Nihilio Posted June 16, 2009 Share Posted June 16, 2009 Αφορμή για αυτό το θέμα αποτέλεσαν δύο δουλειές που διάβασα πρόσφατα. Η μία είναι το Graphic Novel Neighbourhood από τις εκδόσεις 9η Διάσταση. Ήταν η πρώτη δουλειά που έκανε ο δημιουργός του και, κατά τη γνώμη μου, φαινόταν τόσο στο σχέδιο όσο και στο σενάριο γιατί, ενώ είχε ενδιαφέρον ως προσπάθεια, είχε και πολλές αδυναμίες που στερούσαν από το τελικό αποτέλεσμα. Ο ίδιος ο εκδότης έχει παραδεχτεί ότι ήταν σε επίπεδο εκδόσιμο αλλά με επιφυλάξεις, αλλά, επειδή του άρεσε η δουλειά που ετοίμαζε εκείνη την περίοδο ο δημιουργός, δέχτηκε να εκδόσει αυτό που ήταν έτοιμο. Η άλλη ήταν η διαβόητη Πύλη του Μ. Κουτσούκου που είναι μυθιστόρημα Επικού Φάνταζυ που είχε γραφεί από τον συγγραφέα όταν ήταν 16 ετών και εκδόθηκε από τις εκδόσεις Λιβάνης. Το αποτέλεσμα ήταν... σα να το έχει γράψει 16-χρονο παιδί βασικά. "Καλά όλα αυτά," θα μου πείτε, "αλλά εμείς που κολλάμε;" Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι είστε ένας συγγραφέας που έχετε ένα μετριότατο χειρόγραφο στα χέρια σας (και το γνωρίζετε) και ένας εκδότης σας πει να το εκδόσει έτσι όπως είναι. Θα δεχόσασταν ναι ή όχι; Γιατί; Τι θετικά θα είχε για εσάς και τι αρνητικά; Γενικά θεωρείτε σωστό να εκδίδεται κάποιος που να μην είναι ακόμα όσο καλός θα έπρεπε για να βγάλει ένα αξιοπρεπές βιβλίο; Τι κοιτάτε, αρχίστε να απαντάτε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted June 16, 2009 Share Posted June 16, 2009 Σίγουρα όχι για τον βασικό λόγο πως ένα μέτριο κείμενο θα έχει μονάχα αρνητικές συνέπειες. Όμως αλήθεια πόσοι είναι αυτοί που πραγματικά στέλνουν ένα κείμενο τους πιστεύοντας πως είναι μέτριο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 16, 2009 Author Share Posted June 16, 2009 (edited) Σίγουρα όχι για τον βασικό λόγο πως ένα μέτριο κείμενο θα έχει μονάχα αρνητικές συνέπειες.Όμως αλήθεια πόσοι είναι αυτοί που πραγματικά στέλνουν ένα κείμενο τους πιστεύοντας πως είναι μέτριο; Αρνητικές συνέπειες; Για εξήγησε λίγο περισσότερο. Πχ, το ίδιο είναι να πεις "Το ηλιοβασίλεμα στην Ατλαντίδα αυτού του παλικαριού που είχε βγάλει πριν κάτι χρόνια το βιβλίο του ο Λιβάνης; Έμαθε άραγε τίποτα από τότε;" και το ίδιο το "Ποιος είναι αυτός ο τυπάς ρε παιδιά; Κουτσούκος; Τι όνομα είναι αυτό;" (για να το κολλήσουμε στο παράδειγμα του αρχικού ποστ) Η αναγνωρισιμότητα από το πρώτο βιβλίο σίγουρα κάπως μετράει. Κι ας ήταν άσχημο το πρώτο, σε τελική πρώτο ήταν, άσε που σε κάποιους θα άρεσε κιόλας και θα θέλουν το δεύτερο. Επίσης, το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να μπεις στις εκδόσεις. Μετά, αν το επόμενο βιβλίο σου είναι καλύτερο, θα πας με άλλον αέρα σε εκδότη να σου το βγάλει, αφού ήδη έχεις ένα στα ράφια και άρα και κάποιο κοινό έτοιμο, οπότε δε χρειάζεται να σε διαφημίζει/προωθεί πάλι από την αρχή. Άσε που και μόνο ότι κάποιος δέχτηκε να σε βγάλει λειτουργεί ως ασφάλεια, αφού σκέφτεται ότι "για να τον έβγαλε ο Τάσος κάτι θα λέει το παλικάρι..." Οπότε χρειάζεται λίγο παραπάνω ζύγιασμα η άποψή σου για τις αρνητικές συνέπειες. (Για το δεύτερο σκέλος, μιλάμε πάντα υποθετικά. Αν είμασταν στη θέση κάποιου άλλου, που δεν είναι συγγραφική μεγαλοφυία σαν κι εμάς και δεν έχει γράψει το αριστούργημα που εμείς έχουμε έτοιμο αλλά μας τρώνε τα άτιμα τα κυκλώματα ;) ) Edited June 16, 2009 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 Που το πρόβλημα; Αν του εκδόσανε μια μέτρια δουλειά, του κάνανε σεφτέ. Φυσικά δε θα τα πάει όσο καλά θα ήθελε και σίγουρα μπορεί κάποιοι να είναι διστακτικοί αν εκδόσει κι άλλη δουλειά. Αλλά αφού κατάφερε να εκδόσει μέτριο έργο, μπράβο του! Θα έχουνε να γκρινιάζουνε και οι λοιποί που πιστεύουν ότι γράφουν καλύτερα. Ακόμα και τα μέτρια διηγήματά φυσικά πρέπει να περνάνε πρώτα από ορθογραφικό, συντακτικό και εννοιολογικό έλεγχο πριν εκδοθούνε. Μη διαβάζουμε και βατράχια αν μπορεί να σωθεί κάτι... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 Στο δικό μου μυαλό το σύστημα δουλεύει ως εξής. Αν εκδοθεί ένα μέτριο βιβλίο (σε πολλές περιπτώσεις ακόμα κι αν εκδοθεί ένα καλό βιβλίο με άλλα μειονεκτήματα όπως μηδενική προώθηση/κακή διανομή/κακό εξώφυλλο κ.λ.π.) η κακή αναγνωρισιμότητα θα είναι χειρότερη ακόμα και από την καθόλου αναγνωρισιμότητα. Το παράδειγμα που ανέφερες προϋποθέτει πως θα πας σε άλλον εκδότη από τον πρώτο που σ' εμπιστεύτηκε. Σ' αυτή τη περίπτωση πιστεύω πως στον επόμενο εκδότη το σκεπτικό του θα είναι κάτι του στυλ "εδώ το πρώτο που έβγαλε ο Τάσος και τα έχει ακόμα απούλητα στις αποθήκες, τι να το κάνω εγώ το παλλικάρι;" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 Προσωπικά, δεν θα το έκανα. Το αντιμετωπίζω που και που με artwork δουλειές, οπού ξέρω ότι μπορώ να παραδώσω μια μέτρια δουλειά και κανείς δεν θα πει τίποτα. Αλλά κάθε φορά που το κάνεις σπαταλάς μια ευκαιρία να δείξεις τον καλύτερο εαυτό σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 Έκδωσέ το, και άμα θέλει κανένα ρετουσάρισμα, αλλάζεις ονόματα και καταστάσεις, και το ξαναβγάζεις καλύτερο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sileon Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 Συμφωνώ με το να μην εκδοθεί. Αν δεν ικανοποιεί εμένα το εργο μου τότε σε τι αποσκοπεί η κυκλοφορία του στο εμπόριο; Θα το έκανα μόνο σε περίπτωση που ήμουν διάσημος συγγραφέας, στα όρια της χρεοκοπίας και ήξερα πως θα αποτελούσε μια απέλπιδα κίνηση για να βγάλω κάνα φράγκο. Αυτά από την πλευρά του ίδιου του συγγραφέα, στην περίπτωση πάντα που έχει γνώση του χαμηλού επιπέδου του ή, έστω, του μη ικανοποιητικού. Τώρα απο την πλευρά του εκδότη υποθέτω πως υπάρχει πολλές επιχειρηματικές τακτικές ικανές να στηρίξουν την έκδοση ενός, άντε "μέτριου" βιβλίου. Για το "κακό" όμως, υποθέτω απαιτούνται και άλλες συνθήκες, όπως για παράδειγμα γνωριμίες και υποχρεώσεις. Δεν ξέρω.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Amandel Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 (edited) Αφορμή για αυτό το θέμα αποτέλεσαν δύο δουλειές που διάβασα πρόσφατα.Η μία είναι το Graphic Novel Neighbourhood από τις εκδόσεις 9η Διάσταση. Ήταν η πρώτη δουλειά που έκανε ο δημιουργός του και, κατά τη γνώμη μου, φαινόταν τόσο στο σχέδιο όσο και στο σενάριο γιατί, ενώ είχε ενδιαφέρον ως προσπάθεια, είχε και πολλές αδυναμίες που στερούσαν από το τελικό αποτέλεσμα. Ο ίδιος ο εκδότης έχει παραδεχτεί ότι ήταν σε επίπεδο εκδόσιμο αλλά με επιφυλάξεις, αλλά, επειδή του άρεσε η δουλειά που ετοίμαζε εκείνη την περίοδο ο δημιουργός, δέχτηκε να εκδόσει αυτό που ήταν έτοιμο. Η άλλη ήταν η διαβόητη Πύλη του Μ. Κουτσούκου που είναι μυθιστόρημα Επικού Φάνταζυ που είχε γραφεί από τον συγγραφέα όταν ήταν 16 ετών και εκδόθηκε από τις εκδόσεις Λιβάνης. Το αποτέλεσμα ήταν... σα να το έχει γράψει 16-χρονο παιδί βασικά. "Καλά όλα αυτά," θα μου πείτε, "αλλά εμείς που κολλάμε;" Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι είστε ένας συγγραφέας που έχετε ένα μετριότατο χειρόγραφο στα χέρια σας (και το γνωρίζετε) και ένας εκδότης σας πει να το εκδόσει έτσι όπως είναι. Θα δεχόσασταν ναι ή όχι; Γιατί; Τι θετικά θα είχε για εσάς και τι αρνητικά; Γενικά θεωρείτε σωστό να εκδίδεται κάποιος που να μην είναι ακόμα όσο καλός θα έπρεπε για να βγάλει ένα αξιοπρεπές βιβλίο; Τι κοιτάτε, αρχίστε να απαντάτε! Κοίτα. Κανένας εκδότης δε σκέφτεται απολύτως ρομαντικά. Για να δεχθεί να το εκδώσει πάει να πει ότι κάποιο θετικό θα έχει δει ώστε να τον ωθήσει να δώσει τα χρήματα για να γίνει η έκδοση. Είτε κάποιο άγουρο/raw ταλέντο που θα έχει απήχηση σε μια σεβαστή μερίδα του αναγνωστικού κοινού, είτε ένα θέμα το οποίο μπορεί να πιάσει τα λεφτά του. Πιστεύω ότι με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα και το πόσο δύσκολα σου δίνεται η ευκαιρία να εκδόσεις κάτι, λίγοι θα ήταν εκείνοι που θα έλεγαν όχι, είτε το παραδέχονται είτε όχι. Και αν είναι η μοναδική ευκαιρία που θα τους δοθεί να εκδώσουν ποτέ? Όταν έδινα Sorbonne I ή ΙΙ στα Γαλλικά (δε θυμάμαι ποιο από τα 2 ακριβώς) είχαμε ένα βιβλίο το Bonjour Tristesse, όπου αυτή που το έγραψε ήταν μόλις 18 χρονών, το κείμενο ήταν τελείως άγουρο και τέτχοια και το ένα από τα θέματα που συζητάγαμε ήταν το κατά πόσο έπρεπε να εκδοθεί αυτό το πράγμα γιατί της είχαν πει ακριβώς τα ίδια πράγματα. Και μάλιστα στα μέσα του αιώνα που ήταν πιο συντηρητικά τα πράγματα για μια 18χρονη κοπελίτσα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι παρόλα τα αρνητικά και τα θετικά σχόλια, τις αντιδράσεις και τις επικρίσεις, έγινε γνωστή συγγραφέας και το πρώτο της βιβλίο ποτέ δεν έμεινε ως κάτι αρνητικό στην ιστορία, παρά ως μια πρώιμη δουλειά της. http://en.wikipedia.org/wiki/Bonjour_Tristesse Edited June 17, 2009 by Amandel Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 17, 2009 Author Share Posted June 17, 2009 Λέω για "μέτριο" και όχι για "κακό", αλλά υποθέτω ότι, για να αντέξει κάποιο βιβλίο στην αγορά θα πρέπει να είναι "καλό" Προσωπικά κι εγώ δε θα δεχόμουν (μου έχει συμβεί κάτι παρόμοιο στο παρελθόν με μικρό εκδότη), αφού πιστεύω ότι ένα δυνατό πρώτο βιβλίο μπορεί να δημιουργήσει ένα κοινό και για τα επόμενα και, ίσως, για κάποια καλύτερη πρόταση. Από την άλλη βέβαια, όπως είπα και πιο πάνω, σε έναν χώρο που είναι τόσο δύσκολο να μπεις, όπως αυτός των εκδόσεων, κάποιες ευκαιρίες δεν πρέπει να πηγαίνουν χαμένες. Κοινώς, αν την πρόταση μου την είχε κάνει κάποιος εκδότης με ευρεία διανομή θα το σκεφτόμουν πολύ πιο σοβαρά για το αν θα αρνιόμουν τη συμφωνία ή όχι (αν και τείνω προς την άρνηση, αλλά θα το έκανα με βαριά καρδιά) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 Το θέμα είναι ότι αν ένας συγγραφέας αποφασίσει να στείλει δουλειά του σε μια εκδοτική, τότε μάλλον αντιλαμβάνεται το έργο του ως άξιο προς έκδοση έτσι κι αλλιώς. Αυτό αποκλείει την πιθανότητα να το θεωρεί μετριότατο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και το παντοδύναμο υποκειμενικό φίλτρο, που αρκετά συχνά σε κάνει να νιώθεις ότι η ιστορία είναι καλή , ενώ υπάρχει και αυτό το καταραμένο "εγωϊστικό γονίδιο", που σε "προστατεύει" από το να πιστεύεις ότι αυτό που κάνεις είναι χάλι μαύρο. Τούτο το τελευταίο είναι, προφανώς, η μεγαλύτερη απάτη του συγγραφέα (και όχι μόνο ε;). Τώρα, να σου πω, αν τελικά εγώ έστελνα κάτι που θεωρούσα μέτριο και αυτοί μου απαντούσαν "οκ, το βγάζουμε και μάλιστα όπως είναι", μου φαίνεται πως περισσότερο θα ψηνόμουν ότι αυτό που έγραψα είναι καλύτερο απ' όσο πίστευα, παρά ότι οι τύποι είναι άσχετοι. Το δέλεαρ είναι μεγάλο άλλωστε και φαντάζει εύκολο να υποκύψεις στον πειρασμό. Οπωσδήποτε, δε γνωρίζω πόσο δυνατός θα ήμουν στο να τους πω "όχι αφήστε το καλύτερα". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Amandel Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 Λέω για "μέτριο" και όχι για "κακό", αλλά υποθέτω ότι, για να αντέξει κάποιο βιβλίο στην αγορά θα πρέπει να είναι "καλό" Προσωπικά κι εγώ δε θα δεχόμουν (μου έχει συμβεί κάτι παρόμοιο στο παρελθόν με μικρό εκδότη), αφού πιστεύω ότι ένα δυνατό πρώτο βιβλίο μπορεί να δημιουργήσει ένα κοινό και για τα επόμενα και, ίσως, για κάποια καλύτερη πρόταση. Από την άλλη βέβαια, όπως είπα και πιο πάνω, σε έναν χώρο που είναι τόσο δύσκολο να μπεις, όπως αυτός των εκδόσεων, κάποιες ευκαιρίες δεν πρέπει να πηγαίνουν χαμένες. Κοινώς, αν την πρόταση μου την είχε κάνει κάποιος εκδότης με ευρεία διανομή θα το σκεφτόμουν πολύ πιο σοβαρά για το αν θα αρνιόμουν τη συμφωνία ή όχι (αν και τείνω προς την άρνηση, αλλά θα το έκανα με βαριά καρδιά) Ρε συ Μιχάλη, νταξ το πιο ηθικά σωστό είναι να μη δεχθείς αν δεν νιώθεις έτοιμος ή αν πιστεύεις ότι μπορείς και καλύτερα. Αλλά απάντα μου στο εξής. Αν δεν έχεις ποτέ την ευκαιρία ξανά να εκδόσεις, δεν θα κοπανάς το κεφάλι σου ή δεν θα λες ΑΝ είχα εκδώσει τότε ποιος ξέρει τι θα γινόταν? Θες να μου πεις ότι δεν θα το μετάνιωνες ποτέ ποτέ ποτε? Το θέμα είναι ότι αν ένας συγγραφέας αποφασίσει να στείλει δουλειά του σε μια εκδοτική, τότε μάλλον αντιλαμβάνεται το έργο του ως άξιο προς έκδοση έτσι κι αλλιώς. Αυτό αποκλείει την πιθανότητα να το θεωρεί μετριότατο. Επίσης πιάνω την ευκαιρία να πω το εξής. Ποιος συγγραφέας ρε πιστεύει ότι το έργο του είναι τέλειο όταν το τελειώνει? Υπάρχει κανένας τέτοιος? Να πεις ότι δεν είναι καλό ή μέτριο σίγουρα. Αλλά υπάρχει κανένας που ξεκινάει με την λογική ότι αυτό που έγραψε είναι τέλειο και αψεγάδιαστο? 'Αρα έχει ένα δείκτη που γράφει πάνω του ότι είναι αρκετά ώριμο και πρέπει να εκδοθεί ή όχι? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 17, 2009 Author Share Posted June 17, 2009 Ρε συ Μιχάλη, νταξ το πιο ηθικά σωστό είναι να μη δεχθείς αν δεν νιώθεις έτοιμος ή αν πιστεύεις ότι μπορείς και καλύτερα. Αλλά απάντα μου στο εξής. Αν δεν έχεις ποτέ την ευκαιρία ξανά να εκδόσεις, δεν θα κοπανάς το κεφάλι σου ή δεν θα λες ΑΝ είχα εκδώσει τότε ποιος ξέρει τι θα γινόταν? Θες να μου πεις ότι δεν θα το μετάνιωνες ποτέ ποτέ ποτε? Φυσικά και θα το μετάνιωνα, και σε αυτό στηρίζω όλη μου την επιχειρηματολογία ρε Βίκυ. Και δε μίλησα για "ηθικά σωστό", μίλησα για "συμφέρον" που επίσης το αιτιολόγησα. Μη μου βάζεις λόγια που δεν είπα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Amandel Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 Φυσικά και θα το μετάνιωνα, και σε αυτό στηρίζω όλη μου την επιχειρηματολογία ρε Βίκυ. Και δε μίλησα για "ηθικά σωστό", μίλησα για "συμφέρον" που επίσης το αιτιολόγησα. Μη μου βάζεις λόγια που δεν είπα. Καλά ντε μη βαράς Να διευκρινίσω ότι το ηθικά σωστό για το οποίο έγραψα αναφερόταν ως αναγνώστης στο ερώτημα που έθεσες παρακάτω Γενικά θεωρείτε σωστό να εκδίδεται κάποιος που να μην είναι ακόμα όσο καλός θα έπρεπε για να βγάλει ένα αξιοπρεπές βιβλίο; *Τιγάνι! ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 Επίσης πιάνω την ευκαιρία να πω το εξής. Ποιος συγγραφέας ρε πιστεύει ότι το έργο του είναι τέλειο όταν το τελειώνει? Υπάρχει κανένας τέτοιος?Να πεις ότι δεν είναι καλό ή μέτριο σίγουρα. Αλλά υπάρχει κανένας που ξεκινάει με την λογική ότι αυτό που έγραψε είναι τέλειο και αψεγάδιαστο? 'Αρα έχει ένα δείκτη που γράφει πάνω του ότι είναι αρκετά ώριμο και πρέπει να εκδοθεί ή όχι? Προφανώς δεν υπάρχει κανείς που να χαρακτηρίζει το έργο του τέλειο, αλλά υποθέτω πως συμφωνούμε ότι αυτό είναι άσχετο από το αν πιστεύει ότι αξίζει έκδοσης (αλλιώς το 99.99% των βιβλίων που διαβάζουμε θα έπρεπε να μην εκδίδονται). Με αφορμή τα τελευταία λόγια σου (και επειδή αν υπάρχει τέτοιος δείκτης ωριμότητας της ιστορίας, εγώ δεν ξέρω που βρίσκεται), σκέφτομαι ότι η αποστολή στην εκδοτική και η έκδοση, ίσως είναι στοιχεία εντελώς ανεξάρτητα από τη διαδικασία της συγγραφής και της αξιολόγησης της ιστορίας από τον ίδιο το δημιουργό της (με την προυπόθεση ότι δεν έχει γράψει κάτι τελείως άθλιο). Χμμ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 Ε, δεκατετράχρονε, έχω λεφτά για πέταμα και δέχομαι να εκδόσω ότι μετριότητα μου φέρεις. Τι λες; Πιθανή απάντηση Α: Όχι! Η ιστορία μου δεν είναι τέλεια. Το ξέρω ότι ποτέ μάλλον δε θα μου ξαναδωθεί η ευκαιρία αλλά προτιμώ να μην την εκδόσω και να μείνω στην αφάνεια παρά να περάσω την εντύπωση ότι είμαι μετριότητα. Πιθανή απάντηση Β: Βέβαια! Γιατί όχι; Πότε θα μου ξαναδωθεί τέτοια ευκαιρία; Άλλωστε, οι περισσότεροι θα προσέχουνε μόνο το ότι κυκλοφόρισες βιβλίο και όχι πόσο καλό είναι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 17, 2009 Author Share Posted June 17, 2009 Ε, δεκατετράχρονε, έχω λεφτά για πέταμα και δέχομαι να εκδόσω ότι μετριότητα μου φέρεις. Τι λες; Πιθανή απάντηση Α: Όχι! Η ιστορία μου δεν είναι τέλεια. Το ξέρω ότι ποτέ μάλλον δε θα μου ξαναδωθεί η ευκαιρία αλλά προτιμώ να μην την εκδόσω και να μείνω στην αφάνεια παρά να περάσω την εντύπωση ότι είμαι μετριότητα. Πιθανή απάντηση Β: Βέβαια! Γιατί όχι; Πότε θα μου ξαναδωθεί τέτοια ευκαιρία; Άλλωστε, οι περισσότεροι θα προσέχουνε μόνο το ότι κυκλοφόρισες βιβλίο και όχι πόσο καλό είναι. Εσύ ποια από τις δύο απαντήσεις θα έδινες; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 Το βήτα γιατί δεν με θεωρώ μετριότητα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 Το θέμα είναι ότι αν ένας συγγραφέας αποφασίσει να στείλει δουλειά του σε μια εκδοτική, τότε μάλλον αντιλαμβάνεται το έργο του ως άξιο προς έκδοση έτσι κι αλλιώς. Αυτό αποκλείει την πιθανότητα να το θεωρεί μετριότατο. Συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με τον dagoncult. Συνήθως δεν πας να εκδώσεις κάτι που θεωρείς μετριότατο. Εκτός αν κάποιοι άλλοι σου έχουν πει ότι δεν είναι καλό (γνωστοί, άλλοι εκδότες κλπ), εσύ έχεις αρχίσει να ταλαντεύεσαι και έχεις πάει και για μια δεύτερη γνώμη. Αυτό φαίνεται πιο ρεαλιστικό, γιατί διαφορετικά είναι να αναρωτιέται κανείς πού θα έβρισκε αυτό το μέτριο έργο ο εκδότης και θα είχε και τη διάθεση να το εκδώσει. Προσωπικά θεωρώ ότι όταν εκτεθείς μ' ένα πολύ μέτριο έργο, μπορεί να έχεις εκτεθεί για μεγάλο διάστημα ανεπανόρθωτα. Σίγουρα το κοινό δεν συγχωρεί εύκολα -εδώ έχουμε διαβάσει ποστς του τύπου 'δεν διαβάζω κανέναν Έλληνα επειδή πριν ν+1 χρόνια διάβασα κάποιο και δε μου άρεσε'. Γι αυτό πιστεύω ότι αν κάποιος αισθάνεται ότι έχει ένα έργο που δεν είναι καλό, θα πρέπει να το κρατήσει διακριτικά στο συρτάρι του. (Ή να δουλέψει του σκοτωμού για να το κάνει καλύτερο). Εκτός πια και αν το να το εκδώσει είναι η τελευταία του επιθυμία. Το δέλεαρ της έκδοσης είναι φυσικά πολύ μεγάλο. Αλλά αν δεν αγαπάς πρώτα εσύ ο ίδιος τη δουλειά σου, με τι καρδιά θα κάνεις τα δέοντα για να την κάνεις γνωστή; Είναι δυνατόν εις γνώση σου να βγάλεις προς τα έξω κάτι για το οποίο ήδη αισθάνεσαι άσχημα τώρα; Δεν είναι σίγουρο ότι θα ντρέπεσαι γι αυτό αργότερα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι είστε ένας συγγραφέας που έχετε ένα μετριότατο χειρόγραφο στα χέρια σας (και το γνωρίζετε) και ένας εκδότης σας πει να το εκδόσει έτσι όπως είναι. Θα δεχόσασταν ναι ή όχι; Γιατί; Τι θετικά θα είχε για εσάς και τι αρνητικά; Γενικά θεωρείτε σωστό να εκδίδεται κάποιος που να μην είναι ακόμα όσο καλός θα έπρεπε για να βγάλει ένα αξιοπρεπές βιβλίο; Τι κοιτάτε, αρχίστε να απαντάτε! Όπως σωστά επισήμανε ο dagoncult και η Tiessa, πώς γίνεται να ξέρεις ότι έχεις ένα μετριότατο χειρόγραφο και να έρθει ο εκδότης και να σου πει "φέρτο να το εκδώσω όπως είναι;" Πριν από την ερώτηση "Θα δεχόσασταν, ναι ή όχι;" καλό θα είναι να φανταστείς τη συνθήκη. Διαφορετικά, πρόκειται για ψευδο-δίλημμα (όχι επειδή το κρίνω εγώ έτσι, αλλά επειδή, όπως και να το κάνουμε, μερικά πράγματα είναι ψευδο-διλήμματα). Εάν γνωρίζεις ότι το κείμενό σου είναι μετριότατο, πώς τότε φτάνει στα χέρια του εκδότη; Αν λύσεις αυτό το πρόβλημα, τότε μαζί του λύνονται πολλά άλλα. Αν, βέβαια, μου πεις, το πήγα στον εκδότη για να πάρω μια δεύτερη γνώμη, τότε το πράγμα αλλάζει. Ξέρεις ότι είναι μετριότατο, αλλά αυτό δεν σε εμποδίζει να δοκιμάσεις την τύχη σου (*). Αυτή όμως είναι η νίκη της μετριότητας - αυτή που σε κάνει να σκέφτεσαι "τόσα και τόσα μέτρια βιβλία εκδίδονται, γιατί όχι και το δικό μου"; -------------- (*) Διαφορετικά θα ήταν αφέλεια να πας σε εκδότη - θα μπορούσες να πας σε οποιονδήποτε άλλο από το χώρο του βιβλίου: συγγραφέα, κριτικό λογοτεχνίας, επιμελητή εκδόσεων, διορθωτή κειμένων για εκδοτικούς οίκους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 Είχα δει κάποτε μια σκηνή σε ξένη ταινία, και είχα ζηλέψει, όπου εκπρόσωπος εκδοτικού οίκου προσφέρει προκαταβολή για το έργο που έχει γράψει κοπέλα, έργο με υπόσχεση αλλά που θέλει δουλειά ακόμα. Η λογική δηλαδή ήταν πως ο εκδοτικός οίκος θα ανέθετε δικό του story editor στην συγγραφέα για να σουλουπώσουν μαζί το κείμενο προς έκδοση. Με λίγα λόγια μιλάμε για εκδοτικό οίκο αποτελούμενο από επαγγελματίες, ανθρώπους που ξέρουν να διαβάζουν και να αναγνωρίζουν το ταλέντο και τις δυνατότητες ενός συγγραφέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 έργο με υπόσχεση αλλά που θέλει δουλειά ακόμα Αυτό το είπε η κοπέλα που πήρε παραμάσχαλα το κείμενό της και πήγε πρωί-πρωί στον εκδότη, ή ο εκδότης, που έτυχε να πιάσει στα χέρια του το κείμενο; Αυτή η διαφορά στη στάση είναι το κρίσιμο σημείο, Ντίνο. Πριν να πιστέψει ο εκδότης στην αξία του κειμένου, μήπως πρώτα πρέπει να πιστεύει ο δημιουργός του; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 Αυτό το είπε η κοπέλα που πήρε παραμάσχαλα το κείμενό της και πήγε πρωί-πρωί στον εκδότη, ή ο εκδότης, που έτυχε να πιάσει στα χέρια του το κείμενο; Νομίζω πως η κοπέλα έστειλε το κείμενο στον εκδότη. Στη συνέχεια ο οίκος είπε ότι το κείμενο δεν είναι ακόμα έτοιμο αλλά το θέλουν με έξτρα δουλειά που θα γίνει με story editor. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 [σκόρπιες σκέψεις πάνω σε όλα όσα ήδη ειπώθηκαν] Η πρώτη φορά που με απασχόλησε το ζήτημα ήταν όταν διάβασα το (νεοεκδοθέν τότε) "Ο-ντέι: το φετίχ της καρδιάς" του Μιχάλη Κατράκη, από το Οξύ. Κατά τη γνώμη μου, ο συγγραφέας (γεννημένος το 1980) έχει δυνατή πένα. Και ο εδκότης τού έκανε το μεγαλύτερο κακό που μπορούσε να του κάνει: εξέδωσε το έργο του τώρα, χωρίς σημαντικές διορθώσεις. Αν τον βοηθούσαν ή έστω τον απέρριπταν, ίσως σε 3-4 χρόνια να είχαμε κάποιον που θα μπορούσε να σταθεί πλάι σε αρκετά γνωστά ονόματα του εξωτερικού. Και τώρα τι έχουμε; Ένα κείμενο συχνά εντυπωσιακό, αλλά γεμάτο σοβαρές αδυναμίες, όπως οι εντελώς χάρτινοι χαρακτήρες (τύποι ανθρώπων που ο συγγραφέας έχει δει μόνο στην τηλεόραση) κι η πλοκή με λογικά χάσματα, ενίοτε ασυνάρτητη. Και, κρίνοντας από άλλα παραδείγματα στο χώρο του ελληνικού φανταστικού, ο Κατράκης δε θα βελτιωθεί ποτέ. Γιατί κάποιος του είπε "είσαι ήδη αρκετά καλός για να βγαίνεις στα ράφια". Πώς συμβαίνει αυτό, όμως; Είναι θεωρητικό το ερώτημα του τοπικίου; Κάποιος συγγραφέας μπορεί να γνωρίσει εκδότη ή άτομα "παρά τω εκδότη" (που συχνά αποφασίζουν αντί του εκδότη) και να δεχθεί την ερώτηση "εσύ τι γράφεις; Έχεις τίποτα έτοιμο;" Αυτό είναι ένα σενάριο όχι μόνο ρεαλιστικό, αλλά και πραγματικό (διάφοροι γνωστοί, κάτοικοι Αθηνών, μού έχουν πει πως τους συνέβη). Κι εκεί μπαίνει και το δίλημμα: πετάς την ευκαιρία ή πας ότι καλύτερο έχεις, κι ας μην το θεωρείς "αρκετά καλό"; Νομίζω η συντριπτική πλειοψηφία θα ενέδιδε στον πειρασμό. Ο Ted Chiang αρνήθηκε μια υποψηφιότητα για Hugo, θεωρώντας πως το κείμενό του ήταν βιαστικά γραμμένο. Αλλά πόσους τέτοιους ανθρώπους γνωρίζετε; Που θα το έκαναν χωρίς κάποιο ύποπτο κίνητρο* και χωρίς να το μετανιώσουν; Ορισμένες απαντήσεις στο τοπίκιο μού έδωσαν την εντύπωση πως κάποιοι δεν πιστεύετε καν στην ύπαρξη τέτοιων ατόμων. Προσωπικά, είχα αποφασίσει να μην κάνω προσπάθεια να εκδωθώ, ώασπου να έχω στα χέρια μου κάτι που να το θεωρώ άξιο έκδοσης. 18 χρόνια συγγραφής, ε; Και μόλις με έπιασε η κρίση των 30, έπεσα επιπόλαιες κινήσεις (που ευτυχώς δεν βρήκαν ανταπόκριση) Άρα τι συμβαίνει; Ειδικά στο χώρο του φανταστικού, οι (περισσότεροι μη εξειδικευμένοι) εκδοτικοί οίκοι στην Ελλάδα στερούνται στελεχών με "παιδεία" στο αντικείμενο. Επιλέγουν τι θα μεταφράσουν με βάση το αν πούλησε στο εξωτερικό. Όταν αποφασίσουν να εκδόσουν εγχώριο προϊόν, νομίζω ότι κινούνται με βάση είτε α) εκ του πονηρού σκέψη να εκμεταλλευτούν το έτοιμο κοινό που μπορεί να έχει κάποιος (επειδή είναι με κάποιο τρόπο ήδη γνωστός - ακόμη και γνωστός από ένα αποτυχημένο προηγούμενο βιβλίο!) β) τι υποθέτουν (χωρίς στοιχεία ή προσωπική γνώση) πως θέλει να διαβάσει ο αναγνώστης του φανταστικού, τι φαντασιώνονται πως τον ικανοποιεί σ' ένα κείμενο. Ενδεικτικά, μια κριτική από ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό για την Πύλη που αναφέρθηκε Τα παραπάνω δε σημαίνουν πως δεν εκδίδονται και βιβλία που ξεχώρισαν με τις πραγματικές αρετές τους. Αλλά δεν έχω μπορέσει να βρω καλύτερες ερμηνείες για το πώς γίνεται οι εκδότες να αποφασίζουν να ρισκάρουν τα ωραία τους λεφτά στηρίζοντας Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού και τελικά μία στις δύο να στέλνουν στα ράφια κάποιο απίστευτα κακό βιβλίο. Τέλος, στην Ελλάδα δε γνωρίζω να υπάρχει σοβαρή επιμέλεια κειμένου πέρα από τα ορθογραφικά (το έχω ξαναπεί). Κοινώς, οι οίκοι είτε δέχονται το κείμενο που τους πας όπως είναι (με τυχόν λογικά κενά, ασυνέπειες, μη πιστευτούς χαρακτήρες κτλ.) ή το απορρίπτουν όπως είναι (με τυχόν μεγάλα, πλην ανεπαρκή, προτερήματα). *: Ο Chiang δεν το έκανε για να τραβήξει προσοχή, να έχει στο μέλλον ευνοϊκή μεταχείρηση και/ή να διαφημιστεί. Τι να διαφημίσει; Όλα κι όλα 11 διηγήματα έχει δημοσιεύσει σε 20 χρόνια και είχε ήδη ένα Hugo, 3 Nebula και κάτι ψιλά Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 17, 2009 Author Share Posted June 17, 2009 Όπως σωστά επισήμανε ο dagoncult και η Tiessa, πώς γίνεται να ξέρεις ότι έχεις ένα μετριότατο χειρόγραφο και να έρθει ο εκδότης και να σου πει "φέρτο να το εκδώσω όπως είναι;" Πριν από την ερώτηση "Θα δεχόσασταν, ναι ή όχι;" καλό θα είναι να φανταστείς τη συνθήκη. Διαφορετικά, πρόκειται για ψευδο-δίλημμα (όχι επειδή το κρίνω εγώ έτσι, αλλά επειδή, όπως και να το κάνουμε, μερικά πράγματα είναι ψευδο-διλήμματα). Εάν γνωρίζεις ότι το κείμενό σου είναι μετριότατο, πώς τότε φτάνει στα χέρια του εκδότη; Αν λύσεις αυτό το πρόβλημα, τότε μαζί του λύνονται πολλά άλλα. Με εντυπωσιάζεις, αφού, ενώ είσαι άτομο που αρέσκεται να μιλάει φιλοσοφικά ή/και με γρίφους, πέφτεις στην παγίδα να διαβάσεις κυριολεκτικά ένα ψευτοδίλημα που σκοπό έχει να ξεκινήσει μια κουβέντα (και που όπως λέει ο electroscribe δεν είναι τόσο ψευτοδίλημα τελικά, αλλιώς δε θα διαβάζαμε τόσες μετριότητες). Οπότε ναι, στο αρχικό θέμα υπάρχει μια πελώρια σύμβαση που βγάζει μάτι. Σας ζητάω να μιλήσετε πάνω σε αυτή. Μέχρι στιγμής έχουν ειπωθεί ενδιαφέροντα επιχειρήματα και για τις δύο πλευρές (και μερικές ενδιαφέρουσες εμπειρίες). Ενδεικτικά, θα αναφέρω ένα παράδειγμα: πριν κάμποσα χρόνια (3 ή 4) μια ομάδα ατόμων αποφάσισε να εκδόσει μια ανθολογία με ιστορίες από φοιτητές. Επειδή ήθελαν μια ιστορία φαντασίας (μεγέθους γύρω στις 30 σελίδες) ζήτησαν από εμένα να τους γράψω μία. Έκατσα λοιπόν, δούλεψα πάνω σε κάτι, αλλά το τελικό αποτέλεσμα μου φαινόταν αδύναμο και δεν επιδεχόταν διορθώσεις. Έτσι δεν προχώρησα σε συνεργασία, για αυτόν ακριβώς το λόγο (και δεν έχω ιδέα τί έγινε τελικά με την ανθολογία). Αντίστοιχα, δε θα στείλω submission σε εκδοτικό οίκο παρά μόνο αν έχω κάτι που είναι σε αυτό που θεωρώ εκδόσιμο επίπεδο. Ντίνο, όσο ήμουν στρατό γνώρισα ένα παλικάρι που έγραφε και που ισχυριζόταν ότι βρήκε κάπως άκρη σε μεγάλο εκδοτικό οίκο, τους έστειλε δείγμα του βιβλίου και του απάντησαν ότι ενδιαφέρονται και θέλουν όταν έχει έτοιμο το τελικό χειρόγραφο. Δεν νομίζω ότι είναι κάποιο παράδοξο σενάριο λοιπόν αυτό, το να σε δεχτούνε με βιβλίο που δε θα είναι έτοιμο, σε τελική αν είναι πατάτα μπορούν πάντα να κάνουν πίσω. (Το παλικάρι btw είχε μια μετριότατη γραφή, τίποτα τρομερό ως ιδέες, ήξερε κακή γραμματική, συντακτικό και ορθογραφία, αλλά μπορούσε να βγάλει την πόρωση του με αυτό που έγραφε. Αλλά έχετε υπόψη σας ότι οι φαντάροι είναι μεγαλύτεροι ψεύτες και πολιτικούς, οπότε μπορεί απλά να μου έλεγε πίπες) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.