DinMacXanthi Posted May 24, 2009 Share Posted May 24, 2009 (edited) Η ιστορία διορθωμένη... Long Hog x.doc Edited November 23, 2011 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 26, 2009 Share Posted May 26, 2009 Αυτό είναι το διήγημα που παίρνει την πρώτη μου ψήφο. Ατμόσφαιρα, χαρακτήρες, μυθοπλασία και πάλι ατμόσφαιρα. Άψογη Μπαρκερική εικόνα χωρίς να δείχνει καθόλου αντιγραμμένη, πόσο μάλλον όταν τρομομυθοποιεί τόσο ορεκτικά την Θεσσαλονίκη. Υπέροχος τρόμος, ανατριχιαστικές περιγραφές χωρίς ίχνος οίκτου για τον αναγνώστη. Μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted May 26, 2009 Share Posted May 26, 2009 Τι να πω, για το είδος του είναι καλό. Λίγο δε κατάλαβα το "ελευθέρωσέ μας" τι εννοούσε αλλά κατά τα άλλα μου άρεσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted May 27, 2009 Share Posted May 27, 2009 Μια ιστορία τρόμου και φρίκης. Μου άρεσε πολύ η υπόγεια σκηνή. Κατάφερες να μας δώσεις όμορφα την σχέση της Αγγέλας με το Μάρκο και να τη συνδέσεις πολύ καλά (με φωτιές αναπτήρες κτλ.) με την ιστορία. Λατρεύω που με αφήνεις να φανταστώ την κατάληξη τις Αγγέλας αλλά μισώ το ότι με έκανες να στραβοκοιτάζω το ψητό χοιρινό. Μόνο η εισαγωγή είναι λιγουλάκι κουραστική ενώ σε μερικές προτάσεις έχεις την αίσθηση ότι το αυτοκίνητο με τους δυο μπάτσους είναι κάπου στο USA (αλλά τα κάνω κι εγώ αυτά τα χαριτωμένα). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted May 27, 2009 Share Posted May 27, 2009 Με κέρδισε σταδιακά. Αλλά σταθερά. Και όσο διάβαζα τόσο μεγάλωνε η βεβαιότητα πως διαβάζω κάτι πολύ καλό. Κάτι που δικαιολογεί απόλυτα τον τίτλο του είδους. "Τρόμος". Ω ναι, διάβασα μια ιστορία τρόμου, χωρίς σπλάτερ, χωρίς υπερβολές, αλλά και χωρίς δειλίες. Είχε ό,τι χρειαζόταν, "όσο" χρειαζόταν, αν μου συγχωρείς που μιλώ με μπακαλίστικες λέξεις. Και το τέλος... Δεν μου συμβαίνει συχνά, όταν διαβάζω κάτι να πιάνω ενστικτωδώς το στόμα μου σκεπτόμενη "Όχιιι, ρε γαμώτο..." Τα συγχαρητήριά μου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 28, 2009 Share Posted May 28, 2009 Δυο-τρία ήταν τα διηγήματα που με άφησαν πραγματικά με μια αίσθηση αγωνίας μετά την ανάγνωση. Το δικό σου ήταν ένα απ' αυτά. Δεν βρίσκω και πολλά να πω, πέρα από το ότι δεν εντόπισα κανένα σφάλμα. Είναι μια ιστορία που ξεκίνησε εντελώς χαλαρά και κατέληξε σ' ένα πολύ φρικτό τέλος. Πάρα πολύ καλό, μπράβο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Katerina Baou Posted May 29, 2009 Share Posted May 29, 2009 Εγώ πρέπει να πω πως η εισαγωγή με εντυπωσίασε ιδιαίτερα, επειδή πραγματικά έμοιαζε να την έχει γράψει κάποιος άλλος. Με έβαλε εντελώς μέσα στο κλίμα της ιστορίας και επειδή αυτή τη στιγμή μένω Θεσσαλονίκη, με έκανε να δω με άλλο μάτι την πόλη. Το διήγημα ήταν σφιχτοδεμένο και έρρεε ο λόγος πολύ ωραία. Μου άρεσε πολύ που ενώ ουσιαστικά η πλοκή δεν έχει γυρίσματα, στο τέλος σε αφήνει παγωμένο από το σοκ. Που να το φανταστω ότι το μέλλον της αστυνομικίνας ήταν τόσο ζοφερό???? Το μόνο που με στράβωσε (λιγουλάκι! μια στιγμούλα μόνο!) ήταν η φράση: "να πούνε μαλακίες". Δεν ξέρω, δεν μου κολλούσε! Και να σκεφτείς ότι γενικά γουστάρω τα βρισίδια... Σε κάθε περίπτωση, πολύ καλή προσπάθεια@ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted May 29, 2009 Share Posted May 29, 2009 Θα είμαι, ως συνήθως, λίγο ωμός: Η ιστορία αυτή ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα του διαγωνισμού για το ώριμο γράψιμό της. Παραμένει στο πολύ υψηλό επίπεδο του "Γέρου των Κοράκων". Δηλαδή, ναι, αυτό το γράψιμο συναντάει (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να συναντάει) κανείς στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Μπράβο Ντίνο. Στον τομέα αυτό νομίζω ότι κάνεις άλματα κάθε μερά που περνάει. Και φυσικά, επειδή πρώτα πάει ο άνθρωπος και μετά το χούι του, θα συνεχίσω να είμαι ωμός: Ο μόνος λόγος που αυτή η ιστορία δεν παίρνει δια περιπάτου την πρώτη θέση για μένα, είναι γιατί πολύ απλά την έχω ξαναδιαβάσει. Ντίνο, πατάω το replay κι εσύ ακούς τα ίδια που έχω ξαναπεί περί ιδέας, πρωτοτυπίας κλπ. Μην τα ξαναλέμε: Όταν θα βελτιωθείς και σε αυτό (και δεν βλέπω πώς θα το αποφύγεις) τότε θα με αφήνεις -κάθε φορά- με ανοιχτό το στόμα. Keep trying. Δουλεύει. Υ.Γ. Στο συνημμένο αρχείο οι λεπτομέρειες. Είναι αξιοθέατο, γιατί (αν είναι δυνατόν...) έχω σημειώσει και τα καλά σημεία. Long_Hog___Dinosxanthi___MM.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βρασίδας Posted May 29, 2009 Share Posted May 29, 2009 Εξαιρετικη ιστορια οσο προχώραγε με συνέπαιρνε. Ουδεν σχολιον πλην ενος, με ψιλοχάλασε το "Αγγέλα". Αλλα ενταξει μαλλον θεμα δικου μου γουστου ειναι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted May 29, 2009 Author Share Posted May 29, 2009 Ευχαριστώ άπαντες για τα καλά σας λόγια και για την κριτική, θα επανέλθω με περισσότερα για την ιστορία μετά το τέλος του διαγωνισμού. 2,3 πράγματα μόνο για τώρα. -Το όνομα Αγγέλα Ιωάννου είναι το όνομα μιας μαθήτριας μου στο φροντιστήριο. Οχι Αγγελική, αλλά Αγγέλα. Μου φάνηκε τόσο νορμάλ όνομα και συμαζεμένο που το επέλεξα και δεν το σκέφτηκα παραπάνω. -Το Long Hog είναι λίγο τραβηγμένο σαν όνομα διηγήματος αλλά ήταν και το όλο ερέθισμα για το διήγημα, οπότε το κράτησα εστώ και για τώρα. Long Hog ή Long Pig είναι το όνομα κάτι ιθαγενών της Γουινέας για το ανθρώπινο κρέας επειδή ψητό, μοιάζει πολύ με το χοιρινό στην όσμή αλλά και στη γεύση. "Μακρύ Γουρούνι" λοιπόν. Αυτό μαζί με την αποστροφή των πυροσβεστών για το χοιρινό, ήταν αυτά που με έκαναν να σκεφτώ και να γράψω το παρόν διήγημα μέσα στην αγαπημένη πόλη. Παρεμπιπτόντως, αν ψάξετε στο google LONG PIG WIKI (ακόμα και σκέτo, χωρίς την wikipedia) η πρώτη καταχώρηση είναι η σελίδα της wikipedia: "cannibalism". -Ζηνοβιάδης όντως, δεν υπάρχει. (όχι, ούτε συγγραφέας, ούτε μαθητής ) Το Ι. προσωπικά μου κάνει κάτι σε Ιεροκλής αλλά δεν το σκέφτηκα κι αυτό παραπάνω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted May 30, 2009 Share Posted May 30, 2009 (edited) Χμμ... δεν νομίζω πως χρειάζεται να πω πολλά. Έχουμε να κάνουμε με υψηλό επίπεδο. Σε όλες τις σημαντικές κατηγορίες, βρίσκεται ψηλά. Ίσως όχι η πιο τρομακτική, ίσως όχι η πιο πρωτότυπη, ίσως όχι η πιο "μέσα στο θέμα", όμως, οπωσδήποτε, αυτή που, στο σύνολο, ανεβάζει τον πήχη χαρακτηριστικά. Η σκηνή στην οποία βλέπουμε για πρώτη φορά τον Μάρκο, μέσα στο κελί, κάτω απ' το φως, είναι από τις δυνατότερες, ανάμεσα στις ιστορίες που διάβασα. Μπόμπα Edited May 30, 2009 by dagoncult Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted May 30, 2009 Share Posted May 30, 2009 Ναι, πραγματικά, Ντίνο, πολύ καλό. Όλα του, η σχέση των χαρακτήρων, οι διάλογοι, το κόνσεπτ, η πόλη πσσςς η Πόλη. Κι ας μην τον πολυγουστάρω το Μπάρκερ γενικά, αυτό εδώ μου άρεσε πολύ. Δύο πραγματάκια μόνο: 1) μου φάνηκε πως άρχισε να μιλάει πολύ εύκολα ο Μάρκος και πολύ "από την αρχή" για την κατάσταση στην οποία βρισκόταν 2) η πόρτα γιατί είναι καινούργια? Μπράβο, κύριος, έξοχο. Τρομομεζούρα: Μπρρρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alchemist Posted June 1, 2009 Share Posted June 1, 2009 Το κείμενό σου είναι σαφέστατα από τα καλύτερα του διαγωνισμού. Η αφήγηση είναι απλά άψογη, το κείμενό σου κυλάει εξαιρετικά ευχάριστα και συνεπέρνει τον αναγνώστη. Το νατουριλιστικό προφίλ της Θεσσαλονίκης λειτουργεί ιδανικά σαν τρόπος δράσης. Δεν έχω να προσθέσω τίποτα περισσότερο από τα συγχαρητήριά μου για την εξαιρετική ιδέα και την αρτιότητα της εκτέλεσης. Λογκ__ογκ__1_.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted June 1, 2009 Share Posted June 1, 2009 ...για το ανθρώπινο κρέας επειδή ψητό, μοιάζει πολύ με το χοιρινό στην όσμή... Λέω να το στείλω αυτό, μιας και δίνει "χρήσιμες" πληροφορίες για το "θέμα". Ίσως να προσφέρει και έμπνευση στους σπλατεράδες και όχι μόνο... Body_burners__The_forensics....pdf Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted June 2, 2009 Share Posted June 2, 2009 Όπως συνήθως, μου άρεσε πάρα πολύ η γραφή σου. Επίσης ήταν πάρα πολύ καλή η ιδέα της χρήσης των έργων του μετρό, δίνοντάς του μια αποτρόπαια διάσταση. Πολύ καλό επίσης και το ψεύτο - quote. Από εκεί και πέρα, η κεντρική ιδέα και το "κακό", ναι ρε γμτ, περίμενα κάτι περισσότερο. Κι επίσης κάπου νιώθω να χωλαίνει η ιστορία της αυτοανάφλεξης και η σχέση της με το "κακό". Η δεξιοτεχνία σου όμως στην αφήγηση καταφέρνει να κρατήσει την ιστορία σε πολύ υψηλό επίπεδο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted June 2, 2009 Share Posted June 2, 2009 Γενική εικόνα: Καλή. Δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή μπλέχτηκε μια «εικόνα» χολιγουντιανή στη μέση (με την αστυνόμο και το συνεργάτη της), προσωπικά αποστασιοποιήθηκα και από τη Θεσσαλονίκη και από το τώρα. Αυτό του έκοψε πολλούς πόντους από τις εντυπώσεις. Τι μου άρεσε: Η ψυχολογία της Αγγέλας. Οι περιγραφές της φρίκης. Τι δε μου άρεσε: Έχεις παράξενα πολλά λαθάκια, που με κάνουν να σταματώ κάθε τόσο το διάβασμα. Κάποια από αυτά είναι λάθη ύφους όπως το παρακάτω: Ήταν σαν να είχε πει κάποιος «Πως θα κάνουμε την πόλη ακόμα χειρότερη; Το βρήκα! Απεργία των σκουπιδιάρηδων.» Αταίριαστα ματσό για το ύφος της μέχρι στιγμής αφήγησης. Επίσης υπάρχουν λάθη ακρίβειας (δεν ξέρω πώς αλλιώς να τα πω), όπως αυτό: Πικρός, καυτός, υπέροχος, είπαν τα χείλια καθώς χτυπούσαν μεταξύ τους Η γλώσσα γεύεται, όχι τα χείλια. Με τα χείλια νιώθεις μόνο κρύο ζεστό και την αφή του ποτηριού. Ή αυτό: το λαρύγγι φαινόταν έτοιμο να σκίσει το σπανό δέρμα και να πεταχτεί έξω Προφανώς εννοείς το καρύδι. Επίσης θα προτιμούσα οι εξηγήσεις του Μάρκου να γίνονταν με έναν πιο ταιριαστό για την κατάστασή του τρόπο. Πχ, να σκοντάφτει, να ψελλίζει ή να τραυλίζει κι οπωσδήποτε χρειάζεται και αναπροσαρμογή του λεξιλογίου του. Πολλή καλή χρήση της ελληνικής για ένα ανθρώπινο κουρέλι. Τέλος θεωρώ ότι το πρώτο μέρος, μέχρι την άφιξη της Αγγέλας στο τμήμα είναι κάπως πολύ, αναλογικά με το υπόλοιπο κείμενο. Σαν μια υπερβολικά παρατεταμένη εισαγωγή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted June 3, 2009 Share Posted June 3, 2009 Πολὺ καλὴ ἱστορία, κύριε, καὶ μέσα στὸ κλίμα: καθαρόαιμο διήγημα τρόμου, μὲ μελετημένη ἀρχιτεκτονική, ὄμορφο ὕφος - λάτρεψα κάποιες παρομοιώσεις -, χωρὶς ἀνοιχτὰ αἰνίγματα, ἐκτὸς ἴσως ἀπὸ τὸ τί σήμαινε τὸ "ελευθέρωσέ μας!". Ἀλλ' αὐτὸ δὲν μὲ πολυαπασχολεῖ. Μὲ ἄφησε ἐλεύθερο νὰ φανταστῶ χίλιες δυὸ ἑρμηνεῖες, ἀπὸ τὶς θυσίες ποὺ γίνονταν στὴν ἀρχαιότητα μέχρι ὅτι ἡ πόλη καταπίνει τοὺς κατοίκους της. Κάποια ψιλολαθάκια τὰ ἔχουν ἤδη ἐπισημάνει ἄλλοι, μὰ ἀκόμη κι ἂν δὲν τὸ ἔκαναν δὲν θὰ ἔμπαινα στὴν διαδικασία νὰ τὰ ἀναφέρω. Συνοπτικά, μιὰ κλασικὴ τρομαχτικὴ ἱστορία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted June 4, 2009 Share Posted June 4, 2009 Πολύ καλή ιστορία και γράψιμο επαγγελματικό! Ίσως θα το ήθελα λιγάκι περισσότερο προσωπικό, εννοώ από άποψη στυλ (σε παραπέμπω στο διήγημα της Naroualis για να καταλάβεις τι εννοώ) αλλά στ’ αλήθεια μπράβο Ντίνο. Σκιαγράφησες υπέροχα την ηρωίδα σου και οι περιγραφές της πόλης ήταν σούπερ. Από τις πρώτες σειρές θες να μάθεις που θα καταλήξει η ιστορία. Η μόνη ένσταση (μικρή όμως) έχει να κάνει με τον μονόλογο του Μάρκου που ήταν πολύ «συνεκτικός» κατά την άποψη μου για έναν χρόνιο χρήστη. Καταλαβαίνω ότι αυτό έχει να κάνει με την ίδια την ιστορία (εφόσον αυτός είναι ο αφηγητής) αλλά δυστυχώς αφαιρεί κάτι από την ατμόσφαιρα της ιστορίας και την αληθοφάνεια του χαρακτήρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted June 29, 2009 Author Share Posted June 29, 2009 Ένας καλός φίλος μου ζωγράφισε ένα σκίτσο βασισμένο στην παραπάνω ιστορία και είπα να το μοιραστώ μαζί σας. http://ghostdog276.deviantart.com/art/In-flames-127526423 Thanks a lot, Τάσο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
manstredin Posted July 2, 2009 Share Posted July 2, 2009 Πάρα πολύ καλό! Με συνεπήρε από την αρχή και με κράτησε μέχρι το τέλος. Η πόλη ανέσαινε καταπληκτικά μέσα απ' την ιστορία και οι χαρακτήρες ήταν δεμένοι και δομημένοι, όπως και η πλοκή. Το μόνο μου παράπονο είναι ότι ο Μάρκος, για ναρκωμανής, μίλησε αρκετά γρήγορα και με αρκετά στρωτό λόγο, αυτό μονάχα με ξένισε, μαζί με κάποια άλλα λαθάκια (τα περισσότερα από τα οποία τα ανέφερε η Narualis στο post της). Επίσης, δε με χάλασε καθόλου που δεν υπήρχαν ανατροπές -δεν ένιωσα να τις χρειάζεται η συγκεκριμένη ιστορία- ούτε που το "ελευθερώστε μας" αφήνει τον αναγνώστη με την απορία. Με λίγα λόγια... ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Innerspaceman Posted September 3, 2009 Share Posted September 3, 2009 (edited) Πολύ καλή ιστορία για το είδος της. Την διάβασα δίχως να χάνω το ενδιαφέρον μου σε κάποιο σημείο. Δεν μπορώ να πώ βέβαια, ότι ήταν καμία και τόσο αποκαλυπτική ή πρωτότυπη σαν σύλληψη και έμπνευση ιστορία, αλλά σαφώς και είχε δυνατές εικόνες, καλή περιγραφή, αληθινός τρόμος δίχως την ανάγκη να χρησιμοποιεί ή καταφεύγει σε ιδιαίτερα σπλάτερ σκηνές που δεν είναι και τόσο της αρεσκείας μου, μερικά απο τα στοιχεία που εμένα μου άρεσαν. Πιο πολύ όμως, με κέρδισε η ιδέα του να μιλάνε μέσα απο το σώμα του Μάρκου, αυτά τα "πνεύματα" ή ότι άλλο ήταν, λές σαν ξενιστές, σαν ιός, σάν κάποιου είδους μεταδοτική αρρώστια που κατέλαβαν το κορμί του. Αυτή η ιδέα, πιστεύω, ήταν που έδωσε, αυτό το κάτι παραπάνω σε αυτή την ιστορία. Συμφωνώ, μέσες άκρες με όσα είπαν οι προλαλήσαντες. Μόνο "αρνητικό", άν μπορώ να το πώ έτσι, ήταν, η έντονη αίσθηση σε κάποιες σκηνές, ότι παρακολουθώ κάποια Χολιγουντιανή-Αμερικάνικη ταινία. Δέν θέλω να προσθέσω κάτι άλλο από την μεριά μου, παρά τα συγχαρητήρια μου. Edited September 3, 2009 by Innerspaceman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted October 9, 2009 Share Posted October 9, 2009 Μέτρια πράγματα. Το Lights Out μου άρεσε περισσότερο, εδώ βασικά δεν με ενθουσίασε κεντρική ιδέα του διηγήματος, αν και γενικά η πλοκή με την αστυνομικό και τον πρώην της ήταν ενδιαφέρουσα. Επίσης, η αρχή με μπέρδεψε λίγο, πολλές λεπτομέρειες χωρίς πολλή πλοκή. Νομίζω ότι η περιγραφή του παιδιού και του Μάρκου στην συνέχεια ήταν αυτές που δεν με ενθουσίασαν. Η φωτιά δεν με ελκύει σαν ιδέα. Τώρα ως επίπεδο γραφής δεν έχω να πω κάτι, ήταν άρτια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted October 2, 2010 Share Posted October 2, 2010 Να μαι κι εγώ. Αυτό που έχω διακρίνει από τις 3 ιστορίες σου που έχω διαβάσει,είναι μια εξαιρετική ικανότητα στην αφήγηση. Είναι πολύ καθαρές οι γραμμές σου, πολύ διαυγείς. Η γλώσσα περιγραφική στην απλότητά της και on the point. Ωστόσο,δεν μπορώ να πω ότι με κέρδισε αυτή η ιστορία. Είναι,ίσως,που το ελληνικό τοπίο για μια τέτοια ιστορία μού είναι ξένο και με ξενερώνει. Επιπλέον,συμφωνώ με μερικούς παραπάνω ότι θύμιζε κατά τόπους χόλιγουντ...Γενικά,θα μπορούσε να είναι μια ταινία του Σπίλμπεργκ:άψογη αφήγηση και κινηματογράφηση,αλλά με λίγα πράγματα να σου πει. Δεν χρειάζεται να διευκρινίσω ότι αυτή είναι η δική μου οπτική γωνία. Παρόλα αυτά,θα μου επιτρέψεις να επισημάνω και λίγα ψιλά: τα δάκρυα στο παρμπρίζ-->σκέτα δάκρυα,χωρίς κάποιον προσδιορισμό ουρανού κλπ,μου χτύπησαν άσχημα. Η στίξη μπαίνει έξω από τα εισαγωγικά,έτσι δεν είναι; Μετά τα εισαγωγικά, ξεκινούσες πάντα με κεφαλαίο. Αυτό χαλάει κάπως τον ρυθμό της ανάγνωσης. Καλή δουλειά,σίγουρα,που όμως μου άφησε μια μέτρια επίγευση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted October 3, 2010 Author Share Posted October 3, 2010 Συμφωνώ Χρήστο.Δεν ξέρω γι'αυτή την ιστορία, την διάβασα πριν μερικούς μήνες και δεν μου κίνησε καν το ενδιαφέρον να κάτσω να την διορθώσω (που θέλει και πολλά). Την διάβασα ξανά πριν λίγο καιρό (σ' ένα ξεσκαρτάρισμα κειμένων) και λέω "έχω γράψει ιστορίες που προσωπικά μου αρέσουν πολύ περισσότερο από τότε." Ήταν η βιασύνη; (ιστορία σε μια μέρα) ήταν η έλλειψη σχεδίου; κάτι ήταν πάντως. Η διόρθωση του long hog για μένα είναι το phantom limb. Επειδή ακολουθεί το ίδιο μοτίβο και τον ίδιο "κόσμο" με αυτό, (ηθελημένα) με ικανοποιεί περισσότερο. Όσο για τα σημεία στίξης και τα εισαγωγικά, τα 'χω μάθει να τα κάνω αντανακλαστικά σωστά από τότε. Και μένα μου βαράνε άσχημα. :-/ Ευχαριστώ για το χρόνο πάντως Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 3, 2010 Share Posted October 3, 2010 Να ξηγηθώ κι εγώ που την περιέλαβα? Φχαριστώωω Όχι σίγουρα δεν είναι η ωραιότερη ιστορία που έγραψες ποτέ. Και δεν είναι αυτό το θέμα της. Υπάρχει όμως καμία περίπτωση να την ξεχάσεις? Να ξεχάσεις τι παίχτηκε εδώ? Δεν το νομίζω. Όπως και το ότι δεν είναι τυχαίο Εγώ πιστεύω πως και μόνο για αυτό αξίζει τον κόπο της να μην την βλέπεις έτσι. Βέβαια, δικό σου παιδί είναι. Δε μπορώ να σου δείξω τι βλέπω εγώ σε αυτήν και με αναστατώνει ακόμα -μπρρ- αλλά όπως και να έχει, όταν θα έχει περάσει πράγματι πολύς καιρός από τότε που πρωτογράφτηκε, θυμήσου την. Ή θυμήσου πως έχεις έναν αναγνώστη που τη σκέφτεται καμιά φορά κι ανατριχιάζει μόνος του Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.