kitsos Posted May 25, 2009 Share Posted May 25, 2009 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Κώστας Είδος: Τρόμου Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων:1.196 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Η ιστορία "ονειροβατεί" και αφιερώνεται στον Παρατηρητή. Συλλέκτης_ψυ_ών.doc Edited May 26, 2009 by kitsos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted May 26, 2009 Share Posted May 26, 2009 (edited) Χαχα! Τόσο μικρό και τόσο γεμάτο! Θα έλεγα μάλλον ξερό λόγο μικρής έκτασης και όχι ακριβώς τρόμου άλλα επικής φαντασίας αλλά το ευχαριστήθηκα. Θα ήταν ίσως καλύτερα να επέκτανες λίγο το τι παίζει με τον συλλέκτη και την αναζήτηση της κοπέλας. Θα μπει στα lesser goods από εμένα. Edited May 26, 2009 by roriconfan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted May 26, 2009 Share Posted May 26, 2009 Φοβάμαι ότι άνοιξες τα χαρτιά σου πάρα πολύ γρήγορα. Από την αρχή δηλαδή. Δηλαδή, ξέρεις, το τέρας συνήθως χρειάζεται να μας τυραννήσει λίγο χρόνο μέχρι να εμφανιστεί και να μάθουμε τι είναι. Το αποτέλεσμα νομίζω ότι μοιάζει να είναι η τελευταία ενότητα του διηγήματος. Στο μυαλό μου να καταλάβεις, το διήγημα έχει τουλάχιστον άλλες 2000 λέξεις που αφορούν στο παρελθόν στο χωριό, εξαφανίσεις ανθρώπων, όλα αυτά τα γνωστά και αγαπημένα μέχρι να μάθουμε περί τίνος πρόκειται. Έτσι θα μπορούσες να εκμεταλλευτείς και περισσότερο την πολύ ωραία επιλογή των τσιγγάνων για πρωταγωνιστές και να χτίσεις λίγο πάνω στους χαρακτήρες και στην ατμόσφαιρα. Και μετά, ναι, θα το έκλεινες με τον τρόπο που μας παρουσίασες και με το πολύ ωραίο σαρδόνιο φινάλε που διάλεξες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 26, 2009 Share Posted May 26, 2009 Δυνατή, περιγραφική αφήγηση, ενδιαφέρουσα ηρωίδα, αδύναμη παρουσίαση του creature της ιστορίας. Η εξασφάλιση του ξορκιού από την γριά γυναίκα γίνεται «εκτός πλάνου» και άρα η ανατροπή στο τέλος χάνει την οξύτητα της. Γενικά το διήγημα τρέχει πολύ για να προλάβει να το αισθανθεί ο αναγνώστης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βρασίδας Posted May 28, 2009 Share Posted May 28, 2009 Εξαιρετικο, λυπηθηκα που το τελειωσες τοσο ... γρηγορα. Νομιζω μπορουσες λιγο παραπανω. Ετσι δηλαδη μου αφησε ενα...ανικανοποιητο , ενα "γαμωτο γιατι τελειωσε;" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted May 28, 2009 Share Posted May 28, 2009 Μου αρέσει που με λίγες απλές λέξεις περιγράφεις τόσο ζωντανά πρόσωπα και τοπία. Μου αρέσει που είναι σύντομο και περιεκτικό, ξεκούραστο. Θέλω να πω κάτι, έτσι για να γίνω σπαστική: Σ' αυτή τη φράση ξενέρωσα «Άνοιξε τα μάτια σου που να σε πάρει!» Ενώ με είχες πείσει ότι η πρωταγωνίστρια είναι ζωντανή, εδώ μου το πήρες πίσω. Αν σκεφτείς τι λέμε σε τέτοιες καταστάσεις, σίγουρα δεν θα βρεις ένα "να πάρει" μέσα στη φράση. Τουλάχιστον όχι στην Ελλάδα, όχι από Έλληνα. Και για το τέλος, έχω να πω ότι δεν μου άρεσε. Καταλαβαίνω την πρόθεσή σου, αλλά σε 'μένα δεν λειτούργησε πολύ καλά. Ίσως δεν ήταν αρκετή μια τόσο σύντομη αναφορά στη γρια ξεδοντιάρα μάγισσα που της είπε το ξόρκι σε προηγούμενη παράγραφο. Δηλαδή, ίσως ήθελε λίγο πιο συμπαγή βάση για να ακουμπήσει επάνω της το φινάλε. ( Τι λέω πρωί-πρωί;) Πάντως, δεν ένιωσα την έκπληξη ή την ειρωνία που έπρεπε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
greenmist Posted May 28, 2009 Share Posted May 28, 2009 Έστησες ένα πολύ καλό σκηνικό, διάλεξες χαρακτήρες που παραδοσιακά ταιριάζουν με τέτοιες ιστορίες, δημιούργησες έναν πολύ καλό μύθο γύρω από το σκοτάδι. Βιάστηκες, όμως, να μας "βάλεις" να αντιμετωπίσουμε τον "συλλέκτη"! Πιστεύω, ότι η ιστορία ήθελε περισσότερες σκηνές, ήθελε ανάπτυξη πλοκής, γιατί κατά τα άλλα δεν της λείπει τίποτα. Πολύ καλή αφήγηση, ζωντανές εικόνες και μου άρεσε η κατάληξη, η οποία θα ήθελα να έρθει πιο αργά και μέσα από περισσότερη περιπέτεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 28, 2009 Share Posted May 28, 2009 Το σκηνικό μού άρεσε, το θέμα είναι σαφώς ενδιαφέρον, αλλά η ιστορία μου έπεσε κάπως λίγη. Κάτι της έλλειπε, ίσως τελείωσε βιαστικά, ίσως η οπτική γωνία να μην ήταν απόλυτα σαφής - σίγουρα με λίγες κουβέντες παραπάνω θα μπορούσε να γίνει πολύ πιο άρτια. Πάντως, δεν έχω παράπονο στην πρωτοτυπία της αντιμετώπισης του θέματος του σκοταδιού. Ήταν μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Επίσης μου άρεσε πολύ ο τίτλος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted May 29, 2009 Share Posted May 29, 2009 Θα ορκιζόμουν ότι έχω δει μια ταινία με αυτόν τον τίτλο! Ας πάρουμε τα πράγματα ανάποδα. Για το μέγεθός της ήταν μια πληρέστατη ιστορία. Είχε σκιές και σκοτάδι, είχε ξόρκια, τσιγγάνους και εκδίκηση. Ναι, χρειαζόταν να πεις λίγα παραπάνω για τη μάγισσα (π.χ. ότι παιδεύτηκε πολύ για να την πείσει να της δώσει το ξόρκι) αλλά για μένα δούλεψε κι έτσι. Μια μόνο απορία: γιατί γυναίκα πρωταγωνίστρια; Δε λέω και μένα μου αρέσει, αλλά δε φάνηκε να εκμεταλλεύεσαι τη δυνατότητα του φύλου της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted May 29, 2009 Share Posted May 29, 2009 Εχμ, δεν κατάλαβα την εξής απορία σου, 4: [...] γιατί γυναίκα πρωταγωνίστρια; Δε λέω και μένα μου αρέσει, αλλά δε φάνηκε να εκμεταλλεύεσαι τη δυνατότητα του φύλου της. Θα ρωτάγαμε ποτέ το αντίστροφο; "Γιατί άντρας πρωταγωνιστής; Δεν φάνηκε να εκμεταλλεύεσαι τη δυνατότητα του φύλου του." Μάλλον όχι. Νομίζω ότι αυτό σημαίνει ότι: α) Το γυναίκειο φύλο έχει, δραματουργικά τουλάχιστον, κάποιες "επιπλέον δυνατότητες" ή β) Ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας "πρέπει"/συνηθίζεται by default να είναι άντρας. Διαφωνώ και με τα δύο, αλλά δεν επεκτείνομαι για να μη βγω (τελείως) off-topic. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted May 29, 2009 Share Posted May 29, 2009 Δήλωση: Τα τέρατα είναι δύσκολα. Και είναι δύσκολα γιατί έχουμε διαβάσει πολλά και τα γνωρίζουμε. Δεν είμαι πάρα πολύ σίγουρη πως κολλάει ακριβώς εδώ η δήλωση, είναι γενικότερη μάλλον αλλά κι ένας τρόπος για να σου πω που θα προτιμούσα ίσως να έχεις δώσει το βάρος. Έχεις ένα πολύ ωραίο τέρας, αλλά κινούμενο στην ιστορία σου ζει στο φως της μέρας και δεν το φοβάμαι. Μου αρέσει όμως ο μύθος, μου αρέσει σαφέστατα το τέλος και μου αρέσει η υπόνοια ότι οι τσιγγάνοι βλέπουν κάτι παραπάνω από μας τους άλλους που έχουμε τόπο σταθερό. Συνολικά: θεωρώ πως θα γίνει μια όμορφη ιστορία όταν την ξαναπιάσεις γιατί έχει μύθο, δυνατό και καλό. Τρομομεζούρα: Χμμμ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted May 29, 2009 Share Posted May 29, 2009 Εχμ, δεν κατάλαβα την εξής απορία σου, 4:Θα ρωτάγαμε ποτέ το αντίστροφο; "Γιατί άντρας πρωταγωνιστής; Δεν φάνηκε να εκμεταλλεύεσαι τη δυνατότητα του φύλου του." Μάλλον όχι. Νομίζω ότι αυτό σημαίνει ότι: α) Το γυναίκειο φύλο έχει, δραματουργικά τουλάχιστον, κάποιες "επιπλέον δυνατότητες" ή β) Ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας "πρέπει"/συνηθίζεται by default να είναι άντρας. Διαφωνώ και με τα δύο, αλλά δεν επεκτείνομαι για να μη βγω (τελείως) off-topic. Θα απαντήσω εδώ, μια και νομίζω ότι δεν έγινε κατανοητή η απορία μου και το (έμμεσο) σχόλιό μου. Ας πάρω αντίστροφα τις ερωτήσεις. β) όχι πρέπει, αλλά ναι, συνηθίζεται. Είναι το πιο συχνό. α) όχι επιπλέον. Διαφορετικές. Και εξηγώ: Το τέρας σκότωσε τον πατέρα του πρωταγωνιστή και αυτός σώθηκε από τη μητέρα του. Στη συνέχεια ο πρωταγωνιστής το έταξε στη ζωή του να βρει το τέρας που σκότωσε τον πατέρα του (και άλλους πολλούς). Το ξόρκι το πήρε από μια γριά μάγισσα -θηλυκή. Ερώτηση: τι φύλο, λοιπόν, πρέπει να έχει ο πρωταγωνιστής ώστε να εξυπηρετείται περισσότερο δραματουργικά η ιστορία; Πώς αλληλεπιδρά το φύλο του πρωταγωνιστή με την κουλτούρα όπου μεγάλωσε (τσιγγάνικη οικογένεια) ή με την κουλτούρα του αναγνώστη, ώστε να δώσει μεγαλύτερο βάθος στην ιστορία; Ήταν ο γιος που σαν παλληκάρι εκδικήθηκε τον πατέρα του, όπως ήταν "ηθικό του χρέος"; (ακόμα κι αν δεν ήθελε). Ήταν κόρη που αγαπούσε τον πατέρα της; (σύμπλεγμα Ηλέκτρας) Μήπως η μάγισσα (έκανε πως) ερωτεύτηκε τον μορφονιό και του έδωσε το ξόρκι; Οι δυνατότητες είναι άπειρες. Τα δύο φύλα είναι (και αντιμετωπίζονται ως) διαφορετικά. Γι' αυτό και αναρωτιέμαι σε τι (αν) εξυπηρετούσε η συγκεκριμένη επιλογή στο διήγημα αυτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted May 29, 2009 Share Posted May 29, 2009 Θα απαντήσω εδώ, μια και νομίζω ότι δεν έγινε κατανοητή η απορία μου και το (έμμεσο) σχόλιό μου. Ας πάρω αντίστροφα τις ερωτήσεις. β) όχι πρέπει, αλλά ναι, συνηθίζεται. Είναι το πιο συχνό. OK, πολύ πιο σαφές τώρα. Ίσως φταίω κι εγώ που θεώρησα κάπως αβασάνιστα ότι η απορία ήταν γενικότερη και όχι απαραίτητα επικεντρωμένη στο διήγημα. Πάντως ήταν μια καλή ευκαιρία για να αναδειχτεί, μεταξύ άλλων, και αυτό το (β) παραπάνω το οποίο νομίζω προκύπτει από... off-topic. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted May 30, 2009 Author Share Posted May 30, 2009 Θα ορκιζόμουν ότι έχω δει μια ταινία με αυτόν τον τίτλο! Συλλέκτης οστών (The Bone Collector) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted May 30, 2009 Share Posted May 30, 2009 Μια πεντανόστιμη μπουκιά έρεβους Μου άρεσε. Πολύ. Αλλά ήταν μικρό, είχε τοοοοοσες δυνατότητες... Υ.Γ. Τέλος, όποτε ακούω για γριές μάγισσες να δίνουν ξόρκια, σκέφτομαι την γάτα-μάγισσα του Constantinos, στην ιστορία του με τον γάτο για τον διαγωνισμό τραγουδιού, να νιαουρίζει χαιρέκακα. Τρελό κόλλημα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted May 31, 2009 Share Posted May 31, 2009 Χμμ! (δανείζομαι τὴν ἔκφραση τῆς Nienor). Στρωτὴ ἱστορία, ἄψογη χρήση τῆς γλώσσας, γοργὸς ρυθμὸς καὶ εὔκολη ροὴ στὴν ἀνάγνωση. Τεχνικά, δηλαδή, ἄρτιο. Λείπει ὅμως τὸ συναίσθημα, αὐτὸ ποὺ θὰ μᾶς κάνει νὰ τρομάξουμε. Καὶ γιὰ νὰ πετύχει αὐτό, χρειάζεται ἀνάπτυξη στὸν βασικὸ χαρακτήρα, στὶς ἀντιδράσεις του, στὸ πῶς βιώνει τὸν τρόμο. Ἐκεῖ νομίζω ὅτι χωλαίνει τὸ διήγημα κι ὄχι στὴν πλοκή. Εἶναι φανερὴ ἡ εὐκολία σου νὰ ἀφηγεῖσαι παράξενες ἱστορίες, γι' αὐτὸ περιμένω μιὰ ἐπεξεργασία τοῦ συγκεκριμένου κειμένου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted May 31, 2009 Share Posted May 31, 2009 Ίσως δεν ήταν αρκετή μια τόσο σύντομη αναφορά στη γρια ξεδοντιάρα μάγισσα που της είπε το ξόρκι σε προηγούμενη παράγραφο. Το σκηνικό μού άρεσε, το θέμα είναι σαφώς ενδιαφέρον, αλλά η ιστορία μου έπεσε κάπως λίγη. Μάλλον, αυτά τα δύο σχόλια είναι και αυτά που θα έκανα και εγώ. Σε συνάρτηση με τα προηγούμενα, πιστεύω ότι η κεντρική ιδέα, αν και γνώριμη, ωστόσο δίνει πολλές δυνατότητες και, μάλιστα, νομίζω ότι μπορεί να στηρίξει πολύ μεγαλύτερη ανάπτυξη από αυτήν που παρουσιάζεται στο "Συλλέκτη Ψυχών". Γιατί να τρέξουμε; Αφού μπορούμε να πάμε με το πάσο μας. Αυτό, πραγματικά θα έκανε τη διαδρομή πολύ δυσάρεστη (δηλαδή ευχάριστη ). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alchemist Posted June 1, 2009 Share Posted June 1, 2009 Το κείμενό σου είναι πολύ καλό, είναι όμως τόσο μικρό, που θέλοντας και μη αφήνει νοηματικά κενά, όπως για παράδειγμα ποια είναι η ιδιότητα του συλλέκτη και για ποιο λόγο υπάρχει. Πιστεύω ότι αν δούλευες λίγο εκτενέστερα τη βασική σου ιδέα θα πετύχαινες κάτι πολύ καλύτερο. Κατά τα άλλα η γλώσσα που χρησιμοποιείς είναι εξαιρετική και η διάρθρωση του κειμένου σου αρτιότατη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted June 2, 2009 Share Posted June 2, 2009 Γενική εικόνα: Ελλιπής. Τι μου άρεσε: Το τσιγάρο της Κάτιας Τι δε μου άρεσε: Καλέ, γιατί τόσα στιλιζαρισμένα κλισέ; Οι τσιγγάνοι, η σκιά που πίνει τις ψυχές, το πάρκο το ηλιοβασίλεμα, το ζευγάρι, η γριά ξεδοντιάρα τσιγγάνα; Και γιατί τόση βιασύνη; Χωράει κι απαιτεί, για την ομαλή μας εισαγωγή στο μύθο, τουλάχιστον 1000 λέξεις ακόμη. Δεν ξέρω, με στεναχώρησε αυτό το κείμενο. Αν θες μπορώ να το κοιτάξω λέξη-λέξη και στα στείλω σε πμ, γιατί αλλιώς δε θα καταφέρω να σου δώσω ακριβώς τι έχω στο μυαλό μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted June 2, 2009 Author Share Posted June 2, 2009 Καλέ, γιατί τόσα στιλιζαρισμένα κλισέ; Μα ακόμα δεν έχεις καταλάβει πόσο πολύ λατρεύω τα κλισέ; Είναι το χόμπι μου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted June 4, 2009 Share Posted June 4, 2009 Δεν κατάφερε να με βάλει στην υπόθεση. Έφταιγε η ξερή παράθεση γεγονότων σαν την περίληψη μιας ιδέας κι όχι την υλοποίηση της. Δεν κατάφερα να νιώσω καθόλου τον αγώνα της ηρωίδας. Η αφήγηση ήταν πολύ βιαστική και η ανατροπή στο τέλος απλά κακή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.