Κλίφορντ Σάιμακ (Clifford Simak)

[Δημήτρης]

Είναι άραγε δύο ιστορίες αρκετές για να αγαπήσεις ένα συγγραφέα; Αν είναι αριστουργηματικές τότε γιατί όχι; Αναφέρομαι στην ''Λιποταξία'' και στο ''Μεγάλο Προαύλιο'' οι οποίες στάθηκαν ικανές να βάλω τον Simak για πάντα μέσα στη καρδιά μου. Η πρώτη αναφέρεται σε αποστολή γήινων που έχουν φτιάξει βάση στον Άρη και από αυτήν στέλνουν άτομα έξω στην αφιλόξενη ατμόσφαιρα του πλανήτη για να μάθουν πληροφορίες για το πως μπορεί ο άνθρωπος να επιβιώσει εκεί πέρα. Κανείς ποτέ δεν γυρίζει πίσω, κάτι που τελικά ωθεί τον διοικητή να πάει αυτός μαζί με τον σκύλο του. Το λέω αυτό το τελευταίο, γιατί έχει σημασία. Και από κει και πέρα ο Simak δίνει μερικές εικόνες απίστευτης ομορφιάς. Όσο για το ''Μεγάλο Προαύλιο'' περιγράφει με πανέμορφο τρόπο το ότι μία μεγάλη περιπέτεια δεν είναι απαραίτητο να λάβει χώρα σε κάποιο μακρινό και εξωτικό μέρος, αλλά μπορεί κάλλιστα να συμβεί και σ' ένα πολύ πιο πεζό περιβάλλον, όπως η αυλή του σπιτιού μας. Υπάρχει και εδώ πέρα σκύλος γι' αυτό το ανέφερα προηγουμένως. Δεν έχω διαβάσει πολύ ε.φ. ότι έχω διαβάσει περιορίζεται στη σειρά ης Ωρόρα και σε 3-4 άλλες ανθολογίες που έχω. Πάντως γι' αυτά τα λίγα που έχω διαβάσει, οι δύο συγκεκριμένες ιστορίες περιλαμβάνονται ανάμεσα στις καλύτερες όλων. Επίσης έχω διαβάσει και την ''Αψιμαχία'' που περιγράφει με άκρως κυνικό τρόπο την διαμαχη του ανθρώπου με τις μηχανές,όπως επίσης και τον ''Κόσμο του Κόκκινου Ήλιου'' που είναι space opera και μιλάει για δύο χρονοταξιδιώτες που που πήγαν πολύ πιο μακριά απ' όσο φαντάζονταν και το τι συναντησαν εκεί. Από μυθιστορήματα του έχω την ''Επιλογή των Θεών'' αλλά δεν το έχω πιάσει ακόμα. Έχει τιμηθεί με 12 βραβεία αν θυμάμαι καλά. Λοιπόν, εσείς τον ξέρετε; Τον έχετε διαβάσει; Και αν ναι σας άρεσε;

[mman]

"Αψιμαχία" και "Λιποταξία" είναι μεγάλα διηγήματα. Ειδικά το δεύτερο είναι ο ορισμός του κλασικού. Clifford Simak: Respect.

Edited July 8, 2009 by mman

[Δημήτρης]

"Αψιμαχία" και "Λιποταξία" είναι μεγάλα διηγήματα. Ειδικά το δεύτερο είναι ο ορισμός του κλασικού. Clifford Simak: Respect.

 

Η ''Αψιμαχία'' δεν μου άρεσε μονάχα συγκρινόμενη με τα δύο πρώτα. Γιατί από μόνη της είναι φοβερή. Ιδίως το τέλος με τον ήρωα να κρατάει τον σωλήνα και να λέει την ατάκα του είναι όλα τα λεφτά. Όσοι έχουν την σειρά της Ωρόρα μπορούν να διαπιστώσουν πως η ιστορία υπάρχει σε δύο τόμους στο 2 και στο 59. Μέγα φάουλ για ανθολογία αυτό.

[heiron]

Έχω διαβάσει κι εγώ τα 3 αναφερθέντα διηγήματα(Αψιμαχία,Λιποταξία,Μεγάλο Προαύλιο) και συμφωνώ ότι είναι πολύ καλά.Από βιβλία έχω βρει την (επισης αναφερθείσα) Επιλογή των Θεών αλλά δεν την αγόρασα.Παρακαλείται ο κύριος Δημήτρης(ή ο οποιοσδήποτε) όπως τη διαβάσει για να μας πει αν αξίζει.Το μόνο αρνητικό στον Σαιμακ είναι ότι δεν είναι τόσο της δράσης και της περιπέτειας.Πιο καλός είναι στο κοινωνικοαισθηματικό στυλ πχ να δειχνει πως είναι και πως πρέπει να είναι ο άνθρωπος που όμως μου κάνει λίγο δασκαλίστικο και δεν με συναρπάζει.

[Δημήτρης]

Λοιπόν κύριε Γιάννη -αφού με αποκάλεσες κύριο Δημήτρη, κύριο Γιάννη σε αποκαλώ και εγώ - τις προάλλες έτυχε να διαβάσω ένα post σου όπου ανέφερες πως δεν πήρες την ''Επιλογή των Θεών'' γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, επειδή δεν σε ενθουσιάζει ιδιαίτερα το στυλ γραφής του Σάιμακ. Αργά ή γρήγορα θα πιάσω να διαβάσω την Επιλογή, και όχι μόνο, γιατί θέλω σιγά- σιγά ν' αρχίσω να γεμίζω τα κενά μου στην ε.φ. Για φαντασάς έχω μπόλικα αδιάβαστα βιβλία ε.φ. στα ράφια μου που με περιμένουν.. Α, και προηγουμένως για την Αψιμαχία έκανα λάθος. Υπάρχει τελικά στο 5 και στο 59 της Ωρόρα.

[heiron]

Τότε που έκανα το ποστ δεν είχα διαβάσει καθόλου Simak.Αν και είχαν βάση αυτά που είχα μάθει τελικά,ομολογώ ότι ο τύπος είναι καλύτερος από ότι τον φανταζόμουν.

 

(το "ο κύριος Τάδε παρακαλείται όπως..." το είπα σε ύφος δημόσιας

)

[Δημήτρης]

Διάβασα την συλλογή ''Πόλη'' του Simak, πολύ καλή ήταν. Το βιβλίο είναι μυθιστόρημα που αποτελείται από ιστορίες που στέκονται άνετα και μόνες τους, οι οποίες όμως θα αρέσουν περισσότερα αν διαβαστούν μέσα στα πλαίσια αυτού. Ένα πράμα δηλαδή σαν τον Έλρικ και τον Κουζέλ. Πολλά χρόνια στο μέλλον η ανθρωπότητα έχει εκλείψει. Οι μόνες αναφορές που γίνονται πλέον σ' αυτήν είναι από τους γέρους σκύλους, το κυρίαρχο τότε είδος, στα μικρά κουτάβια γύρω από την φωτιά. Όπου και εξετάζεται το αν ο άνθρωπος πράγματι υπήρξε, ή αν ανήκει στην σφαίρα του θρύλου. Οι εισαγωγές πριν από κάθε ιστορία προσδίδουν μία όμορφη αληθοφάνεια.

 

Όπως είπα η ''Πόλη'' μου άρεσε, αν και για να πω την αλήθεια την περίμενα καλύτερη. Και αυτό γιατί νόμιζα ότι τα διηγήματα θα ήταν στο ίδιο ή και ανώτερο επίπεδο, με την πραγματικά μαγευτική ''Λιποταξία'' την οποία είχα διαβάσει παλαιότερα. Δεν συνέβη, αλλά έστω και έτσι πέρασα πολύ καλά. Η ιδέα ιδίως του μεταλλαγμένου και της μυρμηγκοφωλιάς του, μου άρεσε παααάρα πολύ. Εντύπωση μου προκάλεσε το ότι δεν υπήρχε στην συλλογή ''Το Μεγάλο Προαύλιο'' το οποίο επίσης έχει σκύλο. Δεν ξέρω αν αυτό είναι ''προνόμιο'' της Ελληνικής έκδοσης, αλλά όπως και να 'χει καλό ήταν γιατί έτσι διάβασα μία ιστορία ακόμη

 

Όλα τα παραπάνω τα είπε πολύ καλύτερα από εμένα ο aScannerDarkly σ' αυτή την φοβερή του κριτική. Συστήνεται ανεπιφύλακτα όχι μόνο στους fans της επιστημονικής φαντασίας, αλλά σε κάθε έναν που αγαπάει ένα καλό βιβλίο γενικά.

Edited August 15, 2012 by Δημήτρης

[aScannerDarkly]

Μάλλον η αγάπη του Σάιμακ για τα σκυλιά ήταν πολύ μεγάλη, οπότε δεν περιόρισε τους σκυλίσους χαρακτήρες στην Πόλη, μιας και ούτε στην αγγλική έκδοση που διάβασα υπήρχε η εν λόγω ιστορία, άρα υποθέτω ότι δεν ανήκει στο συγκεκριμένο βιβλίο.

[nikosal]

Και τώρα εγώ θα θυμίσω ότι το City έχει τρεις (3) αξιολογήσεις και του λείπουν δύο για να μπει στην πενηντάδα!

[Fan-tasy]

Δείτε κι εδώ μήπως σας ενδιαφέρει κάποιο από τα διαθέσιμα http://www.feedbooks.com/author/426

Αλλά και γενικότερα http://www.feedbooks.com/books/categories

Τα έχει σε διάφορα format, οπότε ο καθένας επιλέγει ό,τι τον βολεύει.

[tsathoggua]

Ωραίος συγγραφέας. Έχω διαβάσει τα πολύ καλά διηγήματα του που έχουν μεταφραστεί για τις ανθολογίες της Ωρόρα. Επίσης το Η επιλογή των θεών που δεν μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Το City είναι στα επόμενα προς αγορά βιβλία.

[BladeRunner]

Στο λινκ που έδωσε ο Fan-tasy βρήκα πάρα μα πάρα πολύ καλό πράμα (ειδικά παλπ μυθιστορήματα). Από Σίμακ βέβαια μόνο κάτι λίγες ιστοριούλες, αλλά τι να κάνουμε;

[Δημήτρης]

Α ώστε ούτε στο πρωτότυπο υπάρχει λοιπόν. Όσοι δεν έχετε διαβάσει ''Το Μεγάλο Προαύλιο'' να το κάνετε γιατί είναι πάρα πολύ καλό. Δεν μπορώ να αποφασίσω ποιο μου αρέσει πιο πολύ, αυτό ή η ''Λιποταξία''. Και nikosal μία από αυτές τις μέρες θα αξιολογήσω την ''Πόλη'' όπως επίσης και έναν Vogt που διάβασα πρόσφατα.

Edited August 15, 2012 by Δημήτρης

[aScannerDarkly]

Α ώστε ούτε στο πρωτότυπο υπάρχει λοιπόν. Όσοι δεν έχετε διαβάσει ''Το Μεγάλο Προαύλιο'' να το κάνετε γιατί είναι πάρα πολύ καλό. Δεν μπορώ να αποφασίσω ποιο μου αρέσει πιο πολύ, αυτό ή η ''Λιποταξία''. Και nikosal μία από αυτές τις μέρες θα αξιολογήσω την ''Πόλη'' όπως επίσης και έναν Vogt που διάβασα πρόσφατα.

Το Προαύλιο το θεωρώ ένα από τα τοπ 5 διηγήματα ΕΦ που έχω διαβάσει. Τίποτα άλλο.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Η Επιλογή των θεών''.

Στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον η ανθρωπότητα έχει εξαλειφθεί. Ή καλύτερα εξαφανιστεί. Ανεξήγητα, μέσα σ' ένα βράδυ. Απέμεινε ένα ετερόκλητο σύνολο ελάχιστων λευκών, Ινδιάνων και πολλών ρομπότ. Επίσης η γήρανση έχει επιβραδυνθεί κατά πολύ. Οι άνθρωποι μεγαλώνουν αλλά μόνο ''χρονολογικά''. Βιολογικά παραμένουν ίδιοι. Η ιστορία ξετυλίγεται μέσω του πιο ηλικιωμένου που έμεινε πίσω. Εν είδει χρονικού για τις μελλοντικές γενιές αλλά και προσπαθώντας να καταλάβει τι ακριβώς συνέβη. Δίνεται εξήγηση, από εκεί που δεν το περιμένει. Μόνο που τα πράγματα δεν θα αποδειχθούν καθόλου ρόδινα. 

Καλούτσικο ήταν. Διέπεται από φιλοσοφικές και θρησκευτικές προεκτάσεις. Με οικολογικές πινελιές και ωραία εναλλαγή μεταξύ της εξιστόρησης και του παρόντος. Μία ανάγνωση θα έλεγα ότι την αξίζει, είναι και μικρό.  

[Δημήτρης]

Διάβασα ''Το Περιδέραιο των κόσμων''.

Ο Τζέυ Βίκερς είναι ένας μοναχικός συγγραφέας που ζει μία απλή, πεζή ζωή. Ή μήπως πάλι όχι; Την ρουτίνα της καθημερινότητας του έρχονται να σπάσουν ανησυχητικές ενδείξεις που εμφανίζονται σταδιακά στη πόλη. Σε συνδυασμό με μία παράξενη επαγγελματική πρόταση που του γίνεται, θα κάνει τα γρανάζια του μυαλού του να αρχίζουν να γυρίζουν. Και να θυμάται, να ανασύρει ξεχασμένες αναμνήσεις. Είναι όμως άραγε δικές του ή μήπως... εμφυτευμένες; (Θαρρώ ότι είναι λίγο Ντίκειο αυτό ). Οπότε και καλείται να αναθεωρήσει όλα όσα θεωρούσε δεδομένα για τον κόσμο που τον περιβάλλει αλλά και για τον ίδιο του τον εαυτό.

Καλό και αυτό, ωραίο. Και δεν γινόταν να μην μου αρέσει από την στιγμή που φέρει ομοιότητες, έστω και αμυδρά, με τον αγαπημένο μου Ρέι Μπράντμπερι. Σχετικά με το ότι κάνει τον αναγνώστη να αισθάνεται νοσταλγία για καταστάσεις που δεν έχει βιώσει. Ή το χάρισμα του να μην παραβλέπει κανείς την ομορφιά στα μικρά, απλά, καθημερινά πράγματα. Έτσι και ο πρωταγωνιστής που ''δηλητηριασμένος'' από την ενήλικη ζωή, αναζητά διέξοδο -και όχι απαραίτητα μεταφορικά- στη ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας. Στις θύμησες και τα μέρη που έζησε όταν ήταν παιδί. Υπάρχει μία μαγεία που συνεπικουρείται όμως και από άλλα. Παράξενα όσο και ζόρικα. Ότι πρέπει για μία ευχάριστη ανάγνωση, διέπεται από φιλοσοφικές προεκτάσεις και υπαρξιακές ανησυχίες. 

Edited April 6, 2021 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Το περιδέραιο των κόσμων

Τέσσερα βιβλία του Κλίφορντ Ντ. Σιμάκ έχω στη συλλογή μου (όλα όσα έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά δηλαδή), αλλά αυτό είναι μόλις το πρώτο του που διαβάζω. Καιρός ήταν να διαβάσω και αυτόν τον τόσο κλασικό συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας, αλλά εδώ που τα λέμε, καιρός ήταν γενικά να διαβάσω ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας: Ούτε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά! Λοιπόν, μου άρεσε πολύ τούτο δω, μπορεί ορισμένα λίγα στοιχεία/κομμάτια της πλοκής να μην με έπεισαν απόλυτα, πάντως οφείλω να πω ότι μου προσέφερε μπόλικη τροφή για σκέψη, σίγουρα ο συγγραφέας με το βιβλίο αυτό θέτει διάφορα ζητήματα φιλοσοφικής φύσεως και βάζει τους αναγνώστες να σκεφτούν κάποια πράγματα, ενώ επίσης η πλοκή με κράτησε στην τσίτα από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα (το τέλος ίσως ήταν λιγάκι απότομο, η αλήθεια είναι). Η γραφή είναι πολύ ωραία και απολύτως προσιτή, με ζωντανές περιγραφές και φυσικούς διαλόγους, η ατμόσφαιρα εξαιρετική, πότε ρεαλιστική, πότε ονειρική, πότε νοσταλγική, οπωσδήποτε ωραία. Και μπορώ να πω ότι σαν ύφος, σαν στιλ, ο Σιμάκ μου έφερε λίγο στο νου τον Ρέι Μπράντμπερι. Καλό αυτό, έτσι; Υ.Γ. Η μετάφραση του Μπαλάνου πάρα πολύ καλή και γλαφυρή, όπως πάντα.

8/10

Edited April 13, 2022 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Πάλι και πάλι''. 

Πως ακριβώς έχει η υπόθεση; Είμαστε πλέον για τα καλά στη διαστημική εποχή με την ανθρωπότητα να έχει κάνει βήματα πέρα από το ηλιακό σύστημα. Ένας από καιρού χαμένος αστροναύτης, επιστρέφει αναπάντεχα στη Γη. Από πλανήτη κοτζάμ έντεκα έτη φωτός μακριά, όπου υποτίθεται ότι ζουν οι ψυχές των ανθρώπων. Τα νέα όμως τεκταινόμενα που θα φέρει δεν αρέσουν στους ''ισχυρούς'' και πρέπει να φύγει από την μέση. Και αυτός όμως δεν θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια. Καλό ήταν όσο και ιδιαίτερο. Με μπέρδεγουεϊ έννοιες μορφοδιάταξης, μία κάποια συγκέντρωση την ήθελε. Και των γνωστών σε όλους χρονικών παραδόξων που προκύπτουν από τα ταξίδια στο χρόνο. Δεν πρέπει κανείς να προκαλέσει μεγάλες αλλαγές, μπορεί να αποδειχθεί ολέθριο. 

Ενδιαφέρουσα περίπτωση συγγραφέα, ανώτερος θα έλεγα της φήμης του. Μακάρι κάποια στιγμή να μεταφραστούν και άλλα, και ιδίως το ''Way station''.

Edited May 1, 2023 by Δημήτρης