Nienna Posted December 9, 2004 Share Posted December 9, 2004 (edited) Ταξιδιώτης της Αυγής Ταξιδιώτες... Μ' ένα καράβι σαν το δικό σου ξεκίνησαν να βρουν του κόσμου τους τα έσχατα, πέρα από του δικού μας ορίζοντα τις άδειες πια ακροπόλεις... Στο δρόμο τους έγινε Τέλος ο δρόμος - τη λήθη πολέμησαν - και Δρόμος για τ' άπειρο το τέλος που αναζητούσαν... - τον ίλιγγο νίκησαν - Η θάλασσα γλύκανε, άβαθη· λουλούδια ανείδωτα, πρόσωπα κατοίκων εξωτικών, αμίλητων, [ρόδινα] φτάναν στα μάτια τους αντί για το τρεμάμενο, θολό της φιγούρας τους αντικαθρέφτισμα... - τα δεσμά τους έλυσαν - Υγρός καθρέφτης σπασμένος σε ζωές υγρές η θάλασσα... Καταρράχτης γεμάτος αρώματα του κόσμου τους η άκρη, πηγή συνάμα της αναίτιάς τους νοσταλγίας... Κάποιοι στραφήκαν πίσω - επέλεξαν - με πόνο βουβό, γλυκόπικρο, και θύμησες στα σπλάχνα τους... Μα ένας - ένας μονάχα - ο Ταξιδιώτης της Αυγής, που είχε πατρίδα τα όνειρά του, στα ζεστά νερά των συνόρων βούτηξε· γίναν τα δάκρυα του γλυκά σαν άγγιξαν τη θάλασσα - κι ένα έγινε με το αιώνιο του ήλιου βασίλεμα... Δυνατός. ----- *Σημείωση: Ευχαριστώ τον Κ.Σ.Λιουις, που με τα Χρονικά της Νάρνια μου έδωσε αυτά τα σπάνια συναισθήματα και συνεχίζει να μου τα δίνει ακόμα και δέκα χρόνια μετά την πρώτη ανάγνωση των βιβλίων του. Ο "Ταξιδιώτης της Αυγής" είναι εμπνευσμένος από το ομώνυμο του βιβλίο. (Το βιβλιο είναι μετάφραση του Dawn Treader στα ελληνικά. C.S Lewis - Dawn Treader - Chronicles of Narnia) Γραμμένο δύο τρία χρονια πριν, -ish. Edited June 22, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted December 10, 2004 Share Posted December 10, 2004 Στο δρόμο τουςέγινε Τέλος ο δρόμος - τη λήθη πολέμησαν - και Δρόμος για τ άπειρο το τέλος που αναζητούσαν... Εδώ... δεν ξέρω... κάτι δεν μου κολάει... Μου φαίνεται λίγο δυσνόητο για την πρώτη ανάγνωση. Μάλλον είναι που χρησιμοποιείς πολύ τη λέξη "δρόμος" και "τέλος". Και μία απορία: τα [] και -........- που έχεις τι σημαίνουν; Ωραίο' περνάει αρκετά συναισθήματα στον αναγνώστη πιστεύω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted December 11, 2004 Author Share Posted December 11, 2004 Εδώ... δεν ξέρω... κάτι δεν μου κολάει... Μου φαίνεται λίγο δυσνόητο για την πρώτη ανάγνωση. Μάλλον είναι που χρησιμοποιείς πολύ τη λέξη "δρόμος" και "τέλος". Και μία απορία: τα [] και -........- που έχεις τι σημαίνουν; Ωραίο' περνάει αρκετά συναισθήματα στον αναγνώστη πιστεύω. <{POST_SNAPBACK}> Τα ποιήματα μου δεν είναι φτιαγμένα για να είναι ευνότητα - ούτε και για να είναι επίτηδες δυσνόητα, δεν είναι από τους στόχους δηλαδή... επίσης δεν είναι για μια ανάγνωση, κανένα ποίημα δεν είναι για μία πιστεύω. τα [ και ] σημαίνουν αυτό που σου μοιάζει να σημαίνουν. Μια παρένθεση κάποιου είδους, που όμως δεν είναι και κανονική παρένθεση... Είναι κάτι άλλο. Hint: Γιατί ο δρόμος και το τέλος είναι άλλοτε γραμμένα με κεφαλαίο και άλλοτε με μικρό; Έχει σημασία; Είναι το ίδιο τέλος; Είναι ο ίδιος δρόμος; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WindMaker Posted July 14, 2005 Share Posted July 14, 2005 Nienna το ποιημα σου μπορώ να πώ πως είναι πολύ καλό, μα κάτι μου θημίζεις απο το the passage of the marshes. Νεκρά πρόσωπα στο νερό-εκεί είχε προηγηθεί μεγάλη μάχη, κάτι σαν παγκόσμιος πόλεμος της μέσης Γής-κρατούν ακόμη το φώς στο βλέμα τους κλπ κλπ κλπ. Το ποίημα αυτό πιστεύω θα ήταν το κατάληλο. ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted July 21, 2005 Author Share Posted July 21, 2005 Μπα, δεν είναι εμπνευσμένο από κει. Είναι απο C.S. Lewis, από Narnia, νομίζω το γράφω κιόλας στο αρχικό post. Α και δεν έχει νεκρούς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WindMaker Posted July 21, 2005 Share Posted July 21, 2005 Συγνώμη δεν πρόσεξα την υποσημείωση Nienna, αλλά εμένα κάτι τέτοιο μου θύμησε η περιγραφή-αν και ήμουν λάθος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted July 21, 2005 Share Posted July 21, 2005 "Τρεις αγγέλοι ζωγραφίσαν με κραγιόνια μυστικά παράπονο... Τα φτεράκια τους πουλήσαν και καθίσαν στη γωνιά... Είπε ο πρώτος: "Θέλω απόψε την παλιά μου την αγάπη" Είπε ο δεύτερος: "Κοιμήσου στο δικό μου το κρεβάτι" ...και γύραν κι έπεσαν στο χώμα όλη νύχτα δίχως σώμα... Κι ο τρίτος που κουράστηκε στα κύματα με δυο χαρές ανύμπορες και κρίματα, αυτός δεν είπε τίποτα, αυτός δεν ήθελε άνθρωπο να δεί γιατί γυρνούσαν στην καρδιά του αυτοί που φύγαν μακριά του..." (Λίνα Νικολακοπούλου - Τρεις άγγελοι) Δεν είναι όλα τα ταξίδια αποχωρισμός... Κάποια ταξίδια είναι γυρισμός... Γυρισμός της ψυχής... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anomanter Posted July 21, 2005 Share Posted July 21, 2005 Τρεις πεταλούδες κοίταζαν τη φωτιά απορημένες. Η πρώτη πέρασε από πάνω της ζύγιασε λίγο τα φτερά της έτσι που μαύρισαν απ' τον καπνό. Γύρισε πίσω και είπε, είναι ζεστή. Η δεύτερη πέταξε αφήνοντας το δεξί της φτερό να καεί στη φωτιά, γύρισε όπως όπως στις άλλες και είπε, καταστρέφει. Η τρίτη πεταλούδα τινάχτηκε ψηλά και μετά έπεσε πάνω στη φωτιά, δεν απόμεινε τίποτε που να τη θυμίζει παρά μόνο λίγος καπνός, και στάχτη. Η τρίτη πεταλούδα έμαθε κάτι που δεν μπορεί πια να περιγραφεί. Δεν μπορεί να γυρίσει πίσω για να το πει... (από μια συνέντευξη του Ζαν Κλωντ Καριέρ για τη Μαχαμπαράτα) Ήταν το πρώτο που σκέφτηκα βλέποντας τον ταξιδιώτη της αυγής να χάνεται... Υπάρχει ένα επίπεδο, ένα ταξίδι, που όταν το ζήσεις αισθάνεσαι ότι γυρισμός δεν υπάρχει... (και να θυμηθώ να αγοράσω τα χρονικά της Νάρνια, δείχνουν ενδιαφέρον) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
LordCeleborn Posted July 22, 2005 Share Posted July 22, 2005 (edited) Ταξιδεψα πανω στο δυνατο του σκαρι, θυμαμαι το παρεσυρα μια φορα μα αυτο τον δρομο του κοιτα και την ροτα του παντα στρεφει, προς το ονειρο το απιαστο το αληθινο ... Edited July 22, 2005 by LordCeleborn Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted August 7, 2005 Share Posted August 7, 2005 Μ'αρέσει. Έχει αυτό το αφηγηματικό στοιχείο που του δίνει αυτήν την πολυκαιρισμένη και σκωνισμένη αίσθηση παλιού παραμηθιού, που ταιριάζει και που κάνει το έδαφος γόνιμο για γνωμικά ή άλλες παρόμοιες ιδέες. Στο δρόμο τουςέγινε Τέλος ο δρόμος - τη λήθη πολέμησαν - και Δρόμος για τ άπειρο το τέλος που αναζητούσαν... Για άλλη μια φορά, κάτι δεν μου "κάθεται" καλά με τον ρυθμό σου. Ίσως τελικά είναι το στυλ σου έτσι. Ή εγώ δεν έχω καταφέρει να τον δω ακόμα. Αυτά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.