month Posted June 25, 2009 Share Posted June 25, 2009 Όνομα Συγγραφέα:Month Είδος: παραμύθι Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 663 Αυτοτελής; Μέρος 1. Σχόλια: Ακολουθούνε σε λογικό χρονικό διάστημα τα υπόλοιπα μέρη. Κιάρα μην μου ρίξει μύνηση. Το δάσος δεν είναι μέρος για διακοπές Πριν από πολλά χρόνια, σε ένα δάσος κοντινό, ζούσαν πολλά διαφορετικά ζώα. Ήταν έξυπνα και λογικά, σε αντίθεση με πολλούς ανθρώπους που γνωρίζω. Έτσι, και για να αποφύγουν να σφάζονται μεταξύ τους για ψύλλου πήδημα, είχαν ορίσει και άρχοντες για να τους κυβερνούνε. Όχι ότι αυτό έλεγε και πολλά πράγματα για τα ζώα του δάσους. Απλά ήταν τα άτομα στα οποία μπορούσαν να πάνε και να παραπονεθούν αν κάτι πήγαινε στραβά, ή αν κάποιο άλλο ζώο τους έκανε κακό. Υπήρχαν τρεις βασιλικοί οίκοι• του Εδάφους, ο οποίες είχε για άρχοντά του την μάγισσα-αλεπού Τσιάρα, των Δέντρων, με αρχηγό τον Ερίκο Σκιουρέο της λαμπρής γενιάς των Σκιουρέων, και του Ποταμού, με αρχηγό τον δράκοντα Nólalócë. Ζώα όπως οι αρκούδες και τα λιοντάρια που ζούσανε στο δάσος απλά δεν ενδιαφερόντουσαν για το «πανηγύρι», όπως χαρακτηριστικά είχε πει ο αρκούδος Καφές. Έτσι όταν κάθε φορά συνέβαινε κάτι, τα κάστανα από την φωτιά τα έβγαζαν οι σκίουροι. Και αυτό γιατί συνήθως οι αλεπούδες τους κοροϊδεύανε ώστε να αναλάβουν την ευθύνη, ακόμα και αν ήταν προφανές ότι έπρεπε να τρέξουν αυτές. Ο δράκος από την άλλη, δεν έβγαινε συχνά από το σπίτι του. Τον περισσότερο χρόνο τον περνούσε κοιμόμενος. Συγκεκριμένα και τον καιρό που διαδραματίζεται η ιστορία μας, είχε να ξυπνήσει πάνω από εκατό-πενήντα χρόνια. Η Τσιάρα είχε μια κόρη, την Τζελατίνα. Ο Ερίκος είχε ένα γιο τον Σβέν. Οι δυο τους είχαν παντρευτεί μετά από πολλές περιπέτειες, όπως έχει γραφεί αλλού. Αλλά η μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής τους θα ξεκινούσε ένα ηλιόλουστο πρωινό, στο σπίτι τους στις παρυφές του δάσους, όπου τους είχανε στείλει, τάχατες, για να φυλάνε τα σύνορα. Του στείλανε εκεί στην πραγματικότητα γιατί κανείς δεν ήθελε να τους βλέπει μαζί. Το θέαμα μιας αλεπούς που φιλάει έναν σκίουρο ήταν κάπως… τρομακτικό για τους μεγαλύτερους σε ηλικία, που μουρμούριζαν ότι δεν ήταν φυσιολογικό πράγμα αυτό. Οι επίσημοι αρραβωνιασμένοι τους, η Τζίνα η σκιουρίνα και ο Τζουζέπε ο άρχοντας της πονηριάς και βαρόνος της αυταπάτης (μόνο μην το πει κανείς μπροστά του!), είχαν απελπιστεί. Χάσανε την ευκαιρία που περίμεναν όλη τους τη ζωή, και για ένα άχρηστο πράγμα όπως ο έρωτας! Έτσι σκεφτόντουσαν και οι δύο. Ο Τζουζέπε λοιπόν περπατούσε μια ηλιόλουστη μέρα κοντά στο σπίτι της πρώην αρραβωνιαστικιάς του. Για κάποιον λόγο, η όρεξη του για κολατσιό έτεινε προς το να φάει σκίουρο. Η Τζίνα από την άλλη έψαχνε να βρει τρίχες αλεπούς από την ουρά της Τζελατίνας για να της κάνει… μάγια. Έτσι λοιπόν έγινε, και έπεσε ο ένας πάνω στον άλλο. Αναγνώρισε ο ένας τον άλλο, και μετά από τις απαραίτητες συστάσεις (μια λιποθυμία, πολύ επαγγελματική και που την είχε εξασκήσει χρόνια, ένα πιάσιμο πριν πέσει η δεσποινίδα στο πάτωμα, με το κατάλληλο «χούφτωμα», επίσης χρόνια εξάσκησης) συμφωνήσανε στο πιο διαβολικό σχέδιο που είχε μπει ποτέ στον νου ενός ζώου… Ή έτσι νομίζανε. Η Τζελατίνα από την άλλη τους είχε καταλάβει και τους παρατηρούσε από ένα κλαδί, με το τηλεσκόπιό της. «Σβέν!» φώναξε τον άντρα της. Ο Σβέν βγήκε σχετικά γρήγορα από το δέντρο που χρησιμοποιούσανε σαν σπίτι. Φορούσε λευκή ποδιά και φακιόλι, μιας και έκανε την φασίνα του σπιτιού εκείνη την στιγμή. Η φασίνα ήταν μια από τις αγγαρείες που υποτίθεται κάνανε εναλλάξ. Η Τζελατίνα γενικά καθάριζε μια με δυο φορές την εβδομάδα. «Τι είναι αγάπη μου;» ρώτησε ο Σβεν. «Για κοίτα τι συνωμοτεί έξω από την πόρτα μας!» είπε με φούρια η αλεπού. Ο Σβέν έριξε μια ματιά με το τηλεσκόπιο. «Ο αρραβωνιαστικός σου με την αλαφρόμυαλη!» είπε έκπληκτος ο σκίουρος. «Λες να θέλουν να μας κάνουν κακό;» ρώτησε με κάποια αφέλεια ο Σβέν. «Μπα, γιατί να θέλουν να κάνουν κάτι τέτοιο;» απάντησε σαρκαστικά η Τζελατίνα. «Ίσως γιατί…» «Ήμουν σαρκαστική ανόητε!» ξέσπασε η αλεπού. Τον αγαπούσε, αλλά ώρες ώρες, της έδινε στα νεύρα. Ο Σβέν, πληγωμένος, σκέφτηκε λίγο την κατάσταση. «Δεν νομίζω ότι το να τους πετάξουμε φλεγόμενα κουκουνάρια θα βοηθήσει την κατάσταση, έτσι δεν είναι;» ρώτησε τελικά. Η Τζελατίνα γέλασε χαιρέκακα. «Το ήξερα ότι υπήρχε λόγος που σε παντρεύτηκα… μου έδωσες μια ιδέα…» Ποια είναι η ιδέα της Τζελατίνας; Τι σκαρώνουνε οι δύο συνωμότες; Το στόμα του δράκου, άραγε, δεν έχει στεγνώσει μετά απο τόσα χρόνια ύπνου; Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, στην συνέχεια της ιστορίας μας! (Άμα θέλετε να δείτε την πρώτη εμφάνιση του Σβεν και της Τζελατίνας, πατήστε εδώ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Anime_Overlord Posted June 25, 2009 Share Posted June 25, 2009 Κυριολεκτικά δεν κατάλαβα πολλά. Η ιστορία σε βομβαρδίζει με πληροφορίες ενώ το κομμάτι της πλοκής είναι πρακτικά μια... λιποθυμία. Και σαν δεν ντρέπεσαι να γράφεις ιστορία με ζώα. Θα σου κάνω μύνηση για λογοκλοπή! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted July 2, 2009 Author Share Posted July 2, 2009 (edited) Όνομα Συγγραφέα:MonthΕίδος: παραμύθι Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 663 Αυτοτελής; Μέρος 2. Σχόλια: Μέρος δεύτερον. Απέφυγα την μύνηση απο την Κιάρα. Και κύριε πρώην λάτρη μικρών και αθώων κορασίδων, δεν νομίζω να είσαι σε θέση να μιλάς για ιστορίες με ζωάκια! Το πρώτο μέρος της ιστορία αυτής, γράφηκε το 2006! Εδώ βρίσεται η πρώτη ιστορία. Άρα, ποιος είναι ο λογοκλόπος; «Πέτρο!!! Που είναι το καλό σερβίτσιο;» φώναξε η Γιάννα στον άτυχο και δύσμοιρο σύζυγό της, που εκείνη την στιγμή προσπαθούσε να ισορροπήσει μεταξύ χαλασμένου σκαλοπατιού και καταστροφής. Το καλό σερβίτσιο ήταν στα χέρια του, αλλά αν δεν κατάφερνε να πατήσει γερά στα πόδια του σύντομα θα γινόταν θρύψαλα. Προσπαθούσε να βρει διέξοδο, όταν ένιωσε ένα απαλό χέρι στην πλάτη του να τον σταθεροποιεί.Κατέβηκε την σκάλα ανακουφισμένος που δεν έκανε ζημιά, και διπλά ανακουφισμένος επειδή δεν έκανε θόρυβο. Τα δίδυμα κοιμόντουσαν ειρηνικά στην κούνια τους, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Το μικρό τους σπίτι ήταν γεμάτο με κούκλες και αυτοκινητάκια, και η βιβλιοθήκη είχε τώρα πόρτα από ξύλο για να μην ρίξουν τα βιβλία πάνω τους. Κλείνανε τον χρόνο και σήμερα, θα ερχόντουσαν οι γονείς τους και οι φίλοι τους να τους ευχηθούν. Για τον λόγο αυτό κάνανε και τραπέζι. Τα πράγματα δεν πηγαίνανε τόσο καλά βέβαια. Αν δεν αγαπούσε ο ένας τον άλλο θα τα είχανε βρει πολύ σκούρα. Ο Πέτρος δούλευε διπλοβάρδια, η Γιάννα έκανε μεταφράσεις από το σπίτι, αλλά και πάλι ήταν πολύ στριμωγμένα. Συν του ότι η πεθερά του ήθελε η κόρη της να γεννήσει σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Αυτό τον είχε τσακίσει αλλά δεν είπε τίποτα. Δεν ήθελε καβγάδες σε καιρό σαν και αυτό. Η Γιάννα κατάλαβε τι είχε γίνει, και σχεδόν αμέσως άρχισε να κάνει τον διπλάσιο αριθμό μεταφράσεων. Ευτυχώς είχε το μυαλό του πατέρα της, γιατί αλλιώς? «Αναρωτιέμαι πως θα ήσουνα αν έμοιαζες πιο πολύ του πατέρα σου.» είπε φωναχτά. Η Γιάννα τον κοίταξε ερωτηματικά, καθώς φτιάχνανε το τραπέζι, που θα τους χωρούσε ίσα-ίσα. «Εννοώ, είσαι ξεροκέφαλη και πεισματάρα, έξυπνη βέβαια, αλλά όταν αρχίσεις να δίνεις διαταγές γίνεσαι σαν τον πατέρα σου. Πως θα ήσουν αν του έμοιαζες;» Γύρισε την πλάτη του για να πάρει τα μαχαιροπήρουνα στα χέρια του, όταν ένιωσε μια παρουσία στην πλάτη του. Γύρισε τρομαγμένος, και η Γιάννα του έριξε ένα γερό χαστούκι. «Σα δε ντρέπεσαι να λες την γυναίκα σου τύραννο!» Όταν θύμωνε είχε κάτι πάνω της που την έκανε πιο όμορφη. Τα μαλλιά της φουντώνανε λίγο, τα μάτια της βγάζανε σπίθες, και στεκότανε ψηλή και ευθυτενής μπροστά του. Χαμογέλασε απαλά και την φίλησε ελαφρά στο στόμα. «Γιαβόλ, μαϊν κομαντάντ!» της είπε, και συνέχισε να στρώνει το τραπέζι. Λίγη ώρα αργότερα το κουδούνι χτύπησε. Ο Πέτρος έτρεξε να ανοίξει την πόρτα, μιας και τόσο νωρίς μόνο οι φίλοι του μπορούσαν να είναι. Και όντως, ο Νίκος και ο Τάσος, φορτωμένοι με μπύρες και τούρτα αντίστοιχα, μπήκαν στο δωμάτιο. «Που είναι η πιο σέξι γκόμενα του σύμπαντος;» ρώτησε ο Νίκος με το γνωστό του τακτ. «Αν μιλάς για την κόρη μου, αυτή την στιγμή κοιμάται. Και αν μιλάς για την γυναίκα μου?» άρχισε να απαντάει ο Πέτρος. «Αυτή τη στιγμή είναι υπερβολικά απασχολημένη για να ασχοληθεί μαζί σου, Νίκο.» ακούστηκε η φωνή της Γιάννας. «Θα πρέπει να μείνεις ευχαριστημένος με τα σπέσιαλ κεφτεδάκια που στο έχω ετοιμάσει.» συνέχισε. «Και τι το ιδιαίτερο έχουν;» ρώτησε με απορία και λιγούρα. «Ποντικοφάρμακο.» ήταν η μονοκόμματη απάντηση της Γιάννας. Ο Τάσος κοίταζε το σπίτι. Δύο υπνοδωμάτιο και κουζίνα σαλόνι κουζίνα. Λίγο μεγαλύτερο από το παλιό σπίτι του Νίκου. Τα περισσότερα βιβλία είχαν πάει στο πατρικό του, και οι τοίχοι μοιάζανε γυμνοί. «Και πότε έρχονται τα πεθερικά;» ρώτησε ο Τάσος. «Σε μία ώρα οι δικοί μου, θεωρητικά το ίδιο και οι δικοί της.» απάντησε ο Πέτρος. «Αν δεν μας πάρουν τηλέφωνο δύο ώρες μετά και μας πούνε ότι δεν μπορούν να έρθουν.» συνέχισε στραβομουτσουνιασμένος. «Μην φοβάσαι, και μην απελπίζεσαι!» ακούστηκε η φωνή του Νίκου από το ψυγείο. «Όσο τα μπυρόνια είναι κρύα, τα υπόλοιπα είναι υποφερτά!» πέταξε από ένα κουτάκι στους φίλους του, και ένα στην Γιάννα. «Ελπίζω να μην είναι κουνημένα.» είπε η νεαρή γυναίκα. «Πριν από λίγο τελείωσα με το σφουγγάρισμα.» είπε κάπως ψυχρά. «Έλα μωρέ τώρα!» είπε ο Νίκος. «Εσύ σφουγγαρίζεις.» του απάντησε η Γιάννα. «Λοιπόν, μαλάκες, προσοχή μην τα κάνετε χάλια!» και οι τέσσερις τους γέλασαν με αυτό. Ο Πέτρος και οι Γιάννα καθόντουσαν σε μια πολυθρόνα ο Νίκος σε μια καρέκλα, και Ο Τάσος στη θέση του στο τραπέζι. Ο καναπές ήταν για τους γονείς. Ο Πέτρος αναστέναξε. Πολύ θα το ήθελε να μην ερχόντουσαν. Αλλά όπως ήταν η κατάσταση, έπρεπε να το υποστεί και αυτό. Για την Γιάννα ρε γαμώτο!, σκέφτηκε, ενώ έπινε λίγο από την μπύρα του. Edited July 2, 2009 by month Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Anime_Overlord Posted July 2, 2009 Share Posted July 2, 2009 Ε, τι γίνεται εδώ; Τι σχέση έχει το πρώτο με το δεύτερο κομμάτι; Και η πλοκή που είναι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted July 3, 2009 Author Share Posted July 3, 2009 Διάβασε την πρώτη ιστορία, και θα καταλάβεις... Δεν είναι τόσο δύσκολο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted July 7, 2009 Share Posted July 7, 2009 Μου αρέσουν -προς το παρόν. Ήταν εύκολα στην ανάγνωση και στο δεύτερο κομμάτι ένιωσα πολύ κοντά με τους πρωταγωνιστές. Μου έλειψαν οι ερωτήσεις στο τέλος του δεύτερου μέρους; "Τελικά θα έρθουν τα πεθερικά του Πέτρου; Ποια ήταν η παρουσία που τον έσωσε από τη βέβαιη καταστροφή; Ποιο σωματικό χαρακτηριστικό της Γιάννας την κάνει την πιο σέξι γκόμενα του σύμπαντος; Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα, στην συνέχεια της ιστορίας μας!" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted July 16, 2009 Share Posted July 16, 2009 διαφήμιση ιστορίας: "Ξυπνάτε κακόκεφοι κάθε πρωί; Τέλος πια στο κατσούφικο ύφος στην δουλειά... Διαβάστε το επόμενο κομμάτι της ιστορίας και η μέρα σας θα φτιάξει αυτόματα... Τι θα κάνει τελικά η τζελατίνα για τους πρώην που συννομωτούν; Θα μαζευτούν τα πεθερικά του πέτρου και της γιάννας για τα γενέθλεια ή θα σφαχτούν στον δρόμο; Συστήνετε ανεπιφύλακτα σε στρεσσογόνες μέρες και βροχερά πρωινά στην δουλειά ή στο σπίτι...." (Ένα θέμα με το που μιλάει ποιός το είχα.... τι σου κάνει όταν φτιάχνεις την μορφοποιήση στο δικό σου έγγραφο... το παρατηρείς και αε όσα διαβάζεις....) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted July 20, 2009 Author Share Posted July 20, 2009 Όνομα Συγγραφέα:Month Είδος: παραμύθι Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 883 Αυτοτελής; Μέρος 3. Σχόλια:Το τρίτο μέρος της ιστορίας. Πρέπει να πω ότι είδη έχει ξεπεράσει την προηγούμενη ιστορία, μιας και δεν έχω τον περιορισμό λέξεων που είχα τότε στον διαγωνισμό. Όπως πάντα, είναι η δεύτερη ιστορία με αυτούς τους πρωταγονιστές... εδώ η ιστορία! Τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα ήθελε η Τζελατίνα. Συγκεκριμένα δεν θα μπορούσαν να πάνε πολύ χειρότερα, αν και υπήρχε ακόμα χρόνος για την ολική καταστροφή. «Αγάπη μου, η Τζίνα δεν ανταποκρίνεται. Της έταξα ακόμα και γάμο, αλλά δεν ξύπνησε» φώναξε ο Σβεν από την τραπεζαρία. Η Τζελατίνα άρχισε να καταριέται Θεούς και Δαίμονες μαζί. Ένα απλό ξόρκι Ψευδαίσθησης και Ονείρων ήταν! Δεν προκαλούσε λήθαργο! Έκανε έναν τελευταίο έλεγχο στα βότανά της. Ήταν όλα σωστά. «Αγάπη μου;» ακούστηκε η ανήσυχη φωνή του Σβέν. Η Τζελατίνα άνοιξε το στόμα της να μιλήσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Δεν έβγαινε φωνή. Κοίταξε γύρω της τρομαγμένη. Τι γύρευε στο ταβάνι; Κοίταξε προς τα κάτω και είδε το σώμα της. Η συνειδητοποίηση του τι είχε γίνει ήρθε ξαφνικά. Και το χειρότερο όλων ήταν ότι δεν θα μπορούσε να βοηθήσει τον άντρα της, εκτός και αν… «Αγάπη μου;» φώναξε ο Σβέν, ενώ έμπαινε μέσα στο εργαστήριο της γυναίκας του. Η είσοδος ήταν απαγορευμένη, αλλά τα πράγματα ήταν σκούρα και έπρεπε να μιλήσουνε. Συγκεκριμένα οι καλεσμένοι τους για δείπνο είχαν κοιμηθεί και δεν ξυπνάγανε με τίποτα. Και αν έκρινε σωστά από τις εκφράσεις στις μουσούδες τους, βλέπανε εφιάλτες. Η πόρτα του εργαστηρίου άνοιξε χωρίς τρίξιμο, σε αντίθεση με κάθε άλλη φορά που έμπαινε απρόσκλητος. Το δωμάτιο, αν και ένα από τα μεγαλύτερα του δενδρόσπιτού τους, δεν άφηνε και πολύ χώρο για να περπατήσεις. Ήταν γεμάτο με πάπυρους, περγαμηνές και πλατανόφυλλα, όλα γραμμένα σε γλώσσες ακαταλαβίστικες. Στους τοίχους στοιβαγμένα τα διάφορα φυτά και υλικά για τα μαγικά μαντζούνια της. Και στο κέντρο, καθισμένη πάνω σε ένα λευκό σκαμνί, λουσμένη από το φώς του ήλιου και ασάλευτη, η Τζελατίνα με το ίδιο ύφος στο πρόσωπό της όπως και οι άλλοι δύο. Ο Σβέν στραβοκατάπιε τον κόμπο που είχε δημιουργηθεί στον λαιμό του. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι είχε γίνει, και όλα πήγαν στραβά. Σύμφωνα με την γυναίκα του το ξόρκι ήταν απλό, από τα πιο εύκολα που θα μπορούσε κανείς να κάνει. «Κάποιος χάλασε το ξόρκι.» ακούστηκε η φωνή της καθαρά μέσα στο μυαλό του. Ο Σβέν ταράχτηκε και έβγαλε μια τρομαγμένη κραυγή. «Μιλάω κατευθείαν στο μυαλό σου. Κάποιος κατέλαβε τα όνειρα που έστειλα στους δύο. Προσπάθησα να το σταματήσω, αλλά όπως βλέπεις…» συνέχισε καθάρια η φωνή της Τζελατίνα. «Τι πρέπει να κάνω;» ρώτησε ο Σβέν. Το σώμα του ήταν τώρα όρθιο και στητό, όπως όταν είχαν ξεκινήσει την αποστολή τους, πριν από τόσο καιρό. Η Τζελατίνα χαμογέλασε, αν και ο Σβέν δεν μπορούσε να το ξέρει αυτό. «Πρέπει να μιλήσουμε με την μάνα μου. Αυτή, θα ξέρει τι να κάνει.» είπε η Τζελατίνα, και ο Σβέν ένευσε και βγήκε από το δωμάτιο. Είχε μακρύ ταξίδι μπροστά του, και καθόλου καιρό για χάσιμο. Θα μπορούσε κάποιος να κατηγορήσει τους σκίουρους για πολλά πράγματα, όπως δειλία και απληστία, αλλά όσον αφορά την ταχύτητά τους, κανείς δεν τους βρίσκει ψεγάδι. Ιδιαίτερα ένας σκίουρος που βιάζεται για να σώσει κάποιον που αγαπά, και δύο για τους οποίους δεν νοιάζεται ιδιαίτερα, τότε τα πόδια του βγάζουν φτερά, και τα κλαδιά σείονται από το σώμα του καθώς τρέχει με ταχύτητα. Ο Σβέν ήξερε πολύ καλά τον δρόμο. Τον είχε πάρει άλλη μια φορά, όταν ξεκίνησε την αποστολή του για να σώσει το δάσος από τους ανθρώπους με τα κίτρινα τέρατα. Τότε έτρεχε να ζητήσει βοήθεια για όλο το δάσος, και η Βασίλισσα Τσιάρα όρισε σαν σύντροφό του την Τζελατίνα… Δεν ένιωθε ιδιαίτερα καλά με την προοπτική να ξανασυναντήσει την πεθερά του. Συγκεκριμένα τον είχε απειλήσει ότι αν η κόρη της πάθαινε τίποτα θα τον έβραζε, θα τον έψηνε, και θα τον τηγάνιζε ταυτόχρονα. Ο Σβέν δεν ήξερε πως μπορεί κάποιος να μαγειρέψει κάποιον με δύο τρόπου και να τον τηγανίζει ταυτόχρονα. Συγκεκριμένα δεν ήξερε τι είναι το τηγάνισμα, κάτι το οποίο ξέχασε να ρωτήσει την γυναίκα του όταν βρέθηκαν μόνοι αργότερα. «Είναι μαγείρεμα σε βραστό λάδι» ακούστηκε η φωνή της Τζελατίνα στο μυαλό του. Ο Σβέν σταμάτησε απότομα, μανούβρα που έκανε έναν άλλο σκίουρο που χαλάρωνε πάνω στο κλαδί να εξαφανιστεί. «Που είσαι;» ρώτησε χαμηλόφωνα. Η Τζελατίνα πάλι χαμογέλασε, με τον τρόπο που έκανε τον Σβέν να ανατριχιάζει από αγωνία για το τι θα πάθει. «Είμαι μέσα στο μυαλό σου. Είναι ο μόνος τρόπος για να πείσω την μάνα μου να σε βοηθήσει… Άλλωστε είσαι το κάθαρμα που παντρεύτηκε την κορούλα της. Δεν ξέρεις πόσα χρόνια ετοίμαζε βασανιστήρια που θα μπορούσε να κάνει στον Τζουζέπε. Ευτυχώς για αυτήν, τα περισσότερα ήταν ψυχολογικά, και μπορούσαν να εφαρμοστούν και σε σκίουρους…» απάντησε με την γλυκιά φωνούλα της, την φωνή που χρησιμοποιούσε όταν ήθελε να γλιτώσει από κάτι. «Άσε να μαντέψω… Την βοήθησες να εφεύρει αρκετά βασανιστήρια για σκίουρους.» είπε με μονοκόμματη φωνή ο Σβέν. «Τι σε κάνει να σκεφτείς κάτι τέτοιο, αγάπη μου;» είπε η Τζελατίνα αθώα, και ο Σβέν ήταν πια πεπεισμένος ότι η γυναίκα του συνωμοτούσε με την πεθερά του. Δηλαδή τίποτα το καινούργιο. Κούνησε απλά το κεφάλι του, και άρχισε πάλι να τρέχει προς τον βασιλικό οίκο της Μάγισσας Τσιάρας. Τι θα κάνει στον Σβεν η πεθερά του; Η Τζελατίνα μπορεί να δει ακριβώς έκανε ο Σβέν όταν ήταν μικρό σκιουράκι; Ποιος μπήκε στα όνειρα του Τζουζέπε και της Αλαφρόμυαλης; Και ακόμα ποιο σημαντικό, ο Anime_Overlord, έχει καταλάβει επιτέλους τι τρέχει με την ιστορία; Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα... στο επόμενο επεισόδιο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Anime_Overlord Posted August 7, 2009 Share Posted August 7, 2009 ο Anime_Overlord, έχει καταλάβει επιτέλους τι τρέχει με την ιστορία; Όχι. Την ανεβάζεις τόσο αραιά και με τόσο μικρά κομματάκια που έχω ξεχάσει τι έχει γίνει στα προηγούμενα. Δύο σκιουράκια σε μια ιστορία σαν την Ωραία Κοιμωμένη κατάλαβα μόνο και αυτήν μικρή και μισοτελειωμένη. Μα τόσο πρόβλημα είναι να ανεβάζεις μεγαλύτερα κομμάτια; Ή πιο συχνά; Και τα γράμματα είναι τόσο πυκνά που κουράζομαι ενώ διαβάζω. Μάλλον η γραμματοσειρά φταίει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.