nohow on

[Rikochet]

Πρίν την ακινησία τα τέσσερα. Πρίν απ’αυτάτο μπαστούνι. Πρίν τα πόδια. Απ’την αρχή – κανένας άλλος τρόπος. Κανένας συμβιβασμός για κάτι άλλο. Κάτι λιγότερο τελεσίδικο.

 

Τέσσερις φορές, απ’την παλιά πόλη προς αυτήν – αναγκαστικά – την καινούρια. Οι τρείς με τέλος ψευδαισθητικό. Η τέταρτη με αληθινό καιαμετάκλητο.

 

Πρώτα τα πόδια. Μακρουλά. Ίσως στραβά. Με αδύναμα γόνατα. Μάλλον άσχημα λιγνά δάχτυλα. Κάτω από ένα σώμα το ίδιο μακρόστενο και άβολο. Προς τα κάτω: κανένας ρυθμός. Κανένα παρόν. Οι μυρωδιές – τα σημάδια στους τοίχους – σίγουρα όχι χάρτες, μονάχα πυροδότες. Πρώτη φορά πιο άβολα πιο λάθος από ποτέ. Και ύστερα πιο εύκολα.

 

Το μπαστούνι. Στον τοίχο για καιρό. Πώς αυτά τα πόδια χωρίς. Πώς χωρίς; Πιο δύσκολη ερώτηση. Όχι. Πιο αργά με ρυθμό υπαγορευμένο – υπαγορευόμενο. Πιο δύσκολα στα σκαλιά. Πιο δύσκολα στις μυρωδιές. Και ύστερα πιο εύκολα. Η εποχή του ήλιου. Ανοησίες. Καμιά ξεκούραση. Πιο εύκολα τη δεύτερη φορά. Τώρα η αδυναμία. Καμιά προσποίηση. Προς τα κάτω μόνο με τα πόδια; Χωρίς βοήθημα; Γέλιο. Χωρίς προσποίηση και σίγουρα καλύτερα έτσι. Το μπαστούνι. Πώς χωρίς; Πιο δύσκολη ερώτηση. Όχι, καμία. Με κάθε ταπ-ταπ και πιο εύκολα. Επιτέλους ρυθμός. Επιτέλους χωρίς ψέμμα. Δεύτερη φορά και πιο – ίσως η πιο – ευχάριστη. Χωρίς παραχώρηση. Χωρίς αμφιβολίες. Χωρίς παρθενικό υμένα.

 

Οι παλάμες. Το μπαστούνι πάλι στον τοίχο – όχι προσποίηση – σίγουρα όχι αρκετό. Άρα οι παλάμες. Επιτέλους οι παλάμες. Πιο δύσκολο πιο εύκολο από κάθε άλλη φορά. Προς τα κάτω με ιδρώτα. Με δυσφορία. Μα – κανένα στήριγμα και τώρα όχι πώς χωρίς – πώς με. Πώς με; Πιο δύσκολη ερώτηση. Όχι, καμία. Τα ατροφικά πόδια. Πώς αλλιώς; Αλλιώς με κανέναν τρόπο. Τρίτη φορά και πιο ήρεμη. Μηχανισμός της κίνησης, φόρα – κανένας χώρος για μυρωδιές. Καμιά εποχή του ήλιου. Χώρος για τίποτα πέρα από προς τα κάτω. Τρίτη φορά χωρίς ιδρώτα πλέον τετράποδη με παλάμες.

 

Τέταρτη φορά. Τελευταία. Ίσως καλύτερα έτσι. Σίγουρα καλύτερα έτσι.Πώς χωρίς; Πώς με; Όχι. Αλλά: πώς. Πώς; Πώς; Πώς; Πιο δύσκολη ερώτηση. Όχι, καμία. Στην παλιά πόλη – μόνο έτσι. Χωρίς προς τα κάτω. Μπαστούνι στον τοίχο. Παλάμες στις τσέπες φαγωμένο παλτό. Πόδια; Καμιά σημασία .Καμιά προσποίηση. Καμιά κίνηση.

 

Και τέλος, εδώ. Χωρίς εποχή. Χωρίς ήλιο. Χωρίς μυρωδιές. Πώς; Όχι όπως. Καμιά απάντηση. Ίσως μία: Πώς; Χωρίς. Ίσως καλύτερα έτσι.

 

Σίγουρα καλύτερα έτσι. Σίγουρα πια καλύτερα έτσι. Σίγουρα επιτέλους καλύτερα έτσι.

Edited August 24, 2009 by Rikochet

[manstredin]

Ok...ενδιαφέρον. Ενδιαφέρον το παιχνίδι με τις λέξεις, ενδιαφέρουσες εικόνες ή μάλλον συνειρμοί. Προσωπικά, χρειάζομαι κάτι ακόμα για να στηρίξω την φαντασία μου. Πού διαδραματίζεται όλο αυτό, ένα στοιχείο για τον τόπο, ποιά είναι η περίσταση, η αφορμή των συνειρμών; Προς τί η προσπάθεια και από ποιόν; Μου αρέσει πολύ να κολυμπώ σε μια θάλασσα εικόνων και συνειρμών, που μπορεί ακόμα-ακόμα κι εμένα να μη μου λένε τίποτα σε βιωματικό επίπεδο, αλλά δώσε μου μια σανίδα να πιαστώ για να σ' ακολουθήσω, έχω την καλή πρόθεση.

Στο συγκεκριμένο κομμάτι, οσμίστηκα κάτι ενδιαφέρον, αλλά δεν το γεύτηκα, και το στεναχωρήθηκα, γιατί με προκάλεσε. Ίσως η πρόθεσή σου να ήταν να αφήσεις τα κενά για την φαντασία του αναγνώστη, αλλά λίγα ακόμα στοιχεία πιστεύω είναι απαραίτητα για να μοιραστεί κι ο άλλος το κείμενο μαζί σου. Δεν απείχε πολύ, δυο-τρεις προτάσεις;).

[Electroscribe]

Δεν ξέρω αν είναι, αλλά μου φάνηκε το καλύτερο. Ίσως επειδή είναι το πιο προσιτό, το λιγότερο αποστασιοποιημένο και εγκεφαλικό. Αλλά πάλι έχει μια αποσπασματικότητα.

[Πυθαρίων]

Ricochet,

 

Κάθε σου λέξη, μια πρόκληση για ανάλυση και ερμηνευτική επεξεργασία. Κάθε σου φράση, ένα άνοιγμα σε ατέλειωτα εικαστικά τοπία. Κάτι σαν αίνιγμα. Έχει άραγε μια μόνο λύση; Μια μόνο νοηματική εκδοχή; Κάποιους τους εξιτάρει, κάποιους τους αφήνει με λειψή γεύση. Πολλά συγκεχυμένα πράγματα πέρασαν από το μυαλό μου. Και πώς να εκτεθώ αναφέροντάς τα; Και πώς να σ’ αδικήσω αν κάνω λάθος; Θα τολμήσω μόνο κάτι πολύ γενικό: Ταξίδι σε τέσσερεις φάσεις της ζωής προς το αμετάκλητο.

 

Θα προσθέσω τον εαυτό μου στους μαζοχιστές που αρέσκονται να αυτοβασανίζονται ψάχνοντας. Διαβάζοντας κείμενα σαν το δικό σου. Προσπαθώντας να ξεκλειδώσουν κρυμμένα νοήματα. Χαλάλι σου.

Edited August 25, 2009 by Πυθαρίων

[Rikochet]

Με συγκινούν οι απαντήσεις σας κυρίως γιατί έχω πάψει να περιμένω από οποιονδήποτε να αποκρυπτογραφεί κείμενα αντί να τα διαβάζει απλά.

 

Ο Πυθαρίων νομίζω πέτυχε ακριβώς τη φύση του γραπτού: 'Θα τολμήσω μόνο κάτι πολύ γενικό: Ταξίδι σε τέσσερεις φάσεις της ζωής προς το αμετάκλητο.' Είναι όντως πολύ γενικό και συνδέεται πολύ αφηρημένα με προσωπικά βιώματα.

 

Θα ήταν άδικο και απατηλό όμως να μην αναφέρω την κύρια επιρροή μου, που είναι αυτό το γραπτό: http://www.samuel-beckett.net/w_ho.htm

 

Αφορμή ήταν αυτό το στύλ γλώσσας, το οποίο για καιρό αναρωτιόμουν αν μπορεί να επιτευχθεί στα ελληνικά. Κατά τ'άλλα η κούραση και η αδράνεια του καλοκαιριού ανάγονται στην κούραση και την αδράνεια που προσφέρει απλόχερα η ωραία μας η ζωούλα και αυτό ήταν.

 

Ευχαριστώ. =)