Adicto Posted September 23, 2009 Share Posted September 23, 2009 (edited) Ζητώ συγνώμη προκαταβολικά γιατί απο το κείμενο απουσιάζουν οι τόνοι απο ενα σημέιο και έπειτα... Αλλά ο υπολογιστής στο σπίτι κάνει τα δικά του πάλι! Λευκό σαν γάλα... «Κανείς άνθρωπος δεν είναι άσπρος σαν το γάλα. Κανείς, ούτε ζωντανός ούτε πεθαμένος»! Έτσι δεν είπε ο γιατρός; Και τότε γιατί έχω κολλήσει έτσι; Γιατί η Ελένη στο γραφείο μου είπε οτι είμαι λευκή σαν το γάλα; Υπάρχει τέτοιο πράγμα; Ειναι δυνατόν; Ρώτησα δέκα διαφορετικούς ανθρώπους. Κανείς δεν μου είπε οτι υπάρχουν άνθρωποι τόσο άσπροι, θα μου το έλεγαν έτσι δεν είναι? Και αν ένας απο αυτούς επέμενε οτι κάποιος μπορεί να είναι τόσο άσπρος, θα τον πίεζα και θα τον ρώταγα και θα τον έπιανα απο το λαιμό και θα τον έπνιγα μέχρι να μου το αποδείξει. Και δεν θα μπορούσε! Σίγουρα δεν θα μπορούσε! Έτσι είναι, μου το είπε και ο γιατρός! Θα μπορούσε να μου το πει και η μάνα μου αντί να βάλει τα κλάμματα πάλι οταν την ρώτησα. Υστερική, αυτό είναι...Μια απλή ερώτηση έκανα. -«Μπορεί κάποιος να είναι άσπρος σαν το γάλα; Ή σαν βαμβάκι;» Ένα ναι ή οχι ήθελα ρε μάνα! Γιατί έπιασες πάλι τα κλάμματα; -«όχι πάλι ρε παιδάκι μου, όχι πάλι καρδούλα μου»...Αυτό μονολογούσε... Ο άντρας μου δεν ήταν πια εκεί για να τον ρωτήσω. Έφυγε πριν δύο μηνες. Δεν άντεχε άλλο λέει...Όταν όλο αυτό περάσει θα ψάξω να τον βρώ. Θα γίνουμε όπως παλιά, σίγουρα! Όχι ακόμα όμως, όχι τώρα. Τώρα προέχει να ηρεμήσω και να βρώ τον εαυτό μου πάλι. Μου το είπε και ο γιατρός... Πρέπει να ηρεμήσω, πρέπει να ηρεμήσω, πρέπει να ηρεμήσω, δεν υπάρχουν λευκοί άνθρωποι. Το μεσημέρι ο Κώστας, στο γραφείο, μου έδειξε στο ίντερνετ αλμπίνους και ούτε αυτοί δεν ήταν τόσο άσπροι. «Δεν υπάρχει καν ενα μονοσήμαντα λευκό χρώμα» μου είπε. Είναι άλλο το λευκό του χαρτιού, άλλο το λευκό του γάλατος, άλλο του βαμβακιού, άλλο του χιονιού...Ναι, ακόμα και οι αλμπίνοι έχουν άλλο χρώμα απο το λευκό τοίχο πίσω τους! Και γιατι φοβαμαι παλι; Γιατι μου το ειπε αυτο η Ελενη; Μηπως ειδε κατι που δεν εχω προσεξει εγω η οι αλλοι γυρω μου; Υπαρχουν ασθενειες που κανουν καποιον να ασπριζει; Σιγουρα θα υπαρχουν! Πρεπει να ψαξω στο Ιντερνετ παλι η να παω σε αλλον δερματολογο...Σαμπως με εξετασε και καθολου ο αλλος; Μονο με ακουσε και μετα μου εδωσε μια καρτα ενος αλλου γιατρου... «Θα σε βοηθησει» μου ειπε. Δεν με βοηθησε. Τουλαχιστον οχι για πολυ. «Ιδεοψυχαναγκαστικη Διαταραχη. Θα ακολουθησουμε φαρμακευτικη αγωγη». Ετσι μου ειπε. Δεν χρειαζομαι φαρμακα ομως. Το ξερω αυτο, ουτε παλιοτερα τα χρειαστηκα. Μονη μου το ξεπερασα. Μόνη μου! Το μονο που χρειαζεται ειναι να πειστω! Τιποτα αλλο. Μονο ΑΝ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΣΠΡΟΣ ΣΑΝ ΤΟ ΓΑΛΑ ΘΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ! Μονο αυτο! Μετα θα πειστω αληθεια. Θα γινω ο παλιος εαυτος μου. Αυτος που χαμογελαγε, αυτος που εκανε σχεδια, αυτος που ζουσε. Οχι ακομα ομως...πρεπει πρωτα να πειστω. Ειμαι μπροστα στο καθρεπτη του μπανιου, γυμνη. Πισω μου, τα λευκα πλακακια του τοιχου. Κοιταζομαι. Αν ημουν λευκη, θα επρεπε να βλεπω μονο τα μαλλια και τα ματια μου ετσι δεν ειναι; Αντιθετα, με βλεπω μια χαρα...Αν ομως η αρρωστια τωρα επωαζεται μεσα μου; Το μεσημερι οπως κρατουσα μια λευκη κουπα καφε στο χερι, μου φανηκε να εχει ιδιο χρωμα με αυτο. Η το χερι μου φανηκε να εχει το ιδιο χρωμα με την κουπα; Εχει διαφορα; Περασα την επομενη μια ωρα στο γραφειο εχοντας απλωμενη την παλαμη μου πανω σε μια λευκη κολλα χαρτι. Το κοιταζα ξανα και ξανα. Υπαρχει διαφορα, ελεγα μεσα μου. Ηταν ομως ετσι παντα; Αν το κοιταζα πριν ενα χρονο, πριν αρχισουν ολα, θα μου φαινοταν ιδια η διαφορα; Πιο εντονη; Μηπως ειχα πιο μελαχροινη επιδερμιδα πριν αρχισουν ολα αυτα; Κανεις ανθρωπος, νεκρος η ζωντανος δεν ειναι ασπρος σαν το γαλα, βγαλτο απο το μυαλο σου. Ετσι ειπε ο γιατρος. Πρεπει να πειστω. Βγαίνω απο το μπάνιο και πάω στο παιδικό δωματιο. Πλησιαζω την κουνια του Γιωργακη και κοιτάζω το προσωπό του...Γαληνιε αγγελε μου... Σκυβω, παραμερίζω τα παιχνίδια που κρέμονται πάνω απο την κούνια και τον παιρνω αγκαλια. Σηκωνω το νεκρο σωμα του γιου μου ψηλα και αυτο λουζεται απο το φεγγαροφως που μπαινει απο το παραθυρο. Μοιαζει ασπρο αλλα δεν ειναι, ειναι σταχτι και το προσωπο του εχει ενα μπλαβι χρωμα... Ισως αν περιμενω μερικες μερες ακομα να ασπρισει... Οταν καποιος πεθαινει χλωμιαζει λενε... Κανεις ανθρωπος, νεκρος η ζωντανος δεν ειναι ασπρος σαν το γαλα ειπε ο γιατρος. Νεκρος η ζωντανος... Αυτος ξερει Πρεπει να πειστω. Θα περιμενω λιγακι ακομα! Και μετα θα ειμαι ο εαυτος μου παλι... Αληθεια... Edited September 28, 2009 by Adicto Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Πυθαρίων Posted September 23, 2009 Share Posted September 23, 2009 Adicto, Η φυσική ροή και ο σωστός ρυθμός γραφής, ξεδιπλώνουν και αποδίδουν θαυμάσια την ψυχολογία της ηρωίδας σου. Σ’ ευχαριστώ, μου άρεσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted September 23, 2009 Share Posted September 23, 2009 Το τέλος ήταν τρομακτικό, αλλά δεν μπορώ να βρω εύκολη σύνδεση με τα προηγούμενα και με το ‘’άσπρος σαν γάλα’’. Βασικά τη χωρίζω σε δύο μέρη. Το πρώτο από την αρχή ως το ‘’Πλησιαζω την κουνια του Γιωργακη...’’ και το δεύτερο από ‘κει ως το τέλος. Και τα δύο μου άρεσαν, το αρχικό για το πρωτότυπο της ιδέας, το επόμενο για την τρομακτική του ατμόσφαιρα. Ο λόγος, ειδικά αφού αυτή είναι η πρώτη προσπάθεια, μου φάνηκε περισσότερο από μια χαρά. Η έλλειψη σύνδεσης που έλεγα παραπάνω, ίσως ήταν το σημαντικότερο μειονέκτημα (υπάρχει όμως η περίπτωση απλά να μην έχω πιάσει κάτι). Για γράψε κι άλλα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted September 23, 2009 Share Posted September 23, 2009 Συμφωνώ σε όλα με τον dagoncult, και στην προτροπή να ξαναγράψεις (κι έχω και κάτι μικροσχολιάκια τυπογραφικών κτλ. εκτός από τους τόνους) Όντως φοβερά πειστική η περιγραφή των σκέψεων, όντως λείπει η τεκμηρίωση της πράξης. Μπορείς ακόμη να κάνεις αλλαγές στην ιστορία σου ή να σηκώσεις μια νέα, συμπληρωμένη έκδοση. Να μας πεις γιατί έγινε (π.χ. γιατί αποδέχτηκε την ασπρίλα της σαν κάτι καλό κι ήθελε να ασπρίσει και το παιδί ή γιατί με το κόλλημα της παραμελούσε το παιδί και το άφησε να πεθάνει - το δεύτερο το βρίσκω μακράν τρομαχτικότερο παρά την έλλειψη βίας). Αλήθεια, ο σύζυγος πού είναι; Adicto #1 - Λευκό σαν γάλα.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted September 23, 2009 Share Posted September 23, 2009 Εγώ συμπέρανα ότι σκότωσε το παιδί για να δει αν θα γίνει ποτέ άσπρο . Κατά τα άλλα συμφωνώ με τους άλλους. Για πρώτη προσπάθεια, η αφήγηση είναι πολύ άνετη και σε καλό επίεπδο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Amandel Posted September 23, 2009 Share Posted September 23, 2009 Για πρώτη προσπάθεια, η αφήγηση είναι πολύ άνετη και σε καλό επίεπδο Και γω συμφωνώ! Σου βγήκε πολύ άνετα! Pas mal! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted September 23, 2009 Author Share Posted September 23, 2009 (edited) Σας ευχαριστώ όλους για τα ενθαρρυντικά σχόλια, τον χρόνο που μου αφιερώσατε και τις υπερ-πολύτιμες συμβουλές! Κατ'αρχήν να αναφέρω πώς ο aScannerDarkly καταλαβε σωστα. Βέβαια, θα μπορούσα σίγουρα να το κάνω πιο σαφές! Ήθελα επίσης να γεννηθούν σκέψεις στον αναγνώστη. Το σκότωσε η το άφησε να πεθάνει της πείνας; Πόσες μέρες είναι νεκρό; Σφάλμα μου η απουσία αναφορας στον συζύγο! Σκεφτηκα να αναφέρω ενα περιστατικό ανάλογο με της μάνας, οδηγόντας στο συμπέρασμα πως εγκατέλειψε την ηρωίδα παρα να τον τοποθετήσω στο σπίτι (κυρίως γιατί εχω στο μυάλο μου οτι είναι νεκρό για μέρες). Αναγνωρίζω επίσης το πρόβλημα σύνδεσης που αναφέρετε. Ήθελα να δώσω ενα παραληρηματικό τόνο αλλά είναι σαφές πως στο σημείο αυτό η ιστορία χωλαίνει και χρήζει διόρθωσης. Θα κάνω τις απαραιτητές διορθώσεις (μαζί με κάποιες προσθήκες που σκέφτηκα) και θα το ξανα-ανεβάσω! υγ1 Electroscribe ευχαριστώ πολύ για τις διορθώσεις και τον χρόνο σου! Κάποια λάθη που εντόπισες (τα τελικά ν π.χ) ειναι επιπέδου δημοτικού!!! Απορώ και γω πως μου ξεφυγάν!!! Κάποια άλλα δεν τα γνώριζα. Σε ευχαριστώ και πάλι! υγ2 Πώς βάζουμε spoiler στα ποστ; Edited September 23, 2009 by Adicto Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eric Draven Posted September 23, 2009 Share Posted September 23, 2009 Ευκολανάγνωστο και σαλεμένο. Μα φυσικά και μου άρεσε Ίσως θα μπορούσε να ηταν και με κανιβαλισμό η ιστορία. Αν και να τρώει το παιδί της ίσως είαι λίγο τραβηγμένο.. anyway, well done! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted September 24, 2009 Share Posted September 24, 2009 Σφάλμα μου η απουσία αναφορας στον συζύγο! Σκεφτηκα να αναφέρω ενα περιστατικό ανάλογο με της μάνας, οδηγόντας στο συμπέρασμα πως εγκατέλειψε την ηρωίδα παρα να τον τοποθετήσω στο σπίτι (κυρίως γιατί εχω στο μυάλο μου οτι είναι νεκρό για μέρες). Ναι, αυτό εννοούσα. Πού είναι ο σύζυγος στη δοκιμασία της, όχι πού είναι στο συγκεκριμένο συμβάν του φινάλε. υγ2 Πώς βάζουμε spoiler στα ποστ; επιλέγεις το κείμενο που θες να κρύψεις, πας στο μενού "other styles" πάνω αριστερά στον editor και επιλέγεις spoiler. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Martin Ocelotl Posted October 13, 2009 Share Posted October 13, 2009 (edited) Τεχνικά Ο τρόπος που χειρίστηκες την εντεινόμενη μονομανία της ηρωίδας σου έδωσε αρκετό βάθος στο χαρακτήρα περιγράφοντας συναισθήματα. Δεν κατάφερες να ειδοποιήσεις την πηγή τους, να στηρίξεις κάπου στην ψυχοσύνθεση της την εκροή τους. Μου φάνηκε σαν αναίτια μανιοκατάθλιψη που πέρναγε σε σχιζοειδείς τάσεις και επέστρεφε σε μανία. Δούλεψε ο κυκλοθυμικός μονόλογος και βάρυνε όταν επικοινωνούσε με ανθρώπους του περιβάλλοντός της. Η σύγκριση είναι που δείχνει τη διαφορά. Αν χειριζόσουν λίγο καλύτερα τους διαλόγους σε έκταση και περιεχόμενο (όχι το μονόλογο, αυτός είχε επάρκεια δύναμης) θα είχες κάτι που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω σαν ελπιδοφόρο δείγμα μιας προσωπικής γραφής. Δεν έδωσες το χρόνο και τις λαβές στον αναγνώστη για να ταυτιστεί με την ηρωίδα σου. Να βιώσει τη πραγματικότητα της και να παρασυρθεί από τον πανικό της.Δεν χρειαζόταν περισσότερες λέξεις μα καλύτερη προοπτική θέασης για τον αναγνώστη. Λόγος Ο λόγος σου είναι γενικά καλός αν και του λείπει μεστότητα και σιγουριά που συνήθως έρχεται όταν ο συγγραφέας αναπτύξει την προσωπικότητά του μέσα στο κείμενο. Προς το παρόν σου λείπει η ωριμότητα, που όμως στοιχεία της ήδη διακρίνονται καθαρά. Η δυναμική του κειμένου ήταν ίσως λίγο καλύτερη από μέτρια και πίστεψέ με, αυτό είναι πολύ... Διακρίνω την ευχέρειά σου στο λόγο αλλά δεν θα αναπτυχθεί αν δεν προσπαθήσεις περισσότερο Μελέτα το αντικείμενο. Έχεις μόνο να κερδίσεις Τύπος Ορθογραφία, Σύνταξη, Λεξιλόγιο(μόνο σε αγγλικό κείμενο), Ορολογία, Επιστημονική αληθοφάνεια, Ειδικό (Επιστημονικοφανές) Λεξιλόγιο και Όροι. Η ηρωίδα σου δεν μπορεί να κριθεί για τίποτα από τα παραπάνω... Ιστορία Ξέρω ότι δεν μπόρεσες να στηριχτείς σε γνώση των ιδιαιτεροτήτων των ψυχασθενειών για να χτίσεις την ιστορία σου, άλλα στην την ευρηματικότητα της φαντασίας σου. Συνέχισε να το κάνεις, αλλά μην αγνοείς τις επιστημονικές βάσεις γιατί πάνω τους μπορείς να στηρίξεις με ασφάλεια την ιδέα σου. Η πλοκή δεν ήταν αυτό που θα έλεγα συναρπαστική άλλα αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να το πετύχεις. Η δομή δεν είναι μέγεθος που έχει σημασία όταν όλο το κείμενο είναι η εσωστρεφής αφήγηση ενός ανθρώπου με τις ιδιαιτερότητες της ηρωίδας σου. Η Φόρμα που χρησιμοποίησες δεν μπόρεσε να παρουσιάσει το περιεχόμενο στο βαθμό που θα ήταν πραγματικά εφικτό. Το πρότυπο της Μητρότητας είναι δύσκολο έδαφος. Συμπέρασμα Με άφησε με ανάμικτα συναισθήματα, αλλά τα θετικά μπορούν ίσως να υπερκεράσουν τα αρνητικά. Έχω την υποψία ότι δεν είναι το πρώτο σου όπως δηλώνεις. Αλλά μιας και δεν μπορώ να είμαι σίγουρος, προσπάθησα να λάβω υπ' όψη μου τη δήλωσή σου. Η επόμενη κριτική μου σε σένα θα είναι πολύ αυστηρότερη γιατί έχω περισσότερες απαιτήσεις από την πένα σου. Ελπίζω να βοήθησα. Θέλετε την Κριτική μου; Ο Τρόπος: Κάντε μου ένα ΠΜ σημειώνοντας την ιστορία που θέλετε να διαβάσω (Link) και θεωρείτε ότι η άποψή μου θα σας είναι χρήσιμη. Αν μου πείτε ότι οποιαδήποτε ιστορία σας είναι το ίδιο αντιπροσωπευτική για σας, θα διαλέξω την εγγύτερη στις αισθητικές μου αντιλήψεις. Ποτέ δεν θα σχολιάσω σχόλιο επί σχολίου που μου ζητήσατε εσείς να κάνω. Αν δεν θέλετε την δημοσιοποίηση της άποψης μου σε Ποστ, σημειώστε το. Edited October 13, 2009 by Martin Ocelotl Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted September 29, 2011 Share Posted September 29, 2011 Μ' αρέσει, μ' αρέσει. Το ανασύρω από τα τρίσβαθα της βιβλιοθήκης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αιθεροβάμων Posted October 17, 2011 Share Posted October 17, 2011 Μου άρεσε πολύ. Με έβαλες μεσα στην ιστορία σου λες και το ζούσα εγώ. Το ήθελα λίγο πιο φουσκωμένο στο τέλος με το μωρό (μου έκατσε λιγο απότομα σε εκείνο το σημείο και παρακαλούσα για λίγο ακόμη). Μου άρεσε που μονολογούσε με τον εαυτό της σε πολλά σημεια παρουσιάζοντας μια ψυχοφθόρα κατάσταση. Πολύ καλό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.