Long Hog

[Drake Ramore]

Οι συγγραφείς συνήθως έχουν μια πολύ διαφορετική άποψη για τα έργα τους απο ότι οι αναγνώστες. Άλλοι πιστεύουν οτι έγραψαν το επόμενο αριστούργημα της λογοτεχνίας και οι αναγνώστες το θάβουν, κι άλλοι οτι έγραψαν απλά μια ιστορία την οποία όμως οι αναγνώστες αποθεώνουν.

Εχει να κάνει κυρίως με το γεγονός οτι γνωρίζουν και την διαδικασία γεννησης του κάθε έργου (πράγμα το οποίο είναι αγνωστο σε όσους το διαβάζουν).

 

Για να συμπεριληφθεί αυτή η ιστορία σε τρεις ως τώρα λίστες (στα dark stories του sff) κάτι λέει.

 

 

 

 

 

 

 

[Tattoman]

Din... ότι και να πω για αυτήν την ιστορία είναι λίγο....δεν ήξερα οτι υπήρχε μέχρι τώρα...καθηλωτική....δεν με άφησε να βαρεθώ ούτε ένα σημείο της...Για αυτό και (προσωπικά) είσαι ίσως η κορυφαία πένα εδώ μέσα...Μπράβο

Edited October 3, 2010 by Tattoman

[DinMacXanthi]

Εντάξει, είναι πάντα καλύτερο να θεωρείς πως μια ιστορία έχει λιγότερες δυνατότητες απ' όσες τελικά αποδεικνύεται εκεί που έχει σημασία (σ'αυτόν που θα δώσει το χρόνο του να τη διαβάσει) παρά το ανάποδο. Τιμή μου peeps κι ευχαριστώ

Θα την φρεσκάρω (κυρίως τα συντακτικογραμματικορθογραφικά της) κι ευχαριστώ και πάλι όλους για τα σχόλια.

Edited October 4, 2010 by DinMacXanthi

[DinMacXanthi]

Bump! Για τον Τέταρτο Διαγωνισμό Τρόμου, κάνουμε ένα ταξιδάκι στο παρελθόν και στις ιστορίες που διακρίθηκαν! Enjoy

(και μιας και η ιστορία έλειπε, την επισυνάπτω εδώ)

Long Hog x.doc

[Ayu]

Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις, Ντίνο, ό,τι και να γράφεις, ακόμα κι όταν, όπως έχει ήδη ειπωθεί, την ίδια ιστορία την έχεις ξαναγράψει καλύτερα. Παρ' όλ' αυτά, μου άρεσε η τοποθέτησή της στη Θεσσαλονίκη, μου άρεσε το fake quote και η σχέση του με την ιστορία, μου άρεσε η σκιαγράφηση του χαρακτήρα της Αγγελικής και η πρώτη περιγραφή του Μάρκου, το θέμα με τους πυροσβέστες.

Μερικά λαθάκια νομίζω ξέφυγαν και στη διορθωμένη εκδοχή: κάπου λες "κόμπασε" ενώ νομίζω εννοείς "κόμπιασε" και συχνά αλλάζεις παράγραφο ενώ συνεχίζει να μιλάει το ίδιο πρόσωπο (αφού έχεις ήδη κλείσει και ξανανοίξει τα εισαγωγικά χωρίς να μεσολαβήσει κάτι άλλο). Αλλά το βασικό πρόβλημα (πέρα από το "ε και;" που επεσήμαναν μερικοί και είναι μια μεγάλη συζήτηση περί του τι ζητάει κανείς από τη λογοτεχνία, νομίζω) που χτύπησε σε μένα είναι το ότι εξακολουθεί ο λόγος του Μάρκου να μην είναι ιδιαίτερα αληθοφανής. Πχ. φράσεις όπως

("Μου μίλησε, λίγο προτού γίνει ένας σωρός καρβουνιασμένα κόκαλα και στάχτες, κι εκείνη η φωνή μου τρύπησε την καρδιά προτού στρίψω επιτέλους και το βάλω στα πόδια")

κι άλλες παρόμοιες που, ενώ είναι πολύ ωραίες για έναν παντογνώστη αφηγητή, δεν με πείθoυν ότι τις λέει το ταλαιπωρημένο πρεζάκι.

Επίσης, φράσεις σαν κι αυτήν: "Πιο πέρα, ναι. Κατέβαινα, σκοτάδι, ναι, σκοτάδι" καταλαβαίνω ότι στοχεύουν να κάνουν το λόγο πιο παραληρηματικό και προφορικό, και τις βλέπω συχνά και εδώ στο φόρουμ και εκτός, αλλά πάντα μου δίνουν την εντύπωση ότι προσπαθούν πάρα πολύ, προδίδουν την (κακή, κατά την ταπεινή μου γνώμη, σ' αυτήν την περίπτωση) τεχνική τους και είναι γενικά προβληματικές. Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι έχω την απάντηση στο ποια τεχνική ακριβώς θα ήταν καλύτερη, αλλά νομίζω πως π.χ. ασυνταξίες και παιχνίδια με τη στίξη, ώστε να μεταφερθεί μια αποσπασματικότητα στη ροή του λόγου του, θα ήταν πιο πειστικές. Σε κάτι ανάλογο που είχα σχολιάσει περί προφορικότητας σ' ένα γραπτό του Stanley, μου είχε επισημάνει ότι δε μιλάνε όλοι με τον ίδιο τρόπο και προφανώς έχει δίκιο. Εγώ θα εξακολουθήσω να σουφρώνω τα χείλη μου με αποδοκιμασία όποτε διαβάζω "ναι, ναι" και "όχι, μπλα μπλα, όχι" σε μονολόγους. Ίσως θα μπορούσαμε κάποια στιγμή να κάνουμε ένα μίνι εργαστήριο πάνω σε τεχνικές παραληρήματος και προφορικότητας, ε;

Edited December 1, 2011 by Ayu

[Λιμβρός]

Επίσης πολύ καλή!

 

 

[wordsmith]

Λοιπόν, αυτό ήταν το τελευταίο διήγημα που δεν είχα διαβάσει από τα όσα περιέχονται στην "Εφαρμοσμένη Μυθομηχανική". Σχολιάζω την εκεί εκδοχή του.

 

 

Σίγουρα καλογραμμένο, αρκετά ατμοσφαιρικό και ωραίο το απόσπασμα στην αρχή (και δεν κατάλαβα ότι ήταν ψεύτικο). Συμφωνώ με τη Naroualis ότι αργεί κάπως να αρχίσει, για κείμενο τέτοιας έκτασης, αλλά σε σχέση με άλλα σου είναι πιο γρήγορο. Κάποιες φράσεις μού χτύπησαν σαν κάπως αφύσικες, αλλά δεν είναι τίποτα.

Πάρα πολύ ωραία η παρομοίωση του συννεφιασμένου ουρανού της Θεσσαλονίκης με "τεράστιο κομμάτι βαμβάκι βουτηγμένο στο χλωροφόρμιο", που μουδιάζει τους πάντες - πολύ πρωτότυπο.

Συμφωνώ με την αλλαγή του ονόματος από "Αγγέλα" σε "Αγγελική", αν κατάλαβα καλά από τα σχόλια στο παρόν τόπικ.

Θα ήθελα να μάθω αν πέθανε τελικά εκείνη η μαχαιρωμένη φοιτήτρια - υποθέτω πως ναι.

Τρομερή η σκηνή που

καταλαβαίνουμε τι έχουν πάθει τα μάτια του κάτω από τον επίδεσμο. Θα έλεγα ότι αυτό είναι χειρότερο από το λόγο για τον οποίο το έκανε, αλλά ξέρω ότι όλα αυτά, τα οράματα, οι παραισθήσεις, οι εφιάλτες, φαίνονται πολύ χειρότερα σε αυτόν που τα βλέπει από όσο μπορεί να μεταδώσει η περιγραφή τους σε άλλους. Θέλω να πω, με ένα όνειρο τρομάζεις χωρίς να συμβαίνει οπωσδήποτε κάτι το τρομαχτικό μέσα στο όνειρο και άντε να πείσεις μετά τους άλλους ότι είδες εφιάλτη.

 

Θα διαφωνήσω με όσους είπαν ότι του λείπει η πρωτοτυπία: εμένα δε μου έλειψε κάτι τέτοιο, δε με ενόχλησε σε αυτόν τον τομέα (και έχω διαβάσει Μπάρκερ).

 

 

Εν ολίγοις ναι, με τρόμαξες, πρωί πρωί . Με έκανες να κοιτάζω από τη μπαλκονόπορτα για να σιγουρευτώ ότι έχει ήλιο έξω. Στην υγεία σου η σοκολάτα που μόλις ήπια .