Nienna Posted December 7, 2004 Share Posted December 7, 2004 (edited) Ίλιγγος [Σε σένα μιλώ. Το ξέρω πως με πίστεψες, με πίστεψες μόνο γιατί εσύ το θέλησες, πριν καν τα ίδια τα λόγια μου πιστέψω... Δεν ήταν τίποτε, τίποτε παρά εγώ, αυτή που αγαπάς, η ζωή μου.] Ήταν της φωτιάς μου ένα κάλεσμα. Ήταν της θάλασσας ένα απ' τα μύρια κύμματα, γιγάντιο· μα πνίγηκε κι αυτό στα βάθη της... Ήταν της φωτιάς μου ένα κάλεσμα, ένα λιβάδι απέραντο που το αποχαιρετούσαν τρέχοντας κατάλευκα άλογα, τόσο όμορφα που, ονειρευτή, σου έκοβαν μεμιάς συνάμα τη μιλιά και την ανάσα... Κι όμως - τόσο όμορφα - πηδούσαν στο κενό σαγηνεμένα από τα θέλγητρα του εραστή ιλίγγου.... Ήταν της φωτιάς μου ένα κάλεσμα· μα εγώ την εξευμένισα σαν σκάλισα σε κομμάτια δέντρων, παλιά, τ' άπειρο πάθος μου και σαν πάτησα σε γης τοπία γνώριμα τα πόδια μου... Την εξευμένισα. Ζεστάθηκε ξανά το κορμί μου... ζεστάθηκε στη θύμηση εκείνων των μάταιων ημερών - και στη δική σου. Ήταν της φωτιάς μου ένα κάλεσμα. Το ξέρω πια... Κάθε που νυχτώνει γίνομαι και πιο δυνατή. Σαν την ψυχή αγγίζουν τα δάκρυα, γίνονται αχνός. Χαμογελώ πιο δυνατά και συνεχίζω ν' αγαπώ... Ξέρεις· αναπόφευκτα τον ίλιγγο, απέγνωσμένα εκείνον, και - όσο εμένα - εσένα. ----- Το ποίημα γράφτηκε δυό τρία χρόνια πρίν. Αλλάζει πρόσωπα στα οποία απευθύνεται κατα τη διάρκειά του. Θέλει προσοχή. Το διάλεξα... στην τύχη. Αν σας αρέσει, θα φέρω κι άλλα στο φως. Edited June 22, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lexis Posted December 11, 2004 Share Posted December 11, 2004 Διάβασα το ποίημα και το βρήκα αρκετά κάλό. Χρησιμοποιείς δύσκολες λέξεις και και μάλιστα με αρκετή μαεστρία.Είχε κάτι που με ταξίδεψε.Ελπίζω η προσπάθεια να έχει και συνέχεια Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted December 12, 2004 Author Share Posted December 12, 2004 Διάβασα το ποίημα και το βρήκα αρκετά κάλό. Χρησιμοποιείς δύσκολες λέξεις και και μάλιστα με αρκετή μαεστρία.Είχε κάτι που με ταξίδεψε.Ελπίζω η προσπάθεια να έχει και συνέχεια <{POST_SNAPBACK}> Γράφω από τα δεκατρία και είμαι εικοσιενός... Δεν μπορώ να σταματήσω, οπότε θα έχει και συνέχεια. Δεν υπάρχουν δύσκολες λέξεις. Μόνο λέξεις. Το μόνο μου πρόβλημα είναι πως γράφω σε χαρτί και δεν μπορώ να καταφέρω να περάσω 20-30 τετράδια στο PC. Ευχαριστώ για το χρόνο σου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted January 11, 2005 Share Posted January 11, 2005 Λοιπόν για αρχή, αν το βαθμολογούσα με άριστα το δέκα, θα έβαζα 6,5. Είναι καλό, έχει μουσικότητα και μοίαζει με το χρονικό ένός εσωτερικού μονόλογου. Ωστόσο όμως κάνεις το λάθος των ρομαντικών ποιητών, δηλαδή φαίνεται να πρόσεξες περισσότερο την μορφή παρά αυτά που ήθελες να δώσεις, ένιωθα κενός όταν το διάβαζα! Αυτό σε εμάς που γράφουμε ποίηση λέγεται έλλειψη συντονισμού. Είμαι σίγουρος πως έχεις να δώσεις πολύ καλύτερα, προσπάθησε.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted January 15, 2005 Author Share Posted January 15, 2005 (edited) Λοιπόν για αρχή, αν το βαθμολογούσα με άριστα το δέκα, θα έβαζα 6,5. Είναι καλό, έχει μουσικότητα και μοίαζει με το χρονικό ένός εσωτερικού μονόλογου. Ωστόσο όμως κάνεις το λάθος των ρομαντικών ποιητών, δηλαδή φαίνεται να πρόσεξες περισσότερο την μορφή παρά αυτά που ήθελες να δώσεις, ένιωθα κενός όταν το διάβαζα! Αυτό σε εμάς που γράφουμε ποίηση λέγεται έλλειψη συντονισμού. Είμαι σίγουρος πως έχεις να δώσεις πολύ καλύτερα, προσπάθησε.... <{POST_SNAPBACK}> Είσαι 100% λάθος. Δεν προσέχω την δομή των ποιημάτων μου, δεν με ενδιαφέρει διότι βγαίνει από μόνη της έμφυτα. Δεν έχω συγκεκριμένη δομή, ούτε θέλω να έχω, οπότε δεν ασχολούμαι καν με το θέμα. Γράφω ότι νιώθω, τη στιγμή που το νιώθω, κι ας είναι και στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου χωρίς φώς. Τα μισά απο τα ποιήματα μου διαβάζονται με δυσκολία λόγω ταχύτητας με την οποία γράφω [χαλάει ο γραφικός χαρακτήρας]. Κανένα ποίημά μου δεν έκανε πάνω από 4-5 λεπτά για να γραφτεί, συνήθως κάνω 1-2. Είναι μέσα μου και απλώς βγαίνουν. Το συγκεκριμένο έχει τόσο συναισθηματικό βάθος και φόρτο, που καλύτερα να μη θυμάμαι πραγματικά τι γινόταν και πως ήμουν όταν το έγραφα... Έπεσες εντελώς μα εντελώς έξω... Παράξενο. Υ.Γ. Όλα σχεδόν τα ποιημάτά μου είναι αυτοβιογραφικά. Αυτό παραείναι αυτοβιογραφικό. Edited January 15, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted January 16, 2005 Share Posted January 16, 2005 wx nienna! mou arese , mou arese parafora! ase pou se briskw ligo aderfh psuxh kai egw grafw apo tetoia hlikia kai exw epishs tetradia pou den mporw kai den thelw kiolas na ta perasw ola ston upologisth to briskw kapws psuxro! to poihma nai, mou dinei thn entupwsh pws to egrapses me thn mia, apla sou bghke kai nomizw fainetai. to mono pou den katalaba einai sthn arxh ti ennoei "den einai tipote tipote para egw auth pou agapas h zwh mou?" epishs sumfwnw apoluta pws h poihsh einai autobiografikh kai genika h texnh einai apotupwsh ths zwhs pou einai isws h megaluterh texnh! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lexis Posted January 16, 2005 Share Posted January 16, 2005 Το ποίημα σε γενικές γραμμές είναι πολύ όμορφό. Πίσω του κρύβεται μια ωριμοτητα κι ένα άτομο που έχει τις δικές του αξίες. Η δικιά σου κοσμοθεωρία φαίνεται ξεκάθαρα στο ποίημα. Αν απέφευγες κάποιες εκφράσεις που φτάνουν λίγο στα όρια της πεζολογίας... Σε άλλη μου κριτική θα σου εξηγήσω. Δουλεψε, αξίζει η προσπάθεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted January 16, 2005 Author Share Posted January 16, 2005 wx nienna! mou arese , mou arese parafora! ase pou se briskw ligo aderfh psuxh kai egw grafw apo tetoia hlikia kai exw epishs tetradia pou den mporw kai den thelw kiolas na ta perasw ola ston upologisth to briskw kapws psuxro! to poihma nai, mou dinei thn entupwsh pws to egrapses me thn mia, apla sou bghke kai nomizw fainetai. to mono pou den katalaba einai sthn arxh ti ennoei "den einai tipote tipote para egw auth pou agapas h zwh mou?" epishs sumfwnw apoluta pws h poihsh einai autobiografikh kai genika h texnh einai apotupwsh ths zwhs pou einai isws h megaluterh texnh! <{POST_SNAPBACK}> Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια. Ειλικρινά. Όντως γράφτηκε με τη μία, κάνει μπαμ νομίζω γι αυτό και είπα στον silversoldier πως έπεσε εντελώς μα εντελώς έξω. Τώρα όσον αφορά την ερώτησή σου για το τί σημάινει αυτός ο στίχος: Το ποίημα [και γενικά η ποίηση] δεν ελιναι φτιαγμένο για να καταλάβει ο αναγνώστης ακριβώς τι νιώθω εγώ... σκοπό; ενός ποιήματος είναι ο κάθε αναγνώστης να νιώσει τα δικά του... Με τιμάει που με ρωτάς τι εννοούσα εγώ. Είναι σαν να νοιάζεσαι πλέον για τον ποιητή εκτός απο το να νοιάζεσαι για το ποίημα. Λοιπόν.. τα λόγια στην παρένθεση απευθύνονται σε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο που δεν είναι το ερωτικό αντικείμενο του ποιήματος. Είναι αυτός που αναφέρεται στον τελευταίο στίχο ['και - όσο εμένα - εσένα]. Είναι μια αδερφή ψυχή, γι αυτό και φαίνεται καθαρά πως η αγάπη μου για αυτόν δεν είναι ερωτική [άρα απεγνωσμένη], είναι 'όσο εμένα'. Όταν ερωτεύομαι το αντικείμενο του έρωτα μου το αγαπώ παραπάνω από μένα... Ελπίζω να γίνομαι κατανοητή. Η παρένθεση λοιπόν που περιέχει το στιχο που σε μπέρδεψε απευθύνεται σε αυτό το πρόσωπο. Του είχα περιγράψει την ιστορία που περιγράφεται στο ποίημα, η οποία είναι αληθινή ιστορία που συνέβη λίγες ώρες πριν την περιγράψω σε εκείνον, και που αφορά το τότε αντικείμενο του έρωτά μου. Όταν του το περιέγραψα με πίστεψε, πίστεψε την απόγνωση μου και το πως ακριβώς κατάφερα να την εξευμενίσω κάνοντας πράξεις που θα με έκαναν να βιώσω την ματαιότητα της και τον πόνο μου τόσο έντονα, που πλέον να μην με νοιάζει πόσο πονάω... 'Δεν ήταν τίποτα' του είχα πει, 'τίποτα παρά εγώ' [δηλαδή ο χαρακτήρας μου, ο τρόπος που είμαι φτιαγμένη, εγώ είμαι αυτή που νιώθει έτσι, εξ' αιτίας του ποια είμαι βιώνω έτσι αυτόν τον έρωτα, άρα ο πόνος αυτός είναι κομμάτι μου, είναι εγώ!], 'αυτή που αγαπάς' γιατί όντως με αγαπούσε και εκείνος σαν αδελφή ψυχή και ίσως και διαφορετικά τότε, 'η ζωή μου', δηλαδή και πάλι εγώ, το πως ζω, οι επιλογές μου. Η φράση αυτή είναι καθυσησυχαστική για εκείνον. Του λέω πως ναι είμαι απεγνωσμένη, είμαι ερωτευμένη και χωρίς ανταπόκριση, πονάω... αλλά πότε δεν ήμουν, και πόσον από αυτό τον πόνο δεν θα τον χρησιμοποιήσω για να δημιουργήσω, για να ανέβω; Του λέω πως αυτη η κατάσταση δεν είναι ανησυχητική αν και είναι επίπονη και σκληρή, αν και φαίνομαι να είμαι στον πάτο και σε κίνδυνο, είμαι εγώ, παραμένω εγώ, είμαι σαν πυρήνας καλά. Ο έρωτας είναι κομμάτι μου. Ελπίζω να με κατάλαβες και να ξέρεις πλέον ακριβώς τι εννοώ. Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Έτσι μάλλον καταλαβαίνεις και το τέλος καλυτερα. Αγαπώ το αντικείμενο του έρωτα μου απεγνωσμένα, τον ίλίγγο [δηλαδη τους κινδύνους, την ίδια την ουσία του έρωτα, τον ίδιο τον πόνο] αναπόφευκτα, αφού είναι όπως προείπα κομμάτι μου, και τον φίλο μου στον οποίο απευθύνεται η παρένθεση, όσο εμένα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted January 16, 2005 Author Share Posted January 16, 2005 (edited) Το ποίημα σε γενικές γραμμές είναι πολύ όμορφό. Πίσω του κρύβεται μια ωριμοτητα κι ένα άτομο που έχει τις δικές του αξίες. Η δικιά σου κοσμοθεωρία φαίνεται ξεκάθαρα στο ποίημα. Αν απέφευγες κάποιες εκφράσεις που φτάνουν λίγο στα όρια της πεζολογίας... Σε άλλη μου κριτική θα σου εξηγήσω. Δουλεψε, αξίζει η προσπάθεια. <{POST_SNAPBACK}> Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σού. Δεν δουλεύω ποτέ στην ποίηση... γράφω ότι βγαίνει, ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει να 'αναπτυχθω' τεχνικά... μέρος της φιλοσοφίας μου είναι πως η ποίηση αν δεν είναι εντελώς πηγαία δεν είναι ποίηση. Μη με παρεξηγείς δεν θα περιφρονήσω τη συστασή σου για τις πεζές εκφράσεις, θα αποθηκευτεί σε μια γωνία του μυαλού μου, την εκτιμώ... απλώς θα είναι σπρωγμένη έξω απο την παρούσα κατάσταση συνείδησής μου όσο θα γράφω. Ελπίζω να έγινα κατανοητή. Edited January 16, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted February 8, 2005 Share Posted February 8, 2005 Μένω ενεός... Νιώθω σαν τον Salieri ίσως στην κακοδιασκευασμένη βιογραφία του Mozart... Σαν μια σημαδούρα που δέχεται την ορμή ενός κύματος πελώριου, μετά από τόσα πολλά, και περιμένει άλλ' αμέτρητα... Άφησέ με να'ρθω μαζί σου - O that this too too solid flesh would melt, thaw, and resolve itself to a dew - Άφησέ με να'ρθω μαζί σου... -Ορφέας, ορκισμένος από τώρα fan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted February 9, 2005 Author Share Posted February 9, 2005 Μένω ενεός... Νιώθω σαν τον Salieri ίσως στην κακοδιασκευασμένη βιογραφία του Mozart... Σαν μια σημαδούρα που δέχεται την ορμή ενός κύματος πελώριου, μετά από τόσα πολλά, και περιμένει άλλ' αμέτρητα... Άφησέ με να'ρθω μαζί σου - O that this too too solid flesh would melt, thaw, and resolve itself to a dew - Άφησέ με να'ρθω μαζί σου... -Ορφέας, ορκισμένος από τώρα fan <{POST_SNAPBACK}> Σε ευχαριστώ από καρδιάς! Με συγκίνησες... Καταρχήν γιατί σου άρεσε. Κατά δεύτερον γιατί το ένιωσες. Επίσης γιατι μου μίλησες τόσο όμορφα!!! Εκεί που θα πάς Ορφέα, αν τα καταφέρω να πάω, ελπίζω να έχει πολύ και καλό κόσμο... Αν καταλαβαίνεις τι εννοώ, που σίγουρα το κάνεις, μάλλον προσπαθείς και εσύ να πας εκεί. Οπότε μάλλον κάποτε θα έρθεις μαζί μου. Και φυσικά θα σε 'αφήσω'. Μιας και θα το έχεις ήδη πετύχει. ... Το όνομα σου είναι ένα από τα αγαπημένα μου ονόματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted May 30, 2005 Share Posted May 30, 2005 (edited) Έγραψα, για μένα, "άφησέ με νάρθω μαζί σου"... Τώρα γράφω για σένα "Μην κοιτάς εμένα, εμένα η θέση μου είναι το ταλάντευμα - ο εξαίσιος ίλιγγος." [Δια χειρός Ορφέος, Ι. Ρίτσος] Οι Μούσες μαζί σου Edited May 30, 2005 by Orpheus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted May 31, 2005 Author Share Posted May 31, 2005 DAMN! Δεν το είχα διαβάσει αυτό... Ε όχι... όχι... ρε γμτ.... σπάζομαι όταν κάτι ΠΟΛΥ δικό μου το έχει προλάβει αλλος. DAMN! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted May 31, 2005 Share Posted May 31, 2005 Τα Μεγάλα πνεύματα κάπου συναντώνται... can you help it? ;) ( Δεν έχεις διαβάσει τη Σονάτα του Σεληνόφωτος!; ) Οι Μούσες μαζί σου, -Ορφέας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted May 31, 2005 Author Share Posted May 31, 2005 Σπανίως διαβάζω ποίηση ψυχή, και ακόμα σπανιότερα Ρίτσο. Περίεργο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted May 31, 2005 Share Posted May 31, 2005 (edited) Δεν ξέρω, ... μάλλον... Είσαι τόσο σπάνια... Αλλά αυτό... να μην το έχεις διαβάσει; [plls] [Edit: Η Σονάτα του Σεληνόφωτος] ( ) Οι Μούσες μαζί σου, -Ορφέας Edited May 31, 2005 by Orpheus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted June 7, 2005 Share Posted June 7, 2005 Γενικά δεν τα πάω καλά με την ρομαντική ποιήση (δεν εννωώ την ερωτική, την ρομαντική, δηλαδί με πολύ συναίσθημα κλπ), αλλά αυτό το ποίημα μ'άρεσε. Μ'άρεσε γιατί είχε πολύ γρήγορη και ιλλιγιώδη κίνηση στον στίχο του, τόσο πολλή που με ψιλοζάλισε είναι η αλήθεια. Αλλά μήπως αυτό δεν ήθελες; Αυτό... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted June 8, 2005 Author Share Posted June 8, 2005 Δεν ήθελα τίποτα. Απλώς έγραψα ότι ένιωσα όπως το ένιωσα... Ιλιγγιωδώς. Πάντα αυτό κάνω. Ευχαριστώ για το σχόλιο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.