Οι Γιοι της Στάχτης: Κοράκι σε άλικο φόντο - Κεραμίδας Ελευθέριος

[Electroscribe]

Κέλλυ ευχαριστώ για τη λεπτομερή γνώμη , τα καλά λόγια και τον κόπο σου να αντιγράψεις εδώ την κριτική σου ώστε να μπορώ να απαντήσω.

Τα κακά νέα είναι ότι, καταρχάς, η γλώσσα παραείναι σωστή γραμματικά και συντακτικά και αφαιρεί από την ατμόσφαιρα. Αφενός επειδή όλοι οι χαρακτήρες φαίνεται να τη γνωρίζουν εξίσου καλά, και οι εικοσάρηδες, και οι αγράμματοι βοσκοί, και οι βασιλικοί σύμβουλοι, και οι στρατιωτικοί. Αφετέρου επειδή ο λόγος ακούγεται πολύ επιστημονικός, πολύ εγκεφαλικός, απευθύνεται στο μυαλό κυρίως και σπάνια στο συναίσθημα. Κατά τη γνώμη μου είναι κάπως υπερβολικό να λες, π.χ. "κάτοπτρο" και "ποιμένας" αντί για "καθρέφτης" και "βοσκός".

 

Εδώ έχουμε τρία διαφορετικά πράγματα.

 

1. Όλοι μιλούν σωστά τη γλώσσα

 

Όντως. Δεν είναι αδικαιολόγητο για τους περισσότερους χαρακτήρες (π.χ ο Βοτάνειος δεν είναι αγράμματος βοσκός, έτσι δεν είναι;), αλλά σαφώς δεν υπάρχουν επαρκείς διακυμάνσεις. Έβλεπα στο τέλος και μια τέτοια ανάγκη στο βιβλίο, αλλά δεν την κάλυψα. Από τη μια είχα κουραστεί πια από τη διαδικασία των διορθώσεων κι από την άλλη δεν ήμουν βέβαιος αν ο αναγνώστης θα άντεχε μια ακόμη "πρωτοτυπία" και πηγή πληροφορίας. Για τον ίδιο λόγο άφησα έξω και το σύστημα αυλικής ιεραρχίας με τίτλους που είχα φτιάξει. Σαν συγγραφέας που έχει ένα όραμα για το έργο του, μετανιώνω και για τις δυο αυτές παραλείψεις. Σαν συγγραφέας που θέλει να τον διαβάσουν, βλέπω ότι μάλλον καλά έκανα γιατί και όπως έχει το κείμενο, ήδη πολλοί το θεωρούν περίπλοκο και βαρυφορτωμένο.

 

Δυστυχώς, δεν έχουν όλοι την ευχέρεια να δουν το πλήθος των λεπτομερειών ως πλούτο (όπως έκανες εσύ) κι όχι ως βάρος

 

2. Το λεξιλόγιο έχει κάποιες εξεζητημένες επιλογές

 

Θέλησα να αποφύγω κάθε λέξη με ιταλική ή τουρκική ρίζα (αν πετύχεις κάποια, θα είναι αντιδάνειο, γιατί αυτές τις εξαίρεσα). Το αποτέλεσμα δίχασε. Άλλοι το λάτρεψαν, άλλοι το βρήκαν επιτηδευμένο.

 

Στο δεύτερο βιβλίο, έχω βάλει λίγο νερό στο κρασί μου.

 

3. Ο λόγος απευθύνεται στο μυαλό και όχι στο συναίσθημα

 

Αυτό δεν άπτεται του λεξιλογίου. Μπορείς να πεις "οργή" αντί για "θυμός" και πάλι να είναι συναισθηματικό το κείμενο. Υποθέτω, λοιπόν, ότι είναι θέμα του ύφους μου.

 

Το άλλο, που μπορεί να οφείλεται και σε ασχετοσύνη δική μου με τέτοιου είδους λογοτεχνία, είναι ότι παραείναι πολλοί οι χαρακτήρες, τα γεγονότα, οι παρατάξεις, οι συμμαχίες που αλλάζουν κάθε τόσο, και από κάποιο σημείο και ύστερα δεν καταλάβαινα τι γινόταν, ποιος ήταν με ποιου το μέρος, και έπρεπε να ανατρέχω στο ευρετήριο των ονομάτων μπροστά.

 

Ο αριθμός των χαρακτήρων είναι αυτός που έκρινα απαραίτητο και τα γεγονότα αυτά που η πλοκή απαιτούσε για να είναι πιστευτή. Πάντως, αυτή είναι η σύγχρονη τάση στο φάνταζυ, αλλά κι η επιλογή μου για την κλίμακα που ήθελα να καλύψω (το έχω αναλύσει στο ιστολόγιό μου)

 

Όσον αφορά τα ονόματα, είχα πιστέψει αφελώς ότι θα ήταν ευκολότερο να τα θυμάται ο Έλληνας αναγνώστης εφόσον είναι ελληνικά (τουλάχιστον ο ίδιος Έλληνας αναγνώστης που δεν έχει θέμα με τα πολλαπλάσια ξενικά ονόματα που χρησιμοποιεί ο GRR Martin)

 

Υποθέτω ότι ο πρωταγωνιστής είναι ο Φιλάρετος, αλλά παραείναι πολλοί οι δευτερεύοντες και χάνεται εκεί μέσα. Δε μπορώ να πω ότι ξεχώρισα κάποιον από τους χαρακτήρες, δεν αφιερώθηκε αρκετός χρόνος σε κανέναν για να μου μείνει εμένα.

 

Κι αυτό είναι λίγο θέμα που το έχω ήδη καλύψει στο ιστολόγιό μου.

 

Δεν το θεωρώ τόσο δύσκολο να διακρίνει κανείς πως πρωταγωνιστές είναι ο Φιλάρετος, ο Αργυρός και ο Σεβαστιανός από κοινού (με τη Χρυσορρόη μπαλαντέρ και μια ελαφριά "προτίμηση" στον Φιλάρετο). Αυτό τίθεται ήδη από την εισαγωγή αλλά κι από τη δομή των κεφαλαίων. Ως και το οπισθόφυλλο το λέει.

 

Το "δεν αφιερώθηκε αρκετός χρόνος σε κανέναν" ακούγεται λίγο παράξενο σε ένα φόρουμ που τα περισσότερα διηγήματά του έχουν άνω όριο τις 3500 λέξεις και λαμβάνουν θετικότατες κριτικές. Με εξαίρεση κάποιους χαρακτήρες που έχουν πολύ μικρό ρόλο και δε λέω τίποτε γι' αυτούς (π.χ. κάποιοι μοναχοί), δε νομίζω ότι είχε κανείς λιγότερες λέξεις από 3500 στη διάθεσή του για να παρουσιαστεί. Εκτός αν δεν αξιοποίησα αυτές τις διαθέσιμες λέξεις σωστά για να τους παρουσιάσω ή να τους κάνω αξιομνημόνευτους, που είναι άλλο θέμα.

 

Τέλος να πω ότι μου θύμισε πολύ το Outlander της Diana Gabaldon, στο ύφος και την ατμόσφαιρα και τις περιγραφές. Το δανείζω αν ενδιαφέρεται ο Λευτέρης.

 

Το έχω υπόψη μου, αλλά το είχα δει πολύ ρομάντζο εποχής για να ασχοληθώ μαζί του. Βάλε και τον πραγματικό κόσμο και τον πρωταγωνιστή με σύγχρονες αντιλήψεις σε μια παλαιότερη κοινωνία (συχνό σφάλμα σε ιστορικά μυθιστορήματα), οπότε δε μου είχε φανεί σαν ανάγνωσμα που με αφορούσε. Ίσως πρέπει να του δώσω μια ευκαιρία κάπου στο δεύτερο μισό του 2012 (έστω και μόνο για να δω τι είναι αυτό με το οποίο με συγκρίνουν ).

 

Να προσθέσω ότι το εξώφυλλο του παραπάνω ποστ μου φαίνεται πιο ωραίο από αυτό που τελικά προτιμήθηκε. Ίσως λιγότερο επιβλητικό, αλλά φαίνεται καλύτερα η πολύ ωραία εικονογράφηση.

 

Είχα δείξει τα δυο εναλλακτικά εξώφυλλα σε περίπου 20 άτομα όταν ο οίκος ζήτησε τη γνώμη μου και μόνο δύο είχαν δηλώσει προτίμηση για το πολύχρωμο. Εγώ αμφιταλαντευόμουν, οπότε ακολούθησα την "έρευνα αγοράς"

 

 

Όπως και να 'χει, και πάλι σε ευχαριστώ για τον χρόνο που μου διέθεσες.

[KELAINO]

Το διάβασα. Εντυπωσιακό έργο (εγώ πάντως εντυπωσιάστηκα).

 

Βρήκα καταπληκτικό τον κόσμο, τη μαγεία του, την ιστορία και τη γεωπολιτική του. Η μικρή φιλόλογος που κρύβω μέσα μου γουργούριζε πανευτυχής με το λεξιλόγιο. Ίντριγκα-δράση σε σωστές αναλογίες.

 

Είχε όμως μια κάποια ξεραΐλα. Σε μερικά σημεία έμοιαζε περισσότερο με παράθεση ιστορικών στοιχείων, παρά με λογοτεχνία. Συμφωνώ με το "εγκεφαλικό" που είπε η Κέλλη.

Όσο για τους χαρακτήρες, σίγουρα δεν ξεχωρίζουν αρκετά οι τρεις κεντρικοί. Νομίζω ότι αν δεν αναφέρονταν στο οπισθόφυλλο, δε θα τους είχα προσέξει καν.

Η εμφάνιση των Περατινών λίγο πριν το τέλος με φάνηκε κάπως άκαιρη. Σκάνε μύτη σε κείνο το σημείο της πλοκής όπου έχουμε συνηθίσει να παίρνεται η μεγάλη φόρα για την κορύφωση, όχι να εμφανίζονται καινούργιοι παίχτες.

Μερικά ονόματα δεν ήταν και ό,τι πιο εύηχο. Μα, Αιγλώη;

 

Και, με κίνδυνο να καταντήσω γραφική, το μεγάλο μείον: πού είναι οι γυναίκες;

Δηλαδή, πραγματικά δε γίνεται να μην υπάρχουν. Όσο ανδροκρατούμενος κι αν είναι ο κόσμος.

Σ' ένα Σεπτό Παλάτι και μόνο, θα πρέπει να κυκλοφορούσαν, εκτός από τις πριγκήπισσες, τουλάχιστον:

- οι νταντάδες/καμαριέρες/δασκάλες κλπ.

- οι κυρίες επί των τιμών, ευγενείς νέες, "φίλες" των πριγκηπισσών, με τις δικές τους νταντάδες/καμαριέρες/δασκάλες κλπ.

- διάφορες αρχιμαγείρισσες, αρχιπλύστρες, αρχιράφτρες, οικονόμοι. Ποιός έπλενε τα σώβρακα του αυτοκράτορα εκεί μέσα;

Κοκ.

Εκτός από αυτές, λογικά θα πρέπει να υπήρχαν:

- σύζυγοι, ερωμένες, παλλακίδες των διαφόρων λογοθετών και άλλων υψηλά ισταμένων.

- με την ακολουθία τους.

- διάφορες υποψήφιες νύφες που διάφοροι εκ των προαναφερθέντων υψηλά ισταμένων ιντριγγαδόρων θα προσπαθούσαν να πλασάρουν στον χήρο, χωρίς αρσενικό διάδοχο αυτοκράτορα.

- κι αυτές με την ακολουθία τους.

Ξανακοκ.

Και από όλο αυτό το φουστανομάνι, ένα ικανό ποσοστό (στατιστικά μιλώντας) είναι βέβαιο ότι διέθετε την απαραίτητη φιλοδοξία για να ανακατευτεί με διάφορους τρόπους στο κουβάρι των ραδιουργιών που περιπλέκονταν στους σκοτεινούς διαδρόμους του Παλατιού. Παιχνίδια εξουσίας παίζονται απ' όλους, πάντα και παντού. Ακόμα και σε φαντασόκοσμους.

Αυτό, σε συνδυασμό με την έλλειψη του σεξ, που, όπως είπε κι ο Μμαν, είναι η κινητήριος δύναμη των πάντων, έκοψε πόντους αληθοφάνειας για μένα.

 

 

 

 

 

 

Μπορείς να πεις "οργή" αντί για "θυμός" και πάλι να είναι συναισθηματικό το κείμενο.

 

 

Έχω την εντύπωση ότι είτε "θυμό", είτε "οργή" πεις, πάλι εγκεφαλικό είναι. Το συναισθηματικό είναι σε στιλ "σφιγμένες γροθιές" και "με ένα λάκτισμα στο υποπόδιο", λέω εγώ τώρα.

 

 

 

Ελπίζω το επόμενο να έχει περισσότερες γυναίκες, όχι ξύλινες (από κάθε άποψη), πάντως το περιμένω. Για πότε λέμε να βγει; Περίπου;

[Arachnida]

Ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Λευτέρη για το Κοράκι, για το φάνταζυ στην Ελλάδα, τους πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς και το Game of Thrones: http://giannis-pliotas.blogspot.com/2011/10/blog-post_26.html

[Μάρβιν ΑΑΠ]

Αρχαιολόγος, αλλά και ανθρωπολόγος είναι ο Έρικσον, καλέ Ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Σταγόνα σταγόνα μαθαίνουμε κάτι για το βιβλίο

[Electroscribe]

Πριν από λίγο έβαλα τελεία στην πρώτη γραφή του δεύτερου βιβλίου των Γιων της Στάχτης.

 

Οκ, το ξέρω πως καθυστέρησα πολύ κι έχω ακόμα μπροστά μου τις διορθώσεις, αλλά είναι και σχεδόν διπλάσιο από το Κοράκι, 253.680 λέξεις.

[Sonya]

Άντε και στα ράφια (και να το διαβάσουμε κι εμείς).

[mman]

Πολύ ωραία, αλλά δεν κόβεις κανά πενηντάρι χιλιάδες στις διορθώσεις γιατί θα χρειαστώ βαστάζο και σημειωματάριο; :-)

[Zaratoth]

Επιτέλους! Άντε, άντε. Θέλω τη συνέχεια.

[Μάρβιν ΑΑΠ]

το καλό πράγμα αργεί να γίνει

[melkiades]

Περιμένουμε! Καλές διορθώσεις!

[Nihilio]

Συγχαρητήρια Λευτέρη και καλό κουράγιο στο δύσκολο έργο που σου έρχεται (διορθώσεις)

[Mors Planch]

Έτοιμη η... τριλογία μ' αλλα λόγια.

[Arachnida]

Μπράβο Λευτέρη! Περιμένουμε.

[Andkand]

Κοράκι σε άλικο φόντο

Πρόκειται για ένα μαγευτικό επικό μυθιστόρημα το οποίο, χωρίς υπερβολή, κάνει την ελληνική λογοτεχνία του φανταστικού πλουσιότερη!

Ο φανταστικός κόσμος του Ελευθέριου Κεραμιδά, περιλαμβάνει ιστορικά στοιχεία που παραπέμπουν σε μια εκδοχή ενός ελεύθερου ελληνικού κόσμου την εποχή του μεσαίωνα (όπως θα ήταν ας πούμε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία αν δεν κατάρρεε) . Οι ίντριγκες, η κοινωνική δομή και οι συνήθειες των ανθρώπων, επίσης θυμίζουν τη Βυζαντινή εποχή.

Οι πολύπλοκοι τίτλοι ιεραρχίας, τα πολλά ονόματα και τα παράξενα τοπωνύμια δίνονται με τη βοήθεια ευρετηρίων και χάρτη του φανταστικού κόσμου (ο οποίος, πάντως, θυμίζει έντονα την περιοχή της Μεσογείου), έτσι ώστε ο αναγνώστης να μπορεί να ανατρέξει ανά πάσα στιγμή και να βρει την άκρη! Αυτό, πάντως, είναι κάτι που μπορεί να εξιτάρει τον αναγνώστη αλλά κινδυνεύει να τον κουράσει

Το βιβλίο φαίνεται ότι είναι πολύ δουλεμένο και με υπόβαθρο.

Αναμένουμε με αγωνία την συνέχεια…

[Zaratoth]

Πως καταλαβαίνεις ότι έχεις καεί με το βιβλίο;

 

Όταν συναντάς μια κοπέλα που τη λένε Χρυσορρόη και το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό να ρωτήσεις είναι "είσαι φτιαγμένη από ξύλο;"

[Naroualis]

Πως καταλαβαίνεις ότι έχεις καεί με το βιβλίο;

 

Όταν συναντάς μια κοπέλα που τη λένε Χρυσορρόη και το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό να ρωτήσεις είναι "είσαι φτιαγμένη από ξύλο;"

 

Αντί ας πούμε να τη ρωτήσεις ποιανής γιαγιάς το χατίρι κάνανε οι γονείς της όταν τη βαφτίζανε...

[Zaratoth]

Αυτό που λες είναι η νορμάλ αντίδραση. Αντιθέτως η δικιά μου σκέψη ακούγεται σαν αποτυχημένη ατάκα πεσίματος.

[mman]

Αυτό που λες είναι η νορμάλ αντίδραση. Αντιθέτως η δικιά μου σκέψη ακούγεται σαν αποτυχημένη ατάκα πεσίματος.

Ακριβώς. Θεωρώντας, βέβαια, ότι εκείνη θα καταλάβαινε Χριστό. :-)

[Electroscribe]

Πως καταλαβαίνεις ότι έχεις καεί με το βιβλίο;

 

Όταν συναντάς μια κοπέλα που τη λένε Χρυσορρόη και το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό να ρωτήσεις είναι "είσαι φτιαγμένη από ξύλο;"

 

Αν σου απαντήσει "Όχι, αλλά δίνω", έχεις θέμα

 

Δεν έχει περισσότερες πιθανότητες να πήρε το όνομά της από γιαγιά, απ' όσο ο Ηφαιστίωνας να το πήρε από τον παππού του

 

Η φυσιολογική ερώτηση είναι αν έχει κανέναν αδερφό που τον λένε Καλλίμαχο. Αν θες αποτυχημένη ατάκα πεσίματος, ρώτα αν έχει καμιά αδερφή που τη λένε Ροδάμνη. Και στο "όχι", απάντα "α, γιατί θα σε ρωτούσα αν είναι το ίδιο όμορφη"

[Electroscribe]

Τέλειωσα επιτέλους το πρώτο χέρι των διορθώσεων (του δεύτερου βιβλίου), που για μένα είναι το πιο χρονοβόρο. Πέταξα κάμποσο κείμενο που δεν οδηγούσε πουθενά, έβγαλα και κάποιες φλυαρίες, αλλά χρειάστηκε να γράψω και πολύ νέο κείμενο για να γεμίσω τα κενά. Αποτέλεσμα: 330.000 λέξεις, στα όρια του μη διαχειρίσιμου

 

Τώρα περιμένω γνώμες από τους beta readers μου για να κάνω χειρουργικές παρεμβάσεις, μετά άλλα δυο γρήγορα χέρια και θεωρητικά είναι έτοιμο

[wordsmith]

Θα γίνει ένα μόνο βιβλίο όλο αυτό; Μήπως να το έκανες δύο;

[Μάρβιν ΑΑΠ]

καλό κουράγιο! καλή τύχη!

[DinMacXanthi]

Καλό κουράγιο, Λευτέρη! Μακάρι να το έχουμε κοντά μας το συντομότερο δυνατόν!

Όσο για τις 330.000 λέξεις, είναι ακριβώς το ίδιο μέγεθος με το 2ο βιβλίο του Song of Ice and Fire.

 

Ανυπομονούμε

[mman]

Τα καλά νέα: Είμαστε πιο κοντά στο να το πιάσουμε στα χέρια μας.

 

Αλλά, βρε Λευτέρη, 

 

Πριν από λίγο έβαλα τελεία στην πρώτη γραφή του δεύτερου βιβλίου των Γιων της Στάχτης.

[...] είναι και σχεδόν διπλάσιο από το Κοράκι, 253.680 λέξεις.

 

Πολύ ωραία, αλλά δεν κόβεις κανά πενηντάρι χιλιάδες στις διορθώσεις γιατί θα χρειαστώ βαστάζο και σημειωματάριο; :-)

 

Τέλειωσα επιτέλους το πρώτο χέρι των διορθώσεων [...] Αποτέλεσμα: 330.000 λέξεις, στα όρια του μη διαχειρίσιμου

 

να κόψεις είπαμε. Να κόψεις 50. Όχι να προσθέσεις 80! 

 

ΟΚ, πλάκα κάνω. Αλλά ότι θα χρειαστούν δυο βιβλία είναι σίγουρο, ε; Αναγνώστες είμαστε, όχι αρσιβαρίστες. :-)

[Tiessa]

Μπράβο Λευτέρη. Καλή δύναμη για τη συνέχεια!