Martin Ocelotl Posted September 13, 2009 Share Posted September 13, 2009 (edited) September Challenge #1 "Updated" By Martin Ocelotl Επιμελημένο από την Naouralis την οποία ευχαριστώ θερμά. Όποια λάθη δείτε οφείλονται αποκλειστικά σε δικές μου παραλήψεις. Έναντι Ευτελούς Αντιτίμου By Martin Ocelotl «Τα χημικά υλικά που απαρτίζουν το ανθρώπινο σώμα δεν ξεπερνούν σε κόστος τα δυο ευρώ.» Μάρτιν Όσελοτλ. Είχε ετοιμάσει πρωινό, που τον περίμενε σερβιρισμένο στο τραπέζι της κουζίνας και δεν έλειπε παρά η εφημερίδα του, για ένα αξιοπρεπές ξεκίνημα εκείνης της συννεφιασμένης Δευτέρας του Νοεμβρίου. Δυνατός καφές, τέσσερα προχθεσινά κρουασάν βουτύρου και δύο στυμμένα πορτοκάλια που είχε ανακαλύψει -στο αδικαιολόγητα μεγάλο για εργένη ψυγείο του- ήταν τα καύσιμα της ημέρας. Ο έμπορος ξυλείας και οικοδομικών υλικών Τζέιμς Πόρτερ, βγήκε έξω στο κεφαλόσκαλο της βεράντας με τις παντόφλες και τις φαρδιές πιτζάμες με τους ζωγραφιστούς ιπποπόταμους, για να πάρει τον «Κήρυκα του Γούπταουν». Το κρύο ήταν απρόσμενα διαπεραστικό και τον έκανε να τρέξει για να χωθεί πάλι στη θαλπωρή του σπιτιού του. «Γεια να δούμε λοιπόν, αν ο κόσμος εξακολουθεί να υπάρχει εκεί έξω…» Κάθισε στην παλιά χειροποίητη καρέκλα και άρχισε να διαβάζει μεγαλόφωνα τους κεντρικούς τίτλους της εφημερίδας . «Τεράστιες καταστροφές προκάλεσαν οι χθεσινές βροχές στα ισόγεια του Χέιβενς Βάλεϊ…» Μιμήθηκε τη φωνή του Σον Κόννερυ στο αξεπέραστο πρώτο Χαιλάντερ με αξιοπρόσεχτη επιτυχία . «Μέχρι την οδό Φρήμορ έφτασε η πλημμύρα. Τα πάντα πνίγηκαν στο νερό και τη λάσπη.» Αυτή τη φορά έβαλε το Μπιλ Μάχερ στο παιχνίδι της γελοίας εκφώνησης των τίτλων «Τι σκέπτεται να κάνει ο αξιότιμος κύριος Δήμαρχος; Ως πότε η μοίρα των ανθρώπων στα Λόου Λαντς θα είναι στο έλεος του Θεού;» «Τα Νταχ!» ξεφώνησε ο Τζέιμς και πετάχτηκε όρθιος παρατώντας την εφημερίδα στο τραπέζι. Έκανε μια βαθιά υπόκλιση και με μια γκριμάτσα ευγένειας, γεμάτη υποκρισία, ανέμισε ένα ανύπαρκτο καπέλο στο αόρατο κοινό του. «Κυρίες και Κύριοι, ο Σούπερ Γκούφυ θα σώσει το κορίτσι, την κατάσταση και τα προσχήματα. Το μόνο που χρειάζομαι είναι μια χούφτα από τα μαγικά σούπερ υπερφιστίκια μου και…. Σβουίνγκ!» φώναξε με τη φωνή του αγαθού ήρωα των κόμικς. Έχωσε στο στόμα του ένα κρουασάν και κάθισε πάλι στην καρέκλα. «Μια παράσταση ηλιθιότητας είναι αρκετή για σήμερα », σκέφτηκε μασουλώντας και συνέχισε να ξεφυλλίζει τον «Κήρυκα του Γούπταουν» μέχρι που έφτασε στην προτελευταία σελίδα. Οι μικρές αγγελίες τού προσέφεραν δυσανάλογα μεγάλη ευχαρίστηση. Διάβαζε τα πάντα, από τη στήλη των κατοικίδιων και των τυφλών ραντεβού με νύφες από την Ουκρανία μέχρι τα φαρμακεία , τους γάμους και τις κηδείες. Το τρίτο κρουασάν αρνήθηκε πεισματικά να κατέβει και το έσπρωξε με τρεις μεγάλες γουλιές πορτοκαλάδας. Ήταν ξινή και θα του έφερνε αέρια, αλλά είχε ανάγκη τη βιταμίνη C. Ο γιατρός τού είχε πει να τρώει φρούτα και λαχανικά αν ήθελε να μη μείνει φαλακρός, φαφούτης ή να μην έχει στύση. Αυτή η τελευταία σκέψη τον έκανε να αδειάσει το ποτήρι με την πορτοκαλάδα χωρίς περιστροφές. Ο Τζέιμς δεν έπαιζε με το σεξουαλικό θέμα, άλλωστε είχε το πουλί του σε τόσο μεγάλη υπόληψη που έμεινε ανύπαντρος για να μη μαντρωθεί κάτω από τα φουστάνια καμιάς καπάτσας απελπισμένης γεροντοκόρης. «Να και κάτι ενδιαφέρον ,» μονολόγησε όταν το βλέμμα του έπεσε σε μια αγγελία στη στήλη «Αγοραπωλησίες Ακινήτων». Η καταχώρηση ήταν δύο προτάσεις όλες κι όλες και τις διάβασε μεγαλόφωνα και με στόμφο. «Παλιά μονοκατοικία πωλείται για ξυλεία, έναντι ευτελούς αντιτίμου. Καρυδιά, βελανιδιά και πεύκο του Όρεγκον. Τέλος οδού Μάρσαλ στο Μπιγκ Όακ.» Κι αυτό ήταν… Ούτε τηλέφωνο, ούτε όνομα, ούτε τίποτα. Το Μπιγκ Όακ ήταν κάπου τριανταπέντε μίλια από το Γούπταουν κι αν ήθελε να προλάβει τον ανταγωνισμό έπρεπε να βιαστεί. Ξαναδιάβασε τη λιγόλογη αγγελία για να σιγουρευτεί, σπάνια εμφανιζόταν τέτοιο κελεπούρι στην τοπική αγορά και θα έπεφταν όλοι επάνω του σαν τα κοράκια. «Θα πάρω τη Χάνα από το αυτοκίνητο να έχει το νου της στο γραφείο,» σκέφτηκε καθώς φορούσε βιαστικά το παντελόνι του. Έβαλε το μπουφάν του όταν πια είχε βγει στο δρόμο Το ημιφορτηγό που στο πλάι του έγραφε «Ξυλεία και Οικοδομικά Υλικά, Τζέιμς Πόρτερ» βγήκε από την οδό Γουίλμπουρ με τα λάστιχα του να στριγκλίζουν και ένα σάκο με εργαλεία να κατρακυλάει από τη μια μεριά της καρότσας στην άλλη. «Έναντι ευτελούς αντιτίμου, λέει… Δηλαδή πόσο ευτελούς;» Αυτή η απορία βασάνιζε τον Τζέιμς όταν έστριβε στην εθνική. Ευτυχώς δεν είχε κίνηση. Έριξε μια ματιά στην εφημερίδα που είχε αφήσει στο κάθισμα δίπλα του και σανίδωσε το γκάζι. Είχε μαρκάρει την αγγελία με κόκκινο μαρκαδόρο, αν και ήταν περιττό γιατί την είχε αποστηθίσει. Την ώρα που ο Τζέιμς Πόρτερ κατέβαινε τα σκαλιά του σπιτιού του τρέχοντας, ο Ρεντ Μόργκαν, της «Μόργκαν και Φρατ– Μεταχειρισμένη Ξυλεία» άνοιγε τον «Κήρυκα του Γούπταουν» στη σελίδα με τις «Αγοραπωλησίες Ακινήτων». Ήταν αναπόσπαστο μέρος του πρωινού του προγράμματος στο γραφείο. Σειρά είχε ο έλεγχος των παραγγελιών και η τηλεφωνική επιβεβαίωσή τους. Διάβασε προσεκτικά όλες τις καταχωρήσεις, μία προς μία. Συχνά έβρισκε καλές δουλειές από τον «Κήρυκα του Γούπταουν», πολλές φορές είχε αγοράσει φτηνά ξύλα και υλικά από παλιά σπίτια που οι ιδιοκτήτες τους τα πουλούσαν για ξυλεία. Σε μερικές περιπτώσεις είχε βγάλει αρκετά χρήματα, ακόμα και για να πάει διακοπές το καλοκαίρι. Έτσι λοιπόν, διάβαζε τις αγγελίες δύο φορές. Πέρασαν πέντε λεπτά πριν ο Ρεντ Μόργκαν αποφασίσει ότι δεν υπήρχε τίποτα ενδιαφέρον. Δίπλωσε την εφημερίδα προσεκτικά και την έβαλε στην καλοτακτοποιημένη στοίβα που προοριζόταν για την εβδομαδιαία ανακύκλωση. Ήταν τακτικός άνθρωπος ο Ρεντ, της «Μόργκαν και Φρατ – Μεταχειρισμένη Ξυλεία». Το μεγάλο μοναχικό σπίτι ήταν στο τέλος της οδού Μάρσαλ, ακριβώς όπως έγραφε η αγγελία. Κανένα αυτοκίνητο δεν υπήρχε παρκαρισμένο σε όλο το μήκος του δρόμου κι ο Τζέιμς ένοιωσε μια μικρή παιδιάστικη περηφάνια. Δεν τον πρόλαβαν αυτή τη φορά, ήταν ο πρώτος και θα φρόντιζε να το εκμεταλλευτεί στο έπακρο. Παρκάρισε το ημιφορτηγό του ακριβώς μπροστά στην πόρτα, έτσι που η πλαϊνή επιγραφή«Ξυλεία και οικοδομικά Υλικά, Τζέιμς Πόρτερ», να φαίνεται από αυτούς που θα ερχόντουσαν δεύτεροι. «Χα! Τα κορόιδα άργησαν,» σκέφτηκε ο Τζέιμς καθώς ανέβαινε τα έξι σκαλιά που χώριζαν την αυλή από την βεράντα. Χάιδεψε την κουπαστή και ένοιωσε το ξύλο της βελανιδιάς ζωντανό και δυνατό κάτω απ’ το χέρι του. Ήταν σε ανέλπιστα καλή κατάσταση. Οι σανίδες της βεράντας, τα δομικά δοκάρια, τα παραπέτα της πρόσοψης, ήταν όλα αψεγάδιαστα. Δεν είδε καμιά κίνηση μέσα στο σπίτι και συμπέρανε ότι ο ιδιοκτήτης θα ερχόταν αργότερα. Είχε καιρό να ρίξει μια ματιά γύρω – γύρω. Από μια μικρή πόρτα πέρασε στον κήπο στο πλάι του σπιτιού και περπάτησε μέχρι την πίσω αυλή. Χορτάρια και βάτα είχαν οργιάσει και του έκλειναν τον δρόμο, αλλά τίποτα δε σταματούσε τον Τζέιμς. Άγγιζε τις σανίδες και έψαχνε για έντομα που έτρωγαν κυτταρίνη και σακάτευαν το ξύλο αλλά δεν βρήκε τίποτα. Αυτό το σπίτι ήταν καθαρό, σαν να χτίστηκε χθες. Ο Τζέιμς κόλλησε το πρόσωπό του στο σκονισμένο παράθυρο της κουζίνας κι έκανε σκιά με τα χέρια του για να δει μέσα. Δεν κατάφερε να διακρίνει και πολλά πράγματα και έτσι επέστρεψε στο μπροστινό μέρος κάνοντας τον κύκλο του σπιτιού. «Θεέ μου, είναι ένα όνειρο,» σκέφτηκε. Καταπολέμησε μια μικρή ανησυχία για την περίεργη απουσία του ιδιοκτήτη παίρνοντας μια Μπαντ από τη μόνιμη παρακαταθήκη του αυτοκίνητου. «Στην υγειά μας,» είπε, σηκώνοντας το αλουμινένιο κουτάκι προς το σπίτι και κατέβασε σχεδόν μονορούφι το περιεχόμενο. Η μπύρα δεν ήταν ακριβώς κρύα αλλά δεν τον πείραξε καθόλου. Δυο ώρες μετά, τέσσερα κουτάκια Bud ήταν άδεια και παρατεταγμένα πάνω στο καπό του αυτοκινήτου. Ο Τζέιμς ήταν σε κέφια και οι αναστολές του είχαν πνιγεί στη μπύρα. Πήγε με ασταθές βήμα μπροστά στη μεγάλη πόρτα από ξύλο καρυδιάς και τη χτύπησε με τη γροθιά του τρεις φορές ή τουλάχιστον τόσες είχε στο μυαλό του να χτυπήσει. Η πόρτα άνοιξε διάπλατη στο δεύτερο χτύπημα κι ο Τζέιμς έχασε την ισορροπία του και βρέθηκε απρόσκλητος και σωριασμένος μέσα στο σπίτι. Ήταν σίγουρα δουλειά του αλκοόλ, αλλά του φάνηκε ότι είδε μια κίνηση με την άκρη του ματιού του. Τη στιγμή που έπεφτε με τα μούτρα στο πάτωμα από καλοδουλεμένες σανίδες Όρεγκον, η πόρτα έκλεισε απαλά πίσω του. «Γαμημένη μπύρα,» σκέφτηκε και προσπάθησε να σηκωθεί από το πάτωμα. Ευτυχώς που δε στεκόταν κανείς πίσω απ’ την πόρτα γιατί θα τον είχε παρασύρει με τη φόρα που είχε. Τα βρώμικα παράθυρα άφηναν ελάχιστο φως να μπει μέσα, αλλά τα μάτια του συνήθισαν γρήγορα το μισοσκόταδο στο εσωτερικό του σπιτιού. Ανακάλυψε ότι το δωμάτιο ήταν εντελώς άδειο από έπιπλα και πραγματικά τεράστιο. Ήταν πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι έδειχνε απ’ έξω. Πολύ μεγαλύτερο. «Έναντι ευτελούς αντιτίμου.» σκέφτηκε και χωρίς να ξέρει γιατί, τον έλουσε κρύος ιδρώτας. «Γαμημένη μπύρα,» είπε χαμηλόφωνα. Περπάτησε μέχρι τη μέση του δωματίου και στάθηκε πάνω σε μια περίτεχνη ροζέτα που διακοσμούσε το γυμνό πάτωμα. «Καλημέρα… Είναι κανείς εδώ;» φώναξε χωρίς να πάρει απάντηση. Η ηχώ της φωνής του έπεσε σαν κεραυνός στον άδειο χώρο. Αν υπήρχε κάποιος στο σπίτι σίγουρα τον είχε ακούσει, εκτός κι αν ήταν τελείως κουφός. Στο βάθος υπήρχε μια φαρδιά στριφτή σκάλα που οδηγούσε στη σοφίτα και δίπλα της μια πόρτα που σίγουρα ήταν της κουζίνας. Αποφάσισε να κάνει μια εξερεύνηση και έκανε δύο βήματα προς τη μεριά της σκάλας. Το αριστερό του πόδι πιάστηκε σε μια σανίδα που ανασηκώθηκε λες και ήταν ξεκάρφωτη κι ο Τζέιμς έπεσε πάλι στο πάτωμα με δύναμη. Το σπίτι φάνηκε να αναστενάζει. «Τι διάολο…;» πρόλαβε να πει, όταν μια σανίδα ανασηκώθηκε σα στόμα που χάσκει και έπιασε στο άνοιγμα τα δάχτυλα του αριστερού του χεριού. Η δύναμη που είχε η αρπάγη τού συνέθλιψε τα οστά σχίζοντας το δέρμα. Μια κραυγή πόνου βγήκε από τα χείλια του την ίδια στιγμή που μια άλλη σανίδα αναπήδησε και φυλάκισε το δεξί του χέρι σπάζοντάς του τον καρπό. Ο πόνος ήταν ανυπόφορος και ούρλιαξε απεγνωσμένα. Τα πόδια του ήταν ελεύθερα αλλά κάθε υποψία κίνησης έστελνε κύματα αφόρητου πόνου σε κάθε σημείο του κορμιού του. Για λίγα δευτερόλεπτα λιποθύμησε κι όταν ξαναβρήκε τις αισθήσεις του, τα δύο του πόδια ήταν φυλακισμένα κάτω από ζωντανό ξύλο που του ξέσχιζε δέρμα και μυς. Ήταν ξαπλωμένος μπρούμυτα με το σώμα του στο σχήμα του σταυρού και το πρόσωπό του να ακουμπάει στο πάτωμα· κι έκλαιγε. Το σπίτι κυμάτιζε με κάθε λυγμό του, σα να ανέδυε ζέστη, σα να ανέπνεε τον πόνο του. Σκλήθρες ξύλου χωθήκαν στο δέρμα του σα ξυράφια, γεμίζοντας το στήθος και την κοιλιά του μικρές ματωμένες πληγές. Η κύστη του άδειασε κι ένοιωσε τα ρούχα του να τραβιούνται από πάνω του και να διαλύονται από κάποια αόρατη δύναμη, αφήνοντάς τον γυμνό. Ανάσαινε με δυσκολία γιατί οι λεπτές λεπίδες από ξύλο ήταν βυθισμένες στο δέρμα του και τον έσκιζαν σε κάθε του κίνηση. Ο Τζέιμς πονούσε απίστευτα και φοβόταν ότι η καρδιά του θα σταματήσει, αλλά το αλκοόλ που είχε καταναλώσει τον βοηθούσε να κρατάει τις αισθήσεις του. Κι αυτό ήταν το χειρότερο που μπορούσε να του συμβεί, γιατί θα προτιμούσε να πεθάνει αν ήξερε τα σχέδια που είχε το σπίτι για αυτόν... Το αίμα του πότιζε το πάτωμα, έφτιαχνε άλικους λιπαρούς λεκέδες στο ξύλο οι οποίοι απορροφιόνταν σα να είχαν πέσει σε σφουγγάρι. Μύξες, δάκρυα και σάλια έφτιαχναν λιμνούλες εκεί που ακουμπούσε το πρόσωπό του· ένοιωσε αηδία κι αν μπορούσε θα άδειαζε το στομάχι του εκεί όπως ήταν ξαπλωμένος. Τότε τα είδε. Μικρές ίνες σαν τρίχες άρχισαν να ανασηκώνονται από τις σανίδες που ήταν βρεγμένες με τις εκκρίσεις του σώματός του. Λεπτές μαύρες ρίζες σα χνούδι μεγάλωναν γρήγορα μπροστά στα μάτια του. Αιωρούνταν στον αέρα σαν το σχοινί του φακίρη κι αναδεύονταν απαλά από την ανάσα του. Εκατομμύρια λεπτοφυή ριζίδια υψώνονταν από το ζωντανό πάτωμα και πλησίαζαν το πρόσωπό του. Αν η στάση του δεν περιόριζε το οπτικό του πεδίο, θα μπορούσε να δει ότι οι ζωντανές ρίζες υψώνονταν γύρω από όλο το ματωμένο κορμί. Όπου είχε στάξει αίμα, ξεφύτρωνε μια ζούγκλα από ίνες που μεγάλωναν ραγδαία. Καθώς το δάσος από ρίζες πλησίαζε τα μάτια του, μπόρεσε να δει ότι στο τέλος κάθε ίνας υπήρχε ένα μικρό διχαλωτό άγκιστρο πάνω σε ένα απειροελάχιστο αγκαθωτό σφαιρίδιο. Το θέαμα ήταν τόσο τρομακτικό που ο εγκέφαλός του σταμάτησε να του στέλνει μηνύματα πόνου. Το μόνο πράγμα που αισθανόταν τώρα ο Τζέιμς Πόρτερ ήταν τρόμος. Ένας βαθύς, απύθμενος τρόμος που αντί να τον παραλύσει, του έδωσε δύναμη να παλέψει. Τέντωσε το κορμί του σαν τόξο προσπαθώντας να απομακρύνει το πρόσωπό του από τις ρίζες και τράβηξε τα μέλη του από τα ξύλινα σαγόνια του πατώματος με όλη του τη δύναμη. Ένοιωσε σάρκες να σκίζονται και το ξύλο έσφιξε ακόμα περισσότερο τη λαβή του. Δεν θα τον άφηνε τόσο εύκολα. Αγνοώντας τον απίστευτο πόνο από τα λιωμένα δάχτυλα του αριστερού του χεριού, το τράβηξε ξανά και ξανά κόβοντας μυς και τένοντες. Οι ινώδεις ρίζες είχαν φτάσει το μισό μέτρο τώρα και τον ξεπερνούσαν σε ύψος. Ήταν τελείως ακίνητες σα ξεροί θάμνοι από μαλλί· λες και περίμεναν κάποιο σύνθημα για να ζωντανέψουν ξανά. Ο Τζέιμς είδε τα μικρά κεφάλια - αγκίστρια να ανοίγουν σαν πεινασμένα στόματα δαιμόνων απ’ την κόλαση, σταμάτησε να προσπαθεί να απελευθερώσει το χέρι του και ούρλιαξε. Οι ρίζες τινάχτηκαν προς το μέρος του σα φίδια και τον άγγιξαν αναζητώντας να πιαστούν από κάπου. Ο πόνος του ξεπέρασε κάθε όριο όταν εκατομμύρια μικρά λαίμαργα κεφάλια χωθήκαν βαθιά στους πόρους του δέρματος του κι αγκιστρώθηκαν εκεί. Κούνησε το κεφάλι του βίαια αριστερά και δεξιά προσπαθώντας να απαλλαγεί από τις μαύρες ίνες που είχαν κολλήσει επάνω του σα βδέλλες, αλλά ήταν μάταιο. Όλο και περισσότερες φιδίσιες ρίζες κολλούσαν πάνω του και βυθίζονταν στο σώμα του. Το σπίτι ανάσαινε γρήγορα. Το ένοιωσε πρώτα στην πλάτη του. Οι ρίζες τραβούσαν το δέρμα του με άξονα τη σπονδυλική του στήλη. Η πρώτη σχισμή εμφανίστηκε στο σβέρκο του και επεκτάθηκε μέχρι τον κόκκυγα διατρέχοντας την πλάτη του σα να τον έκοβε ένα αόρατο νυστέρι. Το δέρμα σκιζόταν και αποχωριζόταν από τη σάρκα αφήνοντας τους μυς της πλάτης να συσπώνται γυμνοί. Όταν η τομή χώρισε το δέρμα στο πάνω μέρος του κεφαλιού του, ο άντρας έχασε τις αισθήσεις του. Οι ρίζες τραβούσαν κι έκοβαν με χειρουργική ακρίβεια μέχρι που το σώμα έμεινε γυμνό από δέρμα. Η ματωμένη μάζα ήταν τεντωμένη στο πάτωμα σα τύμπανο που επάνω του ήταν καρφωμένο το γδαρμένο σώμα του αναίσθητου ανθρώπου. Όταν κατανάλωσαν το δέρμα, οι ρίζες ξαναγύρισαν και αρπάχτηκαν από τους μυς του. Συνέχισαν έτσι, ξεφλουδίζοντας το κορμί του σαν κρεμμύδι, ως που στο τέλος έμειναν ο σκελετός, οι χόνδροι και τα σπλάχνα. Ο Τζέιμς Πόρτερ δεν πέθανε πάρα όταν οι μαύρες αποτρόπαιες ρίζες χωθήκαν βαθιά στον εγκέφαλο του από τις ανοιχτές κόγχες των ματιών. Τρεις μήνες αργότερα ο εκτιμητής και συλλέκτης έργων τέχνης Γκάρυ Σόλομον Μπόλντιν διάβαζε αφηρημένος τον «Κήρυκα του Γούπταουν». Οι αγγελίες ήταν λίγες και χωρίς επαγγελματικό ενδιαφέρον. Έκλεισε την εφημερίδα και συνέχισε την καταγραφή των τελευταίων του αποκτημάτων. Την ίδια μέρα η αντικέρ Λόρυ Μπράις βρήκε την ευκαιρία της ζωής της. Είχε φτάσει πρώτη στο μεγάλο σπίτι της οδού Μάρσαλ, κρατώντας στο χέρι της τον «Κήρυκα του Γούπταουν» Η αγγελία έγραφε επί λέξη: «Πωλούνται αντίκες και έργα τέχνης του 18ου αιώνα έναντι ευτελούς αντιτίμου. Τέλος της οδού Μάρσαλ στο Μπιγκ Όακ.» Η Λόρυ χτύπησε την πόρτα με έκδηλο ενθουσιασμό. Περίμενε λίγο και ξαναχτύπησε πιο δυνατά… Τέλος._ Edited September 15, 2009 by Martin_D. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
manstredin Posted September 13, 2009 Share Posted September 13, 2009 Γρήγορο, συναρπαστικό και πρωτότυπο! Διαβάζεται με μια ανάσα, και δε μου έδωσε την ευκαιρία να σταθώ σε λεπτομέρειες. Με μια πρώτη ανάγνωση, δεν παρατήρησα κάτι που χώλαινε, εκτός ίσως από τις συνεχείς αναφορές στο επάγγελμα του πρωταγωνιστή, που ίσως να ήταν και απαραίτητες καθώς λειτουργούν ως στοιχείο για να καταλάβει ο αναγνώστης τι στο καλό παίζεται εδώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
*Aria* Posted September 13, 2009 Share Posted September 13, 2009 Martid_D, το διήγημά σου με ανατρίχιασε απίστευτα! Γλαφυρή, ολοζώντανη γραφή! Το έβλεπα μπροστά μου να εξελίσσεται! Συγχαρητήρια!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted September 13, 2009 Share Posted September 13, 2009 Χαχαχα, πολύ ωραίο, πολύ έξυπνο. Ας πάρουν επιτέλους και τα δέντρα την εκδίκησή τους. Τώρα εγώ που συμπάθησα το σπίτι λες να έχω κανενα πρόβλημα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Martin Ocelotl Posted September 13, 2009 Author Share Posted September 13, 2009 Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας Είναι η πρώτη ιστορία τρόμου που γράφω και δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι είναι όσο τρομακτική θα ήθελα. Ελπίζω η δεύτερη προσπάθειά μου για το September Challenge να είναι τρομακτικότερη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
*Aria* Posted September 13, 2009 Share Posted September 13, 2009 Αν αυτό θεωρήσω ότι είναι light, δεν τολμώ να σκεφτώ το δεύτερο διήγημα τι θα είναι! Περιμένω πώς και πώς!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted September 14, 2009 Share Posted September 14, 2009 Στ' αλήθεια πολύ καλό. Ενδιαφέρον και πρωτότυπο. Και φυσικά ανατριχιαστικό και με εκείνο το καταπληκτικό κατόρθωμα που σε κάνει να ταυτιστείς περισσότερο με τον "κακό" παρά με τον "καλό". Το μόνο που παρατήρησα σαν μειονέκτημα ήταν κάποια ορθογραφικά λαθάκια εδώ κι εκεί, τα οποία φυσικά με μια καλή επιμέλεια, θα εξαλειφθούν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted September 14, 2009 Share Posted September 14, 2009 Θα συμφωνήσω με τις ενθουσιώδεις κρίσεις των παραπάνω. Πραγματικά τρομακτικό. Πολύ ωραίο. Σε κρατά από την αρχή μέχρι το τέλος. Γιατί, όμως, μου έδινε συνεχώς την εντύπωση ότι ο γράφων ή το έγραψε πρώτα στα αγγλικά και το μετέφρασε ή το σκεφτόταν στα αγγλικά, και απλώς μετέφραζε τη σκέψη του; [Ακολουθούν δύο εντελώς επουσιώδες παρατηρήσεις, τις οποίες όμως δεν μπορώ να μην κάνω:] Στο σημείο όπου λέει: «Κυρίες και Κύριοι, ο Σούπερ Γκούφι θα σώσει το κορίτσι, την ημέρα και τα προσχήματα. Το μόνο που χρειάζομαι είναι μια χούφτα από τα μαγικά σούπερ υπερφιστίκια μου και…. σβουίνγκ…» φώναξε με τη φωνή του πανίβλακα ήρωα των κόμικς του Ντίσνεϋ. μου χτύπησε λίγο άσχημα ο σαφής αγγλισμός "ο ΣΓ θα σώσει [...] την ημέρα". Αν μεταφραστής κάνει τέτοιον αγγλισμό, στην καλύτερη θα ακούσει αρκετή γκρίνια. Νομίζω ότι ένα "θα σώσει [...] την κατάσταση" θα ήταν προτιμότερο. Αφετέρου, νομίζω ότι το "του Ντίσνεϊ" είναι πλεονασμός που απλώς φορτώνει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted September 14, 2009 Share Posted September 14, 2009 Κι εμένα μου άρεσε πολύ αυτό το διήγημα. Ωραία λιτή ιδέα που βγάζει τρόμο και δράση. Το απόλαυσα χωρίς να με κουράσει καθόλου. Το θεωρώ instant classic. Θα μπορούσε να μπει έτοιμο σε κάποια ανθολογία του είδους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Martin Ocelotl Posted September 14, 2009 Author Share Posted September 14, 2009 (edited) Naroualis Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου. Για τα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη ευθύνεται η ελλιπής παιδεία μου περί της Ελληνικής γλώσσας. Φυσικά παλεύω να βελτιωθώ και οποιαδήποτε βοήθεια, είναι περισσότερο απο ευπρόσδεκτη. Count Baltar Ευχαριστώ κι εσένα και πρέπει να σου πω ότι έχεις Δίκιο. Γράφω στα αγγλικά και μεταφράζω, (με πολύ κόπο) στα ελληνικά, κάτι που συχνά γίνεται αιτία παρεξηγήσεων. Δεν ξέρω αν αξίζω κάτι ως συγγραφέας, ξέρω όμως ότι είμαι άθλιος σαν μεταφραστής... Θα σου ζητούσα, αν εχεις τη διάθεση και το χρόνο, να συνεχίσεις να μου επισημαίνεις τέτοιες Αγγλικούρες ή λάθη απόδοσης. Ευχαριστώ κυριε Χαντζηγιώργη. Το δικό σου Horror push του September Challenge. Είναι η γενεσιουργός αιτία αυτού του διηγήματος. Edited September 14, 2009 by Martin_D. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted September 14, 2009 Share Posted September 14, 2009 Πραγματικά ανατριχιαστικό - από όσα έχω διαβάσει, είναι αυτό που επιτελεί πιο σωστά το σκοπό του September Challenge, και με ένανα "κακό" - "τέρας" που δεν έχουμε δει και πολλές φορές. Το σημείο στην εισαγωγή, που ο πρωταγωνιστής διαβάζει την εφημερίδα μιμούμενος διάφορες φωνές, μου φαίνεται όμως πολύ τραβηγμένο. Θέλεις φαντάζομαι να μας εισαγάγεις στην εργένικη ζωή και τον περίεργο χαρακτήρα του, αλλά προσωπικά το συγκεκριμένο κομμάτι μου μοιάζει θεατρινίστικο και όχι ταιριαστό. Κατά τα άλλα, instant classic που είπε και ο Ντίνος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted September 14, 2009 Share Posted September 14, 2009 Ευχαρίστως να στα τσεκάρω. Αν δεν έχει προσφερθεί άλλος, έχω λίγο χρόνο στη διάθεσή μου. Έχε όμως υπόψην σου ότι θα τσεκάρω κι άλλα πράγματα στην πορεία. Γενικά για το διήγημα. Θα ρισκάρεις κάτι τέτοιο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Martin Ocelotl Posted September 14, 2009 Author Share Posted September 14, 2009 (edited) Naroualis Δεν καταλαβαίνω γιατί θα είναι ρίσκο το να μου κάνεις μια τέτοια χάρη, η προσφορά σου, μου είναι ανεκτίμητη. Φυσικά και θα το ρισκάρω και θα πω κι ένα τραγούδι! aScannerDarkly Ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Η αλήθεια είναι ότι έχω την υπερβολή στο αίμα μου. Συχνά στάζει και στα γραφτά μου. Edited September 14, 2009 by Martin_D. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted September 14, 2009 Share Posted September 14, 2009 Deal. Μέχρι το βραδάκι θα στο έχω έτοιμο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted September 14, 2009 Share Posted September 14, 2009 Κλασσικό, πράγματι. Από αυτά που δεν μ' αρέσουν. Όχι, στ' αλήθεια, είναι κλασσικός τρόμος, και μάλιστα δωσμένος πολύ καλά. Ολοζώντανο, έβλεπα τις σκηνές μπροστά μου χωρίς προσπάθεια. Εύκολο στην ανάγνωση. Μου έδωσε όμως κι εμένα την εντύπωση ότι είναι μεταφρασμένο απ' την αγγλική γλώσσα. Κακώς μεταφρασμένο. Βέβαια, αυτό δεν είναι μια συνεχής αίσθηση, σε όλο το κείμενο, αλλά σε λέξεις και κομμάτια εδώ κι εκεί. Ήταν ξαπλωμένος μπρούμυτα με το σώμα του στο σχήμα του σταυρού και το πρόσωπό του να ακουμπάει στο πάτωμα· κι έκλαιγε. Το σπίτι κυμάτιζε με κάθε λυγμό του, σα να ανέδυε ζέστη, σα να ανέπνεε τον πόνο του. Ωραίο. Ένιωσα το πάτωμα ζωντανό, το είδα, άκουσα τη βραχνή ανάσα του. Η ματωμένη μάζα ήταν τεντωμένη στο πάτωμα σα τύμπανο που επάνω του ήταν αφημένο το γδαρμένο σώμα του αναίσθητου ανθρώπου. Υπερβολική όλη αυτή η φράση, σα να προσπάθησες αμήχανα να μας εκφράσεις κάτι που είχες ως εικόνα στη σκέψη σου. Μπράβο, ήταν πολύ καλό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Martin Ocelotl Posted September 14, 2009 Author Share Posted September 14, 2009 Naroualis Ευχαριστώ θερμά κι από καρδιάς. Περιμένω με μεγάλη αγωνία και ένα μικρό τρακ. mis Gotha Ναί, οι αγγλικούρες είναι το βάσανό μου. Spoiler #2. Ακριβώς έτσι, αυτό που είχα γράψει αρχικά, ήταν αηδιαστικό ακόμα και για μένα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
synodoiporos Posted September 14, 2009 Share Posted September 14, 2009 Χα ! Καλό. Πολύ αμερικάνικο, αλλά καλό. ''Εδώ μιλάμε για λογοτεχνία των νευρικών απολήξεων και των μυικών συσπάσεων'', κι αυτή η ιστορία τα καταφέρνει πολύ καλά σε αυτό καθώς παρακολουθούμε τον ήρωα να πεθαίνει. Πολύ καλή επίσης η ιδέα να βάλεις και τους άλλους που διαβάζουν την εφημερίδα χωρίς να βρίσκουν τίποτα αξιοπρόσεκτο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Martin Ocelotl Posted September 14, 2009 Author Share Posted September 14, 2009 Πολύ καλή επίσης η ιδέα να βάλεις και τους άλλους που διαβάζουν την εφημερίδα χωρίς να βρίσκουν τίποτα αξιοπρόσεκτο. Ευχαριστώ. νόμιζα ότι κανείς δεν θα το παρατηρούσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted September 17, 2009 Share Posted September 17, 2009 Αν και δεν είμαι και ο μεγαλύτερος οπαδός της σπλατεριάς , μπορώ να πω ότι τούτην εδώ την ευχαριστήθηκα. Το τέλος μου άρεσε ιδιαίτερα. Μ’ άρεσε η σκέψη ότι αυτό που ο ένας προσπερνάει αμέριμνος, για κάποιον άλλο είναι μια στάση στην οποία θέλει οπωσδήποτε να κατέβει. Πόσο μάλλον αν αυτή η στάση είναι και η τελευταία. Ο λόγος ήταν απλός, όπως υποθέτω ταιριάζει σε μια ιστορία σαν το ‘’έναντι ευτελούς αντιτίμου’’. Ωραία φάση. Κάτι ψηλά: 1)«Έναντι ευτελούς αντιτίμου, λέει… Δηλαδή πόσο ευτελούς;» -Κάπου σ’ αυτό το σημείο, νόμισα ότι είδα τι θα γίνει... αλλά είχα λάθος. Φαντάστηκα ότι θα συναντήσει τον ιδιοκτήτη ή κάποιον μεσίτη που θα αποδειχθεί υπερφυσικό φρικιό . 2)Την ώρα που ο Τζέιμς Πόρτερ κατέβαινε τα σκαλιά του σπιτιού του τρέχοντας, ο Ρεντ Μόργκαν, της «Μόργκαν και Φρατ– Μεταχειρισμένη Ξυλεία» άνοιγε τον «Κήρυκα του Γούπταουν» στη σελίδα με τις «Αγοραπωλησίες Ακινήτων». -Μου έρχεται στο μυαλό ο βασιλιάς (Στ.Κινγκ) σ’ αυτό το σημείο.Το ‘’χρήσιμα αντικείμενα’’ ή το ‘’ντεσπερέισον’’ ή ‘’οι ρυθμιστές’’. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μάλλον θα έχει να κάνει με την αλλαγή της οπτικής γωνίας ή κάτι τέτοιο, την οποία έχω συνδέσει με τα παραπάνω βιβλία. 3)Καταπολέμησε μια μικρή ανησυχία για την περίεργη απουσία του ιδιοκτήτη παίρνοντας μια Μπαντ από τη μόνιμη παρακαταθήκη του αυτοκίνητου. -Παρακαταθήκη; Σκέφτομαι τη λέξη απόθεμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Martin Ocelotl Posted October 12, 2009 Author Share Posted October 12, 2009 Ευχαριστώ DragonCult Η λέξη απόθεμα είναι σαφώς καλύτερη. Τωρα οσο για τον King... κακές παρέες... τί αλλο να πω Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted November 23, 2009 Share Posted November 23, 2009 Γενικά μια καλή ιστορία, ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπόψη του ότι είναι η πρώτη -λογοτεχνική- προσπάθεια συγγραφής από τον δημιουργό της. Εκτενή σχόλια στο συνημμένο αρχείο. Εδώ θα πω μόνο ότι η πρώτη και πιο προφανής βελτίωση που μου έρχεται στο νου είναι σμίκρυνση της πρώτης σκηνής με τα αχρειάστα φωναχτά διαβάσματα και τον Σούπερ Γκούφυ και άπλωμα της κυρίως σκηνής με περισσότερες περιγραφές εσωτερικών σκέψεων και γιατί όχι λίγο ακόμα σπλάττερ. Επίσης, καλό θα ήταν να υπήρχαν σκόρπιες πληροφορίες για την προσωπική ζωή και το παρελθόν του κεντρικού χαρακτήρα. Αυτό πάντα βοηθάει στο να τον κάνει πιο ζωντανό. Έναντι Ευτελούς Αντιτίμου - Martin - MM.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Martin Ocelotl Posted November 27, 2009 Author Share Posted November 27, 2009 mman Ευχαριστώ πολύ για τον πολύ χρήσιμο και λεπτομερή σχολιασμό σου, εκτιμώ πολύ τον χρόνο και τον κόπο σου και χαίρομαι πραγματικά για την βοήθεια σου. Ειναι σίγουρο οτι εχω πολλά να μάθω για τα τερτίπια της λογοτεχνίας και την δυναμική της αφήγησης. Θα προσπαθήσω σθεναρά να βελτιώσω και την φόρμα και την ποιότητα των γραφτών μου. (Όπως καταλαβαίνεις έχω λιώσει στο διάβασμα τις παρατηρήσεις σου...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Innerspaceman Posted December 27, 2009 Share Posted December 27, 2009 (edited) Ωραίο διήγημα Martin. Είναι το πρώτο δικό σου διήγημα που διαβάζω και αυτό που κατάλαβα έξ' αρχής είναι ότι είσαι καλή και έμπειρη πένα. Έχεις την στόφα επαγγελματία συγγραφέα δίχως αμφιβολία. Από τα συν του διηγήματος: δέν είναι καθόλου κουραστικό, όλα κυλάνε όπως πρέπει και είναι σίγουρα αρκετά ανατριχιαστικό και τρομακτικό. Tώρα σαν σενάριο-υπόθεση-πλοκή θα μπορούσε να είναι και καλύτερο, να βάλεις και κάποια άλλα στοιχεία, να μ πλέξεις ίσως και κάποια άλλη πλοκή ή ιδέα γιατί μου φάνηκε κάπως "επίπεδο". Θα ήθελα νομίζω και περισσότερη περιγραφή του σπιτιού ή να έδινες πιο έντονα την αίσθηση του αλλόκοτου ή του ζωντανού. Ίσως να το "βάρυνες" έτσι βέβαια, δέν ξέρω, απλά λέω αυτή η αίσθηση που μου δόθηκε ώς ένα μικρό βαθμό. Σε γενικές γραμμές πάντως μου άρεσε αρκετά και θα ψάξω και υπόλοιπα δικά σου γιατί κάτι μου λέει ότι είσαι πραγματικά καλός. Edited December 27, 2009 by Innerspaceman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted December 31, 2009 Share Posted December 31, 2009 Εξαιρετικό θα έλεγα. Εύπεπτος τρόμος δοσμένος με κρυμμένα νοήματα και μια πολύ όμορφη κορύφωση. Δεν είμαι και ο πλέον ειδικός στο να βρίσκω συντακτικά η γραμματικά λάθη μιας και σε ιστορίες τρόμου με ενδιαφέρει κυρίως η ιστορία και η αίσθηση τρόμου που μου δημιουργούν κατα την ανάγνωση τους. Οι επιρροές απο Κινγκ είναι σαφέστατες και ειδικά απο καποιον που έχει διαβάσει πολλά βιβλία του.Προσωπικά μου έδωσε την αίσθηση απο τον κόσμο στο βιβλίο χρήσιμα αντικείμενα με ένα φρέσκο twist. it takes one to know one. (ακόμα ένας φαν του Στέφεν) Η μετάφραση σε ορισμένα σημεία δείχνει καθαρά πως γράφτηκε πρώτα στα Αγγλικά (Αμερικάνικα για να είμαι ακριβής), και μάλιστα απο κάποιον που μεγάλωσε μιλώντας τα και οχι απλά απο κάποιον γνώστη της γλώσσας. Για εμένα αυτό δεν είναι κακό μιας και η ιστορία τοποθετείται ακριβώς εκεί που πρέπει,στην αμερικάνικη επαρχία με ανθρώπους που είναι ο ορισμός του επαρχιώτη Αμερικανού. Θα μου φαινόταν το λιγότερο περίεργο, να έπιανε ο Γρηγόρης Κωνσταντινιδης την εφημερίδα "Επιχειρείν" για να αγοράσει μεταχειρισμένη ξυλεία στο τέλος της οδού Παυλακοπούλου. Overall θα έλεγα πως με κέρδισε και πως άνετα θα μπορούσε να σταθεί σε μια ανθολογία τέτοιων διηγημάτων.Well done! Αν και δεν είμαι και ο μεγαλύτερος οπαδός της σπλατεριάς , μπορώ να πω ότι τούτην εδώ την ευχαριστήθηκα. Το τέλος μου άρεσε ιδιαίτερα. Μ’ άρεσε η σκέψη ότι αυτό που ο ένας προσπερνάει αμέριμνος, για κάποιον άλλο είναι μια στάση στην οποία θέλει οπωσδήποτε να κατέβει. Πόσο μάλλον αν αυτή η στάση είναι και η τελευταία. Ο λόγος ήταν απλός, όπως υποθέτω ταιριάζει σε μια ιστορία σαν το ‘’έναντι ευτελούς αντιτίμου’’. Ωραία φάση. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως απο όσους διάβασαν την εφημερίδα κανείς δεν προσπέρασε αμέριμνος διότι απλά δεν υπήρχε τίποτα γραμμένο για αυτούς.Η αγγελίες εμφανιζόταν επιλεκτικά μόνο στους ανθρώπους για τους οποίους προοριζόταν εξαρχής.Για τους υπόλοιπους απλά δεν υπήρχαν.Το σπίτι διάλεγε προσεκτικά ποιον θα καλέσει, πότε και με ποια πρόφαση μεγάλης ευκαιρίας. Υ.Γ Είναι η πρώτη μου κριτική στο φόρουμ.Αντε με το δεξί! Υ.Γ Τυχαίνει να κινούμαι σε παρόμοιο μοτίβο σε μια ιστορία μου που ακόμη δεν έχει τελειώσει.Αυτός ο Κινγκ έχει κάνει μεγάλη ζημιά τελικά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted June 22, 2011 Share Posted June 22, 2011 My dearest new members, my esteemed Great Old ones, a breath of your time if you will. Κάτω από το holodeck... από τα Τρεκ φόρουμ... από τις χαριτωμενιές στα status messages... τα παιχνιδάκια και τους διαγωνισμούς... Περιμένουν. Ιστορίες θαμμένες και ξεχασμένες για καιρό... ήρθε η ώρα να σηκωθούν, να τινάξουν το χώμα από πάνω τους και να σας φρικάρουν. Διαβάστε. Αν τολμάτε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.