστορία που περιγράφει η Βίβλος με τις χαζομάρες που νομίζει ότι εξηγεί μια θρησκεία με ευτελή επιστήμη;» «Δεν είναι ευτελή. Πολύ ωραία τα εξηγεί όλα. Η Βίβλος είναι που αναφέρει χαζομάρες.» «Όπως;» «Όπως ότι έφτιαξες τον κόσμο σε εφτά μέρες.» «Έξι. Την έβδομη είχα πάλι πιει πολύ.» «Έστω, έξι. Μπορείς να μου εξηγήσεις πως μετρούσες τις μέρες; Γιατί έφτιαξες το φως στην αρχή και τον ήλιο την τρίτη μέρα. Πως γίνεται να υπήρχε φως χωρίς τον ήλιο; Αν δεν το εξηγήσεις αυτό το άτοπο, σημαίνει ότι δεν είσαι ο θεός.» «Το φως ήταν το ηλεκτρικό ρεύμα που περνούσε από τον υπολογιστή μου.» «Και πως ο ήλιος έγινε την τρίτη μέρα; Αφού μια μέρα είναι μια περιστροφή του ηλίου και ήλιος δεν υπήρχε για να γίνει η μέτρηση.» «Μέρα σημαίνει “μέρος”. Τον κόσμο τον έφτιαξα σε έξι μέρη. Ή στάδια αν θέλεις.» «Και τα φυτά; Τα έφτιαξες την δεύτερη μέρα. Πως γίνεται να υπήρχαν φυτά χωρίς να υπάρχει ήλιος;» «Τρέφονταν στα βάθη της θάλασσας από γεωθερμική ενέργεια.» «Και τον Αδάμ που και καλά τον έφτιαξες από πυλό(2:7); Είναι δυνατόν αυτό;» «Γιατί να μην είναι; Το χώμα είναι ουσιαστικά αδέσμευτη μνήμη. Ελεύθερα bits και bytes που παίρνετε όταν θέλετε να φτιάξετε αντίγραφο του εαυτού σας.» «Τι πράγμα;» «Να αποκτήσετε παιδιά ντε. Ή κατά επέκταση να αναπτυχθείτε και να εξαπλωθείτε, γεμίζοντας την μνήμη. Άλλωστε, όταν κάτι πεθαίνει ξαναγίνεται αδέσμευτη μνήμη. Οπότε και χώμα είστε, και στο χώμα θα επιστρέψετε(3:19).» «Και το ουράνιο τόξο που και καλά έφτιαξες σαν απόδειξη ότι δε θα ξανακάνεις Κατακλυσμό; Θέλεις να πιστέψω ότι πιο πριν δεν υπήρχε; Αφού είναι απλά η διάθλαση του φωτός.» «Μα δεν υπάρχει φως. Μόνο πίξελ που όπως θέλω τα κάνω να φαίνονται. Άλλωστε, πριν από τον κατακλυσμό είχα μια ομίχλη να καλύπτει το έδαφος(2:6) που δεν επέτρεπε να υπάρχει διάθλαση.» «Ομίχλη;» «Ναι, αλλιώς γνωστό σαν fog of war. Αλλά επειδή αυτό δεν μου επέτρεπε να επιβλέπω τα πάντα, μετά τον Κατακλυσμό την κατάργησα για να παρατηρώ τον ρυθμό γεννήσεών σας. Και μάλιστα σας το τόνισα από τότε κιόλας. Το πολύ σεξ κάνει κακό.» «Πάλι δε βγάζουνε όλα αυτά νόημα. Γι’ αυτό το έχουνε το σεξ για αμαρτία;» «Το παραξηλώσατε ως συνήθως το νόημα αλλά ναι, γι’ αυτό.» Edited June 1, 2009 by roriconfan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted June 2, 2009 Share Posted June 2, 2009 (edited) 19. Οργή Θεού (Χριστιανική απειλή) «Σε έπεισα τουλάχιστον ότι υπάρχω;» «Όχι, πάλι χαζομάρες μου φαίνονται όλες αυτές.» «Δηλαδή ότι κι αν σου πω, δε θα πιστέψεις με τίποτα ότι με έχεις ανάγκη.» «Ποτέ. Είμαι ελεύθερος να κάνω ότι θέλω με την ζωή μου. Δε θα μου υποβάλλεις ούτε εσύ, ούτε κανένας άλλος τι είναι σωστό και τι όχι.» «Κι αν σου πω ότι θα προδώσεις τα πιστεύω σου τρεις φορές πριν λαλήσει ο πετεινός;» «Με τίποτα λέμε!» Ξαφνικά οι πόρτες της τραπεζαρίας ανοίξανε απότομα και μέσα εισήλθε ο μέγας Κοπερνικός αρχιεπίσκοπος αυτοπροσώπως! Αμέσως όλοι οι ξαφνιασμένοι φύλακες σκύψανε το κεφάλι σαν ένδειξη σεβασμού. Οι τρελοί εκεί μέσα φυσικά δε κάνανε τίποτα τέτοιο και συνεχίζανε τα τρελά τους. Ακόμα κι ο λεγάμενος θεός απλά σκάλιζε την μύτη του. «Αυτός είναι ο δαιμονισμένος που προκαλεί τόσες αναταραχές τελευταία;» ρώτησε με βλοσυρό ύφος ο μέγας αρχιεπίσκοπος. «Αυτός που έκανε τόσους πιστούς να αμφισβητούνε την πίστη τους στο δικαστήριο;» «Μάλιστα παναγιότατε, αυτός είναι.» είπε με τρεμάμενη φωνή ο γιατρός δίπλα του. «Και σας παρακαλώ να τον προσφωνείτε σαν τρελό και όχι σαν δαιμονισμένο.» «Θα τον προσφωνώ όπως θέλω!» φώναξε επιτακτικά. «Αν και για να μη με προσκυνάει, τι άλλο παρά τρελός μπορεί να είναι;» «Κάποιος που δε σε φοβάται;» είπε αδιάφορα ο λεγάμενος θεός. «Όλοι πρέπει να με φοβούνται γιατί αντιπροσωπεύω τον θεό.» «Μα δε σε φοβούνται όλοι.» «Φυσικά, εξαιρούνται οι τρελοί σαν εσένα.» «Όχι, υπάρχουν και πολλοί λογικοί. Όπως αυτός εδώ.» έδειξε με το δάχτυλο τον φύλακα που του μιλούσε πριν ένα λεπτό. «Όχι, δεν είναι έτσι!» έκανε ο φύλακας. «Μα πριν λίγο έλεγες ότι δε φοβάσαι τον θεό και μάλιστα δεν παραδέχεσαι ότι υπάρχει.» «Όχι δε το είπα!» έκανε φωνάζοντας ο φύλακας, σχεδόν κατουρώντας πάνω του, μπροστά στον μέγα αρχιεπίσκοπο. «Αν αληθεύει αυτό, θα σε κάνω από φύλακα, ένοικο εδώ μέσα!» έτριξε τα δόντια ο αρχιεπίσκοπος. «Όχι, το ορκίζομαι, είναι ψέματα αυτά που λέει. Είναι τρελός, μη τον πιστεύετε!» έκανε σχεδόν κλαίγοντας και έπεσε στα γόνατα. «Κοκορίκοοο» φώναξε από πίσω ο τρελός που νόμιζε ότι είναι κόκορας. «Δε καταλαβαίνω γιατί να πρέπει ο κόσμος να φοβάται εσένα ή εμένα.» είπε ο λεγάμενος θεός ξύνοντας το κεφάλι του. «Γιατί αλλιώς θα πέσει η κατάρα του θεού πάνω του φυσικά.» «Πότε έγινε αυτό;» «Συνέχεια. Αν το παίζεις θεός, θα πρέπει να ξέρεις πόσες φορές έπεσε η θεϊκή τιμωρία πάνω στους ανθρώπους μέσα στην ιστορία.» «Ποτέ δεν έριξα καμία κατάρα ή τιμωρία.» «Τι λες τρελέ; Αφού με το προπατορικό αμάρτημα, το φίδι καταράστηκε να σέρνεται(3:15), η Εύα να πονάει κατά τον τοκετό(3:16), και ο Αδάμ να εργάζεται σκληρά(3:17) και σαν τιμωρία για την ανυπακοή τους.» «Μα όχι, απλά τους έδωσα μια υπενθύμιση για να εκτιμάνε αυτά που έχουν.» «Μπερδεύτηκαν οι γλώσσες των ανθρώπων όταν χτίσανε τον πύργο της Βαβέλ για να φτάσουν τον θεό.» «Όχι, μαλώνανε για το πως θα γίνει το έργο και τα παρατήσανε από εγωισμό.» «Καταστραφήκανε τα Σόδομα και τα Γόμορρα για την ανήθικη ζωή τους.» «Κάνανε σεξ όλη μέρα και έπεσε τοπικά ο σέρβερ από την μεγάλη αύξηση του πληθυσμού.» «Πέσανε οι εφτά πληγές του Φαραώ πάνω στην Αίγυπτο επειδή δεν ακούγανε τον θεό.» «Φυσικές καταστροφές που τους προειδοποίησα ότι θα γίνουν αλλά δεν με ακούσανε.» «Μα τι λέει αυτός ο τρελός; Πως διαστρεβλώνει έτσι την ιστορία; Άτομα σαν αυτόν είναι άκρως επικίνδυνα. Μια μέρα κάνατε να τον βάλετε εδώ μέσα και ήδη έξω η αμφιβολία έχει ραγίσει την πίστη εκατοντάδων.» «Ωραία, αυτό θα δυναμώσει την πίστη τους.» «Τι λες τρελέ; Οι πιστοί δεν πρέπει ποτέ να αμφιβάλλουνε.» «Κάνεις λάθος. Οι πραγματικοί πιστοί αμφιβάλλουνε αλλά παραμένουνε πιστοί με την θέλησή τους. Όσοι απλά τυφλά υπακούνε ότι τους λένε δεν είναι πιστοί. Είναι κορόιδα.» «Πα, πα, πα, τίποτα δεν με προειδοποίησε για το πόσο επικίνδυνος είναι αυτός. Γρήγορα, βγάλτε ανακοίνωση στον κόσμο ότι είναι λυσσασμένος για να σταματήσουν να αμφιβάλλουν.» «Μάλιστα, πάω να το κάνω αμέσως.» είπε ο γιατρός και έτρεξε να ετοιμάσει την επίσημη δήλωσή του.» «Μα δεν έχω λύσσα.» «Δεν έχει σημασία. Οι πιστοί πρέπει να νομίζουνε ότι έχεις για να μη πιστεύουν ότι τους είπες.» «Θα είναι ψέματα.» «Και τι σημασία έχει η αλήθεια;» «Α, σωστά, σημασία έχει να μη διαστρεβλωθεί ο λόγος του Κυρίου.» κοίταξε για λίγο τα ρούχα του αρχιεπισκόπου. «Που βλέπω ότι έχει ήδη διαστρεβλωθεί γιατί είπα “o έχων δύο χιτώνες να δώσει τον έναν” κι εσύ μου φοράς μετάξια και έχει μια κοιλιά ως εκεί πέρα.» Εκείνη την στιγμή, δύο φύλακες αρπάξανε τον λεγάμενο θεό και τον ρίξανε στο έδαφος, ενώ ένας τρίτος έφερε μια αμπούλα και μια σύριγγα. «Αρκετά ανέχτηκα τις προσβολές σου.» είπε χαμογελώντας ο αρχιεπίσκοπος. «Αυτό το φάρμακο θα σε αποτρελάνει σε τέτοιο βαθμό που δε θα συνέρθεις ποτέ. Και θα σε κάνω δημόσιο έκθεμα σε όλον τον λαό για να χάσουνε κάθε αμφιβολία σαν σε δούνε να χτυπιέσαι σαν πίθηκος και να αφρίζεις από το στόμα.» «Όλα για την δόξα του Θεού;» «Εννοείται!» «Πολύ καλά όλα αυτά αλλά υπάρχει κάτι που δεν υπολόγισες.» «Ποιο είναι αυτό;» «Το ότι είμαι ο θεός… και μόλις ξύπνησα!» Πράγματι, ο χειριστής του υπολογιστή είχε αρχίσει να δίνει εντολές λίγο πριν μπουκάρει ο αρχιεπίσκοπος στην αίθουσα. Έσπασε λίγο πλάκα μαζί του και μετά σοβάρεψε. Πάτησε ένα πλήκτρο και η οροφή του άσυλου σκίστηκε σαν τσιγαρόχαρτο. 20. What if God was One of Us? (Στοίχος από ξένο τραγούδι) Την επόμενη μέρα, είχε ξεσπάσει πανικός παγκοσμίως. Φήμες λέγανε ότι πάνω από το άσυλο μια στήλη φωτός εμφανίστηκε και ρούφηξε κάποιον που ήταν μέσα. Άλλοι λέγανε ότι ήταν σαν τον Ιησού που ανήλθε στους ουρανούς μετά από τρεις μέρες. Άλλοι λέγανε ότι ήταν εξωγήινοι που έκαναν επαφή με τους ανθρώπους. Άλλοι ότι ήταν έργο του διαόλου που ο αρχιεπίσκοπός προσωπικά παρευρέθη εκεί για να σταματήσει. Και άλλοι ότι όλα αυτά ήταν απλά παραισθήσεις τρελών που χρειάζονταν επειγόντως ψυχοφάρμακα και να κλειστούνε σε τρελάδικο. Όπως και να’χει, μέσα στο χάος το σκάσανε δεκάδες θαμώνες του ασύλου, που ο καθένας τους άρχισε να λέει και να κάνει τόσο παράλογα πράγματα όπου πήγαινε που οι “φυσιολογικοί” αρχίσανε να αμφισβητούνε βλέποντας τους το “σωστό” και το “λάθος” όπως τους το είχανε διδάξει. Γίνανε οικουμενικοί σύνοδοι, έγιναν μερικά θρησκευτικά σχίσματα, ξεσπάσανε μερικοί ιεροί πόλεμοι, αλλάξανε οι αρχιεπίσκοποι, ο τρελός που νόμιζε ότι ήταν ο Ναπολέοντας, τώρα νομίζει ότι είναι ο Ιούλιος Καίσαρας, έπεσε και μια ατομική βόμβα στην Ιαπωνία… και η ζωή επανήλθε στους φυσικούς της ρυθμούς. Ο κάθε ξερόλας πετούσε την δικιά του θεωρία για το τι συνέβη. Και φυσικά, όλοι τους δεν είχανε ιδέα από το τι πραγματικά είχε γίνει. Γιατί ο μόνος που πήγε να τους τα εξηγήσει όλα ήταν ένας τρελός που κανείς δεν έπαιρνε στα σοβαρά. ………………………. «Μήπως θα έπρεπε να κάνουμε τίποτα διαφορετικά;» ρώτησε από ψηλά ο αβατάρ τον διαστατικό υπερκόσμιο εαυτό του. «Μπα, δε θα άλλαζε και τίποτα. Αφού δε βάζουνε μυαλό ότι κι αν τους πούμε ή κάνουμε.» απάντησε ο χειριστής από το μικρόφωνο δίπλα στον υπολογιστή του. «Ακριβώς όπως κι εσύ;» «Μη μιλάς λες και εσύ διαφέρεις. Αφού είμαστε το ίδιο και το αυτό όλοι μας.» «Κατά τ’ άλλα όμως είμαστε τρία διαφορετικά πρόσωπα.» είπε ο Υιός. «Αλήθεια Πατέρα, που πήγε το Άγιο Πνεύμα;» «Το άφησα κάπου για να επιβλέπει την κατάσταση μέχρι να σε ξαναστείλω πίσω.» «Κάπου μακριά;» «Αντιθέτως, ήταν δίπλα σου όλη την ώρα.» ……………………… «Κοκορίκοοοοο» έκανε πάλι ο τρελός που νόμιζε ότι είναι κόκορας. Στεκόταν στα κεραμίδια του μισο-διαλυμένου ασύλου και επέβλεπε τον κόσμο που έτρεχε σαν τρελός ολόγυρα στην πόλη. Από κάτω, ο γιατρός με μερικούς φύλακες που κρατούσανε μεγάλες απόχες, προσπαθούσανε να τον πείσουνε να κατέβει. «Πουλ, πουλ, πουλ, έλα καλό μου πουλάκι, σου έχω πίτουρα!» Δίπλα του, στεκόταν ο τρελός που κι αυτός δεν ήξερε τι ήταν. Βλέποντας την παράνοια που υπήρχε ολόγυρά του όμως, βαρέθηκε να περιτριγυρίζεται από τρελούς και το πήρε απόφαση να αλλάξει. Αποφάσισε να γίνει άνθρωπος… Τέλος Edited June 2, 2009 by roriconfan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted June 10, 2009 Share Posted June 10, 2009 (edited) Διαβάζεται πολύ γρηγορότερα και ευκολότερα απ' ότι φαίνεται με την πρώτη ματιά, καθώς είναι σε μεγάλος μέρος διάλογος (και καταφέρνει να είναι ελαφρύ ενώ πιάνεται με δύσκολα και "βαριά" θέματα) Το καλό είναι ότι κοντεύεις να τελειοποιήσεις αυτό το στυλ με το πολύ μπλα-μπλα και τις λίγες περιγραφές, ότι έχεις αρκετές καλές ιδέες κι ότι το χιούμορ είναι έξυπνο (μου έμειναν οι διαγνώσεις του γιατρού από τη δραστηριότητα με τις κηρομπογιές) Το κακό είναι ότι ενώ η βασική ιδέα στέκει (κάποιον που θα υποστήριζε πως είναι ο θεός, όλοι θα είχαν κάτι να τον ρωτήσουν, ανάλογά με τα ψυχολογικά του ο καθένας), το όλο κείμενο καταντάει ακολουθία από συναντήσεις όπου κάθε νεό πρόσωπο μιλάει με ξύλινο τρόπο και λέει ό,τι χρειάζεται για να απαντήσει ο πρωταγωνιστής μ' αυτό που εσύ θες να πεις. Σαν να συναντάει όχι ανθρώπους αλλά κασετόφωνα που πατάει το κουμπί και λένε το ποίημά τους. Επίσης, κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες (σαν το Κοπερνικισμό που κάνει το κείμενο ψιλο-Εναλλακτική Ιστορία ή σαν την εξήγηση για το πού/πώς γίνονται όλα αυτά) μπαίνουν σχετικά αργά, χωρίς να έχεις δώσει στοιχεία πριν και αφού έχεις μπερδέψει τον αναγνώστη για τα καλά. Τέλος, τα θέματα με τα οποία χτίζεις την πλοκή σου (πληροφορική και θρησκεία), δεν τα κατέχεις όσο χρειάζεται για να λάμψει το κείμενο και αν και είναι φανερό πως τα έψαξες, είναι επίσης φανερό πως χρειαζόταν λίγο περισσότερη δουλειά (π.χ. στις αναφορές). Α, και το φινάλε δεν κατάλαβα ούτε πώς, ούτε τι προσφέρει. Λεπτομέρειες στα σχόλια επί του αρχείου. Θεοδικία.doc Edited June 10, 2009 by Electroscribe Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted June 10, 2009 Share Posted June 10, 2009 (edited) Για τη γραφή σου γενικότερα σε όσα δικα σου κείμενα έχω διαβάσει μέχρι τώρα -και βέβαια τα περισσότερα δεν τα έχω σχολιάσει - είναι ότι έχεις ένα ιδιαίτερο προσωπικό στυλ, που είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, αλλά είναι αυτό που είναι από προσωπική σου επιλογή. Μου έχει τύχει να μπερδευτώ, διαβάζοντας διαλόγους σου, και τολμώ να πω ότι όταν είδα πως πάει 10000 λέξεις σε διάλογο, φοβήθηκα ότι δεν θα τα κατάφερνα να το διαβάσω κι ότι θα χανόμουνα. Ευτυχώς δεν συνέβη αυτό, κυρίως επειδή έχουμε μια χαλαρή πλοκή, που μπορεί κανείς να διαβάζει τα επί μέρους τμήματα σαν να είναι επεισόδια μιας σειράς, όπου το άβαταρ απομένει μόνο του και ζει τις περιπέτειές του. Ετοιμαζόμουνα να γράψω κάποιες παρατηρήσεις σχετικά με λεκτικά και γραμματικά, αλλά μόλις είδα ότι υπάρχει αρχείο ολόκληρο από τον Electroscribe, στο οποίο δεν έχει αφήσει το παραμικρό. Παρόλο που κάποια πράγματα, έτσι όπως τα εξηγείς, π.χ. ο όφις και το Microsoft Office είναι εντελώς κουφά, νομίζω ότι αδικείς το κείμενο με την εισαγωγική φράση: Η πλοκή είναι εντελώς τυχαία. Πηδάω με αναφορές από το ένα θέμα στο άλλο. Μη το πάρετε πολύ στα σοβαρά. Έτσι προϊδεάζεις τον άλλον ότι τα πάντα είναι χαοτικά, ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει στο κείμενο ένας κεντρικός πυρήνας, άσχετα από το ότι μερικά επεισόδια μπορούν να λείπουν χωρίς να χάσει κάτι η υπόθεση. Μου άρεσαν κάποιες κουβέντες, όπως: «Τότε λοιπόν πες μας. Ποιος είναι ο λόγος της ύπαρξής μας; Που πηγαίνουμε; Γιατί μας έφτιαξες; Γιατί υπάρχουμε; Γιατί συμβαίνουν όλα όσα συμβαίνουν στην οικουμένη;» «? Γιατί βαριόμουνα.» ... «Μπα, δε κατάλαβα. Δηλαδή αν σας έλεγα έναν ακατανόητο λόγο θα με πιστεύατε; Ενώ τώρα που σας λέω έναν κατανοητό δε με πιστεύετε; Τόσο παράλογη εξήγηση πρέπει να δώσω για να βγω? λογικός;» ... Αρχικά ήταν το υπεύθυνο πρόγραμμα για τον φωτισμό του Παραδείσου και τον έλεγα Εωσφόρο. Δεν έχω καταλάβει ποιον ακριβώς σκοπό εξυπηρετεί να είναι η ιστορία τοποθετημένη περίπου στις αρχές του 20ου αιώνα. Για να μην καταλαβαίνουν την ορολογία του αλλά να μην τον κάψουν και στην πυρά; Για να κάνει το διάλογο με τον Αϊνστάιν; Τώρα, ως προς την εναλλακτική ιστορία, όπως λέει και ο Electro, είναι ενδιαφέρουσα, αλλά θα πρόσθετε πολλά στο κείμενο αν τη βλέπαμε λίγο πιο ξεκάθαρα νωρίτερα. Εκείνο βέβαια που και πάλι είναι δική σου επιλογή, έχει να κάνει με την πυκνότητα της φιλοσοφικής κοσμοθεωρίας που προσπαθείς να περάσεις μέσα στο κείμενο. Εδώ έχεις ξετινάξει όλη τη θεολογία. ΟΚ, καλά κάνεις. Και σε γενικές γραμμές συμφωνώ με την κοσμοθεωρία σου. Εκεί που υπάρχει λίγο πρόβλημα, είναι ότι ενώ θα μπορούσες να περάσεις λίγες-λίγες τις ιδέες και πιο καλυμμένα μέσα από διάφορα, εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους κείμενα και να είναι πιο επιτηδευμένος ο τρόπος σου, εσύ τα πετάς κατάμουτρα. Ξέρω βέβαια τι θα μου απαντήσεις: ότι στα έχουν ξαναπεί παρόμοια πράγματα σε άλλα κείμενα -τα έχω δει- και ότι εσύ έτσι θέλεις. Διαβάζω τα κείμενά σου επειδή εμένα το χύμα και κατάμουτρα δε με χαλάει, και δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με την αληθοφάνεια επειδή καταλάβαίνω από τα μέχρι τώρα ότι σε ενδιαφέρει η έμφαση στη θεωρία και όχι στην αληθοφάνεια. Το καλό, φυσικά, είναι πως όλη η ιστορία είναι διανθισμένη με το χιούμορ και το σαρκασμό που σου επιτρέπει να τη διαβάσεις με ευχαρίστηση. Edit: Δεν κατάλαβα τι έκανα και έγιναν έτσι χάος οι γραμματοσειρές. Δε σημαίνει τίποτα η αλλαγή font... Edited June 10, 2009 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted June 10, 2009 Share Posted June 10, 2009 @ Electroscribe Χίλια ευχαριστώ για τα πολύτιμα σχόλια και τον ορθογραφικό έλεγχο. Μιλάμε ανεβάζει την ποιότητα του κειμένου κατά πολύ. Άλλαξα και πρόσθεσα μικρά κομματάκια για να απαντηθούνε κάποια λογικά προβλήματα που υπέδειξες. Αλλά όχι όλα, μιας και πολλά τα αφήνω έτσι απλά και μόνο σαν ποιητική άδεια. Θα σου απαντήσω και σε μερικά σχόλια σου για να εξηγήσω γιατί τα αφήνω όπως έχει αν και η θεολογική ερμηνεία μπορεί να είναι αλλιώς. Εκεί που σχολιάζεις ότι δεν υπήρχε η έννοια του χρόνου πριν δημιουργηθεί ο κόσμος, το παίρνω σαν να ισχύει μόνο για τον κόσμο που δημιουργήθηκε από τον Θεό. Δηλαδή υπάρχει χρόνος και πέρα από τον κόσμο αλλά εκεί κυλάει με διαφορετικό τρόπο. Εκεί που σχολιάζεις ότι και στον ινδουισμό οι αβατάρ είχαν ανάγκες και δεν είναι όπως τον περιγράφω στο κείμενο, αναφέρομαι στον όρο αβατάρ σαν χαρακτήρας σε παιχνίδι. Και μάλιστα αβατάρ ενός διαχειριστή, που έχει ίμπα ικανότητες και γενικώς είναι αήττητος. Το ότι οι άνθρωποι δεν θα προσεύχονταν αν ήταν ικανοποιημένοι, το παίρνω σαν να ήταν το ίδιο δυσαρεστημένοι αν τα είχαν όλα με το να μην τα είχαν όλα, σαν αχάριστοι που τους παρουσιάζω ότι είναι. Συγκατάβαση από μέρους μου. Η λέξη ρομπότ βρίσκεται σε ισχύ από τις αρχές του 20ου αιώνα και η λέξη γενοκτονία είναι πραγματικά μόλις 50 χρόνια παλιά. Αλλά η ιστορία στο διήγημα ανακατεύει πολλά ιστορικά γεγονότα και δεν είναι πραγματικά η δικιά μας πραγματικότητα. Έτσι δεν τίθεται θέμα αληθοφάνειας με το να παραμείνω ιστορικά σωστός. Οπότε, ότι σχόλιο μου έκανες αναφορικά με την ετεροχρονική έννοια διαφόρων λέξεων δεν είναι ακριβώς λάθος. Πρόκειται για εναλλακτική ιστορία και κανονικά πρέπει να το αναφέρω στα σχόλια στην αρχή. Στο σχόλιο σου στα επιθήλια κύτταρα, οι άνθρωποι είναι εικονικοί αλλά δημιουργούνται από κωδικοποιημένο DNA. Αυτό με τις αρρώστιες ποιος θα τις δημιουργούσε, υπάρχει και ο Εωσφόρος που όλο κάνει κάτι τέτοια. Έχω παραποιήσει το τι είναι η θεωρία της σχετικότητας για να πλάσω ένα λογοπαίγνιο αργότερα. Δεν προσπαθώ να εξαπατήσω τον αναγνώστη, ούτε είμαι ανίδεος με την θεωρία. Και ο κόσμος μοιάζει ιστορικά αρκετά ίδιος με τον δικό μας απλά για να αισθάνεται οικείος με τον αναγνώστη. Θα μπορούσα να το παραγεμίσω με φανταστικά γεγονότα αλλά θα έπεφτε πολύ περιττό technobabble. Φαντάσου ότι κάθε όνομα μεταφράζεται σε ένα παρόμοιο της δικιάς μας ιστορίας. Δεν μπλέκω τον Νεύτωνα γιατί θα ανακατέψω στην μέση και την βαρύτητα, για την οποία είναι πιο γνωστός. Το πώς κατάπιε τα χάπια ενώ ήταν με ζουρλομανδύα ήταν πράγματι απροσεξία από μέρους μου και το διόρθωσα. Το τι είναι ψυχή και ποιος την έχει το έχω αφήσει να αιωρείται, αν και για εμένα συνείδηση και ψυχή είναι συνώνυμα. Το πώς γίνεται το αβατάρ να έχει δικιά του θέληση και συνείδηση, είναι μια παρόμοια σχέση που έχει ο Υιός με τον Πατέρα στην Αγία Τριάδα. Ομοούσιοι αλλά διαφορετικοί. Τους στοίχους της Γένεσης τους μετέφρασα από τα αγγλικά και γι’ αυτό βγήκαν σκοτωμένοι σε σημεία. Πολύ καλή η ιδέα με την σιλικόνη. Ευχαριστώ, την πρόσθεσα. Fog of war υπάρχει και σε παιχνίδι ενός παίκτη ενάντια στον υπολογιστή. Από τεχνικής πλευράς, το Άγιο Πνεύμα στην ιστορία, κάνει ότι και το… κανονικό. Ο Πατέρας είναι ο δημιουργός, ο Υιός ο λυτρωτής των προβλημάτων και το Άγιο Πνεύμα οι διεργασίες που διατηρούνε το πρόγραμμα και το επιτρέπουνε να «κυλάει». Δε το αναφέρω πουθενά και μάλλον θα έπρεπε. Και όσο για τον τελευταίο στίχο, το αφήνω καθαρά ανοικτό σε ερμηνεία. Τρελός ήταν, ότι θέλετε φανταστείτε. /////////////////////////////////////// Παραδέχομαι ότι τέτοιες ιστορίες βγαίνουνε με πολύ ξύλινους διάλογους. Σκοπεύω να το αλλάξω στο μέλλον, βάζοντας περισσότερη δράση με περιγραφές και αφήνοντας τον αναγνώστη να βγάζει από μόνος του συμπεράσματα αντί να του τα πετάω χύμα στα μούτρα. Και ΜΑΚΑΡΙ να μη βγούνε βατράχια συμπεράσματα έτσι. @ Tiessa Ίσως έχεις δίκιο ότι το σχόλιο στην αρχή προϊδεάζει άσχημα τον αναγνώστη, οπότε το αφαιρώ. Ναι, καλά κατάλαβες, η ιστορία γίνεται χοντρικά στις αρχές του 20ου αιώνα ώστε να μην τον κάψουνε στο λεπτό γι’ αυτά που λέει αλλά και για να φαίνονται αμόρφωτοι και ανίδεοι για τα σημερινά δεδομένα. Και ίσως πιάσω αργότερα κάθε ιδέα και την κάνω ξεχωριστή ιστορία από μόνη της. Απλά μου αρέσουνε πολύ οι ιστορίες μου να έχουνε σφαίρα-πλοκή για να μην αφήνουνε στον αναγνώστη χρόνο να βαρεθεί. Και προσπαθώ να τις γράφω χωρίς επιστημονικούρες για να μη χάνεται. Και είχα επιτυχία με αυτό το στυλ γιατί ο αδερφός μου τα παράτησε στην τρίτη σελίδα. Πρωτοφανές! Συνήθως δεν ολοκληρώνει την πρώτη. Ευχαριστώ για τα σχόλια σας και πάλι. Εδώ θα έχετε σε word όλο το διήγημα, διορθωμένο σύμφωνα με τις συμβουλές σας. Αν πάλι κάτι δεν σας κάθεται καλά, εδώ είμαι. http://www.megaupload.com/?d=IA99GR7T Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μάρβιν ΑΑΠ Posted June 18, 2009 Share Posted June 18, 2009 Διάβασα την τελευταία εκδοχή. Δυο λόγια μόνο: μου φάνηκε ενδιαφέρον και διασκεδαστικό ανακάτεμα από αναμενόμενα γκαγκ και ευρηματικές ανατροπές που ξαναγράφουν στην εποχή των ηλεκτρονικών υπολογιστών τις μισές θεολογικές διαμάχες από τον αιώνα του Διαφωτισμού και μετά. Επίσης, νομίζω πως δένει πολύ ωραία το κομμάτι των διαλόγων με τα επεισόδια που προχωρούνε την πλοκή. Νομίζω ότι είναι το πιο καλοδουλεμένο κείμενο απ' όσα δικά σου διάβασα. Ωστόσο, έχοντας υπόψη μου και προηγούμενες ιστορίες σου, αναρωτιέμαι μήπως η μορφή του διαλόγου τελικά λειτουργεί ανασταλτικά, ως ευκολία, και δεν σου επιτρέπει να εμβαθύνεις στον τρόπο και στο είδος της κριτικής σου. Αν ο τρόπος γραφής λειτουργεί σαν άσκηση που γεννάει νέες σκέψεις ή υπαγορεύει οικεία μοτίβα σκέψης, αναρωτήθηκα τι θα συνέβαινε αν επιχειρούσες να χρησιμοποιήσεις άλλο τρόπο γραφής, άλλο «είδος», και μετά να επέστρεφες πάλι στο διάλογο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted June 18, 2009 Share Posted June 18, 2009 Το παλεύω να αλλάξω στυλάκι και να μη τα δίνω χύμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Martin Ocelotl Posted August 27, 2009 Share Posted August 27, 2009 Η γλώσσα είναι παιδική κι όχι ξύλινη. Αναζητώντας απάντηση σε απορίες της παιδικής σου ή έστω εφηβικής ηλικίας, κράτησες το λόγο σε ανάλογο επίπεδο. Δέν το βρήκα απλοικό, απλό ήταν και μάλλον για αυτό το λόγο δυνατό. Πιστεύω ότι όταν ανασύρουμε μια ιδέα από το παρελθόν μας, με κάποιο τρόπο η γραφή του λόγου μαγνητίζεται από την εποχή και τη σκέψη μας όπως ήταν διαμορφωμένη τότε. Το να σου επισημάνω τεχνικά προβλήματα δεν έχει νόημα γιατί ο έκαναν άλλοι καλύτεροι από μένα. Δεν θα το έγραφα ίσως έτσι, άλλα μου άρεσε κι όπως το έγραψες εσύ. Μάλλον θα το αγόραζα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted February 10, 2010 Share Posted February 10, 2010 Καλησπέρα, Anime_Overlord. Διάβασα την ιστορία σου και την βρήκα αρκετά ενδιαφέρουσα, καθώς καταπιάνεται με πολλά θέματα τα οποία μας απασχολούν και τα εξετάζει από μια εντελώς διαφορετική σκοπιά, χρησιμοποιώντας το χιούμορ και τον σαρκασμό ως μέσο μετάδοσης των ιδεών. Όπως σχολίασες κι εσύ στην δική μου ιστορία, έτσι κι εγώ με την σειρά μου, παρατήρησα ότι υπήρχαν κάποιες ομοιότητες σε ορισμένα σημεία, πράγμα που με εξέπληξε ευχάριστα. Η ιδέα του Θεού που «προγραμματίζει» τον κόσμο είναι αφ' ενός απλοϊκή, αλλά αφ' ετέρου δίνει μια πολύ καλή εξήγηση για το γιατί δεν μπορούμε να Τον αντιληφθούμε, και γιατί όροι όπως τα bits, bytes, encoding, debugging κτλ, ως Θεϊκές έννοιες, μας φαίνονται τόσο εξωτικοί και αδύνατον να τους κατανοήσουμε. Ο τρόπος γραφής της ιστορίας είναι πολύ ιδιαίτερος, μιας και αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από διαλόγους. Πιθανόν να πέφτει λιγάκι βαρύ για ένα κείμενο 30 σελίδων, αλλά το χιούμορ που υπάρχει σχεδόν σε όλο το κείμενο κάνει την ανάγνωση πιο ευχάριστη και ανάλαφρη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.