(ΜΠΙΠ) Γκαζόν

[Guest Anime_Overlord]

(ΜΠΙΠ) Γκαζόν

 

 

Και εκεί που θέριζα το σιτάρι στο Harvest Moon για DS, να σου πάλι η κλασική φωνή που τα χαλάει όλα.

 

«Τάκηηη! Το γκαζόν θέλει κούρεμα.»

 

Το γκαζόν μου μέσα! Τι θέλουνε και το κρατάνε; Μόνο για να το κουρεύουμε υπάρχει. Δήθεν γιατί ομορφαίνει την αυλή το έχουμε και δεν είναι τίποτα άλλο από ένα στρέμμα άχρηστη πρασινάδα. Τι να την κάνω την ομορφιά; Ποια ομορφιά; Δεν το βρίσκω καθόλου όμορφο. Ούτε καν του δίνω σημασία. Αυτό που δίνω σημασία είναι που κάθε τρεις και λίγο με βάζουνε να το ποτίζω και να το κουρεύω. Και δεν το αρνούμαι να το κάνω κι εγώ γιατί κάπως πρέπει να δικαιολογώ ότι τους βοηθάω όλη μέρα.

 

Και να’μαι τώρα να σταματάω να θερίζω σιτάρι για να κόβω άχρηστη πρασινάδα. Το (ΜΠΙΠ) μου μέσα, το σιτάρι που μαζεύω στο παιχνίδι πιο χρήσιμο είναι από αυτήν την βλακεία που κάνω τώρα. Το σιτάρι το πουλάω για λεφτά ή το έχω τροφή για την οικογένεια ή τα ζώα. Το χορτάρι που κόβω πάει στον κάδο. Καθαρή σπατάλη δηλαδή.

 

Αφήνω τον ειδυλλιακό κόσμο του Harvest Moon και βγαίνω έξω, στην πεζή πραγματικότητα. Αμέσως βλέπω έναν κουρελή να ζητιανεύει σε μια γωνιά. Άχρηστο παράσιτο, σαν το χορτάρι που κόβω. Ακόμα και στα παιχνίδια πρέπει να ολοκληρώνεις αποστολές και να σκοτώνεις τέρατα για να αποκτάς λεφτά. Στην πραγματικότητα όμως, μπορείς να μην κάνεις τίποτα και να παρακαλάς άλλους να σε ταΐζουν χωρίς να προσφέρεις κάτι. Τι κοροϊδία! Ρε ένα θέρισμα όλα αυτά τα παράσιτα να κάνανε από τους δρόμους, ξαφνικά ο κόσμος θα γινόταν ομορφότερος. Αλλά όχι, είναι και καλά δικαίωμα του καθένα να απομυζεί ελεύθερα το μεδούλι του άλλου.

 

Βγάζω από την αποθήκη την μηχανή του γκαζόν και την γεμίζω βενζίνη. Καλά, το τι λεφτά έχει φάει αυτήν η (ΜΠΙΠ) σακαράκα σε καύσιμα και συντήρηση τόσα χρόνια δεν λέγεται. Πόσα παιχνίδια θα μπορούσα να έχω αγοράσει με τα λεφτά που πήγανε στράφι; Και το γκαζόν, στα αυτά μου, ούτε που θα το έδινα σημασία με τόσα παιχνίδια που έχω να παίξω. Αλλά όχι, θυσιάζω την προσωπική μου ευτυχία για να νιώθουνε οι γέροι μου καλά με αυτήν την σαχλαμάρα.

 

Ξαφνικά με πλησιάζει ένας και προσπαθεί να με πείσει να δώσω λεφτά για έρανο υπέρ των φτωχών στην Αφρική. Ρε τα καθάρματα, όχι μόνο τρώνε εις βάρος μας αλλά βάζουνε και άλλους να μαζεύουνε λεφτά για πάρτη τους. Όχι ρε φίλε, δε θα δώσω λεφτά για να ταΐζω κοκαλιάρηδες στην Αφρική. Πεταμένα λεφτά είναι. Όσο κι αν τους ταΐζω, πάλι θα πεινάνε. Το Κινέζικο ρητό με τον πεινασμένο και το ψάρι δεν το ξέρεις; Θα αλλάξει τίποτα, όσα λεφτά κι αν σπαταλήσουμε για χάρη τους; Όχι! Μια ζωή θα είναι μίζεροι και θα βασίζονται στην τσέπη μας για να ζήσουν. Δεν προσφέρουνε τίποτα στον κόσμο, πέρα από έξοδα και τραγωδία.

 

Αν όμως σταματήσουμε να τους ταΐζουμε; Τότε μάλιστα, θα αλλάξουνε όλα προς το καλύτερο. Εμείς θα γλυτώσουμε τα λεφτά μας κι αυτοί θα πεθάνουνε και θα απαλλαγούνε από την άσκοπη και μίζερη ζωή τους. Και δεν θα είναι καν κακό αυτό σαν γίνει. Κανένας αυτούς τους κοκαλιάρηδες δε θα προσφέρει μια καινούρια εφεύρεση ή έναν νέο τρόπο σκέψης στο κόσμο. Κανένας τους δεν είναι γνωστός και δε θα αξίζει να τον θυμάσαι σαν πεθάνει. Αλλά όχι, όλοι έχουνε και καλά δικαίωμα στην ζωή, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να πρέπει να χρεωνόμαστε για να τους κρατάμε ζωντανούς.

 

«Τάκηηη! Έλα να φας!»

 

Δε πεινάω αλλά από την άλλη θέλω μια δικαιολογία για να σταματήσω να κουρεύω. Κάθομαι στο τραπέζι και απλά τσιμπάω κάτι.

 

«Άντε παιδάκι μου, φάε κανονικά.»

 

«Δε πεινάω.»

 

«Μα φάε, καλό θα σου κάνει. Να, κάνε ααα να σου δώσω μια μπουκίτσα.»

 

«Αααα, χαπ, νιαμ, νιαμ, νιαμ.»

 

Αυτό είναι ζωή. Ούτε δουλειά, ούτε γυναίκα, ούτε παιδιά, ούτε σκυλιά. Καμία σκοτούρα, μόνο βιντεοπαιχνίδια και να σε ταΐζουν στο στόμα. Τους βοηθάω στις δουλειές του σπιτιού και μένουνε ευχαριστημένοι με το να με φροντίζουν. Ευτυχία!

 

Το (ΜΠΙΠ) γκαζόν να μην υπήρχε και θα ήμουν στον παράδεισο.

Edited July 20, 2009 by Anime_Overlord

[dolph]

Σαν το νεράκι κατέβηκε. Ρεαλιστικό και ευχάριστο στο διάβασμά του.

 

Ευχαριστώ!

[Cassandra Gotha]

Έχεις ένα φοβερό ταλέντο να διαλέγεις τους πιο αηδιαστικούς και τρισάθλιους χαρακτήρες που υπάρχουν γύρω μας, χωρίς να τους εκμεταλεύεσαι για τίποτα. Γιατί, καλέ μου; Απλά, γιατί;

 

Αυτό το ρεμάλι εδώ, τι ήταν πάλι; Ούτε μ' έκανες να γελάσω με την πάρτη του, ούτε να κλάψω, ούτε καν να θυμώσω. Δεν ήταν γόνιμη η ιστορία σου, πώς το λένε (δεν ήταν καν ιστορία). Ήταν το ίδιο ανούσια όσο και ο πρωταγωνιστής της. Αν έλειπε, ο κόσμος δεν θα έχανε τίποτα.

 

Και σταματάω το λούσιμο, για να σου πω γιατί τα γράφω όλα αυτά: είναι φανερό ότι έχεις τάσεις προς σάτυρα. Σε παρακαλώ, επιτέλους, κάν' το!

[Guest Anime_Overlord]

^ Έχεις διαβάσει τα υπόλοιπα ΜΠΙΠ και ακόμα πιστεύεις το ίδιο; Γιατί εδώ κάνω παράθεση ιδεών και σφαλιάρες σκληρής πραγματικότητας που πολλοί σκέφτονται αλλά λίγοι παραδέχονται.

[Cassandra Gotha]

Όχι, δεν τα έχω διαβάσει όλα, αλλά κάποια. Χτες διάβασα και το τελευταίο, αυτό με την γκοθού και το βιβλίο, και έψαχνα το τόπικ για να σε λούσω και γι' αυτό. :tongue:

Αλλά δεν είναι της παρούσης.

 

Κοίταξε, το να γράφεις ό,τι πιστεύεις πως πολλοί σκέφτονται και λίγοι παραδέχονται δεν είναι από μόνο του λογοτεχνία. Θέλει πολύ δρόμο ακόμα για να γίνει λογοτεχνία. Θέλει μια ιστορία, ή τη γνώμη του συγγραφέα για όλα αυτά, αλλά όχι πεταμένη στα μούτρα, με τρόπο, σα να βγαίνει από τον αναγνώστη, ή κάτι άλλο που να ξεφεύγει από την ξερή παράθεση των χειρότερων σκέψεων που μπορεί να καταδεχτεί να κάνει ένα ανθρώπινο μυαλό, στα μεγαλύτερα σκοτάδια του από την πολλή φούντα. Όλοι μας έχουμε κάνει άσχημες, απαίσιες, απαράδεκτες σκέψεις κάποια στιγμή στη ζωή μας. Εσύ έβαλες τον πρωταγωνιστή να τις κάνει για κοινωνικά θέματα. Οι περισσότεροι από εμάς τις κάνουν για προσωπικά. Δηλαδή, μπορεί να έχουμε σκεφτεί να κάνουμε κακό σε κάποιον. Αυτή είναι η μόνη διαφορά. Δεν καθόμαστε όμως να τις αραδιάζουμε σ' ένα χαρτί και να λέμε ότι είναι ένα έτοιμο διήγημα. Ίσως να εμπνεόμαστε από αυτές για να γράψουμε ένα διήγημα.

 

Όπως δεν θα ήταν διήγημα ένα αράδιασμα θετικών σκέψεων καλοσύνης και συμπόνοιας. Θα ήταν ένα ανούσιο κύρηγμα:

"Ξύπνησα το πρωί και αφού διάβασα την εφημερίδα μου και την έβαλα αμέσως στον κάδο της ανακύκλωσης χαρτιού, ξεκίνησα για την εκκλησία. Σήμερα μαζευτήκαμε για να πάμε να δώσουμε αίμα, όλοι μαζί, ομαδικώς. Τι ωραία που ήταν! Πόσους συνανθρώπους μας σώσαμε, με μόνο λίγα λεπτά από το χρόνο μας. Αν το έκαναν όλοι, δεν θα πέθαιναν οι άνθρωποι από έλλειψη αίματος. Μετά πήγα με την καλύτερή μου φίλη και δώσαμε το ένα τρίτο του μισθού μας - όπως πάντα - στον πρώτο άστεγο που βρήκαμε στο δρόμο. Εξάλλου, γι' αυτό μένουμε μαζί, για να μοιραζόμαστε τα έξοδα και να μας μένει κάτι στην τσέπη για τους άπορους..."

[Guest Anime_Overlord]

Όχι ότι με πείθει ο λόγος που τα κάνει όλα αυτά ο χαρακτήρας του παραδείγματός που θέτεις αλλά προσωπικά δεν με χαλάει. Είναι η περιγραφή του τρόπου ζωής ενός χαρακτήρα.

 

Το ότι δεν σου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεται και πράττει δεν συμαίνει ότι δεν αξίζει.

Το ότι δεν υπάρχει ιστορία, δεν συμφωνώ. Και το τι έκανε κάποιος στην δουλειά του μια φυσιολογική μέρα είναι ιστορία.

Το ότι είναι ξερή παράθεση ιδεών, πάλι δεν συμφωνώ ότι είναι λάθος. Άκομψο ίσως αλλά όχι λάθος. Κατάθεση ψυχής είναι.

Το ότι είναι μονόλογος πάλι δεν είναι λάθος. Απλά ο ένας περιγράφει τους άλλους.

Το ότι νοιώθεις ότι ο συγγραφέας φαίνεται στο κείμενο, αυτό είναι μόνο γιατί γίνεται μονόπλευρος διάλογος. Κι αν σου πω ότι δεν είμαι εγώ αλλά κάποιος άλλος; Ή ότι όλοι οι χαρακτήρες σε όλες τις ιστορίες είναι κατά επέκταση ο συγγραφέας;