Καλλιτεχνικά ψευδώνυμα συγγραφέων

[Guest roriconfan]

Σχεδόν όλοι οι συγγραφείς χρησιμοποιούνε ψευδώνυμα όταν εκδίδουν τα βιβλία τους για να ακούγεται πιο πιασάρικο. Αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που πέρα από το να έχουνε διαφορετικό επίθετο, φτάνουν σε σημείο να αλλάζουνε γένος για να πασάρουνε σενάριο σε κοινό που περιμένει συγκεκριμένο γένος από τον συγγραφέα ή ακόμα και εθνικότητα για να φαίνεται πιο εξωτικό.

 

Πως σας ακούγετε;

[Magellan]

Θα το θέσω αλλιώς το ερώτημα.

 

Εάν είχες την επιλογή ανάμεσα σε δύο συγγραφείς, ενός βιβλίου ποιημάτων ας πούμε, ποιανού το βιβλίο θα προτιμούσες να διαβάσεις, της Λαμπρινής Αργυρού ή της Χαϊδως Καράμπελα;

 

Να σημειώσω ότι έβαλα τα ονόματα, γιατί έτσι μου ήρθανε. Τα ονόματα είναι φανταστικά και η όποια ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα συγγραφέων ή, ακόμα χειρότερα, με μέλη του φόρουμ είναι τυχαία.

[kitsos]

Προσωπικά δεν με επηρεάζει καθόλου μα καθόλου το όνομα ούτε το γένος (μερικές φορές έχω διαβάσει πολύ τρυφερές ιστορίες από γυναίκες συγγραφείς!!!) ούτε η εθνικότητα.

 

Και στην τελική τι το κακό βλέπεις στο Λαμπρινή Αργυρού;

[Magellan]

Προσωπικά δεν με επηρεάζει καθόλου μα καθόλου το όνομα ούτε το γένος (μερικές φορές έχω διαβάσει πολύ τρυφερές ιστορίες από γυναίκες συγγραφείς!!!) ούτε η εθνικότητα.

 

Και στην τελική τι το κακό βλέπεις στο Λαμπρινή Αργυρού;

 

Το όνομα ενός αγνώστου παίζει τόσο ρόλο όσο και το εξώφυλλο ή ο τίτλος.

 

Δηλαδή, άμα έβλεπες ένα βιβλίο με τίτλο "Αναμνήσεις απο την Καλαβρία" της Χάιδως Καράμπελα, θα το άνοιγες; Δε λέω, μπορεί να το άνοιγες...

[kitsos]

Το όνομα ενός αγνώστου παίζει τόσο ρόλο όσο και το εξώφυλλο ή ο τίτλος.

 

Δηλαδή, άμα έβλεπες ένα βιβλίο με τίτλο "Αναμνήσεις απο την Καλαβρία" της Χάιδως Καράμπελα, θα το άνοιγες; Δε λέω, μπορεί να το άνοιγες...

...μάλλον θα το άνοιγα, εσύ θα διάβαζες κάποιον που υπογράφει ως Κίτσος ή ως barker ή ως dick; ;)

[manstredin]

Δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο ένα εύηχο όνομα θα προσέλκυε ουσιαστικά περισσότερους αναγνώστες. Σίγουρα θα βοηθούσε στην αρχή, όταν κανείς δεν γνωρίζει ακόμα τον συγγραφέα, αλλά, εν τέλει, δε νομίζω πως αυτό από μόνο του κάνει κάποια διαφορά. Προσωπικά πάντως, σαν πνεύμα αντιλογίας που είμαι κι όχι επειδή και το δικό μου όνομα είναι αστείο , θα ήμουν πιο περίεργη να ξεφυλίσσω το βιβλίο ενός συγγραφέα με κάπως πιο διασκεδαστικό όνομα, παρά ενός που μάλλον θα μου θύμιζε ψευδώνυμο. Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, το Ελύτης είναι σαφώς πιο ωραίο ηχητικά απ' το Αλεπουδέλης. Το θέμα όμως είναι, έκανε τη διαφορά; Δε νομίζω...

[MountainRoot]

Πιστεύω οτι κάνει διαφορά. Για άλλους μικρή και για άλλους μεγαλύτερη, αλλά οτι παίζει ρόλο παίζει(το τι όνομα είναι αυτό που χρησιμοποιείς).

 

Ακόμα κα η γραμματοσειρά με την οποία είναι γραμμένο το όνομα παίζει ρόλο.

 

Απο την άλλη απλά να προσθέσω οτι παίζει ρόλο και η προσωπική ασφάλεια αλλά και η διασφάλιση της Ανωνυμίας κάπιες φορές και ως ένα βαθμό(εντάξει όχι πάντα αλλά είπα να το αναφέρω).

Πάντως το πραγματικό όνομα αργά η γρήγορα θα μαθευτεί και δεν θα παίζει και κανέναν ρόλο.

 

Απο την άλλη όμως θεωρώ απίστευτα ατυχές το να χάσει έστω και ένας ένα πραγματικά καλό βιβλίο επειδή δεν του έκατσε καλά το όνομα που είδε ή η γραμματοσειρά ή αν το έγραψε άνδρας ή γυναίκα. Οπότε απο το να πάρεις το ρίσκο ας την κάνεις την θυσία.

 

Ασχετα με το πόσο ανοιχτόμυαλοι και μη δύνοντες σημασία στα ονόματα και να είμαστε, υπάρχει κόσμος που δίνει και πρέπει να ληφθεί υπόψιν (με την προυπόθεση οτι τους θές και αυτούς να αγοράσουν το βιβλίο σου).

και έχει αποδειχθεί οτι παίζει ρόλο.Ρωτήστε και τους ειδικούς για το πόσο επηρεάζονται οι πωλήσεις!

[Guest Anime_Overlord]

Στην Ιαπωνία, πολλοί που ασχολούνται με την παραγωγή ερωτικών ανιμέ βάζουν ψευδώνυμο όχι για να αυξάνονται οι πωλήσεις αλλά και για να μη τους πάρουν με τις πέτρες αν το μάθουνε οι γνωστοί τους. Άλλος ένας λόγος.

[tetartos]

Σχεδόν όλοι οι συγγραφείς χρησιμοποιούνε ψευδώνυμα όταν εκδίδουν τα βιβλία τους για να ακούγεται πιο πιασάρικο.

 

Αυτό είναι υπερβολικό. Οι περισσότεροι συγγραφείς χρησιμοποιούν το πραγματικό τους όνομα (πιθανότατα λόγω ματαιοδοξίας).

 

Προφανώς το όνομα επηρεάζει (όχι πάντοτε προς το καλύτερο όμως!)

Και καταλαβαίνω αυτούς που δεν θέλουν να επηρεαστεί η επαγγελματική τους από την συγγραφική τους ζωή. Για παράδειγμα, δε θα ήθελα να πάω στον ψυχίατρο που γράφει τη Ζωή Μετά και τα ΠειραματόΖωα!

[kitsos]

Στην Ιαπωνία, πολλοί που ασχολούνται με την παραγωγή ερωτικών ανιμέ βάζουν ψευδώνυμο όχι για να αυξάνονται οι πωλήσεις αλλά και για να μη τους πάρουν με τις πέτρες αν το μάθουνε οι γνωστοί τους. Άλλος ένας λόγος.

Άσχετο, νομίζω πως μιλάμε για συγγραφείς.

[Guest Anime_Overlord]

Γιατί, και τα ερωτικά σεναριογράφους δεν έχουν;

[Magellan]

Κάποια στιγμή είχα παίξει κι εγώ με τη σκέψη να βάλω ένα καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, όχι για να ακούγεται πιο ωραίο, αλλά για να κρύψω το πραγματικό μου όνομα. Και αυτό όχι για να μην με πάρουνε με τις τομάτες οι γνωστοί μου, αλλά νόμιζα ότι κάπως δε μου ταίριαζε. Το ψευδώνυμο δεν έχει δηλαδή μόνο εμπορικούς λόγους, αλλά και άλλους, πιο συμβολικούς, που έχουνε να κάνουνε με το ότι κάποιος, όταν γράφει μεταλλάσσεται σε κάτι άλλο. Γίνεται κάτι διαφορετικό. Ξεφεύγει απο το ρόλο που του έχουνε αναθέσει οι επιταγές και οι ανάγκες. Ξαναβαπτίζεται σε κάτι άλλο που αυτός ο ίδιος επέλεξε να γίνει. Μιας και είναι σπάνιο να είναι κάποιος επαγγελματίας συγγραφέας, με την έννοια ότι εξασφαλίζει τόσα χρήματα με τη συγγραφή, ώστε να μη χρειάζεται να κάνει τίποτα άλλο, και μιας και η ενασχόληση με το γράψιμο είναι πολύ απαιτητική και χρονοβόρα, σε σημείο που να μην μπορεί να είναι ένα απλό χόμπυ, είναι απόλυτα φυσιολογικό, κάποιος να αφοσιώνεται τόσο πολύ σε κάτι που ακόμα δεν το έχει βγάλει απο μέσα του, ώστε να του απορροφά όλο του το είναι. Έτσι γίνεσαι κάτι σαν ένας ήρωας απο ένα κόμικ. Την ημέρα είσαι Πάρκερ Και το βράδυ Σπάιντερμεν.

 

Αυτή όμως η σκέψη μου έχει περάσει, γιατί κάποια στιγμή μου ήρθε η υπαρξιακή φλασιά, και κατάλαβα ότι τα ερεθίσματα για να γράψω κάτι, τα βρίσκει μπροστά του ο καθημερινός μου εαυτός και όχι κάποιος που διαθέτει υπερφυσικές ικανότητες, και ακούει τους υπερήχους απο τις σειρήνες της αστυνομίας και τις τσιρίδες απο τα θύματα των ληστών της Γκότχεμ Σίτυ.

[heiron]

Σχεδόν όλοι οι συγγραφείς χρησιμοποιούνε ψευδώνυμα όταν εκδίδουν τα βιβλία τους για να ακούγεται πιο πιασάρικο. Αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που πέρα από το να έχουνε διαφορετικό επίθετο, φτάνουν σε σημείο να αλλάζουνε γένος για να πασάρουνε σενάριο σε κοινό που περιμένει συγκεκριμένο γένος από τον συγγραφέα ή ακόμα και εθνικότητα για να φαίνεται πιο εξωτικό.

 

Σίγουρα και οι συγγραφείς μπαίνουν στο λούκι του ψευδωνύμου αλλά πολύ λιγότερο από τους τραγουδιστές ή τους ποιητές πχ.Ειδικά άλλες εποχές που οι γυναίκες ας πουμε δεν ήταν "του κύκλου" μας είχαμε κάποια παραδείγματα γυναικών με αντρικό ψευδώνυμο ή απλά αλλαγμένο το μικρό τους για να μην φαίνεται το γένος τους.Ακόμη και τώρα πχ η Πατ Μέρφι είναι ένα παράδειγμα που χωρίς να έχει ψευδώνυμο ακούγεται σαν άντρας.

 

Ένα κλασικό ψευδώνυμο διάσημου συγγραφέα είναι αυτό του πασίγνωστου James Oliver Rigney Jr.Για όσους δεν τον ξέρουν,είναι ο Ρομπερτ Τζόρνταν.Ο ίδιος έλεγε ότι απλά διάλεξε τυχαία το όνομα με γράματα του κανονικού του αλλά σίγουρα παραπέμπει στον ήρωα του κλασικού έργου του Χεμινγουεη "Για ποιον χτυπά η καμπάνα".Δε νομίζω να είχε πρόβλημα με το κανονικό του στις πωλήσεις και για την κοινωνία ήταν ένας ήρωας του Βιετνάμ αλλά και ένας επιστήμονας.Ο ίδιος διατηρούσε κι άλλα ψευδώνυμα όπως Τζακσον Ο'Ριλι.Βασικά αν σκεφτούμε κι άλλες αναλογες περιπτώσεις κάποιοι συγγραφείς έχουν ψευδώνυμο για κάθε είδους λογοτεχνίας που γράφουν για να το διαχωρίζουν.Έτσι έχουμε είτε εντελώς άσχετα ψευδώνυμα όπως του Ρομπερτ Τζόρνταν ή του Μουρκοκ (Bill Barclay,William Ewert Barclay,Edward P. Bradbury,James Colvin,Warwick Colvin, Jr.,Philip James,Hank Janson,Desmond Reid) είτε απλά προσθήκη ενός γράμματος όπως κάνει ο Iain (M) Banks.

 

Θα πρέπει να αναφερθούμε και στην περίπτωση που ένα ψευδώνυμο κρύβει πίσω του 2 ή περισσότερους συγγραφείς.Πχ ο Μάικλ Μούρκοκ με τον Μπαρινγκτον Μπέιλι γράφανε ως...Μάικλ Μπάρινγκτον!Υπάρχουν κι ορισμένοι ομιχλώδεις συγγραφείς που δεν ξέρουμε τι παίζει με την πάρτη τους όπως ο Τομας Λιγγότι(είναι ένας ή πολλοί,είναι κάποιος γνωστός συγγραφέας?).Αν και αυτός έχει αποκαλυφτεί πλέον νομίζω.

[DinoHajiyorgi]

Ψευδώνυμο ή όχι, τώρα έχετε την ευκαιρία να αφήσετε την υπογραφή σας!

Το ξέρετε πως αυτή τη στιγμή στο φόρουμ τρέχει το 2nd Short Story Championship;

 

Πόσο πρωταθλητής αισθάνεστε;

 

Κάψτε το φόρουμ με το avatar σας εδώ!

 

Δηλώστε συμμετοχή και θα σας δοθεί παράταση να στύψετε τους δημιουργικούς σας χυμούς.

 

ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ!

[Howard Crease]

Κάποια στιγμή είχα παίξει κι εγώ με τη σκέψη να βάλω ένα καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, όχι για να ακούγεται πιο ωραίο, αλλά για να κρύψω το πραγματικό μου όνομα. Και αυτό όχι για να μην με πάρουνε με τις τομάτες οι γνωστοί μου, αλλά νόμιζα ότι κάπως δε μου ταίριαζε. Το ψευδώνυμο δεν έχει δηλαδή μόνο εμπορικούς λόγους, αλλά και άλλους, πιο συμβολικούς, που έχουνε να κάνουνε με το ότι κάποιος, όταν γράφει μεταλλάσσεται σε κάτι άλλο. Γίνεται κάτι διαφορετικό. Ξεφεύγει απο το ρόλο που του έχουνε αναθέσει οι επιταγές και οι ανάγκες. Ξαναβαπτίζεται σε κάτι άλλο που αυτός ο ίδιος επέλεξε να γίνει. Μιας και είναι σπάνιο να είναι κάποιος επαγγελματίας συγγραφέας, με την έννοια ότι εξασφαλίζει τόσα χρήματα με τη συγγραφή, ώστε να μη χρειάζεται να κάνει τίποτα άλλο, και μιας και η ενασχόληση με το γράψιμο είναι πολύ απαιτητική και χρονοβόρα, σε σημείο που να μην μπορεί να είναι ένα απλό χόμπυ, είναι απόλυτα φυσιολογικό, κάποιος να αφοσιώνεται τόσο πολύ σε κάτι που ακόμα δεν το έχει βγάλει απο μέσα του, ώστε να του απορροφά όλο του το είναι. Έτσι γίνεσαι κάτι σαν ένας ήρωας απο ένα κόμικ. Την ημέρα είσαι Πάρκερ Και το βράδυ Σπάιντερμεν.

 

Αυτή όμως η σκέψη μου έχει περάσει, γιατί κάποια στιγμή μου ήρθε η υπαρξιακή φλασιά, και κατάλαβα ότι τα ερεθίσματα για να γράψω κάτι, τα βρίσκει μπροστά του ο καθημερινός μου εαυτός και όχι κάποιος που διαθέτει υπερφυσικές ικανότητες, και ακούει τους υπερήχους απο τις σειρήνες της αστυνομίας και τις τσιρίδες απο τα θύματα των ληστών της Γκότχεμ Σίτυ.

 

Συμφωνώ απόλυτα, φίλε μου, με τη σκοπιά από την οποία βλέπεις τον όρο "ψευδώνυμο". Ειδικά η παρομοίωση με τον Spiderman με εκφράζει απόλυτα, ίσως γιατί τυχαίνει να είμαι από τους "συγγραφείς" στους οποίους αυτή η μετάλλαξη κατά τη διάρκεια του γραψίματος συμβαίνει πολύ πιο έντονα από το φυσιολογικό (ναι, αλάνια, βγάζω ουρά σε σχήμα κεραυνού και χαχανίζω "pikachu")

Τώρα το θέμα που προκύπτει είναι, ΠΟΣΟ εύκολο είναι να διαλέξει κανείς το προσωπικό του ψευδώνυμο; Προτιμά κάτι που να εκφράζει την προσωπικότητά του, κάποια συνήθεια, μια παλιά αγάπη, ή απλά θέλει ένα κουτί για να κρύψει την αληθινή του ταυτότητα; Μάλλον εξαρτάται από το χαρακτήρα ή τις φιλοδοξίες, ή την ώρα και τη στιγμή που το επιλέγει κανείς, god-dammit!

Το ζουμί: Nicknames ain't sins.

[Esperos]

Μιας και στον κόσμο του ίντερνετ σε όλα τα φόρουμ αλλά και των παιχνιδιών ΜΜΟ (L2, warhammer, wow, conan, LOTR κλπ κλπ) είμαι γνωστός ως Esperos ή Aposperittis (το ίδιο είναι) αν έβγαζα βιβλίο με κάποιο ψευδώνυμο αυτό θα χρησιμοποιούσα πάλι! 

 

Άλλα σσσσσσσ! Μην το πείτε σε κανέναν μονό εσείς θα το ξέρετε!