aScannerDarkly Posted May 22, 2009 Share Posted May 22, 2009 3200 λέξεις APNOIA.DOC Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 26, 2009 Share Posted May 26, 2009 Μου αφήνει άνισες εντυπώσεις, δεν ξέρω τι να πω. Όχι από τα καλύτερα σου. Ίσως θα κέρδιζε τις εντυπώσεις αν δεν εξηγούνταν η φύση του σκότους που έρχεται για τον άρρωστο αδελφό, ναυτικός ήταν – μπορούσες να βάλεις αόριστα χίλιες μία κατάρες που συνάντησε στα ταξίδια του. Έχουμε εδώ πάλι την «Μητέρα Φύση» από το «Παράξενη Γυναίκα Που Φιλάει» της Naroualis που εκδικείται. Και σε μια εποχή όχι των ηλεκτρονικών καμακιών, αλλά της εποχής που οι φαλαινοθήρες κατέβαιναν με τις βάρκες τους και πλησίαζαν το θήραμα τους διακινδυνεύοντας και τις ίδιες τις ζωές τους. Μάλλον, διαλέγοντας για μένα μια αιτία, με έκανες να αποζητώ κάτι δυνατότερο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted May 26, 2009 Share Posted May 26, 2009 Ωραία η σκιαγράφιση της ζωής των χαρακτήρων. Όμως... Τι έγινε ρε παιδιά; Γιατί έγινε αυτή η φασαρία στην ιστορία; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Waylander Posted May 26, 2009 Share Posted May 26, 2009 Αρκετα καλο με μια υπονοια κθουλου(αν οι φαλαινες μπορουν να θεωριθουν κοσμικος τρομος...). Οπως ειπε και ο Ντινος ισως ηταν καλυτερα να μην πεις την ταυτοτητα της καταρας.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 27, 2009 Share Posted May 27, 2009 Μου άρεσε πάρα πολύ η ατμόσφαιρα στο καλύβι, ο φόβος για το σκοτάδι, ο Καπετάνιος, οι αναπολήσεις για τα περασμένα και πώς ζούσαν σ' εκείνο το μοναχικό νησί τα δυο αδέλφια. Είχε κατάλληλη ατμόσφαιρα για να εμπνεύσει φόβο για το σκοτάδι. Θα προτιμούσα ωστόσο κι εγώ το σκοτάδι να έμενε κάπως πιο άμορφο, χωρίς να εξηγηθεί με τη φάλαινα. Νομίζω θα δυνάμωνε περισσότερο την ατμόσφαιρα. Πάντως μου άρεσε που ο τρόμος ήταν συγκεκριμένος και απευθυνόταν μόνο στον άρρωστο αδελφό, εν είδει εκδίκησης. Ήταν πιο εστιασμένο σε σχέση με το γενικευμένο κακό (το evil, θα λέγαμε) που κυνηγάει αδιάκριτα ότι βρει μπροστά τους. Επίσης βρήκα πολύ συγκινητική την παρουσία και τις αντιδράσεις του κουτσού γάτου και μου άρεσε και η σκηνή του τέλους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted May 27, 2009 Share Posted May 27, 2009 (edited) Το διήγημα αυτό θα μπορούσε να είναι καλό, αλλά έχει κάποιες βασικές αδυναμίες κατά τη γνώμη μου. Αν και έχει σκοτεινό κλίμα, αναφέρεις τόσες φορές ότι ο άρρωστος αδερφός φοβότανε και άκουγε πράγματα μέσα στη νύχτα, που γίνεται κουραστικό. Όπως: Ο καημένος ο αδερφός μου. Φυσικά και δεν τον πείραζε να κρυώνει – μα τι σκεφτόμουν; Μπορεί και να μην το ένιωθε καν το κρύο. Ήθελε απλώς να είμαι δίπλα του. Φοβόταν μην πεθάνει όσο έλειπα. Δεν ήθελε να πεθάνει μόνος του. Και φυσικά έτρεμε το σκοτάδι, που μοιάζει τόσο πολύ με το θάνατο! Ο καημένος, ένιωθε την ώρα του να έρχεται. Και το μυαλό του ανθρώπου πολλές φορές δεν μπορεί να αντέξει τον απόλυτο τρόμο που προκαλεί ο θάνατος Και αυτή η παράγραφος (καθώς και όσα ακολουθούν, που ο αφηγητής "ξέχασε" ν' αναφέρει, είναι πολύ κακή: Επίσης πρέπει να αναφέρω κάποιες λεπτομέρειες, τις οποίες δεν πρόσεξα πρωτύτερα, αλλά όποτε ξαναφέρνω τη σκηνή στο μυαλό μου, είμαι σίγουρος ότι συνέβη ακριβώς έτσι. Είναι περίεργο, καμιά φορά πράγματα που δεν προσέχεις καν όταν γίνονται, το μυαλό τα σημειώνει και τα κρατάει, ώστε να τα θυμηθείς όταν τελικά αποκτήσουν σημασία. Συγγνώμη, αλλά μια ξαφνική διακοπή ρεύματος με αναγκάζει να κλείσω τον υπολογιστή! Θα συνεχίσω μετά. Edit μετά από την επιστροφή του ηλεκτρισμού στο κατσικοχώρι: Για να τελειώσω, αυτές οι δυο αδυναμίες μου χτύπησαν πολύ. Η ιστορία είχε όμως καλό κλίμα, στρωτή αφήγηση και ένα επίσης ταιριαστό τέλος. Μου αρέσει πάρα πολύ το ότι διάλεξες αυτό το θέμα (και δεδομένης της αγάπης και του σεβασμού που τρέφω προς αυτά τα τόσο ανώτερά μας πλάσματα, τα θαλάσσια θηλαστικά), έχει πάρει καλή θέση στη μνήμη μου. Edited May 27, 2009 by Cassandra Gotha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted May 28, 2009 Share Posted May 28, 2009 August Derleth σου λένε μετά. Πφφ... Κύριοι... τα ζόρικα αρχίζουν μόλις ο άνεμος κοπάσει και έρθει η ‘’Άπνοια’’. Το κλασικό συνδιάζεται με ιδέες που προδίδουν φαντασία και ικανότητα. Μια ιστορία που ξεκινάει όπως πρέπει και εξελίσσεται με τον ίδιο τρόπο. Μαυρίλα και φόβος από την αρχή, κάτι που είναι και το πλέον βασικό σε μια ιστορία τρόμου. Ο Κ εδώ κάνει μια επιβλητική εμφάνιση και έρχεται να πάρει αυτό που του ανήκει. Η σκηνή που το πλάσμα στρέφει το κεφάλι του προς το μέρος του ήρωα είναι πολύ δυνατή και τρομακτική. Το θετικό της υπόθεσης, επίσης, είναι ότι η ‘’Άπνοια’’ δεν είναι φορτωμένη με βαρύ λόγο, τουλάχιστον όχι περισσότερο απ’ όσο πρέπει για μια ιστορία του είδους. Το σκοτάδι, φυσικά και δίνει βροντερό παρόν, αφου η σημασία του τονίζεται από την αρχή της ιστορίας (μη σου σβήσει το φυτίλι). Στην ουσία η ιστορία είναι ακριβώς εκεί... έχει στρογγυλοκάτσει πάνω στο θέμα του σκοταδιού και αυτό το ‘’κεντράρισμα’’ μόνο ως θετικό μπορεί να λογίζεται. Ο τρόμος θα άγγιζε σαφώς υψηλότερα επίπεδα, αν η ‘’Άπνοια’’ τελείωνε με τον πρωταγωνιστή να περιμένει μια επικείμενη καταδίκη. Αφού έτσι κι αλλιώς ‘’το εισητήριό του έχει τσεκαριστεί’’ όταν φώναξε και ο Κ γύρισε. Γιατί τον αφήνεις στην αναμονή; Στειλ’ τον κι αυτόν στον αφέντη! Δεν νομίζω ότι θέλω να γράψω πολλά για την ‘’Άπνοια’’. Υποκλίνομαι και στέλνω το respect μου στον δημιουργό της. ΥΓ1:Ήξερα ως τώρα για τον Χαστούρ, που είναι συνδεδεμένος με τον άνεμο. Υπάρχει κάπου, κάποια αναφορά που μου διαφεύγει, για σύνδεση του Κ με την άπνοια; Αν όχι... μήπως ξεκινήσεις κάνα νέο cult . ΥΓ2:Τελικά, μου φαίνεται ότι για κάποιον περίεργο λόγο, πολλοί που διαβάζουν ή γράφουν τρόμο, αν θα έπρεπε να διαλέξουν κάτι ανάμεσα στα δύο, θα διάλεγαν τις γάτες αντί για αυτά τα άλλα πλάσματα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
greenmist Posted May 28, 2009 Share Posted May 28, 2009 Η ιστορία σου ξεκινάει και "απλώνεται" σαν να είναι το πρώτο κεφάλαιο ενός μυθιστορήματος. Δίνεις μεγάλες πειργραφές και ανάλυση στους χαρακτήρες και η αφήγηση, αν και άρτια, κάποια στιγμή αρχίζει να κουράζει. Δραματοποιείς περισσότερο από όσο χρειάζεται την κατάσταση, πάνω στην οποία έχεις στήσει την πλοκή σου, και όταν έρχεται η στιγμή της δράσης, προτιμάς να την αφηγηθείς σαν να την παρατηρείς από μακριά, παρά να την περιγράψεις με έντονες εικόνες, κάτι που ειδικά εσύ μπορείς εύκολα να κάνεις αλλά στην συγκεκριμένη ιστορία δεν το επιλέγεις. Η όλη θεματολογία και οι χαρακτήρες μου άρεσαν. Ήθελα περισσότερο ρυθμό, σασπένς και λιγότερο δράμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted May 28, 2009 Author Share Posted May 28, 2009 ΥΓ1:Ήξερα ως τώρα για τον Χαστούρ, που είναι συνδεδεμένος με τον άνεμο. Υπάρχει κάπου, κάποια αναφορά που μου διαφεύγει, για σύνδεση του Κ με την άπνοια; Αν όχι... μήπως ξεκινήσεις κάνα νέο cult . Δεν νομίζω να υπάρχει τέτοια αναφορά, αλλά είμαι ανοικτός σε όποιον θέλει να ξεκινήσουμε μαζί ένα νέο cult. Άλλωστε Αυτός δεν βγαίνει και πολύ συχνά βόλτα για να ξέρουμε τι σχέσεις έχει με τους ανέμους... Σ' ευχαριστώ πολύ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted May 28, 2009 Share Posted May 28, 2009 Ένα από τα δυνατότερα κομμάτια σε κάθε ιστορία τρόμου είναι η προσμονή για το τρομαχτικό, κι εσύ το έδωσες υπέροχα. Μου άρεσε η επιλογή της τοποθεσίας επίσης. Φαλαινοθήρες, βόρειες θάλασσες. Γουστάρω. Η ατμόσφαιρα που δημιούργησες στο μυαλό μου με κέρδισε από την αρχή ως το τέλος. Θα ήθελα να τονίσω αυτό που μου άρεσε περισσότερο. Βρήκα "πανέμορφη", εξόχως αποτρόπαια την περιγραφή του πλάσματος καθώς σερνόταν πίσω στην θάλασσα. Φοβερή εικόνα. Υ.Γ. Call me a dog person, αλλά ο γάτος δεν μου άρεσε. Γι'αυτό το τέλος δεν μου έκατσε καλά. Όμως αυτό είναι καθαρά προσωπική άποψη και όχι κριτική. Βέβαια, με το πλάσμα και το "πράγμα" που κρατάει, οι εντυπώσεις δεν μπορούν να χαλάσουν. Η μόνη πραγματική ερώτηση που δημιουργήθηκε σε μένα είναι πως κρατιόταν από την μύτη του σκυλιού με ένα μπροστινό πόδι; intriguing... Θα μου πεις... "Καλά ρε Ντίνε, ο γάτος σε μάρανε;" Ε ναι ο γάτος. Άβυσσος η ψυχή του αναγνώστη. Εσύ φταις που έγραψες κάτι nigh αψεγάδιαστο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted May 30, 2009 Share Posted May 30, 2009 Ἀπὸ τὶς δυνατὲς ἱστορίες τοῦ διαγωνισμοῦ. Ἄρτια ἡ ἀπόδοση τῆς ἀτμόσφαιρας, τὸ μυστήριο συντηρεῖται χωρὶς νὰ ἐξηγεῖται πλήρως, τὸ σκοτάδι παρὸν στὴν πλοκή, οἱ χαρακτῆρες καλὰ σκιαγραφημένοι. Ἀπὸ τὶς πρῶτες κιόλας λέξεις μοῦ δημιούργησε περιέργεια καὶ ἀγωνία καὶ βαθειὰ συγκίνηση μὲ τὴν σχέση τῶν δύο ἀδελφῶν. Ἐντόπισα κάποια σφαλματάκια, τὰ ὁποῖα μὲ μιὰ γρήγορη ἐπιμέλεια ἐξαλείφονται καὶ γι' αὐτὸ δὲν μπαίνω στὸν κόπο νὰ τὰ ἀναφέρω. Θὰ ἐπισημάνω μόνον ὅτι σὲ σημεῖα τὸ ὕφος ξεφεύγει. Δηλαδή, ἐνῶ τὸ γενικὸ ὕφος τῆς ἱστορίας εἶναι ἁπλό - ὁ ἀφηγητὴς εἶναι ἕνας ἁπλὸς ψαράς - σὲ κάποιες παραγράφους γίνεται λίγο πιὸ λόγιο. Συνολικά, μιὰ ἀξιανάγνωστη ἱστορία, ποὺ σέβεται τοὺς κανόνες τοῦ εἴδους. Συγχαρητήρια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alchemist Posted June 1, 2009 Share Posted June 1, 2009 (edited) Σίγουρα από τις καλύτερες ιστορίες του διαγωνισμού. Δεν υπήρξε τίποτα απολύτως που να μη μου άρεσε. Ο τόπος δράσης είναι μυστηριακός από τη φύση του. Η πλοκή εξελίσσεται άψογα και ο τρόμος μας παγώνει. Η γραφή και η διάρθρωση τπυ κειμένου είναι άψογες. Η γλώσσα που χρησιμοποιείς πετυχαίνει να μας μεταδώσει ένα ακοθόριστο αίσθημα μυστηρίου από την πρώτη στιγμή. Συγχαρητήρια! Edited June 1, 2009 by alchemist Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βρασίδας Posted June 1, 2009 Share Posted June 1, 2009 Υποβλητικό κλίμα, μαυρίλα , σκοτάδι που κι εμενα με τραβηξε μεσα της. Αλλωστε ο καθενας εισπράττει μια ιστορία με βάση το προσωπικό του γούστο, κι εγώ μπόρεσα πολύ εύκολα να "μπω" στην ιστορία αυτη. Πολυ καλοι χαρακτηρες οι δυο αδερφοί, εξαιρετικος ο ... γάτος. Τον συμπαθησα τον "Καπετανιο". Καποιες στιγμες μου φανηκε οτι κραταγε πολυ η περιγραφή (συναισθημάτων ή γεγονότων) αλλα από την άλλη δινονται αρκετά στοιχεία για την ιστορία και τους ήρωες κι έτσι δεν βαρέθηκα. Απο τις ιστοριες που μου αρεσαν παρα πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted June 1, 2009 Share Posted June 1, 2009 (edited) Το τελευταίο διήγημα που διάβασα κι όμως το πρώτο στην κατάταξή μου. Ναι, είναι φλύαρο, έχει περισσότερα πράγματα σε φάσεις από ότι χρειαζόμαστε για να "το πιάσουμε". Ναι, ο μπράδερ είναι πολύ περισσότερο λόγιος από ότι θα περίμενες από "τον τρελό του χωριού στο ψαροχώρι". Ναι, ο αδερφός πεθαίνει αλλά τα λέει συγκροτημένα. Ναι, συμφωνώ σε ότι έχει ακουστεί μέχρι στιγμής πως θα έπρεπε να το προσέξεις όταν το διορθώσεις λίγο παραπάνω. Αλλά η ιστορία του, ο τρόπος που μας μπάζεις σε αυτήν, το τέρας σου (ουρανός και θάλασσα μαζί) η οικονομία στη διήγηση του αδερφού στο τέλος, ο Καπετάνιος (αχ, ο Καπετάνιος) και πολλά άλλα είναι τόσο υπέροχα που με έκαναν να αγνοήσω επιδεικτικά όλα εκείνα που ίσως θα με ενοχλούσαν αν δεν σκάλωνα τόσο με το μύθο. Μπράβο. Πανέμορφο κομμάτι, πιστό με τα χίλια στο θέμα και το πλαίσιο του διαγωνισμού, η μόνη θέση που δε με παίδεψε ανάμεσα σε πολύ πολύ καλές ιστορίες. Τρομομεζούρα: Μπρρρ Edited June 1, 2009 by Nienor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted June 2, 2009 Share Posted June 2, 2009 Γενική εικόνα: Αποτρόπαια όμορφη. Ανατριχιαστικά κομψή. Τι μου άρεσε: Η εισαγωγή στην ιστορία. Με άρπαξε αμέσως. Ο γάτος. Το πλάσμα. Ο χώρος στον οποίον τοποθετείς το όλο θέμα. Τι δε μου άρεσε: Τίποτε. Είμαι απλά μαγεμένη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Πυθαρίων Posted June 2, 2009 Share Posted June 2, 2009 Ναι, μου άρεσε και ο γάτος σου. ( Πιο πολύ από το ''πλάσμα'' ). Έχω ήδη ψηφίσει. Μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βρασίδας Posted June 2, 2009 Share Posted June 2, 2009 Ο "Καπετανιος" δινει ψηφους :lol: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted June 4, 2009 Share Posted June 4, 2009 Αρκετά δουλεμένη αφήγηση με πολύ έντονες επιρροές κι αυτή από την σκηνοπλασία και την τεχνοτροπία του Λάβκραφτ. Μοιάζει πολύ με του Ντίνου του Χατζηγιώργη αλλά χάνει στα σημεία όσον αφορά τη σχέση των αδελφών μεταξύ τους. Επίσης η βασική ιδέα με την φάλαινα και το κυνήγι της μου φάνηκε σαν εύκολη επιλογή ελείψη καλύτερης ιδέας. Ωραία η προσθήκη του γάτου αν και κάπως υπερβολικός για γάτος στις πράξεις του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NewReality Posted June 7, 2009 Share Posted June 7, 2009 Η ΑΠΝΟΙΑ μου άφησε μία πολύ καλή εντύπωση και θα έλεγα ότι δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κλασικές ιστορίες ξένων συγγραφέων (εντάξει, δεν είναι Λάβκραφτ που, ούτως ή άλλως υιοθετεί ένα ειδικό στυλ, αλλά σίγουρα συγκρίνεται με Derleth, Wandrei, Wade, Price, Attanasio, κ.λ.π.) Πολύ καλή εισαγωγή, εξαιρετική ανάπτυξη και θαυμάσια κλιμάκωση, ό,τι δηλαδή περιμένει κανείς από μια παρόμοια ιστορία. Συμφωνώ με κάποιον προλαλλήσαντα ότι ο ρόλος της φάλαινας ήταν κάπως αόριστος (η απειλή θα μπορούσε να αφεθεί πιο 'διάχυτη'), αλλά δεν είναι κάτι που ενοχλεί. Ο δε γάτος, κάπως υπερβολικός μεν, συγκινητικότατος δε! Συγχαρητήρια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted October 13, 2010 Share Posted October 13, 2010 Ρε συ Σκάννερ... ΤΙ ΕΓΡΑΨΕΣ ΡΕ ΠΑΙΚΤΑΡΑ;! Φυσικά και το λάτρεψα και μουτζώνω τον εαυτό μου που είχα χάσει αυτή την ιστορία τόσο καιρό. Να ναι καλά και ο Ντιν που έστρεψε το προβόλι πάνω της... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted October 13, 2010 Share Posted October 13, 2010 Ένιωσα πως κάπως άργησε να έρθει η εξέλιξη, αλλά από το σημείο που ο Ντάνκαν αρχίζει να διηγείται την ιστορία του και μετά, η ατμόσφαιρα γίνεται εξαιρετική. Λατρεύω τις φάλαινες, δεν θα μπορούσες να διαλέξεις καλύτερο ζώο για να αποκαλύψει τα μυστικά του βυθού. Ο γάτος, αρκετά ενδιαφέρων χαρακτήρας (αν και το παράκανε λίγο με το θάρρος του), που η δύναμή του φαίνεται από την τελευταία πράξη του. Πολύ δυνατή η εικόνα της σκοτεινής ψαρίσιας μορφής που σέρνεται στον ουρανό. Γενικά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted December 23, 2010 Share Posted December 23, 2010 Κορυφαία μορφή σίγουρα ο Καπετάνιος, τον λάτρεψα. Αν την δω γενικά, μου άρεσε πολύ. Σωστή γλώσσα, οι αφηγήσεις ωραία ενταγμένες μπρος και πίσω, εύστοχη εστίαση στους χαρακτήρες. Τώρα, πείτε με wet blanket, αλλά δεν τον πάω τον Κ. Και δεν αναφέρομαι στον Γιόζεφ Κ. Και 2 ντουζίνες μπίρες να πιω στην Βύνη δεν μπορώ να τον δω με άλλο μάτι, συγγνώμη. Το είχα ψιλιαστεί από τις πρώτες πρώτες αναφορές στα ψάρια, όντας πλέον πονηρός, αλλά με χάλασε λιγάκι το ότι κοτζάμ θεός κυνήγησε τον ναύτη για να του βουτήξει...τι ακριβώς; Την ψυχή; Δεν ξέρω, μου κάθεται βαρύς στο στομάχι. Δεν μου αρέσουν τα χταπόδια;Μα, όχι, όλα τα τρώω. Αλλά αυτός μου φαίνεται πολύ μπαμ, πολύ over the top, γκροτέσκος, γραφικός, δεν μου αρέσει. Τραβάει τις ισορροπίες έξω από ένα συμμετρικό πλαίσιο και προσπαθεί να πετύχει τον στόχο του, μόνο που τελικά το βελάκι του τρυπάει το πανί και καρφώνει στον τοίχο. Δηλαδή, εδώ έχουμε ένα χωριό όπου σκάει μύτη αυτός ο γίγαντας για να χώσει το πλοκάμι του στο στόμα ενός από τους κατοίκους; Ε, δεν μου κάθεται καλά όλο αυτό. Οι φάλαινες, ο Μόμπι Ντικ, τα ταξίδια, τα πάντα λοιπά μου άρεσαν. Κι άλλη σαφώς δομημένη σου ιστορία που διαβάζω, και νόμιζα ότι γράφεις μόνο αφηρημένα. Καλή συνέχεια, λοιπόν, και τα λέμε στον τρόμο( ) ΥΓ:Αν δεν γράψω ιστορία με Κ. να μην με λένε Stan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted December 24, 2010 Author Share Posted December 24, 2010 Wet blanket :tongue: ! Αυτός ξυπνάει από τον ύπνο του όταν συντρέχει σοβαρός λόγος. Όταν κάποιος τον ενοχλήσει, όταν κάποιος γνωρίζει πολλά, ή για να εκδικηθεί.... Επίσης Αυτός δε φέρεται καλά σε αυτούς που λοιδωρούν και υποτιμούν το όνομά Του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted December 24, 2010 Share Posted December 24, 2010 (edited) Ascannerdarkly, διάβασα το διήγημά σου και μου άρεσε Θα κοιτάξω και άλλα δικά σου. Και απο αυτό μόνο είναι φανερό πάντως για εμένα οτι έχεις ταλέντο. Αν θες και μία παρατήρηση αυτή θα ήταν πως η φύση του κακού θα μπορούσε να περιγραφεί λίγο περισσότερο, καθώς αναφέρεσαι σε φόβους που περισσότερο ταιριάζουν ίσως σε περασμένες εποχές. Απο την άλλη όμως δεν αποσαφηνίζεις καθόλου σε ποιά περίοδο λαμβάνει χώρα το διήγημα, και εμένα μου φάνηκε πως ήταν μία παλιά (και μου αρέσουν οι παλιές τέτοιες εποχές). Edited December 24, 2010 by Iwannhs Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted December 24, 2010 Share Posted December 24, 2010 (edited) Είναι ατμοσφαιρικό, κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει ταινία, πολύ ωραίες εικόνες, με την γάτα, και δεν ντρέπομαι να το αναφέρω, δεν το κατάλαβα πολέμησε με το τέρας??ήταν το τέρας??συμπορεύτηκε με το τέρας?? αυτός ήταν ο σκοπός, να αφήσεις το όποιο αινιγματικό τέλος, ο καθένας όπως νομίζει να το εκλάβει?? Και επίσης πώς το κάνετε αυτό?? απευθείας download μέσω του word ,με αυτήν την λειτουργία?? Υπέρ-σύνδεση Και επίσης για να έκφρασης της σκέψης του πρωταγωνιστή σου, το ότι σκάφτεται, αλλά δεν το λέει αλλάζεις γραμματόσημα ? Edited December 24, 2010 by NIKANTHI Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.